Verhouding man-vrouw Volksdemocratische handkus MINI TIPS Ouderdom vertragen Actiegroep zoekt nieuwe wegen ocj c^een tienti ie sgtn san balm IN HET JAAR 2001 HORLOGE WORDT ROMANTISCH i VROUW GEEN SLACHTOFFER .;j)\AIORKA PARELS-BIJÖUX V ba/ui HANDCREME L, TONTDEK BARRICADES ZOEKEN E VOORBARIG INTEGRA TIE desinfecterende crème-zeep voor de HALVE PRIJS, bij grote tube SANBALM handcrème DONDERDAG 7 NOVEMBER 1968 Het Rath-museum te Genève biedt van binnen de aanblik van glinsterende uitstalkasten behorend tot de 35 deel nemers aan „Montres et Bijoux", de belangrijkste tentoonstelling ter we reld gewijd aan de uurwerkmode, het sieraad en het juweel. Deze 28ste salon zal de vorm bepalen van de horloges en juwelen die u volgend jaar in de etalage van uw horlogeriezaak zal kunnen bewonde ren. Want op die tentoonstelling, zelfs nog voor ze beëindigd is, tekenen zich de tendensen af die door alle be langrijke fabrikanten worden overge nomen. Het nieuwe van deze tentoonstelling is dit jaar te zoeken in vindingen op het stuk van yormgeving, maar en dit is veel belangrijker in een nieu we geest waarvan de ontwerpers blijk geven: „Montres et Bijoux" isToman- tisch geworden. De laatste jaren zag men de zachte lijn evolueren. De horlogekasten kregen eerst een gebogen vierkante, vervol gens een ovale vorm, om tenslotte de „tonvorm" aan tè nemen een aan beide uiteinden afgebroken ovaal waardoor de scherpe hoek opnieuw aan bod kwam. Men verwachtte dan ook een zekere verstrakking van de lijn. Bij het sieraad had men heeds 'n eerste aarzelend teruggrijpen naar brede gepolijste vlakken kunnen vast stellen. Maar „Montres et Bijoux" doet de ba lans met één ruk naar de andere zijde overslaan. Alles is rond gewor den, tot en met de scherpe hoekjes bij de tonvorm. Zelfs de zijkanten van horloges met „vatvormig" profiel. Het ovaal is breder geworden en van het gebogen vierkant is alleen een overigens heel zachte boog overgeble ven. En het juweel is nog enkel in zoverre gepolijst, als nodig is om de bewerkte vlakken reliëf te geven. Maar waarom de salon als „roman tisch" bestempelen? Wat romantische muziek is, wat roman tische meubelen zijn is algemeen be kend. Maar wat is er nodig om van een horloge of een juweel een roman tisch versiersel te maken? Ve zouden Monet kunnen aanhalen en zeggen dat het „een impressie" is. Maar in ons geval is de romantiek voornamelijk gelegen in de details. Sommige van die details springen wer kelijk in het oog: de gekleurde edel stenen, de ronde lijnen, de gekleurde wijzerplaten met blauw als dominan te. Maar ook de verfijnde stijl, de zui vere vormgeving, het verzorgde detail. Het meest markante daarin is de gravuur die doorloopt over alle vlak ken. Geen fcyrede effen of fonkelend gepolijste vlakken meer: het goud is bewerkt, gedreven, gekaveld tot klei ne vlakjes. Bij het juweel maakt het bloemmotief bijna geheel plaats voor een vogel motief in goud of email en voor ver stelbare hangers en sierspelden. Meer dan ooit maakt de montuur inte graal deel uit van het sieraad en is niet langer het bescheiden kader dat de edelstenen draagt. De armbanden bestaan uit een vlechtwerk van on telbare kleine geledingen en zijn soe pel en comfortabel. UTRECHT Onder de titel „Kan het kwaad?" heeft dr. P. G. Hart, die is benoemd tot lector in de faculteit der geneeskunde aan de Rijksuniversiteit in Utrecht, om onderwijs te geven In de verloskunde en de leer der vrouwenziekten, zijn eerste openbare les gehouden. Hij besprak de voor- en nadelen van het gebruik van vrouwelijke hormo nen door vrouwen, die de overgangs jaren al zijn gepasseerd. Het ouder worden is een geleidelijk verlopend proces. Het is verleidelijk, de verschijnselen en klachten daarbij te bestrijden door het voorschrijven van de ontbreken de hormonen, opdat deze vrouwen voor bepaalde ouderdomsverschijnse- len gespaard blijven. Daar komt vol gens dr. Hart nog bij, dat de vrou welijke hormonen onder andere ook nog een gunstig effect schijnen te hebben op het elastisch houden van de slagaderen en op de ontkalking van het skelet. Overigens vertragen de hormonen alleen het optreden van ouderdomsverschijnselen, zodat het niet juist is om van „verjongingspil- len" te spreken. Kan het innemen van vrouwelijke hor monen kwaad? Uit dierexperimenten is gebleken, dat langdurige toediening van deze stof fen kanker van bepaalde organen kan veroorzaken. Dr. Hart zei, dat echter bij de mens nog nooit bewe zen is, dat vrouwelijke hormonen kanker tot gevolg hebben. De vraag, of de medicus deze hormonen aan vrouwen voor mag schrijven, als hij weet, dat toediening ervan bij be- paalse diersoorten onder bepaalde proefopstellingen kwaadaardige nieuwvormingen kan oproepen, kon dr. Hart niet beantwoorden. Hij pleitte tenslotte voor periodieke con trole van alle vrouwen boven een be paalde leeftijd. Niet alleen zij, die deze vrouwelijke hormonen willen in nemen, komen volgens dr. Hart voor dit onderzoek in aanmerking, maar ook zij die zonder deze stoffen te ge bruiken, de jeugdige leeftijd al zijn gepasseerd. op de helling A MSTERDAM Het was eerst „Vrouwen 2000", maar na een half jaar kwam men tot de ontdek king dat deze naam de bedoeling toch niet helemaal of helemaal niet weergaf. Zo werd het een week gele den: Man-Vrouw-Maatschappij. Het magische jaartal 2000 was ver dwenen maar daarvoor in de plaats was de man en de maatschappij ge komen. Dat had voor vele vrouwen 'n waarschuwing moeten zijn! De Amsterdamse actiegroep deed met deze naamsverandering duidelijk uitko men dat zij bepaald niet een nieuwe vereniging wilde zijn met de vrouw- als-slachtoffer-en-martelares in haar vanen. De actiegroep wil juist van dit jammerlijke beeld af: de samenleving is voor de vrouw nog lang niet volmaakt, maar de vrouw is er ook zelf schuldig aan dat zij nog steeds als een min of meer beklagenswaardig wezen door de ze wereld wandelt. Laat ons -nu eens zo wetenschappe lijk dus onpartijdig mogelijk zoe ken naar de weg. die zowel de man als de vrouw een volledige vrijheid in onze samenleving geeft zo ongeveer luidt het grondpatroon van de actie groep Natuurlijk stuit men dan aanvanke lijk vooral op de barricades die de vrouw ontmoet bij haar streven naar maatschappelijke volwaardigheid: de opvoeding en de ontwikkeling van het meisje, salariëring en promotiekansen voor de werkende vrouw, maatschappe lijke kansen voor de vrouw na of naast het moederschap. Maar de volledige gelijkheid van de vrouw brengt ook mee een andere men taliteit bij echtscheiding, een andere so ciale benadering in gezin en in de pro- duktieve samenleving. Gelijkheid betekent onder meer dat de vrouw geen speciale rechten aan haar vrouw-zijn kan ontlenen en dat zij niet bij voorbaat tot „slachtoffer van-de-man" kan worden uitgeroepen als zij in moeilijkheden komt. De actiegroep gaat niet alleen ijve ren voor de ontplooiingskansen van de vrouw, maar ook voor die van de man. Daarom zijn twee mannen in het be stuur gaan zitten en daarom zijn er in één week tijds al ruim 75 mannen lid van de actiegroep geworden. Het doel van de actiegroep blijkt niet zo'n erg eenvoudig ideaal te zijn, als ik op een regenachtige avond bij Inez van Eyk in de bovenkamer van een Amsterdams grachtenhuis zit. Inez van Eyk is lerares Nederlands óp een mid delbare school. Bij haar Marnixkade 89 berust het secretariaat van de actiegroep. Daar komen sinds vorige week maandag zo'n 40 brieven per dag binnen. Niet alle briefschrijfsters blijkt het doel van de actiegroep helder voor ogen te staan. Vrouwen, die bijvoorbeeld van me- iling zijn dat bij een scheiding de vrouw altijd het recht heeft zich tegen de man af te zetten en hem financieel uit te kleden zullen in Man-Vrouw- Maatschappij diep teleurgesteld worden. Vrouwen, die menen dat er een nieu we weg geopend is om de arme-mis- kende-vrouw-en-martelares eindelijk eens haar rechten te geven, zullen in de actiegroep ook niet onvoorwaarde lijk heil vinden. Het gesprek met. Inez van Eyk wordt een zoeken naar mogelijkheden, die soms erg onwaarschijnlijk lijken. Dat ligt hoofdzakelijk aan mij. Uiteindelijk ben ik in het eeuwenoude menselijke cultuupatroon opgegroeid. Ik maak me zelf wijs, dat ik bereid ben geen en kele taboe als absolute vorm te aan vaarden, maar toch blijken er tijdens het gesprek enkele grondpatronen in de samenleving te zijn, die ik tot nu toe onbewezen als onveranderlijke na tuurwetten heb aanvaard. Trouwens Inez van Eyk zelf zegt dat ook zij daar mee nog tobt. Is de vrouw niet van nature ge schapen om te worden beschermd en om het initiatief in de eerste plaats aan de man te laten? „Dat is de norm zoals wij die tot nu toe hebben aanvaard. Het is echter een feit, dat er vrouwen zijn die van na ture even goed of beter tot leidingge ven in staat zijn dan een gemiddelde man". De Amerikaanse samenleving Iaat ons een weinig aantrekkelijk beeld zien van een door vrouwen over heerste samenleving. „In Amerika heeft de vrouw door- en groepje jonge vrouwen met maatschappelijke functies in Amsterdam is zich gaan bezinnen op de wezenlijke positie van de vrouw in onze samenleving. Na een half jaar bezinning hebben zij op vrijdag 25 oktober officieel een ver eniging gesticht: Actiegroep Man- Vrouw-Maatschappij. waaruit bleek dat zij het werkterrein hadden ver ruimd. Het secretariaat kwam bij Inez van Eyk, Marnixkade 89: een don- kerogige, volbloed Amsterdamse. Zij vertelt ongevraagd dat zij 28 jaar is en ongehuwd. Zij studeerde aan de Gemeentelijke Universiteit en do ceert sinds 1962 Nederlands op een middelbare school voor .jongens en meisjes. Inez van Eyk is niet fanatiek of belerend: zij zoekt naar mogelijk heden en houdt rekening met blij kende mogelijkheden. Zij wil echter niets onbewezen aanvaarden. Uitspraak tijdens het gesprek over de Aktie-groep: „Als ik een baby krijg zal ik mijn carrière een jaar of zes onderbreken omdat ik het heerlijk zou vinden om voor mijn kind te zorgen, maar een vrouw moet ook de technische mogelijkheid en het aanvaarde recht hebben om zes weken na de bevalling haar functie in de samenleving te hervat ten". >00000 00001 '000000000000000000000000000000000000000000000000000000k gaans de plaats van de man ingeno men. Men gaat ook daar uit van een rolverdeling, alleen is die in Amerika doorgaans omgekeerd aan de onze. Ons bezwaar is dat er wordt gesproken van „de" man en „de" vrouw. Er zijn alleen maar mensen en bij de mensen zijn er figuren die leiden en andere, die geleid worden. Tot; nu toe hebben we aange nomen, dat leiden mannen-werk was en dat geleid-worden het lot der vrouwen was. Als het anders is dan beschouwen we het als een maatschappelijke ver tekening". Vrouwen die in het huwelijk over heersen minachten doorgaans hun man; vrouwen die in de samenle ving overheersen hebben niet zel den iets fanatieks en overzoenlijks. „Dat komt misschien, doordat die vrouwen zich ervan bewust zijn tegen het bestaande en algemeen aanvaarde cultuurpatroon in te gaan. Als er door een mentaliteitsverandering een anderé waardering komt dan zullen bepaalde mannen en vrouwen voor het leiden en andere mannen en vrouwen voor 't verzorgen kiezen zonder dat dit als onnatuurlijk of minder-juist wordt er varen door henzelf of de samenle ving". Dat kan betekenen: de vrouw vraagt de man ten huwelijk en de vrouw verdient de kost, terwijl de man het huishouden doet. „Is dat in wezen onlogisch? Er zijn mannen, die graag in de beslotenheid van hun huishouden zouden leven, ter wijl hun vrouw het huishouden met tegenzin voert. Zij durven in onze sa menleving niet van functie te ruilen, omdat de man dan als homoseksueel en de vrouw als man-wijf wordt beti teld. Gevolg: vrouwen, die maatschap pelijk iets zouden kunnen betekenen, verzorgen tegen hun zin baby's en man nen die een geweldige sfeer in huis zou den kunnen scheppen, worden ongeluk kig door de dagelijkse strijd om het bestaan. Dat alleen omdat we volkomen ongegixmd bepaalde waarden aan be paalde taken hebben gegeven en deze ADVERTENTIE taken tussen man en vrouw hebben verdeeld". U gelooft dus niet in typisch vrou welijke eigenschappen? „Ik écht deze typering voorbarig. Dit typisch-vrouwelijke steunt alleen op de gewoonte, terwijl men situaties waarin 't duidelijk anders ligt als afwijkend be schouwt. Toch blijken steeds meer vrou wen in dit cultuurpatroon geen harmo nie te vinden. Als de volle vrijheid van keuze zowel voor de man als voor de vrouw is bereikt, zal misschien blijken dat bepaalde bezigheden nooit of zel den door vrouwen en andere nooit of zelden door mannen worden gekpzen maar misschien komt ook deze veron derstelling voort uit het cultuurpatroon waarin ook ik uiteindelijk leef". Actiegroep Man-Vrouw-Maat- schappij is dus niet een direct ver volg op de vrouwenemancipatie? „De vrouwenemancipatie is blijven steken, veelal in een zich afzetten te gen de man. wiens positie men wilde bereiken omdat die positie begerens waardig leek. Aan de andere kant zijn de juridische rechten die de vrouw heeft gekregen, te weinig maatschappelijk ge ïntegreerd. Ons programma is dan ook wel vooral gericht op het mogelijk ma ken van de integratie: bijvoorbeeld op vangcentra voor kinderen, belastingfa ciliteiten, gelijke beloning voor gelijk werk. gelijke promotiemogelijkheden, opvoeding en opleiding van meisjes tot reële ontplooiingsmogelijkheid, geeste lijke en technische mogelijkheid voor de vrouw om naast of na haar moeder schap een maatschappelijke positie in te nemen". Als dit streven slaagt zal de vrouw ook haar typisch vrouwelijke voor rechten kwijtraken. „Natuurlijk en dat is de logische con sequentie van emancipatie. De vrouw heeft geen aanspraak op bijzondere bescherming, alleen maar omdat zij vrouw is er zijn massa's mannen, die deze bescherming meer nodig heb ben dan vele vrouwen. Daarom passen bijvoorbeeld verenigingen, die er van uitgaan dat een vrouw in een scheiding altijd slachtoffer is en dat zij daaruit bepaalde rechten kan ontlenen, niet in onze actiegroep, want wij gaan ervan uit, dat man en vrouw gelijke rechten en plichten hebben. Dat heeft bijvoor beeld gevolgen voor het echtscheidings recht en de regeling van alimentatie". BERLIJN „Als een soldaat van het Oostduitse volksleger een bij zonder goede indruk wil maken, moet hij een dame een handkus op de rug van haar hand geven. Maar dat is ook de enige plaats voor een kus, als hij niet wil, dat zijn bedoelingen worden misver staan". Dit staat in een boek met wenken over het gedrag van de soldaat, dat kort geleden door het Oostduitse volksleger is uitgegeven en waar van exemplaren in West-Berlijn zijn terechtgekomen. Als in het „klasseloze" Oostduitse leger enige „klassenstrijd" bestaat tussen de stoere zonen van de eerste „Duitse arbeiders- en boeren- staat" en zulke vèrfijnheden als da mes de hand kussen, dan zwijgt het 340 bladzijden tellende boek daar over. „De handkus" zo onderwijst het, „wordt aanbevolen als een ridder lijk' gebaar, dat de soldaat evenzeer past als de gewone burger... Het is natuurlijk meer een gebaar dan een echte zoen op de rug van de hand en als iemand een andere plaats voor zijn kus uitzoekt, dan overschrijdt dit. ver de grenzen van de bedoelde ridderlijkheid...."1 Het gedrag ten aanzien van dames is het onderwerp van. een groot ge deelte van de wenken, die de Oost duitse soldaten worden gegeven met betrekking tot hun gedrag. De soldaat wordt gewaarschuwd, zich niet in te laten met talrijke liefdesverhoudingen. „Het respect voor een meisje", aldus het boek. „moet zo groot zijn, dat men niet tracht haar te verleiden óf te dwin gen tot datgene, wat zij niet vrijwil lig wil doen." Het opprikken van wat de Zuidafrikanen „prikkelpop- pies" noemen op kastdeuren en zo is verboden. Hoe dat in overeen stemming te brengen is met het feit, dat publikaties van het Volksleger geregeld „prikkel poppies" bevat ten wordt onbeantwoord gelaten. Wel wordt gezegd, dat het beter is. dat de soldaten bloemen op de tafels in ka zernes zetten. Er wordt natuurlijk ook nadrukke lijk politiek advies gegeven. De sol daat is geen gewoon iemand meer, maar een rechtstreekse vertegen woordiger van de socialistische staat. Politieke grappen over Oost- Duitsland zijn een schending van de eed van trouw aan de vlag. Het boek houdt de Oostduitse sol daat ook voor, dat hij wegens het militaristische verleden van Duits land moet vermijden op te vallen, als hij in het buitenland is. Het geeft geen enkele verklaring voor de tegenstrijdigheid tussen dit advies en de deelneming van Oost duitse strijdkrachten aan de inva sie in Tsjecho-Slowakije. Er zijn dus geen specifiek manne lijke en vrouwelijke naturen, eigen schappen, taken en ambities? „Dat is te veel gezegd. Wij willen al leen onderzoeken of de indeling man vrouw zoals de mensheid die altijd heeft aanvaard, juist is. Daaraan is nog nooit echt wetenschappelijk onderzoek ge wijd. Het blijkt natuurlijk mogelijk, •dat zo'n onderzoek tot resultaat heeft, dat er wel degelijk iets typisch vrouwe lijks en iets typisch mannelijks bestaat iets dus dat absoluut gebonden is aan het vrouw-zijn of aan het man zijn. Dat zullen we dan wel ontdek ken". n et waren wel cijfers waarvan ik even stond te kijken. Want ik had nooit gedacht dat onze kinderen in deze welvarende tijd nog zoveel te kort komen. Al is het dan niet, begrijpt u mij goed, in materieel opzicht. Natuurlijk: er zijn schokkende gevallen van verwaarlozing, die zelfs de voorpagina's bereiken. Ondervoede en vervuilde kleine stakker» die in een onverwarmd varkenshok „kamer" is teveel eer voor zo'n smerige behtiizing zijn achtergelaten door een moeder die schoon genoeg van hen had. Maar over het algemeen. Het broodmagere kind in afgedankte vodden is nu toch wel van onze straten verdwenen, schrijnende armoe ür een plaatje geworden uit een leesboekje van een halve eeuw geleden. En toch; al zaten alle kleuters en schoolkinderen van ons hartelijk vaderland best in de kleren en kregen zij elke dag meer op hun bord geschept dan zij op konden: dan nog blijken zij, gezien die cijfers zie boven, schromelijk te kort te komen. Want een kind heeft behoefte aan meer dan goede lichamelijke verzorging. Ook voor dat jonge goed geldt de oude vermaning, dat een mem bij brood alleen niet leven zal. Zelfs niet zo'n klein wezen dat mettertijd mens hoopt te worden. Wie dagelijks met kinderen, al of niet eigen, omgaat en hen met genegen aandacht gadeslaat, weet maar al te goed dat zij, hóe speels en zorgeloos ook, een uiterst levendige geest hebben. En die geest vraagt eenvoudig om voedsel. Boekjes, met grappige, rake, op het eerste gehoor absurde kindergezegden halen op het ogenblik enorme oplagen bij volwassenen. Die bloemlezingen worden gelezen en geciteerd met eën geamuseerde glimlach van: Wat kunnen ze toch leuk uit de hoek komen, en hoe komt zo'n kind daarbij. Maar wie zo'n boekje in de kast zet om er nu en dan eens aandachtig een bladzij of wat van te bestuderen komt tot de ontdekking dat kinderen héél scherp kunnen zien en luisteren, en van hun standpunt uit, heel scherp kunnen redeneren. Zij denken na, zij onthouden en combineren terdege en als hun slotsom op ons een komische indruk maakt wil dat nog niet zeggen dat de voorafgaande gedachtengang niet logisch is integendeel. Zij kunnen nu eenmaal niet verder springen dan hun denkstokje lang is maar daarom springen zij wel en dat uit eigen beweging. Daar kan men nooit genoeg plezier in hebben, al is hun eeuwig vragen naar het hoe en waarom van alles wat zij om zich heen zien gebeuren bij tijden nog zo vermoeiend. Geen betere afleiding in zo'n geval dan een boek, hoe jong zij ook zyn. Want ook een vierjarig koppetje wil bezig zijn, als armen en benen zijn moegespeeld. En geen dankbaarder toehoorder dan een kleuter die een verhaaltje krijgt voorgelezen, al is het elke avond hetzelfde verhaaltje. Dan is er heerlijk weer zoveel te vragen of op te merken en zolang het kleine mens de kunst van het lezen nog niet machtig is, ziet het toch een deurtje openstaan naar een stukje van de wereld dat het nog niet kende. Geen wonder dat het morgen en overmorgen datzelfde verhaal nog eens wil horen: dan weet het tenminste zeker dat het deurtje niet in het slot gevallen is. Maar als het zelf lezen kan - wat heeft de jonge geest het dan opeens onvoorstelbaar druk. Het kind kan zomaar élk deurtje openduwen en elke wonderwereld binnenstappen. Het kan zwerven waarheen het wil, door onbekende streken of lang vervlogen tijden. Zomaar, gratis, door dat wonderlijke toverding: een boek. En dat terwijl zo'n boek alleen maar van witte bladzijden vol zwarte lettertekens aan elkaar hangt. Het zegt niets, het doet niets, het beweegt zich niet het kan geduldig jarenlang op een plank staan. Totdat een hand van een menselijk wezen, al is dat maar drie turven hoog en zo ten naaste bij de leeskunst machtig, zich ernaar uitstrekt en het openslaat. Dan begint datzelfde dode boek opeens geheimzinnig maar machtig te leven, zo machtig, dat het uren en uren lang diezelfde kleine hand in zijn greep kan houden. Een lezend kind is een gretig kind, dat heel alleen, op eigen houtje, druk bezig is zijn geestelijke honger te stillen. Maar krijgt het er ook de kans voor? En dan ziet het er bedenkelijk uit als ik de cijfers lees die een man van gezag op dit terrein ons toeschuift. Hij kan het weten, want hij zit al jaren in de kinderboekenbranche en is daarbij nog voorzitter van de Kinderboekenweek. Hij schat het aantal kinderen tussen vijf en veertien jaar die nog geen cent te besteden hebben op «en dikke twee miljoen. Voor die jongste lezers zijn door vaders en moeders, ooms en tantes, grootouders en de goede Sint vorig jaar zo'n twintig miljoen aan boeken gekocht. Omgerekend per kinderhoofd komt dat neer op negen gulden per jaar, de gemiddelde prijs van drie hele kinderboeken. Nee, dan het bedrag dat alleen op vijf december-al aan speelgoed wordt uitgegeven speelgoed dat vrij wat korter leven heeft dan een welgekozen boek. En dan te bedenken dat de jeugdbibliotheken de tien miljoen uitleningen per jaar bereiken. Kinderen willen zo graag lezen geef hun dan de kans. ADVERTENTIE uw handen vragen erom De vertoning van een film over het jaar 2001 in een van de Amsterdamse theaters gaf de ontwerpster Maartje Teeuwisse (staand midden) inspi ratie om de ouvreuses in zilverkleurige pakken te steken om te tonen hoe zij zich de kleding in dat jaar denkt. Draagt U al kouslaarzen? Als dat niet zo is, is het niet eens vreemd, want ze zijn pas nieuw: een kous tot aan de knie (of hoger) van een elastisch materiaal, dat op leer lijkt. Die „leren" kousen sluiten zeer nauw om het been en kunnen ge woon in schoenen gedragen worden. Is de kleur van schoen en kous zelfde, dan hebt u een laars, die geen laars is, maar er toch zeer sterk op lijkt. En het langste paar kouslaarzen dat u in uw schoenen winkel kunt vinden, mag niet eens meer dan f 20 kosten. Intussen is op een Deens eiland je Else Thordur Hansen weer aan het werk geslagen. En wannneer u meer van haar wil weten: Else ont werpt borduurwerken en zo heeft ze wederom een ontwerp voor een ge borduurde kalender gemaakt. „Werd vorig jaar de handwerk- wereld in grote opschudding ge bracht met strakke, moderne ont werpen voor de kalender 1968, dit maal is men weer naar de natuur teruggekeerd", aldus het commentaar uit de kring van handwerkdeskun- digen. Wanneer u nu eens iets héél anders wilt doen met soep: een klein blik gebonden erwtensoep vermen gen met een blik schildpadsoep. Al roerend verhitten en peper naar smaak erbij doen. De soep gaat over in eenpersoons vuurvaste schaaltjes. Aan iedere portie 'n lepel sherry toe voegen. Middenin doet u voorzichtig een lepel stijfgeslagen en licht ge zouten slagroom. Garneren met vijf plakjes banaan, die dun bestrooid worden met geraspte kaas. De scha len gaan de voorverwarmde oven in en u haalt ze er pas weer uit wan neer de kaas lichtbruin is gekleurd. Ziedaar uw Hula-Hula soep, die wel meteen moet worden opgediend. Disc jockeys van de BBC zijn gewaarschuwd geen tips meer voor misdadigers te geven. Nadat de BBC ontdekt had, dat ingebroken was bij mensen, enige uren nadat voor hen een plaatje gespeeld was, omdat zij met vakantie waren. De nieuwe instructies bepalen dat nooit gezegd mag worden dat een plaatje gespeeld wordt voor mensen die alleen zijn of met vakantie zijn.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1968 | | pagina 11