Eigenlijk zouden er „fonds advocaten" moeten komen Turken willen hier werken om vooruit te hard komen MANNEN-EN VR O UWENVAK IN ROTTERDAM ONDER ÉÉN DAK „CLUB MOET HOE LANGER HOE KLEINER WORDEN" Ze kijken graag naar 'n knappe vrouw, maar PTT-postzegelparadijs heeft klanten over de gehele wereld Voorzitter van „De Jonge Balie": Uitgebreid onderzoek naar leven op Mars DIRECTEUR J. M P. J. VERSTEGEN VAN DE VERENIGING NEDERLANDSE GEMEENTEN: Jacht op slang „PRO DEO-SYSTEEM IS ONTOEREIKEND" Nauwelijks Eerste hulp Lage premie Precies hetzelfde Eerste gemengde school voor lager beroepsonderwijs Goed aangeslagen Tractor Eén vrouw Commercieel Reorganisatie Automatisering Onderop Voorbeelden Ruimtefoto's wellicht van nut bij zoeken bodemschatten Wereld rond AMSTERDAM „Het zou voor de mensen net zo gemakkelijk moeten worden om in bepaalde gevallen naar een advocaat te stappen ais zij nu met j hun kwaaltjes bij hun huisdokter langs gaan". Er zou, meent de Amster- damse advocaat mr. W. F. C. Stevens (30), voorzitter van de Vereniging De j Jonge Balie in Amsterdam, een rechtsbijstandsfonds moeten komen zoals j er sinds jaar en dag een ziekenfonds bestaat. Gaat u, mevrouw, morgen eens door Istanboel lopen en er zullen honderden mannen zijn die er he lemaal goed voor gaan zitten om uw voor hun begrippen zeer lange en slanke benen te bekijken. Wanneer u eerlijk bent, zult u nooit durven zeggen dat die bewondering vervelend is, want die Turken kij ken echt niet voor niets. En al vond u het toch naar, dan nog zouden de Turken (en met hen alle mannen uit Zuid-Europa) zich daar niets van aan trekken. Maar daarom zijn ze nog niet slécht. „Wie met een juridische moei lijkheid zit of problemen ziet aan komen, moet ermee naar 't spreek uur van zijn fondsadvocaat kunnen zonder dat daar verder kosten aan vast zitten. Want dat is het meestal: men heeft drempelvrees om een advocaat te raadplegen, omdat zijn diensten, zoals in elk vrij beroep het geval is, voor menig individueel burger te duur zijn. „Toch merk je dat het vaak best ernstige zaken zijn waar mensen mee zitten en waar een advocaat ze ker nodig is of zou zijn". Met het huidige systeem van de advocaten pro deo komt men de burger nauwelijks tegemoet, vindt mr. Stevens. „Je merkt geregeld dat het systeem niet bevredigend werkt. Te veel mensen zijn er niet van op de hoogte dat iemand op kosten van de staat een raadsman kan krijgen. Ze weten misschien nog wel dat die mogelijkheid bij strafzaken bestaat, maar te weinigen beseffen dat het ook mogelijk is in civiele zaken, bij als voorbeeld echtscheidingen huurgeschillen, arbeidskwesties. „Daar komt bij dat de toewijzings- grens erg laag is. Pas bij een inko men onder de zevenduizend gulden komt men in aanmerking voor juri dische bijstand op kosten van de staat". Op de rijksbegroting is voor de rechtsbijstand pro dev. acht mil joen gulden uitgetrokken. De Neder landse Orde van Advocaten heeft berekend dat het tenminste twintig miljoen zou moeten zijn. De Orde wil dan wel de toewijzingsgrens op trekken tot de weistandsgrens; zij denkt dan tevens aan reëler vergoe dingen dan thans voor de advocaten die pro deo een zaak moeten behan delen. Men is er dan echter nog niet, meent mr. Stevens. Het moet een voudiger. „Het moet mogelijk wor den dat iemand simpelweg naar het spreekuur van zijn fondsadvocaat gaat. Deze kan bekijken of er inder daad sprake is van een juridische kwestie en of met een advies al ter stond eerste-hulp kan worden ver leend. Zo nodig kan hij voor zijn cliënt een proces gaan voeren of hij kan verwijzen naar specialisten, ad vocaten die zich op bepaalde gebie den in het bijzonder hebben toege legd. Daarbij valt te denken aan in gewikkelde zaken als het belasting recht en de onteigeningsv/etgeving". Er zijn in Nederland bijna negen tienhonderd advocaten, van wie een aanzienlijk aantal er een nevenfunc tie op na houdt. Mr. Stevens meent dat met één fondsadvocaat op tien duizend Nederlanders in de behoefte zou worden voorzien. „Vooral het één-mans kantoor zou hierin passen. Het zou een geweldige steun in de rug zijn voor degenen die alleen een praktijk uitoefent". „Grote kantoren we hebben kort geleden nog een fusie gehad van der tig advocaten in Rotterdam zou den in het systeem als de specialis ten kunnen fungeren, omdat in die grote groepen de mogelijkheid van vergaande specialisatie bestaat". De loongrens voor het rechtsfonds of rechtsbijstandsfonds zou tenmin ste op het niveau van het zieken fonds moeten liggen. „Liever nog zou ik zeggen op het niveau van de grens voor de wet op de arbeidson geschiktheidsverzekering. Die ligt bij de twintigduizend gulden". De advo caat die een fondspraktijk accepteert en aldus het juridisch advies direct en gemakkelijk voor de burger be reikbaar maakt, moet van het fonds een behoorlijk vaste vergoeding krij gen zoals een huisarts die krijgt. De premie die daar van de kant van de „fondspatiënt" tegenover staat, kan zeer laag zijn, meent mr. Stevens. Hij denkt zelfs aan een bedrag van nog geen gulden in de maand, waarvoor men dan alle hulp krijgt, in civiele en in strafzaken. Hij zou het zelfs mogelijk achten dat de administratieve kant van de zaak en met name de inning van de premie wordt ondergebracht bij de bestaande ziekenfondsen. Zo'n volksverzekering zou de juri dische raadsman introduceren in het sociale pakket van de burger, die zijn eigen positie in onze maat schappij niet helemaal meer kan overzien. Het snel complexer wor den van onze samenleving, het toe nemende aantal wetten en verorde ningen maken de hulp van deskun digen nodig. „Er bestaat een zeer grote, vooral sluimerende behoefte aan juridisch advies. Dat blijkt uit de grote popu lariteit van de nog niet eens be staande ombudsman, uit de grote belangstelling voor vragenrubrie- ken in kranten, tijdschriften en op de televisie (Info). Het zijn vaak heel eenvoudige zaken waar met een eenvoudig antwoord dikwijls al enorm veel mensen worden gehol pen". In Almelo vindt men dat wel een heel klein beetje, want daar heeft pas een aantal inwoners geprotesteerd tegen het plan om in hun buurt een groot aan tal Turkse gastarbeiders te huisvesten. In Amsterdam is weer iets heel anders gebeurd. Daar heeft de directeur van de autofabriek Ford Nederland gezegd dat hq de 290 Turken die er in z(jn fabriek werken voor geen goud kwqt wil. En daarbq roemde hq vooral de arbeidsprestaties van de Turken, die bq Ford kei-harde werkers moeten zqn. IVffMHf tVnilMfIVVtIVf IV94II f ff f llllflf MCt Dat is dan weer een heel ander verhaal dan er dezer dagen in Al melo is gehouden, waar de Turken volgens zeggen een gevaar zouden vormen voor de „niet zo oppassen de jeugd." Nu zijn de gastarbeiders uit het buitenland hier alleen maar om geld te verdienen. En dat ze een paar mooie benen intussen toch wel even nafluiten, dat zal geen weldenkend man hen kwalijk ne men. Maar ik ben in ieder geval even bij Ford in Amsterdam met drie mannen gaan praten om nog iets meer van de kwaliteiten der Turken te horen. Een van die drie mannen was de heer H. Peters, adjunct-directeur en hoofd arbeidszaken, ea hij ver telde: „Wij hebben meer gastar beiders dan alleen die uit Turkije. Maar alle buitenlanders zijn even bereid cursussen te volgen, ze heb ben ook alleipaal dezelfde promo tiekansen als de Nederlandse arbei ders." „Wat er in Almelo is gebeurd" ging hij verder, „is weer een van die overtrokken zaken. Als men bang is dat er misschien iets voor valt. wanneer Turken zich 's avonds lopen te vervelen, dan ligt dat niet in de eerste plaats aan de Turken, maar aan het Neder landse leefklimaat. Dan moet men die mensen proberen op te vangen. Maar zet in datzelfde Almelo eens een kazerne vol Nederlandse mili tairen neer. Dan krijg je precies hetzelfde geval", aldus de heer Pe ters. De tweede man in het gesprek was de heer J. Meijs, personeels chef voor de fabriek en de magazij nen. .En hij zei: „Wij werken hier al sinds 1963 met Turkse arbeiders en in al die tijd zijn er maar twee ernstige dingen gebeurd waar een paar van den." hen mee te maken had- ROTTERDAM De 360 meis jes van de nijverheidsschool De Starrenburg en de driehonderd jongens van de vijfde lagere tech nische school beide gebouwen staan vlak naast elkaar in Over- schie gaan in augustus samen naar school. Rotterdam krijgt als eerste stad in het land een gemengde school voor lager beroepsonderwijs, een nieuw soort scholengemeenschap. De jongens kunnen bijvoorbeeld kantoor-assistent, leerling-verkoper worden. De meisjes kunnen voor automonteur of elektrotechnicus ga leren. Ging tot nu toe een enkel meisje wel eens naar de lts, omdat zij een „mannénvak" aantrekkelijk vond en liet de lts die meisjes ook toe, nooit vond men jongens op de nijverheidsscholen voor meisjes. Toch hebben jongens belangstel ling voor „vrouwenvakken". Dat merken de twee scholen in Over- schie nu al drie jaar lang. Er kwam, omdat de scholen zo dicht bij elkaar stonden, een aantal gemengde les sen, waaronder in Nederlands, En gels, wiskunde, rekenen, geschiede nis, aardrijkskunde, handenarbeid en tekenen. Juist omdat het nogal eens voor komt dat jongens op de lts voor tim merman leren, terwijl ze later bij voorbeeld leerling-verkoper worden, heeft men besloten de scholen sa men te voegen. De verwachting is dat in de nabije toekomst veel meis jes de richting elektrotechniek zullen kiezen. Do opleiding zal waarschijn lijk half-om-half worden. De heer P. C. Buisman, direc teur van de lts, vertelt dat de ou ders die van het mengen van de scholen horen, eerst vijf minuten no dig hebben om uit te lachen. Dan zeggen ze echter: „Misschien is het niet eens zo gek en vooruitstrevend als het lijkt". Het mengen van de school is ei genlijk aan een beleidsfout te dan ken. Niemand dacht er bij het bou wen van de scholen aan, dat een ty pische meisjes- en jongensschool ei- gelijk niet zo dicht bij elkaar ku- nen staan. Toen de scholen er ston- De draaibank is voor de meisjes van de Starrenburg school niet langer taboe. De derde man was de heer E. Y. Ozüm, tolk voor de Turken bij Ford en getrouwd met een Neder landse. En hij viel bij: „Verhou dingsgewijs doen de Nederlanders veel meer slechte dingen dan de tachtigduizend buitenlandse arbei ders hier in Nederland. Wij Turken zijn hier gekomen om een vak te leren en daarvoor genoeg geld te verdienen om het beter te hebben dan vroeger." Bij Ford werken veel Turken al veel langer dan één jaar in het be drijf. Sommigen sparen terwijl ze ook geld naar huis moeten sturen net zo lang tot zij bijvoorbeeld (met korting) een tractor kunnen aan schaffen. Die gaat mee naar Tur kije en dan kan het gebeuren dat de eigenaar voor een heel dorp het land gaat omploegen. Zodat hij zelf een bloeiend bedrijfje kan op bouwen, terwijl de landbouw in eens een grote verbetering onder gaat. „Zo heeft de Turkse regering het ook bedoeld", aldus de heer özüm. „Men laat graag mannen naar het buitenland gaan om daar een vak te leren, zodat Turkije naderhand met hun hulp de industrie kan op bouwen. Het lukt nog niet helemaal maar het begin is er." Turkse gastarbeiders hier bij Ford in Amsterdam zijn niet voor hun plezier naar Neder land gekomen. Dolle pret maken in de avonduren is er niet bij, want er moet gespaard worden voor thuis. En voor die tractor mis schien, waarmee iemand later in zijn geboortedorp een bloeiend ploegbedrijfje kan opbouwen en te vens kan meehelpen aan de verbe tering van de landbouw ter plaat se. WRIGHTWOOD (Californië) Amerikaanse geleerden gaan dit jaar negen maanden lang hun aan dacht wijden aan de planeet Mars om te weten te komen of er leven op deze planeet kan zijn. Zij gaan de atmosfeer analyseren en hon derden foto's nemen. Terwijl zij daarmee bezig zijn, zullen de beide mariners (Mariner 6 is maandag gelanceerd, Mariner 7 volgt op 24 maart) naar Mars reizen en er dicht langs gaan. Deze moeten dan de oppervlakte- temperatuur van Mars meten en gegevens verschaffen over druk en dichtheid van de dampkring. Dat gebeurt in juli en augustus. De geleerden van het laborato rium voor straalaandrijving aan het Technologisch Instituut van Califor nië onderzoeken intussen negen maandenlang de scheikundige sa menstelling, de beweging en de temperatuur van de planeet door het analyseren van het spectrum van het door Mars teruggekaatste licht. Tot dusver zijn er aanwijzingen dat de dampkring voornamelijk be staat uit koolzuurgas, een afvalpro- dukt van dierlijk leven waarmee de planten hun voedsel opbouwen. In de atmosfeer van Mars is ook een kleine hoeveelheid koolmonoxi de, waterdamp en mogelijk zuur stof aangetoond. De geleerden me nen dat de kans op leven zoals op aarde op de planeet voornamelijk afhangt van de hoeveelheid water damp en waterstofverbindingen. Hij zei ook: „Ik hoop, dat de mensen hier nu ook eens gaan be seffen dat Turken geen mannen zijn die alleen maar zes vrouwen wil len hebben, zoals er zelfs van offi ciële zijde wel is voorgelicht aan meisjes die om inlichtingen kwa men. Wij mogen, net als Nederlan ders, maar één vrouw hebben. En in de eerste plaats zijn wij een volk dat vooruit wil en dat daar voor hard wil werken." DEN HAAG Vakbroeders onder elkaar praten over „het zegelpara dijs". Zij hebben het dan over de af deling van de Philatelistische Dienst van de PTT, waar de orders wor den klaargemaakt. Omzet: een paar miljoen gulden per jaar. waarvan tweederde in het buitenland. De Phi latelistische Dienst zetelt in een soort nieuwe PTT-wijk in het Haag se Bezuidenhout, waar de gebouwen van de giro, het computercentrum en de tweede districtstelefooncentra le vlak bij elkaar staan. Joop Kiggen is de naam van de man die de dienst leidt. Hij beschrijft zichzelf als „meer publiciteitsman dan postale vakman die zwelgt in de formulieren". Vandaar misschien dat hij zes jaar geleden begon met het vertellen van postzegelnieuws voor televisie-camera's. Sindsdien dien doet hij dat iedere maand een keer, op zaterdagmiddag. Belangrijker in zijn leven is het feit dat hij al 42 jaar „bij het be drijf" is. Hij was al filatelist toen hij hoofd van de dienst werd, maar nu is hij het in hart en nieren, hetgeen hem doet zeggen: „Het is mooi en prettig als werk en hobby synchroon lopen". De heer J. M. P. J. Verstegen wordt L maart als hoofddirecteur van de Vereniging van Neder landse gemeenten opgevolgd door mr. L. G. van Reijen. De heer Verstegen kwam in 1921 ais volontair op de gemeen tesecretarie van Den Helder. Hij haalde het diploma Gemeen te-administratie I ei^ een hoge vakexamen, dat inmiddels is af geschaft, omdat het veel te hoog greep voor de gemiddelde ge meenteambtenaar. Hij was enkele jaren werk zaam op de secretarie van Har- denberg en kwam in 1933 in dienst van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. In 1955 werd hij directeur en zes jaar later hoofddirecteur. Buiten zijn bestuurlijke bezigheden is hij een zeer verdienstelijk amateur- schilder, zoals iedere bezoeker van het hoofdkantoor van de vereniging aan de Haagse Pa leisstraat kan constateren: vele schilderijen van de heer Verste gen sieren er de wanden. DEN HAAG De hoofddirecteur van een club met zo'n 950 leden, die hoopt dat het ledental in enkele tientallen jaren tot een kleine driehonderd zal zijn verminderd dat moet een merkwaardig man zijn. Dat gaat nogal. De heer J. M. P. J. Verstegen (zojuist 65 jaar), tot eind deze maand hoofddirecteur van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, is een uiterst hoffelijk en beminnelijk man, die als lijfspreuk voor zijn bestuur lijke carrière lijkt te voeren: „Geen pressie, maar overreding". Hij illustreert deze aanpak van de belangenbehartiging der Nederlandse gemeenten met de gedachte van de Middeleeuwse joodse wijsgeer Mai- monides. Deze beschouwde het com promis als van een hoge, om niet te zeggen goddelijke waarde. De heer Verstegen is 35 jaar in dienst van de vereniging. Van be scheiden kantoortje voor hoofdzake lijk gemeenterechtelijke en sociale adviezen is de organisatie in die tijd uitgegroeid tot de „denkfabriek" voor alle gemeenten. Zij produceert advie zen op vrijwel alle terreinen van ge meentelijke activiteit, zowel aan de leden als aan de regering. Een van die adviezen betreft de reorganisatie van het bestuur in ons land. Het rapport daarover komt ver moedelijk half maart. Het gaat in de richting, die uiteindelijk zal leiden tot drastische vermindering van het aantal gemeenten. De heer Verstegen: „Een aantal taken kan doelmatiger worden ver richt en nieuwe taken kunnen worden aangevat wanneer er re gionale regelingen voor zijn. Ik denk aan de ruimtelijke ordening, de structuurplannen, de verkeersvoor- zieningen die in regionaal verband gemakkelijker uit de verf komen". „Als de gewestelijke lokale eenheid ontstaat, zal geleidelijk 'n aantal ta ken zich verplaatsen van de gemeen te die de belangen van de burger in zijn dagelijkse activiteiten kan blijven behartigen naar het re gionale verband. De doelmatigheid moet maatstaf zijn bij het bepalen van de scheiding van taken". de gemeenten te laten bouwen, van onderop, naar een nieuw geheel toe". Waneer dit proces ten einde is gelopen, zijn er misschien nog twee honderd a driehonderd gemeenten of lokale bestuurseenheden over. Dat is theoretisch denkbaar. Ik denk dat intussen het vraagstuk van de pro vinciale herindeling accuut is gewor den. Ik kan me voorstellen dat het aantal provincies bijzonder veel klei ner zal worden." Op welke termijn ziet U dit ge beuren? „De schattingen lopen erg uiteen. Ik zal bijzonder blij zijn, als het zich in twintig jaar volkomen heeft ge zet. Men moet echter rekening hou den met de kans op heel sterke stroomversnellingen". Kan de automatisering zo'n stroomversnelling veroorzaken? „Dat is zeker mogelijk. De be stuursorganen zullen, om zicht te krijgen op wat zij moeten gaan doen veel meer en veel sneller informatie moeten krijger dan nu. Enquêtes, die maandenlang duren, zijn veel te traag. Automatisereing en elektro nische opslag van gegevens over de bevolking, onroerend goed, woning kwaliteit enzovoort kan daartoe bij dragen." „Het geeft een enorme administra tieve besparing. Dubbele administra ties kunnen worden vermeden. Daar om hebben wij de stichting automati sering bij de gemeenten opgericht, die coördinerend werkt bij de ont wikkeling van systemen voor deze automatisering". genlijk niet zo dicht bij elkaar kun nen staan. Toen de scholen er sto- den, zei men al snel: „Dat zal wel moeilijkheden gaan geven", vertelt mejuffrouw Van Leeuwen nu. Om dat te voorkomen zijn de scholen si gauw gezamenlijke danslessen gaan organiseren, daarna gemengde les sen, en nu is er dan e°n geheel ge mengde schooL „Dan kan geleidelijk de vraag ontstaan: moet zo'n gewestelijke lo kale eenheid niet toegroeien naar één gemeente? Daarbij moet men recht doen aan de lokale autonomie door De heer Verstegen haalt uit een tijdschriftartikel voorbeelden van besparing door automatisering aan. Verwerking van één miljoen gege vens is in kleine systemen veertig maal duurder dan in grote compu ters. Dit leidt tot eenheden van één tot anderhalf miljoen mensen. „Automatisering is voor de men sen zelf, de ambtenaren, een zegen. Als je begonnen bent zoals ik, aan een kaartenbak op een gemeente secretarie om de jongens van 1907 te vinden voor het dienstplichtregister, dan heb je aan den lijve gevoeld dat dit een bijna onmenselijke taak is. Als je het de computer laat doen, kunnen de mensen wat beters gaan doen". CAPE KENNEDY Is het moge lijk foto's, die uit de wereldruimte zijn genomen van de aarde, te ge bruiken bij het zoeken naar nieuwe vindplaatsen van bodemschatten? De astronauten McDivitt, Scott en Schweickart zullen trachten in de Apollo-9 die vraag te helpen beant woorden. Met vier speciale came ra's moeten zij reeksen foto's ma ken van het zuidwesten va»- de Ver enigde Staten, van Mexico en van Brazilië. Geologen zullen later na gaan in hoeverre dergelijke foto's be langrijke opsporingsmiddelen kunnen zijn. Mocht deze methode voldoen dan zullen soortgelijke camera's, samen met allerlei elektronische appara tuur, dat opsporingswerk gaan doen in onbemande kunstmanen. Die zijn dan ook bruikbaar voor kartering van gehele continenten. McDivitt, Scott en Schweickart hebben de medische keuring goed doorstaan. Zij zijn alle drie in puike lichamelijke conditie. Ook het door meten van de lanceerraket, een Sa- turn-5, en het ruimteschip Apollo heeft nog geen kopzorgen gegeven. De heer Kiggen en zijn 36 dames en heren (van wie een aantal halve dagen werkt) houden zich in hoofd zaak met twee dingen bezig: propa ganda maken voor Nederlandse ze gels in het buitenland en verkopen. Goed beschouwd bemannen de 36 een puur commerciële instelling, met twee soorten klanten, verspreid over de hele wereld. Er zijn heel veel abonnees bij, die jaar in jaar uit al le nieuwe zegels keurig thuis krijgen gestuurd. De betaling is vlot gere geld: iedereen heeft een saldo in rekening-courant gekregen. De bui tenlanders kunnen in hun eigen munt betalen op de postrekening van de dienst. Alle anderen vormen een wat klei nere groep die bestelt naar behoefte. Er zitten nogal wat handelaren tus sen die soms grote aantallen zegels tegelijk kopen. Tot goed begrip: de bedragen die zijn gemoeid met de export van zegels door Nederlandse handelaren zijn niet opgenomen in de omzet van de dienst. Ook de propaganda in het buiten land is tweedelig. Alle nieuws gaat naar dag- en weekbladen en filatelis tische vakbladen. De lijst is al uit gegroeid tot een 2500 adressen. De ongeveer honderd vakbladen nemen doorgaans alle nieuws op, want de belangstelling voor Nederlandse ze gels is na de oorlog knap gegroeid. Gerichte propaganda wordt even zeer gemaakt. Zestigduizend verza melaars over de hele wereld krijgen folders met nieuws en toelichting over nieuwe zegels uit Nederland en „overzee" toegestuurd. Neder land is ondanks vragen uit die richting nog niet in het dienst betoon opgenomen." Wie zal de verzamelaars in eigen land tellen? Er zijn bijzonder veel ongeorganiseerden bij, die alleen „om de eigen pret postzegels spa ren". Een vijftigduizend zijn wél ge organiseerd. De dienst gaat ook veel klanten opzoeken, zoals Joop Kiggen dat noemt. Dat komt dan neer op het deelnemen aan tentoonstellingen, vooral in Duitsland, waar de grote markt ligt. De kosten worden ruim gedekt door de opbrengst van de ze gels. Een omzet van een paar dui zend gulden per tentoonstelling ls normaal. RIO DE JANEIRO In de wil dernissen van het amazonegebied maken Brazilianen en buitenlanders jacht op een legendarische reuzen slang, die misschien de laatste van haar soort is. Verscheidene expedities jagen er op de „cobra grande" en proberen elkaar voor te zijn bij ëet vangen van het reusachtige serpent, dat in gevangenschap de voornaamste at tractie van elke dierentuin kan zijn. Tot voor twee jaar meende men, dat de slang alleen leefde in de mythologie van het Amazonegebied, maar toen werd het enorme mon ster waargenomen door de Italiaan se ichtyloog Bruno Falci in het zui den van het district Rondonia. Hij beschikte niet over de midde len om de slang te vangen, maar besloot haar ook niet te doden. Hij maakte enkele foto's van het serpent, terwijl het sliep nadat het blijkbaar juist twee kalveren had gegeten voor zijn lunch.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1969 | | pagina 9