„Europese universiteit
geen onmogelijke zaak
Mat van houten stroken onder weg
MOMENTEN uit ©eni)
Prof. dr.
Brugmans
Europeaan
van het
eerste uur
Stuwadoorsbedrijf (60 man
personeel) wordt opgeheven
Voorvechter van noodlijdend ideaal houdt moed
„Pensioenregeling
urgenter dan
winstdeling"
Zaandam ontslaat
geschorste
hoofdinspecteur
Man verduisterde in
zes
jaar
ruim
1 ton
MAROKKAAN NU
BEVRIJD VAN
ECHTGENOTE
Zuidviëtnamese parlementaire
delegatie in Nederland
VERONGELUKT
IDEETJE
DE EERSTE
IN VERZET
TOEKOMST
GEVEN EN NEMEN
BEREIDHEID
Indonesische studenten
naar Nederland
ZATERDAG 13 JULI 1968
GENUA
t ARCELONA
'LISSABON
MALLORCA
TUNIS
MADEIRA
ALGIERS
CASABLANCA
LAS PALMAS
DEN HAAG Er is wel wat verschraald in de twintig jaar dat Europa bezig
is Europees te denken. Toen het verwoeste Europa na 1945 op de puinhopen
dit ideaal kreeg, kende de geestdrift geen grenzen meer.
We zouden een mooi werelddeel zonder slagbomen en allerlei onzin gaan her
bouwen. De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal werd op de vleugels
van deze geestdrift gerealiseerd. In Bolsward en Etelft werden proefverkiezingen
gehouden en iedereen was er voor.
Maar ondertussen werd er in Beligë gedemonstreerd met borden, waarop stond:
„Wfl zijn de Bene(n) en zfl de Lux". Het Franse parlement stemde tegen de Euro
pese Defensie Gemeenschap omdat de Fransen de glorie van hun leger liever niet
tn een Europees leger wilden laten verkleuren, waarbij ze uiteraard meer aan
Napoleon dan aan 1940 dachten.
Toen kwam Charles de Gaulle die
ontdekte dat er toch eigenlijk geen
volk te vinden was dat met het Fran
se volk op voet van gelijkheid kon
staan en omdat de Engelsen tijdens
de oorlog niet tijdig de grootheid van
Charles de Gaulle hadden ingezien,
mocht Engeland geen lid worden van
de Europese Economische Gemeen
schap, hoewel de andere landen van
de gemeenschap Engeland er wel bij
willen hebben.
Zo is de Europese gedachte lang
zaam en bijna geruisloos verstard in
raden en commissies, waar zelfs de
specialisten het noodlijdende ideaal
nog maar met moeite kunnen terugvin
den.
Van de brede geestdrift is niet zo
heel veel meer overgebleven, want
Europese eenheid is leuk en veertig
soorten kaas bij de Bijenkorf zijn in
teressant, maar van onze schoenenin
dustrie zullen ze afblijven. En van on
ze textielindustrie ook.
Zo nu en dan flitst er nog eens een
inspirerend ideetje op, zoals onlangs
bij het lid van de Westduitse Bonds
dag Gerlach, die voorstelde om in de
grensstreek een soort Europese univer
siteit op te richten.
Zijn idee dat meer opzienbarend dan
uitgewerkt en doordacht was, heeft
weinig reacties opgeroepen. De Euro
pese gedachte beleeft een moeilijke
tijd, al is de E.E.G. met veel protesten,
gechicaneer en touwtrekkerij, al een
heel eind gerealiseerd.
Toch zijn er nog ware Europeanen,
die vanaf het eerste uur in het Ver
enigde Europa hebben geloofd en wier
vertrouwen in het toekomstbeeld niet
ernstig wordt geschokt door de kenne
lijke ongeïnteresseerdheid van de door
snee Europeaan, die weer tot welvaart
is gekomen en die steeds benauwder
is geworden om de prijs voor de een
heid te betalen.
Prof. dr. H. Brugmans wordt wel
eens de eerste Europeaan genoemd.
Hij werd achttien jaar geleden bij de
oprichting rector van het Europacolle
ge in Brugge en hij heeft dit experi
ment tot een succes gemaakt. Hij werd
62 jaar geleden in Amsterdam gebo
ren, studeerde er romaanse letterkun
de en cultuurgeschiedenis, promoveer
de in 1934 en was toen al enkele ja
ren leraar, eerst in Arnhem, daarna
in Amersfoort en tenslotte in Terneu-
zen.
Als geestdriftig socialist hij kwam
in 1939 in de Tweede Kamer en werd
na de oorlog lid van de P.v.d.A.
gaf hij in Terneuzen ontwikkelingscur
sussen voor dokwerkers. In 1935 werd
hij landelijk voorzitter van het Insti
tuut Arbeidersontwikkeling.
Hoe werd de Europese eenheid
een ideaal voor hem?
„Tijdens de oorlog kwam men in en
kele verzetskringen tot de ontdekking
dat we van het nationalisme moesten
worden verlost, wilde er ooit vrede ko
men in Europa. Ook ik raakte over
tuigd. Dat wil niet zeggen dat ik te
gen patriottisme ben. Ieder mens
houdt van zijn geboortegrond en van
de vertrouwde sfeer waarin hij is op
gegroeid. Patriottisme heeft echter
geen nationale economie, geen natio
naal leger en geen nationale diploma
tie nodig".
De Gaulle heeft het ook altijd
•ver patriotten.
„De Gaulle misbruikt dat woord om
zijn opgeschroefd nationalisme te ver
sluieren. Een patriot behoeft niet met
nationale grootheidswaan behept te
zijn".
Ook in andere landen heeft het
nationalisme veld gewonnen.
„Toen het ideaal gerealisserd zou
worden, bleek er een povere offerbe
reidheid te bestaan. Men wilde wel
eenheid, maar men wilde niets van
zijn nationale verworvenheden prijs
geven".
Heeft de Europese gedachte
nog toekomst?
„Zolang de Gaulle aan de macht is,
behoeven we ons weinig illusies te ma
ken. Daarna zal er niet onmiddellijk
een ommezwaai komen. Door de Gaul
le is het Europees overleg dat aanvan
kelijk een gezamenlijk zoeken naar
nieuwe wegen was, geworden tot een
touwtrekken om de eigen nationale be
langen zo veilig mogelijk te stellen".
Het idealisme van prof. Brugmans
heeft zich beproefd in de praktijk. Op
het college in Brugge komen elk jaar
ongeveer vijftig jonge mensen, die aan
een Europese universiteit doctoraal
examen hebben afgelegd. Zij komen
zich in Brugge verdiepen in de juridi
sche, economische en politieke vraag
stukken van een Verenigd Europa.
Constateert u op het Europa
college een bepaalde eenheid in het
Europese universitaire onderwijs,
zodat het plan van Gerlach te ver
wezenlijken is?
„Behalve dat de universitaire stu
dies in de meeste landen een totaal
andere inhoud hebben, valt het op dat
ook de methode van wetenschapsbeoe
fening sterk afwijkend is. Zo valt het
op dat aan de Nederlandse universitei
ten in het algemeen zo slecht wordt
geleerd om gedachten logisch te for
muleren. Er wordt te weinig systema
tische intellectuele discipline bijge
bracht. Daardoor wordt de doorsnee
student niet geleerd hoe hij denken
moet".
Gerlachs plan is dus kansloos?
„Ook hier zal het een zaak van ge
ven en nemen moeten zijn. Op lager
onderwijsniveau is het gelukt. Er zijn
Europese scholen van kleuteronder
wijs tot einddiploma middelbaar on
derwijs. De programma's voor die
scholen zijn gelijkwaardig dus niet
gelijkvormig aan de programma's,
die op de nationale scholen van de be
trokken landen worden afgewerkt".
„Om een Europese universiteit een
kans van slagen te geven, zal men
moeten beginnen met een vrij neutra-
lefaculiteit, een medische bijvoorbeeld.
Een ideale plaats zou Maas
tricht zijn. Een Nederlandse, West
duitse, Vlaamse en Waalse universi
teit moeten zich voor de opleiding ga
rant stellen. Deze universiteiten moe
ten de programma's opstellen of goed
keuren en controleren en zij moeten
hun regeringen kunnen zeggen: Wie
die opleiding met vrucht heeft doorlo
pen is voor ons land medisch bevoegd.
Om zo'n beginnende Europese univer
siteit een praktische achtergrond te ge
ven, kan men er een speciaal bijvak
doceren, gericht op een Europees
streekprobleem van de plaats waar de
universiteit staat".
Een Europese universiteit is
dus op te richten?
„Niet van vandaag op morgen. Er
moeten wel enkele grote problemen
worden opgelost. Vovenal zullen de be
trokken landen bereid moeten zijn om
iets van hun nationale zelfgenoegzaam
heid op te geven teneinde deze eenheid
te bereiken".
WOERDEN
Deze mat van
stroken zeven
millimeter dik
hout is de onder
grond van de
Nieuwe uitweg, in
de buurt van
W oer dense Ver
laat Op de mat
van hout komt een
anderhalve meter
dikke onderlaag
van zand. Daarover
worden twee lagen
asfalt aangebracht
en daarover komt
tenslotte een dek
laag kiezelgrind.
De houtmat moet
sterk verzakken
van de weg in de
veenachtige bodem
voorkomen. Er is
voor plaatselijke
reparaties van
wegen al eerder
van het systeem
gebruikgemaakt,
maar dit is voor
het eerst dat er
een hele weg op
een houtmat wordt
aangelegd.
DEN HAAG „Het Nederlandse be
drijfsleven dient ernstig aandacht te
besteden aan de vraag of in de huidige
omstandigheden een goede pensioen
regeling niet belangrijker is dan een
winstdelingsregeling".
Dit zegt de heer W. Kloppenburg,
directeur Heineken's Brouwerijen Ne
derland NV te 's-Hertogenbosch, in een
Interview in „De Nederlandse Onder
neming" van deze week.
De hoogte van de pensioenen is in
het algemeen gerelateerd aan het loon
tijdens de actieve periode. Voor de be
rekening van de pensioengrondslag
echter worden winstuitkeringen en
gratificaties zoals een dertiende
maand gewoonlijk niet tot het loon ge
rekend.
Wanneer men inkomens gaat verge
lijken zal dan ook een vrij groot ver
schil optreden tussen hêt inkomen in
de actieve en dat in de post-actieve
periode.
De verstrekte toeslagen voor de ploe
gendiensten en volcontinu-diensten zul
len meer nog dan thans het geval is
deel moeten gaan uitmaken van de
pensioengrondslag.
De heer Kloppenburg meent daarom
dat indien een bedrijf voor de keuze
staat tussen de opbouw van een goede
pensioenregeling enerzijds of de invoe
ring van een winstdelingsregeling an
derzijds, alleen al uit puur financiële
overwegingen voor de eerste gekozen
moet worden. Hier komt nog bij dat
door de opbouw van een goede pen
sioenregeling besparingen worden ge
vormd, terwijl uitkeringen uit hoofde
van een winstdelingsregeling meestal
ln de consumptieve sfeer terechtko
men.
O
CAIRO President Nasser is gis
teren in Egypte teruggekeerd na be
zoeken aan Rusland en Zuidslavië.
ROTTERDAM Veltenaars Havenbedrijf in Rotterdam, een stuwadoorsbe
drijf met circa zestig werknemers heeft gisteren het personeel aangezegd, dat het
bedrijf binnenkort de activiteiten zal beëindigen.
Enige vertegenwoordigers van grote
re stuwadoors waren gistermiddag op
het terrein van het havenbedrijf om
werknemers in dienst te nemen, maar
het ziet er naar uit, dat er voor de
ouderen direct geen werkgelegenheid
zal zijn.
Een vertegenwoordiger van de direc
tie wilde niet meedelen, of er surséan
ce van betaling of faillisement is aan
gevraagd. Tot dusver heeft het bedrijf
geen verzoek om ontslagvergunningen
tot het gewestelijk arbeidsbureau ge
richt. In antwoord op vragen zei een
woordvoerder van de directie, dat er
voldoende geld aanwezig is om de va
kantiegelden uit te keren.
De beslissing van de directie van het
bedrijf is de gehele middag druk door
de personeelsleden besproken. Eén van
hen is door een hartaanval getroffen
en naar een ziekenhuis overgebracht.
ZAANDAM Door de burgemeester
van Zaandam is per 1 september eervol
ontslag verleend aan de sinds oktober
1967 geschorste hoofdinspecteur van po
litie J. B. L. de Rave.
De hoofdinspecteur werd op 13 okto
ber 1967 geschorst in afwachting van
een door de rijksrecherche in te stellen
onderzoek naar zijn gedragingen. Te
gen dit schorsingsbesluit ging de hoofd
inspecteur in beroep bij het ambtena
rengerecht, welk gerecht dit beroep
verwierp.
BLOEMENDAAL Om het onder
zoek niet te bemoeilijken, heeft de po
litie van Bloemendaal eerst gisteren
bekendgemaakt, dat in maart werd
aangehouden de 56-jarige J. van H.
uit Aerdenhout. De man is betrokken
bij het faillisement van de verzeke
ringsmaatschappij E. H. Keur NV te
Haarlem, enkele jaren geleden, en dat
van de dinsdag door de arrondisse
mentsrechtbank in Haarlem failliet
verklaarde NV Verzekeringsmaat
schappij „Nieuwe Maas", statutair ge
vestigd in Rotterdam en kantoor hou
dend in Aerdenhout.
Van H. zou een bedrag tussen
f 100.000 en f 150.000 in dienstbetrek
king hebben verduisterd ten nadele
van grote en kleine zaken en van en
kele bankinstellingen. De man is reeds
in maart voor de officier van justitie
geleid en wordt sindsdien in voorar
rest gehouden.
De politie heeft nog niet kunnen be
palen om hoeveel verduisteringzaken
het gaat, omdat het hier een finan-
cieel-boekhoudkundig moeilijke zaak
betreft. De verduisteringen zouden
zich over de laatste zes jaar hebben
uitgestrekt.
LONDEN Van 7 tot 15 januari vol
gend jaar zal in Londen de premiers-
conferentie van de gemenebestlanden
worden gehouden, zo isofficieel mee
gedeeld.
NIJMEGEN Een Marokkaanse ar
beider in Nijmegen heeft eindelijk
zijn zin gekregen: door bemiddeling
van de politie kan zijn 25-jarige echt
genote hem geen gezelschap meer
houden.
De Marokkaan, die dank zij een Neder
landse werkvergunning de kost ver
diende bij een wegenbouwbedrijf in
Nijmegen, kreeg enige tijd geleden
gezelschap van zijn Marokkaanse
echtgenote. Ofschoon ze niet in 't be
zit was van een verblijfsvergunning,
nam ze haar intrek in zijn pension en
deelde er de lakens uit.
De man kreeg er al gauw genoeg van.
Hij bracht een gedeelte van zijn
spaargeld naar de politie en verzocht
dringend om de terugreis van zijn
vrouw te willen regelen.
Dat gebeurde. De vrouw werd op
Schiphol in een vliegtuig gezet, maar
stapte in Brussel uit en keerde spoor
slags terug naar Nijmegen, om daar
luidruchtig orde op zaken te stellen.
De Marokkaan verdroeg het een week.
Toen leverde hij opnieuw een gedeel
te van zijn spaargeld bij de politie af
met het dringende verzoek om zijn
vrouw met de meeste spoed naar haar
moeder te sturen.
De politie beloofde dat aan deze wens
zou worden voldaan. De vrouw ver
dween wederom naar Schiphol en de
Marokkaan zwaaide haar na. Ver
volgens ging hij opgelucht zijn be
vrijdingsfeest vieren. Toen hij
's avonds met een zwaar hoofd en 'n
blij gemoed thuis kwam, werd hij
daar opgewacht door zijn echtgeno
te, die hem zeer degelijk de mantel
uitveegde en hem tegelijk meedeel
de hoe de zaken voortaan in het ge
zinnetje werden geregeld.
Het duurde nog een week. De wanhoop
nabij stapte de Marokkaan donder
dagavond voor de derde keer naar het
politiebureau, gaf zijn laatste spaar
geld aan de chef van dienst en be
zwoer dat voor zijn vrouw nu een
vliegtuig moest worden uitgezocht,
dat zonder enige tussenlanding van
Amsterdam naar Marokko zou vlie
gen. Hij ging naar huis om een be
gin te maken met het pakken van de
koffers. Toen de vrouw dat zag en
zich realiseerde dat er opnieuw een
reis naar Schiphol was voorbereid,
was haar reactie niet mis. Ze greep
een pan vet van het vuur en keerde
die over het hoofd van haar echtge
noot om. De Marokkaan ligt nu in het
ziekenhuis. Er moest operatief wor
den ingegrepen, doch hij verkeert niet
in levensgevaar.
Hem is door de chef van dienst ter ge
ruststelling meegedeeld, dat hij voor
lopig geen bezoek van zijn vrouw
heeft te vrezen, aangezien ze in de
cel blijft tot 'n absoluut solide dienst
regeling voor haar terugreis is ge
vonden.
■X.
■v.
•<r
iHTiM"
Carthago, donderdag
¥~ïe tafel waaraan ik u ditmaal
schrijf is een muurrest te mid
den van de ruïnes van Carthago, in
Tunesië. Comfortabeler bureau is
denkbaar, maar ik hecht eraan nu
hier mijn impressies neer te schrij
ven, omringd door het puin van wat
tweeduizend jaar geleden één der
machtigste wereldsteden was. Ik zal
wel opgelucht zijn, als ik hier straks
weg ben: er is geen mens en waar
ik maar kijk zie ik ruïnes.
Het lot dat tal van centra van de
oude wereld trof is wel genadeloos
geweest: in Babyion stopt de trein
alleen nog op verzoek; toen ik enke
le jaren geleden de ruïnes van Del
phi in Griekenland zag, moest mijn
verstand gewoon een acrobatische
toer verrichten om eraan te willen,
dat op deze plek lange tijden het hart
van de klassieke wereld klopte; hier
in het puin van Carthago gezeten is
het onwezenlijk, dat ik, ware ik hier
een reeks eeuwen eerder verschenen
een grandioze stad had aangetroffen,
die meer zenuwcentrale in de we
reld was dan Amsterdam, Parijs,
Berlijn ooit geworden zijn. Alleen
nog puin, een souvenirstalletje en
een karretje mef limonadeflesjes.
ÏJier bloeide dan eeuwen voor
Christus het tweede Phoenici-
sche rijk, waar Rome de drie Pu
nische oorlogen mee voeren moest
voor het zegevierde. Toen de Ro
meinen eindelijk Carthago eronder
hadden, staken zij die stad in brand.
Ik probeer boven de ruïnes die
vlammenzee voor mij te zien: een
brand van zeventien dagen, waarbij
alle paleizen, alle hoge gebouwen
(ze hadden hier toen al acht etages)
en ook het nederigste huisjes eraan
Het is allemaal niet goed te vatten.
Wij kunnen ons niet meer indenken,
dat een ontzaglijke stad een puin-
veld wordt en blijft. Wie kan zich
Londen, Keulen, Brussel voorstellen
als een terrein waar alleen nog wat
bloemen leven... Het gebeurt tegen
woordig ook niet meer, dat een gro
te stad het volkomen begeeft. Rot
terdam, Coventry, Dresden, War
schau, Hirosjima, ze zijn prompt
herbouwd.
gingen. En in de haven 500 schepen
een fakkel werden. Ik probeer ook
die Romeinse overwinnaars voor me
te zien, die hier zout en nog eens
zout strooiden met de bedoeling, dat
in Carthago nooit meer iets zou
groeien. Links van me staat een
ereteken voor god Baal, het heeft al
les overleefd, god Baal zelf niet. Hij
is de archeologie ingestuurd.
Vrijwel alle ruïnes dateren van
een later Carthago, dat van Caesar,
die het zout van vroeger verwerpe
lijk vond. Een Carthago dat ook
weer grondig weggevlakt werd.
Niet om in te denken, dat Hannibal
eens van hier naar Italië trok, een
Italië dat sidderde, dat de Vandalen
van hier uit wegzeilden om Rome te
plunderen, dat hier eens de glorie
van Byzantium straalde en dat kerk
vader Augustinus hier preekte. Dat
hier een der oudste en grootste
christelijke gemeenten gevestigd
was. Alleen puin... puin... puin....
Nota bene: Oud-Carthago heeft veel
en veel en veel oudere christelijke
papieren dan Amsterdam, maar de
christenen in deze gebieden moet je
met een lantaarntje zoeken. De kerk
is toch ook een groots museum: als
je het lantaarntje heel goed gebruikt,
vindt je in die kleine schare christe
nen een man die op grond van het
christelijk verleden van Carthago de
fiere titel: primaat van Afrika voert.
vlak bij Tunis, de
van Tunesië. Aller
eerste indruk: een schone stad, en
schone steden hebben we totdusver
in Noord-Afrika niet gezien. Het al
lerwegen in de wereld als zo zinde
lijk geprezen Nederland moet niet
met veel zegesverwachting 'n wed
strijd in stedelijke reinheid met Tu
nis aangaan. Ook in de medina, de
inheemse stegenwijk, trof het mij,
dat de boel er echt netjes uitzag.
2elfs de goot die door elke medina
loopt was in keurige staat.
Wat mij ook opviel: de vrouwen
zijn er sluiermoede. Vele lopen nog
in de traditionele dracht, maar je
kunt neus en kin zien. Het land heeft
een veel westelijker gelaat dan Ma
rokko. Al is het toch bepèèld geen
Europa, en in de medina, de oerstad,
ben je direct al die westelijke trek
ken weer vergeten. Daar pulseert
puur Oosters leven.
Een móóie stad, Tunis, zeer brede
boulevards omzoomd met palmen,
in het Belvedere-park maar liefst
3000 verschillende bomen. Maar he
lemaal weg was ik van Sidi Bou
Said, een plaatsje er niet ver van
daan. Schitterend gelegen, op een
heuvel van waar je uitziet op Tunis
en de Middellandse Zee. Alle huizen
wit, alle vensters en deuren blauw.
Een adembenemend gezicht onder
de azuren Tunesische hemel.
Tunesië is vastbesloten de schoon
heid van het land en de vele strand-
geneugten die het te bieden heeft op
zijn betalingsbalans tot .uitdrukking
te brengen en derhalve wordt het
ene grote hotel na het andere aan
besteed. Het lijdt geen twijfel of dit
land heeft een grote toeristische toe
komst.
|ns schip kwam in La Goulette,
de haven van Tunis aan, ko
mend van Palma de Mallorca. We
wipten dus op onze reis door Noord-
Afrika even naar Europa terug. Ik
geloof, dat we het allen ook als een
verademing ervoeren. Op Majorca
waren we ineens weer thuis. Afrika
is voor ons toch een vreemde we
reld, we voelen ons er dan ook echt
vréémdeling.
Ik was een jaar of vijftien geleden
op Majorca en ging natuurlijk ver-
gelijken. Ontzaglijk, wat is hier ge-
bouwd, wat zoekt men het hier in de
hoogte, wat moeten er een hotelbed-
den bij gekomen zijn. Je zou geneigd 5
zijn nu wat Palma betreft maar voor
een bouwstop voor hotels te gaan
pleiten. Een plaats kan zoveel hotel- 5
lerie krijgen, dat zij met elke nieuw- 5
bouw aan charme verliest. Char-
mant is Palma intussen nog zeer ze- 5
ker. 'n Merkwaardige ziel moet zo'n 5
stad krijgen, zo'n stad die nooit met
de eigen mensen alleen is, maar
waar het altijd wemelt van de toe-
risten. De wintersportplaatsen lopen 5
elk voorjaar weer een keer leeg, on-
ze badplaatsen zien geen logés meer
als er niet meer te zwemmen valt,
in Palma draait de toerisme-molen
het hele jaar maar door. De Palma-
mensen zijn nooit onder elkaar.
Mij viel nog op, dat we nu geen
bedelende kinderen meer zagen. In-
dertijd werd je om de haverklap wel 5
zo ongeveer aangevallen door jon- 5
gens en meisjes die de hand ophiel-
den. Scherp is me bijgebleven, dat 5
ze naar je spogen als je een keer 5
niets gaf. Ik was te kort op het 5
eiland om er achter te komen of het
ontbreken van deze toneeltjes terug 5
te voeren is op scherper politietoe- 5
zicht of op welvaartsvermeerdering. 5
Op den duur moet toch elk gezin in 5
zo'n stad wat meepikken van de ge-
weldige deviezenvracht, die het toe-
risme brengt. Al zal de grote hoop
wel in handen van zeer weinigen ko-
men, en het is de vraag hoeveel van
die zeer weinigen ingezetenen van
Palma zijn.
jyTorgen begint de terugreis. Op J
drie zeemijlen afstand varen 5
we dan langs Sardinië en Corsica
naar Genua terug. Het is wel een
Amerikaanse manier van reizen ge-
weest: zoveel uren Lissabon, zoveel 5
uren Madeira, zoveel uren Algiers 5
enzovoorts, nergens hebben we het
leven grondig kunnen verkennen, we
snoven alleen even en dan ging de 5
scheepstoeter weer. Vroeger heb ik 5
op die manier van reizen nogal ge-
scholden: die Amerikanen die Euro- 5
pa in tien dagen zogenaamd „de-
den"... Ik ben daarmee opgehouden v
sedert een jaar of drie geleden een
Griekse rederij kans zag mij in een 5
kleine maand echt een beeld te ge-
ven van Egypte, Cyprus, Rhodos,
Kreta, Libanon, Syrië, Jordanië, 5
Israël en Griekenland. Ze brachten
je toch precies naar het authentieke 5
van die gebieden. Als je er maar 5
voor gezorgd had, dat je flink gele- 5
zen had over wat je ging zien, dan
deed je geweldig veel op. Van deze
reis geldt dit ook. Niemand moet mij 5
vragen om eens een avond te spre- 5
ken over Marokko, daarvoor moet
men veel langer in dit land geweest
zijn, maar ik weet sinds deze reis 5
wel precies over wat voor een land s
het gaat, als de krant het over Ma-
rokko heeft. Ik zie bij die naam dan 5
een plaatje voor me, en een plaatje
dat lééft.
Verder zij nog gezegd, dat een
cruise een verrukkelijke vorm van
reizen is, wanneer men tenminste 5
een beetje zeebenen heeft. Je komt 5
in vele landen, maar hebt niet tel-
kens de ellende van koffers pakken
en: weer een ander bed. Je hotel, 5
het schip, reist met je mee. En na 5
bijna elke excursie is er weer een
dag op zee, een dag dat je bij kunt 5
komen van de vorige en je kunt voor- 5
bereiden op de volgende. In een lig- 5
stoel op het dek. Er komt steeds 5
meer interesse voor deze reiswijze.
Over tien jaren varen er hele vloten 5
W&Ê&ggBÈÊgÊMÊKÊSÊBÊBIBÊII^^BBSBÊÊÊ£ÊËBÊËBÊ^SB& schepen als onze „Regina Ma-
ris" °ok' omdat het verte-wee, als 5
sterker zal worden. i
iiiiwilimilllllif 1kThijs Booy 5
SCHIPHOL Gistermorgen is een uit zeven leden bestaande Zuidviëtnamese
parlementaire missie onder leiding van de vice-president van het Lagerhuis, de
heer Nguyen Ba Can, voor een driedaags goodwillbezoek uit Berlijn in ons land
aangekomen. De delegatie werd op Schiphol verwelkomd door de Zuidviëtna
mese ambassadeur in (onder meer) ons land, de heer Le Ngoc Chan, de griffier
van de Eerste Kamer, jhr. mr. J. W. Röell en jhr. mr. M. Vegelin van Claer-
bergen, hoofd van het bureau Zuidoost-Azië van de directie van het ministerie
van Buitenlandse Zaken. Gistermiddag heeft de delegatie bezoeken afgelegd bij
de ministers Udink en Luns.
DJAKARTA Een aantal jonge In
donesische afgestudeerden en, ambte
naren van het ministerie van buiten
landse zaken zal in oktober van dit
jaar cursussen op het gebied van in
ternationale betrekkingen gaan volgen
bij het „Nederlands genootschap voor
internationale zaken". Het genootschap
heeft de studentenbeurzen ter beschik
king gesteld.
ROTTERDAM Gistermiddag is in
Rotterdam de 38-jarige kraanmachi
nist A. van de Steenen bij
keersongeluk om het leven
Hij botste op een kruispunt
bromfiets tegen een auto.
ERICA Donderdagavond is de 16-
jarige T. H. van der Kaap uit Barger-
Oosteveld met zijn bromfiets in Erica
tegen een geparkeerd staande verlich
te vrachtauto met aanhangwagen ge
reden. De jongen was vrijwel op slag
dood.
een ver-
gekomen,
met zijn