Duits kunsthistoricus werd Zwitsers wapenk oopman
ZITTENBLIJVEN ONBEKEND
IN ENGELAND
Kerstmis ook in
Oost-Berlijn
TEDDY SCHOL TEN DENKT MET
WEEMOED AAN
GRAPILLOM
Vliegtuigmodellenshow
Men doopt nog in Sovjet-Unie
MAANTOCHT
OP TELEVISIE
EEN GOED GASTHEER SCHENKT OOK
NA DE OORLOG
Uitverkocht
Homogeen
DINSDAG 10 DcCtMocK i,v>w
OERLIKO^^OPSPRAAK
Het Zwitserse stadje Oerlikon zou
waarschijnlijk een bijna onvindbare
stip op de kaart zijn gebleven als het
zijn naam niet had geleend aan een in
ternationale wapen- en machine-indus
trie, Bührle en Co.
Nu is het plaatsje, even ten noorden
van Zürich, bekend als het zenuwcen
trum van een reusachtige industrie met
vertakkingen in Italië. West-Duitsland,
Engeland, Argentinië en Chili. Dit be
drijf, Oerlikon-Bührle N.V., is in het
nieuws gekomen doordat drie van zijn
directeuren wapens hebben verkocht
aan oorlogvoerende landen, wat in
strijd is met de Zwitserse wet.
Door de verkoop van wapens en mu
nitie aan o.a. Nigeria ohtstond de merk
waardige toestand dat federale Nigeri-
aanse troepen met Zwitserse wapens
schoten op eveneens uit Zwitserland af
komstige vliegtuigen van het Internati
onale Rode Kruis. En dit is wel het
laatste dat de Zwitserse regering wil,
vandaar ook haar verbod om wapens
te exporteren naar oorlogvoerende lan
den en naar gebieden waar politieke
spanning heerst. Het verbod geldt nu
voor alle Arabische landen en Israël
(sinds 1955), Zuid-Afrika (1963), Turkije,
Griekenland en Cyprus (1964) en Rhode-
sië (1965).
Het is niet voor 't eerst dat Oerlikon-
Bührle in opspraak is gekomen. Dat
was ook al het geval nadat de fabriek
tijdens de Tweede Wereldoorlog beide
partijen van wapens had voorzien.
Maar de Zwitserse overheid, die pure
neutraliteit in haar vaandel voert, heeft
het bedrijf in Oerlikon nooit veel in de
weg gelegd omdat beperkende maatre
gelen een ongunstige invloed zouden
hebben op de Zwitserse economie. Bo
vendien, aldus Dieter Bührle, hoofd van
het bedrijf, deze week naar aanleiding
van de jongste gebeurtenissen, „heeft
een goed voorbereid, modern leger in
een neutraal land als Zwitserland een
eigen wapenindustrie nodig".
Dat Oerlikon Bührle in de Zwitserse
economie een belangrijke plaats in
neemt is wel duidelijk uit een omzetcij
fer als dat van 1967: 841 miljoen Zwit
serse francs. Ruim zevenhonderd mil
joen van dit bedrag was afkomstig uit
de verkoop aan derden. Het hele con
cern verschaft thans werk aan naar
schatting 14.400 mensen.
Van juni van dit jaar af is het bedrijf
een naamloze vennootschap waarbij het
aandelenkapitaal volledig in bezit is
van de familie Bührle. Die heeft haar
onmetelijke rijkdom allereerst te dan
ken aan het pionierswerk van E. G.
Bührle (1890-1956), de man die aan de
universiteit van Freiburg kunstgeschie
denis studeerde maar die in plaats van
een wetenschappelijke loopbaan te kie
zen industrieel werd.
Nadat hij in de Eerste Wereldoorlog
had gevochten in Duitsland ging hij in
Maagdenburg werken in de machinefa
briek van zijn schoonvader. Zijn oplei
ding als kunsthistoricus bleek geen be
letsel voor een snelle carrière als
koopman en fabrikant.
In het begin van de jaren dertig
stuurde zijn schoonvader hem naar
Zwitserland waar hij in Oerlikon een
failliete concurrent, de machinefabriek
Seebach, moest reorganiseren. De on
dernemende Bührle maakte zich er
meester van de patenten en de produk-
tierechten van een 20-mm kanon, het
zogenaamde Beckerkanon, dat Seebach
tot dan toe had gemaakt.
De zaken liepen gesmeerd en na en
kele jaren maakte het bedrijf in Oer
likon zich los van het moederbedrijf in
Duitsland waarmee de basis was gelegd
voor het huidige concern. Het duurde
tot 1937 voor Bührle de Zwitserse natio
naliteit vroeg en kreeg, maar op dat
tijdstip was hij al lang geen onbekende
meer in de internationale wapenhan
del.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog be
schoten de partijen elkaar met wapens
uit een en dezelfde Zwitserse fabriek.
Het legde Bührle geen windeieren en
to-en de vrede was getekend kon hij
zich de rijkste man van Zwitserland
noemen.
Door tijdig over te schakelen op vre-
desproduktie bleef Oerlikon-Bührle met
succes draaien. De honderdveertig ar
beiders die er aanvankelijk werkten
kregen in de loop van de jaren duizen
den nieuwe collega's. Toen E. G. Bühr
le op 28 november 1956 op 60-jarige leef
tijd in Zürich aan een hartverlamming
overleed liet hij dan ook een bloeiend
bedrijf en een vermogen na.
DEN HAAG Zittenblijven is in Engeland onbekend. De examens zijn zeer ge
differentieerd naar niveau en naar het pakket vakken. Het is waarschijnlijk, dat
het Engelse onderwijs meer zal bijdragen tot een bevredigende vrije-ttfdsbeste-
ding in de toekomst dan het Nederlandse.
Dit zijn twee van een hele reeks opvallende verschillen, die mej. Geke Linker,
pedagogisch-didactisch medewerkster van het onderwijskundig studiecentrum
in Amsterdam, heeft geconstateerd tussen het Engelse en het Nederlandse onder
wijsstelsel. Zij heeft een speciale belangstelling voor de vergelijking van het on
derwijs in verschillende landen.
Ofschoon men niet zomaar een stuk
kan snijden uit een bepaalde cultuur,
bijvoorbeeld het Engelse onderwijs, om
dit met het Nederlandse onderwijssys
teem te vergelijken, lijken beide sa
menlevingen voldoende verwant om
een dergelijke vergelijking zinvol te
maken. Dra. Linker doet in het week
blad Uitleg van het ministerie van On
derwijs en Wetenschappen verslag van
haar bevindingen tijdens haar bezoek
aan Engeland en van haar studie om
onderwijsstelsels te vergelijken.
Haar poging tot vergelijking van bei
de onderwijsstelsels levert als belang
rijk verschil op, dat het onderwijs in
Engeland veel meer gericht is op het
hele kind. In Nederland ligt de nadruk
meer op de intellectuele vorming van
het kind. De expressie- en handvaardig
heidsvakken, evenals de sport, nemen
in het Engelse onderwijs een veel gro
tere plaats in dan bij ons. Hei is waar
schijnlijk, dat er een grotere bijdrage
van te verwachten is voor de vrijetijds
besteding in de toekomst.
De Engelse „comprehensive" school
is toegankelijk voor vrijwel de hele
scala van begaafdheden. In Nederland
kan dit in de scholengemeenschap voor
ongeveer de helft het geval zijn. In
verband hiermee treft men in Engeland
veel meer ook handvaardigheids- en
agrarische vakken aan.
De Grammar School heeft nog steeds
een groot sociaal prestige in Engeland.
Als in een gebied de ouders kunnen kie
zen tussen dit schooltype en een com
prehensive school, dan komen op de
laatste minder hoogbegaafde leerlingen
terecht. Door deze afroming wordt hei
aantal leerlingen kleiner, dan van de
comprehensive school naar de univer
siteit gaat. Bovendien blokkeert dit de
groei van het aanzien, dat de compre
hensive school wil verwerven.
leerlingen uit verschillende klassen. De
ze leerlingen hebben voor dat vak on
geveer hetzelfde tempo of niveau.
In Engeland is geen enkel diploma
een Daspoort voor de universiteit. Men
kan daar alleen worden toegelaten, na
een zogenaamd interview. Is de gega
digde eenmaal aanvaard, dan be
schouwt de universiteit hem als aange
nomen werk, aldus dra. Linker. Het be
perkte aantal plaatsen aan de universi
teit, gecombineerd met het toenemend
aantal gegadigden heeft tot gevolg, dat
de universiteiten meer op eindexamen
resultaten dan op persoonlijkheid selec
teren.
Het aantal plaatsen op de Engelse
middelbare school ligt vast. Daardoor
wordt ieder toelatingsexamen gemakke
lijk een vergelijkend examen.
Over de Engelse lerarenopleiding,
ook de universitaire, merkt dra. Linker
op, dat zij als vakstudie veel minder,
maar als beroepsopleiding veel meer
omvattend is dan de Nederlandse. De
leraren zijn de gehele dag op school.
Zij verrichten ongeveer veertig procent
van die tijd extra werkzaamheden voor
de school.
Oerlikon: zenuwcentrum van een reusachtige industrie.
BERLIJN Er is meer licht en het is drukker in communistisch Oost-Berlyn
dan vroeger in het Kerstseizoen.
Er zijn letterlijk meer lichtjes, meer versieringen en pogingen om te laten zien
dat het Kerstmis wordt. Er is meer verkeer en meer drukte op straat dan vroeger,
ondanks veel opgebroken straten wegens een bouwprogram in het centrum van
de stad.
De winkels zijn welvoorzien en de koopkracht schijnt groter te zijn. In het cen
trum van de stad aan de boulevard Unter den Linden bieden exclusieve winkels
artikelen, die kennelijk meer kosten, dan de normale verbruiker kan betalen,
maar er verdringen zich massa's mensen die proberen van alles te kopen van
Schotse whisky en echte Havanna-sigaren tot de traditionele en dure
Meissener porselein.
Er is ook meer speelgoed, zowel uit
de Sovjet-Unie als uit West-Duitsland.
Een tank van het rode leger die op
een batterij loopt, kost ongeveer 50
matk (45 gulden) maar een normaal
overhefnd kan 80 mark (f 72,kosten
en een meter kreukvrije stof doet 72
mark (65 gulden).
De kerstversieringen dringen van de
thans traditionele kerstmarkt in de Karl
Marx Allee door naar de gevels van
flatgebouwen daarbuiten.
Zelfs bij de communistische muur
staan verlichte kerstbomen en een
staat precies onder de Brandenburger
poort.
Ondanks dit over het algemeen vro
lijker aanzien van Oost-Berlijn besta-"*1
er groot verschil met het kerstseizoen
in West-Berlijn, waar opnieuw van al
les meer is, ondanks de pogingen van
de communisten om het in te halen.
Gezien uit het oogpunt van een Oost-
berlijner evenwel is de vooruitgang
aanzienlijk.
Een Oostberlijnse jonge vrouw stelde
het aldus: „Wij moeten hier leven en
niet in West-Berlijn en we moeten ons
dus aanpassen aan hetgeen we heb
ben".
De vreugde bestaat kennelijk niet al
leen in geven en ontvangen maar ook
in de mogelijkheid uit te gaan en te
kopen.
Het communistische regime, bagatel
liseert het christelijke aspect van kerst
mis, maar dit speelt niettemin een gro
te rol in het gemeenschapsleven van
de inwoners van Oost-Berlijn. Er zijn
winkeltjes, die met de hand gesneden
kribbetjes verkopen en die zijn altijd te
gen kerstavond uitverkocht.
Kerstavond is voor de Duitser tradi
tioneel de tijd waarop het Kerstmis
wordt gevierd. De diensten in de pro
testantse Marienkirche, de oudste
kerk van Berlijn, zijn stampvol. Ook
de middernachtmis, die wordt opgedra
gen door Alfred kardinaal Bengsch in
de Sint-Hedwigs-kathedraal, gaat voor
een „.uitverkocht huis", ondanks het
feit dat de meeste Duitsers in dit ge
deelte van wat vroeger Pruisen was,
protestants zijn.
De muur evenwel draagt er veel toe
bij in deze tijd van traditionele fami
liesamenkomsten een domper op de
vreugde te zetten. Wat de scheiding
van de beide stadsgedeelten voor de
ADVERTENTIE
Tot niet lang geleden, ook binnen de
lagere school, was het een zeer ver
breide praktijk in Engeland, waar de
scholen doorgaans groter zijn dan in
ons land, klassen zo hogomeen moge
lijk samen te stellen naar intelligentie
van ('e leerlingen. Het verzet hiertegen
groeit. Hot huiswerk van de Engelse
scholieren is in de lagere klassen veel
minder dan in Nederland. In de hogere
klassen heeft het huiswerk een volwas-
sener karakter, aldus dra. Linker.
Het klasseverband is in Engeland wel
minder star dan bij ons. Didactisch goe
de mogelijkheden zijn er voor 't werken
voor 'n bepaald vak in 'n groepje van
Carel Albers van het Cocktail Trio
Carel heeft een nieuwe cocktail ontdekt.
Trigito's! Diverse snacks van Smiths.
Apart, pittig ja ónders!
SMITHS
ter kennismaking van 1^5"voor 1.25
Berlijners betekent, blijkt duidelijk uit
de dringende vragen die inwoners van
het Westelijke stadsgedeelte stellen
aan buitenlanders, die toegang hebben
tot Oost-Berlijn.
„Vertel me", vroeg een vrouw, „hoe
ziet het er daar uit? Zijn de mensen
er beter aan toe. Mijn laatste kerstmis
aan de andere kant van de muur was
in 1956".
Het lijkt er thans op, dat de commu
nisten de Westberlijners voor <Je derde
maal in opeenvolging pasjes voor fa
miliebezoek hebben geweigerd. Dat zou
een record zijn.
LX ILYERSUM „Uit mfjn dagboek
van de oorlogsjaren put ik stof
voor het televisie-programma Studio
Anno. In dat dagboek schreef ik van
alles op, zoals de prijs van een mud
aardappelen of van een zak rijst".
„Ik zat toen nog midden in mijn bak-
vissentijd. Je schreef op naar welke
bioscoop je was geweest en ik heb
ook mijn hele verzameling van Dean-
ne Durbin-kaarten trouw bewaard.
Ik kan het nu allemaal goed gebrui
ken voor de aflevering van Studio
Anno over de jaren 1940-'45".
'TVddy Scholten heeft veel plezier in
dit kleurentelevisieprogramma
van de NCRV. „Er gaat alleen ont
zettend veel tijd zitten in het zoeken
naar materiaal. Wat dat betreft doet
Kitty Knappert het meeste werk. Zij
speurt het hele land af naar onder
werpen en die zijn er zo overvloe
dig, dat het gewoon jammer is dat
er geschift moet worden".
Studio Anno is niet het eerste kleuren
televisieprogramma waarin Teddy
Scholten optreedt. Zij is waarschijn
lijk de eerste vrouw die op het vaste
land van Europa „in kleur" op de
beeldbuis verscheen.
Dat was in 1950, toen de Britse firma
PYE in Hilversum via een gesloten
televisiecircuit een kleurenuitzending
verzorgde. Teddy Scholten trad in
dit experimentele programma op als
gastvrouwe.
fn Studio Anno presenteert zij de ge
schiedenis van muziek, film en
mode van 1930 af.
Ik vind het muzikale gedeelte het be
langrijkst. Misschien komt dat wel
omdat muziek in mijn leven zo be
ta el angrijk is geweest.
„Ik ben bij louter toeval zangeres ge
worden. Ik zat eerst bij het toneel.
jyfijn deelneming aan het songfestival
met het liedje „Een Beetje" was
ook louter toeval. Ik had nooit enige
ambitie gehad om aan een songfesti
val mee te doen. Maar men vroeg
het mij en ik werd toen nog eerste
bovendien".
„Ik ben nu met zingen helemaal opge
houden. Platen maken is er ook niet
meer bij. Een aantal kinderplaten
die ik samen met mijn man heb ge
maakt, loopt nog steeds. Ze worden
veel verkocht aan emigranten in
Australië en Nieuw-Zeeland".
T~Le leukste plaat die ik ooit gemaakt
heb vind ik „Kom lieve kleine
meid, kom dans met mij". Daarin
komt de kinderpartij voor rekening
van de dochter van Rita Reys. De
mensen denken wel eens dat het een
familieplaatje was, maar dat is niet
zo".
X^en van de leukste programma's?
„Kiekeboe, het televisieprogram
ma met de verborgen camera. „Daar
hebben we ontzettend veel plezier
mee gehad. Het is jammer dat de
KRO ermee moest ophouden vanwe
ge de ongunstige reacties die erop
binnenkwamen. Er waren nogal wat
mensen boos als ze zich later in een
onbarmhartige situatie op het
scherm terugzagen".
„De KRO wil er overigens het volgend
jaar weer mee beginnen. Dat zal wel
veel mensen goed doen denk ik zo.
Wij hebben de gekste dingen meege
maakt met dit programma. Met het
draaien van die scènes in de banket
bakkerswinkel bijvoorbeeld. Daar
kwamen mensen gebakjes bestellen
die wij dan allemaal in een veel te
kleine doos propten, zodat de slag
room er van alle kanten uit droop.
Wij likten er onze vingers bij af ook
nog."
Teddy Scholten: „De reacties van de
klanten in de winkel waren om te gil
len. We hadden de grootste moeite
om ernstig te blijven. Ook die scène
met dat tourniquet op de Dam. Wij
de mensen maar vertellen dat ze door
het draaideürtje heen moesten vanwe
ge een telling."
„Blijf er maar eens rustig bij als je
midden op een groot plein in alle
ernst mensen door zo'n val ziet gaan
Tk ben er overigens zelf ook nog eens
tussengenomen. Ik werd met een
smoesje naar Amsterdam gelokt voor
een bijeenkomst van winnaars van
het Songfestival. Ik had contact opge
nomen met Corry Brokken en die ging
ook. Zij had immers ook eens het
festival gewonnen met „Net als toen".
Ik dacht dus: dat zit wel goed. Ik
naar het Amstelhotel in vol ornaat,
maar daar zat alleen Corry maar."
„De anderen hadden zogenaamd ru
zie en zaten in een andere zaal. De
ruzie ging erom of Engeland ook in
een programma van het Eurosong
festival mee mocht doen in verband
met de Euromarkt. Ik wond me er
over op omdat zo alles bedorven werd
door de politiek. Tot het uiteindelijk
een grap bleek te zijn van de Kieke-
boe-ploeg. Ik vond het werkelijk een
ontzettend goed programma. Nee, ik
ben niet door de KRO benaderd voor
het nieuwe Kiekeboe-programma".
populair is Teddy Scholten dank zij
Radio Nederland Wereldomroep nog
steeds bij de Nederlanders over zee.
Zij doet nu al zes jaar het groeten-
GEBR. STEUR
SCHIEDAM
ADVERTENTIE
ROOO EN WIT ALCOHOLVRIJ DRUIVESAP
Mej. S. de Vries bewondert een Pipercub, een van de vele inzendingen op de tentoonstelling, verbonden aan
de vliegtuigschaalmodellenwedstrijd om de Coupes Renault 1968. De tentoonstelling is te bezichtigen in de show
room van Renault Nederland aan de Wibautstraat.
MOSKOU Uit een enquête die
heeft plaatsgehad in de grote Rus
sische industriestad Gorki, is geble
ken, dat ondanks een halve eeuw
van officieel atheïsme, nog altijd 60
procent van de babies wordt ge
doopt.
De meeste ouders verklaarden niet
te geloven, maar hun antwoorden
wezen erop, dat godsdienstige ge
voelens en godsdienstige tradities
nog altijd sterk leven in dit land.
61 procent verklaarde tot de doop
te hebben besloten, op aandringen
van hun familie en 23 procent ver
klaarde de plechtigheid te beschou-
en als een oud Russisch gebruik.
Van de ondervraagde ouders be
hoorde 20 procent tot de liga van
jonge communisten, waarvan de le
den geacht worden militante aanhan
gers v an de officiële leer te zijn.
Het tijdschrift van de liga „Molo-
doi Kommunist" („de jonge commu
nist") vermeldde de uitslag van de
enquête en uitte zijn bezorgdheid
over het voortbestaan van gods
dienstige tradities. Het merkte op dat
56 procent van de ouders van ge
doopte kinderen, ook kerstmis viert.
„Molodoi Kommunist" betoogde dat
verheviging van de strijd tot ver
breiding van het atheïsme noodza
kelijk was en wees er ontstemd op
dat slechts 12.6 procent van de ouders
die hun kinderen hadden laten dopen
hadden verklaard, zelf overtuigde
atheïsten te zijn.
Het aantal uitgesproken gelovigen
was gering nl. slechts 3.5 procent
maar de grote meerderheid gaf een
voudig op niet te geloven. Sommigen
van hen weifelden tussen het aan
vaarden en het verwerpen van een
godsdienst.
„Wij moeten ons er niet mee troos-
programma met de titel „Het schip
van de week": speciaal voor zeeva
renden. Voor de transcriptiedienst
van de Wereldomroep heeft zij een se
rie programma's gemaakt over Ne
derlandse lichte muziek.
]yiet haar man, Henk Scholten, is Ted
dy na 1962 niet meer samen opge
treden. „Dat hadden wij ook zo ge
pland. Wij hadden twaalf jaar lang
samengewerkt op alle mogelijke ter
reinen: in de serie televisieshows die
elke maand op het scherm kwamen,
bij de Snip en Snap Revue en tal van
andere programma's. Wij konden dat
genre niet blijven doen."
Dehalve het televisieprogramma Stu
dio Anno doe ik voor de Vara het
verzoekplatenprogramma „Terwijl de
was droogt". Ik probeer dat program
ma zo levendig mogelijk te houden
door binnengekomen brieven in mijn
teksten te verwerken. Het heeft wel
succes, uit de reacties op te maken".
Teddy Scholten krijgt nog steeds veel
post. Daar zijn ook brieven bij over
haar oude televisieshows en haar op
treden als zangeres.
ADVERTENTIE
WASHINGTON Het volledig pro
gramma van de televisiereportages die
de leden van de bemanning van de
ApoIlo-8 zullen verzorgen op weg naar
de maan, in een baan om de maan en
onderweg terug naar de aarde is nu
bekend.
Een van de hoogtepunten in dat pro
gramma van zes uitzendingen van elk
ongeveer twintig minuten zal zeker het
verschijnen op onze televisieschermen
van onze eigen aarde zijn zoals die
door de cabinevensters van de Apollo-
8 te zien zal zijn.
Op dat programma staan ook televi
sieopnamen van delen van het maan
landschap die in aanmerking kunnen
komen als latere landingsplaatsen. De
kwaliteit van die opnamen zal mis
schien te wensen overlaten, omdat ze
Apollo-8 er op betrekkelijk geringe
hoogte met grote snelheid over heen
zal razen.
Op het programma staan de volgen
de uitzendingen (geschatte aanvangs
tijd in Nederlandse tijd): 22 december
21.00 uur, 23 december 21.00 uur. 24
december 14.00 uur, 25 december 16.00
uur, 26 december 22.00 uur.
De eerste twee uitzendingen vallen
in de tijd die de Apollo-8 van Bor-
mann, Lovell en Anders nodig heeft
om de afstand van de aarde tot de
maan te overbruggen. De volgende
twee uitzendingen vallen in de periode
waarin de Apollo-8 zijn kringlopen om
de maan beschrijft. De laatste twee
uitzendingen volgen op de terugweg
naar de aarde.
ADVERTENTIE
De matras
waarop U
wérkelijk j
uitrust!
Van
DRAKA. 1
ten, dat het grootste aantal ver
klaard heeft onverschillig tegenover
de godsdienst te staan", aldus het
orgaan.
„Daardoor draagt men bij tot het
voortbestaan van godsdienstige bij
gelovigheden en vooroordelen. On
verschilligheid is een goede voe
dingsbodem voor het onkruid van de
godsdienst en belet onze kinderen
een algeheel atheïstische houding
tegenover de wereld aan te kwe
ken."
„Molodoi Kommunist" merkte
waarschuwend op, dat de onder
vraagde ouders naar Sovjet-maat
staven, een goede opvoeding had
den genoten. De autoriteiten hier
maken zich van de godsdienst in de
regel af als van iets, waar uitslui
tend onwetende oude boerenvrou
wen nog aan doen.
„Dit is een schande voor onze
scholen en de atheïstische propa
ganda" aldus het orgaan, dat zich
erover beklaagt dat slechts 1 pro
cent van de ouders had gezegd, dat
„activisten" van de liga van jonge
communisten, die geacht worden
communistische leringen te propa
geren, hun het doopsel hadden ont
raden.
Het merkte eveneens op dat de
werkgroepen die het systeem heeft
geprobeerd in de plaats te stellen
van de godsdienstige gemeenschap,
evenzeer, hadden gefaald in het ver
richten van hun taak. In een dis
trict verklaarde slechts 36 procent
en in een ander 45 procent van de
vaders, dat mede-arbeiders hun met
de geboorte van him kinderen geluk
hadden gewenst.
„Molodoi Kommunist" heeft het
aantal ondervraagde personen niet
bekendgemaakt, noch de volledige
antwoorden op alle vragen. De en
quête was bepprkt tot Gorki, de
stad, die met haar bevolking van
1,2 miljoen inwoners, op zes na de
grootste van de Sovjet-Unie is. Uit
andere rapporten is gebleken, dat
godsdienstige praktijken in kleine
plaatsen en op het platteland nog
veel meer voorkomen dan In grote
steden.