Camping „Erica" zal
moeten verdwijnen
De tijden veranderen
DVJ wandelt
twintig jaar
Geringe eigen inbreng
Jongelui (zonder rijbewijs)
ramden verkeerspaal
RHENENSE HUISVROUWEN
STARTEN NIEUW SEIZOEN
Campingeigenaar zonder vergunning
B. Kuipers: „Ik ga dóór
tot hoogste instantie 99
5
Bouw zelf
eens een
winkel
Werken van Leen Molendijk
in Rhenen s Streekmuseum
Technisch
werk
knap
Kwaad
Wildernis
Maak het U zelf gemakkelijk
BETAAL PER KWARTAAL
Uitslag verloting
van brandweer
Bromfietser in
aanraking met
politiewagen
MARKTEN
WOENSDAG 4 SEPTEMBER 1968
RHENEN/VEENENDAAL De camping „Erica" in het bos aan het einde
van de Slaperdijk is gedoemd te verdwijnen. De eigenaar, de heer B. Kuipers
uit Utrecht heeft geen enkele vergunning om de camping te exploiteren. Het
stuk grond waarop de camping is gevestigd staat in het uitbreidingsplan van
Rhenen aangetekend als bosgebied. Ondanks deze feiten stelt de heer Kuipers
alles in het werk op zijn camping te handhaven. „Ik ga door tot de hoogste
instantie", zegt hij.
De heer J. B. Meiresonne, hoofd van de afdeling algemene zaken van de ge
meente Rhenen, waaronder het betreffende stuk grond valt, vindt het alles een
rare situatie. „De eigenaar is nog nergens mee begonnen", zegt hij.
De heer Kuipers is directeur van een
verfmalerij en glashandel in Utrecht.
Van de heer J. Hendrikse, agrariër,
pacht hij een stuk bos aan het einde
van de Slaperdijk, onder de gemeente
Rhenen. Hij pacht dit stuk grond sinds
dit jaar en exploiteert hierop de camp
ing „Erica". Om deze camping te ex
ploiteren heeft hij echter geen enkele
vergunning.
„Ik heb wel een mondelinge toezeg
ging", vertelt hij. „De provincie heeft
mij gezegd geen enkel bezwaar tegen
m'n camping te hebben". Op het stuk
bos van de heer Hendrikse staan vol
gens de Utrechtenaar al een aantal ja-
rén 's zomers drie a vier caravans en
tenten. Dat ging allemaal zomaar en
niemand kwam er kijken. Volgens dhr.
Kuipers graafden boeren meters die
pe kuilen in de betreffende grond en
stortten deze vol met vuil. „Ik heb die
zaak helemaal opgeruimd en geëgali
seerd. Er is nooit iemand komen kij
ken. Alles zag er netjes uit".
Nu heeft men volgens de heer Kui
pers echter allerlei bezwaren. Bezwa
ren die hij overigens niet zo goed be
grijpt. „Men praat over natuur- en
landschapsschoon. Daar doe ik nu juist
iets aan en dan is het niet goed".
Volgens de campingeigenaar wist de
gemeente Rhenen altijd al, dat er op
het betreffende stuk grond gekam
peerd werd. Men liet het oogluikend
toe. Hieraan kwam een eind, toen in
het begin van dit vakantie-seizoen en
kele granaten op het campingterrein
werden gevonden.
„Achteraf bleken dit brandbommen
te zijn. Maar wij dachten dat het gra
naten waren. We gaven dit door aan
de politie. Die kwam helemaal niet
kijken. Toen heeft een van onze gasten
het zaakje doorgegeven aan een lande
lijk dagblad. Er werd over het geval
geschreven. We kregen bezoek vanuit
Den Haag: de Rijksrecherche, de
Camping „Erica". Een doodse stilte hangt
tussen de verschoten tenten, het sprok
kelhout en de bomen.
Rijkspolitie en de Veiligheidsdienst.
Zodoende is men erachter gekomen dat
wij geen vergunning hadden. Ik denk
dat we, vooral door dat krantenartikel
bepaalde instanties op hun tenen heb
ben getrapt". Volgens de heer Kui
pers heeft men zich over de publika-
ties kwaad gemaakt en duurt het daar
om zolang, voor hij zijn yergunningen
krijgt. Maar al krijgt hij van de ge
meente Rhenen geen vergunning, hij
gaat door tot de allerhoogste instantie.
Volgens het hoofd van de afdeling al
gemene zaken van de gemeente Rhe
nen, de heer Meiresonne heeft dat wei
nig of geen zin. Volgens het bestem
mingsplan is het betreffende stuk
grond vastgesteld als bosgebied. Hier
op kan en mag geen eamping in exploi
tatie worden gebracht. Op de woorden
van de heer Kuipers, dat hij voor de
vestiging van een camping mondelin
ge toezegging van de provincie heeft
gekregen, antwoordt de heer Meire
sonne: „Gedeputeerde Staten geven
alleen ontheffing voor het oprichten
van een camping als een bepaald ge
bied voor dat doel bestemd is. Ergo,
Gedeputeerde Staten hebben aan de
heer Kuipers geen ontheffing verleend.
Volgens mij is het een fabeltje".
Of de camping ontruimd moet wor
den is nog niet officieel beslist. De
heer Kuipers zal echter niet in staat
zijn bij zijn camping waslokaliteiten,
toiletten en een kampwinkel te bou
wen. „De bouwvergunningen hier
voor moeten worden geweigerd over
eenkomstig het bestemmingsplan", al-
Op de Slaperdijk staan al borden, die
wijzen hoe men moet rijden om camping
„Erica" te bereiken.
dus de heer Meiresonne, „en hij kan
zich moeilijk een camping voorstellen
zonder deze voorzieningen".
Of er een andere plaats in de buurt
zal zijn voor camping „Erica" betwij
felt de heer Meiresonne ten zeerste.
In het bestemmingsplan Rhenen is in
die buurt in ieder geval geen camping
opgenomen. Bovendien is volgens hem
een camping op een dergelijk afgele
gen gebied niet gewenst. „Voor een
camping moet men een planmatige
indeling hebben. Er moet een gunsti
ge verbindingsweg zijn met de bewoon
de wereld.
Maar deze wildernis is moeilijk te
bereiken. Er is geen behoorlijke open
bare weg die erheen leidt. Dat is toch
nodig om het publiek te gerieven.
Men moet een goed terrein kiezen".
De heer J. Hendrikse, de man die
het stuk grond aan de heer Kuipers
verpacht, vindt de hele gang van zaken
niet zo prettig. „Ik heb er heel wat
schade aan", klaagt hij. „Eerst was
m'n stuk grond goud waard en nu is
het ineens niets meer waard".
De heer Kuipers zal zich tot de
hoogste instanties wenden, om zijn
vergunningen te krijgen. De heer Mei
resonne vindt het een rare situatie:
„Hij is er nog niet eens mee begonnen.
We hebben wel een paar brieven ont
vangen van die verpachter met het
verzoek om een vergunning. Maar al
die verzoeken zijn afgewezen".
Hoe het ook zij, momenteel staan op
camping „Erica" nog zo'n 25 tenten en
caravans verscholen achter bomen en
heesters. Tenten en caravans die
waarschijnlijk alleen gedurende de
week-ends worden bewoond. Tijdens
andere dagen heerst op de camping
namelijk een doodse stilte. „Erica"
lijkt wel een soort spookcamping als
men erover wandelt. Wat verschoten
tenten, wat sprokkelhout, wat bomen
en verder niets. Hoelang zal het nog
duren voor er alleen nog maar wat
sprokkelhout en wat bomen te vinden
zijn?
ADVERTENTIE
Ja, zo is het. Duizenden abonnees op het dag
blad de Vallei, die vroeger per week of maand
betaalden, doen dat nu per kwartaal.
Misschien ook een idee voor U als U we^k- of
maandabonnee bent. Betaling per kwartaal
gemakkelijk, praktisch en modern
Zeker als U gireert op onze postrekening nr.
1321600 (f 12,35 per kwartaal).
Of nog beter machtig ons het abonnements
geld automatisch van uw girorekening af te
schrijven. Een desbetreffend formulier zenden
wij U gaarne toe.
Het bespaart U incassokosten.
RHENEN De wandelsportvereni
ging „De Vrolijke Jantjes" bestaat
twintig jaar. Dit heuglijke feit viert de
ze Rhenense sportvereniging met een
receptie op zaterdag 14 september in
gebouw „Irene" van 14.30 tot 17 uur.
Diezelfde dag is er 's avonds in
„Irene" een contactavond.
ELST De prijzen van de verloting
die eind vorige week door de vrijwilli
ge brandweer te Eist werd georgani
seerd zijn gevallen op de volgende 20
nummers: 5956, 5828, 5093, 4766, 4686,
4513, 3673, «623, 3376, 3006, 2952. 2341,
2226, 2223, 1934, 1762, 1620, 1393, 1336
en 1012. De prijzen kunnen worden af
gehaald bij de heer B. van Spanje, Vee-
nendaalsestraatweg 11 te Eist.
VEENENDAAL Vandaag
wordt de zelfbedieningszaak ge
opend van de heer H. G. de Rooi
aan de Groenelaan; een winkel die
de 61-jarige heer De Rooigeheel
eigenhandig heeft gebouwd. Vorig
jaar mei is hij ermee begonnen en
gisteren legde hij de laatste hand
aan zijn bouwwerk, dat met de zelf
bedieningszaak, een slijterij en de
magazijnen een oppervlakte van on-
t geveer 1600 m2 beslaat.
De heer De Rooi zit al zo'n 35
jaar in het kruideniersvak. Tot zijn
negentiende jaar hielp hij zijn vader
op het boerenbedrijf. Daarna ging hij
in de bouw.
Toen brak de tijd van de werk
loosheid. De heer De Rooi ging met
een kistje van f en een geleend
weegschaaltje de boer op om kaas te
verkopen. Al spoedig betrok hij daar
na een winkeltjq aan de Groenelaan.
„Ik had het eerste jaar nog f 500,-
schuld. Het tweede jaar was ik al
quitte", vertelt hij. Met Veenendaal
en de wijk rond zijn winkeltje breid
de zijn zaak uit. In de loop van de
tijd heeft hij zijn zaak, begonnen in
de voorkamer van zijn woonhuis, on
geveer zes keer verbouwd.
Nu moest het allemaal wat groter
opgezet worden, vooral omdat de
zoon van de heer De Rooi, de heer
G. J. de Rooi, de toekomstige eige
naar zal zijn. Om niet op de tijd ach
ter te raken moest er een zelfbedie
ningszaak komen, een complete su
permarkt waar vrij alles 'te krij
gen is. De heer De Rooi senior be
sloot deze zaak zelf te bouwen. Toen
hij met de fundering begon („Bijna
twee meter diep; er kunnen later nog
twee verdiepingen bovenoplachte
de buurt hem uit. Maar men zag de
zaak steeds verder groeien en steeds
meer leefde de buurt met hem mee.
„Van de gemeente heb ik de volle
medewerking gehad. Die weten wel
dat ik iets goed doe, als ik ermee be
gin", aldus de heer De Rooi. Hij liet
tekeningen maken, keek die een keer
in en heeft ze verder niet meer nodig
gehad: „Ik ben niet zo goed in het le
zen van tekeningen"Na ruim een
jaar metselen, schilderen en timme
ren sinds vorig jtiar mei twee d drie
dagen per week) is de zaak nu ge
reed gekomen.
Behalve de inventaris heeft de zaak
nog geen f 50.000,- gekost. De uren,
die de heer De Rooi aan het bouwen
heeft besteed telt hij niet mee. ,JIet
is mijn hobby. Ik zou graag aan een
nog groter gebouw beginnen. Als ik
's avonds in mijn winkel sta, kan ik
niet zien dat ik gewerkt heb. Maar
als je iets bouwt, zie je het groeien.
Dan heb je veel meer voldoening".
RHENEN ln het Streekmu
seum te Rhenen wordt tot en met
14 september een expositie gehou
den van het werk van Leen Molen
dijk, een Arnhemse kunstenaar.
Deze expositie zal vele mensen in
verrukking brengen wat techniek
betreft. Met een fotografische zui
verheid geeft deze aquarellist-schil
der-tekenaar kerken, boerderijen en
molens weer. De liefhebbers van
kunst, die waarde hechten aan eigen
inbreng van een kunstenaar en die
ook z.elf een vorm van vrijheid eisen
bij het observeren van een kunst
werk zullen de expositie echter vol
komen oninteressant vinden.
mm
Leen Molendijk is een kunstenaar,
die nergens in onze tijd past. In dit
opzicht kan men hem waarderen.
Hij trekt zich niets aan van experi
menten en stromingen maar gaat
zijn eigen gang. In dit opzicht kan
men hem echter ook verwijten, dat
hij stil is blijven staan. Hij vertelt
niets, hij laat vertellen. Zijn onder
werp is zijn kunst en niet zijn ge
voelsleven. Zijn gevoelsleven be
perkt zich tot dat, waar hij zich
toe aangetrokken voelt. Hij geeft
dit weer; kerken en boerderijen,
maar voegt er niets uit zichzelf aan
toe.
Het onderwerp is weergegeven,
uiterst volledig. Het eigen denk
beeld van de aanschouwer van zijn
werk komt niet te pas. „Dit is de
boerderij en zo heeft men hem
maar te accepteren", schijnt de
schilder te willen zeggen.
In dit opzicht faalt hij dikwijls.
Zijn onderwerpen zijn vaak koud
weergegeven. Zijn werk is dood. Het
bestaat uit prenten en niet uit kunst.
De Eusebiuskerk te Arnhem heeft
hij technisch knap geaquarelleerd.
Maar het is bij techniek gebleven.
Hij had de kerk net zo goed kunnen
fotograferen. Hij zegt er niets mee.
Het is een kerk en daarmee uit.
Soms tracht de kunstenaar kramp
achtig iets in z'n werk te leggen.
Vooral in z'n tekeningen. De molen
te Tholen bjivoorbeeld staat tegen
een lucht die dynamisch moet zijn.
Met duizenden lijntjes wil hij de
lucht laten spreken. Het effect is
echter rommelig en zonder enige
pretentie. Dit geldt ook voor zijn
andere tekeningen.
Zijn aquarellen, hoe knap ook
technisch, zijn zoet. Zij tonen gebou
wen zonder meer. Leen Molenbeek
schijnt alleen het gebouw te inte
resseren. De kijker wil echter meer.
Als de kijker een gebouw wil zien,
kan hij het kasteel of de boerderij
wel gaan bezoeken. In de weerga
ven van een dergelijk object moet
de kunstenaar iets van zichzelf leg
gen.
Iets van die eigen inbreng vindt
men in het portret „De moeder van
de schilder". Hij heeft in dit por
tret een karakter gelegd. Toch heeft
men ook hier te maken met cliché-
werk. Hetzelfde geldt voor de aqua
rel „Haven van Stavenisse". Op
het eerste gezicht lijkt deze aqua
rel te spreken. Bij nader inzien
blijkt ook dit door middel van een
foefje bereikt te zijn.
Zijn werk is koud en dood. Als
men een sfeer zoekt, kan men die
hoofdzakelijk vinden in de kerkin-
terieuren. Maar dan alleen omdat
die interieuren een bepaalde sfeer
hebben en niet omdat de kunste
naar die sfeer bewust wil overbren
gen. Het is allemaal te kunstmatig.
Dit blijkt wel uit het interieur van
de kerk te Dordrecht. Door de boog-
jes en lijntjes heeft dit gebouw een
perspectief gekregen. Niet door het
wezen, de functie van het gebouw.
Leen Molendijk is een verdienste
lijk technicus. Hij heeft zich het
aquarelleren en tekenen goed aan
geleerd. Het is echter allemaal aca
demisch en onpersoonlijk. Zijn olie
verfschilderijen zyn ook technisch
slecht. Leen Molendijk is uit de tijd.
Dat is zijn goed recht. Maar ook
als „klassiekschilder" boeit hij niet.
Hij is hiervoor te veel fotograaf.
Kunst is niet alleen techniek. Juist
als het kunst moet pretenderen, moet
er nog wat anders aan te pas ko
men: persoonlijkheid en eigen visie.
Bij Leen Molendijk ontbreekt dit.
R. v. R.
Molen te Tholen
De moeder van de schilder
VEENENDAAL Een van de poli
tieauto's liep dinsdagmiddag lakschade
op, doordat een bromfietser de auto
raakte.
De politieauto stond tegen de as van
de Bergweg voorgesorteerd om linksaf
de Kerkewijk op te draaien. De brom
fietser, de heer C. de W. uit Heelsum,
kwam over de Kerkewijk uit de rich
ting Eist. Hij draaide linksaf de Berg
weg op, maar nam een binnenbocht,
waardoor hij te dicht langs de politie
auto scheerde.
RHENEN Vijf jongens uit Ren-
kum, waarvan de oudste 19 jaar was,
toerden gisteravond met een Fiat 600
in de omgeving van Rhenen, toen zij
onderaan de Zwarteweg tegen een ver
keerspaal reden. Daarbij verloren zij
een bumper en het nummerbord van de
auto.
Deze bumper verdween in de NBM-
garage, opgeraapt door één van de
monteurs. De jeugdige knapen verdwe
nen, doch kwamen later terug, kenne
lijk om het verloren autodeel op te ha
len. Inmiddels was de politie gewaar
schuwd, die net op tijd kwam om de
jongens aan de tand te voelen. Daarbij
bleek dat de oudste van het vijftal
geen rijbewijs bezat en dat de remmen
van de auto ondeugdelijk waren.
RHENEN De afdeling Rhenen
van de Nederlandse Vereniging van
huisvrouwen heeft voor het komende
seizoen een gevarieerd programma voor
de leden weten samen te stellen.
Voor de eerste theemiddag heeft de
vereniging Aleid van de Bunt, conser
vatrice van het streekmuseum aan de
Molenstraat, bereid gevonden een praat
je te houden over Rhenen, Frederik en
Elisabeth v. d. Palts en wat er zo
meer ter sprake zal komen over de
dingen, die de inwoners van Rhenen -
en in dit geval de huisvrouwen - inter
esseren. De plaats van samenkomst is
op dinsdag 17 september „Het Kal
koentje".
De dag daarop, woensdag 18 sep
tember begint de eerste les van de
cursus zelfverdediging voor de vrouw.
Het bestuur heeft de heer W. Stolk be
reid gevonden aan de dames tien les
sen te geven in zijn „dojo" aan de
Kloosterstraat, elke woensdag van 7.30
tot 8.30 uur 's avonds.
Aangemoedigd door het grote succes
van de vorige winter zal doorgegaan
worden met Engelse conversatielessen.
Het plan bestaat 2 volkomen geschei
den cursussen te geven, namelijk één
voor beginners en één voor gevorder
den.
Voor de dames, die liefhebberij heb
ben voor zwemmen is er ook goed
nieuws. Men heeft voor twintig maan
dagmiddagen beslag kunpen leggen op
het instructiebad „Lijsterberg". Er
kunnen minstens 20 en hoogstens 30
dames deelnemen aan dit zwemclubje.
Op aandringen van verschillende kan
ten wil het bestuur voorts proberen
een kookcursus voor mannen te orga
niseren. Mevrouw Van Nimwegen is
bereid gevonden deze kooklessen te ge
ven, maar er moeten 18 heren zijn.
Daarom mogen de heren, wier vrouw
lid is van de vereniging in dit geval
ook hun vrienden meebrengen. Over de
cursus „Pech onderweg" en over he4
gymnastiekclubje worden nog naden
mededelingen gedaan.
Er staan ook weer excursies op H?
programma. Op 2 oktober wordt in di
middaguren een bezoek gebracht aa
de Verenigde Coöperatieve Suikeru
brieken in Dinteloord.
VEENENDAAL Eiermarkt. Aan
voer ca. 48.000 stuks. Prijs voor grote
eieren van f 12,50 tot f 13,50 en voor
kleine eieren van f 8,- tot f 11,-, alles
per 100 stuks. Handelt traag.
