KINDEROPTOCHT GOED GESLAA GD
Politie had de
lang
Amerongse schilderes Riet Dagnelie:
e lat weer, ..Ik
nodig op lampegietersavond
van
heb nog
mezelf
nooit iets
gezien"
Liefde voor
loslopende
mensen
„Ik stop met investeren
zolang de politie mijn
gasten blijft bekeuren"
„Je hebt hier voor geen
stuiver medewerking"
Commercie
lag duidelijk
op de loer
Veel animo voor
fokveedag in
Olst op 24 sept.
Optocht succes
Dansen
Seizoen voor
filatelisten
begint weer
HOTELHOUDER JAC. KOOL
IS WOEDEND OP AUTORITEITEN:
Buiten
Bu
i
Centen
1 I
DINSDAG 17 SEPTEMBER 1968
VEENENDAAL Maandag 16 sep
tember Lampegietersavond. Het
was weer als vanouds. Een welhaast
voelbare spanning in de Hoofdstraat,
nadat de kinderoptocht voor de twee
de maal voorbij was. Talloze jongeren,
voor het merendeel van buiten Veenen-
daal hoopten op een relletje, en als het
mogelijk was op een rel, met de poli
tie. Het is ze even gelukt om ruim
Ihalf tien. Om die tijd heeft de politie
van de lange lat gebruik gemaakt,
maar voor het goed begon was het af
gelopen. Ook al kreeg de politie nog
wat stenen naar het hoofd. De provo-
(cateur)s bleken van een ander slag
dan de „echte" provo's: als de politie
maar dreigde, dan namen ze reeds de
benen.
Het begon tegen zevenen bijna tradi
tioneel met het afsteken van vuurwerk
in Hoofd- en Hoogstraat. Dat duurde
tot ruim acht uur, toen de kinderop
tocht voorbij kwam. De kinderen heb
ben van het provoceren weinig last ge
had en dat is in de herrieschoppers te
prijzen. Toen de optocht voorbij was,
laaide het knallen weer op. Op de
Hoofdstraat verspreide het buskruit 'n
verstikkende damp, maar gebeuren
deed er in feite niets. Enkele politie
mannen wandelden rustig in de Hoofd
straat op en neer, anderen regelden
aan de einden het verkeer, maar dat
was alles wat ze te doen hadden. Van
de zijde van de jongelui bleef het lange
tijd bij het nu en dan scanderen van
de yel: „Hoi, hoi, hup a-gent"
waarop dan de agenten schouderopha
lend antwoordden.
Eerst tegen half tien kwam er wat
leven in de brouwerij. Bovenaan de
markt stonden een dozijn jongelui een
„lelijk eendje" heen en weer te slinge
ren. Op zeker moment kreeg het autoo
tje een te grote duw en lag het op zijn
zij. In een mum van tijd was een over
valwagen van de politie ter plaatse en
ging de „lange lat" over de ruggen van
de belhamels. Enkelen werden gear
resteerd en daarmee was het in feite
afgelopen. Door het trachten van het
aangaan van een debat werd nog wel
even geprobeerd de politie uit de tent
te lokken, «naar de politie was zo „gek"
niet. Toen na een kwartier de mannen
met de lange latten inrukten verspreid
de de menigte zich en mede dank
zij de regen werd het rustig in het
centrum.
De organisatie van de politie .was
perfect. In het oude politiebureau was
een waarnemingspost met mobilofoon
gevestigd. Daardoor waren er weinig
mannen op straat .nodig. Politiewagens
Voor de districts-fokveedag van de
Kring van MRIJ fokverenigingen be
noorden Deventer, welke wordt gehou
den op dinsdag 24 september te Olst
zijn meer dan 500 dieren opgegeven.
Deze keuring is vooral bekend om
haar grote aantal fokstiertjes welke jaar
lijks worden aangevoerd, voor dit jaar
werden 250 stiertjes aangemeld een
aantal dat nog niet eerder werd be
reikt.
De grootste belangstelling zal bestaan
voor de groepen afstammelingen van
stieren, dit om de fokprestaties te zien
van de oudere stieren die in Salland en
de IJsselstreek van invloed zijn.
De KI-verenigingen van Apeldoorn,
Heino en Raalte hebben voor deze ru
briek groepen samengesteld.
De Provinciale Fokveedag zal dit
jaar plaatsvinden op woensdag 25 sep
tember op het landgoed „Middachten"
te De Steeg (gelegen aan de hoofdweg
Arnhem - Zutphen).
Een zeepkist met „bewaking" kan
voldoende zijn voor een lampegie
tersavond.
stonden gereed om op het eerste bevel
uit te rukken. Binnen enkele minuten
kon een vrij sterke politiemacht over
al aawezig zijn. Doordat men echter
weinig mannen op straat had, werden
de jongeren niet „geprovoceerd" en
kwam het „dus" ook niet tot onlusten
Het „officiële" deel van de Lampe
gietersavond was een succes. Waar
schijnlijk hebben nog nooit zoveel kin
deren meegedaan aan de optocht. In
ieder geval was deze beduidend langer
dan men de laatste jaren gewend was.
Er waren veel leuke vondsten, mede
dank zij het gebruik maken van mo
derne gegevens. Daarbij'niet alleen ge
doeld op tv-serïe al was „Barend de
Beer" heel geslaagd en ontbrak ook Pi-
po met zijn hele kennissenkring niet
maar ook een paar „praalwagens"
brachten fleur in de optocht. De „boe-
renbedoening" met keuken en hooi
schuur en de „imkers" compleet
met korvenvlechter oogstten terecht
veel succes.
Het meerijden van wagens echter
een kant van dergelijke optochten, die
men tot nu toe buiten de Lampegieters-
avondoptocht heeft weten te houden:
de commercie. Onvervalste commercie
vooral was het meerijden van een wa
gen waarop het wielrijdersteam van
..Kleenex" zat. Deze wagen had met
het folkloristische Lampegietersavond-
feest niets te maken en hoorde eigen
lijk in de stoet niet thuis. Voor derge
lijke evenementen kan het VVV beter
een bloemencorso organiseren. Ook de
„bloementuin" en de groentewagen
hoorden eigenlijk niet in deze optocht.
De laatstgenoemde wagen had op een
gegeven moment trouwens politiebe
scherming nodig, omdat anders het pu
bliek de fruitkisten leeggemaakt zou
hebben en dat strookte kennelijk niet
met het doel van de „organisator".
AMERONGEN Een paar
honderd meter van de Bergweg aj
staat aan de rand van het bos een
huis, verscholen achter bomen. In
dat huis woont sinds een jaar Riet
Dagnelie, schilderes. Tot voor kort
was vrijwel niemand in Amerongen
zich van haar aanwezigheid bewust.
De zomert entoonstelling Kin
derportretten uit Amerongen en
omgeving", die onlangs in het ge
meentehuis te Amerongen werd ge
houden bracht daar verandering in.
Haar werk was het meest bespro
kene en meest gewaardeerde van
de expositie. Haar doeken toonden
kinderen in alle facetten van hun
wereld op een rake, levendige ma
nier. Riet Dagnelie u>as op slag
,,de" Amerongse schilderes.
Ook geslaagd mag het garagebal ge
noemd worden. Omstreeks duizend jon
gelui hebben er aan deelgenomen,
waarbij de goede muziek van „The
Motions" en „Les Baroques" een enor
me trekpleister vormden. De heer G.
van de Schee en zijn medewerkers
die de organisatie van zowel de op
tocht als van het garagebal hadden
mogen dan ook op een geslaagde avond
Een lampion, een „gek" pakje en je
bent klaar om aan de optocht mee
te doen. Vooral de eenvoudige middelen
deden het weer best.
terugzien. Een avond, die het vele
werk dat zij er aan gehad hebben
waard is geweest.
De optocht werd voor het voormali
ge gemeentehuis gade geslagen door
de wethouders Ant. de Ruiter en C. G.
van Kuyk. De heer De Ruiter volgde
de gebeurtenissen in de loop van de
avond op de voet. Hij bezocht ook het
garagebal.
Eigenlijk was de muziek een apart
deel van de optocht, maar dat kleine
meisje hield zo van muziek en dus liep
ze er midden tussenin.
VEENENDAAL Voor de postzegel
verzamelaars begint het seizoen op don
derdagavond 12 september a.s. in de
S.K.F.-kantine. Voor de openingsavond
heeft het bestuur een verloting op touw
gezet met enkele mooie prijzen. Het
verdere programma luidt :n grote trek
ken: dinsdag 1 oktober, ruilavond met
puzzel en prijzen. Donderdag 24 oktober
gecombineerde ruilavond met de afde
ling Barneveld van de Globe. Dinsdag
12 november ruilavond met veiling.
Donderdag 28 november jaarvergade
ring en event. bestuursverkiezing
waarna verder ruilavond. Donderdag
19 december ruilavond met verloting.
Nieuwe leden zijn op deze avonden
van harte welkom of kunnen zich aan
melden bij dhr. C. v.d. Dikkenberg,
Klaas Katerstrhat 46. Onder voorbe
houd staat er nog een ruilmiddag op
stapel met de afd. Barneveld.
2
Op deze manier werd Riet Dag
nelie min of meer hfer-ontdekt. Zij
is namelijk in Amerongen geboren
dochter van een kweker, die ook wet
houder en loco-burgemeester van
Amerongen was, de heer G. A. Dag
nelie. Haar jeugd bracht mevrouw
Dagnelie op de kwekerij door. Een
groot deel van haar vrije tijd be
steedde ze aan het portretteren van
haar jongere zusje.
Haar opleiding genoot Riet Dag
nelie aan de Academie voor Beelden-
de Kunsten te Amsterdam. Ze had
een sterke, eigen kijk op kunst. Ze
wilde haar eigen ideeën uitvoeren.
Meningsverschillen en moeilijkheden
met haar leraren waren dan ook on
vermijdelijk.
Door de jaren heen is Riet Dagne
lie het kind blijven schilderen. Hier
uit krijgt men de indruk, dat -zij
geen oog voor iets anders heeft.
Toch vindt Riet Dagnelie haar kin-
derportretten lang niet het belang-
g rijkste deel van haar werk. „Voor
mezelf vind ik m'n landschap aqua-
rellen veel beter", zegt ze.
Het schilderen van kinderen: „Het
kind heeft iets natuurlijks. Iets spon
taans. Ze hebben niet dat bevangene
van een ouder iemand die geschil
derd wordt. Dat hebben kinderen
helemaal niet. Ze trekken geen gele
genheidsgezicht. Soms zou ik foto
graaf willen zijn. Je ziet een kind be
zig, een prachtig tafereel. Maar je
hebt nog geen potlood gepakt of de
scène is alweer veranderd. Dat is
juist het boeiende".
Het schilderen van landschappen:
„Ik schilder niet gewoon de schoon-
Riet Dagnelie schildert wat ze ziet
en wat ze voelt.
num«mn«\n
heid van het landschap. Niet wat je
echt ziet. Naturalistisch is. het niet.
Ik probeer datgene te schilderen,
wat ik op een gegeven moment voel.
Als je je met een landschap bezig
houdt voel je je ermee verbonden.
Je voelt je verbonden met wat je
maakt. Alsof het je eigendom is. Je
geniet veel meer van een landschap
als je 't schildert, dan wanneer je
gewoon maar kijkt.
Daar heb ik soms een enorme be
hoefte aan".
RHEINEIN Hotelhouder Jac. Kool, eigenaar van „De Eekhoorn", gelegen
aan de Etrechtsestraatweg in Rhenen, is boos op de autoriteiten. Hij was gis
teravond briesend, toen de rijkspolitie een adspirant-gast, die juist een kamer
had besproken, een bekeuring gat', omdat hij zijn wagen voor het hotel op het
voor een ter plaatse onbekende wat vaag zichtbaar rijwielpad had geparkeerd.
„De man zou zijn wagen op mijn eigen terrein rijden, toen hij werd aangehou
den en een tientje boete moest betalen", zegt de heer Kool. „Hij kwam terug en
annuleerde de kanier. Dat betekende voor mij een strop van minstens dertig
gulden. De man is doorgereden en ik zal hem wel nooit meer terugzien".
Even voor het hotel is door rijkswa
terstaat een gloednieuw bord geplaatst
met een fiets erop. Dat geeft aan. dat
er langs de rijksweg een rijwielpad
ligt. En op een rijwielpad mag niet ge
parkeerd worden door automobilisten.
„Dat zal ik niet tegenspreken", zegt
de heer Kool, „maar een vreemdeling
in Jeruzalem, die bovendien nog in het
pikkedonker komt aanrijden, want met
de straatverlichting hier zijn wè ook
al niet zo best bedeeld (U moet eens
op de Grebbeweg gaan kijken, me
neer) kan ik het niet kwalijk nemen,
dat hij dat onzichtbare rijwielpad over
het hoofd ziet. Het optreden van de
politie mag dan formeel juist zijn,
maar het kan ook anders. Waarom de
man-in-kwestie niet eerst gewaar
schuwd. Moet dat dan zo maar fris
van de lever een bekeuring worden?
De adspirant-gast was volkomen te
goeder trouw. Wanneer ik hier niet be
kend was. zou ik het zo gedaan heb
ben. Sinds de rijkswaterstaat die trot
toirband langs mijn terrein heeft ge
legd kan de politie wel met het schrijf
boekje in de hand blijven staan".
i
Het begon volgens de heer Kool met
wateroverlast. „Bij een bui, en hoe
veel hebben we er de laatste tijd niet
gehad, stroomde het water over mijn-
pas aangelegde terrassen met bakken
vol langs de zaak op. Er spoelde zelfs
een heel stuk van het terras weg. Er
is toen over geklaagd en in een mum
van tijd was de anders zo langzame
rijkswaterstaat ter plaatse om het eu
vel te verhelpen. Die trottoirband
moest uitkomst gaan brengen. Ik zag
toen al een ster schitteren. Ik heb ge
tracht te ageren, maar zonder enig
succes. Wanneer dit allemaal zo door
moet gaan, zal de middenstand van
Rhenen het wel gaan voelen. Er zijn
zaken -die me voor duizenden guldens
leveren. Maar dan moeten ze m'n
deur maar voorbijgaan. Ik hier voor
een paar ton investeren, om Rhenen
aan een behoorlijk horecabedrijf te
helpen en wanneer het klaar is begint
de tegenwerking. Ik pas er voor. Op
die manier heb ik geen enkel vertrou
wen meer in mijn bedrijfszekerheid in
Rhenen. Zo gauw als ze me dat voor
10 pet. kunnen geven, zou ik het mis
schien weer proberen, maar ook dat
kan niet. Trouwens, hoeveel bedrijven
zijn er al niet vertrokken".
De heer Kool is boos op rijkswater
staat. Ook de rijkspolitie van Rhenen
kan geen goed meer bij hem doen.
„En de burgemeester moet nog eens
zeggen, dat ik een parkeerterrein en
een busstation voor m'n deur krijg.
Dat beloofde hij immers bij de ope
ning van mijn zaak in 1958. En wat is
er van terecht gekomen. De zaak ligt
er nog net zo. En wanneer ik op het
grote grasveld langs de Kuilweg, waar
men niets mee doet, auto's parkeer,
dan komt de rijkswaterstaat om een
sloot rond dat terrein te graven zodat
er geen auto meer op of af kan. Je zou
van de hele politiek misselijk worden!
Wanneer ze me weg willen pesten, dan
moeten ze dat maar doen. Je hebt hier
voor geen stuiver medewerking. Ze
moeten aan de ingang van de gemeen
te een bord plaatsen met opschrift:
„Wie hier de aapjes wil komen kijken
moet een gulden entree betalen".
Gisteravond was slents één plaatse
lijke autoriteit bereiklar om com
mentaar te geven op boze uitlatin
gen van de heer Kool Dat was de ge
meentesecretaris, de ter W. C. Pie-
ters.
„Ik kan me goed verstellen", zei
de heer Pieters, „dat heer Kool op
deze wijze reageert. ïij heeft nog
maar kort geleden de Bk enorm uit
gebreid en wanneer jekn moeilijkhe
den krijgt over het panren van gas
ten, dan zal er toch wefets aan ge
daan moeten worden. Ier ik heb ei
genlijk nooit begrepen t het brvaak
liggende terrein langs Utrechtse-
straatweg parkeerterreagaat worden.
Er zijn in elk geval jhnen om de
Paardenveldweg door tjrekken naar
de rijksweg. Dat mo straks een
hoofdweg worden naaiet bestem
mingsplan „Donderbergl en dé rest
van het terrein zal danjel plantsoen
moeten worden. Ma anderzijds
vraag ik me af, heeft deer Kool zelf
geen ruimte meer voorin zaak lig
gen, die benut kan wore voor parke
ren. Zoals de toestand is, is het al
lerongelukkigst voor zipedrijf".
De heer Kool verte-de desge
vraagd, dat dit laatste jerdaad het
geval is, maar het is sgrond. „Ik
heb de rijkswaterstaat «erover al
ettelijke malen benadi maar ik
krijg steeds nul op het £t. Het zou
het mooiste zijn, wanne<
bilisten direct vanaf de
rein zouden kunnen be:
als bij garage Puyk,
mijn bedrijf".
Gemeentesecretaris Pie vertelde
tenslotte nog en dit chien dan
tot geruststelling van deie meneer
Kool dat hij vandaainsdag 17
september) deze aangeleid met
burgemeester en wethoudzal opne
men. En wat de straatvèting be
treft, „er is al lang geledën verbe
teringsplan voor de Uttsestraat-
weg ingezonden, maar inverre dit
plan zal worden uitgevoeri wanneer
dat zal kunnen geschiede daarom
trent kan ik tot op heden *oen zin
nig woord zeggen", aldus leer Pie
ters.
Intussen blijft Rhenen-Vzich het
stiefkind van de gemeen Rhenen
voelen. Nog maar enkele n gele
den kwamen andere bewoivan dit
stadsdeel in opstand, waai vorige
week uitvoerig werd beric
Iedereen in deze buurt hklat het
gemeentebestuur nu eindellns wat
gaat doen.
Riet Dagnelie heeft lange tijd in
Rotterdam gewoond. Ze wilde altijd
weer naar buiten. Toen haar eigen
kinderen groot waren kreeg ze daar
voor de gelegenheid. Met haar echt
genoot vestigde ze zich een jaar ge-
leden weer aan de rand van Ame-
rongen, „een beeldschoon dorp", zo-
als ze zelf zegt. Ze bouwde aan het
I huis een atelier, dat middenin het
bos schijnt te staan.
Riet Dagnelie heeft er geen enke
le behoefte aan iets anders te schil
deren dan dat wat ze ziet op de
manier zoals zij het ziet. Ze is im-
pressioniste. Abstract? „Ik ben er
zo gauw op-uitgekeken. Ik heb be
hoefte aan een onderwerp. Er zijn
ook wel dingen die ik mooi vindt.
Er is zo'n enorm groot verschil in
abstracten". Mevrouw Dagnelie ge
looft dat de eigentijdsr kunstenaars
het zich soms te gemakkelijk ma
ken. Bovendien: „Als je jong bent
denk je dat je de hele wereld kunt
- vernieuwen".
Riet Dagnelie exposeerde in Den
Haag, in Utrecht, in Amsterdam en
in Krommenie. Het exposeren doet
haar echter weinig. „Het bezig zijn
is het belangrijkste belangrijker dan
het resultaat. Natuurlijk speelt het
resultaat ook een grote rol. Ik ben
verleden jaar in Frankrijk een grote
map tekeningen verloren. Ik had
toen een bijzonder bekaaid gevoel. I
Je hebt er steeds aan gewerkt. Dan
>en je het ineens kwijt. Dat is een
:ware klap".
Dank zij de burgemeester van
het dorpje waar mevrouw Dagnelie
haar tekeningen verloor, heeft zij
ïaar complete map weer terug.
Riet Dagnelie heeft een grote
wens. „Ik wou dat ik eens een schil-
derij van mezelf kon zien, zonder
2 dat ik wist dat ik het zelf gemaakt g
had. Ik heb nog nooit iets van me-
zelf echt gezien".
automo-
mijn ter-
net zo-
tegenover
Behalve schilderen is de kunstena- 2
J res al zeven jaar lang creatief-thera-
2 peute. Tweeënhalve dag per week
2 werkt ze in die kwaliteit in de 2
Amersfoortse Sinakliniek. Het kost
2 haar veel tijd, maar ze zal er waar-
schijnlijk nooit vrijwillig mee stop- g
pen. „Ik ben er zeer aan verknocht.
2 Ik heb behoefte aan een ander men-
selijk contact. Het gaa tniet om de
centen. Je wordt er menselijker door.
2 je vergroot je zelfvertrouwen. Het
moet m'n werk ook wel ten goede
komen".
Riet
Dagnelie is een erg rustige
vrouw. Op haar expressieve gezicht 2
staat haar persoonlijkheid, haar
eigen wil en idee te lezen. In haar J
ogen ligt de liefde voor de natuur, 2
5 het kind, de andere mens en „de
2 „loslopende mensen", zoals ze zelf J
2 zegt. De liefde voor alles, voor haar 2
2 kunst.
Ie1
