Nederlanders
zijn ideale
immigranten
maar sommigen overdrijven het
Dutch-Australian Weekly
Steeds meer haast in Nederland
Referendum tijdens kerstweek
over Nederland- Vredeland
BRAAT!
Boven op de
MontBlancis
het 's winters
wel brrrr...
De „buik" van
Londen wordt
verplaatst
KEUKENS?
MOEDERTAAL WORDT SOMS
HEEL SNEL VERLEERD
Slimmerik maakte
van geld nog
méér geld
Plannen voor net met J
hefschroefvliegtuigen
„Als een molecuul dat van het ene lichaam over
gaat in het andere"". Met deze treffende beeld
spraak geeft de bekende Australische journalist
Donald Horne het gemak aan waarmee Neder
landse immigranten zich aan de samenleving in
zijn land aanpassen en er deel van gaan uit
maken. In zijn boek „The Lucky Country", waar
in Horne een journalistiek portret tekent van het
Australië der zestiger jaren, noemt hij de Zuid-
europese immigranten, en dan in het hijzonder
de Grieken, als degenen die het traagst assimile
ren. Bij Duitsers, Polen en andere Noordeuro
peanen kan het besef tot een afzonderlijke ge
meenschap te behoren verdwijnen tijdens de
eerste generatie, die in het nieuwe vaderland ge-
horen is. Wat de Nederlanders betreft, zijn het
de immigranten zelf die dit besef al verliezen,
aldus Horne.
Minimum loon wordt
135 pilden per week
*£1:,:%" Ontploffing verwoest
Ü3É*SS. centrum van Krimpen
1 ,pn iïoH
Covcnt Garden
Ideale immigranten
Extreem
Overal
„GRONTMIJ N.V."
ONDERZOEKT
DROOGLEGGING
BRITSE ZEEARM
Rijkste
Danig getaand
Voorbereiding
Schuld
Deskundigen
wm -
nïi
n» iwiww ti> h
Tbc national Dutch ktnguaga rut* spa per
Mtogü** 1"' v«r t »r
Stuj'A MfSM lï
Koningin ontholt
stomlheetó e?
fwtend Urfc
OES HAAG De Rijk* Utfefvao*
Dien»» &ïi*ade*rt «n pto* om m etke
Ne^riends» stad vaijo 0*1*009
tmocvsar '0 ItwilinjjplaoHen »Oor het-
s«twcefvlleofhitgw» 000 te t#990*1.
Doïo "heli lanHngsciaafieo" wo<-
Aon n«t (ton de porlturplocH
voo Kt> vrootrfettto.
In elke stad 10 "helihayens"
«AAS KiSCrtAM
5 ÏM oO -A *WSO -*\'V <*S «»W»'
WAK «MMW* >»1** S-.*«V V'«W"
O"' ivw -•'« AwwA«Vv
j two* mwAjoAw*
*W«Sw k*ff> M»
t» Toyl&r dere
week vew fikt
m t&döiood
Tijdens mijn reis door Australië leerde ik wat de hierboven geschetste situatie
in de praktijk betekent. Zo trof het me. dat in de centra van de grote steden
winkelstraten zijn. die geheel Grieks of geheel Italiaans zijn. Ook vindt men er
hele woonwijken of zelfs complete voorsteden waarvan de meerderheid van
de bevolking een gemeenschappelijk, Zuideuropees land van oorsprong heeft.
Verder kan het gebeuren, dat nien na een moeizaam gevoerde conversatie met
een uiterst gebrekkig Engels sprekende Italiaan of Griek of Libanees te horen
krijgt, dat de betreffende persoon al jaren geleden naar Australië immigreerde.
Desondanks kon hij zich dus nauwelijks in de taal van het land verstaanbaar
maken.
«■„•r. .nrt
""'SSVSS'.;' omsmetï«t
a- A «acbH oen rf»s4 van
-.«(«.wa f-onwuf* K/tof*» ott<hn
v.A *v\
Wis <frbrA wfflitH. !n
u-i -.«r.vvovA «-öï wtfliefc de «ibooiirf »arb*e»
f ;£§£-' - ul-4 RonJïto^awI» Wfee» «f» ivt&Mt*
MoodP*#
i. n ;.»WW
f »»*"-
v»V.
i££^2SPiSiC
fo.rt (n ttt -brtrttM' tón ijfcisaat.
:•>>- nwiM. *K*TI fhttr.,
rfcfc- i»» •••- «c HMM .Vlf;
..vat- (V» Atv
;..n\v}p»e >«s»e ^v. v.
iiikm -.'w
»r.
4* VDMR IPCV T AiWtfrer*
- -
MMMIW» wrkAM
oao rtdrr5
feta.
ttOtTï.#» V.><-• A» n»*;
na-.-j»-!!-»!.™ -Ma»-'*"1
«s K'.jtv*s*t"
os-, o- A»
K«nu>Li. osflhi «.fi»
Jl-.lt.l-U'-
.WrA-T.'5-*' Tf«-C>a-V**»
-a» i» (Ui ooat«*»ïM
öe o'i!as VK
-V* ar
OOA»: 'WA-
LONDEN Covent Garden, de we
reld waar professor Higgins Eliza Doo-
little ontdekte (in My fair Lady)
wordt, na 300 jaar de provisiekamer)
van Londen te zijn geweest, opgebro
ken en verplaatst. De plannen zijn ge
reed om de oude marktwijk af te
breken. *n aanta! historische gebouwen
te restaureren en op een oppervlakte
van 45 ha nieuwe huizen, winkels, ho
tels en theaters te bouwen. Het werk
begint in 1972. Voor de jonge Londe-
naren betekent dit ontwikkelingsplan
een nieuw speelterrein in hart van de
stad. voor do ouderen het einde van
weer een tijdperk uit het verleden van
Londen.
Eeuwenlang hebben de boeren er hun
produkten gebracht, 's Ochtends om
vijf uur, als Engeland nog slaapt, is
het een drukte en geschreeuw van be
lang. Covent Garden heeft een café
dat continu open mag zijn om de
dorst te lessen van de marktbezoe
ken. Het is ook het Broadway van
Londen met zijn nauwe straten en ve
le theaters die rijk zijn aan tradities
en waarvan sommige naar acteurs en
actrices zijn genoemd.
Eén is het Royal Opera House, in
1732 met toestemming van koning Ka-
rel de Tweede geopend en nog steeds
het centrum van de opera in Engeland.
Handel bracht hier in 1741 zijn „Mes
sias". Het operagebouw en een aantal
andere gebouwen blijven, maar de rest
wordt aangepast aan moderne behoef
ten.
Nieuwe huizen, die worden aange
past aan de oude, zullen tegen 1980 de
bevolking van Covent Garden brengen
van de 3500 van tegenwoordig op 7000.
De opera wordt gerestaureerd en ver
groot. Het marktplein zelf,, dat oor
spronkelijk in de 17e eeuw ontworpen
was door Inigo Jones als een deftig
plein naar het voorbeeld van de Itali
aanse piazza zal worden omgeven door
restaurants, winkels en galerijen. Er
komt een theatercentrum plus een in
ternationaal congrescomplex voor 4000
gedelegeerden en een nieuw hotel. De
markt zelf wordt 3 km verplaatst naar
de noordoostelijke buitenwijk Nine
Elms. Het plan gaat 141 miljoen pond
(circa een miljard gulden) kosten, te
verdelen tussen particuliere beleggers,
.de stad en de regering.
LONDEN Reuben Silver, die ont
dekte hoe je met papiergeld geld kon
verdienen, is vorige week begonnen een
gevangenis straf van acht jaar uit te
zitten.
Zijn methode bestond hieruit, dat hij
elf vijf-pond bankbiljetten zodanig ver
sneed dat hij er 12 van kon maken.
Vervolgens ging hij met stapeltjes
bankbiljetten, goede en versneden door
elkaar naar een bank, waar hij ze om
wisselde in biljetten van een pond. Ver
volgens ging hij naar een andere bank,
waar hij die bljeitten van een pond ver
wisselde in biljetten van vijf pond en
weer van voren af aan begon.
Silver bekende en verklaarde op de
ze manier 12.000 pond te hebben „ge
maakt".
De rechtbank vond zijn systeem zo
Ingenieus, dat zij verbood de bijzonder
heden 'ervan te publiceren.
Dit moge verbazingwekkend klinken,
doch men dient daarbij wel te beden
ken, dat juist onder Zuideuropeanen
veel groepsimmigratie voorkomt. Com
plete gemeenschappen trekken naar
Australië en trachten daar het oor
spronkelijke groepsleven voort te zet
ten. Hoe meer de groep „zichzelf ge
noeg" is, hoe minder de noodzaak voor
de groepsleden om snel te assimileren.
En aangezien de taal van het nieuwe
vaderland de voornaamste sleutel tot
assimilatie is terwijl het voor Zuid
europeanen betrekkelijk moeilijk is om
Engels te leren is het niet zo ver
wonderlijk, dat ze juist op dat punt
veelal verstek laten gaan.
Ik meende me bovenstaande uitwij
ding te kunnen veroorloven omdat ze,
zij het dan ietwat uit het ongerijmde,
bewijst dat de Nederlanders in Austra
lië in feite ideale immigranten zijn.
Hun aantal is inmiddels gestegen tot
omstreeks 150.000, voor ons kleine land
een toch wel respectabele bijdrage tot
de Australisch bevolking, die nu circa
12 miljoen zielen telt. Het is duidelijk,
dat het voor ex-Nederlanders in Austra
lië niet zo moeilijk is elkaar tegen het
lijf te lopen, maar desondanks „klit
ten" ze in het algemeen gesproken niet.
Ze leren de taal tamelijk snel. passen
zich gemakkelijk aan de Australische
leefwijze aan en hebben in de ogen
van de Australiërs een talent om als
immigranten te slagen. Eigenlijk gaat
het te snel. want dat spoedige zelfver
trouwen van de Nederlandse immigran
ten wordt door de Australiërs nogal
eens als arrogantie of betweterigheid
ervaren.
Nu is het ook weer niet zo, dat een
Nederlander zodra hij voet aan land
zet in Australië zijn moederland verge
ten is. Verspreid door geheel Australië
treft men Nederlandse klaverjas-, car
navals-, voetbal- en gezelligheidsvereni-
gingen aan. Het zijn evenwel geen
oasen in de Australische woestijn, be
doeld om te zwelgen in heimwee naar
het landje bij de zee, doch harmoni
ërende elementen in het rijk gescha
keerde Australische samenlevingspa
troon. Vele Nederlandse verenigingen
staan ook open voor niet-Nederlanders.
Vooral in de vele voetbalclubs, die door
Nederlanders zijn gesticht, met namen
als Windmills, Orange Sturt, Hollandia,
«uifmr3
HET MEEST ZUIVERE NATUURPRQOUCT
Volgens een 2 eeuwen oud recept ge
stookt in de distilleerderij van N.V. Joh.s
Verhoeven, 's-Graveland.
A Gezicht op Bourke Street, een der
hoofdstraten in het 2,3 miljoen in
woners tellende Melbourne. In deze
tweede stad van Australië bestaat een
carnavalsvereniging met de merk
waardige naam ,,The Limburger Kan
garoos"
Abel Tasman en Wilhelmina komt men
bij de spelers talloze niet-Nederlandse
namen tegen. Kenmerkend voor de as
similatiedrift van de Nederlandse im
migranten is voorts, dat hun vereni
gingen vaak Engelse namen dragen.
Windmills en Orange Sturt zijn daar
welsprekende voorbeelden van en zo is
er voor Melbourne en omgeving zelfs
een carnavalsvereniging met de merk
waardige naam „The Limburger Kan
garoos"... De eerlijkheid gebiedt mij
te vermelden, dat ik een deel van de
ze wijsheid ontleen aan een in Sydney
verschijnend weekblad voor Nederland
se immigranten, namelijk de „Dutch-
Australian Weekly". Die naam is toch
maar weer Engels!
Nee, de ex-Nederlanders in Australië
klitten niet. Het tegendeel is eerder
waar en ik kan de verleiding niet weer
staan ook enkele extreme tendenzen
aan te stippen. Zo zijn er de immigran
ten die hun moedertaal verleren en,
soms al na een verblijf van anderhalf
jaar in Australië, zeer nadrukkelijk (en
met duidelijk waarneembaar welbeha
gen) een koeterwaals babbelen, dat
noch Engels noch Nederlands is. Met
deze iets te geforceerde demonstratie
in de geest van „kijk 'ns wat een ge
weldige immigrant ik ben" bedoel ik
iets anders dan het Nederlands dat
doorspekt is met allerlei Engelse woor
den en uitdrukkingen, want aan dat
laatste schijnt op de duur geen enkele
immigrant te kunnen ontkomen. Wan
neer je echter verhalen hoort over Ne
derlandse immigranten die de assisten
tie van een tolk moeten inroepen om
zich tegenover... Nederlanders ver
staanbaar te maken, dan rijzen de ha
ren je toch wel ten berge.
Een andere extremiteit vormen die
ex-Nederlanders, die liever niet aan
hun land van afkomst herinnerd wor
den. Zij hebben het Nederlanderschap
afgelegd alsof het een voddige jas gold
en ze zijn nu omgord met een harnas
dat ze „Australian citizenship" noe
men. Ze mijden ex-landgenoten, erge
ren zich wanneer Nederlands tegen hen
gesproken wordt, schilderen Australië
af als het paradijs op aarde en zijn in
het gunstigste geval bereid ongena
dig op hun geboorteland af te geven.
Ze hebben alle schepen achter zich
verbrand en voelen zich honderd pro
cent Australiër om niet te zeggen
„Aussie" maar ik kan mij nimmer
aan de indruk onttrekken dat juist op
de bodem van hun ziel een latent heim
wee sluimert.
Het tegenovergestelde van klitten is
uitzwermen en dat doen de Nederland
se immigranten dan ook. Op het minis
terie voor Industriële Ontwikkeling in
Perth, de hoofdstad van de staat YVest-
Australië en de eerste stad die ik op
mijn reis door Australië aandeed, zei
men het mij reeds: „Nederlanders vind
je overal, tot in de kleinste plaatsen."
De waatheid van deze woorden heb
ik telkens weer ervaren, niet zelden op
verrassende wijze. Je staat namelijk
wel even te kijken wanneer je in
Cairns, een gezellig haven- en vakan
tiestadje in het tropische noorden van
Queensland, aan een willekeurige dame
de weg vraagt en die dame blijkt je in
vloeiend Nederlands te woord te kun
nen staan. Gemakshalve wil ik de uit
spraak van die ambtenaar in Perth ook
even van toepassing verklaren op
Australisch Nieuw-Guinea. Op zeker
moment was ik namelijk in een win
keltje in Mount Hagen, een bestuurs
centrum in het primitieve centrale
bergland, met de juffrouw achter de
toonbank aan het onderhandelen over
enkele stukken inheemse houtsnijkunst.
Het gesprek kwam van het een op het
ander tot we plotseling ontdekten dat
we landgenoten waren. Vanzelfspre
kend, dat we toen ijlings van Engels op
Nederlands als voertaal overschakelden.
Nederlanders vind je overal. Je vindt
ze als mijnwerker in Tom Price, het
gloednieuwe stadje in het woestijnach
tige noorden van West-Australië; als
catering manager en beheerder van ar
beiderskampen in Port Hedland, de
ijzerertshaven van de' toekomst; als
schapenfokker in de onmetelijke vlak
ten ten oosten van Perth; als afraste
ringenbouwer en bedrijfsleider van een
slachtveebedrijf in het vruchtbare heu
vellandschap van South Gippsland; als
keramisch kunstenaar in Sydney; als
hotelmanager in Brisbane; als foto
graaf in Cairns.
Ik zou deze opsommingnog wel en
kele kolommen kunnen voortzetten; er
zijn voorbeelden te over in elke sector
van de Australische economie.
In een volgend artikel hoop ik een
aantal van deze Nederlanders ten tone
le te voeren. Hun verhalen zijn niet al
le succes-stories, hoewelhet weinig
moeite kost geslaagde immigranten te
vinden. Maar ook in Australië is het
niet louter rozegeur en maneschijn.
Ook daar kan men tegenslag hebben
en juist in zo'n situatie blijkt welke im
migranten de juiste instelling hebben.
A De Dutch-Australian Weekly, een in Sydney verschijnend blad voor Keder-
landse immigranten, geeft elke week een samenvatting van 't belangrijkste
Nederlandse nieuws. Ook wordt er veel aandacht in besteed aan het wel en
wee van de immigranten zelf en aan de activiteiten van Nederlandse vereni
gingen in Australië, met name die op sportgebied.
LONDEN De Grontmij NV In De
Bilt bestudeert in opdracht van de
Britse Kroondomeinen de mogelijkheid
van drooglegging van delen der Wash,
de grote zeearm aan de Engelse oost
kust. Die sluit aan bij een vlak gebied
dat veel overeenkomsten heeft met Ne
derland en dat Holland heet. In een
deel daarvan worden bloembollen ge
kweekt.
De soort drooglegging die men voor de
Wash op het oog heeft is die van ver
snelling van de natuurlijke aanslibbing,
zoals die o.m. in Friesland langs de
Waddenkust wordt toegepast, zo vertel
de men ons gisteren bij de Crown Esta
te, de beheerders van de Kroondomei
nen in Engeland. „Het gaat er in de
eerste plaats om te weten te komen of
drooglegging daar economisch mogelijk
is. Zoals u weet is deze methode buiten
gewoon duur", zo vertelde men.
Het gaat de Crown Estate om het ver
krijgen van meer landbouwgrond. Daar
heeft Engeland gebrek aan.
De Grontmij heeft onlangs in een
klein gebied van de Wash bij King's
Lynn al topografisch een bodemonder
zoek verricht. Nu werkt men in Neder
land de resultaten daarvan uit. „Begin
volgend jaar verwachten wij het rap
port van de Grontmij", aldus de Crown
Estate.
In de loop van de laatste jaren is er
bij King's Lynn al een gebied droogge
legd voor de Crown Estate van 770 hec
tare. In de komende twintig jaar kan
daar volgens de nu in Engeland toege
paste methode maar iets meer dan
800 hectare bij komen.
De beheerders van de Kroondomei
nen zijn de rijkste grootgrondbezitters
van Engeland. Het inkomen der domei
nen verdwijnt in de Britse schatkist. In
ruil daarvoor krijgt de koningin haar
jaarlijkse uitkering van het rijk. Dat is
maar een klein deel ervan.De domeinen
strekken zich uit over delen van cen
traal Londen en ze bestaan verder uit
uitgestrekte agrarische gebieden in En
geland en Schotland.
DEN HAAG Wederom gaat een
groepje goedwillende mensen het pro
beren: in de Kerstweek wordt aan ne
gen miljoen Nederlanders gevraagd of
zij van Nederland een Vredeland wil
len maken. Deze vraag zal hen via de
omroepgidsen bereiken en als er nu
maar voldoende vaderlanders zijn die
de moeite nemen om het afgedrukte
stembiljet op een briefkaart te plak
ken, dan is de uitslag van dit referen
dum nauwelijks twijfelachtig: wie zou
er van Nederland geen Vredeland en
wie zou er van de wereld geen Vrede-
planeet willen maken?
Zeker, er zijn filosofen geweest die
beweerden dat de mensheid ten onder
gang zou zijn gedoemd als er geen oor
log meer zou zijn. Onlangs is deze oude
stelling in Amerika nog in een nieuw
gewaad gestoken: in het Iron Mountain
Rapport stond dat de mensheid haar
dynamiek zou verliezen als zij niet in
elk geval door oorlogsdreiging in span
ning werd gehouden.
Maar de romantiek van vlag-va der-
land-en-dood-op-het-slagveld is bij de
mensheid danig getaand na 4 augustus
1945 toen een kleine atoombom een mil
joenenstad verpulverde.
Door alle eeuwen heen hebben de
meeste geestelijk gezonde mensen wei
nig in een oorlog gezien. Men haalde
in rustige tijden graag de Bijbeltekst
aan dat, na een ontvangen slag op de
linkerwang, de rechterkoon diende te
worden aangeboden. Maar het verve
lende was dat zodra er een bedreiging
kwam, de vredesapostelen weinig
waardering vonden, zoals bleek op 14
mei 1940 toen verbitterde. Nederlanders
tegen de vooroorlogse pacifisten zei
den: „Hebben jullie nou je zin?"
In zulke zorgelijke tijden heeft ook
het christelijk Europa negentien eeu
wen lang niet in de eerste plaats aan
zijn rechterwang gedacht, maar meer
aan het advies uit hef Oude Testament
dat beter aan de menselijke emotie te
gemoet kwam: Oog om oog, tand om
tand. De moeilijkheid met vredesbewe
gingen is steeds: Wie begint er? Aan
deze eeuwenoude menselijke tragedie
wil de stichting Nederland-Vredeland
wat gaan doen.
Bij de penningmeester van de stich
ting, de 47-jarige accountant en verze
keringsinspecteur A. H. Landers aan
de Thorbeckelaan 6 in Den Haag,
blijkt dat het Kerstreferendum een jaar
voorbereiding heeft gehad. De stichting
kwam op 28 maart 1967 tot leven, als
gevolg van de briefkaartenactie, die de
toen 66-jarige dr. J. J. L. van Zuylen
bij velen bekend als de puzzelmees-
ter Dr. Lastpost via een televisie
uitzending had gevoerd: er kwamen
toen 152.164 briefkaarten binnen van
mensen die met dr. Van Zuylen naar de
wereldvrede wilden gaan zoeken. Om
dat de heer Landers al vele jaren de
belastingspapieren van dr. Van Zuylen
verzorgde, werd hem gevraagd pen
ningmeester van de stichting te wor
den.
De heer A. H. Landers is 47 jaar,
geboren en getogen Hagenaar, die
thans al anderhalf jaar in zijn wo
ning aan de Thorbeckelaan 67 in
Den Haag de penningen beheert
van de stichting NederlandVrede
land.
Hij is accountant en verzeke
ring sinspecteur en hij kwam bij de
stichting omdat hij de belastingpa
pieren invult van dr. Van Zuylen
die anderhalf jaar geleden van
ruim 150.000 Nederlanders 'n brief
kaart ontving dat zij hem wilden
helpen bij het zoeken naar vrede.
Hij heeft geen kinderen en daar
om kunnen de heer Landers en zijn
vrouw het eelt op hun vingers
schrijven in hun vrije tijd om dui
zenden Nederlanders met hun plan
nen vertrouwd te maken.
ADVERTENTIE
TE KUST EN TE KEUR IN ONZE
SHOWROOM: KAYERSDIJK 97
APELDOORN - TEL. 05760-31970
OOK 'S-ZATIRDAGS GEOPEND VAN 9 TOT 12 UUR
Heeft het referendum iets te ma
ken met Tsjecho-Slowakije of met de
verhoging van de Nederlandse NAVO-
bijdrage?
„Helemaal niet. Ver voor deze ge
beurtenissen was het referendum al in
voorbereiding. Na de briefkaartenactie
wilden we in Nederland huis aan huis
een Vredeskrant laten verspreiden. Dat
kostte bijna een* ton en die hadden we
niet, want we zaten al dik in de schuld
omdat we op 4 mei 196 in het Scheve-
nigse Circusgebouw een vrij kostbare
niet-religieuze vredesdienst hadden ge
organiseerd, waar de belangstelling
erg tegenviel."
Heeft de stichting kapitaal?
„We zijn allemaal maar heel gewone
mensen en met die drieduizend gulden
schuld zaten we erg in. We zijn toen
persoonlijk al die 152.164 afzenders van
briefkaarten gaan schrijven. Er kwa
men geweldige reacties. Een 84-jarige
arts uit Zwolle gaf f 500,- en hij ging
ook helpen bij het adressen schrijven.
„We kwamen uit de schuld, we kre
gen de correspondentiekosten eruit en
we hielden nog een groot bedrag over,
maar niet genoeg voor die Vredes
krant."
Wat had u met die Vredeskrant
willen bereiken?
„Dat alle mensen overtuigd raakten
van het feit dat Nederland een Vrede
land zou kunnen worden als we dat alle
maal willen. Toen die krant te duur
was zijn we na lang zoeken op de om
roepgidsen gekomen, die in bijna drie
miljoen Nederlandse gezinnen worden
gelezen. Op 20 december zal in alle om
roepgidsen een grote advertentie staan
met drie stembiljetten: „Ondergeteken
de verklaart in te stemmen met. het
voorstel van Nederland-Vredeland in
zake geleidelijke omschakeling naar
gebruik van mensen, materiaal en geld
van de defensiebegroting voor menslie
vende acties voor de vrede."
Wat is uw vredesplan?
„Het is opgesteld door deskundigen
die zich al jaren met vredesstrategie
bezighouden. Het wil bewijzen dat Ne
derland een grote bijdrage aan de we
reldvrede kan geven als het de inspan
ningen en de gelden voor het leger zou
aanwenden voor het helpen van men
sen in nood, waar ook ter wereld."
Zou u deze actie voeren als u in
Amerika of in Rusland woonde?
„Neen, dan zou deze actie voor mij
onmogelijk zijn op dit moment. Neder
land als klein land kan echter bewij
zen dat door het geven van hulp het
voeren van oorlog overbodig wordt.
Een nieuw soort menselijk denken in
de praktijk dus. Als ons referendum
slaagt, zullen we ons plan en de stem
biljetten aanbieden aan de regering en
de volksvertegertwoordiging. Misschien
zullen we ook andere landen België
en de Scandinavische landen aanspo
ren ons voorbeeld te volgen."
Geeft u het vredesplan een kans
als het referendum slaagt?
„Laat ik het zo zeggen: ik heb geen
kinderen en dus zou het vraagstuk van
de toekomst voor mij minder actueel
moeten zijn. Maar na mijn veertigste
ontdekte ik dat ik niet meer jaloers was
op de hedendaagse jeugd. Dat was een
afschuwelijke ontdekking. Je voelt je
machteloos en je weet dat miljoenen
mensen zich even machteloos voelen.
Neem bijvoorbeeld de heer Landman
die op zijn fabriek De Toren in Naar-
den de grote lichtbak liet maken: Ne
derland Ontwapenen! Nu staat er: Ne
derland-Vredeland."
„Of het zal lukken? Als niemand iets
doet, lukt het zeker niet."
ADVERTENTIE
maar er zijn ook brr-plaatsen
veel dichter bij huis.
Zijn uw badkamer en de
kamer van uw zoon 's winters
wel verwarmd? Laat daar
anders fluks een DRUgasar
monteren. Een elegant ver-*
warmings-apparaat met een
uitlaat door de buitenmuur.
Vindt overal zijn plaats en
geen schoorsteen nodig. Keus
uit 22 verschillende typen
voor 22 ruimte-oplossingen!
DRUgasars vanaf f 278.-
zorgeloos over op Dru gasverwarming
