Betuwse fruittelers hebben
grote Europ. concurrentie
STV-Climax 5 kreeg
eerste punten tegen
„Kerken helpen heter
dan Rode Kruis
Panters contra
gevaarlijke ploeg
Vaardigheidsproeven
van „Amerongen"
Doel
Uitputting
Sao Tomé
Gebrek
Stille strijd
Samaritaan
Ellende
Gesprekken
Wapens
Achterblijvers
NOG GROOT DEEL BOOMGAARDEN TE OUD
EEG-maatregelen
laten veel te
wensen over
Tafeltennis Geld. Vallei
Monsterzeges
Onderverdeeld
INKOMEN
GROEI
OUD
GROTER
Volleybal
Turnen
VRIJDAG 13 DECEMBER 1968
De heer G. J. Vink uk Och ten. die beroepshalve speciale charter-vluchten
organiseert, was in de gelegenheid een zogenaamde voedselvlucht naar
Biafra mee te maken. Speciaal voor onie krant zette hij zijn ervaringen op
papier.
0 Het type vliegtuig, waarmee de heer Vink naar Biafra ging.
G. J. VINK UIT OCHTEN VLOOG
NAAR HONGEREND BIAFRA
De zon komt op en schitterend is dit ochtendgloren, gezien 's morgens
vroeg vanuit een Boeing 707, op een hoogte van 36.000 voet, of 12.000 m.
Te meer wanneer dit gloren plaatsvindt boven de Sahara, de eindeloze
zandvlakte, die er op deze hoogte uitziet als een gigantische zandbak, waar
spelende kinderen, in dit geval de speling der natuur, de merkwaardige fi
guren, strepen en karikaturen heeft getekend. Maar zo troosteloos en ein
deloos als die oneindige ruimte is, zo gemoedelijk en zo rustig en veilig voel
je je wanneer je in de cockpit van een modern straalvliegtuig, op weg van
Amsterdam naar Sao Tomé, een eilandje op de evenaar, je indrukken en
je gevoelens met ell^ar in evenwicht probeert te brengen.,
Zal de serieuze navigator, die in
gespannen zit te rekenen en nauw
lettend de koers, de hoogte, de snel
heid en de temperatuur in de ga
ten houdt, ons wel precies brengen
waar we zijn moeten? Houdt de
boordwerktuigkundige de meer dan
honderd knopjes, meters en handles
steeds maar weer in de gaten?
Ja, blijkt het antwoord steeds te
zijn, want als de captain vraagt
aan de navigator, waar we precies
zijn boven deze verlaten Sahara-we-
reld, komt het juiste antwoord
binnen 10 seconden.
Een directe, nauwgezette, op het
oog laconieke, communicatie tussen
de vier cockpit-mannen, getuigend
van een voortreffelijke, maar voor
al noodzakelijke teamgeest, is nodig
om te komen waar men wil.
Voortgaand in de overdenkingen
kom je tot de vreemdste conclusies.
Toen de gebroeders Wright in Day
ton Ohio de eerste vliegsprongetjes
gingen maken, hebben ze nooit kun
nen denken voor wat voor doelein
den hun inspanning zou worden
gebruikt. Dat besef ik nu.
Hulp bieden is zonder meer één
der belangrijkste opgaven van de
mens. De inzet van het vliegtuig
voor dit doel, spreekt velen aan.
De vlucht van vandaag is een
voedselvlucht voor Biafra. De dui
zenden, ja miljoenen, die de dood
door honger en uitputting voor ogen
zien als gevolg van de zinloz stam
zien als gevolg van de zinloze stam
men- en afscheidingsoorlog in Nige-
rië, worden door het ontwaakte ge
weten van onze vrije wereld gehol
pen. Zo veel als mogelijk is. Voed
sel en medicamenten worden met
duizenden tonnen aangevlogen en
de organisatie, die daarvoor nodig
is, is veelomvattend, groot en
groots, maar vooral improviserend.
De aard van de hulp en de belem
meringen, vanwege politieke, zake
lijke en menselijke oorzaken, zijn
daarvan oorzaak.
Wij vliegen vandaag behalve wat
voedsel, een lading van 34 ton, in
hoofdzaak aluminium platen voor
landingsbanen en vliegtuigparkeer
plaatsen, hulpmiddelen die ver
schrikkelijk hard nodig zijn, want
voedsel en medicamenten kunnen
de slachtoffers niet bereiken wan
neer de vliegtuigen van de nachte
lijke „durvers" niet kanden landen
en parkeren. Ook wapens en muni
tie kunnen dan niet worden aange
voerd!
De bestemmig van onze vlucht
is het centrum der hulpverlening en
de basis van de letterlijk duistere
bevoorradingsvluchten, het eilandje
Sao Tomé, voor de kust van Biafra.
Een zielig, miniscuul klein landings
stripje (gezien van 10.000 meter
hoogte) op een klein eiland, uitlo
pend in de oceaan, is weinig moed
gevend voor de gezagvoerder van
een grote Boeing om zijn zware last
er op neer te zetten.
De praktijk en ervaring, gekop
peld aan flink remmen, blijken
toch voldoende om in dit krioelend
wespennest prchtig te landen en
daarmede staan we dan op een nor
maal door ieder verlaten en onbe
kend plekje in onze wereld, dat nu
ineens tengevolge van de nare en
bizarre omstandigheden een druk,
verward, maar vooral bruisend cen
trum is geworden.
Op Sao Tomé, een klein met pal-
menbomen bedekt eilandje, waar de
negerbevolking een gezapig zij
het naar mijn smaak wel wat onder
danig leventje leidt, is nu ineens
vanwege de ligging van het eiland,
een invasie gekomen van allerlei
mensen, uit allerlei landen.
In de eerste plaats zijn er de ver
tegenwoordigers van de Wereldraad
van Kerken en van Caritas Interna
tional. Instanties, die zich bezighou
den met de ingevlogen goederen, die
op de juiste wijze toegedeeld moe
ten worden aan de diverse gebieden
in het doodbloedende Biafra. Ame
rikanen, Canadezen, Zweden, Denen,
Duitsers en Portugezen werken er
samen (althans trachten samen te
werken) om een min of meer gere
gelde luchtbrug van mensen, mate
rieel, voedsel en medicamenten mo
gelijk te maken.
Dit zijn allen liefdadigheidswer
kers, die voor weinig geld zich heb
ben laten uitzenden naar dit veria
hoe en waarom, dag en nacht in de
weer te zijn teneinde te helpen de
nood te lenigen.
Daarnaast zit er de gemeenschap
van vliegers, die of voor goed
voorzover goed en mogelijk is
georganiseerde maatschappijen of'
instellingen, of voor gok-maatschap-
pijen vliegen. Eén ding hebben al
deze vliegers op een enkele uitzon
dering na gemeen: de wil om in zo
kort mogelijke tijd zoveel mogelijk
geld te verdienen. Gezien de risi
co's overigens een begrijpelijke
zaak. In hotel Salazar is praktisch
iedereen ondergebracht en overdag
hangen en slenteren er bemannin
gen rond tussen druk organiserende
en meer inproviserende stafleden.
In ieder- geval is er volop gelegen
heid om een praatje te maken met
zo nodig ieder der aanwezigen.
Hoop, berusting, kwaadheid, te
leurstelling, onzekerheid en vastbe
radenheid kunnen uit al de gesprek
ken worden gedestilleerd.
De kerkelijke instanties hopen op
een vergroting der hoeveelheden,
vermeerdering van financiën om tot
een beter coördinerend geheel te
komen met beter toegeruste vlieg
tuigen, voldoende reserve-onderde
len en goede betrouwbare piloten.
Teveel staan er vliegtuigen aan
de grond door gebrek aan onderde
len en gedurig moeten vliegers naar
Europa om te trachten nieuwe wie
len, banden en motoronderdelen te
kopen, want de DC-7-machines
staan nogal eens vleugellam.
Dat neemt niet weg dat de katho
lieke en protestantse hulpverleners
direct na aankomst van een voor
raad uit Europa, met alle mogelijke
middelen en wat met vooral veel
overleg en inproviseren,»de ingevlo
gen voorraden gaan herverdelen
over de beschikbare DC-7-vliegtui-
gen, die de zo benodigde, middelen
in de nacht naar de strips in Biafra
vliegen. Hier kun je de kerken zien
op hun best, want voorzover in een
zo moeilijk gebied is samen te wer
ken, worden eendrachtig de handen
inéén geslagen. We kunnen eigen
lijk wel stellen dat de paters en de
protestante geestelijken zich in niets
van elkaar onderscheiden, hier op
dit plekje bij de evenaar.
Een zeer been in de hele aangele
genheid is de stille strijd, die er
gaande is tussen het Rode Kruis en
de Kerkelijke hulporganisaties. Het
Rode Kruis opereert van het eiland
je Fernando Poo en heeft op het
eerste oog een wat meer officiële
status, zodat zij door de federale
Nigeriaanse regering niet beschul
digd wordt van clandestien wa-
penvervoer. Dit laatste wordt de Ca-
ritas-vliegtuigen regelmatig wel ver
weten. Deze vliegtuigen pionieren
zeker meer, de piloten gokken meer,
maar doen het dan toch maar.
Een der grote voormannen bleek
te zijn Graaf Carl Gustav von Ro
sen, de man, die voor de oorlog als
KLM-vlieger veel de Indië-route be
vloog en de man die in de oorlog
de Nederlandse vlieger A. Viruly
op slinkse wijze uit Nederland wist
te helpen. Deze 60-jarige ervaren
piloot, oud-adviseur van keizer Hai-
le Selassie in Ethiopië, had de lei
ding over het grootste deel van het
vliegwerk. Zijn vrouw stond hem
daarbij administratief bij. Iedere
avond vloog Von Rosen zelf naar
het hongerende gebied en hij deed
dit vol overgave.
Hij noemde zich en al de andere
bemanningen, die nacht op nacht
de stripjes in Biafra opzoeken,
barmhartige Samaritanen van Afri
ka. Fel keerde hij zich tegen de be
schuldigingen, dat hij en zijn men
sen ook wapens vervoerden. Zelf
had hij voor eigen bescherming nog
geen revolver op zak. Uitsluitend
vanwege een heilig moeten, vloog
hij en deed hij dit toch zeker niet
van gevaar ontblote werk. Ook fel
was hij in zijn verdediging van het
Caritas-werk. In het vuur van het
gesprek stelde hij kort en bondig:
„De kerken doen het werkelijke
werk en het Rode Kruis komt niet
veel verder dan vergaderen."
Al zal dit dan ook wel wat te
scherp zijn gesteld, het was wel het
algemene gevoel onder al deze hulp
verlenende instanties en mensen.
De'heer Von Rosen, overigens
nog zeer vitaal en zelfverzekerd,
hield iedere romantiek uit de vlie-
gerverhalen in deze wereld. Hij was
alleen maar diep begaan met de vre
selijke ellende, die hij iedere nacht
meemaakte.
Het overschot van Biafra is
slechts te vergelijken met het get
to van Warschau. Honger, ellende,
dood en verderf vieren er hoogtij.
Hij maakte een raket-aanval van
de Nigeriaanse troepen mee en het
vreselijke resultaat was 520 doden,
waaronder geen enkele man.
Hulp op allerlei manieren is er
nodig en deze zendeling onder de
vliegers maakte er geen geheim
van dat hij dit onder alle omstan
digheden zal blijven doen.
In het hotel Salazar en op het
vliegveld hingen in de loop der dag
allerlei oudere captains en jonge
tweede vliegers rond, die onder het
genot van een levensgroot glas bier
gaarne bereid waren van gedach
ten te wisselen.
Uit al deze gesprekken kwam
naar voren dat het gevaar-element
niet hoog werd geacht qua bedrei
ging door Nigeriaans luchtafweer
geschut of nacht jagers. Algemeen
was men van mening dat wanneer
de Nigeriaanse regering dit per se
wenste, dat de hulpvluchten binnen
de kortst mogelijke tijd waren afge
lopen. Zeer cynisch werd daarbij
gesteld dat juist de Nigeriaanse re
gering de hulpvluchten toelaat om
dat het dan tenminste op een legale
manier, heel langzaam, maar heel
veel Biafranen kan afslachten.
Het gevaar voor de piloten zit
meer in de landingsbanen, die van
slecht tot zeer slecht moeten wor
den genoemd.
De meeste banen zijn lange we
gen, waar aan de zijkanten de bo
men en struiken zijn weggehakt en
waar zeer weinig goede parkeer
plaatsen zijn. Deze zijn dringend
nodig óm anderen te laten landen
en opstijgen.
Een ander probleem: en dit is
juist één van de hete hangijzers die
O J. VINK
er in deze „Biafraanse" vuurpoel
liggen: het komt vaak voor dat vlieg
tuigen met voedsel of medicamenten
op afgelegen plaatsen de grootste
moeite hebben om gelost te worden.
De eerste vraag na de landing is:
„Hoeveel en wat voor wapens heb
je bü je".
Onomstotelijk staat vast, dat Bia
fra tot ondergang is gedoemd, wan
neer niet op grote schaal voedsel en
medicijnen worden binnengevlogen,
maar even onomstotelijk staat vast
dat wapens even nodig zijn.
De Biafranen redeneren van:
„Wanneer wij geen wapens hebben
om de levens van vrouwen en kin
deren te verdedigen, hebben we ook
geen voedsel nodig, want dan sterft
iedereen toch".
Eindeloos zijn de verhalen van al
deze vliegers, journalisten en foto
journalisten.
Al deze mensen hebben eigenlijk
maar twee punten op dit kleine
eilandje, waar ze elkaar ontmoeten,
n.l. het behoorlijk geoutilleerde ho
tel en het vliegveld. Tegen 6 uur 's
middags bevindt iedereen zich op
het vliegveld, waar de volgeladen
machines, vuurspugend en sputte
rend onder de bekwame handen van
de oude rotten in het vak, over het
platform rollen naar de baan om
nagewuifd door vrienden en beken
den koers te zetten naar het onge
wisse.
En het leven op het vliegveld gaat
weer zijn gewone gang, afwachtend
en gonzend van geruchten. Het deed
mij denken aan de donkerste dagen
uit de 2e wereldoorlog, toen iedere
dag nieuwe geruchten hoop gaven.
Ook hier steeds nieuwe verhalen
over vliegtuigmaatschappijen, die
zich terug zullen trekken, over pi
loten, die op hol raken, over avon
tuurlijke wapenvliegers, die in de
knoei raakten en vooral over hoe
lang deze affaire nog zal kunnen
voortduren.
Het eilandje leeft wel mee met
deze Amerikaanse, Canadese,
Zweedse, Duitse en Nederlandse in
vasie.
Een korte onderzoekingstocht in
het kleine stadje leerde mij wel dat
van een dergelijk gebeuren een ze
ker welvaartsstaartje blijft hangen
onder de inheemse negerbevolking.
Na op de inheemse markt verse
ananas te hebben gekocht en een
jaar souvenirtjes, verzamelden we
ons weer in de nacht bij de machtige
Boeing van Transvalia, die nu ge
flankeerd werd door een vliegtuig
van Martin Air om de weg door
de Afrikaanse heldere lucht naar
huis te vinden. Nadat er een paar
extra plaatsen en slaapzakken wa
ren georganiseerd voor enkele pas
sagiers, te weten piloten en jour
nalisten, sleurde gezagvoerder Wil
Albers de gróte vogel de lucht in.
Een stop voor benzine en voor een
drankje in Libreville (Gabon) was
nodig en daarna, slapend in de ge»-
weldig grote en lege kabine of wa
kend voorin, ging de vlucht recht
streeks naar Frankfort, waar een
nieuwe landing wachtte.
Vermoeid, maar boordevol indruk
ken en gedachten en op het laatst
bijzonder genietend van een helder
zonovergoten alpengebied, was dit
experiment ten einde. Mjjn conclu
sie was dat ik heel veel moedige en
onvermoeibare mensen aan het werk
had gezien aan een gigantische,
maar op het oog hopeloze taak.
GELDERMALSEN De toestand van de fruitteelt is al niet veel gunstiger
dan in de overige sectoren van de landbouw. Ook hier heeft men in de afge
lopen oogstperiode te doen gehad met zeer grote overschotten, met name van
appels en peren, waarvoor slechts ten dele en dan nog met moeite een afzet
gebied kon worden gevonden. Evenals in de landbouw zal er voor een groot
aantal fruittelers en dat zullen in de praktijk wel de kleine worden, niet veel
anders opzitten dan een zekere vorm van sanering te accepteren. Vooral in de
komende jaren zullen er in de fruitteeltgebieden van ons land, vooral ook in de
Betuwe, spaanders vallen. En die komen dan niet alleen van het rooien van
oude en onrendabele fruitbomen, een zaak waarmee overigens al een begin is
gemaakt.
nele schakels van de handel, maar hij
zag dat op den duur toch niet als een
oplossing.
De concurrentie-positie is er de laat
ste jaren ondanks de EEG-maatrege
len, ja misschien wel gedeeltelijk dank
zij de EEG-maatregelen, niet beter op
geworden in de fruitteelt. Er z(jn tal
van zuidelijke landen, Frankrijk en Ita-
Më, die goedkoper kunnen produceren
en leveren en de Nederlandse fruitte
ler die niet op zjjn tellen past, van de
Europese markt verdringen. Er is nog
maar een klein aantal telers dat in al
le opzichten mee kan komen en een
vrij groot aantal kwekers die econo
misch niet sterk staan en daarbij dan
nog een produkt leveren dat niet aan
de top staat, zullen de strijd in de ko
mende vijf jaren gaan verliezen. Men
voorziet dan ook dat een grote groep
kleinere aanvoerders op den duur bij
de veilingen weg zal blijven.
Dat was in grote trekken het beeld
dat enige honderden Betuwse fruitte
lers, in Geldermalsen bijeen voor het
bijwonen van de fruitteeltdag 1968/'69
in hotel De Gouden Leeuw zowel van
de zijde van hun eigen organisatie, de
Nederlandse Fruittelers Organisatie, als
van de zijde van de overheid, de voor
lichtingsdiensten in dit geval, kregen
voorgetoverd. De heer H. van Steenis,
voorzitter van de kring Geldermalsen
van de N.F.O., wees er in zijn wel
komstwoord al op dat nu reeds velen
moeite hebben het hoofd boven water
te houden. Sommigen redden het nog
wel door het fruit aan de deur te ver
kopen met uitsluiting van de traditio-
De EEG-regelingen zijn op zich zelf
genomen wel goed, maar de detailuit
voeringen in vele lahden laten wel eens
wat te wensen over. In de fruitteelt
moet men echter de zaken wel over een
aantal jaren bekijken. Als men nu nieu
we bomen inplant, dan heeft men daar
pas over enige jaren profijt van. Het
is echter voor de fruitteler een onver
teerbare zaak, dat in deze welvaarts
staat, waarin vrijwel iedereen zijn loon
verhoogd ziet, hij in zijn inkomsten
steeds meer achteruit gaat. Nederland
neemt overigens als landbouwend land
niet zo'n sterke positie meer in als vroe
ger. We hebben een agrarische bevol
king van amper 7 procent die onderling
nogal verdeeld is. Frankrijk daarente
gen, onze grootste concurrent, heeft nog
een landbouwbevolking van ruim 18
procent en dus ook meer in de melk te
brokkelen.
We kunnen echter met het fruit in Ne
derland nu nog alle kanten uit, al zal
de concurrentie in de toekomst zwaar
worden. We zitten wat het klimaat be
treft, de grond en de ligging ten opzich
te van grote consumentencentra zo'n
beetje in de middenmoot. Er kan nog
iets gedaan worden aan de factor ar
beid en kapitaal, maar ook niet bar veel
meer, aldus de heer L. Gijsberts van
het Centraal Bureau van de Tuinbouw
veilingen in Nederland die van mening
is dat de prijsdruk de eerste jaren nog
wel aan zal houden. Voor de druiven lig
gen de kansen hier niet zo best, gezien
de enorme aanvoeren uit het buiten
land. Griekenland kwam in 1965 met
200.000 ton aan de markt, Italië met
1.520.000 ton, Spanje met 430.000 ton en
Frankrijk met 490.000 ton. Aan appelen
komt er jaarlijks zo'n 30.000 ton meer
aan de markt uit West- en Zuid-Europa.
Daar komen dan ook nog ieder jaar
140.000 ton peren extra bij uit deze lan
den en 136.000 ton druiven. Dan nog ie
der jaar maar moeten worden afgezet
landen en uit het middellandse zeege
bied nog eens 280.000 ton citrusfruit. Het
zijn zo langzamerhand onvoorstelbaar
grote voorraden geworden die toch ie-
deer jaar maar moten worden afgezet
en als dit zo doorgaat met de produk-
tievergroting, komen we in een chaos
terecht.
Wil de Nederlandse fruitteler het spel
nog een beetje meespelen, dan moet
men met hooggekwalificeerd fruit aan
de markt komen en dan 'moet er zo ra
tioneel mogelijk op de bedrijven ge
werkt kunnen worden. En in Gelder
land is dat nu niet direct overal het
geval. In de kring Geldermalsen van
de NFO wordt pakweg zo'n 6000 ha
aan fruitboomgaarden geteld. Maar on
geveer de helft daarvan is vrij oud,
in ieder geval boven de 15 jaar en be
slist niet erg rendabel meer. Ook wat
de kwaliteit van het fruit betreft kan
er in de Betuwe beslist wel een beter
produkt geteeld worden vindt de heer
P. A. Spoor van het Landbouw-Econo-
misch Instituut, die naar een reconstruc
tie van de hele fruitteelt in Nederland
wil. Sommige telers hebben het met
de perenteelt geprobeerd en er kwam
daardoor dit seizoen zo'n 155.000 ton
peren aan de markt. Maar het is ge
bleken dat perenteelt een groot waag
stuk is en men moet echt wel van goe
den huize komen om het op dit terrein
op te kunnen nemen tegen Zuid-Frank
rijk. De crisis, aldus de heer Spoor, kan
alleen door de economisch sterken over
leefd worden. Een goed geleid, niet te
oud bedrijf met jongere aanplant kan
nog wel zo'n 20.000 gulden winst ma
ken. Maar dan moet men er appels te
len die hier gewild zijn en moet de be-
drijfsgrootte zeker rond de 10 ha bedra
gen. Trouwens, over dat assortiment is
ook het laatste woord nog niet gezegd.
De teelt van de Golden Delicious kan
men wel gevoeglijk aan Zuid-Europa
overlaten. Maar de James Grieve en
vooral de goudreinet zijn appelen die
beter in ons klimaat kunnen worden
geteeld en ook bij de gemiddelde Neder
lander er wel in wil.
Verder vinden deskundigen zoals de
heer G. S. Roosje, landbouwingenieur
bij een proefteeltbedrijf in Zeeland, dat
het gemiddelde Betuwse bedrijf moei
lijk met de concurrentie mee kan ko
men. Veelal is de kwaliteit wel redeiljk,
maar men heeft vaak nog te oude bo
men en de beplantingsdichtheid kon ook
beter. Een kleine jonge boom is gemak
kelijker en efficiënter te bewerken. Wat
dat betreft zit de NOP, de nieuwe pol
ders overigens allemaal wel, beter. De
kostprijs ligt in de Betuwe ook niet
overal even gunstig mede omdat de
kilo-opbrengst vaak nog laag is. In Lim
burg met name ontwikkelen de bomen
zich sneller en beter. Maar ook daar
kan niets aan worden gedaan. Zo denkt
men tegenwoordig meer en meer aan
het aanleggen van windschermen, een
dure zaak die echter op den duur zijn
geld wel opbrengt. Toch zal men. wil
men rendabel kunnen werken, ook in
de Betuwe naar wat grotere bedrijven
toe moeten gaan. Schaalvergroting dus
ook in de fruitteelt.
Deskundigen achten het eenmansbe
drijf momenteel economisch te kwets
baar en willen naar bedrijven van ze
ker 10 tot 15 ha en-in de toekomst zelfs
naar 20 ha, die nog door twee -man
zijn te runnen. Naast de aandacht, te
wijden aan de produktie-omstandighe-
den, zal er beslist ook nog wat meer
moeten worden gedaan aan de afzet,
desnoods in samenwerking, hechter
dan tot nu toe.
Verwacht wordt dat de consumptie
van appelen verhoudingsgewijs weinig
of niet zal toenemen. Daar moet men
dus rekening mee gaan houden. Men
moet het assortiment beter gaan uit
kienen en overgaan tot nieuwe aan
plant omdat nog vele oude boomgaar
den zullen worden gerooid. De toe
komst wijst er voorts op, dat nog maar
de helft van het Betuwse areaal ge
schikt is voor de fruitteelt van morgen.
En wat dan te doen met het andere
land dat overblijft, waar de fruitbo
men verdwijnen moeten. Dat kan men,
mits het daarvoor geschikt is gemaakt,
gebruiken voor de inzaai van win
tertarwe en van rogge. Ook suiker
bieten zullen het hier in de Betuwe
wel doen. Aardappelen overigens ook
wel, maar daar is al genoeg voorraad
van en die teelt kon ir. J. Luyendijk,
de landbouwconsulent voor Gelderland,
dan ook moeilijk aanbevelen. Verder
zag hij ook wel brood in de verkoop
van grond aan bedrijven die uit willen
breiden. Dus een soort vrijwillige sa
nering.
Problemen dus genoeg in de Betu
we. Maar problemen die mede dank
zij de uitstekende voorlichting en de
op hoog peil staande research, Neder
land staat wat dat betreft wel aan de
top, tot een oplossing zullen kunnen
worden gebracht. Dat neemt echter
niet weg dat de tijd dringt en dat de
fruitteler in Nederland, en zeker die
in de Betuwe, op zijn qui vive zal moe
ten zijn om in de toekomst nog te kun
nen concurreren met landen, die alles
op alles schijnen te zetten om de
markt te kunnen veroveren. Met het
stellen van de problemen zoals ze nu
liggen heeft de fruitteeltdag in Gelder
malsen dan ook zeker aan zijn doel
beantwoord.
VEENENDAAL Vanavond reeds
gaan de heren van Panters 1 naar De
Bilt om de laatste competitiewedstrijd
van dit jaar te spelen. Tegenstander
is GGSI 1, dat in eigen huis voor ver
rassingen heeft gezorgd door o.a. te
gen Nijenrode 1 gelijk te spelen. CGSI
neemt momenteel een bescheiden
plaats in de middenmoot in, maar
moet in eigen huis als één der gevaar
lijkste tegenstanders worden gezien.
Voor Panters is het dus goed oppassen
om niet weer een punt te verliezen.
De ontwikkeling in deze eerste klas
is voor Panters overigens niet best.
Het IJsselsteinse Vives 1 heeft zich uit
de competitie teruggetrokken. Daar
dit team thuis tegen Nijenrode had ge
lijk gespeeld loopt Nijenrode nu-weer
een punt van Panters weg, want door
deze maatregel komen alle reeds ge
speelde en nog te spelen wedstrijden
tegen Vives te vervallen, waardoor het
verliespunt van Nijenrode dus even
eens komt te vervallen. De situatie is
thans zo, dat SVV 2 met drie verlies-
punten de eerste klas aanvoert, ge
volgd door Nijenrode met drie verlies-
punten en Panters met vijf verliespun-
ten. SVV en Nijenrode moeten echter
nog tweemaal tegen elkaar uitkomen,
terwijl SVV nog bij Panters op bezoek
moet.
Het thuisprogramma is als volgt:
Om vier uur heren 2 tegen SVE 2 uit
Utrecht en om vijf uur heren 4 tegen
Rhevo 1 uit Rhenen.
Heren 3 speelt thuis tegen Valbovol
6 en maandagavond weer uit tegen
De Valk 1 in De Meern. Dames 2 gaat
op bezoek bij Dalto 1 in Driebergen,
terwijl het jongens- en jeugdteam het
in Culemborg tegen de jeugd van Shot
bijzonder moeilijk gaat krijgen.
VEENENDAAL Deze week werden er in de klasse 3E van de Geldersche
Vallei maar twee wedstrijden gespeeld. SKF 2 verloor van STV-Climax 4 met
3—7 en Schimmelpenninck I behield zijn laatste kans om bij de bovenste drie
te komen door RTC 3 met 73 te verslaan. De wedstrijd RTTV 6Schimmel
penninck werd op verzoek van de laatste uitgesteld.
De stand is nu:
STV-Climax 4
8
8
16
68-12
KEV 3
8
4
2
2
10
44-36
RTTV 6
7
3
2
2
8
38-32
Schimmelp. 1
7
4
-
3
8
36-34
SKF 2
8
1
-
7
2
23-57
RTC 3
8
1
-
7
2
21-59
Wie in deze klasse de uiteindelijke 2e
en 3e plaats zal bereiken is nog met
geen mogelijkheid te zeggen. Schim
melpenninck moet n.l. nog naar RTTV
6 en KEV 3.
Wederom 2 monsterzeges in 3 F, na
melijk van koploper RTTV 5 op KEV 4
(91) en van Swift 2 op het bezoeken
de Shot 3, eveneens 91. SKF 1 won
van RTTV 7 met 28 en behoudt door
een beter gemiddelde dan Swift 2 de
tweede plaats. In deze afdeling zijn zo
wel de teams voor de promotiegroep, als
voor de degradatiegroep bekend, on
danks het feit dat er nog twee wed
strijden moeten worden gespeeld.
3 F
RTTV 5 8 7 1 - 15 64-16
SKF 1 8 6 - 2 12 55-25
Swift 2 8 5 2 1 12 49-31
RTTV 7 8 2 1 5 5 31—49
KEV 4 8 1 - 7 2 24-56
Shot 3 8 1 - 7 2 17-63
In 4 J kreeg STV-Climax 5 zijn eerste
punten tegen. De wedstrijd tegen RTC 4,
dat vocht voor zijn laatste kans, werd
door STV-Climax 5 gewonnen met 8-2.
G. de Man en Lankveld werden van
hun ongeslagen record beroofd door
respectievelijk Snijder en v. Smaalen.
Verder speelde RTTV 8RTC 4 gelijk
(55). In deze afdeling is H. v. Velsen
nog de enige ongeslagen speler. De
stand is als volgt:
STV-Climax 5 7 7 - - 14 68- 2
RTTV 8 7 4 1 2 9 36-34
RTC 4 7 2 2 3 6 33-37
STV-Climax 7 6 1 1 4 3 17-43
SKF 4 7 1 - 6 2 16-54
STV-Climax 5 en RTTV 8 gaan over
naar de promotiegroep, de rest wordt
weer onderverdeeld in twee degradatie-
groepen. In 4 K boekte SKF 3 een regel
matige 73 overwinning op Schimmel
penninck 2. Met nog enkele wedstrij
den te spelen is hier de stand:
KEV 6
WSTC 1
SKF 3
STV-Climax 9
Schimmelp. 2
x twee punten in mindering W.N.O.
STV-Climax 8 ^verloor in 4 L zijn
voorlaatste wedstrijd van Ribac 2 (82),
dat zijn laatste duel speelde. SKF ver
loor met 82 bij leider STV-Climax 6,
welk team uit de laatste wedstrijd te
gen Shot 4, maar 1 punt behoeft te ha
len om Kerstkampioen te zijn. De stand
luidt hier:
6 5 1 - 11 39-21
5 4 1 - 7x 33-17
6 3 - 3 6 36-24
6 1 - 5 2 24-36
7 - - 6 2 18-52
7 6 1 - 13 54-16
8 6 1 1 13 56-24
7 3 1 3 7 39-31
7 113 3 19-51
7 - - 7 0 12-58
STV-Climax 6
Ritac 2
Shot 4
STV-Climax 8
SKF 5
AMERONGEN Dinsdag 17 de
cember worden in het Dorpshuis in
Amerongen vaardigheidsproeven ge
houden voor de leden van de sportver
eniging „Amerongen".
's Middags om 16.00 uur treedt de
jeugd tot 12 jaar aan, terwijl 's avonds
om 19.00 uur de ouderen hun prestaties
tonen.
In totaal gaan 200 turners en turn
sters deze proeven afleggen, waarbij
zij per groep in aanmerking kunnen
komen voor een le, 2e of 3e prijs.
