Handelsavondschool
wordt overgenomen
door de gemeente
0
p
E
L
/JIa
Raad akkoord
met huur
noodschool
Jaap Kroesbergen uit
Eist zat onschuldig in
een Joegoslavische cel
Het trekt me om in andere
streek te gaan werken"
Vermoedelijke oorzaak is de Mammoetwet
CHEVROLET!
Voorstel komt
nog in raad
Twee vrienden beleefden tijdens
vakantie een spannend avontuur
Ds. A. Westra gaat
Rhenen verlaten
Paspoort
tijdelijk
ingetrokken
HORLOGERIE
Devaluatie
Intrede
Gemis
Behoefte
VAN WOUT BLAUWKOUS
V.A.B.
KIRPESTEIN
WMF
SOLA elite
KELTUM
VRIJDAG 2 AUGUSTUS 1968
Om het benoemen van een nieuwe
burgemeester hangt voor de meeste
gemeenten nog altijd een waas van
geheimzinnigheid. Weliswaar zijn er
enkele grote jongens onder de ge
meenten aan 't proberen door die
sluier heen te blazen, maar dat lukt
nog maar gedeeltelijk.
Voor de vele kleintjes is het een
mysterie, waar men maar op en
kele kamertjes het fijne van weet.
Soms zou je denken dat helemaal
geen mens iets weet tot op de dag
van de benoeming, want je kunt je
niet voorstellen dat meer dan twee
mensen zolang hun mond dicht kun
nen houden. Toch lekt er nooit iets
uit. Dat maakt het mysterie alleen
maar groter.
Burgemeestersposten komen altijd
bij verrassing uit de Haagse lucht
vallen. Daarom geloof ik niemand,
die doet alsof hij beter ingelicht is
dan het doorsnee-gepeupel.
We kunnen alleen maar specule
ren. En dan wel op heel eenvoudige'
manier.
Wij hebben ons eraan gewaagd in
ons politieke straatcabaret. Over de
uiteindelijke persoon viel niet te pra
ten. Dan zou je praktisch alle Neder
landers van enig formaat moeten
kennen en in zoverre schieten we
met alle leden van ons gezelschap
samen nog veel tekort.
Het enige wat je kunt doen is
koppen tellen. Dat hebben we dan
ook gedaan. En enigszins naar ons
zelf toegeteld.
Er zijn verschillende uitgangspun
ten denkbaar. Het meest voor de
hand liggend is wel de politieke lig
ging, waarbij ook de kerkelijke ge
aardheid niet is weg te denken. Maar
dan kun je nog vele kanten uit.
We hebben de hervormde koppen
geteld en toen de koppen die plaatse
lijk aan deze koppen verwante poli
tiek bedrijven. De conclusie lag zon
der verder cijferen voor de hand:
een c.h.-man.
„Maar", wierp Zware Dirk tegen,
„dat zou me een overmacht van die
kant worden", nadat hij intussen
snel de betreffende koppen in het da
gelijks bestuur van de gemeente had
geteld.
Inderdaad, wilden we objectief
blijven, dan moesten we dat toege
ven, hoewel het sommigen aan het
geestverwante hart ging. Dus weer
een
„Nee", zei Rooie Roef, „je moet
het heel anders zien. Je moet zoiets
juist niet ophangen aan de meerder
heid. Dan geef je teveel.rugdekking.
Bij navraag bleek dat het ook niet
zijn bedoeling was om helemaal op
de minderheid aan te trekken, maar
ergens tussen in. Een koppeling aan
een partij met voldoende stem in 't
politieke kapittel, maar op zichzelf
geen doorslaggevende. Dat zou vol
gens hem de ideale kleur voor een
nieuwe eerste burger zijn.
Het was ten enen male ondenkbaar
In de hoek van de confessionelen.
Dan konden ze in Den Haag beter
helemaal het hek van de dam gooi
en en gewoon maar de eerste de bes
te goeie nemen.
Dat zou Roef overigens ook een
zorg zijn, als het belang van de ge
meente er maar wel bij zou varen.
Toch bleef de meerderheid erbij
dat je in zo'n post iets terug moest
zien van de overheersende geestes
richting van het volk.
Waarom kon niemand zonder weer
koppen te tellen verklaren. Bram
zag daarop doorgaande nog wel iets
in het kiezen van een burgemeester
door de burgerij zelf. Ook een vorm
van koppentellen, hoewel de aanvan
kelijke koppentellers met dit voorstel
toch niet zo ingenomen waren.
Zij wilden toch voorlopig de touw
tjes nog maar in ministershanden la
ten om de juiste man op de juiste
post terecht te laten komen.
„Of de juiste vrouw op de juiste
plaats" was Bram zo onverstandig
om op te merken, want die mogelijk
heid had nog niemand tot op dat mo
ment aanwezig geacht. Maar 't zou
kunnen en ik zou het niet eens on
aardig vinden.
Wout Blauwkous.
ADVERTENTIE
i
VEENEM) AAL
CITY-MOTORS - E»E
VEENENDAAL De Veenendaal-
se Handelsavondschool, die altijd on
der supervisie stond van de Veenen-
daalse Winkeliersvereniging „Handel en
Nijverheid", is overgenomen door de
gemeente Veenendaai. Omtrent de re
denen die tot deze overname hebben ge
leid is nog niets officieel bekend,
maar de vermoedelijke aanleiding tot de
overname is de inwerkingtreding van de
Mammoetwet. Het is zeer waarschijn
lijk, dat een en ander in de eerstvol
gende raadsvergadering ter sprake zal
komen. De overname wordt met ingang
van het nieuwe cursusjaar 1968/'69 al
van kracht. Een en ander werd verno
men uit doorgaans welingelichte kring.
De Veenendaalse Handelsavondschool
is er op gericht voor de werkende
jeugd de mogelijkheid te scheppen In de
avonduren te werken aan verdere ont
wikkeling, waardoor betere toekomst
mogelijkheden worden geschapen. De
Handelsavondschool werd reeds door
het Rijk in stand gehouden en staat on
der toezicht van de Rijksinspectie van
het Middelbaar Onderwijs. Dit heeft ve
le voordelen. Het lesgeld kan bijvoor
beeld laag gehouden worden (f 35,per
jaar). De cursus aan de school duurt
vier jaar* er wordt op vier avonden per
week les gegeven in Nederlandse- taal
en handelscorrespondentie, Handelsken
nis, Bedrijfsrekenen, Boekhouden. Be
drijfsleer, Rechts- en Wetkennis. Het be
zit van het einddiploma geeft vrijstel
ling van het Middenstandsexamen.
Van officiële zijde wordt de beteke
nis van dit onderwijs erkend. Dat
blijkt wel uit het feit, dat de burge
meester altijd bereid is gebleken de
diploma's uit te reiken, terwijl ook de
Kamer van Koophandel altijd bij deze
diploma-uitreiking vertegenwoordigd is.
Men heeft vooral waardering voor
jongelui, die in plaats van hun tijd te
verdoen op straat, de moed en volhar
ding weten op te brengen avondlessen
te volgen. Ook in het nieuwe onderwijs
bestel (de zgn. „Mammoetwet") is aan
dit avondonderwijs een belangrijke
plaats toegedacht. Vanzelfsprekend
wordt hierbij gestreefd naar een steeds
betere aanpassing aan de wisselende ei
sen, die het moderne bedrijfsleven stelt.
ADVERTENTIE
pleet
en itaal
pleet A
en staal
Y VAN MANEN
J HOOGSTRAAT 28
VEENENDAAL
SCHERPENZEEL Burgemeester
nir. C. P. Hoy tenia van Konijnenburg
gat' de raad van Scherpenzeel gister
avond een uitvoerige uitleg van het
voorstel tot huur van een vierklassige
noodschool ten bate van de christelijke
school voor gewoon lager onderwijs
aan de Glashorst. Dit was het enige
voorstel op de agenda en omdat alle
raadsleden zonder veel vragen hun fiat
eraan gaven en geen gebniik maakten
van de rondvraag duurde de raadsver
gadering niet langer dan ongeveer een
halt' uur.
BURGEMEESTER Hoytema van Ko
nijnenburg vertelde, waarom de spoed
vergadering was belegd. Als de christe
lijke school niet op 15 september in het
noodgebouw start, telt de school voor
het Rijk niet meer mee en krijgt men
ook geen vergoeding. Zodoende werd
het haastwerk om de school op tijd op
te leveren, schoon te maken en van ma
teriaal te voorzien. „Ik wilde echter
niet zo maar de raad voorbij lopen",
aldus de burgemeester.
De raad kon overigens weinig be
zwaar hebben tegen de huur van de
noodschool. De Christelijke school voor
gewoon lager onderwijs aan de Glas
horst wordt verbouwd. Op vier klassen
na zijn alle leerlingen elders onderge
bracht. Volgend j^ar is de verbouwing
van de school aan de Glashorst gereed.
Voor een jaar moest dus nog een on
derkomen voor vier klassen worden ge
zocht.
Nu wist het gemeentebestuur dat de
Hereniging tot het verstrekken van la
ger onderwijs op Gereformeerde grond
slag te Scherpenzeel volgend jaar een
school wilde gaan huren. Men had hier
over reeds een onderhoud gehad met dit
schoolbestuur, naar aanleiding van de
door Gedeputeerde Staten opgelegde
verplichte medewerking tot het stichten
van de school. Nu men vier noodloka-
len zoekt voor de school aan de Glas-
horst meende men dat het juist was de
gemeente een noodschool te laten hu
ren, waarin voor het cursusjaar 1968/
'69 de vier klassen van de Glashorst
worden ondergebracht en met ingang
van 1 augustus 1969 de nieuwe christe
lijke school. Hierdoor zijn beide school
besturen geholpen.
De gemeente kan een school huren
voor vijf jaar. Na vijf jaar is de school
gemeente-eigendom en bovendien kan
de gemeente op elk tijdstip het gebouw
kopen. Het huurkosten van de nood
school bedragen f 23.745,80 per jaar.
Deze kosten worden volledige gedekt
uit rijksbijdragen. De school wordt ge
vestigd op het terrein in Plan Witten
berg, dat in het bestemmingsplan voor
scholenbouw bestemd is. Men zal de
school huren by Van Aalderen's Bouw
systemen NV te Oosterbeek. De raad
ging volledig akkoord.
(Van onze correspondente)
ELST Jaap Kroesbergen en Teus van Lienden uit Eist zullen hun vakantie
in Joego-Slavië waarschijnlijk nooit vergeten. Behalve dat ze er onbezorgd van
de zon hebben genoten maakten ze er ook kennis met de politie, na een span
nend avontuur. Jaap bezocht met een Joegoslavische vriend een eilandje voor
de kust. De Joegoslaaf kwam op het idee op het eiland een vuurtje te stoken,
een vuurtje dat uitliep op een vuurzee die de dorre flora van het eiland in een
ommezien verzwolg. Jaap werd gearresteerd, belandde voor enige tijd in de
cel onder bewaking en moest zijn paspoort afgeven. De zoveelste Nederlandse
toerist, die een deel van zijn vakantie in een Joegoslavische cel doorbracht. Op
de foto links Jaap Kroesbergen.
Jaap Kroesbergen vertelt: „We
trokken veel met onze Joegoslavische
vrienden naar het strand, waar we
heerlijk luierend onze dagen sleten.
Het weer was fantastisch, beter had
den we het niet kunnen treffen. Op
een middag stelde één van onze Joe
goslavische vrienden, Brané, voor, dat
hij en ik naar een eilandje zouden
gaan, dat we binnen een half uur
RHENEN ,,Het trekt me aan
om in een geheel andere streek van
het land te gaan werken", z.o mo
tiveert ds. A. Westra het aannemen
van zijn beroep naar Sassenheim.
De zoals hijzelf zegt) geboren en
getogen Fries, begon zijn predikan
tenloopbaan in het Friese Scharne-
goutum in juni 1959. In november
1963 deed hij intrede in Rhenen,
waar hij op 15 september 1968 ai-
scheid zal nemen. Zijn intrede in
Sassenheim is bepaald op 29 sep
tember. Ds. Westra studeerde aan
de Universiteit van Groningen theo
logie in de jaren 1952-1957. Van
augustus 1958 tot juni 1959 was hij
vicaris in Berlicum. waar ds. Vuyst
(nu te Zeist) zijn mentor was. De
Vuyst hoopt hem in Sassenheim te
bevestigen.
„In Friesland heb ik de vrijzin
nigheid leren kennen. Hier in Rhe
nen kwam lk in aanraking met bij
na het andere uiterste: de gerefor
meerde bond en de gereformeerde
gemeenten. Van het bestaan van die
laatste groeperingen wist ik eigen
lijk alleen in theorie af. Door mijn
studie in Groningen was ik niet met
deze mensen in aanraking gekomen.
In Sassenheim zal ik in nauw con
tact komen met het rooms-katholi-
cisme, want 54 pet. van Sassen
heim is rooms".
Ds. Westra roemde het prettige
contact, dat er in Rhenen bestond
tussen zijn kerkgenootschap en het
gereformeerde. Vooral in de eerste
tijd van zijn werken in Rhenen was
er een intensief contact, dat later
door het overlijden van ds. H. Vol-
ten minder werd. „Het is natuur
lijk niet juist om als kerkeraad met
twee predikanten te gaan samen-
spreken met een kerkeraad, die geen
predikant heeft. Ik vertrouw echter,
dat het onder de nieuwe gerefor
meerde predikant, die oecumenisch
ingesteld moet zijn, omdat hij uit
Brabant komt, weer tot een geza
menlijk buigen over de problemen
zal komen".
De nieuwe hervormde predikant
van Sassenheim zal niet in een dia
loog met Rome gaan, althans zeker
voorlopig niet: „Je hebt eerst twee
jaar nodig om een gemeente te leren
kennen. Bovendien voel ik niet zo
veel voor contact met Rome. Ik
vraag me af of er werkelijk wel zo
veel verandert in de Roomse kerk?
Er is geen enkel dogma veranderd,
alle veranderingen betroffen de bui
tenkant? Ik wil niet ontkennen, dat
er van een kentering in de Roomse
kerk sprake is, maar ik ben er toch
een beetje huiverig van om met hen
in zee te gaan. Vooral als je let
op de jongste ontwikkelingen in die
Dat de waarde van de bijbel in
de loop van de eeuwen sterk ge
daald is toont een berichtje in een
Zweeds kerkblad, dat de heer Van
Vrouwerff uit Overberg overnam
voor zijn „Kerkblad": „In de Mid
deleeuwen voordat de boekdruk
kunst was uitgevonden en de bij
bel met de hand geschreven werd
(er kon nog maar een klein deel van
de mensen schrijven) gaf men een
boerderij in ruil voor een met de
hand geschreven bijbel.
In 1400 kostte een bijbel wat van
daag een auto kost.
In 1454 kon men voor een bijbel
hetzelfde bedrag neertellen, waar
men nu drie tv-toestellen voor koopt.
In 1552 was een bijbel even duur
als nu een koelkast.
In 1966 stond de bijbel even hoog
genoteerd als een entree-biljet voor
een concertzaal en men koopt nu
een nieuw-testament voor de prijs
van een pakje sigaretten".
Zondagmiddag 4 augustus doet
ds. J. Goldschmeding zijn intrede
in de Gereformeerde kerk te Rhe
nen. In de dienst die om 16.00 uur
begint, zal hij eerst als predikant
te Rhenen bevestigd worden door
ds. J. Toornvliet. De dienst wordt
gehouden in de (herv.) Cunerakerk.
kerk. dan moet je concluderen, dat
er niets wezenlijk veranderd is".
Een zogenaamd „oecumenisch hu
welijk", tussen een protestant en een
rooms-katholiek is een zaak, waar
aan ds. Westra niet meewerkt. Ook
in Rhenen is hem al enkele malen
gevraagd of hij wilde meewerken
aan de kerkelijke bevestiging van
het huwelijk in een roomse kerk.
Hij heeft dat steeds geweigerd. „In
de eerste plaats komt het er in de
praktijk op neer, dat het geen we
zenlijke gezamenlijke dienst is. Je
mag als dominee misschien een
„Onze Vader" bidden,, de bijbel uit
reiken of een preek houden, maar
het blijft een roomse dienst. Boven
dien beschouwt Rome het huwelijk
als een sacrament en ik ken er maar
twee: doop en avondmaal. Pas als
de roomse kerk het huwelijk niet
meer als een sacrament ziet, is er
misschien de mogelijkheid aan zo'n
dienst mee te werken."
In Rhenen trok ds. Westra over
het algemeen tamelijk volle kerken.
Vooral van de zijde van de jeugd
ondervond hij enorm veel belang
stelling. Naar zijn eigen mening
heeft hij nooit „op de jeugd ge
preekt": „Ik wil de Boodschap graag
zo brengen, dat deze de jeugd aan
spreekt, maar ik laat me echt niet
door de jeugd voorschrijven hoe ik
preken moet. Een preek moet ge
richt zijn tot de gehele gemeente,
en als je de boodschap eenvoudig
en duidelijk brengt, dan spreekt dat
aan. Ik ben voor een actuele preek,
maar dat betekent niet dat je elke
zondag Viëtnam er bij moet slepen.
Dat moet gewoon uitkomen met je
tekst. Of tekst, ik ben een tegen
stander van het preken over een
tekst. Ik neem altijd een perikoop.
Om de mensen regelmatig te laten
komen maak ik een soort feuille
tons van mijn preken. Series heb ik
gehouden over de Openbaringen,
Mozes, Jozef, de brieven van Paulus
en dergelijke. De mensen komen
dan vaak, omdat ze geen deel wil
len missen. Maar bij zo'n serie kun
je alleen iets over de gebeurtenis
sen van vandaag zeggen, als dat te
pas komt je moet het er nooit
aan de haren bijslepen", aldus ds.
Westra, die vlot zijn „methode" om
de kerk vol te houden verklapte.
De Vereniging „Sola Fide" heeft
een vergadering gehouden, zo blijkt
uit het gelijknamig orgaan van de
ze hervormde buitengewone wijk-
gemeente in wording. Uiteraard
kwamen er een groot aantal versla
gen aan de orde en over al die ver
slagen werd gediscussieerd. Nadat
de verslaggever in het kerkblad dat
geconstateerd heeft gaat het stuk
verder met: „Men voelde dit toch
wel aan als een gemis. En dit is ook
zo en daarom wil het bestuur ern
stig overwegen, of zij de ledenver
gaderingen in de toekomst niet een
ander karakter kan geven namelijk
om er een „Inspraak avond" of om
het modern te zeggen een „hearing"
van te maken, waarbij iedereen zijn
zegje kan zeggen."
Wat heeft men eigenlijk op die
vergadering als een gemis gevoeld?
Er werd daar toch ook gepraat of
is dat nu juist het gemis zoekt
men stilte?
Dominees, die deel uitmaken van
kerkelijke vergaderingen kunnen
niet tijdens een vergadering weglo
pen, zo leren we uit het Centraal
Weekblad: ,JSen welgemeende raad
aan ambtsdragers die een particu
liere synode bezoeken: verlaat nooit
om wat voor discrete reden dan ook
zo'n hoogeerwaarde vergadering.
Doet u het toch, dan kunt u het haas
je zijn. Want dit lazen we in het
Amersfoorts kerkblad in een verslag
over de particuliere synode te
Utrecht; terwijl hij even de verga
dering moest verlaten werd ds. Schol-
ten aangewezen om een leesbaar
persverslag te maken". Het C. W.
voegt er aan toe: „Zo gaat dat"!
roeien zouden kunnen bereiken. Daar
voelde ik best wat voor. Er zijn daar
ontelbare kleine eilandjes, maar het
eilandje waar wij heengingen, was een
van de weinige waar planten en bo
men groeiden. Er stonden veel den
nen, het was beslist een paradijselijk
oord, hoewel het niet groter was dan
zes hectare. Al die eilandjes hebben
een rotsachtige bodemstructuur, zodat
de groei van flora er maar heel lang
zaam vordert. De aanplant is alleen
om de eilandjes voor toeristen aan
trekkelijk te maken.
Op het eilandje, waar wij naartoe
roeiden, stond slechts één huis. Het
leek me een gewoon woonhuis van ie
mand, die er misschien tabak van had
in de bewoonde wereld zijn leven te
slijten.
We streken neer in het hoge dorre
gras, terwijl we een sigaret opstaken.
We waren van plan eerst even uit te
puffen en dan de omgeving te gaan
verkennen. Na een poosje kwam
Brané op een vreemd idee. „Zullen
we een fikje maken?" stelde hij grin
nikend voor. Ik voelde er bitter weinig
voor, want het was kurkdroog weer en
er stond bovendien een straffe wind.
Maar hij kon niet nalaten een klein
stukje gras aan te steken, met de be
doeling het direct uit te maken als het
te gek werd. Van zijn kant was het
eigenlijk een uitdaging.
Het ging allemaal véél sneller dan
we verwachtten en in enkele ogenblik-
ling, waar geen eind aan te maken
ken was er vuur en een rookontwikke-
viel. Dat we ons een ongeluk schrok
ken, is te begrijpen. Maar op dat mo
ment was er nog niemand in de buurt
en het leek ons een goed idee dan
maar het hazepad te kiezen.
Dat zat niet mee. Voordat we onze
roeiboot hadden bereikt, werden we
ingehaald door een groep schreeuwen
de en gebarende Joegoslaven. Ik be
grijp nog niet, waar ze zo gauw van
daan kwamen, maar ze moeten de
rook vanaf het vasteland en vanaf
andere eilanden hebben gezien. De be
woners van het huis waren natuurlijk
volop in paniek, want de vuurzee ging
er regelrecht op af.
Onder al die mensen, die het eiland
bestormden, was ook een legertje po
litiemannen, maar omdat ze in burger
waren of wat je burger noemt (de
meestem liepen gewoon in zwembroek)
konden wij hen er niet zo gauw tus
senuit halen.
Iedereen ging aan het blussen met
waterpompen en takken. Ook ik werd
direct aan het werk gezet, wat niet
meeviel, want ik was in m'n zwem
broekje en op blote voeten. Achteraf
heb ik nogal pijnlijke voeten gehad,
maar op dat moment voelde ik niets.
Ik deed gewoon mee met de massa.
Wat ik erg vreemd vond, was dat
mijn Joegoslavische vriend in geen
velden of wegen meer te zien. Ge
vlucht kon hij niet zijn daar was be
slist geen kans voor geweest.
Het blussen nam ongeveer anderhalf
uur in beslag, maar er is toch nog bij
na twee hectare afgebrand, geen klei
nigheid dus. Ik vond het vreselijk,
maar het was immers mijn schuld
niet!
Ik werd gesommeerd in een motor
bootje te stappen, waarna ik, onder
begeleiding van een groepje politie
mannen in zwembroek naar het poli
tiebureau op het vasteland werd ge
bracht. Van mijn vriend had ik al die
tijd niets gezien en ik vroeg me een
beetje bezorgd af, waar hij toch kon
rondhangen.
Bij het politiebureau aangekomen,
werd ik in een cel gestopt met een be
waker bij me. Hij was niet onvriende
lijk en ik mocht zelfs een sigaretje ro
ken, maar ik moest dan ook enkele
uren de tijd zien door te brengen en ik
had nog steeds niets anders aan dan
m'n zwembroekje.
Eindelijk werd ik verhoord, maar ik
moest aangekleed voor de politiechef
verschijnen. Gelukkig had Teus, die al
van het gebeurde op de hoogte was in
een ander deel van het politiebureau
trouw op me gewacht, met mijn kle
ren.
Dat verhoren leverde ook weer
moeilijkhedem op, omdat niemand van
het politie-personeel een andere taal
sprak dan de landstaal. Er moest dus
een tolk aaji te pas komen. Ik wist di
rect, wie als tolk zou kunnen dienen,
denkend aan één onzer Joegoslavi
sche vrienden, die goed Duits sprak.
Maar dat mocht helemaal niet. Het
moest per se iemand zijn, die voor
mij beslist onbekend was.
Weer wachten, maar na verloop van
tijd kwam er een oude man naar bin
nen, die als tolk zou fungeren. Wat de
politiechef niet wist was, dat Teus en
ik praktisch iedere dag een plezieri
ge ontmoeting met die man op het
strand hadden, zodat we elkaar wel
degelijk kenden.
Hij deed echter, a,sof ik een vreem
de voor hem was, omdat hij klaarblij
kelijk van tevoren was ingelicht Ik
vertelde hem, dat Brané en ik dach
ten, dat we onze sigaret goed hadden
uitgemaakt en toen verder gelopen
waren. Vanzelfsprekend heb ik niets
over dat aangestoken vuurtje verteld,
anders was Brané er lelijk bij ge
weest. Verder verliep het allemaal
soepel, maar wel moest ik m'n pas
poort inleveren en er werd niet bijge
zegd, wanneer ik het weer terug zou
krijgen. Dat stond me helemaal niet
aan en ik hield er al rekening mee,
dat het me wel een paar weken extra
Joegoslavië zou kosten.
Maar ik mocht in elk geval weer
naar het hotel terug. Tijdens het ver
hoor werd herhaaldelijk opgemerkt,
dat het enkele duizenden dollar gekost
had om de plantengroei op de eilanden
te bevorderen en dan niet te vergeten
de tijd, die het gekost had voor het al
lemaal voor elkaar was. En dat alles
was nu in luttele minuten verloren ge
gaan.
Brané, die ik pas bij het verlaten
van het politiebureau weer terug zag,
was er ook aardig afgekomen. Het
eigenaardige is wel, dat we geen van
beiden een proces-verbaal hebben ge
kregen, maar toch is het hele zaakje
voor het gerecht geweest, zonder dat
wij er bij hoefden te zijn. Hoe het al
lemaal afgehandeld is weet ik uiter
aard ook niet".
Teus van Lienden, die al die tijd op
het strand was gebleven zegt: „Eerst
vond ik het al vreemd, dat Jaap en
Brané niet terugkwamen, maar toen
ik in de richting van het eilandje rook
omhoog zag kringelen en iedereen
met bootjes erop afstoof, begon ik iets
te begrijpen.
Al spoedig zag ik een stel agenten
terugkeren met Brané tussen zich in.
Hij werd als een misdadiger behan
deld, zo hielden ze hem vast. Het ge
zelschap ging regelrecht naar het po
litiebureau en ik kwam direct in actie
om de kleren van Jaap ook daar te
brengen, want ik begreep, dat ook hij
wel gauw zou arriveren".
Het meest hebben de jongens zich
nog ongerust gemaakt over het pas
poort van Jaap. Zelf zegt hij ervan:
„Ik had me er al helemaal op voorbe
reid, dat mijn paspoort wel een paar
weken in handen van de politie zou
blijven. Teus en ik speelden al met de
gedachte op de een of andere manier
een baantje te zoeken, om de eerst
volgende tijd in ons onderhoud te voor
zien.
Verschillende malen heb ik naar het
paspoort gevraagd, doch ze hielden
mij maar aan het lijntje. Eindelijk
werd me beloofd, dat het op de voor
avond van ons vertrek bij het hotel
zou worden afgegeven.
Ik heb gelaten afgewacht, maar ze
hebben hun belofte gehouden. Het was
een pak van m'n hart. toem ik het ein-
delyk terugkreeg en het leek alsof ik
het veel langer dafn drie dagen had
moeten missen".
Bekendmaking
VEENENDAAL Burgemeester en
wethouders van Veenendaai maken be
kend, dat de gemeentelijke waag in de
Eierhal, gelegen aan de Achterkerk
straat, voortaan geopend zal zijn op
maandag van 05.00 tot 10.00 uur en op
dinsdag van 07.00 tot 10.00 uur.
Op andere uren en op de overige da
gen kunnen eveneens wegingen worden
verricht, dooh uitsluitend na afspraak
met de waagmeester, de heer J. Poot,
Middellaan 48, te Veenendaai.
Veenendaai 31 juli 1968.
Burg. en weth. voornoemd:
de secr. Van Manen,
de burgemeester, J. Hazenberg.