wMÊÊÈÊ ■'-& l
Wkh
w
mm
W
afc- K7JX&?*
Ki^ï|sSi^:
lÉtii ii -
H
Ml
fe€4?
ggt TifflMtMM
ft
S3
en spelen
»<V ••J'JS
■'■-•i-'ri ,wrufci
k-;:<X
JVi .'.i -:.-.-V
W^lpwiw
mmm
WMM
Deze sportbijlage traditie in de week voordat de
voetbalcompetitie begint heeft een andere titel
dan andere jaren. Omdat 1968 een uitzonderlijk
jaar Is. En dat niet zozeer voor de voetballers want
zij beginnen deze nieuwe competitie weliswaar met
nieuwe hoop op weer grotere successen dan in
het afgelopen jaar, maar in het voetballeven heeft
zich weinig schokkends voorgedaan. Neen, 1968 is
een uitzonderlijk jaar omdat het een olympisch
jaar is, het jaar van Mexico. En daarom is de titel
van deze bijlage ditmaal ook „Sport én Spelen."
Waarom een olympisch jaar wezenlijk verschilt van
andere jaren is in de afgelopen weken wel duk 3lijk
geworden bij de strijd, in allerlei takken van sport,
om de nationale titels. Men liep of zwom, sprong
of roeide niet om de titel maar om de prestatie.
Want niet de titel was beslissend voor de uitzending
naar Mexico maar de geleverde prestatie. Die moest
van wereldklasse zijn, want de reis naar Mexico is
duur en kan alleen gemaakt worden als een redelijke
kans op succes aanwezig is.
Tegen deze achtergrond krijgt de titel „Sport en
Spelen" een wat dubbelzinnige betekenis. Hebben de
Spelen met een grote S, de strijd waarin alleen de
topprestatie geldt, nog iets met spelen en nu
met een kleine s te maken? De vraag lijkt haast
belachelijk als men in deze krant kennis neemt
van de zorgen van wielercoach Derksen bijvoorbeeld.
Dan lijkt het alsof de jonge sportman zijn weg naar
de top alleen maar aflegt omdat er geld mee te
verdienen is. Gelukkig zijn dat uitzonderingen
miljoenen mensen over heel de wereld beoefenen
sport juist om dat spelelement, om het ontspannende
plezier van zich in te spannen om iets dat in feite
helemaal niet belangrijk is: een paar centimeter bij
het springen, een tiende van een seconde bij
zwemmen of hardlopen, een net iets betere
vaardigheid: met de bal bij voetbal of waterpolo.
Dat geeft voldoening ook al levert het niets anders op
dan een stimulans voor het eigen eergevoel!
Maar „sport en spelen" doet dat niet gevaarlijk
denken aan het decadente „brood en spelen",
de kreet die de ondergang van wereldrijken heeft
begeleid? Het gevaar is er in onze tijd. Levensgroot.
We krijgen de sport thuis op ons beeldscherm we
zitten er bij in een luie stoel met de koffie en het glas
bij de hand. Maar dat hoéft niet decadent te zijn
topsport, ook de bij ons thuis gebrachte topsport,
blijkt nog altijd een prikkelende werking te hebben
om ook zelf iets te gaan presteren. En zo komen
we aan die tientallen grotere en kleinere clubs wier
wel en wee men óók in deze krant beschreven vindt.
Gelukkig dat we er over kunnen schrijven. Het
bewijst dat Sport en Spelen het spelen nog lang
niet hebben verdrongenl
-sr...** -
v .ver* f 5
r#%\
v, -.
fj. i
tf-ggfBrear'- vvsi*"*"'.* V.»i
^VLWBF--". 'l> 1.
Kvf^-'V V.;- «ras
jj
BP
m
fcfi
r
!M
sa
•mm
m
V#
«V V
«w
M.
SÖQi
JU
4
