„Europese universiteit geen onmogelijke zaak Mat van houten stroken onder weg MOMENTEN uit ©eni) Prof. dr. Brugmans Europeaan van het eerste uur Stuwadoorsbedrijf (60 man personeel) wordt opgeheven Voorvechter van noodlijdend ideaal houdt moed „Pensioenregeling urgenter dan winstdeling" Zaandam ontslaat geschorste hoofdinspecteur Man verduisterde in zes jaar ruim 1 ton MAROKKAAN NU BEVRIJD VAN ECHTGENOTE Zuidviëtnamese parlementaire delegatie in Nederland VERONGELUKT IDEETJE DE EERSTE IN VERZET TOEKOMST GEVEN EN NEMEN BEREIDHEID Indonesische studenten naar Nederland ZATERDAG 13 JULI 1968 GENUA t ARCELONA 'LISSABON MALLORCA TUNIS MADEIRA ALGIERS CASABLANCA LAS PALMAS DEN HAAG Er is wel wat verschraald in de twintig jaar dat Europa bezig is Europees te denken. Toen het verwoeste Europa na 1945 op de puinhopen dit ideaal kreeg, kende de geestdrift geen grenzen meer. We zouden een mooi werelddeel zonder slagbomen en allerlei onzin gaan her bouwen. De Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal werd op de vleugels van deze geestdrift gerealiseerd. In Bolsward en Etelft werden proefverkiezingen gehouden en iedereen was er voor. Maar ondertussen werd er in Beligë gedemonstreerd met borden, waarop stond: „Wfl zijn de Bene(n) en zfl de Lux". Het Franse parlement stemde tegen de Euro pese Defensie Gemeenschap omdat de Fransen de glorie van hun leger liever niet tn een Europees leger wilden laten verkleuren, waarbij ze uiteraard meer aan Napoleon dan aan 1940 dachten. Toen kwam Charles de Gaulle die ontdekte dat er toch eigenlijk geen volk te vinden was dat met het Fran se volk op voet van gelijkheid kon staan en omdat de Engelsen tijdens de oorlog niet tijdig de grootheid van Charles de Gaulle hadden ingezien, mocht Engeland geen lid worden van de Europese Economische Gemeen schap, hoewel de andere landen van de gemeenschap Engeland er wel bij willen hebben. Zo is de Europese gedachte lang zaam en bijna geruisloos verstard in raden en commissies, waar zelfs de specialisten het noodlijdende ideaal nog maar met moeite kunnen terugvin den. Van de brede geestdrift is niet zo heel veel meer overgebleven, want Europese eenheid is leuk en veertig soorten kaas bij de Bijenkorf zijn in teressant, maar van onze schoenenin dustrie zullen ze afblijven. En van on ze textielindustrie ook. Zo nu en dan flitst er nog eens een inspirerend ideetje op, zoals onlangs bij het lid van de Westduitse Bonds dag Gerlach, die voorstelde om in de grensstreek een soort Europese univer siteit op te richten. Zijn idee dat meer opzienbarend dan uitgewerkt en doordacht was, heeft weinig reacties opgeroepen. De Euro pese gedachte beleeft een moeilijke tijd, al is de E.E.G. met veel protesten, gechicaneer en touwtrekkerij, al een heel eind gerealiseerd. Toch zijn er nog ware Europeanen, die vanaf het eerste uur in het Ver enigde Europa hebben geloofd en wier vertrouwen in het toekomstbeeld niet ernstig wordt geschokt door de kenne lijke ongeïnteresseerdheid van de door snee Europeaan, die weer tot welvaart is gekomen en die steeds benauwder is geworden om de prijs voor de een heid te betalen. Prof. dr. H. Brugmans wordt wel eens de eerste Europeaan genoemd. Hij werd achttien jaar geleden bij de oprichting rector van het Europacolle ge in Brugge en hij heeft dit experi ment tot een succes gemaakt. Hij werd 62 jaar geleden in Amsterdam gebo ren, studeerde er romaanse letterkun de en cultuurgeschiedenis, promoveer de in 1934 en was toen al enkele ja ren leraar, eerst in Arnhem, daarna in Amersfoort en tenslotte in Terneu- zen. Als geestdriftig socialist hij kwam in 1939 in de Tweede Kamer en werd na de oorlog lid van de P.v.d.A. gaf hij in Terneuzen ontwikkelingscur sussen voor dokwerkers. In 1935 werd hij landelijk voorzitter van het Insti tuut Arbeidersontwikkeling. Hoe werd de Europese eenheid een ideaal voor hem? „Tijdens de oorlog kwam men in en kele verzetskringen tot de ontdekking dat we van het nationalisme moesten worden verlost, wilde er ooit vrede ko men in Europa. Ook ik raakte over tuigd. Dat wil niet zeggen dat ik te gen patriottisme ben. Ieder mens houdt van zijn geboortegrond en van de vertrouwde sfeer waarin hij is op gegroeid. Patriottisme heeft echter geen nationale economie, geen natio naal leger en geen nationale diploma tie nodig". De Gaulle heeft het ook altijd •ver patriotten. „De Gaulle misbruikt dat woord om zijn opgeschroefd nationalisme te ver sluieren. Een patriot behoeft niet met nationale grootheidswaan behept te zijn". Ook in andere landen heeft het nationalisme veld gewonnen. „Toen het ideaal gerealisserd zou worden, bleek er een povere offerbe reidheid te bestaan. Men wilde wel eenheid, maar men wilde niets van zijn nationale verworvenheden prijs geven". Heeft de Europese gedachte nog toekomst? „Zolang de Gaulle aan de macht is, behoeven we ons weinig illusies te ma ken. Daarna zal er niet onmiddellijk een ommezwaai komen. Door de Gaul le is het Europees overleg dat aanvan kelijk een gezamenlijk zoeken naar nieuwe wegen was, geworden tot een touwtrekken om de eigen nationale be langen zo veilig mogelijk te stellen". Het idealisme van prof. Brugmans heeft zich beproefd in de praktijk. Op het college in Brugge komen elk jaar ongeveer vijftig jonge mensen, die aan een Europese universiteit doctoraal examen hebben afgelegd. Zij komen zich in Brugge verdiepen in de juridi sche, economische en politieke vraag stukken van een Verenigd Europa. Constateert u op het Europa college een bepaalde eenheid in het Europese universitaire onderwijs, zodat het plan van Gerlach te ver wezenlijken is? „Behalve dat de universitaire stu dies in de meeste landen een totaal andere inhoud hebben, valt het op dat ook de methode van wetenschapsbeoe fening sterk afwijkend is. Zo valt het op dat aan de Nederlandse universitei ten in het algemeen zo slecht wordt geleerd om gedachten logisch te for muleren. Er wordt te weinig systema tische intellectuele discipline bijge bracht. Daardoor wordt de doorsnee student niet geleerd hoe hij denken moet". Gerlachs plan is dus kansloos? „Ook hier zal het een zaak van ge ven en nemen moeten zijn. Op lager onderwijsniveau is het gelukt. Er zijn Europese scholen van kleuteronder wijs tot einddiploma middelbaar on derwijs. De programma's voor die scholen zijn gelijkwaardig dus niet gelijkvormig aan de programma's, die op de nationale scholen van de be trokken landen worden afgewerkt". „Om een Europese universiteit een kans van slagen te geven, zal men moeten beginnen met een vrij neutra- lefaculiteit, een medische bijvoorbeeld. Een ideale plaats zou Maas tricht zijn. Een Nederlandse, West duitse, Vlaamse en Waalse universi teit moeten zich voor de opleiding ga rant stellen. Deze universiteiten moe ten de programma's opstellen of goed keuren en controleren en zij moeten hun regeringen kunnen zeggen: Wie die opleiding met vrucht heeft doorlo pen is voor ons land medisch bevoegd. Om zo'n beginnende Europese univer siteit een praktische achtergrond te ge ven, kan men er een speciaal bijvak doceren, gericht op een Europees streekprobleem van de plaats waar de universiteit staat". Een Europese universiteit is dus op te richten? „Niet van vandaag op morgen. Er moeten wel enkele grote problemen worden opgelost. Vovenal zullen de be trokken landen bereid moeten zijn om iets van hun nationale zelfgenoegzaam heid op te geven teneinde deze eenheid te bereiken". WOERDEN Deze mat van stroken zeven millimeter dik hout is de onder grond van de Nieuwe uitweg, in de buurt van W oer dense Ver laat Op de mat van hout komt een anderhalve meter dikke onderlaag van zand. Daarover worden twee lagen asfalt aangebracht en daarover komt tenslotte een dek laag kiezelgrind. De houtmat moet sterk verzakken van de weg in de veenachtige bodem voorkomen. Er is voor plaatselijke reparaties van wegen al eerder van het systeem gebruikgemaakt, maar dit is voor het eerst dat er een hele weg op een houtmat wordt aangelegd. DEN HAAG „Het Nederlandse be drijfsleven dient ernstig aandacht te besteden aan de vraag of in de huidige omstandigheden een goede pensioen regeling niet belangrijker is dan een winstdelingsregeling". Dit zegt de heer W. Kloppenburg, directeur Heineken's Brouwerijen Ne derland NV te 's-Hertogenbosch, in een Interview in „De Nederlandse Onder neming" van deze week. De hoogte van de pensioenen is in het algemeen gerelateerd aan het loon tijdens de actieve periode. Voor de be rekening van de pensioengrondslag echter worden winstuitkeringen en gratificaties zoals een dertiende maand gewoonlijk niet tot het loon ge rekend. Wanneer men inkomens gaat verge lijken zal dan ook een vrij groot ver schil optreden tussen hêt inkomen in de actieve en dat in de post-actieve periode. De verstrekte toeslagen voor de ploe gendiensten en volcontinu-diensten zul len meer nog dan thans het geval is deel moeten gaan uitmaken van de pensioengrondslag. De heer Kloppenburg meent daarom dat indien een bedrijf voor de keuze staat tussen de opbouw van een goede pensioenregeling enerzijds of de invoe ring van een winstdelingsregeling an derzijds, alleen al uit puur financiële overwegingen voor de eerste gekozen moet worden. Hier komt nog bij dat door de opbouw van een goede pen sioenregeling besparingen worden ge vormd, terwijl uitkeringen uit hoofde van een winstdelingsregeling meestal ln de consumptieve sfeer terechtko men. O CAIRO President Nasser is gis teren in Egypte teruggekeerd na be zoeken aan Rusland en Zuidslavië. ROTTERDAM Veltenaars Havenbedrijf in Rotterdam, een stuwadoorsbe drijf met circa zestig werknemers heeft gisteren het personeel aangezegd, dat het bedrijf binnenkort de activiteiten zal beëindigen. Enige vertegenwoordigers van grote re stuwadoors waren gistermiddag op het terrein van het havenbedrijf om werknemers in dienst te nemen, maar het ziet er naar uit, dat er voor de ouderen direct geen werkgelegenheid zal zijn. Een vertegenwoordiger van de direc tie wilde niet meedelen, of er surséan ce van betaling of faillisement is aan gevraagd. Tot dusver heeft het bedrijf geen verzoek om ontslagvergunningen tot het gewestelijk arbeidsbureau ge richt. In antwoord op vragen zei een woordvoerder van de directie, dat er voldoende geld aanwezig is om de va kantiegelden uit te keren. De beslissing van de directie van het bedrijf is de gehele middag druk door de personeelsleden besproken. Eén van hen is door een hartaanval getroffen en naar een ziekenhuis overgebracht. ZAANDAM Door de burgemeester van Zaandam is per 1 september eervol ontslag verleend aan de sinds oktober 1967 geschorste hoofdinspecteur van po litie J. B. L. de Rave. De hoofdinspecteur werd op 13 okto ber 1967 geschorst in afwachting van een door de rijksrecherche in te stellen onderzoek naar zijn gedragingen. Te gen dit schorsingsbesluit ging de hoofd inspecteur in beroep bij het ambtena rengerecht, welk gerecht dit beroep verwierp. BLOEMENDAAL Om het onder zoek niet te bemoeilijken, heeft de po litie van Bloemendaal eerst gisteren bekendgemaakt, dat in maart werd aangehouden de 56-jarige J. van H. uit Aerdenhout. De man is betrokken bij het faillisement van de verzeke ringsmaatschappij E. H. Keur NV te Haarlem, enkele jaren geleden, en dat van de dinsdag door de arrondisse mentsrechtbank in Haarlem failliet verklaarde NV Verzekeringsmaat schappij „Nieuwe Maas", statutair ge vestigd in Rotterdam en kantoor hou dend in Aerdenhout. Van H. zou een bedrag tussen f 100.000 en f 150.000 in dienstbetrek king hebben verduisterd ten nadele van grote en kleine zaken en van en kele bankinstellingen. De man is reeds in maart voor de officier van justitie geleid en wordt sindsdien in voorar rest gehouden. De politie heeft nog niet kunnen be palen om hoeveel verduisteringzaken het gaat, omdat het hier een finan- cieel-boekhoudkundig moeilijke zaak betreft. De verduisteringen zouden zich over de laatste zes jaar hebben uitgestrekt. LONDEN Van 7 tot 15 januari vol gend jaar zal in Londen de premiers- conferentie van de gemenebestlanden worden gehouden, zo isofficieel mee gedeeld. NIJMEGEN Een Marokkaanse ar beider in Nijmegen heeft eindelijk zijn zin gekregen: door bemiddeling van de politie kan zijn 25-jarige echt genote hem geen gezelschap meer houden. De Marokkaan, die dank zij een Neder landse werkvergunning de kost ver diende bij een wegenbouwbedrijf in Nijmegen, kreeg enige tijd geleden gezelschap van zijn Marokkaanse echtgenote. Ofschoon ze niet in 't be zit was van een verblijfsvergunning, nam ze haar intrek in zijn pension en deelde er de lakens uit. De man kreeg er al gauw genoeg van. Hij bracht een gedeelte van zijn spaargeld naar de politie en verzocht dringend om de terugreis van zijn vrouw te willen regelen. Dat gebeurde. De vrouw werd op Schiphol in een vliegtuig gezet, maar stapte in Brussel uit en keerde spoor slags terug naar Nijmegen, om daar luidruchtig orde op zaken te stellen. De Marokkaan verdroeg het een week. Toen leverde hij opnieuw een gedeel te van zijn spaargeld bij de politie af met het dringende verzoek om zijn vrouw met de meeste spoed naar haar moeder te sturen. De politie beloofde dat aan deze wens zou worden voldaan. De vrouw ver dween wederom naar Schiphol en de Marokkaan zwaaide haar na. Ver volgens ging hij opgelucht zijn be vrijdingsfeest vieren. Toen hij 's avonds met een zwaar hoofd en 'n blij gemoed thuis kwam, werd hij daar opgewacht door zijn echtgeno te, die hem zeer degelijk de mantel uitveegde en hem tegelijk meedeel de hoe de zaken voortaan in het ge zinnetje werden geregeld. Het duurde nog een week. De wanhoop nabij stapte de Marokkaan donder dagavond voor de derde keer naar het politiebureau, gaf zijn laatste spaar geld aan de chef van dienst en be zwoer dat voor zijn vrouw nu een vliegtuig moest worden uitgezocht, dat zonder enige tussenlanding van Amsterdam naar Marokko zou vlie gen. Hij ging naar huis om een be gin te maken met het pakken van de koffers. Toen de vrouw dat zag en zich realiseerde dat er opnieuw een reis naar Schiphol was voorbereid, was haar reactie niet mis. Ze greep een pan vet van het vuur en keerde die over het hoofd van haar echtge noot om. De Marokkaan ligt nu in het ziekenhuis. Er moest operatief wor den ingegrepen, doch hij verkeert niet in levensgevaar. Hem is door de chef van dienst ter ge ruststelling meegedeeld, dat hij voor lopig geen bezoek van zijn vrouw heeft te vrezen, aangezien ze in de cel blijft tot 'n absoluut solide dienst regeling voor haar terugreis is ge vonden. ■X. ■v. •<r iHTiM" Carthago, donderdag ¥~ïe tafel waaraan ik u ditmaal schrijf is een muurrest te mid den van de ruïnes van Carthago, in Tunesië. Comfortabeler bureau is denkbaar, maar ik hecht eraan nu hier mijn impressies neer te schrij ven, omringd door het puin van wat tweeduizend jaar geleden één der machtigste wereldsteden was. Ik zal wel opgelucht zijn, als ik hier straks weg ben: er is geen mens en waar ik maar kijk zie ik ruïnes. Het lot dat tal van centra van de oude wereld trof is wel genadeloos geweest: in Babyion stopt de trein alleen nog op verzoek; toen ik enke le jaren geleden de ruïnes van Del phi in Griekenland zag, moest mijn verstand gewoon een acrobatische toer verrichten om eraan te willen, dat op deze plek lange tijden het hart van de klassieke wereld klopte; hier in het puin van Carthago gezeten is het onwezenlijk, dat ik, ware ik hier een reeks eeuwen eerder verschenen een grandioze stad had aangetroffen, die meer zenuwcentrale in de we reld was dan Amsterdam, Parijs, Berlijn ooit geworden zijn. Alleen nog puin, een souvenirstalletje en een karretje mef limonadeflesjes. ÏJier bloeide dan eeuwen voor Christus het tweede Phoenici- sche rijk, waar Rome de drie Pu nische oorlogen mee voeren moest voor het zegevierde. Toen de Ro meinen eindelijk Carthago eronder hadden, staken zij die stad in brand. Ik probeer boven de ruïnes die vlammenzee voor mij te zien: een brand van zeventien dagen, waarbij alle paleizen, alle hoge gebouwen (ze hadden hier toen al acht etages) en ook het nederigste huisjes eraan Het is allemaal niet goed te vatten. Wij kunnen ons niet meer indenken, dat een ontzaglijke stad een puin- veld wordt en blijft. Wie kan zich Londen, Keulen, Brussel voorstellen als een terrein waar alleen nog wat bloemen leven... Het gebeurt tegen woordig ook niet meer, dat een gro te stad het volkomen begeeft. Rot terdam, Coventry, Dresden, War schau, Hirosjima, ze zijn prompt herbouwd. gingen. En in de haven 500 schepen een fakkel werden. Ik probeer ook die Romeinse overwinnaars voor me te zien, die hier zout en nog eens zout strooiden met de bedoeling, dat in Carthago nooit meer iets zou groeien. Links van me staat een ereteken voor god Baal, het heeft al les overleefd, god Baal zelf niet. Hij is de archeologie ingestuurd. Vrijwel alle ruïnes dateren van een later Carthago, dat van Caesar, die het zout van vroeger verwerpe lijk vond. Een Carthago dat ook weer grondig weggevlakt werd. Niet om in te denken, dat Hannibal eens van hier naar Italië trok, een Italië dat sidderde, dat de Vandalen van hier uit wegzeilden om Rome te plunderen, dat hier eens de glorie van Byzantium straalde en dat kerk vader Augustinus hier preekte. Dat hier een der oudste en grootste christelijke gemeenten gevestigd was. Alleen puin... puin... puin.... Nota bene: Oud-Carthago heeft veel en veel en veel oudere christelijke papieren dan Amsterdam, maar de christenen in deze gebieden moet je met een lantaarntje zoeken. De kerk is toch ook een groots museum: als je het lantaarntje heel goed gebruikt, vindt je in die kleine schare christe nen een man die op grond van het christelijk verleden van Carthago de fiere titel: primaat van Afrika voert. vlak bij Tunis, de van Tunesië. Aller eerste indruk: een schone stad, en schone steden hebben we totdusver in Noord-Afrika niet gezien. Het al lerwegen in de wereld als zo zinde lijk geprezen Nederland moet niet met veel zegesverwachting 'n wed strijd in stedelijke reinheid met Tu nis aangaan. Ook in de medina, de inheemse stegenwijk, trof het mij, dat de boel er echt netjes uitzag. 2elfs de goot die door elke medina loopt was in keurige staat. Wat mij ook opviel: de vrouwen zijn er sluiermoede. Vele lopen nog in de traditionele dracht, maar je kunt neus en kin zien. Het land heeft een veel westelijker gelaat dan Ma rokko. Al is het toch bepèèld geen Europa, en in de medina, de oerstad, ben je direct al die westelijke trek ken weer vergeten. Daar pulseert puur Oosters leven. Een móóie stad, Tunis, zeer brede boulevards omzoomd met palmen, in het Belvedere-park maar liefst 3000 verschillende bomen. Maar he lemaal weg was ik van Sidi Bou Said, een plaatsje er niet ver van daan. Schitterend gelegen, op een heuvel van waar je uitziet op Tunis en de Middellandse Zee. Alle huizen wit, alle vensters en deuren blauw. Een adembenemend gezicht onder de azuren Tunesische hemel. Tunesië is vastbesloten de schoon heid van het land en de vele strand- geneugten die het te bieden heeft op zijn betalingsbalans tot .uitdrukking te brengen en derhalve wordt het ene grote hotel na het andere aan besteed. Het lijdt geen twijfel of dit land heeft een grote toeristische toe komst. |ns schip kwam in La Goulette, de haven van Tunis aan, ko mend van Palma de Mallorca. We wipten dus op onze reis door Noord- Afrika even naar Europa terug. Ik geloof, dat we het allen ook als een verademing ervoeren. Op Majorca waren we ineens weer thuis. Afrika is voor ons toch een vreemde we reld, we voelen ons er dan ook echt vréémdeling. Ik was een jaar of vijftien geleden op Majorca en ging natuurlijk ver- gelijken. Ontzaglijk, wat is hier ge- bouwd, wat zoekt men het hier in de hoogte, wat moeten er een hotelbed- den bij gekomen zijn. Je zou geneigd 5 zijn nu wat Palma betreft maar voor een bouwstop voor hotels te gaan pleiten. Een plaats kan zoveel hotel- 5 lerie krijgen, dat zij met elke nieuw- 5 bouw aan charme verliest. Char- mant is Palma intussen nog zeer ze- 5 ker. 'n Merkwaardige ziel moet zo'n 5 stad krijgen, zo'n stad die nooit met de eigen mensen alleen is, maar waar het altijd wemelt van de toe- risten. De wintersportplaatsen lopen 5 elk voorjaar weer een keer leeg, on- ze badplaatsen zien geen logés meer als er niet meer te zwemmen valt, in Palma draait de toerisme-molen het hele jaar maar door. De Palma- mensen zijn nooit onder elkaar. Mij viel nog op, dat we nu geen bedelende kinderen meer zagen. In- dertijd werd je om de haverklap wel 5 zo ongeveer aangevallen door jon- 5 gens en meisjes die de hand ophiel- den. Scherp is me bijgebleven, dat 5 ze naar je spogen als je een keer 5 niets gaf. Ik was te kort op het 5 eiland om er achter te komen of het ontbreken van deze toneeltjes terug 5 te voeren is op scherper politietoe- 5 zicht of op welvaartsvermeerdering. 5 Op den duur moet toch elk gezin in 5 zo'n stad wat meepikken van de ge- weldige deviezenvracht, die het toe- risme brengt. Al zal de grote hoop wel in handen van zeer weinigen ko- men, en het is de vraag hoeveel van die zeer weinigen ingezetenen van Palma zijn. jyTorgen begint de terugreis. Op J drie zeemijlen afstand varen 5 we dan langs Sardinië en Corsica naar Genua terug. Het is wel een Amerikaanse manier van reizen ge- weest: zoveel uren Lissabon, zoveel 5 uren Madeira, zoveel uren Algiers 5 enzovoorts, nergens hebben we het leven grondig kunnen verkennen, we snoven alleen even en dan ging de 5 scheepstoeter weer. Vroeger heb ik 5 op die manier van reizen nogal ge- scholden: die Amerikanen die Euro- 5 pa in tien dagen zogenaamd „de- den"... Ik ben daarmee opgehouden v sedert een jaar of drie geleden een Griekse rederij kans zag mij in een 5 kleine maand echt een beeld te ge- ven van Egypte, Cyprus, Rhodos, Kreta, Libanon, Syrië, Jordanië, 5 Israël en Griekenland. Ze brachten je toch precies naar het authentieke 5 van die gebieden. Als je er maar 5 voor gezorgd had, dat je flink gele- 5 zen had over wat je ging zien, dan deed je geweldig veel op. Van deze reis geldt dit ook. Niemand moet mij 5 vragen om eens een avond te spre- 5 ken over Marokko, daarvoor moet men veel langer in dit land geweest zijn, maar ik weet sinds deze reis 5 wel precies over wat voor een land s het gaat, als de krant het over Ma- rokko heeft. Ik zie bij die naam dan 5 een plaatje voor me, en een plaatje dat lééft. Verder zij nog gezegd, dat een cruise een verrukkelijke vorm van reizen is, wanneer men tenminste 5 een beetje zeebenen heeft. Je komt 5 in vele landen, maar hebt niet tel- kens de ellende van koffers pakken en: weer een ander bed. Je hotel, 5 het schip, reist met je mee. En na 5 bijna elke excursie is er weer een dag op zee, een dag dat je bij kunt 5 komen van de vorige en je kunt voor- 5 bereiden op de volgende. In een lig- 5 stoel op het dek. Er komt steeds 5 meer interesse voor deze reiswijze. Over tien jaren varen er hele vloten 5 W&Ê&ggBÈÊgÊMÊKÊSÊBÊBIBÊII^^BBSBÊÊÊ£ÊËBÊËBÊ^SB& schepen als onze „Regina Ma- ris" °ok' omdat het verte-wee, als 5 sterker zal worden. i iiiiwilimilllllif 1kThijs Booy 5 SCHIPHOL Gistermorgen is een uit zeven leden bestaande Zuidviëtnamese parlementaire missie onder leiding van de vice-president van het Lagerhuis, de heer Nguyen Ba Can, voor een driedaags goodwillbezoek uit Berlijn in ons land aangekomen. De delegatie werd op Schiphol verwelkomd door de Zuidviëtna mese ambassadeur in (onder meer) ons land, de heer Le Ngoc Chan, de griffier van de Eerste Kamer, jhr. mr. J. W. Röell en jhr. mr. M. Vegelin van Claer- bergen, hoofd van het bureau Zuidoost-Azië van de directie van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Gistermiddag heeft de delegatie bezoeken afgelegd bij de ministers Udink en Luns. DJAKARTA Een aantal jonge In donesische afgestudeerden en, ambte naren van het ministerie van buiten landse zaken zal in oktober van dit jaar cursussen op het gebied van in ternationale betrekkingen gaan volgen bij het „Nederlands genootschap voor internationale zaken". Het genootschap heeft de studentenbeurzen ter beschik king gesteld. ROTTERDAM Gistermiddag is in Rotterdam de 38-jarige kraanmachi nist A. van de Steenen bij keersongeluk om het leven Hij botste op een kruispunt bromfiets tegen een auto. ERICA Donderdagavond is de 16- jarige T. H. van der Kaap uit Barger- Oosteveld met zijn bromfiets in Erica tegen een geparkeerd staande verlich te vrachtauto met aanhangwagen ge reden. De jongen was vrijwel op slag dood. een ver- gekomen, met zijn

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 5