rt-jgj}jjjgj
c
Wonen ah een
experiment
Eerste klasse door het leven....
Vrouwen worden
ouder,
mannen niet
IKWOON
Geloof o.
e
nu maar
WIJ REKENEN ONS RIJK, TERWIJL WIJ
ONDERHAND ARM WORDEN....
SLAAPT U MAAR
MOEILIJK IN?
Lokken niet mooie kleren
halm HANDCIREME
Verboden voor mannen
Moed
Thuiskomen na'n drukke
dag. Even zitten. Fijne
stoel. Fijn huis ook, goed
ingericht door
Eerste klasse
DONDERDAG 27 FEBRUARI 1969
De Alitalia, de Italiaanse luchtvaartmaatschappij heeft stewardessen in
het buitenland geworven. Er zijn zelfs 29 Nederlandse meisjes bij.
Om de baan wat aantrekkelijker te maken, heeft men nu een nieuw
uniformpje ontworpen. Het bestaat uit een groene deux-pieces van wol, een
zachtgroene kamgaren mantel, een blauw vilten hoedje en zwarte kalflederen
kniehoge kaplaarzen.
ADVERTENTIE
Sf/il
uw handen vragen erom
In het kader van de steeds terugkerende exposities in de toonzaal van de distri-
buantenvereniging Goed Wonen te Soesterberg, worden leerlingen van diverse
kunst-academies uitgenodigd, de inrichting te verzorgen van het daar aanwezige
„kruishuis".
Dit huis is ontworpen door de architect Klunder te Rotterdam in opdracht van
het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten en onderscheidt zich door vorm en mate
riaal-keuze bijzonder van het huidige woning-type.
Juist daarom by uitstek geschikt voor het maken van experimentele inrichtingen,
hetgeen deze keer werd toevertrouwd aan leerlingen van de Academie voor Kunst
en Industrie te Enschede.
Bij het ontwerp is men uitgegaan
van het gegeven, dat wijzelf, de men
sen, het middelpunt moeten zijn van
het wonen in de meest uitgebreide zin.
Dit is bij de inrichting ook duidelijk
naar voren gekomen. Buiten de keuken
en de daarin opgenomen eetgelegen
heid, welke door middel van een alu
minium jaloezie van het overige woon
gedeelte is afgescheiden, heeft eigen
lijk niets een vaste plaats in het
huis. De gedachte te kunnen doen en
laten wat men zelf wil, is in het ge
hele huis sterk doorgevoerd.
Een groot deel van het vloeropper
vlak is verhoogd. Op en om deze ver
hoging speelt zich het wonen af. Kus
sens en matrassen op het plateau doen
dienst als variabele zit-eenheden.
Voor het plaatsen van fauteuils is
voldoende ruimte vrijgelaten, hier
echter ontbreken zij in het gehele in
terieur! Wij kunnen mis voorstellen
dat bezoekers, die eventueel op een
meer „traditionele"' wijze willen zit
ten. een geriefelijke zitplaats missen.
Enfin we weten, stoelen kunnen er al
tijd bij gezet worden want per slot van
rekening is in dit interieur alles moge
lijk. Elementaire zaken zoals bergkas-
ten enz. zijn op het plateau geplaatst;
de kubus-kastjes van Pas-Toe die naar
eigen inzicht op diverse manieren zijn
samen te voegen, accentueren de
flexibele mogelijkheden in deze wo
ning.
Ook het slaapgedeelte is in de ver
hoging opgenomen. Het bestaat een
voudig uit een verdieping waarin de
matras ligt. 's Avonds kan dit deel
van „de kamer" worden afgesloten
door middel van een zwarte schuif
wand.
Het plafond is verlaagd met trans
parant linnen doek, waarboven ver
scheidene spotlights zijn aangebracht.
Hierdoor wordt het plafond en de ruim
te er onder gelijkmatig verlicht. Aan
gevuld met enkele lampen, welke di
rect licht geven, is het verlichtings
probleem opgelost.
De in het interieur toegepaste mate
rialen sluiten, wat eenvoud betreft,
goed aan bij die, welke de architect
toepaste bij de bouw van de woning.
In het algemeen is weinig kleur ge
bruikt; de kussens op het plateau zijn
geel en blauw terwijl verder voor het
gehele interieur grijs en wit werden
gekozen. Eenvoud niet slechts in ma
terialen. maar ook in kleur-keuze,
waarbij de stelling past, dat kleuren
in de kleding die de bewoners dragen,
voldoende sfeerbepalend zijn. Men stelt
immers, dat de mens het middelpunt
is in deze woning. Over het geheel ge
nomen heeft het interieur als woonver
blijf misschien nog enkele vraagte
kens maar als experiment wat toch
ook het uitgangspunt was is het
geheel toch goed geslaagd.
In zeer gemakkelijke houdingen
heeft men plaats genomen op het
plateauoverigens is een ieder vrij
te gaan zitten zo zij zelf wil; het is
ook geoorloofd om er een stoel bij te
pakken.
Hebben mannen een hekel
aan vrouwen
NEW YORK Vele vrouwen hebben het gevoel, dat mannen een hekel aan
vrouwen hebben
„Ik weet dat mijn man van me houdt, omdat hij mij dat zelf eens 20 jaar
geleden heeft verteld", zei een huisvrouw, „maar ik heb me altijd afge
vraagd, of ie ook echt dol op mij is. Ik heb niet de indruk, dat de meeste
mannen werkelijk dol op vrouwen zijn of genieten van hun gezelschap
Zij moeten misschien wrevel overwinnen, nl. het feit, dat wij kinderen kunnen
krijgen en zij niet".
O hemel nee. lieve dame. Wat kan die beroemde vrouwelijke intuïtie zich ver
gissen. Het is voor mannen moeilijk genoeg, kinderen te verdragen, nadat ze
geboren zijn. Zij koesteren echt geen geheim verlangen om ze ook nog te baren.
Zij zijn maar al te blij, dat corvee voor het voortbestaan van het ras aan het
vrouwelijk geslacht over te kunnen laten.
Ofschoon mannen niet verlangen
vrouwen te zijn en deze over het alge
meen vaak wantrouwen, zijn er toch
veel dingen, die zij heimelijk in vrou
wen waarderen en bewonderen of
zelfs benijden, maar zij zeggen dat ge
woonlijk maar zelden hardop.
Vrouwen zouden verbaasd zijn, als
zij wisten, hoe vaak haar mannen, als
niemand van het andere geslacht in de
buurt is. met een spoor van tranen in
hun ogen opmerken „Wat ik zo fijn
vind van mijn vrouw is dat zij..."
„Als een vent zo begint te praten",
zei een vriend van me, die buffetbe-
diende is, „tap ik hem niet meer, je
weet altijd dat een man meer dan ge
noeg heeft gehad, als hij begint op te
scheppen over zijn vrouw of te zeggen,
hoe goed zijn lieve oude moeder voor
hem is geweest."
Wat nu, is het, dat mannen bewon
deren in hun vrouw of zelfs in de
meeste vrouwen?
Wel, dat zijn verschillende eigen
schappen: zoals b.v. dat een vrouto
over het algemeen minder wispelturig
en standvastiger in haar trouw is dan
hij.
Mannen bewonderen een vrouw, om
dat zij, ofschoon harder klagen over
kleine tegenslagen, in de regel de gro
te rampen en zware beproevingen van
het leven weet te dragen met een
zwijgende, niet te schokken moed, die
zijn eigen gejammer van zelfbeklag
om zijn lot te schande maakt.
Denk maar eens aan de dappere
meisjes en vrouwen, van heel jong tot
zeer oud, die in oorlogstijd huishou
dens op de been hielden en voedden,
die in gevangenissen en concentratie
kampen niet te breken waren, die de
Het is een bekend feit, dat de gemiddel
de leeftijd van de vrouw in de moderne
Westelijke wereld hoger ligt dan die
van de man: de vrouw wordt gemiddeld
drie vijf jaar ouder dan de man. De
betere kansen voor de vrouw om oud te
worden dankt zij aan het feit, dat de
man in het jachtige leven in hoogont
wikkelde landen meestal onder grote
druk komt te staan dan de vrouw. In
de ontwikkelingslanden valt dit ver
schil namelijk weg: daar worden man
nen en vrouwen gemiddeld even oud,
ofschoon lang niet zo oud als in de
Westerse wereld. Het schijnt dat deze
ontwikkeling in de moderne industrie
staten zich voortzet. Recente onder
zoekingen hebben aangetoond, dat de
gemiddelde leeftijd van de man en die
van de vrouw de neiging heeft verder
te stijgen.
ADVERTENTIE
KORTE UJNDAAN 21 TEL 010/112955 ROTTERDAM
GROTEMARKTSTR.5 TEL 070/116162 DEN HAAG
MAR1APLAATS2 TEL 030/18900 UTRECHT
BRINK 93 TEL. 05700/12411 DEVENTER
bewakende Duitsers. Japanners of
XSB'ers in hun gezicht uitlachten of
slim om de tuin leidden. In Schevenin-
gen, Vught, Auschwitz of Bandung zou
men er monumenten voor kunnen op
richten.
De man bewondert de vrouw, omdat
kleine dingen haar veel meer genoegen
en opwinding kunnen verschaffen dan
hem dingen zoals wat gezellige
kletspraat, het uitwisselen van recep
ten via de telefoon, het kopen van een
nieuwe hoed, verse bloemen in een
vaas in de woonkamer, de zachte gloed
van kaarslicht op de eettafel, zelfs als
het maal bestaat uit opgewarmde
kliek. Waar hij over knort, daar juicht
zij over, want zij heeft de grote gave,
haar wereld te vermooien met kleine
genoegens.
De man bewondert de vrouw om
haar eindeloos streven naar volmaakt
heid.
Als er ooit een betere, prettiger we
reld komt, dan zal dat haar werk zijn,
niet het zijne. Hij is vaak bereid tot
schipperen en het aanvaarden van het
minder goede, zij nooit.
Een vrouw, zij moge rijk zijn of
arm, koestert altijd het verlangen
eerste klasse door deze wereld te gaan.
als iets niet in orde is, probeert zij het
in orde te maken. Zij zal geen prul
werk of waren van slechte kwaliteit
aanvaarden.
Zij zal niet in een koude kamer blij
ven zitten, als er een manier is om die
warmer te maken. Zij zal in een res
taurant niet aan een ongunstig ge
plaatste tafel gaan zitten, als ze een
betere kan krijgen. Als zij trouwt met
een vent. die een dubbele persoonlijk
heid heeft, gaat zij onverbiddelijk aan
het werk om een graalridder van hem
te maken. Zij zal altijd aan het sprook
je en de romance blijven geloven.
Tenslotte bewondert de man de
vrouw, omdat zij, evenals de Mount
Everest, daar is als een eeuwige uitno
diging, een eeuwige uitdaging om te
laten zien wat hij kan.
Maar als de mannen de vrouwen zo
zeer bewonderen, hoe komt het dan,
dat zij haar dat niet vaker vertellen?
Het antwoord is gelegen in het recht
lijnig denken van de man.
Als een man een vrouw te vaak van
zijn respect zou doen blijken, zou he«t
hem voorkomen, dat hij zijn mannelij
ke zwakheid erkende.
En welke man doet dat graag?
JOHANNESBURG (ZUID-AFRIK A) Iedereen boven de 18 jaar mag in Zuid-
Afrika de voorlichtingsfilm „Helga" zien, behalve zy. die behoren tot de sekse
die verantwoordelijk was voor Helga's zwangerschap, de film is verboden
voor alle blanke mannen.
De zeer strenge Zuidafrikaanse censoren hebben hem uitsluitend goedgekeurd
voor vrouwen boven de 18 jaar.
Tegen het einde van elke voorstelling verzamelden zich buiten de Johannes-
burgse bioscoop waar de film wordt vertoond, tientallen mannen om hun
vrouwen, dochters en vriendinnen op te halen en van hen te horen wat er
allemaal aan het krijgen van een baby vastzit.
De vrouwen zijn in opstand tegen het verbod. Bijna allen willen dat hun man
nen de film zien om „een goed begrip te krijgen van het wonder der geboorte"
en „te zien, wat een vrouw moet doormaken."
Zuid-Afrika is het enige land ter wereld, waar de film voor mannen verboden
is.
Een van de weinige blanke mannen in Zuid-Afrika, die de film hebben gezien,
de bioscoopdirecteur Herman Youngleson, zei „Naar mijn mening moet
iedere man deze film zien. Vele mannen hebben mij opgebeld en gezegd, dat
zij vastbesloten zijn een voorstelling bij te wonen en zich zullen vermommen
als vrouw."
Een grootmoeder zei na de film gezien te hebben: „Niet iedere man zou hem
willen zien, maar een geboorte is de natuurlijkste zaak ter wereld en men
moet hun niet verbieden de film te zien."
De critica Fiona Fraser schreef in de Johannesburgse „Sunday Times"
„Verre van hen buiten de bioscoop te houden vind ik, dat ze allemaal binnen
moesten worden gesleept. Er gaat per slot yah rekening geen week voorbij
zonder dat politie-agenten, taxichauffeurs en zelfs radioberoemdheden grote
publiciteit krijgen wegens het verlossen van baby's
Laten we er asjeblieft voor zorgen, dat iedereen weet wat hij doet."
Vele van de vrouwen, die „Helga" hebben gezien, waren teleurgesteld, dat
kinderen van twaalf of 14 jaar de film niet mogen zien.
De meesten gaven als hun mening te kennen, dat het gebeuren met goede
smaak is voorgesteld en nuttig voor het overbruggen van de kloof in „seksueel
half weten". Ofschoon sommige van de jongere meisjes, en enkele moeders
in blijde verwachting, vonden dat de scène van de geboorte hen nogal onpas
selijk maakte.
WAAAA/W»'
Zij zag eruit alsof zij zojuist van een zwaar en langdurig
ziekbed was opgestaan, zo weggetrokken en slap en
moe. Maar voor wie haar kende was het de oude narigheid: gebrek
aan slaap. Te laat opgebleven en alweer vroeg uit de veren omdat
Omdat zij chronisch lijdt onder de dwang van haar voortreffelijke
eigenschappen. Zij is een buitengewoon keurige huisvrouw, die niet
rusten kan voor haar grote huis van zolder tot kelder blinkt
en glanst alsof zij het gisteren met gloednieuwe stoffering heeft
betrokken. Nu is dat ook wel een beetje te begrijpen, want zij heeft
dit royale fraai ingerichte pand met haar eigen handen mee
helpen verdienen.
Toen haar man en zij het erop waagden om te trouwen bezaten zif
niet veel meer dan een klein spaarduitje en een grote dosis ijver
en vakkennis. Zij zetten een zaakje op waarin haar man een
voltallig personeel plus inkoper en vertegenwoordiger tegelijk was.
Zij nam naast haar huishouding de boekhouding voor haar rekening,
ook nadat haar oudste geboren was. En het was niet zo weinig
haar verdienste dat zij een goed lopend bedrijf annex kantoor
konden inrichten in een kloek hoekpand op een gunstige stand.
Elke andere vrouw zou van toen af een flinke hulp genomen
hebben, temeer waar er drie levenslustige spruiten om haar heen
dartelden, en zij als koffie- en thee-serveerster voor het
personeel er nog altijd een taak bij waarnam. Maar zij kon de eenmaal
betrachte zuinigheid niet meer afwennen, en haar al te precieze
aard kon het ook slecht vinden met een hulp die het allemaal
niet zo nauw nam.
Dus bleef zij poetsen en wrijven en wassen en strijken en uitgebreid
smakelijk koken tot zij een overspanning nabij was. Waarop er
een volautomatische wasmachine, een centrifuge, een afwasmachine,
een koelkast, een strijkmachineeen boiler en noem maar op
verschenen.
Maar wat helpen mechanische knechtjes als de ingebouwde
werkdriftmotor van de bazin op volle toeren blijft draaien. En zij
bovendien een gewetensvolle moeder was, die haar drietal keurig in de
kleren hield en op goede manieren, schoolwerk en muzieklessen
nauwlettend toezag. En alsof dat alles van het goede nog niet veel
te veel was, dreef zij ook haar gastvrouwelijke plichten te ver,
door voor een avondje bezoek ook van oude kennissen een waar buffet
van heerlijkheden aan te richten, en zoland te blijven converseren
tot het de visite belieft op te stappen.
Geen wonder dat zij zoetjesaan een verwoede kettingrookster is
geworden om haar gespannen nervositeit baas te blijven. En het
zou allang op een volslagen ineenstorting zijn uitgelopen als zij niet
een uiterst praktische vertrouwelinge had gehad die haar geduldig
aanhoort en af en toe duchtig de les leest. Een jong ding nog, maar
hoog genoteerd om haar voortreffelijke eigenschappen als kinderoppas
en haar nuchtere kijk op het leven.
Zij heeft zelf als studente een eigen huishouding te verzorgen
en weet daarbij een aangeboden netheid handig te combineren met een
uitbundig plezier in het leven. Daardoor is zij een expert geworden
in het handig indelen van haar tijd en het gewiekst uit elkaar
houden van wat nodig en wat overbodig is. Dat alles geeft haar een
duchtig recht van spreken tegenover de opgejaagde, al te
perfecte buurvrouw, al is deze stellig vijftien jaar ouder.
Te laat naar bed gegaan zeker? En dat alleen omdat mijnheer en
mevrouw Plakker het zo gezellig vonden en aan geen opstappen
dachten voor de kleine wijzer de twaalf ver voorbij, was. Nee,
nu niet tegenstribbelen van gemakkelijk praten hebben en het kan
kxvalijk anders. Het kan best anders, als mevrouw zelf maar wil.
Bezoek ontvangen: alles goed en best. Oppas je heeft ook graag des
avonds lui over de vloer om over de politiek en de moderne
schilderkunst en de klassieke muziek en noem maar op te
harrewarren. Maar op een vaste tijd zegt zij resoluut dat de koffie
op en het debat gesloten is en iedereen verzocht wordt per omgaande
op te krassen. Want oppasje moet naar bed, anders is zij morgen
geen cent waard op college en achter de boekjes en dictaatjes.
Ja maar, dat kun je als huisvrouw toch niet doen: je bezoek zonder
meer de deur uitsturen.
Nee, maar de huisvrouw kan wel opstaan en vriendelijk meedelen
dat zij een drukke dag heeft gehad en morgen weer vroeg op
moet en desnoods van de dokter niet later dan elf uur naar bed mag.
Dat nemen ze heus wel, en als ze het niet nemen zijn het geen
echte vrienden, maar doodgewoon egoïstische happers die op de zoetjeff
en de zoutjes afkomen. Geloof oppasje nu eens één keer: wie met
een drukke dagtaak redelijk gezond wil blijven, moet op een. vast
uur weten op te houden, klaar of niet klaar, bezoek of geen bezoek.
Een vast uur, en dan basta. Wat niet klaar is blijft maar liggen,
waar het ligt, het vérroert zich toch niet. En als ze er morgen ook niet
aan toe komt slaat ze het maar eens een keertje over. Wanneer
zal ze nu eindelijk eens wijzer worden en aan haar eigen kostbare
zelf gaan denken? Want wat moet er van huis en zaak en
man en kinderen terechtkomen als zij het vaantje strijkt en door
de dokter naar een rusthuis wordt gecommandeerd?
V:. i
He biefstuk, groenten, aardappelen
die wij nog al eens eten in een
goed maar niet luxueus restaurant
kostte in december f 8.50. Met 15
procent service kwam dat op f 9",78.
Niet te geef, maar alia: de biefstuk
heette dan ook tournedos. was ro
buust en mals.
Dat je in Keulen en Londen voor
flink wat minder een even goede
schotel kon krijgen en in Brussel
voor die prijs een volledig menu
vergat je dan maar. Nederland was
ook in december al lang geen goed-
koopte-eiland meer.
Na invoering van de BTW komt
in dat zelfde restaurant die zelfde
biefstuk op f 13,50, „inclusief BTW
en service", zoals op het menu ter-
snede wordt opgemerkt, 't Zal wel
verbeelding zijn maar de tournedos
lijkt een tikje kleiner... Wie bij die
f 8,50 van december 12 procent
BTW optelt komt aan f 9,52. Reken
daarover 15 procent service - hoe
wel het voor de leek niet zó logisch
is dat ook over BTW service wordt
betaald - dan komt men op f 10,95.
Maar het kost heus f 13,50!
In een goed hotel in Rotterdam
kost nu een eenpersoonskamer met
„klein" ontbijt f 24, in Amsterdam
f 32, inclusief BTW en service. In
Antwerpen en Keulen komt men
voor guldens minder goed onder de
pannen.
De horecamensen hebben bij mi
nister De Block steen en been ge
klaagd omdat hij juist hun prijsbe
leid niet pruimt. Niemand mag boos
om hun activiteit worden: ons hele
openbare leven bestaat uit pressie
groepen, iedere groep drukt waar
hij drukken kan. Maar mr. De
Block - een hard werkend minister
- heeft o.i. gelijk: hier en daar in
de horeca - maar niet alléén in de
horeca! - heeft men het te bont ge
maakt.
Daarbij mag men niet blind zijn
voor de problemen juist van onze
horeca, maar de indruk is gewekt
dat sommigen hebben gepoogd, via
al te losjes rekenen met de BTW,
uit die problemen te komen. Al
weer: waarachtig niet alléén in de
horeca.
/~|nlangs heeft de Amrobank in een
bedrijfseconomische analyse de
horeca eens bekeken. Nederland telt
zo'n 5.000 hotels. Ruwweg de helft
werkte - al voor invoering van de
BTW - met verlies. Bij de rest ver
dienen heel veel niet meer dan 1,5
a 2 procent van het geïnvesteerde
kapitaal. Dat is droevig.
De problemen liggen ongelijk
verdeeld. In de drie grote steden
ligt de gemiddelde bezettingsgraad
der hotels over het jaar hoger
(haast 50 procent) dan in de grote
provinciesteden - en daar weer ho
ger dan op het platteland waar
vaak het hele hoteliersgezin in en
kele zomerweken het jaarinkomen
moet verdienen.
Veranderende levenspatronen zijn
in de horeca van veel betekenis.
Een hoteldirecteur in de provincie
zei in een gesprek: „Het grote pro
bleem van een hotel als het mijne
is de weekeindbezetting. Vroeger
gingen de zakenlieden - die tel ik
veel onder mijn klanten - pas op za
terdag weg. Nu al vrijdagmiddag."
Tot voor vrij kort waren er buiten
de steden hele streken waar de rei
ziger weinig anders te eten vond
dan een uitsmijter of biefstuk
brood. Nu vindt men tot in kleine
plaatsen restaurants - vaak van
klasse, in kastelen of opgetutte oude
hofsteden - die ellenlange menu
kaarten bieden, waarop men niet
meer terugschrikt voor escargots,
terrine du chef, boeu." Stroganoff,
poulet braisé Colette. Met genoegen
haalt men er uit de welvoorziene
kelder een Pomerol Jacobins 1960
bij, of een Chateau Boisset 1962
Cöte de Beaune....
Een welvaartsverschijnsel, plus
de vrucht van ons reizen en trekken
in vakanties. De gemiddelde Neder
lander, die vroeger bij wijze van
spreken alleen buitenshuis at op
trouwdag en zilveren bruiloft, heeft
zijn drempelvrees voor het restau
rant aardig overwonnen.
TVTaar veel van die restaurants
zitten, net als de hotels, op te
hoge lasten. (Meestal zijn bij ons
hotels ook restaurants.) Uit concur-
rentieoverwegingen zijn zij doodsbe
nauwd de lange menulijst in te kor
ten. Goed horeca-personeel, - maar
zéker goede koks, worden schaars
en steeds duurder. Altijd kon een
restaurateur zeggen: „Ze eten me
arm - maar ze drinken me rijk."
Als het personeel duurder wordt eet
het publiek nu de restaurateur snel
nog armer - en aangezien de prijzen
oplopen, bezuinigt de klant gauw op
de wijn waar de dikke winst uit
komt. We zijn ten slotte geen Fran
sen, we pakken wel een biertje of
een gewone Beaujolais.
De horeca, protesterend en wel, is
als bedrijf dat geen eerste levens
behoefte verzorgt, dupe van het
zeer typische en verheugende ver
schijnsel dat het publiek, als gevolg
van de BTW, voor het eerst in jaren
weer prijsbewust wordt.
Jarenlang zijn wij - de vergeten
groepen daargelaten - opgevoed in
het geloof dat loon- en prijsstijgin
gen elkander aardig in evenwicht
hielden. Je schoot met hoger loon
wel niet veel op, maar je tuinde ook
niet achteruit.
Nu lopen door de BTW - en door
de wel zéér vrijmoedige interpreta
tie daarvan in sommige onderne
mingen - de prijzen veel harder op
dan verwacht. Ook het kabinet heeft
dat, in een beminnelijk maar dui
delijk zeer onjuist optimisme, ver
keerd bekeken. Bovendien: in de
landen om ons heen blijven de prij
zen redelijk stabiel. „Dat moet ons
echt te denken geven," zei prof.
Witteveen onlangs. „Wij kunnen
hier zo niet doorgaan."
Welnu: op dit ogenblik wil een
deel van het publiek inderdaad zo
niet doorgaan - en het lijkt erop dat
de horeca daarvan voorlopig de
zuurste gevolgen slikt. Drs. J. Co-
nings, secretaris van Horecaf, zei:
..Ik heb de indruk dat het publiek
de prijzen van vandaag niet meer
slikt". We zien het straks nog erger
worden! Er lijkt ons reden voor de
veronderstelling, dat straks ook de
buitenlandse toerist onze prijzen
niet meer zo grif slikt.
jVu al zijn wij voor buitenlanders
verre van goedkoop. Met name
Duitsers - ook toeristisch onze groot
ste klanten - kunnen net als wij
naar Majorca, Zuidslavië, Roeme
nië, met gegarandeerde zon, en
prijzen die, vergeleken bij de onze,
een habbekrats mogen heten. Voor
dat biefstukje, groenten, aardappe
len van f 13,50 (inclusief service en
BTW) heb je in Oostenrijk een dag
demi-pension
Vinden ook wij „dus" onze hore
ca de kwaaie pier?
Ach neen. Die bedrijfstak is nu
even exponent van een Nederland
se hebbelijkheid die is samen te vat
ten in de opvatting welke, volgens
oud-minister J. W. Beijen in zijn
memoires, ten grondslag ligt aan
het bankiersvak: „Naar je toe re
kenen en naar boven afronden." Ja,
dat doen we de laatste tijd wel heel
pittig - en zeker niet alleen in de
horeca.
Maar we zijn daarmee - in én bui
ten de horeca - op de verkeerde
weg. We pogen allerlei zaken (loon
eisen, hogere prijzen, hogere post-
tarieven, ga maar door) door te
drijven zonder ons wezenlijk te be
kommeren om ons werkelijke pro
bleem: de inflatie.
In de horeca en elders schijnt
men te hopen dat over enkele
maanden het publiek aan hogere
prijzen gewend zal zijn en ze wel
zal slikken. En dat is nu precies het
gevaarlijkste wat ons kan overko
men. Als we het allemaal slikken
wordt onze gulden steeds minder
waard, loopt onze export gevaar,
worden we te duur voor de buiten
landse toerist, en rekenen we ons
rijk terwijl we arm worden.
Het is beroerd voor o.a. de hore
ca, maar men moet juist hopen dat
het publiek het niét zal slikken, dat
het prijsbewuster zal worden, en
daardoor concurrentie en efficiency
zal aanmoedigen.
Slaapt u moeilijk in? Als u verder ge
zond bent en uw moeilijkheden dus
niet te wijten zijn aan een of andere
kwaal, probeer dan eens, alvorens
naar een slaapmiddel te grijpen of
u baat vindt bij het opvolgen van
een van deze tips:
Drink een glas (warme) melk. Dit
helpt u als u lijdt aan een te lage
bloeddruk
Eet een of twee klontjes suiker. Het
kan zijn dat uw bloedsuikerspiegel te
laag is.
Doe een kleine hoeveelheid lavendel-
mlie op hoofdkussen en deken.
Stel u een kudde schapen voor. Het is
niet nodig ze te tellen, ofschoon dat
soms ook helpt. Adem snel door d«
neus in, maar adem zo langzaam
mogelijk uit. Dat heeft een kalmeren
de werking, als u enigszins gespan
nen bent.
Dit zijn allemaal raadgevingen, die
makkelijk kunnen worden toegepast
en vrijwel niets of helemaal niets
kosten. Maar natuurlijk zijn er ook
andere methoden die de een wèl, de
ander niet helpen, want deze moeilijk
heden zijn zeer invidueel.
Zo is het verhaal bekend van de 56-
jarige spoorwegbeambte Luigi Masse
uit Voghera bij Milaan, die alleen
maar rustig slaapt als hy eerst
een trein over zich heen heeft laten
gaan. Luigi legt zich des avonds tus
sen de rails en wacht tot een nachte
lijke expresstrein over hem heen rolt.
Dan gaat hij naar huis en valt prompt
in slaap. Deze zonderlinge methode
om de slaap te vatten werd ontdekt,
toen de machinist van de trein hem op
zekere dag tussen de rails ontdekte
en de trein tot stilstand bracht.
WMKÊKM
