Driekwart van de vrouwen
bezoekt nooit een café
MiAI°EICA
Eén op de drie Nederlandse gezinnen
behelpt zich nog zonder badkamer
Amerikaanse manier
van vlees-eten
Ook vele mannen vinden t
thuis veel gezelliger
Visschubmode opent
perspectieven voor
kogelvrije vesten
„HaMoet je mij zien...
r
tyjiet te b
eniiden
BOUTIQUE NUY
ONDERZOEK IN UTRECHT
GEACHT VOOR HEEL NEDERLAND
Concessie aan
joodse vrouw
Sociaal trefpunt
Negatief image
Herentasjes
san
ballll handCreme
RICOT<
RODIER!
RICOTS
DEREVE
PARELS-BIJOUX
MILJOENEN MISSEN HEILZAAM „RELAXEN"
TOCH HEEL WAT
MOGELIJKHEDEN
IN OUD HUIS
Pour vos cadeaux, choisissez des
chez le spécialiste 100 tricots
RUWE
ENGESTRAAT 12
DEVENTER
Voor uw Rodier aankoop behoeft U than» ntet
meer naar het westen des lands.
Tn de stad Utrecht komt ruim de helft (55,1 procent) van de mannen tussen
16 en 70 jaar en iets meer dan driekwart (77,8 procent) van de vrouwen in
dezelfde leeftijdsgroep nooit in een café. Café-restaurants blijken meer in de
belangstelling te staan. Hier heeft ongeveer een derde van zowel mannen als
vrouwen nog nooit iets verteerd. Viervijfde van hen heeft voorts nimmer een
bezoek aan een koffiebar gebracht en 46,4, resp. 20,2 procent, nooit aan een
lunchroom.
Deze gegevens zijn ontleend aan het
verslag van een wetenschappelijk on
derzoek. dat het sociologisch instituut
van de Rijksuniversiteit in Utrecht in
l964/'66 onder de Utrechtse bevolking
heeft ingesteld naar gebruik en waarde
ring van het café. Het onderzoek ge
schiedde op uitnodiging van 't produkt-
schap voor bier. Hoewel het alleen in
Utrecht werd gehouden, worden de uit
komsten representatief geacht voor het
hele land, omdat het instituut met an
der onderzoekingen ervaren heeft, dat
de Domstad een typisch „gemiddelde"
stad is.
Bijna 400 personen, die gezamenlijk
'n getrouwe doorsnede van de Utrecht
se bevolking van 16 tot 70 jr. vormden,
werkten aan de enquête mee. Voor de
caféhoudersenquête werden alle exploi
tanten van cafés, café-restaurants en
andere café-combinaties benaderd.
De cijfers bevestigen, dat het gewone
/"krthodoxe Joden hebben een belang
rijke concessie gedaan aan de
moderne Israëlische vrouw: ze mag
krulijzers en een haardroger gebrui
ken. Volgens de orthodoxe traditie,
moet een gehuwde vrouw elke maand
baden in een „mikveh", waar zij ritu
eel wordt gereinigd. Zij duikt dan ge
heel onder in een zwembad, dat doet
denken aan een openbaar Romeins
bad en wordt elke keer als zij boven
komt gezegend door de directrice van
de „mikveh", vaak de vrouw van een
rabbijn.
De „mikveh" heeft eeuwen van nat
te hoofden overleefd, maar wordt nu
bedreigd door een probleem van de
20ste eeuw: de vernieling van het kap
sel.
Om de dames te helpen volgens het
geloof te leven, verschaft op zijn minst
een „mikveh" in de deftige wijk van
de berg Karmel in Haifa de klanten
alle ingrediënten van een schoon
heidssalon voor zelfbediening. De
vrouw kan haar natte haren zelf gol
ven en drogen onder een staande haar
droger, zoals de schoonheidssalons
hebben en een modetijdschrift lezen,
terwijl zij wacht op het ogenblik, waar
op zij haar kapsel kan uitkammen.
Of deze schoonheidssalon voor zelf
doeners de „midveh" in bedrijf zal
kunnen houden, dient te worden afge
wacht, maar indien dit niet het geval
is, hebben de godsdienstige voorschrif
ten haar levensduur verlengd.
Een decreet van het orthodoxe rab-
binaat maakt het een echtpaar onmo
gelijk te trouwen als de bruid geen
verklaring van de „miveh" kan tonen,
ten bewijze, dat zij de rituele reini
ging heeft ondergaan.
Vele bruiden hebben tranen gestort
als haar huwelijk niet werd voltrok
ken, omdat zij hadden vergeten de
verklaring mee te brengen. Het is
dan ook geen wonder dat de directrice
aan de aanstaande bruid het papiertje
overhandigd, terwijl zij haar toefluis
tert: „Bescherm dit met uw leven".
café een typisch mannen- en de lunch
room een typisch vrouwendomein is. In
café-restaurant en koffiebar komen bei
de seksen in even sterke mate. Het ca
fé wordt een „mannelijk cultuurreser
vaat" genoemd, dat overwegend door
jonge mannen tussen de 20 en 30 jaar
wordt bevolkt.
Geconstateerd wordt, dat verloofden
en ongehuwden tot hogere bezoek-fre-
quenties komen dan gehuwden. Met na
me voor verloofden heeft het café als
het ware de functie van de toekomstige
woning, omdat het samenzijn mogelijk
maakt.
Het café en café-restaaurant zijn in
hoofzaak een sociaal trefpunt, waar
eten en drinken een ondergeschikte rol
spelen, maar wel de basis van de ont
moetingsfunctie vormen. Gezelligheid,
sfeer, ontspanning, afwisseling en de
ontmoeting met anderen worden op de
eerste plaats gesteld.
Overigens bleek, dat degenen die nooit
in deze gelegenheden komen, overwe
gend als reden opgaven het thuis veel
gezelliger te vinden. Voorts valt, aldus
het rapport, op dat bij velen het be
zoek aan café-restaurant eenvoudig
niet op komt, waarbij is ten aanzien
van het gewone café een duidelijke hou
ding van afweer is.
De aanwezigheid van een café binnen
loopafstand van hun woning laat 86
pet. van de vrouwen en 78 pet. van de
mannen onverschillig. Een tiende deel
van de vrouwen (mannen 6 pet.) heeft
zelfs bezwaar tegen een café in de
buurt. Slechts 16 pet. van de mannen
en 4 pet. van de vrouwen stellen de na
bijheid van een dergelijke gelegenheid
op prijs.
Een café-restaurant zou al meer wor
den gewaardeerd, een lunchroom en
koffiebar op de tweede en derde plaats.
Het rapport komt tot de conclusie,
dat in de (nieuwe) wijk zeker aanwe
zige behoeften en mogelijkheden de
horeca-wereld dwingen tot het uit
denken van een nieuwe formule,
waarmee een café-nieuwe-stijl kan
worden opgebouwd, dat een optimale
sociale functie verbindt met commer
cieel succes.
Een dergelijk café zal, volgens het
rapport, een prestige genieten overeen
komstig zijn bijdragen tot het alge
meen welzijn en de caféhouder zal erin
delen.
Opgemerkt wordt, dat het beroep van
caféhouder voor een niet onbelangrijk
deel van het grote publiek nog associa
ties wekt met een proletarische achter -
ADVERTENTIE
|Z ogelvrjje kleren, geschikt voor
sjieke soldaten of overvalpolitie,
hebben dinsdag in Londen hun debuut
komst en verder durfde een ontwerper
handtassen inplaats van broek- en jas
zakken te voorspellen voor mannen.
Visschubmode met plastic schijven
in soepele stof was verder de sen
satie van de show der Britse ontwer
pers.
Ontwerper-technicus John Carr
Doughty zei, dat zwempakken van het
zelfde materiaal een nabootsing zou
den zijn van visschubben, die door het
water snijden als een elektrische aal
met negatieve weerstand van de huid.
Om een gouden medaille te winnen, zal
geen enkele Olympisch zwemmer of
zwemster het zonder dit soort zwem
pakken kunnen stellen. Ook voor ski
kleren is het materiaal geschikt, om
dat de weerstand van de wind wordt
gebroken.
Ook werkt Carr Doughty eraan om
de plastic schubben door dunne platen
van titanium of nylonlegering te ver
vangen en dit zou zijn gebreide kleding
kogelvrij maken. Als de kleren van
metaal in plaats van van plastic wor
den gemaakt, zijn zij tegen geweer
vuur van dichtbij bestand. Hij heeft
nu nog alleen plastic-kleren getoond,
maar de schijven van zijn veelkleuri
ge cocktailjaponnen kunnen onzicht
baar in kogelvrije kleren worden ge
breid.
Voor een kronkelende, geheel gou
den meermin had hij 6000 gouden
schubben gebruikt, maar hij zei hier
over. dat dit kostuum als massapro-
dukt in de handel kon worden ge
bracht voor nog geen honderd gulden.
Een andere japon in zwarte en witte
schubben stelde de opvatting voor, die
de ontwerpers van elektronische ge
luidsgolven hebben.
Prof. Janie Ironside, tot voor
kort het hoofd van de Koninklijke Mo-
deschool, vertelde de in congres ver
enigde ontwerpers, dat naarmate de
stijl gaat veranderen, de zakken kun
nen verdwijnen en de mannen hand
tassen gaan dragen.
Het ontwerperscongres, dat gesteund
wordt door de kledingindustrie, con
centreert er zich op de technische
vooruitgang in de mode. Onder de
sprekers was een vertegenwoordiger
van „ergonomics", of biologische ont
werpen, wat betekent kleding, die aan
gepast is aan de behoeften van de dra
ger. In tie herenkleding was het onmo
gelijk de fabrikanten er toe te brengen
van stijl te veranderen. De mannen
bevonden zich nog in het Victoriaanse
tijdperk van de corsetten, zei men.
De kogelvrije gebreide kleding, zei
Carr Doughty nog, is ook geschikt
voor overvalpolitie, politici en voor an
deren, die zich in gevaarlijke situaties
moeten begeven.
hoede en dat het voor te velen een ne
gatief en dubbel gezicht heeft. Dit
houdt, aldus het rapport, verband met
een nog niet voltooide emancipatie van I
de caféhouder tot een gerespecteerde,
volwaardige middenstander.
Uit de caféhoudersenquête komt dui
delijk naar voren, dat overmatig drin
ken bovenaan het lijstje van ongewen
ste zaken staat. De eerste zorg van de
kastelein is dan ook de controle op het
gebruik van alcoholhoudende dranken
door zijn klanten.
De verwachtingen, die de caféhouder
over de toekomst van zijn bedrijf heeft,
zijn niet onverdeeld gunstig. Veertig
procent van de geënqueteerden is nega
tief, dertig procent positief beoordeeld.
De televisie wordt door 60 procent als
nadelig beoordeeld. Ook worden cafe
taria, snackbar en koffiebar als concur
renten genoemd.
Volgens het rapport, slaagt het café
er niet in een antwoord te formuleren
op de „moordende" concurrentie van
zijn grote tegenspeler en partner: ge
zin en woning. Er is zich een ander le
venspatroon gaan doorzetten met ande
re uitgaansgewoonten en dus een ander
bestedingspatroon.
De grote gezelligheid en huiselijk
heid in gezin en woning is de aantrek
kelijke beloning voor de in ruil daar
voor getrooste opofferingen voor auto,
vakantiereizen en verder begeerde
duurzame goederen. De televisie ac
centueert deze ontwikkeling, die ook 't
drinken al los pelt uit de entourage van
het café. Het thuis drinken neemt nog
steeds toe.
Het rapport ziet als therapie vereen
voudiging (popularisering, versnelling,
zelfbediening) enerzijds en verbijzonde
ring („exclusieve" bedrijven) ander
zijds. Geconcludeerd wordt, dat het ca
fé zich opnieuw een plaats zal moeten
veroveren, zijn sociale functie zal moe
ten waarmaken en verkopen aan een
nogal wantrouwend publiek.
Tom de vierjarige Susan Wood in Londen zag hoe braaf zij op het
schilderij stond, dat William Hutchinson van haar had gemaakt, nadat zij
Miss Pears 1968 was geworden, barstte zij in lachen uit. Zij had het schil
derij zojuist zelf mogen onthullen.
ADVERTENTIE
uw handen vragen erom
Er ligt een heel verschil tussen de mevrouw met haar minibadkamer en me
vrouw Maxi met haar eindeloze badkamer, dat geef ik toe. Toch zijn
beiden nog te benijden want is het u bekend dat er in 1968 nog veel onfortuin-
lijken zijn, die zich moeten behelpen met een enkel wastafeltje, de gootsteen of
de pomp? Ondanks de technische vooruitgang wordt in bijna een derde van de
Nederlandse gezinnen „echt" baden nog als een onbereikbare luxe beschouwd.
Toch gaat het sanitair steeds meer
een wezenlijke rol in de harmonie
van het dagelijks beslaan spelen. Ba
den is immers meer dan lichaamszorg
alleen. Het is een integrerende factor
in alle activiteiten van de mens, de
geestelijke niet in het minst. Wie zich
inzeept onder de douch wast zich niet
zo maar.
Psychologen erkennen de heilzame
uitwerking, die een badkamer op bekaf
zijnde moeders en vermoeide vaders
kan hebben. Gewichtige mensen wor
den in het bad weer gewichtloos en la
ten zorgen en spanningen door de af
voer van de kuip weglopen.
Nerveuze lieden vinde de zo zeer be
geerde slaap pas na het nemen van
een lekker warm bad. Een striemen
de douche stimuleert de bloedsomloop
en zet vermoeiden tot nieuwe activitei
ten aan. De vrijheid, die men in de bad
kamer ervaart, is nauw verbonden met
een gevoel van luxe en biljheid.
Er wordt nergens zoveel gezongen als
in de badkamer!
Maar.... dan moet dat wel een gezel
lige badkamer zijn. Vaak tref ik de fa
tale sfeergrens aan, die loopt tussen de
De mini-badkamer van zeshonderd gulden. Een verkleinde badkuip
met een lengte van 130 centimeter, waarin een volwassene zich heel
behoorlijk kan baden plus een normale wastafel met wat accessoires
en een moderne wc met laaghangend reservoir. Waar men zo'n mini-
badkamer kan neerzetten? Onder een trap bijvoorbeeld of in een kast
naast het toilet.
badkamer en de rest van het huis. Elf
procent van het inkomen besteedt de
Nederlander aan de inrichting van zijn
huis. Hij is waarlijk niet zuinig met
verwarming, licht en kleur, want het
percentage ligt hoger dan in andere
Europese landen.
Wanneer we echter bij veel gezinnen
de badkamer betreden, wacht ons een
koude douche. Hier geen warmte, kleur
en sfeer, maar een kaal hokje met
drooglijnen waaraan klam wasgoed
hangt. Een opbergkast voor de strijk
plank, een trapje, de zeeppoeder en de
wasknijpers.
Bedenk dat de badkamer de eerste
ruimte is waarin men 's morgens
de nieuwe dag tegemoet treedt. Niets
is zo kwetsbaar als uw humeur op dat
moment. Daarom is het inrichten van
een badkamer een belangrijke zaak.
Om nu op de dames Mini en Maxi
terug te komen; bemerkt u nu dat de
sfeer niet wordt bepaald door de af
metingen van de badkamer? De sfeer
wordt bepaald door u. Net zoals u de
sfeer bepaald in alle andere kamers
van uw huis. De smaak waarmee u uw
badkamer(tje) inricht is bepalend. Be-
pald voor het levensgeluk van uw hele
gezin.
Welke mogelijkheden bestaan er voor
hen die geen badkamer of douche heb
ben? Dat is nog altijd zo'n 31 pet. van
ons totaal aantal huizen.
Er wordt durf verwacht. En inventi
viteit. In oude huizen zijn vaak onvoor
ziene mogelijkheden voor badkamers
mits we ze ontdekken en benutten. Bad-
heerlijkheid kan al beginnen op één
vierkante meter. Er bestaan uitneem-
bare verplaatsbare douchecabines, van
plaatstaal of kunststof, die men zo er
gens kan zetten waar een aan- en af
voer is. Zeer aan te bevelen voor inwo-
nenden, die wachten op een eigen huis.
Zij kunnen later hun douche meenemen.
Plaats een dergelijke douche echter in
een aangename ruimte met wat kleur.
Leg er een leuke badmat voor en zorg
dat de ruimte vooral warm is. Voor on
geveer 350 gulden hebt u zo'n doche.
Diepe kasten, alkoven, zolders, gro
te we's, bedsteden en vlieringen
kunnen worden verbouwd tot vriende
lijke, aangename minibadkamertjes,
waar het hele gezin veel plezier aan zal
beleven. De allereenvoudigste vorm van
een badkamer bestaat uit een douche
baken een wastafel. Heeft u wat meer
ruimte dan kunt u al gaan denken aan
een voet/zitbad. Op een vloeroppervlak
van slechts 130 x 190 cm is een zeer
radiotnele badkamer te projecteren,
waarvan de kosten u uitermate mee zul
len vallen.
Als u een grote wc heeft met daar
naast een diepe kast (zoals men vaak
in oude huizen treft) dan is een badka
mer als deze zeker niet kostbaar om
dat er al een af- en aanvoer aanwezig
is. Prijs? Aan sanitair ongeveer 600
gulden, installatie niet meegerekend.
oen zij op het scherm verscheen, waren de braafste mannen
niet van het toestel weg te slaan en doof en blind voor hun omgeving,
hoezeer die ook mocht protesteren. D. D. mag wezen wie zij
wil, maar wat zij hebben moet dat heeft ze wel, zou Toon Hermans
zingen. En dan nog wel in de overtreffende trap.
Een man had geen ogen genoeg om dat alles tegelijk te omvamen
vandaar dat het op glazig staren uitliep toen dat pronkjuweel allang uit
het beeld verdwenen was.
Is het een wonder dat de vrouwen op de tweede rang knarsetandend
zaten toe te kijken hoe haar partner van de trouwfoto haar m rtun
'eigen huiskamer ontrouw zat te wezen. En dat met die D. D., dat domme
geblondeerde schepsel, nog een haartje erger dan B. B.
Ze moesten haar de studio uitgooien, waar zij toch niets anders
presteerde dan brave oppassende huismoeders het leven azijnzuur
te maken! Want ze kan niets anders dan met veel te lage halzen en
veel te strakke jurken de fatsoenlijke vrouwen een beetje een
oneerlijke concurrentie aandoen!
Welzeker: een moeder met een gezin mag haar leven lang in
afgedragen truitjes op saaie rokken rondlopen, want zij verdient nu
eenmaal geen fortuinen met zich half bloot te laten bekijken. Kan zij het
trouwens helpen, dat de eerste fleur eraf is na een jaar of wat
sloven en kinderen krijgen? Kinderen met wie altijd wel wat aan de hand
is? Tandjes krijgen of mazelen of kinkhoest en moeder maar
's nachts een paar keer haar bed uit om de stumpers te laten drinken
en in slaap te sussen. Het is niet meer dan je plicht, zeker,
en je zou de kleine lastposten en rommelmakers voor geen goud willen
missen. Maar je wordt er zo moe van en zo ouwelijk,
met kringen onder de ogen en vaak sluik haar
Zo'n schepsel als D. D. heeft daar nooit last van, voor die is het
een koud kunstje om de mannen het hoofd op hol te brengen.
Als die tot diep in de nacht had gewerkt werken noemen ze dat of
gefuifd kon ze heerlijk een gat in de dag slapen. Dan werd haar het
ontbijt op bed gebracht, het bad stond al klaar en wat beliefde
mevrouw vandaag aan te trekken?
Wedden dat ze nog geen ei kan bakken maar de mannen
laten eten en drinken voor haar staan en steken
hun rode hoofd bijna in het toestel Het is maar oneerlijk verdeeld in
de wereld: de een heeft alles en de ander mag toekijken.
Alles? Wat weten al die gekrenkte vrouwen, die de tv-leiding
met woedende brieven overstelpten van het werkelijke leven van
deze Diana en andere blonde blikvangers? Zij heeft er zelf bij
brokjes en beetjes iets over losgelaten, en dat weinige is al genoeg om bij
nader inzien maar liever niet met haar te willen ruilen.
Zij heeft een uitgebreide garderobe, zeker, en bontjassen en juwelen,
een dure wagen en een slaapkamer als een bijouteriedoos, en enorme
schulden. De fiscus, voor wie D. D. met al haar attracties
alleen maar een kohiernummer is, heeft een vordering op haar, die
naar het half miljoen loopt, en zij bezit geen cent.
Niet alleen omdat zij geen geld in handen kan houden en denkt
dat het nooit op kan. Maar ook omdat, naar zij onlangs verklaarde, het
haar met geweld afhandig is gemaakt door wijlen haar echtgenoot.
Een praatje voor de vaak op het eerste gehoor, een mooi stukje
aandoenlijke reclame. Maar wie de levensloop van dergelijke
sex-dames heeft gevolgd is geneigd haar te geloven.
Vrouwen als Diana Dors die alleen met haar uiterlijke attracties
fortuinen verdienen, trekken onvermijdelijk fortuinjagers aan Van haar
kant zoekt het fraai gebouwde blondje in haar harde wereld
van schitterende schijn naar een beschermer, een raadsman, een steun.
Zij kan niet buiten een man, vriend of echtgenoot. Die zich
tegen haar keert zodra het goudvisje weerloos in het net zit.
Hij dwong mij kort voor de scheiding met een revolver het merendeel
van mijn geld op zijn bankrekening over te schrijven. Hoe
melodramatisch de scène ook lijkt, het verhaal klinkt geloofwaardig
genoeg, al zal het de fiscus niet vermurwen. Zij kan opnieuw beginnen
een fortuin bij elkaar te heupwiegen om haar belastingschulden
te delgen, en mag blij zijn als die weelderige slaapkamer, die auto, die
bontjassen en juwelen niet mee in de gapende put verdwijnen.
En zij is hard. op weg naar de veertig. Zij kan voor duwr geld haar
leeftijd nog wegschminken, haar platinablonde haren en
verleidelijke figuur op jeugdig peil houden, maar de dag komt
onverbiddelijk dat zij het gevecht met de tijd moet opgeven. Dat zij
meedogenloos aan de kant wordt geduwd door een nieuwe, piepjongs
maar al keiharde sex-bom die van wanten weet.
Wat blijft er dan nog over voor een ouder wordende vrouw die het
alleen van haar uiterlijk hebben moest? En eigenlijk diep in haar hart
van iets heel anders had gedroomd? Toneelspelen; een beroemde
filmster worden en éénmaal heeft zij de kans gehad. De hoofdrol in een
serieuze film, die met sex niets te maken had, en zelfs niet met
uiterlijk schoon.
Een ter dood veroordeelde vrouw in de laatste nacht
van haar leven zij speelde haar rol grandioos, met werkelijk talent.
Die kans komt nooit weer, het opgedrukte masker van dom
lonkend blondje kan zij niet meer afrukken. Jaloers zijn op Diana Dors,
er is weinig reden toe, zelfs voor de afgesloofdste huismoeder.
Ongemerkt, en soms ook weer niet, halen we regelmatig stukjes Amerika In
huis. Het zijn niet alleen de vaatwasmachines, maar we zullen in de toe
komst in de restaurants ook steeds meer „plate-service" tegenkomen: nauwe
lijks meer een ober die het vlees voorsnijdt en de doperwtjes serveert, wel een
man die ons een bord voorzet waar alles al op ligt. En dan zegt in Rotterdam
de directeur van een hotel (Regina), de heer P. Goosen: „Ik werk nu al met
Italiaans en Indonesisch personeel. Want Nederlanders willen nog wel ober
worden, maar dan moet het werk vooral niet te vermoeiend zijn en het week
einde willen ze vrij hebben voor het voetballen".
Wanneer we dan minder (en ande
re?) obers krijgen, komt er de
kant-en-klaar-bediening en omdat dan
alles snel en efficiënt moet verlopen
(anders is het waarschijnlijk niet meer
te betalen) ligt er volgens de heer Goo
sen nog iets voor de hand. We krijgen
steakhouses, zaken waarin je alleen
maar stukken vlees kunt eten, zoals ze
in iedere Amerikaanse plaats bij tien
tallen zijn te vinden.
De heer Goosen is een van de men
sen, die daar het voorbeeld van geven,
want hij heeft zo'n steak-house. In de
eerste plaats omdat hij iets anders dan
anders wilde, ten tweede omdat hij zegt
in de toekomst te kijken.
En waarom nu zo'n restaurant waar
in je alleen maar vleesschotels kunt
krijgen, maar dan wel in twintig soor
ten (hoewel geen zweriken bijvoor
beeld en méér vlees, dat in de keuken
veel tijd en aandacht eist)? „Omdat
steaks zeer snel klaar zijn", aldus de
heer Goosen. „En omdat je twintig va
riaties hebt, kun je volstaan met één
soort salade en één soort aardappelen
voor alle schotels".
Nu kan een steak een Chateaubraind
zijn of een Duitse biefstuk, maar wan
neer Amerikanen over steaks praten,
kan dat net zo goed het ribstuk zijn,
dat we hier „entrecote" noemen, of 'n
T-bonesteak, wat dan een stuk vlees is
waarin een deel ossehaas hoort te zit
ten naast een entrecote gescheiden door
een bot in T-vorm.
Bij een Nederlandse slager zal nie
mand zo'n stuk vlees in de vitrine
zien liggen, omdat een koe of varken
hier anders wordt „ingedeeld" met het
mes dan in Amerika. De slagers daar
kijken niet zo nauw en niemand moet
er gaan gillen wanneer in een steak dus
van allerlei koevlees zit.
„De Amerikaanse manier van snijden
1 is onvoordelig voor de Nederlandse sla
gers", aldus de heer Goosen. „Mijn sla
ger krijgt dan ook voortdurend de hik
van al die T-bonesteaks".
Nu zullen Nederlanders waarschijn
lijk nooit helemaal eten op de Ameri
kaanse manier, omdat ten eerste het
vlees te duur is om per persoon stuk
ken van een half pond op tafel te bren
gen, maar ook omdat Amerikanen gek
zijn op vrij droog (flink gegrild) vlees.
Een Amerikaanse vrouw kan haar
maaltijd in een half uur klaar heb
ben, dank zij talloze elektrische instal
laties en de weinige fantasie die zij in
de keuken aan de dag legt, in vergelij
king met bijvoorbeeld haar Franse of
Deense (ook wel Nederlandse) zuster.
En dat willen Nederlanders dan voor
lopig toch weer niet. „Nederlanders wil
len bijvoorbeeld altijd jus", aldus de
heer Goosen, „en van erg droog vlees
houden ze ook niet.
Dat is trouwens toch opmerkelijk:
hoe noordelijker je op de wereld komt,
hoe rauwer men het vlees graag op ta
fel heeft. Men een net aangebraden
biefstuk hoef je bij Italianen nooit aan
te komen, dat vinden ze vreeelijk. Maar
Nederlanders zijn er weer gek op en als
je bij de Eskimo's komt hebben die het
nog verder doorgedreven: die eten hun
zeehonden rauw".
Maar in ieder geval kunnen we in
Nederland al kiezen uit steaks in twin
tig soorten. En wie roept dat een steak
house toch niets is voor dit land, moet
wel weten dat uit steeds meer restau
rants bijvoorbeeld het witte damast ver
dwijnt om plaats te maken voor plastic
place-mats. Oorzaak: het personeel en
het streven naar „efficiency". En Ame-
rikaanser kan dat woord al niet. g
Maar er is toch één pluspunt: alles
wijst erop, dat de Nederlandse
vrouwen in de eigen keuken steeds meer
aandacht en fantasie gaan besteden aan
het diner.
