EEF DOLMAN NAM GROOTS REVANCHE Fedor den Hertog: een
Die Tourkilometers hebben
me overigens goedgedaan
sterk amateurkampioen
Fedor den Hertog na een formidabele
solo nationaal kampioen op de weg
Zeeuwse Bella Hage
prolongeerde titel
Dolman vrij zeker
van zijn zaak
Janssen gehuldigd
Opnieuw geschorst
Goudmijntje
Gelderlander gooide roet in selectie-eten
Eerlijk verdeeld
Janssen reed slecht
Weergaloos
Tegenoffensief
Raadsel
Positief
Uitslag
BEEK Voor een grotere surprise hadden de professio
nals in hun wegkampioenschap bijna niet kunnen zorgen.
Opnieuw Evert Dolman (22 jaar) in het rood-wit-blauwe
ere-tricot, dat hij vorig jaar per kerende post aan de Ko
ninklijke Nederlandse Wielren Unie had moeten terugstu
ren. Hij ha<f, zoals later bleek, stimulerende middelen ge
bruikt, iets dat bij de dopingcontrole al min of meer dui-
delijk was geworden. Dolman was toen namelijk blozend
door de mand gevallen nadat dokter Baart hem had be
trapt bij enige handelingen die niet zijn maar iemands an
ders urine op de keuringstafel hadden moeten brengen.
Het leek het einde te zijn van een wielercarrière, die Evert
in zijn amateurtijd onder meer een prachtige op de Duitse
Nürburgring bevochten wereldtitel had opgebracht.
De import-Limburger is een goed win
naar, die vanaf het begin mee in de slag
was geweest. Al in de eerste ronde na
melijk hadden Peter Post, Wim Sche
pers, Evert Dolman, Harm Ottenbros en
Rinus Hoogerland, die later door een
lekke band terugviel, het offensief ont
ketend.
De naar het Limburgse Klimmen ver
huisde Rotterdammer kwam na dat Ne
derlandse kampioenschap in het stuk
eenvoudig niet meer voor. Dat hij op het
allerlaatste moment door de sportcom-
missie van de KNWU toch nog in de
Nederlandse Tburploeg van dit jaar
werd gekozen, dankte Dolman in de
eerste plaats aan het feit dat Riny
Wagtmans en Harry Steevens hun
plaatsen door ziekte en blessures be
schikbaar moesten stellen en pas in de
tweede plaats aan de toch wel opzien
barende triomf in het criterium van
urestraten, dat op de zondag vooraf
gaande aan de start van de Tour de
France werd gehouden.
Niemand die Dolman ook maar de
minste kans gaf in de „Grande Bouclé".
Hij zou hem niet eens uitrijden. Maar
zie, juist in dit wielerspektakel groeide
hij weer naar zijn oude vorm. De wils
kracht en vooral het zelfvertrouwen van
de jonge professional werden danig ge
schraagd en zondag in Beek bleek Dol
man er ineens weer helemaal te zijn. Hij
heeft daarvoor hulp gehad. Meteen na
het voor Nederland zo succesvolle slot
van de Tour de France hebben de over
gebleven vier Nederlanders elkaar dure
eden gezworen. Een daarvan was dat
het kwartet elkaar in het Nederlandse
wegkampioenschap zoveel mogelijk zou
BEEK De titelstrijd bij de dames
op de weg heeft geen nieuwe gezichts
punten opgeleverd. Na ruim 57 kilome
ter spurtte de Zeeuwse Bella Hage voor
de derde maal in successie tegen de
Adsteeg op naar het kampioensshirt.
Zij was van de tien dames, die in de
ze afvalrace halverweg aan kop waren
overgebleven, het minst actief geweest,
maar uiteindelijk werden de prijzen
op de meet verdeeld.
Het initiatief is in deze koers uitge
gaan van haar zuster Keetie Hage en
de oud-schaatsenrijdster Henny Honde-
veld, die om beurten in de laatste hel
ling van de koers demarreerden, maar
elkaar ook zo goed bewaakten, dat el
ke vluchtpoging tot niets uitliep. Die
krachtsinspanningen onderweg hebben
Henny Hondeveld de titel gekost. Want
in de laatste klim kwam zij een half
wiel te kort om Bella Hage te ont
tronen.
De uitslag luidde: 1. Bella Hage (St.
Maartensdijk), de 57,2 km in 1.34.21;
2. Henny Hondeveld (Laren-Gld.)
z.t.; 3. Truus Smulders (Gerwen) z.t.;
4. Janny Jonkers (Gameren) z.t.; 5.
Corrie Boon (Den Helder) z.t.; 6. Kee
tie Hage (St. Maartensdijk) z.t.; 7. Ire
ne Paul (Den Haag) z.t.'; 8. Ria
Heemskerk (Oude Ade) z.t.; 9. Elly
Meskers (Warmond) z.t.; 10. Tuus
Laseroms (Zegge) op 24 sec.
helpen. Van die Musketiers heeft Jan
Janssen niet veel kunnen doen. Hij
moest in zijn eentje optornen tegen de
samengebalde macht van de Nederland
se wielerelite en hij werd tenslotte zes
tiende op 3 min. en 24 seconden. Arie
den Hartog en Eddy Beugels deden ech
ter zoveel temeer. Zij en Bart Zoet van
Dolmans eigen extra-sportieve formatie
waren in de enerverende slotfase van
deze tielstrijd de steunpilaren van de
door de ontberingen van de Tour scherp
getekende Dolman („die Tourkilometers
heben me overigens goed gedaan"). Htf
had die steun broodnodig, toen de kop
groep van veertien man aan de laatste
omloop van het Adsteegcircuit begon.
Veertien man, eerlijk verdeeld over de
drie grote merken in ons land: Peter
Post, Riny Wagtmans, Jo de Roo en
Harm Ottenbros van Willem II-Gazelle,
Jan Harings, Cees Zoontjens, Gerard
Vianen en Wim Schepers van Caballero,
Evert Dolman, Bart Zoet, Peter Heijnig
en Johnny Brouwer van Smith en dan
de in vremmde dienst zijnde Edde Beu
gels en Arie den Hartog. 't Leek bijna
op opzet, ,,'n Paar honderd meter voorbij
de- meet, bij de verzorgingspost hoorde
ik Ton Vissers (Willem H) tegen zijn
mannen zegen: het gat in. Dat moest
tegen mij gericht zijn, want hij had bij
die woorden in mijn richting gekeken.
En daar gingen ze. Achter elkaar de
marreerden Post, Wagtmans, De Roo en
Ottenbros. Zonder Zoet, Beugels en Den
Hartog was de zaak nooit bij elkaar ge
bleven", aldus Dolman.
In gesloten gelid kwam de groep ten
slotte aan de voet van de laatste Ad-
steeg. „Peter Post ging op kop rijden,
kennelijk om de spurt voor Wagtmans
aan te trekken. Maar Peter deed het zo
lauw, dat ik bang werd. Ik ben er langs
gereden om niet ingesloten te worden".
Met hetzelfde grote mes, waarmee
Dolman een jaar geleden De Roo op de
de klim achterliet, stampte hij weer
naar boven. „Dit is mijn berg", zei Dol
man later. „Eerst die klim die niet te
lang is en dan nog dat vrij vlakke stuk.
Het lijkt wel of ze het voor mfl daar
hebben neergezet. Toen ik boven aan
kwam, was er geen houden meer aan.
Dan lig ik op snelheid en dat is hun
nederlaag geworden.
Zo gemakkelijk als Dolman het ach
teraf vertelde was het overigens niet
geweest. Want hij moest voluit spurten
om zich de gretige concurrentie van het
lijf te houden. Maar het ging. Misschien
een wiel voor Harm Ottenbros, van
wiens zijde Jan Harings het brons ver
overde, ging Dolman over de streep.
Een dolgelukkige Dolman met zijn
even gelukkige echtgenote in de krans.
In die beginfase was het zeker in de
eerste plaats gericht tegen Jan Janssen,
die slecht reed. Hij was onmachtig in de
eerste zestig kilometer, waarin overi
gens alle pogingen om het gat naar de
vluchters te overbruggen, mislukten. Er
hadden zich daarvoor nogal wat liefheb
bers aangediend, onder meer Leo Duyn-
dam, Huub Harings en Jo van Seggelen.
Maar steeds weer hadden zij hun po
gingen moeten staken. Het grote ge
vecht ontspon zich toen de koplopers
drie minuten en 20 seconden voorlagen
na tien omlopen (85 kilometer). Toen
ging Jan Harings er als eerste alleen
achteraan, gevolgd door een groep
waaruit door valpartijtjes Dies Kosten,
Jo van Seggelen, Konings en Van der
Horst verdwenen. De negen overigen
haalden eerst Jan Harings in en kre
gen de koplopers daarna eveneens in het
vizier. Die moesten na 125 kilometer de
vlag strijken voor het aanstormende ge
weld verpersoonlijkt door Jan Harings,
Eddy Beugels, Peter Heijnig, Bart Zoet,
Cees Zoontjens, Jo de Roo, Riny Wagt
mans, Gerard Vianen, Arie den Hartog
en Johnny Brouwer.
Verdere pogingen van andere sterke
achterblijvers, leverden geen succes meer
op. Zo bleven heel lang Duyndam, Stee
vens en Huub Harings tussen de kop
groep en het steeds kleiner wordende
peloton hangen. Zij werden tenslotte
nog achterhaald door Jan Janssen, die
samen met Jef Drummen en de door
pech later nog weer teruggeworpen Leo
van Dongen op jacht was gegaan. Maar
voor de verdeling van de prijzen was
dat uitstapje niet van belang. Hij liet
zich echter tenminste nog even zien. Er
zijn genoeg Tourwinnaars geweest, die
onder dergelijke omstandigheden de
volle 200 kilometer niet zouden hebben
uitgereden.
De uitslag luidde:
1. Eef Dolman (Klimmen) de 204 km
in 4.46.21; 2. Harm Ottenbros (Hooger-
heide) zt; 3. Jan Harings (Sibbe) zt;
4. Wim Schepers (Meers) zt; 5. Arie
den Hartog (Elsloo) zt; 6. Riny Wagt
mans (St. Willebrord) zt; 7. Jo de Roo
(Kruiningen) zt; 8. Bart Zoet (Waar
de) zt; 9. Eddy Beugels (Sittard) zt;
10. Cees Zoontjens (Kockengen) zt; 11.
Gerard Vianen (Kockengen) zt; 12.
Peter Heijnig (Rotterdam) op 9 secon
den; 13. Peter Post (Amstelveen) zt;
14. Johnny Brouwer (Rotterdam) zt;
15. Huub Harings (Sibbe) op 4.23; 16.
Jan Janssen Ossendrechtzt; 17. Har
ry Steevens (Elslo) zt; 18/Jef Drum
men (Sibbe) zt: 19. Leo Duyndam
(Honselaarsdijkzt; 20. Leo van Don
gen (Made) op 6.1; 21. Martin van Gin-
neken (St. Willebrord) op 9.17; 22. Ri
nus Hoogerland (Kapelle) zt; 23. Jo
van Seggelen (Budel) zt; 24. Piet Ko
nings (Asten) zt;
De spannende finish van de wedstrijd
der profs. Dolman ging met gering ver
schil over de finish voor Harings en Ot
tenbros.
BEEK De nieuwe Nederlandse
kampioen bij de profs op de weg, de
22-jarige Evert Dolman, presenteer
de zich zondag als eerste voor de
dopingscontrole door dokter G.
Broere uit Hazerswoude. Dolman
was heel wat zelfverzekerder dan
een jaar geleden toen hij bij de con
trole probeerde te frauderendoor
de mand viel en betrapt op doping,
zijn kampioenstrui weer moest inle
veren. ,J)itmaal is er niets aan de
hand. Dat weet ik zeker. Maar toch
zal ik blij zijn als straks de uitslag
binnen is. Want hélemaal ben je er
toch nooit gerust op. Ze kunnen zo
veel met je uithalen
De Brabander Jos van der Vleu
ten heeft zondag niet mogen starten
in het wegkampioenschap van de
professionals. Hij werd vrijdag jl.
opnieuw door de sportcommissie
van de KNWU geschorst, nu voor
veertien dagen. De reden is, dat hij
tijdens de Tour de France, nadat
hij had opgegeven, ondanks een
startverbod wedstrijden in België
heeft gereden. Dezer dagen heeft
Van der Vleuten een brief geprodu
ceerd, gedateerd 18 juni 1968, waar
in hem door het wedstrijdcommis
sariaat van de Tour toestemming
wordt gegeven om elders te fietsen.
Maar de sportcommissie heeft deze
brief, die ruim een maand na date
ring werd aangeboden, terzijde ge
legd. Men vertrouwt het niet hele
maal.
De Tourzege van Jan Janssen is
niet alleen voor de Ossendrechter
een goudmijntje, maar ook voor de
organisatoren van de wedstrijden
waarin hij uitkomt. Dat bleek al de
ze week bij de Acht van Chaam, het
kwam nog duidelijker tot uiting in
het wegkampioenschn-p bij de profs
zondag in het Limburgse Beek. Daar
is men normaal al dik tevreden
wanneer er zo'n dertigduizend toe
schouwers komen van wie er dan
twintigduizend een kaart hebben ge
kocht. Maar nu kon 's middags be
kend worden gemaakt, dat er zéker
zestigduizend betalende bezoekers
waren. In werkelijkheid hebben er
dan beslist 75.000 rond het parcours
gestaan.
Fedor den Hertog stortte op het ere-
platform tranen van pure vreugde om
zijn grootse overwinning. René Pijnen
(links) werd tweede en Jan Krekels derde.
APELDOORN Tussen het voorjaar van 1964, toen een natbezwete 18-jarige
knaap uit Harderwijk zich bij secretaris Jaap van 't Ende van de wielervereni
ging „De IJsselstreek" als lid kwam aanmelden en zaterdag 27 juli 1968 liggen
vier veelbewogen jaren.
Fedor den Hertog werd door Harm Holstege uit Nunspeet naar het bekende
kantoortje van Van 't Ende gestuurd. Het eerste optreden als c-klasser was
voor velen een openbaring. Die plankdunne nieuweling trok de aandacht door
zijn fraaie stijl en geweldige temporijden. Toch won Den Hertog in zijn eerste
jaar als nieuweling geen enkele wedstrijd. De reden: hij reed ontstellend dom.
Het is dikwijls voorgekomen, dat hij in zijn 'grenzeloze eerzucht twee ronden
op het complete veld nam om vervolgens geheel in elkaar te storten. Toen vak
mensen als Corvan Elden, de Gelderse KNWU-consul van nu en IJsselstreek-
voorzitter Frans Sluyters hem onder handen namen ging het beter. In zijn
tweede jaar als nieuweling „knalde" hij over alles en iedereen heen. Opvallend
is de vergelijking met een andere grote kampioen: de Belg Eddie Merckx. Ook
die presteert het om na een dag verschrikkelijk te hebben „afgezien" de andere
dag een magistrale zege te behalen. Fedor deed het herhaaldelijk. Zijn ster
rees snel en hoog. Eenmaal in de stal van Herman Kroot boekte hij de ene na
de andere triomf. Een tweede plaats in de Ronde van Oostenrijk, een tweede
in de Ronde van België en een vijfde in de Tour de l'Avenir.
Als tijdrijder bleek Den Hertog niet te kloppen. Toen kwam het najaar van
1967. Den Hertog, dé favoriet voor de wereldkampioenschappen op de weg,
maakte in Luik tijdens een trainings wedstrijd een verschrikkelijke val. Het
grote talent scheen geknakt voor het gerijpt was. Hoewel hij na zijn terugkeer
de Midi Libre won geloofde nog niemand, dat Fedor geheel de oude was. Hij
zelf het minst. Vooral door zijn mentale zwakte werd hij uit Olympia's Toer
geworpen. Joop Middelink, die hem in 't voorjaar had aangewezen voor Mexico,
zag zich genoodzaakt hem uit de selectie te nemen. Fedor kreeg een zachte
wenk om het op de baan te proberen. Dat nu was zijn eer te na. Hij kreeg na
veel mokken van de baancoach toestemming om in Beek te starten. Die gele
genheid greep hij aan om een magistrale zege te behalen in de stijl van een
groot kampioen. Hij reed zich ermee naar Mexico en was zijn mentale inzin
king in één klap te boven. Voor de 22-jarige Den Hertog ligt, zo lijkt het, een
grote toekomst open.
BEEK „Zo'n mooi moment had ik mijn leven nog niet
meegemaakt". Fedor den Hertog gaf deze verklaring voor
zijn tranenvloed tijdens de cérémonie protocollaire aan 't
Nederlandse wegkampioenschap voor amateurs, waarin de
22-jarige Gelderlander in 'n ongelooflijk mooie apotheose
de titel had opgeëist. De ranke coureur, die bijna een jaar
geleden bij een trainingswedstrijd voor de wereldkam
pioenschappen in België bergafwaarts tegen een hem tege
moetkomende personenauto reed en in zorgwekkende toe
stand wekenlang in ziekenhuizen moest verblijven, had bij
verrassing het sterke veld dertig kilometer voor de finish
zijn hielen laten zien. Den Hertog, de beste van ruim 120
van onze op de voorgrond tredende amateurs, voltooide
zijn solo met een winst van zeven seconden op de Braban
der Rene Pijnen, terwijl na vijfendertig seconden Jan Kre
kels de bronzen medaille, spurtend aan de kop van het pe
loton, opeiste.
De drie beste amateurs van dit mo
ment op het erepodium. Een mooier
resultaat had de sportcommissie, had
wegcoach Joop Middelink zich niet
kunnen wensen. Met het oog op Mexico
immers had Middelink - zij het met te
genzin - zijn aanspraken op Den Her
tog al min of meer laten vallen. En
nu was Den Hertog in zijn „ouden
stiel" teruggekeerd. „Je moet geluk
hebben", glunderde de welgedane Am
sterdammer, terwijl Fedor door unie
voorzitter dr. Piet van Dijk in een fon
kelnieuwe rood-wit-blauwe trui werd
gehesen. Die woorden van Middelink
en de zege van Den Hertog betekenen
nieuwe moeilijkheden voor Jan Derk-
sen bij het samenstellen van de baan-
ploeg voor Mexico. Het leek enkele
dagen geleden nog zo voorspoedig voor
de baancoach toen Fedor zich in de fi
nale van het achtervolgingskampioen
schap fietste en op zijn wedergeboorte
op de weg ogenschijnlijk niet gere
kend behoefde te worden. Maar nu
had Den Hertog met zijn forse pedaal-
trappen weer roet in het selectie-eten
gegooid.
Want in deze rit over het bultige
Adsteeg-circuit bij het Limburgse
Beek wa$ gebleken, dat Den Hertog
straks bij de Olympische Spelen zeker
een kans in de wegwedstrijd verdient.
Het was weergaloos hoe deze aan de
dood ontsnapte jongeling met de groot
machten in ons amateurwereldje speel
de. Hij had zich in de eerste 140 km,
waarin lichte schermutselingen, opge
zet door onder meer Matje Gerrits,
Leen de Groot, Kees Koeken, Jan
Alings, Daan Holst, Piet Kettenis, Pe
ter Legierse en Ger Harings, alleen
tempoverhoging tot resultaat hadden,
verdekt in de achterhoede opgehouden.
Angstig rijdend nog steeds na zijn ern
stige val, waarvan hij immer nog
niet geheel is hersteld. Fedor had zich
kwaad gemaakt op renners, die vlak
voor hem het stuur met beide handen
loslieten om e;n slok uit hun bidon te
nemen. „Wat denken ze wel. Tegen
Harings heb ik nog gezegd: kijk toch
uit man. Bedenk toch wat er met mij
is gebeurd". Toen nog had Den Hertog
vaag aan een mogelijk kampioen
schap gedacht. Maar ergens toch wa
ren woorden van Middelink voor de
start blijven hangen. Toen namelijk
had Den Hertog aangekondigd een goe
de 100 km mee te gaan rijden als trai
ning voor de finale van het achtervol
gingskampioenschap, die hij donder
dag in Amsterdam moet rijden. Midde
link had hem echter toegebeten, dat
hij niet zo gek moest doen en voor
zijn kansen moest rijden, wanneer hij
voelde dat het zou gaan.
Welnu, Den Hertog achtte zijn kans
gekomen toen Rudi Liebrechts na
140 km demarreerde, maar niet ver
genoeg wegkwam. „Hoe het gegaan
is weet ik niet meer. Maar plots was
ik naast hem en hem voorbij en toen
ben ik doorgegaan". Fedor besefte
niet hoe snel zijn winst was gegroeid.
Bij de doortocht na 146 km lag hij al
een halve minuut voor op Harings,
Rentmeester en Minneboo, die even
later door het veld teruggehaald wer
den. Acht kilometer verder had Den
Hertog met een verzet van 52x13 (on
gelooflijk hoog) de marge tot 43 secon
den uitgebreid.
Er was toen nog maar één man, die
in het tegenoffensief enige kans van
slagen kon hebben: René Pijnen. Deze
Brabander, al een jaar lang een „vas
te" kans voor Mexico, had in het begin
van dit seizoen last gekregen van een
onwillige achillespees, die hem weken
lang naast de fiets hield. Daarna was
Pijnen nog niet in zijn normale doen
gekomen. Nu sprong de rossige Woens-
drechter driftig in het spoor van Den
Hertog. Het werd een groots gevecht
tussen deze top-amateurs, van wie Den
Hertog de puurste tijdrijder is. Dat is
gebleken vorig jaar in de Tour de
l'Avenir, deze zomer in de Ronde van
Turkije, de circuit des M'nes en ruim
een week geleden nog in de Grote
Prijs van Rocourt - tijdritten, die hij
met overmacht op zijn naam schreef.
Fedor had via de luidsprekers ge
hoord, dat Pijnen achter hem aanzat.
„Ik heb omgekeken, maar zag hem
niet. Tot het eind ben ik alles blijven
geven. Het was nu een gouden of een
zijderen", zei Den Hertog in het wiel
rennersjargon, waarmee zij aandui
den: „alles of niets". Hoe dicht hij bij
niets kwam heeft Den Hertog onder
weg nooit beseft. Pijnen naderde pijl
snel. In een ronde van 8 km knabbelde
hij 18 seconden van zijn achterstand
af en toen hij in de laatste omloop
Den Hertog tot op 12 sec. was gena
derd, leek de zaak voor de opgejaagde
coureur verloren.
Nogmaals, Den Hertog heeft er geen
weet van gehad. Waarom hij plotse
ling weer harder ging draaien zal dan
ook wel een raadsel blijven. Pas op de
laatste helling van de Adsteeg zag
Den Hertog zijn tegenstander achter
zich. „Dat was tweehonderd meter
voor de streep en ik ben nog bang ge
weest, dat Pijnen het toch nog zou ha
len. Want ik kon niet meer op de pe
dalen staan van de pijn door dat grote
verzet".
Den Hertog was echter veilig. Met
een ruime voorsprong ging hij tenslotte
over de eindstreep en had zijn eertste
grote overwinning in Nederland be
haald. Een zege, die wellicht een keer
punt kan vormen op weg naar volledig
herstel. Den Hertog geloofde nog steeds
niet in zichzelf. Wellicht is daar nu ver
andering in gekomen.
Zeer positief zei hij tenminste la
ter: „Alleen wanneer ik donderdag te
gen Frans van de Ruit de vier kilome
ter in 4.55 rijd, blijf ik doorgaan in de
achtervolging. Ik heb begrepen, dat je
in Mexico tien seconden sneller fietst
dan hier. En je moet daar zeker 4.45
rijden om in de prijzen te kunnen val
len. Is er een kans voor me, dan zal
ik die zeker pakken, want in de weg
wedstrijd zijn er zoveel, die kunnen
winnen".
Den Hertog speelde nog niet met d«
gedachte om straks zowel in de ach
tervolging als individueel op de weg
te starten. Dat doet wel zijn ploeglei
der Herman Krott. „Dat kan uitste
kend met het programma in Mexico.
Maar dan moeten ze niet de tijdrit
over honderd kilometer aan de weg
wedstrijd blijven verbinden. Dat is
irreëel. Je kunt niet alles van zo'n
jongen vergen. Blijft de unie op haar
standpunt staan, dan zal ik Fedor ad
viseren alleen op de weg te rijden".
Den Hertog zal dat advies dan zeker
niet in de wind slaan. Hij woont al
bijna lVt jaar bij de familie Krott in
Amsterdam, die in hem naast haar
twee kinderen een bijzonder veeleisen
de gast heeft. Zijn dank kwam zater
dagmiddag, toen hij na de meet het
eerst op de van vreugde huilende me
vrouw Krott toeliep en haar met klin
kende zoenen op beide wangen voor
alles bedankte.
De uitslag: 1. Fedor den Hertog
(Amsterdam) 170 km in 3.52.05; 2.
René Pijnen (Woensdrecht) op 7 sec;
3. Jan Krekels (Borne) op 35 sec; 4.
Fred Nieuwmeijer (Hengelo); 5. Leen
de Groot (Utrecht); 6. Jaap v. Burg
(Berkel); 7. Cor Leunis (Amsterdam);
8. Thijs van Hemert (Bieshaven
Noord)9. Michel Bertout (Den
len); 11. Thijs de Koning (Scherpen-
zeel); 12. Jan van Beers (Vosselaar);
13. Bennie Groen (Steenwijk); 14. Ger
Harings (Scheulder); 15. Rudi Lie
brechts (Vlaardingen), allen op 35
sec.
OSSENDRECHT Jan Janssen, die
vorige week zondag de Tour de France
won, is zaterdagavond in zijn woon
plaats Ossendrecht op uitbundige wij
ze gehuldigd. Na een tocht in een open
auto door de Brabantse gemeente,
waar vele duizenden hem toejuichten,
werd Janssen ontvangen op het ge
meentehuis, waar burgemeester A. van
Gils „de boeiende ingezetene" toe
sprak en hem symbolisch een gedenk
steen aanbood. De gedenksteen, die
vervaardigd wordt door de Oosterhoutse
beeldhouwer Niel Steenbergen, krijgt
een plaats in de hal van de nieuwe
bungalow, die Janssen momenteel laat
boutoen in het Brabantse Putte.
