Verhouding man-vrouw
Volksdemocratische handkus
MINI
TIPS
Ouderdom
vertragen
Actiegroep zoekt nieuwe wegen
ocj c^een
tienti
ie
sgtn
san
balm
IN HET JAAR 2001
HORLOGE
WORDT
ROMANTISCH i
VROUW GEEN
SLACHTOFFER
.;j)\AIORKA
PARELS-BIJÖUX
V
ba/ui HANDCREME
L,
TONTDEK
BARRICADES
ZOEKEN
E
VOORBARIG
INTEGRA TIE
desinfecterende crème-zeep
voor de HALVE PRIJS, bij
grote tube SANBALM
handcrème
DONDERDAG 7 NOVEMBER 1968
Het Rath-museum te Genève biedt van
binnen de aanblik van glinsterende
uitstalkasten behorend tot de 35 deel
nemers aan „Montres et Bijoux", de
belangrijkste tentoonstelling ter we
reld gewijd aan de uurwerkmode, het
sieraad en het juweel.
Deze 28ste salon zal de vorm bepalen
van de horloges en juwelen die u
volgend jaar in de etalage van uw
horlogeriezaak zal kunnen bewonde
ren. Want op die tentoonstelling, zelfs
nog voor ze beëindigd is, tekenen zich
de tendensen af die door alle be
langrijke fabrikanten worden overge
nomen.
Het nieuwe van deze tentoonstelling is
dit jaar te zoeken in vindingen op
het stuk van yormgeving, maar en
dit is veel belangrijker in een nieu
we geest waarvan de ontwerpers blijk
geven: „Montres et Bijoux" isToman-
tisch geworden.
De laatste jaren zag men de zachte lijn
evolueren. De horlogekasten kregen
eerst een gebogen vierkante, vervol
gens een ovale vorm, om tenslotte de
„tonvorm" aan tè nemen een aan
beide uiteinden afgebroken ovaal
waardoor de scherpe hoek opnieuw
aan bod kwam. Men verwachtte dan
ook een zekere verstrakking van de
lijn. Bij het sieraad had men heeds
'n eerste aarzelend teruggrijpen naar
brede gepolijste vlakken kunnen vast
stellen.
Maar „Montres et Bijoux" doet de ba
lans met één ruk naar de andere
zijde overslaan. Alles is rond gewor
den, tot en met de scherpe hoekjes
bij de tonvorm. Zelfs de zijkanten
van horloges met „vatvormig" profiel.
Het ovaal is breder geworden en van
het gebogen vierkant is alleen een
overigens heel zachte boog overgeble
ven. En het juweel is nog enkel in
zoverre gepolijst, als nodig is om de
bewerkte vlakken reliëf te geven.
Maar waarom de salon als „roman
tisch" bestempelen?
Wat romantische muziek is, wat roman
tische meubelen zijn is algemeen be
kend. Maar wat is er nodig om van
een horloge of een juweel een roman
tisch versiersel te maken?
Ve zouden Monet kunnen aanhalen en
zeggen dat het „een impressie" is.
Maar in ons geval is de romantiek
voornamelijk gelegen in de details.
Sommige van die details springen wer
kelijk in het oog: de gekleurde edel
stenen, de ronde lijnen, de gekleurde
wijzerplaten met blauw als dominan
te. Maar ook de verfijnde stijl, de zui
vere vormgeving, het verzorgde detail.
Het meest markante daarin is de
gravuur die doorloopt over alle vlak
ken. Geen fcyrede effen of fonkelend
gepolijste vlakken meer: het goud is
bewerkt, gedreven, gekaveld tot klei
ne vlakjes.
Bij het juweel maakt het bloemmotief
bijna geheel plaats voor een vogel
motief in goud of email en voor ver
stelbare hangers en sierspelden.
Meer dan ooit maakt de montuur inte
graal deel uit van het sieraad en is
niet langer het bescheiden kader dat
de edelstenen draagt. De armbanden
bestaan uit een vlechtwerk van on
telbare kleine geledingen en zijn soe
pel en comfortabel.
UTRECHT Onder de titel „Kan het
kwaad?" heeft dr. P. G. Hart, die is
benoemd tot lector in de faculteit der
geneeskunde aan de Rijksuniversiteit
in Utrecht, om onderwijs te geven
In de verloskunde en de leer der
vrouwenziekten, zijn eerste openbare
les gehouden.
Hij besprak de voor- en nadelen van
het gebruik van vrouwelijke hormo
nen door vrouwen, die de overgangs
jaren al zijn gepasseerd. Het ouder
worden is een geleidelijk verlopend
proces.
Het is verleidelijk, de verschijnselen en
klachten daarbij te bestrijden door
het voorschrijven van de ontbreken
de hormonen, opdat deze vrouwen
voor bepaalde ouderdomsverschijnse-
len gespaard blijven. Daar komt vol
gens dr. Hart nog bij, dat de vrou
welijke hormonen onder andere ook
nog een gunstig effect schijnen te
hebben op het elastisch houden van
de slagaderen en op de ontkalking
van het skelet. Overigens vertragen
de hormonen alleen het optreden van
ouderdomsverschijnselen, zodat het
niet juist is om van „verjongingspil-
len" te spreken.
Kan het innemen van vrouwelijke hor
monen kwaad?
Uit dierexperimenten is gebleken, dat
langdurige toediening van deze stof
fen kanker van bepaalde organen
kan veroorzaken. Dr. Hart zei, dat
echter bij de mens nog nooit bewe
zen is, dat vrouwelijke hormonen
kanker tot gevolg hebben.
De vraag, of de medicus deze hormonen
aan vrouwen voor mag schrijven, als
hij weet, dat toediening ervan bij be-
paalse diersoorten onder bepaalde
proefopstellingen kwaadaardige
nieuwvormingen kan oproepen, kon
dr. Hart niet beantwoorden.
Hij pleitte tenslotte voor periodieke con
trole van alle vrouwen boven een be
paalde leeftijd. Niet alleen zij, die
deze vrouwelijke hormonen willen in
nemen, komen volgens dr. Hart voor
dit onderzoek in aanmerking, maar
ook zij die zonder deze stoffen te ge
bruiken, de jeugdige leeftijd al zijn
gepasseerd.
op de helling
A MSTERDAM Het was eerst
„Vrouwen 2000", maar na een
half jaar kwam men tot de ontdek
king dat deze naam de bedoeling toch
niet helemaal of helemaal niet
weergaf. Zo werd het een week gele
den: Man-Vrouw-Maatschappij.
Het magische jaartal 2000 was ver
dwenen maar daarvoor in de plaats
was de man en de maatschappij ge
komen. Dat had voor vele vrouwen 'n
waarschuwing moeten zijn!
De Amsterdamse actiegroep deed met
deze naamsverandering duidelijk uitko
men dat zij bepaald niet een nieuwe
vereniging wilde zijn met de vrouw-
als-slachtoffer-en-martelares in haar
vanen. De actiegroep wil juist van dit
jammerlijke beeld af: de samenleving is
voor de vrouw nog lang niet volmaakt,
maar de vrouw is er ook zelf schuldig
aan dat zij nog steeds als een min of
meer beklagenswaardig wezen door de
ze wereld wandelt.
Laat ons -nu eens zo wetenschappe
lijk dus onpartijdig mogelijk zoe
ken naar de weg. die zowel de man
als de vrouw een volledige vrijheid in
onze samenleving geeft zo ongeveer
luidt het grondpatroon van de actie
groep
Natuurlijk stuit men dan aanvanke
lijk vooral op de barricades die de
vrouw ontmoet bij haar streven naar
maatschappelijke volwaardigheid: de
opvoeding en de ontwikkeling van het
meisje, salariëring en promotiekansen
voor de werkende vrouw, maatschappe
lijke kansen voor de vrouw na of naast
het moederschap.
Maar de volledige gelijkheid van de
vrouw brengt ook mee een andere men
taliteit bij echtscheiding, een andere so
ciale benadering in gezin en in de pro-
duktieve samenleving.
Gelijkheid betekent onder meer dat
de vrouw geen speciale rechten aan
haar vrouw-zijn kan ontlenen en dat
zij niet bij voorbaat tot „slachtoffer
van-de-man" kan worden uitgeroepen
als zij in moeilijkheden komt.
De actiegroep gaat niet alleen ijve
ren voor de ontplooiingskansen van de
vrouw, maar ook voor die van de man.
Daarom zijn twee mannen in het be
stuur gaan zitten en daarom zijn er in
één week tijds al ruim 75 mannen lid
van de actiegroep geworden.
Het doel van de actiegroep blijkt niet
zo'n erg eenvoudig ideaal te zijn, als
ik op een regenachtige avond bij Inez
van Eyk in de bovenkamer van een
Amsterdams grachtenhuis zit. Inez van
Eyk is lerares Nederlands óp een mid
delbare school. Bij haar Marnixkade
89 berust het secretariaat van de
actiegroep. Daar komen sinds vorige
week maandag zo'n 40 brieven per dag
binnen.
Niet alle briefschrijfsters blijkt het
doel van de actiegroep helder voor ogen
te staan.
Vrouwen, die bijvoorbeeld van me-
iling zijn dat bij een scheiding de vrouw
altijd het recht heeft zich tegen de man
af te zetten en hem financieel uit
te kleden zullen in Man-Vrouw-
Maatschappij diep teleurgesteld worden.
Vrouwen, die menen dat er een nieu
we weg geopend is om de arme-mis-
kende-vrouw-en-martelares eindelijk
eens haar rechten te geven, zullen in
de actiegroep ook niet onvoorwaarde
lijk heil vinden.
Het gesprek met. Inez van Eyk wordt
een zoeken naar mogelijkheden, die
soms erg onwaarschijnlijk lijken. Dat
ligt hoofdzakelijk aan mij. Uiteindelijk
ben ik in het eeuwenoude menselijke
cultuupatroon opgegroeid. Ik maak me
zelf wijs, dat ik bereid ben geen en
kele taboe als absolute vorm te aan
vaarden, maar toch blijken er tijdens
het gesprek enkele grondpatronen in
de samenleving te zijn, die ik tot nu
toe onbewezen als onveranderlijke na
tuurwetten heb aanvaard. Trouwens
Inez van Eyk zelf zegt dat ook zij daar
mee nog tobt.
Is de vrouw niet van nature ge
schapen om te worden beschermd
en om het initiatief in de eerste
plaats aan de man te laten?
„Dat is de norm zoals wij die tot nu
toe hebben aanvaard. Het is echter een
feit, dat er vrouwen zijn die van na
ture even goed of beter tot leidingge
ven in staat zijn dan een gemiddelde
man".
De Amerikaanse samenleving Iaat
ons een weinig aantrekkelijk beeld
zien van een door vrouwen over
heerste samenleving.
„In Amerika heeft de vrouw door-
en groepje jonge vrouwen met
maatschappelijke functies in
Amsterdam is zich gaan bezinnen
op de wezenlijke positie van de
vrouw in onze samenleving. Na een
half jaar bezinning hebben zij op
vrijdag 25 oktober officieel een ver
eniging gesticht: Actiegroep Man-
Vrouw-Maatschappij. waaruit bleek
dat zij het werkterrein hadden ver
ruimd.
Het secretariaat kwam bij Inez
van Eyk, Marnixkade 89: een don-
kerogige, volbloed Amsterdamse. Zij
vertelt ongevraagd dat zij 28 jaar
is en ongehuwd. Zij studeerde aan
de Gemeentelijke Universiteit en do
ceert sinds 1962 Nederlands op een
middelbare school voor .jongens en
meisjes.
Inez van Eyk is niet fanatiek of
belerend: zij zoekt naar mogelijk
heden en houdt rekening met blij
kende mogelijkheden. Zij wil echter
niets onbewezen aanvaarden.
Uitspraak tijdens het gesprek over
de Aktie-groep: „Als ik een baby
krijg zal ik mijn carrière een
jaar of zes onderbreken omdat ik het
heerlijk zou vinden om voor mijn
kind te zorgen, maar een vrouw
moet ook de technische mogelijkheid
en het aanvaarde recht hebben
om zes weken na de bevalling haar
functie in de samenleving te hervat
ten".
>00000 00001
'000000000000000000000000000000000000000000000000000000k
gaans de plaats van de man ingeno
men. Men gaat ook daar uit van een
rolverdeling, alleen is die in Amerika
doorgaans omgekeerd aan de onze. Ons
bezwaar is dat er wordt gesproken van
„de" man en „de" vrouw. Er zijn alleen
maar mensen en bij de mensen zijn er
figuren die leiden en andere, die geleid
worden. Tot; nu toe hebben we aange
nomen, dat leiden mannen-werk was en
dat geleid-worden het lot der vrouwen
was. Als het anders is dan beschouwen
we het als een maatschappelijke ver
tekening".
Vrouwen die in het huwelijk over
heersen minachten doorgaans hun
man; vrouwen die in de samenle
ving overheersen hebben niet zel
den iets fanatieks en overzoenlijks.
„Dat komt misschien, doordat die
vrouwen zich ervan bewust zijn tegen
het bestaande en algemeen aanvaarde
cultuurpatroon in te gaan. Als er door
een mentaliteitsverandering een anderé
waardering komt dan zullen bepaalde
mannen en vrouwen voor het leiden
en andere mannen en vrouwen voor 't
verzorgen kiezen zonder dat dit als
onnatuurlijk of minder-juist wordt er
varen door henzelf of de samenle
ving".
Dat kan betekenen: de vrouw
vraagt de man ten huwelijk en de
vrouw verdient de kost, terwijl de
man het huishouden doet.
„Is dat in wezen onlogisch? Er zijn
mannen, die graag in de beslotenheid
van hun huishouden zouden leven, ter
wijl hun vrouw het huishouden met
tegenzin voert. Zij durven in onze sa
menleving niet van functie te ruilen,
omdat de man dan als homoseksueel
en de vrouw als man-wijf wordt beti
teld. Gevolg: vrouwen, die maatschap
pelijk iets zouden kunnen betekenen,
verzorgen tegen hun zin baby's en man
nen die een geweldige sfeer in huis zou
den kunnen scheppen, worden ongeluk
kig door de dagelijkse strijd om het
bestaan. Dat alleen omdat we volkomen
ongegixmd bepaalde waarden aan be
paalde taken hebben gegeven en deze
ADVERTENTIE
taken tussen man en vrouw hebben
verdeeld".
U gelooft dus niet in typisch vrou
welijke eigenschappen?
„Ik écht deze typering voorbarig. Dit
typisch-vrouwelijke steunt alleen op de
gewoonte, terwijl men situaties waarin 't
duidelijk anders ligt als afwijkend be
schouwt. Toch blijken steeds meer vrou
wen in dit cultuurpatroon geen harmo
nie te vinden. Als de volle vrijheid van
keuze zowel voor de man als voor de
vrouw is bereikt, zal misschien blijken
dat bepaalde bezigheden nooit of zel
den door vrouwen en andere nooit of
zelden door mannen worden gekpzen
maar misschien komt ook deze veron
derstelling voort uit het cultuurpatroon
waarin ook ik uiteindelijk leef".
Actiegroep Man-Vrouw-Maat-
schappij is dus niet een direct ver
volg op de vrouwenemancipatie?
„De vrouwenemancipatie is blijven
steken, veelal in een zich afzetten te
gen de man. wiens positie men wilde
bereiken omdat die positie begerens
waardig leek. Aan de andere kant zijn de
juridische rechten die de vrouw heeft
gekregen, te weinig maatschappelijk ge
ïntegreerd. Ons programma is dan ook
wel vooral gericht op het mogelijk ma
ken van de integratie: bijvoorbeeld op
vangcentra voor kinderen, belastingfa
ciliteiten, gelijke beloning voor gelijk
werk. gelijke promotiemogelijkheden,
opvoeding en opleiding van meisjes tot
reële ontplooiingsmogelijkheid, geeste
lijke en technische mogelijkheid voor
de vrouw om naast of na haar moeder
schap een maatschappelijke positie in
te nemen".
Als dit streven slaagt zal de vrouw
ook haar typisch vrouwelijke voor
rechten kwijtraken.
„Natuurlijk en dat is de logische con
sequentie van emancipatie. De vrouw
heeft geen aanspraak op bijzondere
bescherming, alleen maar omdat zij
vrouw is er zijn massa's mannen,
die deze bescherming meer nodig heb
ben dan vele vrouwen. Daarom passen
bijvoorbeeld verenigingen, die er van
uitgaan dat een vrouw in een scheiding
altijd slachtoffer is en dat zij daaruit
bepaalde rechten kan ontlenen, niet in
onze actiegroep, want wij gaan ervan
uit, dat man en vrouw gelijke rechten
en plichten hebben. Dat heeft bijvoor
beeld gevolgen voor het echtscheidings
recht en de regeling van alimentatie".
BERLIJN „Als een soldaat van
het Oostduitse volksleger een bij
zonder goede indruk wil maken,
moet hij een dame een handkus op
de rug van haar hand geven.
Maar dat is ook de enige plaats
voor een kus, als hij niet wil, dat
zijn bedoelingen worden misver
staan".
Dit staat in een boek met wenken
over het gedrag van de soldaat, dat
kort geleden door het Oostduitse
volksleger is uitgegeven en waar
van exemplaren in West-Berlijn zijn
terechtgekomen.
Als in het „klasseloze" Oostduitse
leger enige „klassenstrijd" bestaat
tussen de stoere zonen van de
eerste „Duitse arbeiders- en boeren-
staat" en zulke vèrfijnheden als da
mes de hand kussen, dan zwijgt het
340 bladzijden tellende boek daar
over.
„De handkus" zo onderwijst het,
„wordt aanbevolen als een ridder
lijk' gebaar, dat de soldaat evenzeer
past als de gewone burger... Het is
natuurlijk meer een gebaar dan een
echte zoen op de rug van de hand en
als iemand een andere plaats voor
zijn kus uitzoekt, dan overschrijdt
dit. ver de grenzen van de bedoelde
ridderlijkheid...."1
Het gedrag ten aanzien van dames
is het onderwerp van. een groot ge
deelte van de wenken, die de Oost
duitse soldaten worden gegeven met
betrekking tot hun gedrag.
De soldaat wordt gewaarschuwd,
zich niet in te laten met talrijke
liefdesverhoudingen. „Het respect
voor een meisje", aldus het boek.
„moet zo groot zijn, dat men niet
tracht haar te verleiden óf te dwin
gen tot datgene, wat zij niet vrijwil
lig wil doen." Het opprikken van
wat de Zuidafrikanen „prikkelpop-
pies" noemen op kastdeuren en zo
is verboden. Hoe dat in overeen
stemming te brengen is met het feit,
dat publikaties van het Volksleger
geregeld „prikkel poppies" bevat
ten wordt onbeantwoord gelaten. Wel
wordt gezegd, dat het beter is. dat de
soldaten bloemen op de tafels in ka
zernes zetten.
Er wordt natuurlijk ook nadrukke
lijk politiek advies gegeven. De sol
daat is geen gewoon iemand meer,
maar een rechtstreekse vertegen
woordiger van de socialistische
staat. Politieke grappen over Oost-
Duitsland zijn een schending van de
eed van trouw aan de vlag.
Het boek houdt de Oostduitse sol
daat ook voor, dat hij wegens het
militaristische verleden van Duits
land moet vermijden op te vallen,
als hij in het buitenland is.
Het geeft geen enkele verklaring
voor de tegenstrijdigheid tussen dit
advies en de deelneming van Oost
duitse strijdkrachten aan de inva
sie in Tsjecho-Slowakije.
Er zijn dus geen specifiek manne
lijke en vrouwelijke naturen, eigen
schappen, taken en ambities?
„Dat is te veel gezegd. Wij willen al
leen onderzoeken of de indeling man
vrouw zoals de mensheid die altijd heeft
aanvaard, juist is. Daaraan is nog nooit
echt wetenschappelijk onderzoek ge
wijd. Het blijkt natuurlijk mogelijk,
•dat zo'n onderzoek tot resultaat heeft,
dat er wel degelijk iets typisch vrouwe
lijks en iets typisch mannelijks bestaat
iets dus dat absoluut gebonden is
aan het vrouw-zijn of aan het man
zijn. Dat zullen we dan wel ontdek
ken".
n
et waren wel cijfers waarvan ik even stond te kijken. Want
ik had nooit gedacht dat onze kinderen in deze
welvarende tijd nog zoveel te kort komen. Al is het dan niet, begrijpt
u mij goed, in materieel opzicht.
Natuurlijk: er zijn schokkende gevallen van verwaarlozing, die
zelfs de voorpagina's bereiken. Ondervoede en vervuilde kleine stakker»
die in een onverwarmd varkenshok „kamer" is teveel eer voor zo'n
smerige behtiizing zijn achtergelaten door een moeder die schoon
genoeg van hen had.
Maar over het algemeen. Het broodmagere kind in afgedankte
vodden is nu toch wel van onze straten verdwenen, schrijnende armoe ür
een plaatje geworden uit een leesboekje van een halve eeuw geleden.
En toch; al zaten alle kleuters en schoolkinderen van ons hartelijk
vaderland best in de kleren en kregen zij elke dag meer op hun bord geschept
dan zij op konden: dan nog blijken zij, gezien die cijfers zie boven,
schromelijk te kort te komen.
Want een kind heeft behoefte aan meer dan goede lichamelijke
verzorging. Ook voor dat jonge goed geldt de oude vermaning, dat een mem
bij brood alleen niet leven zal. Zelfs niet zo'n klein wezen dat mettertijd
mens hoopt te worden.
Wie dagelijks met kinderen, al of niet eigen, omgaat en hen met genegen
aandacht gadeslaat, weet maar al te goed dat zij, hóe speels en
zorgeloos ook, een uiterst levendige geest hebben. En die geest vraagt
eenvoudig om voedsel.
Boekjes, met grappige, rake, op het eerste gehoor absurde kindergezegden
halen op het ogenblik enorme oplagen bij volwassenen. Die
bloemlezingen worden gelezen en geciteerd met eën geamuseerde
glimlach van: Wat kunnen ze toch leuk uit de hoek komen, en hoe
komt zo'n kind daarbij.
Maar wie zo'n boekje in de kast zet om er nu en dan eens aandachtig een
bladzij of wat van te bestuderen komt tot de ontdekking dat kinderen
héél scherp kunnen zien en luisteren, en van hun standpunt uit, heel
scherp kunnen redeneren. Zij denken na, zij onthouden en combineren
terdege en als hun slotsom op ons een komische indruk maakt wil dat
nog niet zeggen dat de voorafgaande gedachtengang niet logisch is
integendeel. Zij kunnen nu eenmaal niet verder springen dan hun
denkstokje lang is maar daarom springen zij wel en dat uit
eigen beweging. Daar kan men nooit genoeg plezier in hebben, al is hun
eeuwig vragen naar het hoe en waarom van alles wat zij om zich heen
zien gebeuren bij tijden nog zo vermoeiend.
Geen betere afleiding in zo'n geval dan een boek, hoe jong zij ook
zyn. Want ook een vierjarig koppetje wil bezig zijn, als armen en benen
zijn moegespeeld. En geen dankbaarder toehoorder dan een kleuter
die een verhaaltje krijgt voorgelezen, al is het elke avond
hetzelfde verhaaltje.
Dan is er heerlijk weer zoveel te vragen of op te merken en zolang
het kleine mens de kunst van het lezen nog niet machtig is, ziet het toch een
deurtje openstaan naar een stukje van de wereld dat het nog niet kende.
Geen wonder dat het morgen en overmorgen datzelfde verhaal nog
eens wil horen: dan weet het tenminste zeker dat het deurtje niet in het
slot gevallen is.
Maar als het zelf lezen kan - wat heeft de jonge geest het dan opeens
onvoorstelbaar druk. Het kind kan zomaar élk deurtje openduwen
en elke wonderwereld binnenstappen. Het kan zwerven waarheen
het wil, door onbekende streken of lang vervlogen tijden. Zomaar, gratis,
door dat wonderlijke toverding: een boek.
En dat terwijl zo'n boek alleen maar van witte bladzijden vol zwarte
lettertekens aan elkaar hangt. Het zegt niets, het doet niets, het beweegt zich
niet het kan geduldig jarenlang op een plank staan. Totdat een
hand van een menselijk wezen, al is dat maar drie turven hoog en
zo ten naaste bij de leeskunst machtig, zich ernaar uitstrekt en
het openslaat. Dan begint datzelfde dode boek opeens geheimzinnig maar
machtig te leven, zo machtig, dat het uren en uren lang diezelfde
kleine hand in zijn greep kan houden.
Een lezend kind is een gretig kind, dat heel alleen, op eigen houtje, druk
bezig is zijn geestelijke honger te stillen.
Maar krijgt het er ook de kans voor?
En dan ziet het er bedenkelijk uit als ik de cijfers lees die een
man van gezag op dit terrein ons toeschuift. Hij kan het weten, want hij
zit al jaren in de kinderboekenbranche en is daarbij nog voorzitter
van de Kinderboekenweek. Hij schat het aantal kinderen tussen
vijf en veertien jaar die nog geen cent te besteden hebben op «en
dikke twee miljoen. Voor die jongste lezers zijn door vaders en
moeders, ooms en tantes, grootouders en de goede Sint vorig jaar zo'n
twintig miljoen aan boeken gekocht. Omgerekend per kinderhoofd
komt dat neer op negen gulden per jaar, de gemiddelde prijs van drie
hele kinderboeken. Nee, dan het bedrag dat alleen op vijf
december-al aan speelgoed wordt uitgegeven speelgoed dat vrij wat
korter leven heeft dan een welgekozen boek.
En dan te bedenken dat de jeugdbibliotheken de tien miljoen uitleningen
per jaar bereiken. Kinderen willen zo graag lezen geef hun dan
de kans.
ADVERTENTIE
uw handen vragen erom
De vertoning van een film over het jaar 2001 in een van de Amsterdamse
theaters gaf de ontwerpster Maartje Teeuwisse (staand midden) inspi
ratie om de ouvreuses in zilverkleurige pakken te steken om te tonen hoe
zij zich de kleding in dat jaar denkt.
Draagt U al kouslaarzen? Als
dat niet zo is, is het niet eens
vreemd, want ze zijn pas nieuw: een
kous tot aan de knie (of hoger) van
een elastisch materiaal, dat op leer
lijkt. Die „leren" kousen sluiten zeer
nauw om het been en kunnen ge
woon in schoenen gedragen worden.
Is de kleur van schoen en kous
zelfde, dan hebt u een laars, die
geen laars is, maar er toch zeer
sterk op lijkt. En het langste paar
kouslaarzen dat u in uw schoenen
winkel kunt vinden, mag niet eens
meer dan f 20 kosten.
Intussen is op een Deens eiland
je Else Thordur Hansen weer aan
het werk geslagen. En wannneer u
meer van haar wil weten: Else ont
werpt borduurwerken en zo heeft ze
wederom een ontwerp voor een ge
borduurde kalender gemaakt.
„Werd vorig jaar de handwerk-
wereld in grote opschudding ge
bracht met strakke, moderne ont
werpen voor de kalender 1968, dit
maal is men weer naar de natuur
teruggekeerd", aldus het commentaar
uit de kring van handwerkdeskun-
digen.
Wanneer u nu eens iets héél
anders wilt doen met soep: een klein
blik gebonden erwtensoep vermen
gen met een blik schildpadsoep. Al
roerend verhitten en peper naar
smaak erbij doen. De soep gaat over
in eenpersoons vuurvaste schaaltjes.
Aan iedere portie 'n lepel sherry toe
voegen. Middenin doet u voorzichtig
een lepel stijfgeslagen en licht ge
zouten slagroom. Garneren met vijf
plakjes banaan, die dun bestrooid
worden met geraspte kaas. De scha
len gaan de voorverwarmde oven in
en u haalt ze er pas weer uit wan
neer de kaas lichtbruin is gekleurd.
Ziedaar uw Hula-Hula soep, die wel
meteen moet worden opgediend.
Disc jockeys van de BBC zijn
gewaarschuwd geen tips meer voor
misdadigers te geven. Nadat de
BBC ontdekt had, dat ingebroken
was bij mensen, enige uren nadat
voor hen een plaatje gespeeld was,
omdat zij met vakantie waren.
De nieuwe instructies bepalen dat
nooit gezegd mag worden dat een
plaatje gespeeld wordt voor mensen
die alleen zijn of met vakantie zijn.