Jonge Nederlanders ploegen
door hete woestijnen
Gelderland heeft nog
21 bruggen hard nodig
Croquet de Volatile...'
zeggen
Klikkie-koorts
Spijkerbroek
Om de ontwikkeling bij te benen
Ét
Grote behoefte
De Duitse "top"
DENK OVERAL, EN
ALTIJD WEER, AAN
'T KIND IN HET VERKEER
mm l
-'p
-sSBSwwags*ss$p*^
„Operatie Giraffe" noemden zes Neder
landse jongelui hun tocht met auto's door
Afrika. Met veel hulp van Nederlandse be
drijven speelden zij het klaar hun jongens
droom een echte ontdekkingsreis te
realiseren. Volgeplakt met reclames rijden
hun drie Dafjes nu van de ene woestijn
naar de andere.
Vorig jaar vertrok het zestal. De tocht door
Europa en Noord-Afrika stelde nog niet veel
voor. Ook de Nijldelta was nog best te doen.
Maar toen werd het ernst.
„In Luxor, in het zuiden van Egypte,
dachten we al dat we het warm hadden.
We reden er met alle raampjes open en het
was toch veertig graden in de auto's. Later,
in de Nubische woestijn, realiseerden we ons
dat de warmte in Luxor nog heel best uit te
houden was," meldt het logboek.
A'jfc'. 1.'J
„Arme democratie, die zich de wet door
provocatieve minderheden laat stellen".
L. Frequin.
„Geloof maar, dat we er tegenaan zullen
knallen. De wil is er. Ik moet hen zelfs een
beetje afremmen. Tafeltennissen heb ik ze
al verboden".
Trainer FC Twente (vóór de
ontmoeting tegen Ajax).
„Omdat ik niet weet of hij weet wat ik
wel weet.... zitten we samen in een gekken
huis. Wie dat mooier wil definiëren noemt
het maar „de dynamiek van de bewape
ningswedloop".
Prof. Rathjens, voorm. Amerik.
regeringsadviseur.
„De moderne maatschappij krijgt haar
Impulsen steeds meer van onduidbare stro
mingen en ongeorganiseerde bewegingen,
die onder haar eigen absurde symbolen en
milieutekens werken. Die stromingen heb
ben geen lang leven, maar zij vertolken
kennelijk de wensen, de klachten en de
protesten die in het onderbewustzijn van
de moderne mensheid leven. Deze snel
wisselende stromingen de democratie
van de straat hebben al onpeilbare in
vloed op de ontwikkeling van het wereld
beeld en zij wassen voortdurend aan. Zij
zijn gericht tegen de establishment, tegen
traditioneel gezag, tegen hiërarchie en te
gen alle instellingen en gevestigde orde.
Het lijkt niet onmogelijk dat die mondia
le stromingen het koningschap, deze oer
vorm van gezag, wegspoelen voordat Ju
liana's kleinzoon Willem-Alexander vol
wassen is".
Jan de Vries in
de Volkskrant.
„Het is niet leuk om in Nederland po
litiek vluchteling te zijn. Als je vanachter
het IJzeren Gordijn komt, geeft 't niets.
Dan ben je hier zeer bemind. Maar als je
als politiek vluchteling uit een land als
Spanje komt, ben je in Nederland auto
matisch een communist en dat is geen
aanbeveling"
Spaanse vluchteling.
„Hoe zal hij nu de dag om krijgen, De
Gaulle? Nu er geen vreemde staatslieden
meer te kussen zijn? Geen volk om be
zwerend toe te spreken? Geen affiches
te plakken? Geen decreten te tekenen?
Geen referendumteksten te bedenken! Is
er iets bekend van enige andere hobby dan
dat eeuwige spreken, spreken, spreken en
macht uitoefenen? Is er iets bekend van
vissen op forel, antiek verzamelen of
zachtjes maar kundig Debussy pingelen
op de piano? Hij heeft Madame. Goed,
Madame. Zonder daarmee iets onaange
naams te zeggen: ze zag er niet naar uit
een man de handen vol te geven en het
klokje rond bezig te houden".
Saartje Burgerhart.
„Als de bevolkingstoename in dit tem
po doorgaat, zullen in het jaar 2300 de
Aarde, de Maan, Mars en Venus net zo
dicht bevolkt zijn als nu Manhattan".
Doxiades, Griekse
stedebouwer.
„Voor de massa-recreatie is niet eens zo
bijzonder veel ruimte nodig. De massa
blijft hangen bij de patat-tenten en de
dreundozen'
Prof. ir. J. P. Thtfsse.
Om in Soedan te komen, moest eerst het
Nassermeer worden genomen. Dat ging met
behulp van twee pramen en een sleepbootje.
Voor het vertrek was de motor van 't sleep
bootje uit elkaar geweest en tijdens de vaart
van een dag en twee nachten hield hij er nog
regelmatig mee op, maar de overtocht lukte
toch.
Toen kwam de Nubische woestijn. De
kaart geeft enkele lijntjes aan. Het logboek:
sporen van vrachtwagens, die ook wij moeten
volgen. Onze Dafjes hebben echter kleine
wielen en de sporen zijn uitgediept door
de enorme wielen van speciale woestijn
trucks. We vinden een geweldige oplossing.
Net als de wagens van de Peking-Parijs-
rit, lieten we ook onze Dafjes voortbotsen
over de bielzen van de spoorweg. Toen er
een trein aankwam, maakten we haastig dat
we van de baan afkwamen. Dat ging mooi zo,
driehonderd kilometer lang.
Toen werd de spoordijk te hoog om er vlug
af te kunnen komen en moesten we het zand
in. Met de linker wielen in een wielspoor
en de rechter wielen, schuin omhoog ging
het voort.
Plankgas, anders haalden de Dafs het niet.
Ze liepen toch nog vaak vast en dan was het
Over twee smalle balken van het schip
naar de wal: ontscheping aan het Nas
sermeer. Toen werd een jongensdroom
ernst. „Operatie Giraffe" in actie in de Nu
bische woestijn.
graven en duwen geblazen. Dat gebeurde al
tijd midden op de dag, ais het zo'n vijftig
graden Celsius was."
„Het laatste stuk naar Karthoem, was het
ergste, hoewel de kaart dikkere lijntjes
aangaf. Wij hadden daarom een betere weg
verwacht, maar de wielsporen van de trucks
werden alleen maar dieper. De Dafjes be
gonnen ook te mopperen. Ze gaven het niet
op, maar we moesten wel steeds vaker stop
pen om de motoren wat te laten afkoelen."
„Zomaar opeens midden in de woestijn,
kwam er een einde aan de ellende. Opeens
lag er een lint zwart asfalt. We waren
weer in de bewoonde wereld.
Een paar uur later stonden we zelfs onder
een douche het woestijnstof weg te spoelen
en nog even later doken we in een zwembad.
We hebben nog steeds het gevoel het best
leeg te kunnen drinken."
Dat was een week geleden. Enkele korte
notities uit hun logboek. Op het ogenblik
zijn de zes jonge Nederlanders weer op pad,
op weg naar Addis Abeba.
J^elderland heeft dringend bruggen nodig:
21 bruggen om de ontwikkeling te kun
nen bijbenen. Het zuidelijk en oostelijk deel
van deze provincie wordt doorsneden door
vier grote rivieren: Rijn, Waal, Maas en
IJssel.
Dat betekent dat voor praktisch elke
nieuwe weg, die noord-zuid loopt, een of
meer bruggen gebouwd moeten worden.
Gelderland heeft nu elf bruggen, die voor
het merendeel in of bij de steden liggen;
enkele maken deel uit van rijkswegen. Dat
is erg weinig. Het komt voor dat er tussen
twee bruggen een afstand ligt van zo'n zes
tig kilometer.
Bovendien zijn de meeste van deze brug
gen allang overbelast. Die overbelasting is
uiteraard een gevolg van sterke toeneming
van het verkeer. Terwijl het autoverkeer
de laatste tientallen jaren verveelvoudigde,
werden er nauwelijks bruggen bijgebouwd.
Er is dus een achterstand ontstaan en die
werkt bijzonder remmend op de ontplooi
ing van steden en streken.
Het meest opmerkelijke voorbeeld hiervan
is Arnhem, een stad met 135.000 inwoners,
die over slechts één Rijnbrug beschikt.
Deze brug verbindt Arnhem met zijn zui
delijk stadsdeel Malburgen, met de Betuwe
en met Nijmegen. Verder moet al het door
gaande verkeer noord-zuid er gebruik van
maken.
Op het ogenblik wonen in Malburgen der
tigduizend mensen, die voornamelijk ten
noorden van de rivier werken en dus dage
lijks massaal „over de brug komen". Sa
men met het interlokale verkeer veroorzaakt
dat een verkeersstroom, die elke dag zorgt
voor talloze opstoppingen en incidenten.
De oplossing wordt gezien in drie nieuwe
Rijnbruggen, waarvan er één vooral het in
terlokale verkeer zal moeten bedienen. Voor-
Op de voorgrond, de op de linker
Rijnoever gelegen Arnhemse woonwijk
Malbergen, die in de toekomst woonruimte
moet bieden aan zo'n 80.000 mensen. In
het midden de enige brug, die deze woon
wijk met de rest van Arnhem verbindt. Bo
vendien moet ook nog al het interlokale
verkeer deze brug passeren.
lopig is echter nog niet eens bekend, wan
neer de eerste nieuwe brug er zal komen.
In de Betuwe heeft men Het anders ge
daan. Daar bestaat grote behoefte aan een
brug over de Waal hij Tiel, aangezien de
pontveren op deze rivier bijzonder veel hin
der ondervinden van het drukke scheep
vaartverkeer. Er was echter geen zicht op
dat deze brug in het normale programma
snel gebouwd zou worden en daarom wordt
het nu een toLbrug, die al in 1972 gereed
is. Van 21 dringend noodzakelijke bruggen
zullen er volgens 't rijkswegenbouwprogram
ma voor 1972 vier gebouwd worden en zes
andere zijn ook opgenomen in het rijks
wegenplan of het rijkswegenböuwprogram-
ma.
Maar er blijven er nog elf over waarvan,
wat betreft de realisering ,nog niets met ze
kerheid vaststaat. Die elf bruggen zullen
samen ongeveer 254 miljoen gulden kosten.
De noodzakelijkheid ervan is duidelijk de
plaatsen waar ze moeten komen zijn vast
gelegd.
Er blijft één vraag over: Wanneer is het
geld ervoor beschikbaar?
Ach, u kent ook wel die mensen die
doorlopend vrezen dat zij het
slachtoffer worden van konkelende
medemensen wier enige levensdoel
zou zijn ten eigen profijte de argelo
ze burger een rad voor de ogen te
draaien. Ze vertellen dan verhalen
over sluwe ondernemers die een gro
ter doosje om een kleiner tubetje
tandpasta wikkelen en over bedreven
reclamemensen die luide een prijsver
laging van dertien cent aankondigen,
nadat enkele dagen daarvoor de prijs
eerst geruisloos met een kwartje ver-
meerd is.
Nu in de tijd van de BTW moet
het helemaal bar en boos zijn: ,,De
domme massa wordt maar getild en
niemand komt tegen deze wantoe
stand op," zeggen de verbitterden.
f~\mdat je met een doorlopend wan-
trouwen erg onrustig leeft, zijn
wij doorgaans bereid er het beste
van te hopen, maar soms.... Neem
nu van de week.
Wij stréken ergens neer voor het
nuttigen van enig eenvoudig voedsel.
Met het oogmerk twee croquetjes en
twee sneetjes brood te verorberen,
betraden wij een restaurant.
Nu zou men enkele maanden gele
den lang hebben moeten zoeken naar
een etablissement waar zo'n eenvou-
diag maal hoger dan twee gulden
werd aangeslagen. De ober kwam ech
ter aandragen met een verwarmings
apparaat en zijn collega legde statig
op een volwassen roze servet een uit
gebreid bestek neer.
f^eruime tijd later droeg de eerste
ober plechtig een zilver-kleurige
schaal voor zich uit, waarop tussen
enkele schijfjes champignons twee
croquetjes lagen. Goed, de croquet
jes waren "diet in de vertrouwde, lang
werpige vorm gerold: zij waren ge
modelleerd tot twee gave, afgeplatte
bolletjes. De rekening was ook afwij
kend f 4,75 en op het briefje stond
croquet de volatile."
Een Amsterdamse wethouder heeft
eens gezegd dat hij „zich grotelijks
belazerd voelde". Wij konden bij het
betalen van de rekening geen uitdruk
king vinden die ons gevoelsleven op
dat moment zuiverder omschreef.
Tn Engeland zitten directeuren er mee
achter hun bureau te spelen, want het
bevordert de concentratie. Men ziet er
huisvrouwen mee op straat lopen bij het
boodschappen doen. Tieners klikken feil
loos het beatritme mee bij de nieuwste
pop-plaat. En onlangs is een automobi
list aangehouden, die onder het rijden
met zijn vrije hand de klikkende kogels
liet zwaaien.
Wat is er aan de hand? Het is de
Klikkie-rage. Simpelweg komt het hier
op neer: een plastic handvatje, met twee
eindjes platic koord waaraan op ge
lijke hoogte twee blank stalen kogels
hangen, ongeveer ter grootte van een
kers. Met losse handbewegingen komen
de kogels in een zwaaibaan en stuiten
gehoorzaam aan de wet van de kineti
sche energiemet een vrolijke klik van
elkaar terug. En zo maar door. Da's al
les.
Maar het blijkt voor iedereen zo
fascinerend, dat het veel meer is ge
worden dan een speelgoedje, waar de
kinderen zoet mee zijn.
Behalve een uitstekend hulpmiddeltje
voor geconcentreerd nadenken en voor
afleiding, is het een uitdagend behen
digheidsspel, dat velen inspireert tot
kunstige zwaaifiguren met de kogels.
Zelfs tot wedstrijden, wie bijvoorbeeld
de Pinguinzwaai" het beste kan!
En nu zwaait deze onschuldige koorts,
die in Engeland qua omvang begint te
lijken op het hoela-hoep-gebeuren van de
vijftiger jaren, over naar ons land.
Uit een sociaal-wetenschappelijk onder
zoek in Duitsland blijkt, dat de zoge
naamde „selfmade-man" in de Duitse kring
van top-functionarissen erg veel vertegen
woordigd is, d.w.z. slechts nauwelijks 60
procent van de mannen aan de top kun
nen aantonen, dat zij een examen aan een
universiteit hebben afgelegd, 75 proc. van
de vakbondsleiders en ongeveer een derde
van de ministers van de deelstaten be
zitten daarentegen alleen een lagereschool-
of ULO-opleiding.
Voorwaarde voor een steile carrière zou
den, aldus de sociologen, minder de rap
portcijfers, dan beroepseerzucht, voortdu
rende zelfstudie, ijver en bekwaamheid
zijn. Voor jonge mensen niet oninteres
sant: men rekent op een spoedige grote
generatiewisseling in de leidende posities.
Op dit moment regeren in bedrijfsleven en
politiek nog voor 76, resp. 92 procent de
50- tot 70-jarigen, alleen de politieke par
tijen en de pers hebben reeds een verjon
gingskuur ondergaan.
Gevraagd (in de enquête) naar de in
vloedrijkste acteurs in het land, kwam het
bijna unanieme antwoord: de fractiebestu
ren in de Bondsdag
Tn Amerika (natuurlijk dèar) is de spij-
kerbroek „ontdekt". Maar weet u hoe?
De grondslag is gelegd door de Duitse
goudzoeker Levi Strauss, die omstreeks
1850 zijn geluk zocht in Californië. Het
geluk heeft niet het goud opgeleverd, maar
zijn stevige broek, die hij uit zeildoek had'
laten maken. Die broek sloeg bij collega
goudzoekers zo in dat ze óók zo'n broek
bij Strauss bestelden. Het gevolg: de heer
Levi Strauss had binnen de kortste keren
een levendige handel in zeildoeken broe
ken.
De echte spijkerbroek is echter pas ont
staan toen een kleermaker geweldig boos
werd op een klant: een goudzoeker, die
steeds al zijn bodem-monsters in zijn zak
ken stopte en die kleermaker dagwerk be
zorgde door alle uitgescheurde naden.
Uit woede joeg de kleermaker een keer
een handvol koperen klinknagels door de
broeknaden van zijn klant: de eerste spij
kerbroek.
En zo kon het gebeuren, dat wij in het
jaar 1967 als Nederlanders in totaal acht-
10 miljoen gulden betaalden voor 1.400.00(5
spijkerbroeken.
Cty-ttgart is (tot nu toe) de enige stad in
Duitsland met een Ontmoetingsboek"
Tegen regen, wind en souvenirjagers
beschermd ligt het in een tuinhuisje in
een van de geliefde trefpunten van de stad
vast aan een ketting. Niet alleen voor
wachtende of verlate partners wordt het
originele boek gebruikt, sinds kort ook
door vriendschapzoekenden. Ongeveer
om de zes weken moet er een nieuw 150
bladzijden tellend boekwerk in het tuin
huisje aan de ketting worden gelegd
rt t
Op Kharg Island in de Perzische Golf wordt op 't ogenblik gewerkt aan de bouw
van de grootste bovengrondse opslagtanks voor ruwe olie ter wereld. De nieuwe uit
breiding van het reeds bestaande tankpark bestaat uit drie tanks met een capaciteit van
I miljoen barrel (159 miljoen liter) en een tank van 500.000 barrel (79,5 miljoen li
ter). De 1 miljoen barrel-tanks hebben eendoorsnee van 110 meter en worden 18 me
ter hoog.
In één van de in aanbouw zijnde 1 miljoen barrel-tanks werd een wel zeer uit
zonderlijke voetbalwedstrijd gespeeld. Het veld had normale afmetingen en er bleef
voldoende ruimte over voor de toeschouwers
De hoeveelheid olie die in elk van de grootste tanks kan worden opgeslagen,
zo lezen wij in „Pluto"een uitgave van B.P., zal gelijk zijn aan de inhoud van
220.000.000 flessen melk, hetgeen ongeveer overeenkomt met het totale melkverbruik
van een week in Groot-Brittanniè.
