Het lijkt zo - het is niet zo
Ook kapitaal werkt tegen
Hij was voor ons een symbool
De
L.
Het verbaal van
Father Maher
Gevangen in de
politieke knoop
ER IS OVER
BIAFRA AL
ZO DIKWIJLS
EN ZO VEEL
GEPRAAT EN
DES ONDANKS
I
Twee feiten van de afgelopen week lij
ken van groot belang te kunnen worden
voor de toekomstige ontwikkeling van on
ze economie: het door minister De Block
prijsverhogingen aan een meldingsplicht
ingediende wetsontwerp dat toekomstige
wil binden en de goedkeuring van de col
lectieve arbeidsovereenkomst voor het
bouwbedrijf. Stuk voor stuk uiterst be
langrijke beslissingen, die bovendien in
eikaars verlengde lijken te liggen. De
prijsbinding immers heeft tot doel einde
lijk een halt toe te roepen aan de schrik
barende' stijging van de kosten van levens
onderhoud, terwijl de niet geringe stijging
van de lonen in de nieuwe bouw-CAO er
op gericht lijkt die kostenstijging zoveel
mogelijk te compenseren. En zo bezien
lijkt het alsof de regering op dit ogenblik
de zijde kiest van de werknemers en hen
In bescherming wil nemen tegen de tè ho
ge prijzen der ondernemers.
Zo lijkt het maar zo is het niet ge-
hikkig is het niet zo. Want uit deze re
denering zou men de conclusie kunnen
trekken dat de ondernemers er naar stre
ven de consument zoveel als maar moge
lijk Is te plukken en dat de via de vakbe
weging afgesloten CAO de enige mogelijk
heid Is om aan dat snode voornemen der
„tegenpartij" te ontkomen. Zou een der
gelijke strijdposite bestaan dan zou het
er voor ons alleen heel ongelukkig uitzien.
De regering ziet het ook niet zo. Als
minister De Block een instrument in han
den wil hebben om de prijzen te beteuge
len dan is het niet zijn bedoeling daarmee
„de" ondernemer te lijf te gaan - hij
wil allereerst meer en beter inzicht heb
ben in het waarom van de prijsstijgingen
en daarnaast ook wil hij een stok in han
den hebben om die ondernemers te tuch
tigen die niet luisteren willen. Of dat er
veel of weinig zullen zjn zal de toekomst
leren. Onze gedachte is dat - als er een
maal een einde gekomen zal zijn aan de
prijspsychose van de laatste maanden
het er weinig zullen zjn.
En met de goedkeuring van de CAO
voor het bouwbedrijf heeft de regering
ook niet een duidelijk gebaar willen ma-
ken van „de lonen moeten wel als jullie
de prijzen zo hoog opjagen", dat zou
toegeven betekenen aan de inflatie. Men
heeft aan deze arbeidsovereenkomst
zwaar getild - het is waar. En dat is
begrijpelijk, want in het bouwbedrijf zijn
de lonen een zwaarwegend deel van de
kosten. En stijging van de bouwkosten
betekent duurdere huizen, hogere huren,
stijging van de kosten van levensonder
houd voor haast iedereen. Dat men des
ondanks de overeenkomst heeft goedge
keurd is het gevolg van het feit, dat de
produktiviteit in de Nederlandse bouw
zich in stijgende lijn bevindt. Men heeft
de weg naar grotere efficiency gevon
den en werkgevers en werknemers ach
ten het juist dat de bouwvakkers daar
van mede de vruchten plukken in de vorm
van hogere lonen en betere arbeidsvoor
waarden. Men is van oordeel dat dat nu
kan - we zouden het bijzonder betreurd
hebben als de ministerraad dat groeien
de wederzijdse vertrouwen niet had ge
honoreerd. Want dat ook andere CAO's
daardoor opgetrokken worden, kan wel
waar zijn, maar dan zullen ook in die
andere bedrijfstakken werkgevers en
werknemers waar moeten maken dat het
kan. Kunnen ze dat niet, dan is het de
taak van de ministers om in te grijpen.
Zijn we er met die twee nu genomen
beslissingen? Op geen stukken na. Heel
duidelijk hapert er iets aan het samen
spel tussen ondernemers, werknemers en
regering. Anders was die prijzenchaos er
niet geweest en anders had men niet zo
lang behoeven te delibereren over die
CAO. De regering heeft aangekondigd dat
men in de zeer nabije toekomst diep
gaand beraad wil met alle betrokkenen.
Dat is een goede gedachte. Men zal moe
ten beseffen dat men niet tegenover el
kaar staat, maar dat men mèt elkaar en
naast elkaar de strijd zal moeten voeren
voor ons aller welzijn. Daarbij zal men
naar elkaar moeten luisteren en bereid
moeten zijn te geven en te nemen. Al
leen in die gezindheid kunnen we de
donkere wolken verdrijven die zich boven
onze economie samenpakken.
De gevaren die op het ogenblik onze
economie bedreigen, schuilen niet alleen
in het haasje-over springen van lonen en
prijzen en alles wat daarmee samen
hangt de ontwikkeling die op het
ogenblik op de kapitaalmarkt in ons land
aan de gang is, is voor die economie
bepaald ook niet bemoedigend. Dezer
dagen berichtten wij dat het grote Franse
concern Péchiney ondershands, dat wil
zeggen bij de grote institutionele beleg
gers zoals de verzekeringsmaatschappij
en, een lening wil plaatsen met een ren
te van 7 3/4 procent. De storting op die
lening kan over lange tijd worden uitge
smeerd. Dit houdt in dat de grote beleg
gers, die uiteraard uit zijn op het beha
len van een zo hoog mogelijke rente bij
een zo klein mogelijk risico, voor deze
lening graag hun beleggingskruit droog
willen houden.
Bij Péchiney zal het ongetwijfeld niet
blijven. Tal van grote concerns denk
aan het staalproject bij Rotterdam - zijn
bezig met kapitalen verslindende projec
ten of hebben plannen tot het opzetten
van grote bedrijven. Daarvoor moet hoe
dan ook geld op tafel komen. Zij zijn
bereid om de hoge rentelast te aanvaar
den.
De vraag is ook al opgeworpen: „En
het Rijk dan? En de lagere overheid, zo
als de gemeenten en de waterschappen
die van kapitaal worden voorzien door
de Bank voor Nederlandsche Gemeen
ten? Wat moeten die straks niet bieden
willen ook zij op die kapitaalmarkt aan
bod komen?"
Nu kan men het Rijk niet vergelijken
met een bedrijf als Péchiney, maar in
kwaliteit en dus in zekerheid voor de
geldgever, behoeft een Péchiney bepaald
niet voor het Rijk of de Bank voor Ne
derlandsche Gemeenten onder te doen.
Dit betekent dat het op die kapitaalmarkt
een nog heviger dringen wordt dan voor
heen.
Het betekent ook dat de rente gedu
rende lange tijd hoog zal blijven, wat
ongetwijfeld voor vele bedrijfstakken ge
volgen zal hebben. Maar ook voor de
particulier! Wij denken daarbij in het bij
zonder aan de woningbouw. Voor de be
legger die van de hoge rentestand ruim
schoots profiteert, is het een gouden tijd.
Denkende echter aan de kapitaalvraag
van Rijk en gemeenten heeft die me
daille echter een donkere keerzijde.
Rouw past de wereld nu Dwight
D. Eisenhower Is overleden. Omdat hij
een van die mannen was aan wie wij
allen onze bevrijding hebben te danken
en aan wie tenminste Europa een stuk
van haar welvaart dankt. Als comman
dant der geallieerde legers droeg hij de
verantwoordelijkheid voor de invasie in
Europa, waardoor Duitsland tenslotte op
de knieën gebracht werd en als presi
dent van de Verenigde Staten heeft hij
de leiding gegeven aan een wereld die
zich maar moeizaam herstellen kon van
haar oorlogswonden.
Het zij aan de historievorsers overge
laten hem te beoordelen. Voor de
vele miljoenen die de ellende van de
oorlog hebben doorgemaakt, was hij een
der symbolen van onze bevrijding, een
man wiens naam in één adem werd ge
noemd met die van een Churchill en
een Montgomery, zijn al even legenda
rische Engelse plaatsvervanger. Hij was
het toonbeeld van de Amerikaan die zijn
vrienden in nood te hulp kwam en dat
deed op de efficiënte wjze die de Ame
rikanen eigen is. De Amerikaan op wie
men vertrouwen kan ook al gaat hij
wel eens andere wegen dan men zelf
zou wensen.. Hem te gedenken op dit
moment is tevens denken aan die trouw.
Toen., en ook in de toekomst!
DE SLA CHTING GAA
Heus. we weten het zelf ook wel: dit stuk pagina heeft geen enkele
zin! Biafra is niet te redden tenzij er een wonder gebeurt en wie
gelooft er in deze wereld nog aan wonderen? Yakabu Gowon, de
sterke man van Nigeria, heeft de macht in handenfèn wie macht
heeft wordt door andere machten gesteund. Natuurlijk, de wereld
sympathie is aan de kant van de Biafranen, van de baardige Ojoe-
kwoe en de zijnen zij zijn immers de „underdog" en de onderlig
gende partij wekt altijd het medelijden. Maar wat heeft men aan
medelijden in een wereld waarin alleen macht telt? Dat medelijden
uit zich in enorme zendingen voedsel, ijverig ingezameld door allerlei
goedwillende organisaties maar zelfs die organisaties zijn niet
bij machte te verhinderen dat dat voedsel langzaam wegrot in de
Nigeriaanse pakhuizen. Dat de vliegtuigen die het voedsel vervoeren
naar de mensen die honger hebben, worden neergeschoten. En dat
de Nigeriaanse luchtmacht (lees: Russische Mig's bemand door
Egyptische piloten!) bij voorkeur daar haar bommen laat vallen waar
de uitgehongerden bijeen zijn om het voedsel in ontvangst te nemen.
MACHTHEBBER GOWON
wie houdt hem tegen?
UNDERDOG OJOEKWOE
wie helpt hem mee?
|e wereldsympathie is er ook oorzaak
van dat er veel gepraat wordt. Wereld
leiders kunnen het zich niet veroorloven te
gen die sympathie-gevoelets in te gaan. En
dus heeft Amerika's nieuwe president Nixon,
een professor in het staatsrecht benoemd tot
speciale coördinator voor .de hulp aan de
burgerlijke slachtoffers van het Nigeria-
Biafra-conflict. Maar de laatste van de vijf
richtlijnen die deze Clarence C. Ferguson jr.
van zijn president heeft meegekregen luidt:
„De Verenigde Staten achten zich bereid en
in staat om een scherp onderscheid te maken
tussen het ten uitvoer brengen van morele
verplichtingen om de menselijke nood te le
nigen en het betrokken geraken bij de poli
tieke geschillen van anderen." In eigen (nog
al bittere) woorden omgezet: het is niet onze
zaak of jullie elkaar al dan niet afslachten
zoek dat zelf maar uit; wij zullen dan zo
goed mogelijk voor de slachtoffers zorgen!
Een andere leider: Harold Wilson, premier
van het Britse rijk. Deze week is hij naar
Nigeria gereisd om met leider Gowon te
praten en later zal hij doorgaan naar Addis-
Abeba om met keizer Haile Selassie te pra
ten maar vóór hij op reis ging was er al
in het Britse Lagerhuis gepraat. Daar werd
besloten de politiek van wapenleveranties
aan generaal Gowon voort te zetten. Inder
daad, de helft van de leden onthield zich van
stemming en 62 leden stemden tegen heel
mooi maar het resultaat is dat alles gewoon
doorgaat. Wat mister Wilson in deze week
ook zal zeggen of zal doen: de slachting gaat
door. Tot er geen Biafra meer zal zijn. En
geen Biafranen meer
Neen, daar kan dit stuk pagina niets aan
veranderen we weten het. Maar is het
niet plicht op een pagina als deze soms ook
het hopeloze naar voren te brengen?
T~)it is het verhaal dat de Ierse rooms-ka-
tholieke priester Raymond F. Maher,
werkzaam in Biafra, deed toekomen aan
Joint Church Aid, de hulpverleningsorganisa
tie voor Biafra van de gezamenlijke kerken
en waarvan Joint Churcn Nederland een on
derdeel is. Raymond F. Maher voegde aan
zijn verklaring toe: „Ik ben bereid om ver
dere getuigenis af te leggen tegenover ieder
tribunaal of iedere groep van internationale
MMlllllliilllliiJMMniliiw
waarnemers in de hoop dat deze massamoord
op burgerbevolkingen zal ophouden".
Onder weglating van enkele al te gruwelij
ke details geven we zijn verhaal hier weer.
„Even na elf uur 's ochtends zo begint hij
werd het tweedaagse bestand dat door La
gos was afgekondigd ter viering van een Is
lamitisch feest, gebroken door een straalja
ger die enige malen boven de zeer druk be
zochte markt van Ozu Abam bommen af
wierp en met boordkanonnen schoot. Vanuit
een huis op een heuvel, ongeveer tien kilome
ter verder, zag ik dit en uit de richting van
de rookwolken wist ik dat het Ozu Abam
moest zijn, een verzorgingscentrum voor een
dichtbevolkt landbouwgebied dat ook vele
tienduizenden vluchtelingen herbergt. De
markt die iedere vier dagen gehouden wordt,
trekt grote toeloop van kooplieden en markt
vrouwen uit een kring met een straal van ca.
25 kilometer. Er zijn noch soldaten noch mi
litaire installaties van enigerlei aard in de
buurt.
Ik pakte onmiddellijk de benodigdheden
voor de laatste sacramenten bijeen en reed
met de auto zo smel mogelijk naar de markt
ik schat dat ik er twintig minuten na de
raid aankwam. Het was een onstedlend to
neel. Het gebied van de markt was volkomen
vernield, met inbegrip van de huizen en ge
bouwen rondom waaronder het postkantoor,
de kraamkliniek, het gebouw van de gezond
heidsdienst, het distributiekantoor, mijn ei
gen St Paul's kerk en het eenkamer-gebouw
tje waarin ik verblijf als ik dit deel van mijn
parochie bezoek. Op praktisch iedere vierkan
te meter van het marktterrein lagen doden
en gewonden. Hier en daar waren brandjes
ontstaan en ik zag ook verscheidene lichamen
branden. Die zich nog konden verplaat
sen strompelden naar veiliger oorden, ver
doofd en bloedend. Rondziende telde ik rond
om mij meer dan 35 doden en ik gaf het
sacrament aan ongeveer 25 mensen die na
genoeg dood waren. En overal honderden
door de luchtdruk afgerukte ledematen. Ik
voelde me dizzy en kon wel overgeven...
Van al de lichamen die ik zag waren er
vier of vijf van mannen, alle andere waren van
vrouwen en kinderen. Ik bezocht niet alle
delen van het getroffen gebied: ik gaf een al-
KTFTN-HOTJANDS
VOETBALMYSTERIE
JAAP VAN PRAAG
in de val gelopen
Wie mocht denken dat al die schok
kende gebeurtenissen van de afgelopen
week rond onze nationale voetbalhelden
(neé, niet de prutsers die woensdag met
4-0 van Luxemburg wonnen Ajax na
tuurlijk!) zo maar een toevallige samen
loop van omstandigheden vormden, ver
gist zich. Hier, lezers, was sprake van
een weldoordacht komplot: vijanden van
onze minister van Cultuur, Recreatie en
Maatschappelijk Werk hebben onze voet
baleer misbruikt in een poging om Hare
Excellentie ten val te brengen en Ajax
door het slijk te sleuren. We zijn er trots
op dat wij u dat kunnen onthullen! De-
feiten, door onze speurzin op een rij ge
zet, zien er als volgt uit:
Op vrijdag 21 maart tussen 12 en 2
uur kwam Ajax-voorzitter Jaap van
Praag met de vertegenwoordigers
van Spartak Trnava overeen om de
twee wedstrijden om de Europa-cup
voor landskampioenen te spelen op
zondagavond 13 april en op donder
dag 24 april des middags om vier
uur. Het bericht was nog maar enke
le uren oud, toen de Nederlandse
werkgevers in het geweer kwamen
en wij, de mensen die alleen maar graag willen kijken, dreigen van al deze intriges de dupe te worden
en via hun geheime verbindingsman
nen binnen de KNVB deze bond on
der druk te zetten om hun toestem
ming voor een eventuele tv-uitzen-
ding op die donderdagmiddag te wei
geren. Van de andere kant rukten de
vakbonden op en lieten bij mondt
van hun sterke man Kloos weten, dat
zij zich niet wensten te lat enringel
oren, dat z(j er toch tenminste ook
in gekend wensten te worden en dat
we in Nederland toch al zo weinig
vrij hebben. Waarop de KNVB een
heel listige pass gaf: men speelde het
balletje door naar minister Klompé
zij heeft de sport én de televisie-
zaken mder haar beheer, dus zij
moest het beslissende woord maar
spreken. En dat was dan aanval
nummer één.
Maar de complotteurs hadden nog
meer pijlen op hun boog. Bovenge
noemde Jaap van Praag had zich
met een kluitje in het riet laten stu
ren toen het over de verdeling van
de plaatskaartjes ging. Thuis geko
men, ervoer hij tot zijn ontzetting,
dat de KRO hem te vlug af geweest
was: deze omroepvereniging had de
kaartjes in de wacht gesleept en ad
verteerde fiks haar voornemen om er
haar kakkers en luisteraars gelukkig
mee te maken. Nu is een omroep^
vereniging geen reisbureau ze is
bedoeld om programma's voor radio
en televisie te maken em mag ten be
hoeve van haar sympathisanten een
programmablad uitgeven, mits dat
programmablad niet het karakter
heeft van een familieblad. Juist dal
had minister Klompé de week daar
voor nog eens nadrukkelijk gezegd.
En nu gaat uitgerekend die KRO.
's ministers eigen geestverwante om
roep, nog veel verder de perken van
haar verenigingsbedoelingen te bui
len door voor reisbureau voor Ajax-
fans te spelen. Ziet u dat dit een nog
veel gevaarlijker aanval was op onze
minister?
Gaat u nu deze feiten eens combineren
en deduceren beseft u dan in welk
een moeilijk parket onze dr. Marga
Klompé is verzeild geraakt? Want een De
Block mag dan wat moeilijkheden heb
ben met de prijzen en een Roolvink met
de bouwvakkers en de buschauffeurs, hel
is allemaal maar kinderspel als men er
de moeilijkheden naast legt die de com
plotteurs voor haar hebben opgestapeld.
Laat ze de televisiewedstrijd doorgaan
dan zullen de economen haar de rekening
presenteren: de wegens productieverlies
voor onze nationale economie gederfde
miljoenen. Zegt ze nee, dan krijgt ze de
vakbonden tegen, wam wie kan hun het
recht ontzeggen voor mondige mensen te
worden aangezien? Laat ze het reisbu-
meer mogen organiseren en dait zou
reau-spelletje van de KRO doorgaan, dan
MARGA KLOMPE
op haar gemunt
springen de Televizierianen op de ket
ting en verbiedt ze het de KRO dan zou
die voortaan ook geen reizen naar Rome
toeh ook wat zijn!
Maar nu wie zijn die complotteurs?
Wie heeft Jaap van Praag ingefluisterd
dat hij nu uitgerekend die twee moeilijke
data moest kiezen? Wie heeft de KRO
die kaartjes toegespeeld en wie heeft zo
veel invloed op Dubeck en zijn medere
geerders dat zij via hun officiële reis
bureau dat KRO-kaartenspel hebben
meegespeeld? En als hun macht zover
reikt, dat zij én de kapitalisten én de
communisten naar hun hand kunnen zet
ten, wat hebben we dan nog meer te
wachten? Weet u het niet? De oplossing
is zo eenvouuig u hoeft alleen maar
naar de stand van de competitie te kij
ken. Wie s»taat er bovenaan? Juist. Wie
heeft er alle belang bij troebel Ajax-
water om daaruit de kampioenstitel te
kunnen vissen? Juist! Wie werd er tel-'
kens kampioen toen minister Klompé
nog geen minister van C.R.M. was?
Hebt u het nu in de gaten? Ja, we zijn
er trots op dat we dat komplot ontmas
kerd hebben! En namen hebben we niet
genoemd
gemene absolutie voor de stervenden en laad
de een paar van de ernstig gewonden in mijn
auto o ermee naar het Queen Elizabeth hospi
tal in Umuahia te racen. Ik ging naar het kan
toor van de buitenlandse pers en samen met
Father Bernard Murphy reed ik een groep
journalisten naar 't getroffen gebied. We tel
den 5 kraters van ca. anderhalve meter diep in
'n klein gebied van zowat veertig bij vijftig
meter in het hart van de openiluchtmarkt, be
nevens een aantal kleinere gaten blijkbaar
veroorzaakt door boordgeschut. Er bleken
veel meer getroffenen te zijn dan ik eerst
had gedacht: waarschijnlijk meer dan 200
doden terwijl velen al door familie of door
toegeschoten Zweeds Rode Kruis personeel
waren weggebracht. Later hoorde ik van een
Biafraanse dokter dat er ook nog vele doden
en gewonden waren in de huizen en in de vel
den nabij de markt. Van wat ik persoonlijk
gezien heb kom ik nu ik schrijf dit één dag
nadat het is gebeurd tot de zeker niet over
dreven schatting van minstens 300 doden en
nog zeer vele zwaargewonden!" Aldus Father
Maher.
Inderdaad, hij had wiet overdreven. Later
is vastgesteld dat op deze 26e februari 509
personen het leven verloren hadden. Dit cij
fer is officieel: tot de mensen die door Fa
ther Maher naar de plaats des onheils wer
den gebracht behoorden de Engelse journa
list Winston Churchill jr., de Amerikaanse
senator Goodell en het Amerikaanse congres
lid Diggs. Ze hebben zich met eigen ogen van
de waarheid overtuigd ze wisten toen ook
met zekerheid dat de Nigeriaanse lucht
machtcommandant Shitty Alao loog toen hij
verklaarde dat zijn vliegtuigen nooit concen
traties van burgers hadden beschoten of dat
ooit zouden doen!
Zo liggen nu de papieren: Shittu Alao
liegt (in opdracht van sterke man Gowon),
de hele wereld weet dat hij liegt en toch is
niemand in staat er iets tegen te doen. Om
dat iedereen het afschuift op de ander. Pre
sident Nixon mag dan de hulpverlening wat
krachtiger willen aanpakken dan zijn voor
ganger, hij wacht zich er wel voor de
Nigerianen op de vingers te tikken of be
ëindiging van 't conflict af te dwingen. Want
wat er dan in Moskou en in alle andere
communistische hoofdsteden over hem gezegd
zou worden zou niet vriendelijk zijn! Stel je
voor dat Amèrika zich na Vietnam nu
ook nog ging mengen in de „binnenlandse
aangelegenheden" van een Afrikaans land!
En Moskou zelf? Het communisme heeft er
alleen maar belang bij dat er in de wereld
onrust en onvrede heerst langs die weg
immers heeft Marx het communisme zien
uitgroeien tot een wereldomvattende ideologie
en een wereldbeheersende macht! Van de
machthebbers in het Kremlin is alleen maar
tegenspel te verwachten tegen ieder die pro
beert deze strijd te beëindigen.
Wat van premier Wilson te verwachten is
is deze week duidelijk geworden toen hem
bij zijn vertrek naar Lagos werd gevraagd
of 't ook in zijn bedoeling lag met Biafraan
se leiders te praten. De heer Wilson antwoord
de dat dit afhing van wat de heer Gowon
daarover zou zeggen, „want uiteindelijk is hij
het wettige hoofd van de regering". En op
de vraag of hij een bemiddelingspoging wil
de ondernemen vertelde hij dat hij met kei
zer Haile Selassie ging praten, „want dit is
niet onze zaak, maar een Afrikaanse zaak".
En de kleine landen dan kunnen die
niet iets bereiken? Het mag gezegd worden
dat onze minister van Buitenlandse Zaken
zich actief heeft betoond. In antwoord op een
interpellatie van het Tweede-Kamerlid P.
Dankert, vertelde hij deze week dat zijn
„plan-Luns" een goede kans van slagen heeft
meer kon hij niet zeggen want het over
leg vergde nog geheimhouding. Maar... ook
dat plan-Luns gaat alleen maar over hulp
aan slachtoffers over het kernprobleem
zelf gaf de minister geen ander antwoord
dan premier Wilson: het politieke probleem
van de burgeroorlog kan niet door het Wes
ten worden opgelost.
Zeiden we teveel toen we hierboven stel
den dat slechts een wonder Biafra nog kan
redden? Hier is sprake van een vrij simpel
conflict, een soort broedermoord waaraan de
Veiligheidsraad van de Ver. Naties zonder al
te veel moeite een einde zou kunnen
maken. Als ...die Veiligheidsraad niet vastge
knoopt zat in het onontwarbare kluwen van
de wereld-blokken-evenwicht-politiek, waar
aan wij dan (misschien) wel vrede te dan
ken hebben, maar waaraan enkele miljoenen
mensen in een ander werelddeel doodbloeden.
Waarbij wij machteloos moeten toezien!
En toch... hoopt men nog in Biafra. Hoopt
men dat de doden van Ozu Abam niet hele
maal voor niets gevallen zijn. Hoopt men
dat het wereldgeweten op het laatste nipper
tje nog zal reageren en de grote mogendhe
den zal dwingen in te grijpen. Hoopt men dat
deze generatie niet nogmaals daadloos zal
toezien hoe zes miljoen mensen worden om
gebracht ter wille van een waan. Een ge
rechtvaardigde hoop ook een realistische?
Neen, dit stuk pagina heeft naar ons ge
voelen geen enkele zin. Maar we zijn blij
dat we het geschreven hebben!
S