Eigenlijk zouden
er „fonds
advocaten"
moeten komen
Turken willen hier
werken om vooruit te
hard
komen
MANNEN-EN VR O UWENVAK IN
ROTTERDAM ONDER ÉÉN DAK
„CLUB MOET
HOE LANGER
HOE KLEINER
WORDEN"
Ze kijken graag naar 'n knappe vrouw, maar
PTT-postzegelparadijs
heeft klanten over
de gehele wereld
Voorzitter van „De Jonge Balie":
Uitgebreid
onderzoek
naar leven
op Mars
DIRECTEUR J. M P. J. VERSTEGEN VAN DE
VERENIGING NEDERLANDSE GEMEENTEN:
Jacht op slang
„PRO DEO-SYSTEEM IS ONTOEREIKEND"
Nauwelijks
Eerste hulp
Lage premie
Precies hetzelfde
Eerste gemengde school voor lager beroepsonderwijs
Goed aangeslagen
Tractor
Eén vrouw
Commercieel
Reorganisatie
Automatisering
Onderop
Voorbeelden
Ruimtefoto's wellicht
van nut bij zoeken
bodemschatten
Wereld rond
AMSTERDAM „Het zou voor de mensen net zo gemakkelijk moeten
worden om in bepaalde gevallen naar een advocaat te stappen ais zij nu met j
hun kwaaltjes bij hun huisdokter langs gaan". Er zou, meent de Amster-
damse advocaat mr. W. F. C. Stevens (30), voorzitter van de Vereniging De j
Jonge Balie in Amsterdam, een rechtsbijstandsfonds moeten komen zoals j
er sinds jaar en dag een ziekenfonds bestaat.
Gaat u, mevrouw, morgen eens
door Istanboel lopen en er zullen
honderden mannen zijn die er he
lemaal goed voor gaan zitten om
uw voor hun begrippen zeer
lange en slanke benen te bekijken.
Wanneer u eerlijk bent, zult u nooit
durven zeggen dat die bewondering
vervelend is, want die Turken kij
ken echt niet voor niets. En al vond
u het toch naar, dan nog zouden
de Turken (en met hen alle mannen
uit Zuid-Europa) zich daar niets
van aan trekken. Maar daarom
zijn ze nog niet slécht.
„Wie met een juridische moei
lijkheid zit of problemen ziet aan
komen, moet ermee naar 't spreek
uur van zijn fondsadvocaat kunnen
zonder dat daar verder kosten aan
vast zitten.
Want dat is het meestal: men
heeft drempelvrees om een advocaat
te raadplegen, omdat zijn diensten,
zoals in elk vrij beroep het geval is,
voor menig individueel burger te
duur zijn.
„Toch merk je dat het vaak best
ernstige zaken zijn waar mensen
mee zitten en waar een advocaat ze
ker nodig is of zou zijn".
Met het huidige systeem van de
advocaten pro deo komt men de
burger nauwelijks tegemoet, vindt
mr. Stevens. „Je merkt geregeld dat
het systeem niet bevredigend werkt.
Te veel mensen zijn er niet van op
de hoogte dat iemand op kosten van
de staat een raadsman kan krijgen.
Ze weten misschien nog wel dat die
mogelijkheid bij strafzaken bestaat,
maar te weinigen beseffen dat het
ook mogelijk is in civiele zaken, bij
als voorbeeld echtscheidingen
huurgeschillen, arbeidskwesties.
„Daar komt bij dat de toewijzings-
grens erg laag is. Pas bij een inko
men onder de zevenduizend gulden
komt men in aanmerking voor juri
dische bijstand op kosten van de
staat". Op de rijksbegroting is voor
de rechtsbijstand pro dev. acht mil
joen gulden uitgetrokken. De Neder
landse Orde van Advocaten heeft
berekend dat het tenminste twintig
miljoen zou moeten zijn. De Orde
wil dan wel de toewijzingsgrens op
trekken tot de weistandsgrens; zij
denkt dan tevens aan reëler vergoe
dingen dan thans voor de advocaten
die pro deo een zaak moeten behan
delen.
Men is er dan echter nog niet,
meent mr. Stevens. Het moet een
voudiger. „Het moet mogelijk wor
den dat iemand simpelweg naar het
spreekuur van zijn fondsadvocaat
gaat. Deze kan bekijken of er inder
daad sprake is van een juridische
kwestie en of met een advies al ter
stond eerste-hulp kan worden ver
leend. Zo nodig kan hij voor zijn
cliënt een proces gaan voeren of hij
kan verwijzen naar specialisten, ad
vocaten die zich op bepaalde gebie
den in het bijzonder hebben toege
legd. Daarbij valt te denken aan in
gewikkelde zaken als het belasting
recht en de onteigeningsv/etgeving".
Er zijn in Nederland bijna negen
tienhonderd advocaten, van wie een
aanzienlijk aantal er een nevenfunc
tie op na houdt. Mr. Stevens meent
dat met één fondsadvocaat op tien
duizend Nederlanders in de behoefte
zou worden voorzien. „Vooral het
één-mans kantoor zou hierin passen.
Het zou een geweldige steun in de
rug zijn voor degenen die alleen een
praktijk uitoefent".
„Grote kantoren we hebben kort
geleden nog een fusie gehad van der
tig advocaten in Rotterdam zou
den in het systeem als de specialis
ten kunnen fungeren, omdat in die
grote groepen de mogelijkheid van
vergaande specialisatie bestaat".
De loongrens voor het rechtsfonds
of rechtsbijstandsfonds zou tenmin
ste op het niveau van het zieken
fonds moeten liggen. „Liever nog
zou ik zeggen op het niveau van de
grens voor de wet op de arbeidson
geschiktheidsverzekering. Die ligt bij
de twintigduizend gulden". De advo
caat die een fondspraktijk accepteert
en aldus het juridisch advies direct
en gemakkelijk voor de burger be
reikbaar maakt, moet van het fonds
een behoorlijk vaste vergoeding krij
gen zoals een huisarts die krijgt.
De premie die daar van de kant
van de „fondspatiënt" tegenover
staat, kan zeer laag zijn, meent
mr. Stevens. Hij denkt zelfs aan een
bedrag van nog geen gulden in de
maand, waarvoor men dan alle hulp
krijgt, in civiele en in strafzaken.
Hij zou het zelfs mogelijk achten
dat de administratieve kant van de
zaak en met name de inning van de
premie wordt ondergebracht bij de
bestaande ziekenfondsen.
Zo'n volksverzekering zou de juri
dische raadsman introduceren in
het sociale pakket van de burger,
die zijn eigen positie in onze maat
schappij niet helemaal meer kan
overzien. Het snel complexer wor
den van onze samenleving, het toe
nemende aantal wetten en verorde
ningen maken de hulp van deskun
digen nodig.
„Er bestaat een zeer grote, vooral
sluimerende behoefte aan juridisch
advies. Dat blijkt uit de grote popu
lariteit van de nog niet eens be
staande ombudsman, uit de grote
belangstelling voor vragenrubrie-
ken in kranten, tijdschriften en op
de televisie (Info). Het zijn vaak
heel eenvoudige zaken waar met
een eenvoudig antwoord dikwijls al
enorm veel mensen worden gehol
pen".
In Almelo vindt men dat wel een heel klein beetje, want daar heeft pas een
aantal inwoners geprotesteerd tegen het plan om in hun buurt een groot aan
tal Turkse gastarbeiders te huisvesten. In Amsterdam is weer iets heel anders
gebeurd. Daar heeft de directeur van de autofabriek Ford Nederland gezegd
dat hq de 290 Turken die er in z(jn fabriek werken voor geen goud kwqt wil.
En daarbq roemde hq vooral de arbeidsprestaties van de Turken, die bq
Ford kei-harde werkers moeten zqn.
IVffMHf tVnilMfIVVtIVf IV94II f ff f llllflf MCt
Dat is dan weer een heel ander
verhaal dan er dezer dagen in Al
melo is gehouden, waar de Turken
volgens zeggen een gevaar zouden
vormen voor de „niet zo oppassen
de jeugd."
Nu zijn de gastarbeiders uit het
buitenland hier alleen maar om
geld te verdienen. En dat ze een
paar mooie benen intussen toch
wel even nafluiten, dat zal geen
weldenkend man hen kwalijk ne
men. Maar ik ben in ieder geval
even bij Ford in Amsterdam met
drie mannen gaan praten om nog
iets meer van de kwaliteiten der
Turken te horen.
Een van die drie mannen was de
heer H. Peters, adjunct-directeur
en hoofd arbeidszaken, ea hij ver
telde: „Wij hebben meer gastar
beiders dan alleen die uit Turkije.
Maar alle buitenlanders zijn even
bereid cursussen te volgen, ze heb
ben ook alleipaal dezelfde promo
tiekansen als de Nederlandse arbei
ders."
„Wat er in Almelo is gebeurd"
ging hij verder, „is weer een van
die overtrokken zaken. Als men
bang is dat er misschien iets voor
valt. wanneer Turken zich
's avonds lopen te vervelen, dan
ligt dat niet in de eerste plaats aan
de Turken, maar aan het Neder
landse leefklimaat. Dan moet men
die mensen proberen op te vangen.
Maar zet in datzelfde Almelo eens
een kazerne vol Nederlandse mili
tairen neer. Dan krijg je precies
hetzelfde geval", aldus de heer Pe
ters.
De tweede man in het gesprek
was de heer J. Meijs, personeels
chef voor de fabriek en de magazij
nen. .En hij zei: „Wij werken hier
al sinds 1963 met Turkse arbeiders
en in al die tijd zijn er maar twee
ernstige dingen gebeurd waar een
paar van
den."
hen mee te maken had-
ROTTERDAM De 360 meis
jes van de nijverheidsschool De
Starrenburg en de driehonderd
jongens van de vijfde lagere tech
nische school beide gebouwen
staan vlak naast elkaar in Over-
schie gaan in augustus samen
naar school.
Rotterdam krijgt als eerste stad in
het land een gemengde school voor
lager beroepsonderwijs, een nieuw
soort scholengemeenschap.
De jongens kunnen bijvoorbeeld
kantoor-assistent, leerling-verkoper
worden. De meisjes kunnen voor
automonteur of elektrotechnicus ga
leren. Ging tot nu toe een enkel
meisje wel eens naar de lts, omdat
zij een „mannénvak" aantrekkelijk
vond en liet de lts die meisjes ook
toe, nooit vond men jongens op de
nijverheidsscholen voor meisjes.
Toch hebben jongens belangstel
ling voor „vrouwenvakken". Dat
merken de twee scholen in Over-
schie nu al drie jaar lang. Er kwam,
omdat de scholen zo dicht bij elkaar
stonden, een aantal gemengde les
sen, waaronder in Nederlands, En
gels, wiskunde, rekenen, geschiede
nis, aardrijkskunde, handenarbeid
en tekenen.
Juist omdat het nogal eens voor
komt dat jongens op de lts voor tim
merman leren, terwijl ze later bij
voorbeeld leerling-verkoper worden,
heeft men besloten de scholen sa
men te voegen. De verwachting is
dat in de nabije toekomst veel meis
jes de richting elektrotechniek zullen
kiezen. Do opleiding zal waarschijn
lijk half-om-half worden.
De heer P. C. Buisman, direc
teur van de lts, vertelt dat de ou
ders die van het mengen van de
scholen horen, eerst vijf minuten no
dig hebben om uit te lachen. Dan
zeggen ze echter: „Misschien is het
niet eens zo gek en vooruitstrevend
als het lijkt".
Het mengen van de school is ei
genlijk aan een beleidsfout te dan
ken. Niemand dacht er bij het bou
wen van de scholen aan, dat een ty
pische meisjes- en jongensschool ei-
gelijk niet zo dicht bij elkaar ku-
nen staan. Toen de scholen er ston-
De draaibank is voor de meisjes van de Starrenburg school niet langer
taboe.
De derde man was de heer E. Y.
Ozüm, tolk voor de Turken bij
Ford en getrouwd met een Neder
landse. En hij viel bij: „Verhou
dingsgewijs doen de Nederlanders
veel meer slechte dingen dan de
tachtigduizend buitenlandse arbei
ders hier in Nederland. Wij Turken
zijn hier gekomen om een vak te
leren en daarvoor genoeg geld te
verdienen om het beter te hebben
dan vroeger."
Bij Ford werken veel Turken al
veel langer dan één jaar in het be
drijf. Sommigen sparen terwijl ze
ook geld naar huis moeten sturen
net zo lang tot zij bijvoorbeeld (met
korting) een tractor kunnen aan
schaffen. Die gaat mee naar Tur
kije en dan kan het gebeuren dat
de eigenaar voor een heel dorp het
land gaat omploegen. Zodat hij
zelf een bloeiend bedrijfje kan op
bouwen, terwijl de landbouw in
eens een grote verbetering onder
gaat.
„Zo heeft de Turkse regering het
ook bedoeld", aldus de heer özüm.
„Men laat graag mannen naar het
buitenland gaan om daar een vak
te leren, zodat Turkije naderhand
met hun hulp de industrie kan op
bouwen. Het lukt nog niet helemaal
maar het begin is er."
Turkse gastarbeiders hier
bij Ford in Amsterdam zijn
niet voor hun plezier naar Neder
land gekomen. Dolle pret maken
in de avonduren is er niet bij, want
er moet gespaard worden voor
thuis. En voor die tractor mis
schien, waarmee iemand later in
zijn geboortedorp een bloeiend
ploegbedrijfje kan opbouwen en te
vens kan meehelpen aan de verbe
tering van de landbouw ter plaat
se.
WRIGHTWOOD (Californië)
Amerikaanse geleerden gaan dit
jaar negen maanden lang hun aan
dacht wijden aan de planeet Mars
om te weten te komen of er leven
op deze planeet kan zijn. Zij gaan
de atmosfeer analyseren en hon
derden foto's nemen. Terwijl zij
daarmee bezig zijn, zullen de beide
mariners (Mariner 6 is maandag
gelanceerd, Mariner 7 volgt op 24
maart) naar Mars reizen en er
dicht langs gaan.
Deze moeten dan de oppervlakte-
temperatuur van Mars meten en
gegevens verschaffen over druk en
dichtheid van de dampkring. Dat
gebeurt in juli en augustus.
De geleerden van het laborato
rium voor straalaandrijving aan het
Technologisch Instituut van Califor
nië onderzoeken intussen negen
maandenlang de scheikundige sa
menstelling, de beweging en de
temperatuur van de planeet door
het analyseren van het spectrum
van het door Mars teruggekaatste
licht.
Tot dusver zijn er aanwijzingen
dat de dampkring voornamelijk be
staat uit koolzuurgas, een afvalpro-
dukt van dierlijk leven waarmee
de planten hun voedsel opbouwen.
In de atmosfeer van Mars is ook
een kleine hoeveelheid koolmonoxi
de, waterdamp en mogelijk zuur
stof aangetoond. De geleerden me
nen dat de kans op leven zoals op
aarde op de planeet voornamelijk
afhangt van de hoeveelheid water
damp en waterstofverbindingen.
Hij zei ook: „Ik hoop, dat de
mensen hier nu ook eens gaan be
seffen dat Turken geen mannen zijn
die alleen maar zes vrouwen wil
len hebben, zoals er zelfs van offi
ciële zijde wel is voorgelicht aan
meisjes die om inlichtingen kwa
men. Wij mogen, net als Nederlan
ders, maar één vrouw hebben. En
in de eerste plaats zijn wij een
volk dat vooruit wil en dat daar
voor hard wil werken."
DEN HAAG Vakbroeders onder
elkaar praten over „het zegelpara
dijs". Zij hebben het dan over de af
deling van de Philatelistische Dienst
van de PTT, waar de orders wor
den klaargemaakt. Omzet: een paar
miljoen gulden per jaar. waarvan
tweederde in het buitenland. De Phi
latelistische Dienst zetelt in een
soort nieuwe PTT-wijk in het Haag
se Bezuidenhout, waar de gebouwen
van de giro, het computercentrum
en de tweede districtstelefooncentra
le vlak bij elkaar staan.
Joop Kiggen is de naam van de
man die de dienst leidt. Hij beschrijft
zichzelf als „meer publiciteitsman
dan postale vakman die zwelgt in
de formulieren". Vandaar misschien
dat hij zes jaar geleden begon met
het vertellen van postzegelnieuws
voor televisie-camera's. Sindsdien
dien doet hij dat iedere maand een
keer, op zaterdagmiddag.
Belangrijker in zijn leven is het
feit dat hij al 42 jaar „bij het be
drijf" is. Hij was al filatelist toen hij
hoofd van de dienst werd, maar nu is
hij het in hart en nieren, hetgeen
hem doet zeggen: „Het is mooi en
prettig als werk en hobby synchroon
lopen".
De heer J. M. P. J. Verstegen
wordt L maart als hoofddirecteur
van de Vereniging van Neder
landse gemeenten opgevolgd
door mr. L. G. van Reijen.
De heer Verstegen kwam in
1921 ais volontair op de gemeen
tesecretarie van Den Helder.
Hij haalde het diploma Gemeen
te-administratie I ei^ een hoge
vakexamen, dat inmiddels is af
geschaft, omdat het veel te hoog
greep voor de gemiddelde ge
meenteambtenaar.
Hij was enkele jaren werk
zaam op de secretarie van Har-
denberg en kwam in 1933 in
dienst van de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten. In 1955
werd hij directeur en zes jaar
later hoofddirecteur. Buiten zijn
bestuurlijke bezigheden is hij
een zeer verdienstelijk amateur-
schilder, zoals iedere bezoeker
van het hoofdkantoor van de
vereniging aan de Haagse Pa
leisstraat kan constateren: vele
schilderijen van de heer Verste
gen sieren er de wanden.
DEN HAAG De hoofddirecteur van een club met zo'n 950 leden, die
hoopt dat het ledental in enkele tientallen jaren tot een kleine driehonderd
zal zijn verminderd dat moet een merkwaardig man zijn.
Dat gaat nogal. De heer J. M. P. J. Verstegen (zojuist 65 jaar), tot eind deze
maand hoofddirecteur van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, is
een uiterst hoffelijk en beminnelijk man, die als lijfspreuk voor zijn bestuur
lijke carrière lijkt te voeren: „Geen pressie, maar overreding".
Hij illustreert deze aanpak van de
belangenbehartiging der Nederlandse
gemeenten met de gedachte van de
Middeleeuwse joodse wijsgeer Mai-
monides. Deze beschouwde het com
promis als van een hoge, om niet te
zeggen goddelijke waarde.
De heer Verstegen is 35 jaar in
dienst van de vereniging. Van be
scheiden kantoortje voor hoofdzake
lijk gemeenterechtelijke en sociale
adviezen is de organisatie in die tijd
uitgegroeid tot de „denkfabriek" voor
alle gemeenten. Zij produceert advie
zen op vrijwel alle terreinen van ge
meentelijke activiteit, zowel aan de
leden als aan de regering.
Een van die adviezen betreft de
reorganisatie van het bestuur in ons
land. Het rapport daarover komt ver
moedelijk half maart. Het gaat in de
richting, die uiteindelijk zal leiden
tot drastische vermindering van het
aantal gemeenten.
De heer Verstegen: „Een aantal
taken kan doelmatiger worden ver
richt en nieuwe taken kunnen
worden aangevat wanneer er re
gionale regelingen voor zijn. Ik denk
aan de ruimtelijke ordening, de
structuurplannen, de verkeersvoor-
zieningen die in regionaal verband
gemakkelijker uit de verf komen".
„Als de gewestelijke lokale eenheid
ontstaat, zal geleidelijk 'n aantal ta
ken zich verplaatsen van de gemeen
te die de belangen van de burger
in zijn dagelijkse activiteiten kan
blijven behartigen naar het re
gionale verband. De doelmatigheid
moet maatstaf zijn bij het bepalen
van de scheiding van taken".
de gemeenten te laten bouwen, van
onderop, naar een nieuw geheel toe".
Waneer dit proces ten einde is
gelopen, zijn er misschien nog twee
honderd a driehonderd gemeenten of
lokale bestuurseenheden over. Dat is
theoretisch denkbaar. Ik denk dat
intussen het vraagstuk van de pro
vinciale herindeling accuut is gewor
den. Ik kan me voorstellen dat het
aantal provincies bijzonder veel klei
ner zal worden."
Op welke termijn ziet U dit ge
beuren?
„De schattingen lopen erg uiteen.
Ik zal bijzonder blij zijn, als het zich
in twintig jaar volkomen heeft ge
zet. Men moet echter rekening hou
den met de kans op heel sterke
stroomversnellingen".
Kan de automatisering zo'n
stroomversnelling veroorzaken?
„Dat is zeker mogelijk. De be
stuursorganen zullen, om zicht te
krijgen op wat zij moeten gaan doen
veel meer en veel sneller informatie
moeten krijger dan nu. Enquêtes, die
maandenlang duren, zijn veel te
traag. Automatisereing en elektro
nische opslag van gegevens over de
bevolking, onroerend goed, woning
kwaliteit enzovoort kan daartoe bij
dragen."
„Het geeft een enorme administra
tieve besparing. Dubbele administra
ties kunnen worden vermeden. Daar
om hebben wij de stichting automati
sering bij de gemeenten opgericht,
die coördinerend werkt bij de ont
wikkeling van systemen voor deze
automatisering".
genlijk niet zo dicht bij elkaar kun
nen staan. Toen de scholen er sto-
den, zei men al snel: „Dat zal wel
moeilijkheden gaan geven", vertelt
mejuffrouw Van Leeuwen nu. Om
dat te voorkomen zijn de scholen si
gauw gezamenlijke danslessen gaan
organiseren, daarna gemengde les
sen, en nu is er dan e°n geheel ge
mengde schooL
„Dan kan geleidelijk de vraag
ontstaan: moet zo'n gewestelijke lo
kale eenheid niet toegroeien naar één
gemeente? Daarbij moet men recht
doen aan de lokale autonomie door
De heer Verstegen haalt uit een
tijdschriftartikel voorbeelden van
besparing door automatisering aan.
Verwerking van één miljoen gege
vens is in kleine systemen veertig
maal duurder dan in grote compu
ters. Dit leidt tot eenheden van één
tot anderhalf miljoen mensen.
„Automatisering is voor de men
sen zelf, de ambtenaren, een zegen.
Als je begonnen bent zoals ik, aan
een kaartenbak op een gemeente
secretarie om de jongens van 1907 te
vinden voor het dienstplichtregister,
dan heb je aan den lijve gevoeld dat
dit een bijna onmenselijke taak is.
Als je het de computer laat doen,
kunnen de mensen wat beters gaan
doen".
CAPE KENNEDY Is het moge
lijk foto's, die uit de wereldruimte
zijn genomen van de aarde, te ge
bruiken bij het zoeken naar nieuwe
vindplaatsen van bodemschatten?
De astronauten McDivitt, Scott en
Schweickart zullen trachten in de
Apollo-9 die vraag te helpen beant
woorden. Met vier speciale came
ra's moeten zij reeksen foto's ma
ken van het zuidwesten va»- de Ver
enigde Staten, van Mexico en van
Brazilië. Geologen zullen later na
gaan in hoeverre dergelijke foto's be
langrijke opsporingsmiddelen kunnen
zijn.
Mocht deze methode voldoen dan
zullen soortgelijke camera's, samen
met allerlei elektronische appara
tuur, dat opsporingswerk gaan doen
in onbemande kunstmanen. Die zijn
dan ook bruikbaar voor kartering
van gehele continenten.
McDivitt, Scott en Schweickart
hebben de medische keuring goed
doorstaan. Zij zijn alle drie in puike
lichamelijke conditie. Ook het door
meten van de lanceerraket, een Sa-
turn-5, en het ruimteschip Apollo
heeft nog geen kopzorgen gegeven.
De heer Kiggen en zijn 36 dames
en heren (van wie een aantal halve
dagen werkt) houden zich in hoofd
zaak met twee dingen bezig: propa
ganda maken voor Nederlandse ze
gels in het buitenland en verkopen.
Goed beschouwd bemannen de 36
een puur commerciële instelling, met
twee soorten klanten, verspreid over
de hele wereld. Er zijn heel veel
abonnees bij, die jaar in jaar uit al
le nieuwe zegels keurig thuis krijgen
gestuurd. De betaling is vlot gere
geld: iedereen heeft een saldo in
rekening-courant gekregen. De bui
tenlanders kunnen in hun eigen
munt betalen op de postrekening van
de dienst.
Alle anderen vormen een wat klei
nere groep die bestelt naar behoefte.
Er zitten nogal wat handelaren tus
sen die soms grote aantallen zegels
tegelijk kopen. Tot goed begrip: de
bedragen die zijn gemoeid met de
export van zegels door Nederlandse
handelaren zijn niet opgenomen in
de omzet van de dienst.
Ook de propaganda in het buiten
land is tweedelig. Alle nieuws gaat
naar dag- en weekbladen en filatelis
tische vakbladen. De lijst is al uit
gegroeid tot een 2500 adressen. De
ongeveer honderd vakbladen nemen
doorgaans alle nieuws op, want de
belangstelling voor Nederlandse ze
gels is na de oorlog knap gegroeid.
Gerichte propaganda wordt even
zeer gemaakt. Zestigduizend verza
melaars over de hele wereld krijgen
folders met nieuws en toelichting
over nieuwe zegels uit Nederland
en „overzee" toegestuurd. Neder
land is ondanks vragen uit die
richting nog niet in het dienst
betoon opgenomen."
Wie zal de verzamelaars in eigen
land tellen? Er zijn bijzonder veel
ongeorganiseerden bij, die alleen
„om de eigen pret postzegels spa
ren". Een vijftigduizend zijn wél ge
organiseerd.
De dienst gaat ook veel klanten
opzoeken, zoals Joop Kiggen dat
noemt. Dat komt dan neer op het
deelnemen aan tentoonstellingen,
vooral in Duitsland, waar de grote
markt ligt. De kosten worden ruim
gedekt door de opbrengst van de ze
gels. Een omzet van een paar dui
zend gulden per tentoonstelling ls
normaal.
RIO DE JANEIRO In de wil
dernissen van het amazonegebied
maken Brazilianen en buitenlanders
jacht op een legendarische reuzen
slang, die misschien de laatste van
haar soort is.
Verscheidene expedities jagen er
op de „cobra grande" en proberen
elkaar voor te zijn bij ëet vangen
van het reusachtige serpent, dat in
gevangenschap de voornaamste at
tractie van elke dierentuin kan zijn.
Tot voor twee jaar meende men,
dat de slang alleen leefde in de
mythologie van het Amazonegebied,
maar toen werd het enorme mon
ster waargenomen door de Italiaan
se ichtyloog Bruno Falci in het zui
den van het district Rondonia.
Hij beschikte niet over de midde
len om de slang te vangen, maar
besloot haar ook niet te doden. Hij
maakte enkele foto's van het serpent,
terwijl het sliep nadat het blijkbaar
juist twee kalveren had gegeten voor
zijn lunch.