Wat kan ons
die E.E.G.
schelen
Vervuiling van Rijnwater
vermindert langzaam
Brugge heeft ook tamelijk
onbekende attracties
BRAAT!
Britten willen
buitenlanders
beter ontvangen
Paraatheid en specialist
doen tarieven stijgen
KEUKENS?
AANTAL GGD's EN DG DA NEEMT SNEL TOE;
„PARTICULIEREN' ONDER ZWARE DRUK
Tegengestelde
reacties
SMAAK VAN DE VISSEN IS VERBETERD
Te velen denken:
AUTO'S HOREN ER EIGENLIJK NIET THUIS....
Tarief
Dertigduizend
77
Verpleger
Voorzichtig
Schuttersgilde
Radio-actief
Scherpe smaak
VRIJDAG 13 SEPTEMBER 1968
ZIEKENVERVOER IN DISCUSSIE
l iet ziekenvervoer wordt zowel door particuliere ondernemers als door
overheidsdiensten verzorgd. De overheidsdiensten kunnen voor één ge
meente werken of voor een aantal bij elkaar liggende gemeenten. In het eer
ste geval wordt gesproken van GGD, Gemeentelijke Geneeskundige Dienst,
met mollis nog de G van Gezondheidsdienst erbij. In het tweede geval heet
het DGD, Districts Geneeskundige Dienst. De laatste jaren breidt het aantal
GGD's en DGD's zich sterk uit, hetgeen ten koste gaat van de particuliere
sector.
Dat gaat maar zelden geruisloos.
Soms pntstaat er zelfs aanzienlijke dei
ning. De provincie Noord-Brabant le
vert daar enkele recente voorbeelden
van op.
„Een droombeeld", noemt de
Rotterdamse particuliere zieken-
vervoerder K. W. Bronkamp de
ambulance met de bouw, de uit
rusting en de bemanning zoals
het rapport-Muntendam die ziet.
Hij is het er dan ook helemaal
niet mee eens.
„Laat de overheid snel met
voorschriften komen", zegt direc
teur D. Goosen van de Groningse
GGD. Hij is het er roerend mee
eens dat er eindelijk eens iets
moet worden gedaan aan de or
ganisatie van het ziekenvervoer.
De heer K. W. Bornkamp: „In
diverse commissies wordt nu al
jarenlang getheoretiseerd over
het probleem van de hulpverle
ning. Er worden oplossingen be
dacht waarvoor geld en man
kracht ontbreken. Beter is het
met de bestaande middelen als
uitgangspunt tot een praktisch
bruikbare oplossing te komen.
Ambulances met de maten van
't rapport-Muntendam zyn moei
lijk te hanteren en laten qua ve
ring te wensen over. Zulk een
ruim interieur komt bovendien
pas tot zijn recht als de wagen
zou zijn bemand met een chirur
gisch team. Dat is echter een
droombeeld.
Dat de publikatie van het rap
port zo lang op zich laat wachten
is schandalig. Wij hebben het
ministerie van Sociale Zaken en
Volksgezondheid nog onlangs om
nadere inlichtingen over de eisen
van het rapport gevraagd in ver
band met de bestelling van een
nieuwe ambulance. De noodzake
lijke gegevens werden ons gewei
gerd. We hebben de nieuwe wa
gen beslist nodig en konden dus
niet wachten met de bestplling.
Nu zit de kans erin dat de wagen
door de eisen van het rapport al
ia achterhaald nog voor hij begin
volgend jaar wordt afgeleverd."
De heer D. Goosen: „In de stad
Groningen wordt het ziekenver
voer door de twee-eenheid GGD-
brandweer al twintig jaar lang
goed geregeld, maar de wagens,
de bemanningen en de organisatie
zijn waarlijk nog wel voor verbe
tering vatbaar. Laat de overheid
in Godsnaam snel met voorschrif
ten en eventuele overgangsmaat
regelen komen!
De ideale ambulance van het
rapport-Muntendam is volgens on
ze ervaringen in het stadsverkeer
moeilijk te hanteren. Gezocht
moet worden naar een compro
mis. Wij menen dat te hebben ge
vonden in ambulances op basis
van handige bestelwagens.
In ons land zijn de ambulances
over het algemeen laag en lang.
Ze zijn eigenlijk beter geschikt
voor het vervoer van zieken (van
huis naar ziekenhuis en terug)
dan voor de afvoer van gewonden.
Wij, in Groningen, prefereren ho
ge en brede wagens.
De overheid moet zo snel moge
lijk een aantal maatregelen ne
men. Standaardisering van het
ambulancepark en bijscholing
van het ambulancepersoneel moe
ten mogelijk zijn"
ADVERTENTIE
HET MEEST ZUIVERE NATUURPRODUCT
Volgens een 2 eeuwen oud recept ge
stookt in de distilleerderij van N.V. Joh.s
Verhoeven, 's-Gravenland.
Met veel feestelijk vertoon is don
derdag in Rotterdam-Zuid de nieu
we accommodatie van het voorstads
station „Rotterdam-Lombardijen" ge
opend.
Donderdagmorgen is in Rederveld,
gemeente Vlagtwedde, tijdens een
hevig onweer de bliksem in een los
staande grote landbouwschuur van de
landbouwer M. Blikman geslagen. De
schuur ging verloren.
In Oss werd het ziekenvervoer tot voor
kort verzorgd door een particuliere on
derneming De gemeente besloot over
te gaan lot de oprichting an een GGD.
Ten die begon te draaien bleek tot ont
zetting van de ziekenfondsen dat het ta
rief wel zeer drastisch omhoog was ge
gaan. Enn ritje waar de particulier
f 12,50 voor placht te rekenen
kostte nu opeens f 37,50. Daar
kwam men kennelijk nog niet mee uit.
want het taref is inmiddels verhoogd
tot vijftig gulden.
Concurrentie van de particulier hoeft
de GGD van Oss niet te vrezen, want
vóór de oprichting werd al met de zie
kenfond-er-. overeengekomen dat die
met de GGD zouden gaan werken. De
fondsen verzuimden kennelijk om van
te voren te vragen wat het zou gaan
kosten.
De particuliere onderneming zit ook
in het schip, want die heeft nu geen
werk meer. Onderhandelingen met de
gemeente over een schadevergoeding
verlopen maar moeizaam.
Wat de particulier nog het meest
dwars zit is dat de gemeente hem eerst
een subsidie voor noodzakelijke verbe
teringen weigerde en nu stelt dat de
GGD er wel moést komen omdat de
particuliere onderneming niet aan de
eisen voldeed.
In Veghel en de omliggende gemeen
ten is iets dergelijks aan de gang. Tien
gerpeerien willen er komen tot een ge
zamenlijke GGD," gestationeerd in Veg
hel. Dat gaat de gemeenten elk dertig
duizend gulden kosten, 300.000 gulden in
totaal. Daarvoor krijgt de gemeenschap
daar dan de beschikking over drie am
bulances.
Nu werken er in hetzelfde gebied vijf
particuliere ondernemingen met samen
zeven ambulances.
Eén van hen, met twee auto's, heeft
werk genoeg om zonder veidies te
kunnen draaien. De anderen willen
graag drieduizend gulden subsidie
per wagen, vijftienduizend gulden bij
eikaar.
In Veghel werd het desbetreffende voor
stel van B. en W. door de raad zon-
Tloor een toeval zat ik dezer dagen
tussen een groepje mannen, die
stuk voor stuk chirurg, huisarts, spe
cialist of tandarts waren. „De EEG,
ze kunnen het me doen", sprak er een na
de eerste borrel. De drie letters waren
gevallen en niemand uit het groepje
had er een goed woord voor over. „In
teresseren jullie je dan niet voor de
EEG," vroeg ik. „Maar dan ook hele
maal niet", was het antwoord. Hé,
dacht ik. kun je in deze tijd leven en
die EEG rustig naast je neer leggen?
Hoeft die EEG ons niets te interesse
ren?
"Tkie vraag wordt meer gesteld. Niet
zo verwonderlijk overigens. De
Europese Economische Gemeenschap is
niet meer zo populair als in de begin
jaren van de Europese eenwording. De
dagen en nachten durende vergaderin
gen over melkprijzen, de doordraai
van peren en ander kostelijk fruit, de
invoering van een nieuw ons meer
kostend belastingstelsel kunnen
moeilijk enthousiasme veroorzaken.
Maar het is beslist niet verstandig
dan maar te doen alsof er geen EEG
bestaat. Ook al kunnen we het niet
eens zijn met beslissyrgen van de ge
meente, van het provinciaal bestuur of
van de regering, dan nog kunnen we
ons aan deze bestuursorganen niet ont
trekken. We zullen ons dan juist moe
ten inspannen het beleid te doen wijzi
gen. Daarvoor zijn er volksvertegen
woordigingen. Daarvoor zijn er politie
ke partijen.
ïyfet de EEG is het net zo, Frankrijk,
Duitsland, Italië en de landen van de
Benelux zijn in 1952 gaan samenwer
ken, omdat zij hadden bemerkt dat er
te veel 'zaken waren die zij niet meer
afzonderlijk konden behartigen. Duide
lijk doel van die samenwerking is be
vordering van de welvaart en het be
houd van de vrede.
Niemand zal beweren dat nu alles
koek en ei is in die Europese club. Te
weinig landen doen mee. Te veel zaken
blijven om tal van redenen liggen.
Maar even waar is dat menig minister
zich graag beroept op een EEG-maat-
regel, die hij overigens mede heeft op
gesteld, cm de eigen politieke handen
schoon te wassen.
P)e EEG opheffen kan niet meer,
Maar het zou wel verstandig zijn
als we met zijn allen proberen de in
vloed van de 180 miljoen burgers op de
Europese wetgeving te verkrijgen.
Want van een democratie is er in de
EEG nauwelijks sprake.
Wanneer we ons niet via- de Europe
se Beweging en via onze politieke par
tijen inzetten voor meer inspraak, dan
ontstaat er een dictatuur van de tech
nocraten, die op langere termijn scha
delijker is dan een verhoging van de
broodprijs. Daarom moeten we ons wel
bemoeien met die EEG.
ADVERTENTIE
Meest interessante lectuur
zijn de voorwaarden van
W.A.- of AII-Risks-verzekering
Al 40 jaar lang zijn de voor
waarden op elke polis van
De Auto Onderlinge onze
meest geliefde lectuur. We
genieten met volle teugen als
we artikel V, sub B, lid 3 weer
iets kunnen verbeteren. Het
resultaat van deze aparte
„hobby"? Polis-voorwaarden
die zo ruim mogelijk zijn bij de
gunstigste premietarieven. En
daardoor: vele, zeer véle
tienduizenden polishouders
over heel Nederland. Een
aantal dat nog dagelijks sterk
groeit. Vanwaar die groei? Wie
weet voelt de moderne mens
zich aangetrokken door ons
uitgangspunt: een degelijk
bedrijf móet vandaag de dag
wel progressief zijn. Want
alleen de moderne, efficiënte
verzekeringmaatschappij kan
ouderwets dienstbetoon
verlenen.
VERZEKERING-MAATSCHAPPIJ
de ;e
c/e beste bumper voor alles
wat rijdt is een polis van De
Auto Onderlinge!
0 Onmiddellijk na de melding
draaien de ambulances de poort
uit. Dat kon omdat verplegers en
chauffeurs naast de telefoon klaar
zitten, overdag en 's nachts, 24 uur
per etmaal. Zó paraat kunnen slechts
de GGD's en DGD's zijn, en de heel
goede particuliere ondernemingen.
der meer aanvaard. In de andete ge
meenten gingen de opgeschrikte par
ticulieren de raadsleden benaderen.
Zij stllen dat stichting van een GGD
alleen gerechtvaardigd is als blijkt
dat de, particulieren het niet goed doen
en dat van dat laatste in dit geval
geen enkele sprake kan zijn. Zij da
gen de raadsleden en artsen uit om
het tegendeel te bewijzen.
In de loop van deze maand zal in de
diverse raadsvergaderingen moeten
blijken of de gemeenschan inderdaad
voldoende vertrouwen in de particulie
ren heeft of toch maar liever over
gaat tot oprichting van een GGD.
Zo wordt het ziekenvervoer inzet van
een strijd. Dat hoeft niet altijd. Daar
van levert bijvoorbeeld Breda het be
wijs. Daar was een uitstekend functio
nerende particuliere onderneming,
maar de gemeente meende toch dat op
den duur een GGD noodzaak zou blij
ken. Er werd daarom contact met de
particulier gezocht. Dat resulteerde er
in dat de al wat oudere eigenaar zich
terugtrok en zijn ambulances aan de
gemeente overdeed. Zijn beide zoons
gingen over in gemeentelijke dienst: de
een als hoofd van de verplegers van
de GGD, de ander als hoofd van de
chauffeurs.
Rotterdam levert een ander voorbeeld
van goede samenwerking.* Daar werkt
een particuliere onderneming samen
met de GGD. Als' er wagens van de
particulier in de buurt zijn worden zij
door de GGD naar de plaats gedirigeerd
waar een patiënt moet worden opge
haald. Als het druk is wordt de parti
culier eveneens ingeschakeld.
In de provincie Groningen ligt de zaak
weer heel anders. Buiten de stad Gro
ningen is hgt ziekenvervoer hecht in
handen van particuliere ondernemers.
Zij hebben zich verenigd in de Zieken
transportmaatschappij N.V., een glad
lopende organisatie, dank zij de zieken
fondsen alleenheerser op het gebied van
ziekenvervoer.
De Groninger Ziekentransportmaat
schappij N.V. toont elke dag weer aan
dat het ziekenvervoer ook in handen
van particulieren voortreffelijk kan
zijn geregeld.
De mening van de deskundige artsen
sluit daarbij aan. „Voor de particulie
ren is er z^Jcer plaats," meent dr. J.
Dijkstra, „maar dan moeten ze wel
aan dezelfde eisen voldoen als de GGD's
en DGD's. Voor vele particulieren is
die voorwaarde te zwaar. Die moeten
dan maar verdwijnen, hoe sneu dat
voor de betrokkenen ook is. Maar er
is geen enkele reden om de aan de ei
sen beantwoordende particulieren uit
te sluiten".
De eisen waar de particulieren die mee
willen blijven doen, volgens het rap
port-Muntendam aan zouden moeten
voldoen, zijn zwaar. De eisen voor de
ambulance en de uitrusting zijn voor
de particulieren nog wel haalbaar.
Veel zwaarder weegt de eis dat men
24 uur per etmaal paraat moet zijn,
om nog maar niet te spreken van de
eis dat op elke ambulance een ge
specialiseerde en geoefende ambulan
ce-verpleger aanwezig moet zijn.
Paraatheid en specialisatie zijn duur.
Dat is ook de reden dat GGD's en
DGD's aanzienlijk hogere tarieven
moeten berekenen dan de meeste par
ticulieren doen. Willen de particulie
ren kunnen voldoen aan al de eisen
van het rapport-Muntendam, dan zul
len zij om te kunnen blijven draaien
ook soortgelijke tarieven moeten
gaan berekenen.
Dat komt dan vrijwel geheel ten laste
van de ziekenfondsen, die het op hun
beurt via hogere premies weer op de
gemeenschap verhalen. Dat is volko
men acceptabel. Een goed ambulan
ce-apparaat mag geld kosten. Er han
gen dagelijks mensenlevens van af.
(Van onze correspondent)
BONN De Rijn is iets minder vuil aan het worden. De vissen, die in de
veel bezongen stroom worden gevangen, zijn de laatste jaren minder on
verteerbaar geworden. Dat komt o.m. doordat het zuurstofgehalte in het ri
vierwater is gestegen en de hoeveelheden chemicaliën verminderd.
Dit is het oordeel van Westduitse deskundigen, die er overigens op wijzen dat
het niet meer dan lichtpuntjes zijn in het sombere perspectief van de Rijn-
vervuiling.
Een pessimistisch stemmend beeld le
verde kort geleden een rapport van de
internationale commissie die zich be
zig houdt met de verontreiniging van
de Rijn. Ook Nederland heeft in deze
commissie zitting.
De publikatie behelsde een samenvat
ting van de gegevens uit de jaren
1961 tot 1965. Een dergelijk overzicht
wordt maar eens in de vier jaar opge
steld, en het cijfermateriaal tot 1969
komt dus pas in een volgend rapport
aan de beurt.
Intussen worden elke veertien dagen
verschillende metingen gedaan en proe
ven genomen met het Rijnwater in ze
ven waarnemingsstations langs de ri
vier. Eén daarvan ligt aan de Duits-
Nederlandse grens bij Emmerik - Lo-
bith, en drie liggen in Nederland: bij
Gorcum, Vreeswijk en Kampen.
Over kortere perioden kan men al
leen oordelen met grote voorzichtig
heid, maar de meeste Westduitse des-
\y k vonds keren de middeleeuwen terug in Brugge. Met zware balken door-
regen vakwerkhuizen leunen boven de smalle stille straten, waarvan vele
zijn afgestemd op de markt in het centrum van de stad. Daar torent het Bel
fort trots van iedere Bruggenaar daar zouden eigenlijk alle auto's moe
ten worden geweerd. Want die horen niet thuis in de middeleeuwen.
Wat afzijdig van de vele pronkjuwe
len die Brugge telt, staat de Jeruza-
lemkerk in de Jeruzalemstraat. Een
piepklein pleintje, met een pomp in het
midden en een paar geveltjes aan het
begin, vormt het open voorportaal. Zus
ter Verschuren leidt de toeristen rond.
Ze snelt rap naar een Amerikaanse,
die onder de kreet „trèèès joli" naar
haar fotoapparaat grijpt en wil gaan
knippen. „Dat mag niet hoor", zegt ze
vriendelijk, „maar u kunt wel een an
sichtkaart van me kopen en hier: neem
dit papiertje nu maar. Daar staat alles
op wat u wilt weten".
Ze rent bedrijvig van toerist naar
toerist. Iedereen krijgt ook zo'n pa
piertje, dat later weer („niet vergeten
hoor") moet worden ingeleverd. Voor
zichtig schuifelen de bezoekers door
het tamelijk kleine gebouw. Wat doen
ze hier eigenlijk? De Jeruzalemkerk
(gebouwd in 1470) is niet erg imposant.
Zo op het eerste gezicht valt ze zelfs
een beetje tegen, maar de sfeer is wel
bijzonder, beklemmend haast.
De overlevering wil dat het gebouw
een getrouwe kopie is van de vroegere
Heilige Grafkerk in Jeruzalem. Deze
werd later verbouwd, maar zal weer in
de oorspronkelijke staat worden terug
gebracht. Dat zegt zuster Verschuren
tenminste. Ze vertelt dat er al iemand
uit Israël hier in Brugge is geweest,
om te kijken hoe' de kerk in Jeruzalem
straks weer moet worden.
Hoge houten stoeltjes en een paar
elektrische kacheltjes aan de wand
(géén gezicht) vormen in het gebouw de
verlegen entourage voor een reusachtig
praalgraf, dat het middenstuk van de
tien bij zeven meter grote kerkzaal
vult. Hier rust het echtpaar Anseln-
Adornes-Van der Banck (gestorven in
1483), uit het koopmansgeslacht Ador-
nes, dat de kerk liet bouwen. Er achter
hangt (rechts) de kostbare preekstoel.
In een kleine kille ruimte is het graf
van Christus uitgebeeld.
De kerk valt verder op door de twee
brede trappen, die naar het hoger gele
gen koor voeren en de kostbare ge
brandschilderde ramen uit 1482 en 1560.
Maar of zij die bijzondere sfeer ver
wekken? Waarschijnlijk zal de boei-
kracht wel iets te maken hebben met
de wetenschap, dat in Juruzalem eens
precies zo'n kerk moet hebben gestaan.
Vijf minuten verderop ligt nog een
andere (ook tamelijk onbekende) at
tractie van Brugge: het rijk aangekle
de gebouw uit 1573 van het schuttersgil
de Sint Sebastiaan. Hier grijpen de her
inneringen terug tot 1416, toen ingezete
ne van het welvarende Brugge zich al
vermaakten met de edele sport van het
koningsvogelschicten.
Vergeelde testamenten van deze hoge
heren hangen in het gebouw te kijk
evenals foto's van de vele met prui
ken uitgedoste „koningen" die er heb
ben geregeerd: Gaspar de Vos, 1673,
Jan van den Kerckhove, 1679, de heer
Bolton 1867, enzovoort enzovoort. De
edelste aller koningen die het gilde in
haar midden heeft gehad, was een éch
te: Karei II van Engeland, die met zijn
broer, de hertog van Gloucester, in
Brugèe zat te wachten op een mogelij
ke terugkeer naar Engeland, waar een
zekere Cromwell toen het heft en de
scepter in handen had. Herinneringen
aan beide Engelsen worden de bezoe
kers getoond, die ook een kijkje mogen
nemen in de pronkzaal van het gilde dat
met zilver en schilderijen (er is een
Van Eyck bij) is gevuld. Achter het
gebouw en de zeer oude kruisgang
waar ook nu nog door de boogschutters
wordt geoefend ligt het vlekkeloze
grasveld, dat eveneens dienst doet als
wedstrijdterrein. Elke maandagmid
dag, vanaf vijf uur, is hier het „houten
blokske" hoog in de mast het doelwit
van de schutters. Toeristen mogen toe
kijken.
Het Sint Sebastiaansgilde in de Car-
mersstraat 178 is dagelijks, ook op zon
dagen. open van 9-12 en van 14 tot 19
uur. De entree bedraagt ongeveer ze
ventig cent per persoon.
Brugge wordt gretig bezocht door toe
risten, maar in september valt de druk
te best mee. De'stad staat vol beziens
waardigheden, die wereldfaam hebben.
Om er enkele te noemen: het stadhuis,
de Heilige Bloedkapel en het Justitiepa
leis op De Burg, O.L. Vrouwekerk met
een zeer rijk interieur, de Sint Jacobs-
kerk (veel schilderijen), het potterie-
museum, het gerechtshof, ettelijke mu
sea, en de oude griffie. Ze staan alle
genoemd in de folder die de Dienst
voor Toerisme, Markt 1 voor u heeft
klaarliggen.
Brugge ligt aain het einde van de
route Randstad, Zeelandbrug, Vlissin-
gen, veer naar Breskens, Breskens,
Belgische grens. Wie ook de omgeving
van de stad wil verkennen (Damme!)
kan daarover alle inlichtingen krijgen
bij het Belgisch Verkeersbureau in Am
sterdam, Leidseplein 7, 020 - 24.59.59.
kundigen neigen toch tot de opinie
dat het algehele beeld wat gunstigr
is geworden sinds 1965.
Het schoonhouden van het Rijnwa
ter kost miljarden aan zuiveringsin
stallaties en dergelijke inrichtingen.
De organische verontreiniging van
het rivierwater is licht afgenomen,
dat komt doordat het water als ge
volg van grotere afvoer van de afge
lopen seizoenen (regen en dooiwater)
meer zuurstof bevat. Zelfs wanneer
die waterafvoer weer zou verminde
ren is het niet waarschijnlijk dat de
organische verontreiniging van het
Rijnwater weer zou stijgen tot het
verontrustende peil van 1965.
De hoeveelheid zouten in de rivier
is ongeveer gelijkgebleven, en het
wordt als winst beschouwd dat er
geen verslechtering is ingetreden.
Sinds Rusland en Amerika hun atoom
bomexperimenten ondergronds houden
is de radio-activiteit van het Rijnwater
niet toegenomen. Deze had trouwens
nooit een gevaarlijke graad bereikt.
Radio-activiteit van elektrische centra
les die met kernenergie werken is nog
niet bespeurbaar.
Onder de Westduitse deskundigen zijn
ook sceptici, die menen dat door de
hoge waterstanden van de afgelopen
jaren een te geflatteerd beeld ontstaat,
doodeenvoudig omdat de rivier beter
is „doorgespoeld". Ook zij zijn echter
van mening dat de toestand nog veel
slechter zou zijn wanneer niet, op
grond van wetten van de laatste jaren,
miljarden zouden zijn besteed aan zui
veringsinstallaties voor afvalwater en
modernisering van de rioleringssyste
men overal in het Rijndal.
De vissen die in de Rijn worden ge
vangen smaken nu doorgaans beter.
Jarenlang moesten deze vissen, voor zij
in de koekepan konden verdwijnen, ge-
rluime tijd rondzwemmen in schoon zoet
water totdat hun scherpe smaak was
verdwenen. Die smaak werd veroor
zaakt door olieafval van schepen en
fabrieken en door verzieking van de
micro-organismen in het rivierwater
tengevolge van zuurstofgebrek..
De laatste jaren behoeven de vissen
nog maar korte tijd te worden „verwa
terd" om panklaar voor de keuken te
zijn. De beroepsvissers zijn intussen
niet helemaal van de Rijn verdwenen.
Er zijn nog altijd tien a vijftien vis
sersscheepjes, die voornamelijk aal
vangen.
ADVERTENTIE
te kust en te keur in onze
showroom: k a yersdijk 97
apeldoorn - tel. 05760-31970
OOK 'S-ZATERDAGS GEOPEND VAN 9 TOT 12 UUR
De 1.100.000 leerlingen van de la
gere scholen in New York hebben
als gevolg van een staking van het
merendeel der 55.000 onderwijzers
twee dagen langer vakantie gehad dap
de bedoeling was. Gisteren begonnen
de lessen weer, nadat het geschil was
bijgelegd.
(Van onze correspondent)
ONDEN
33
bui*
I" ONDEN Veel Britten en
tenlanders hebben ook deze zo
mer weer kostbare tijd verloren door
het onmogelijke en sterk verouderde
ritueel bij de immigratiedienst en de
douane wanneer men Engeland bin
nenkomt. Dezer dagen heeft dat op
Londen Airport geleid tot heftige pro
testen van buitenlanders die zich ge
dupeerd voelden omdat houders van
Britse paspoorten veel sneller door de
controle kwamen dan zij.
Er stond toen een rij van zeker dui
zend verhitte toeristen en anderen te
wachten. De Engelsen kregen te horen
dat zij bij een bureautje, waar alleen
Britse passen werden behandeld veel
sneller konden worden geholpen. Te
recht vonden de, buitenlanders dat een
grof schandaal.
Een Amerikaan zei: „Dit is onzin.
Waarom krijgen de Britten voorrang?
Wij zijn hier om dollars uit te geven.
Ik dacht dat Engeland er een stuk of
wat nodig had".
Wij hebben enkele maanden geleden
zelf iets dergelijks beleefd toen we op
een stille dag op het vliegveld van
Southend arriveerden. Er zaten maar
twaalf mensen in het vliegtuig onder
wie drie Nederlanders. Nadat we wa
ren uitgestapt moesten we eerst twee
minuten op een bankje wachten. Toen
werden de Britten naar voren ge -
haald. Die gingen eerst d oor de con
trole, hetgeen de Nederlanders een
luid protest ontlokte. Daar zaten de
Britten wel een beat je mee in hun
maag want zoiets als protesteren doet
men hier niet.
Maar er komt verbetering... vol
gend jaar, zo heeft althans de
douane beloofd. Bij de passencontro-
le blijven de bepalingen zoals nu:
dat wil zeggen aparte behandeling
van Britten en buitenlanders en deze
laatsten moeten ook in de toekomst
bij aankomst en vertrek een kaart
invullen, ook al reizen ze dagelijks
heen en weer naar Engeland. Er
gens in Londen moet een enorme
kelder zijn van de inmmigratiedienst,
stampvol met deze witte en gele
kaarten. s
De verbetering gebeurt naar het
voorbeeld van de douane-behande
ling op Schiphol en in ndere Euro
pese (dat zijn niet-Engelse) landen.
Een selectief systeem: heeft men
niets aan te geven dan gaat men
zonder meer door een groen gekleur
de uitgang, wil men wel wat aange
ven dan kiest men een rode. Natuur
lijk heeft de douane in Engeland
gekleed als koopvaardij-officieren
met witte pet altijd het recht om
ook groene binnenkomers aan te
houden voor een steekproef.
De grote vooruitgang is dat de trei
terende en veel tijd vergende scherpe
ondervraging van iedereen die Enge
land binnenkomt, door de douane het
volgend jaar is afgelopen. Dat bete
kent een snellere behandeling en min
der douanebeambten. Nu moet men,
als men per auto arriveert, zelf uit
stappen voor de douane.
Er komt nog een andere verbete
ring. Tegenwoordig moet men ook nog
aangeven wat men vrij mag invoeren,
zoals maximaal 200 sigaretten per
persoon en een hele fles sterke drank.
Dat moet, omdat dit concessies zijn
die de betrokken douaneman de reizi
ger kan toestaan. Hij hoeft het niet te*
doen, al gebeurt het in de praktijk
vrijwel altijd. Straks behoeft men ook
die artikelen niet meer aan te geven.
In de wet staat nu dat men ze vr
mag invoeren.
A
