Sluis tussen ziekenhuis en
gewone maatschappij
Juist mensen van wie
niemand het verwacht'
Scholieren bouwen huis
voor hun concierge
Wij zijn in Krimpen
de zwarte schapen
Teleurstellende roggeoogst
Transavia en
Martin Air:
„Eerst onze
veiligheid
CRISISCENTRUM WORDT EEN PLEISTERPLAATS
Praktische les op Lts.
Protestvaart
van vissers
Ambonese bevolkingsgroep ziet dorpsrel
als uitbarsting van rassenhaat:
In rijksasiel nu
geen aanleiding
tot verbetering
Ned.-Belgisch
gesprek over
plan-Baal hoek
99
D'66 wenst partijvernieuwing
via gesprek aan de voet
van het politieke leven
ATLAS-COMPLEX
TUSSENVORM
GECOMPLICEERD
NOODSIGNAAL
PREVENTIE
IN PLOEGEN
SPORTZAAL
CLIMAX
ONBEGRIP
0 Loco-burgemeester
STUK LOOD
CONGRES
Minister beproeft
boterconcentraat
NOG NIET NAAR
BIAFRA
DINSDAG 20 AUGUSTUS 1968
TV sociaal-psychiater dr. N. W. de Smit (38 jaar) gaat in 1970 Nederlands
eerste crisiscentrum in Amsterdam leiden. Zo'n opvangcentrum is nodig
omdat steeds meer mensen, vooral in de grote steden, in acute of crisissituaties
raken. Het academisch ziekenhuis in Amsterdam kreeg als gevolg hiervan bin
nen tien jaar drie maal zoveel zelfmoordpogingen te behandelen.
„Vanwaar het sterk stijgende aantal mensen dat plotseling geen uitweg meer
ziet, dat in een crisis komt?" vroegen wij dr. De Smit.
„Wat wij hier te zien krijgen is natuurlijk maar een klein gedeelte van het
aantal crisisgevallen, het stukje van de ijsberg dat boven water uitsteekt. In
derdaad is er sprake van een duidelijke toeneming. Er zijn twee groepen: op de
eerste plaats de mensen die geen uitweg meer zien en geïsoleerd raken door een
sterfgeval, echtscheiding, verhuizing enz. Die gevallen zijn er altijd geweest.
Het zijn de kwetsbaren, die door een bepaalde gebeurtenis uit hun evenwicht
raken en dan in een sociaal isolement komen".
„Daarin zit hem de stijging niet. Die
wordt veroorzaakt door de tweede
groep, waarover we in het nieuwe cen
trum meer gegevens zullen verzame
len. Er kan voorlopig over deze groei
ende groep worden opgemerkt dat het
mensen zijn, van wie niemand het zou
verwachten.
Ze hebben wel familie, werken hard,
staan in het volle leven, ze zijn niet
heel jong of heel oud en toch knappen
ze plotseling volledig af; ze kunnen er
niet meer tegenop", aldus dr. De Smit.
Het zijn de mensen die geen gebruik
willen maken van de bestaande voor
zieningen: huisarts, geestelijke, sociale
instellingen. Ze willen ook geen fami
lie of vrienden raadplegen. Dr. De
Smit noemt ze „de pseudo-onafhanke-
lijken".
„Ja, het zijn de mensen die het zelf
wel allemaal opknappen. De flinke,
hardwerkende mannen, die geen krimp
geven. Dan blijkt plotseling dat het
elastiek te lang gespannen heeft ge
staan, dat de rek eruit is en dan komt
de grote uitbarsting, de crisis. Deze
mensen zijn natuurlijk in het geheel
niet ziek. Wij spreken dan van men
sen met een Atlas-complex, mensen
die de ganse wereld willen torsen en
eraan bezwijken. Die mensen gaan na
tuurlijk niet naar een psychiater, want,
zeggen ze terecht, ik ben toch niet gek.
Toch raken ze over hun toeren".
„Dan kon je tot nu toe twee dingen
doen: een kalmerend middel om het
brandje te blussen of opneming in een
kliniek. Het eerste brengt natuurlijk
geen echte verbetering en de tweede
maatregel is meestal te zwaar, me
disch te zwaar, maar ook sociaal te
zwaar. Helaas wordt iemand, die in
een kliniek werd behandeld, door de
maatschappij gebrandmerkt. Hoe on
prettig wij dat ook vinden, het is een
feit en daar houden we rekening mee".
„Vandaar de tussenvorm: het crisis
centrum, de pleisterplaats voor een
nieuw begin, de sluis tussen zieken
huis en maatschappij. Het kenmerk is:
men is daar gezond, tenzij het tegen
deel bewezen is. Hier staat tegenover
het ziekenhuis, waar men altijd patiënt
is, tenzij het tegendeel is bewezen".
„Behalve de mensen met het Atlas
complex hebben we nog de overprecie-
ze, zwaartillende mensen. Dat zijn bij
voorbeeld de keurige, zorgzame huis
vrouwtjes, die iedere dag per se hun
man vriendelijk lachend en goed ver
zorgd willen ontvangen als hij thuis
komt. Daar doen ze hun best voor,
maar door een te kleine woning kan
zo'n vrouw plotseling afknappen. Ze
geeft het op".
„De derde categorie in de groeiende
groep is die van de onafhankelijken.
Die kunnen plotseling niets meer om
dat er iets onverwachts gebeurt. Omdat
het gezin moet verhuizen, kan de
vrouw geen eten meer koken. Ook het
van de voetbalpool kan mensen
risis-situatie brengen hoor,
is ook zeer belastend".
kc staging in deze drie categorieën?
Waarom de laatste jaren zo'n ster-
Dr. De Smit: „In het algemeen geldt
zeker dat in deze gecompliceerde
maatschappij bepaalde karakterstruc
turen het erg moeilijk krijgen. De ver
keersdrukte, het werken in tijdsche
ma's, de woningnood, de vele adminis
tratieve verplichtingen: kortom: een
gecompliceerde maatschappij bevor
dert het crisis-klimaat".
„Onze maatschappij wordt steeds
anoniemer. Vroeger was er altijd wel
een wijze buurvrouw, die iemand uit
de nood hielp. Nu kent men de buren
nauwelijks. Het grotere werkverband
vermindert het contact met de baas,
met wie men vroeger contact had en
die men om raad kon vragen. Bedrij
ven hebben nu wel psychologen in
dienst, maar voor velen is het een te
grote stap daar heen te gaan".
Daarbij komt de ontkerstening. Do
minees en pastoors zijn altijd vraag
baak en adviseur geweest, maar dat
neemt af. De wachtcommandant van
een politiebureau haalt ook vaak men
sen uit een crisis-situatie, maar hij kan
natuurlijk niet voor een definitieve op
lossing zorgen".
Hoe openbaart zich de crisis?
Dr. De Smit: „In zeventig tot tach
tig percent van de gevallen door een
zelfmoordpoging. Dat is eigenlijk een
inadequate manier om duidelijk te ma
ken dat er gebrek aan communicatie
is. Men gebruikt het lichaam als in
zet. Dat is gevaarlijk en de omgeving
schrikt zich lam. Trouwens de men
sen, die een poging doen. schrikken
meestal ook geweldig van zich zelf. Ze
willen niet dood, ze willen een vuurpijl
afschieten, een noodsignaal geven. Zeg
nooit dat zoiets niet serieus is. Een
zelfmoordpoging, ook al was succes uit
gesloten, is nooit aanstellerij. Men kan
niet zeggen dat het hier primair om
geesteszieken gaat. Het zijn meestal
mensen die eenvoudig hulp nodig heb
ben".
„Een crisis openbaart zich ook door
ruzies. Dat zijn de kalme, aardige men
sen, die tot ieders verbazing alles kort
en klein gaan slaan. Dan zijn er nog
de mensen, die helemaal in de war ra
ken, de groep die de deur dichttrekt
en wegloopt van alle problemen en de
mensen die op straat in elkaar zak
ken".
„Wat wij nu willen met ons centrum,
dat Maatschap heet, is de mensen een
pleisterplaats bieden waar ze even op
adem kunnen komen, zonder dat ze di
rect het etiket „psychiatrische patiënt"
opgeplakt krijgen. Zonder gezichtsver
lies moet men er terecht kunnen. Spe
ciaal opgeleide verpleegsters, maat
schappelijk werksters, sociaal psychi
aters zullen rustig bekijken welke hulp
troepen het meest geschikt zijn om een
nieuwe start een succes te maken. Zij
zullen de crisis als massaverschijnsel
bekijken. Huisartsen en andere sleu
telfiguren in de maatschappij moeten
hun voordeel doen met de ervaringen
van deze groep".
„Van groot belang in het centrum
zal ook de registratie van alle geval
len zijn. Misschien kunnen er bepaal
de groepen mensen uit bepaalde buur
ten worden uitgehaald. Dat ls voor de
preventie van het grootste belang.
Want ook hier geldt de oude wijsheid,
dat voorkomen beter is dan genezen.
We moeten er echter van uitgaan
dat ieder mens eenmaal in zijn leven
in een crisis komt. Vast staat dat zelfs
de meest geharde soldaat na zes da
gen front afknapt als hij niet tijdig
wordt afgelost. Een extreme belasting
of een constante druk brengt de men
sen vaak in een crisis".
Dr. De Smit vindt een belangrijk
voordeel van een verblijf van drie da
gen in het centrum, dat men niet na
één dag zegt: het zal wel weer lukken.
De ervaring leert dat men zich snel
schaamt na een crisis en dat men zich
niet houdt aan afspraken voor een na
der onderzoek of behandeling. Hij zou
het verstandig vinden als in iedere wijk
of regio dergelijke centra naar Ameri
kaans voorbeeld kwamen.
„Vergeet niet dat het de gemeen-
DR. N. W. DE SMIT
...alleen het stukje ijsberg boven wa
ter...
schap nog meer geld kost als geen cri
sis-interventie plaats heeft en als men
zich gaat fixeren op zijn eigen crisis
situatie. Dan wordt men een echte pa
tiënt. Een psychiatrische behandeling
kost erg veel tijd en geld".
Kenmerkend voor de opzet is de be
huizing voor Nederlandse eerste crisis
centrum. Het zijn drie normale huizen
in de Eerste Helmersstraat, die aan de
achterkant grenzen aan het Wilhelmi-
nagasthuis. Men komt er als patiënt
via het ziekenhuis in en men komt er
(meestal) als persoon die een huis in
de Eerste Helmersstraat verlaat, weer
uit. Geen witte jassen in huize „De
Maatschap", waar het woord therapie
vervangen wordt door strategie.
WORMERVEER De muren, die
oprijzen onder de handen van de leer
lingen-metselaars aan de rooms-katho
lieke lagere technische school Sint-Jo
zef in Wormerveer, worden niet afge
broken, zoals dat de gewoonte is met
metselwerk op l.t.s.'en. Wat de jongens
in Wormerveer aan de rand van het
schoolplein neerzetten, bl(jft staan,
want het wordt de (bungalow)woning
voor de heer en mevrouw J. W. Lou-
vet, het concierge-paar van de nieuwe
school.
„Een prachtig object", zegt de direc
teur van de school de heer J. P. Reg-
tien, „Het is voor de jongens geweldig
te weten, dat het blijft staan en dat
niet, als een muur is opgebouwd wordt
gezegd: Dat was een goede praktijk
oefening; nu gaan we het weer afbre
ken.
De bouw verloopt in ploegen van
vier; twaalf jongens worden er op de
school in het metselen onderwezen.
Verschrikkelijk hard gaat het natuur
lijk niet. „We moeten het inpassen in
het lesrooster; de theorie en zo moeten
doorgaan; we zitten met vakanties en,
net als in de grote bouw, met weer
waarbij je niet kunt werken. Toch ho
pen we, dat we het huis dit schooljaar
klaar krijgen. Voor de winter willen we
het glasdicht hebben, zodat we binnens
huis in ieder geval verder kunnen wer
ken".
„Zowat alles doen we in eigen beheer
Alleen het heien van de palen en het
aanbrengen van de dakbedekking zijn
uitbesteed. Metsel- en timmerwerk
wordt door leerlingen van de school ge
daan, evenals het maken van de riole
ring. Jongens die in de elektrotechniek
worden opgeleid, zorgen voor de aan
leg van elektrische leidingen en wat
daar allemaal bij hoort".
Het heeft een kleine twee jaar ge
duurd, voordat directeur Regtien het
bouwplan er door had.
„We zitten hier", aldus de heer Reg
tien, met een prachtige sportzaal en
een heel mooie aula, waarvan heel wat
sportclubs en verenigingen 's avonds
graag gebruik willen maken.
Bij het Rijk kon men er in komen dat
ik de sleutel voor die zalen niet wil af
geven, maar dat die zalen wel verhuurd
zouden kunnen worden, als de concier
ge in de buurt zit om enig toezicht te
houden".
Dat het verenigingsleven er dan van
zou profiteren heeft, zo meent de heer
Regtien, de doorslag gegeven voor het
verlenen van de toestemming voor de
bouw. Het Rijk bepaalde meteen de huur:
75 gulden in de maand.
De binnenmuren worden van bakste
nen opgetrokken die al eerder zijn ge
bruikt voor het bouwen van .proefmuur-
tjes' die na „voltooiing" weer zijn afge
broken. Die stenen konden voor een
krats uit de leermiddelenpot worden
overgenomen. De rest wordt nieuw aan
geschaft uit eigen middelen van het
schoolbestuur dat eigenaar van het huis
zal zijn.
DEN HAAG Het algemene regime
in het rijksasiel, Dr. S. van Mesdag in
Groningen, waar geestelijk gestoorde
gevangenen verblijven, geeft geen aan
leiding nu voorstellen voor verbetering
te doen.
Deze conclusie heeft een commissie
van de Centrale raad van advies voor
het gevangeniswezen, de psychopaten
zorg en de reclassering, getrokken na
een onderzoek van klachten over mens
onwaardige behandelingsmethoden in
deze inrichting.
99
DEN HAAG Bestuursleden van de
Nederlandse visserijbond willen op 2
september een protest-vaartocht naar
Den Haag organiseren. Op die dag zal
de Tweede Kamer het wetsontwerp
over het minimumloon en de vakantie
toeslag bespreken. Vele vissers-eigena
ren van schepen vrezen dat het ont
werp de sfeer en de werklust op hun
boten in gevaar brengt.
Het wetsontwerp zal volgens de vis
sers de verhouding werkgever-werkne
mer op hun schepen doen ontstaan, wat
de werklust belangrijk zal temperen.
Nu wordt nog heel veel gewerkt met
de oude maatschapcontracten, op grond
waarvan vissers en bemanning de op
brengsten van de vangsten ongeveer ge
lijk verdelen.
MIDDELBURG Op donderdag 12
september zullen ministers Bakker
(Verkeer en Waterstaat) en zijn Bel
gische collega I. de Saeger overleggen
over het Belgische plan om een kanaal
van Antwerpen naar het Zeeuwse Baai-
hoek aan de Westerschelde te graven.
Antwerpen streeft naar een vergaan
de industrialisatie op de linker-Schel-
deoever. Dit kanaal zal voor een be
langrijk deel door Oost-Zeeuws-Vlaan-
deren lopen.
De ministers zullen onder meer spre
ken over de kostenverdeling. Nederland
wil aan dit gesprek een afspraak over
de vestigingsvoorwaarden voor indus
trieën in Nederland en België koppe
len. Tot nu toe heeft België Nederland
verschillende industrievestigingen kun
nen afsnoepen door gunstiger voor
waarden.
Het gesprek zal worden gevoerd op
de provinciale griffie in Middelburg.
Ook de bevaarbaarheid van de Wester
schelde zal vermoedelijk een punt van
bespreking zijn.
KRIMPEN AAN DE IJSSEL De Nederlandse jongelui in Krimpen a/d
lJssel zeggen: „Er is geen sprake van rassenhaat, maar wij laten ons door die
Ambonezen niet pesten en provoceren. Drie weken geleden zijn zij tijdens een
dansavond zelf met vechten begonnen".
De Ambonezen zeggen: „Geen rassenhaat? Nou en of. Die rel van zaterdag
avond was in feite niets anders dan een explosie van rassenhaat. De Krimpena-
ren moeten ons niet. Dat merken onze vrouwen in de winkels wanneer zij bood
schappen doen. Dat merken wij, mannen, in de autobus, wanneer blanken het
niet in hun hoofd halen naast ons te komen zitten".
„Overigens: Wij zijn beslist niet be
gonnen met die vechtpartijen. De aan
leiding werd een week geleden gebo
ren, toen een Nederlandse jongen een
vijftienjarige landgenoot van ons met
een fietsketting mishandelde. Dat
nemen onze Ambonese jongelui niet
Die zoeken nu hun recht".
De heer G. Ririassa (34), voorzitter
van de wijkraad in de Ambonese woon
wijk in Krimpen aan den IJssel, pro
beert met deze opmerkingen een ver
klaring te geven voor de onlusten van
het afgelopen weekeinde in Krimpen.
Zaterdag explodeerde de bom, die
daar al enige tijd bruin en blank lag te
roken. Slagveld was de Algerabrug,
waar de strijd met fietskettingen en
ploertendoders werd gestreden. Later
op de avond, toen de politie de kemp
hanen had verspreid, werden de vecht
partijen versnipperd en in het hele
dorp voortgezet.
Opperwachtmeester F. van Erke.l
van de Rijkspolitie vertelde gisteren:
„Het is nou eenmaal een feit. dat de
blanke jongelui in dit dorp verdraagza
mer z(jn dan de Ambonezen. Er was
dit weekeinde geen sprake van een ras-
senrel. Het was meer een wraakoefe
ning tussen jongelui, die elkaar niet
begrijpen.
Vergeet niet, dat vorige week op de
Algerabrug verschillende keren blanke
jongelui door Ambonese leeftijdgenoten
werden gemolesteerd en afgetuigd.
Verschillende malen hebben wij Neder
landse jongens onder politiebegelei
ding naar huis moeten brengen. Nu is
de climax geweest. Nu zal het wel af
gelopen zijn. Maar voor alle zekerheid
hebben wij voor het komende weekein
de toch maar assistentie gevraagd aan
omringende politiekorpsen".
„Doordat er onbegrip is", zegt de
heer Van Erkel, „vertrouwen de Ne
derlanders en de Ambonezen elkaar
niet. Als er in het dorp iets wordt ge
stolen, dan zegt de blanke bevolking:
Dat zullen die blauwen wel weer heb
ben gedaan. Zo mag je natuurlijk niet
praten. Wij patrouilleren zo min moge
lijk door de woonwijk van de Ambone
zen. Als je er twee keer door bent ge
reden, gaan de mensen samengroepen
en hoor je zeggen: Ze zullen ons wel
weer moeten hebben. Natuurlijk heb
ben de Nederlandse jongelui ook schuld
aan de onlusten van het laatste week
einde. Misschien dagen onze jongens
niet uit, maar zij missen de tact om
voor uitdagingen uit de weg te gaan".
De heer H. Vonk (.45), sociaal amb
tenaar van het bureau Ambonezen van
het ministerie, heeft als standplaats
Capclle en Krimpen aan den IJssel.
Hij zegt: „De Nederlanders begrijpen
de andere mentaliteit van de Ambone
zen niet. Deze hele kwestie is alleen
maar onbegrip tussen twee volkeren.
De Nederlandse jongelui weigeren een
gesprek met de Ambonezen om de
zaak uit te praten.
Hoewel: Toen ik vroeger jong was,
was ik ook geen lieverdje en sloeg ik
er ook wel op los".
„Ambonezen hebben maar één
ideaal: Ooit terug te gaan naar de
Zuid-Molukken. De Nederlanders moes
ten daar meer begrip voor hebben.
Natuurlijk ga ik binnenkort met de
Ambonese jongelui in Krimpen praten,
maar volgens mij moet je een gewone
vakantieruzie niet gaan opblazen. Over
twee weken voetballen ze misschien
weer tegen elkaar".
Loco-burgemeester van het dorp is
de fietsenmaker Jacob Goudriaan. Hij
zegt: „Volgens mij lopen die Ambone
zen met een levensgroot minderwaar
digheidscomplex rond. Tegen een Ne
derlandse jongen kun je ruwweg zeg
gen: Joh, donder 'ns op. Als je dat te
gen een Ambonees zegt, is zijn onmid
dellijke reactie: Ben ik weer de gebe
ten hond? Versta mij goed: De Neder
landse jongelui hier zijn ook geen lie
verdjes. Die weten dondersgoed, hoe ze
iemand het bloed onder de nagels van
daan moeten halen. Nee, het zit aan
twee kanten scheef".
Vooral de ijscoman Jan de Haan
(36) voelt zich door de ruzie tussen de
jongelui gedupeerd. Volgens hem
wordt hij door de Ambonezen be
dreigd, omdat zij in hem de leider van
de Nederlandse vechtersbazen zien.
„Dat is onzin", zegt hij. „Goed, mijn
Tengevolge van de vele regen en de harde wind van de laatste weken, is in
het oostelijk deel van Noord-Brabant de roggeoogst grotendeels mislukt. Op
de foto tonen twee boeren op een platgeslagen roggeveld wat er van hun oogst
is terechtgekomen.
Jacob Goudriaan:
minderwaardigheids
complex..."
0 De heer G. Ririassa:
„...wél rassenhaat..."
klantenkring bestaat vooral uit jonge
lui en ik heb veel blanke jonge Krim-
penaren in mijn kennissenkring.
Toen het zaterdagavond op vechten
aankwam gingen deze knapen zich
achter mij verschuilen. Zelf heb ik
geen vinger uitgestoken, maar bij de
Ambonezen sta ik nu te boek als een
blanke leider. Na een aantal bedrei
gingen durf ik nu niet meer de straat
op, want ik voel niets voor een stuk
lood in mijn nek. Het gevolg is dat
mijn handel kapot is".
De heer Ririassa zegt: „Wie schuld
heeft is bang. De Haan is bang, dus
zal hij ook wel schuld hebben". Over
de gevechten van zaterdag zegt hij:
„Het zit in onze mentaliteit om voor
rechtvaardigheid te strijden. Dat mo
gen ze ons niet afnemen. Als de politie
de aanstichter van de onlusten niet
pakt, dan gaan wij zelf op zoek. Daar
om geloof ik niet, dat het nu is afgelo
pen met de relletjes. Ik ken mijn Am
bonese jongens té goed. Ik zal met hen
praten, maar ik ben bang, dat het niet*
zal uithalen. Zij eisen rechtvaardig
heid en zolang de politie de Neder
landse jongen niet pakt, die onze land
genoot vorige week heeft mishandeld,
is aan het rechtvaardigheidsgevoel van
de Ambonese jongelui niet voldaan".
„Deze hele kwestie wakkert de Ne
derlandse haat tegen ons weer aan.
Vooral hier in Krimpen merk je dat
goed. De bevolking hier is stug en
mag ons niet. Wij worden op onze
vingers getikt, als wij ons niet laten
uitdagen, maar terugvechten. Dat is
niet eerlijk. Maar de hele kwestie is:
Wij zijn de zwarte schapen van de
Krimpense gemeenschap".
•»- J, ié 4(4
(vervolg van pagina 1)
DEN HAAG De top van D'66 vindt dat partijpolitieke vernieuwing alleen ls
gebaat met een gesprek aan de voet van het politieke leven, d.w.z. „een dialoog
tussen de laagste eenheden van politieke groeperingen, waardoor een menings
vorming van onderop ontstaat, die het voordeel heeft dat de burger zo dicht mo
gelijk bij het gesprek wordt getrokken". Dit blijkt uit een ontwerp-resolutie, die
het aanstaande congres van D'66 volgende maand krijgt voorgelegd.
De Democraten zijn voorstanders
van:
het vaststellen van plaatselijke mo
gelijkheden van samenwerkingsverban
den met andere politieke groeperingen
bij de volgende gemeenteraadsverkie
zingen;
het bevorderen van een proces van
partijvernieuwing van onderop, hetzij
door het vormen van nieuwe elementen
die als bouwsteen kunnen dienen bij de
vorming van een landelijke progressie
ve concentratie, hetzij door het leveren
van plaatselijke informatie over poli
tieke gerichtheid, op basis waarvan een
concentratiepolitiek wordt gevoerd.
D'66 zal vóór de Tweede Kamerver
kiezingen van 1971 een congres houden
om dan duidelijk te zeggen hoe zij
denkt over het aangaan van samen
werkingsverbanden en over het dragen
van regeringsverantwoordelijkheid. Als
er voor die tijd een kabinetscrisis
komt, dan zal D'66 onder alle omstan
digheden verkiezingen wensen. Als die
uitblijven, zal de partij onder geen
voorwaarde in een regering gaan zit
ten. Worden wel verkiezingen uitge
schreven dan zullen de Democraten
binnen twee weken na het bekend wor-
"P|e minister van Landbouw, ir. P.
J. Lardinois, deinst er niet voor
terug om de resultaten van zijn eigen
maatregelen te (be) proeven. Hij
heeft bij een Rijswijkse zuivelfabriek
twintig pakjes boterconcentraat be
steld, het nieuwe bak- en braadpro-
dukt dat moet helpen het boterover-
schot weg te werken.
De minister zal nu zelf kunnen
merken dut het met het nieuwe pro-
dukt nog niet botertje tot de boom
is want in de warmte van de huiska
mer en de keuken smelt het boter
concentraat het pakje uit. Volgens
de fabrikanten lijdt het boterconcen
traat, veel goedkoper dan zuivere
roomboter, nog aan enkele kinder
ziekten. Het verplicht onttrekken van
alle water aan de boter doet het pro-
dukt geen goed. Ook schijnt 't meng
sel van boterolie en sesamolie niet zo
best te boteren.
Een van de fabrikanten heeft de
huisvrouw al een tip gegeven: ge
bruik het nieuwe produkt gerust op
de boterham. En dat is nou net niet
de bedoeling van de regering die het
boteroverschot alleen maar in de
braadpan kwijt wil. Maar wie het al
leen daarvoor zou gebruiken, heeft
boter op zijn hoofd.
den van de maatregel een buitenge
woon congres beleggen om hun stand
punt te bepalen.
De fractievoorzitter van D'66 in de
Tweede Kamer, mr. H. A. F. M. O. van
Mierlo, noemde gisteren enkele voor
waarden voor het aanvaarden van re
geringsverantwoordelijkheid ontwikke
lingshulp op basis van bestedingsmoge
lijkheden, een ministerie voor de tech
nologie en de automatisering, het de
mocratiseren van de plannen. Van de
gekozen minister-president en het meer
voudig districtenstelsel twee stok
paardjes van D' 66 wilde hij geen
halszaak maken. Over enkele weken zal
het al bijna afgeronde rapport van D'66
over deze kwesties openbaar zijn. Het
zal op een apart congres worden be
sproken.
SCHIPHOL De Nederlandse char
termaatschappij Transavia, één van de
ondernemingen die ls aangezocht voor
het uitvoeren van hulpvluchten voor
het Rode Kruis naar Biafra zal aan
een luchtbrug niet meedoen, als niet
alle vergunningen daarvoor worden
verleend. Daaronder valt ook het ver
krijgen van toestemming om over het
gebied van het federale Nigeria te vlie
gen.
„Onze Boeing", aldus directeur J. C.
Blok, „vliegt woensdag weer naar Sao
Tomé. We zullen dan bij elkaar hon
derdtwintigduizend kilo voedsel en
hulpgoederen hebben overgevlogen. We
zouden graag nog verder helpen, maar
we kunnen ons personeel en ons ma
terieel niet gaan wagen aan vluchten
naar Biafra zelf, als Nigeria geen ver
gunning geeft om over haar grondgebied
te vliegen en aankondigt ook toestellen
die hulpgoederen van het Rode Kruis
vervoeren, te zullen neerschieten".
Nederlands andere chartermaat
schappij Martinair zal evenmin Rode-
Kruisvluchten naar Biafra laten uitvoe
ren „zo lang het niet veilig is".
„We hebben machines beschikbaar
en zodra er een regeling is, kunnen
ze voor het vervoer worden ingezet,
maar nu doen we het niet. We willen
de garantie dat onze mensen en onze
vliegtuigen heel WUvea",
