Boerderijtje betrekken: wel eens
diep zuchten van pure ellende
Herlijb
•e vincier
dé
Stijgend aantal minderjarige
niet-gehuwde moeders
Ideaal van velen geeft ook tal van problemen
CHARMANT GEZELSCHAP
VOOR PRINS CHARLES
Film over gevolgen
concentratiekamp
M1
Stijgend aantal
studenten
4823 buitenechtelijk geborenen in 1968
NAVO bouwt
de Panther
Beschimmeld
Opvijzelen
Centrale
Spinnewebbcn
FERRI UIT DE LEIDING
ITAL. SOCIAL. PARTIJ
„Begrijpt u nu waarom ik huil?"
DRUKTE
Bi of semi
Haute couture
Boven de dertig
Verzorging
Stijging
Minderjarig
Palviljoen
(Van onze verslaggeefster)
isschien wilt u dit ook een comfortabele, oude boerderij, buren die koei
en en lammetjes hebben, een tuin met een boomgaard achter je huis,
bomen langs de oprijlaan, een abonnement op „De Boerderij" en een stal waar
ft behalve de auto ook nog een paard kunt zetten.
Wanneer u dit ook wilt, willen het al twee mensen. En u hoeft er de huizen
advertenties maar op na te lezen en u weet dat „een oude boerderij" het ideaal
van velen is.
Nu kennen we een paar mensen, die dat
ideaal al bereikt hebben. Ze zijn ge
weldig blij met hun verbouwde boer
derijen, maar ze hebben ook wel eens
diep moeten zuchten van pure ellen
de. Waarom? „Omdat je toch wel heel
goed moet weten waaraan je begint",
aldus de heer A. Buffinga in zijn stal-
woonkamer van zijn boerderij in Gies-
senburg. Hij is niet de man die zo
zuchtte; maar hij kan zich die zucht
best voorstellen.
De heer Buffinga is redacteur van het
vakblad „Bouw", plus architectuur
criticus en sinds tien jaar heeft hij
zijn boerderij. Het nu ongeveer hon
derd jaar oude woonhuis plus stal
kpcht hij via de Stichting beheer
landbouwgronden in Utrecht, een
stichting, die ruilverkavelingsboerde
rijen in veiling brengt.
Goed, toen had hij „een oude boerderij"
en hij accepteerde daarvan de be
schimmelde deuren, alle vochtigheid
in huis en de bedsteden die wegge-
timmerd moesten worden.
Nu is plannen maken voor een ver
bouwing, aldus de heer Buffinga,
nooit zo moelijk. Het is uiteindelijk
alleen maar een kwestie van volhou
den wanneer je, ondanks alle werk
mensen in huis, het eind niet meer zo
ziet. Zeker wanneer men, zoals de
heer Buffinga met zijn gezin, ook tij
dens die verbouwingen al in de boer
derij woont.
Rond één kraantje in een bijkeuken
moest hij een nieuwe keuken zien op
te bouwen, er moest een toilet komen,
de zolder van het woonhuis moest ver
timmerd worden tot vier slaapkamers.
Het gedeelte waar stal plus deel waren
maakte hij zoals de meeste nieuwe
boerderij bewoners tot zitkamer,
vanwege de grote ruimte. Maar om
te beginnen moest daar de vloer or
den verhoogd, omdat de zaak te voch
tig was.
„En toen bleek ineens dat daardoor in
verhouding het plafond te laag was
geworden", vertelt de heer Buffinga.
Toch maar geen woonkamer dus? Ja
wel, het was een zaak van zeer veel
vertrouwen stellen in de timmerman
die zei: „We zagen de balken door en
we vijzelen dat hele plafond met bal
ken en al een meter naar boven".
Hij heeft het eerste jaar tot midden de
cember nog niet glasdicht gezeten, hij
heeft dakgoten moeten repareren, zol
derbalken en veertien deuren geschil
derd. Ramen werden veranderd, er
werd uitgebroken in totaal heeft de
heer Buffinga nu voor 25 duizend
gulden laten verbouwen.
„Ik kan me voorstellen", zegt hij, „dat
er mensen méér geld hadden uitgege
ven omdat ze het allemaal mooier wil
len dan ik. Er zullen ook wel mensen
zijn die bijvoorbeeld nog een paar
jaar zouden wachten met centrale
verwarming en het dus goedkoper
zouden doen".
„Wel, ik heb ook nog wel plannen,
maar je moet gewoon wachten, tot
dat je op een bepaald moment geld
genoeg hebt om de zaak te laten aan
pakken, Wel, dat wachten leer je dan
wel. En bovendien woon ik op dit mo
ment toch prettig".
Het moet inderdaad fijn wonen zijn,
daar in Giessenburg, dat merk je voor
al in het voorjaar en de zomer. Lam
metjes in de wei jonge biggen die zijn
losgebroken, een hoop bloemen en
kippen in het stukje extra tuin dat de
heer en mevrouw Buffinga voor een
tientje per jaar konden bijhuren.
Een papegaai die in de keuken in het
zonnetje zit, poezen die buiten spelen
wat wil een mens nog meer?
Wel, een mens wil soms meer, als het
winter is rond de boerderij met na
me.
„Je moet er ook tegen kunnen hier
te wonen wanneer er niet zoveel vi
site in de tuin komt zonnen en je hier
alleen met kale bomen zit en op de
fiets je boodschappen een paar kilo
meter verderop moet halen", zegt
mevrouw Buffinga.
Nog een paar adviezen, van haar man:
bij de aankoop van een oude boerde
rij moet men er vooral op letten of
het woonhuis nog intact is. „Anders"
zo zegt hij, „moet je inderdaad voor
gigantische bedragen gaan verbou
wen zodat je wellicht beter iets
nieuws kunt laten neerzetten".
Vrouwen moeten zich vooral goed reali
seren, dat ze wellicht meer alleen zul
len zijn dan in een stad, dat ze niet
afkerig mogen zijn van een dorp en
dorpsleven, dat ze óók wel eens mee
moeten helpen hooien in ruil waar
voor buren dan weer komen helpen
wanneer de dakgoot is verstopt. En
ze moeten er ook tegen kunnen dat er
ineens een spinneweb tussen de bal
ken zit.
Wanneer dan nog de ajstand tussen'
de boerderij en de plek waar het
hoofd van het gezin moet werken gee
bezwaar vormt (of tegen de voordelen
opweegt), wanneer u óók nog wel met
een verfkwast en een hamer iets kunt
doen dan ga uw gang.
De pompbak is blijven staan in
de stal, waar nu de zitkamer van
de heer en mevrouw Buffinga is. En
zo ziet het er dan nu uit, nadat de
vloer werd verhoogd (vocht) en het
plafond met balken en al opgevij
zeld.
Een oude
boerderij opknap
pen en bewonen
het ideaal van
meer dan één
mens. In Giessen
burg hebben de
heer en mevrouw
A. Buffinga dat
ideaal bereikt
een ideaal met
veel voordelen,
maar met voor
veel mensen
waarschijnlijk
ook veel nadelen.
ROME De leider van de Italiaanse
socialistische partij is woensdag afge
treden, temidden van een geschil in de
partij, dat de val van de regering met
zich brengt.
Partijsecretaris Mauro Ferri ver
klaarde na afloop van een bestuursver
gadering van de partij, dat hij beslo
ten had af te treden. Het aftreden van
Ferri houdt verband met een verbitter
de persoonelijk machtsstrijd in de par
tij waarbij minister van Buitenlandse
Zaken Nenni en vice-premier Frances
co de Martino ook zijn betrokken.
DEN HAAG Uit voorlopige cijfers,
welke het Centraal Bureau voor de Sta
tistiek heeft gepubliceerd, blijkt, dat het
totaal aantal studenten aan de Neder
landse universiteiten en hogescholen is
toegenomen van 73.800 in april 1968 tot
ruim 85.000 in april 1969 (stijging 9 °/o).
Het aantal eerstejaarsstudenten steeg
in het genoemde tijdvak van 15.200 tot
ruim 17.600 (16 °/o).
De meeste studierichtingen droegen in
de stijging van 't aantal eerstejaars bij,
in het bijzonder de studie in de medische
wetenschappen (19 °/o), de exacte weten
schappen (16 °/o), waaronder vooral
technische wetenschappen (23%) en de
maatschappijwetenschap. (20 °/o). waar
onder rechtsgeleerdheid (38 opvoed
kunde (29%) en psychologie (22
Behalve de bovengenoemde aantallen
studenten waren bij de instellingen nog
bijna 3000 studenten ingeschreven, die
studeerden voor 'n universitair m.o.ak
te-examen tegen 2800 een jaar geleden.
Hieronder waren in beide jaren onge
veer 700 eerstejaars.
Stella Owen uit Wales, die Prins
Charles gaat begeleiden.
Als op 1 juli van dit jaar de Britse
prins Charles wordt gestalleerd als
prins van Wales, zal hij worden bege
leid door onder anderen een 22-jarige
onderwijzeres, mejuffrouw Stella Owen.
Die plaats heeft Stella toebedeeld ge
kregen omdat zij onlangs uit tweehon
derd meisjes is gekozen tot „de natio
nale gastvrouwe van Wales".
Stella moest, om die functie te krij
gen, vloeiend Welsh kunnen spreken en
een behoorlijke kennis hebben van de
geschiedenis, de tradities en de heem
kunde van Wales.
De gastvrouwe van Wales heeft het
druk dit jaar: behalve bij de installatie
van prins Charles in het kasteel
Caernarvon, gebouwd door koning Ed
ward I zal zij aanwezig moeten zijn
bij vrijwel alle festiviteiten die vanwe
ge die installatie worden gehouden. De
mensen van Wales vieren die feesten
onder het motto „Croeso 1969". En Croe-
so betekent dan „Welkom" in het Welsh.
AMSTERDAM Spectrumfilm in
Amsterdam heeft met financiële steun
van de Rijksuniversiteit in Leiden, de
Stichting 1940-1945, het ministerie van
CRM en de Nationale Federatie voor de
Geestelijke Volksgezondheid, een film
uitgebracht, welke handelt over de me
dische behandeling van een man, die
nog steeds niet in staat is de geestelijke
knak, die hij opliep tijdens een verblijf
van vier jaren in Duitse concentratie
kampen te overwinnen.
Louis van Gasteren maakte deze
film, prof. dr. Bastiaans, hoogleraar in
de psychiatrie in Leiden, is de behande
lend geneesheer die de gevolgen van
het verblijf in de concentratiekampen
tracht op te heffen, via een diagnosti
sche verkenning met behulp van LSD.
De patiënt, die zich vrijwillig voor
het experiment en de verfilming be
schikbaar stelde, heeft de behandeling
met LSD vijf maal met succes on
dergaan. In de film wordt slechts de
eerste behandeling getoond.
Prof. Bastiaans zei in een inleiding
bij de voorpremière, die in Amsterdam
werd gehouden, dat het extreme leed
dat verzetslieden en concentratiekamp
gevangenen hebben geleden, bij som
migen van hen hun gehele leven blijft
nawerken, omdat het hun niet lukt het
verleden de kampperiode werke
lijk tot een verleden te maken. Zij blij
ven er mee leven, hebben nachtmerries
en kunnen mede daardoor niet accepte
ren „dat het leven normaal doorgaat".
Maagstoornissen, hartaanvallen, ar
beidsongeschiktheid en bovenal een
groot gevoel van eenzaamheid, wat op
treedt tien jaar en later na de bevrij
ding kan heel nauw met de doorstane
geestelijke en lichamelijke ontberingen
samenhangen.
Een voorzichtig gebruik van LSD kan
zo meent prof. Bastiaans hen over
de drempel heen tillen. Om dit vast te
leggen is deze film, die de titel kreeg
„Begrijpt u nu waarom ik huil" (naar
een uitspraak van de betrokken patiënt)
gemaakt. Het is een film die dus in de
eerste plaats is gemaakt voor vertoning
aan medici, niet voor roulatie in de bio
scopen. De première vond woensdag in
Den Haag plaats.
Hot boodschappewwagentje wameer óm vol, de winfoeA-
straten ook, en hot liep tegen vijven. Het traditionele uurtje
voor thee-met-iets-lekkers ter viering van het lange weekeinde. Het
enige wat er nog aan de feestelijkheid ontbrak was het bloemetje op taüei,
en de laatste pleisterplaats daarvoor lag gelukkig aan het eind van de
De narcissen lieten verstek gaan, er was iets aan de hand met de stelen,
die blijkbaar deze week niet veel aan de groei hadden gedaan. Een boa
tulpen dan maar, al zetten die vanwege hun flets lila de kamer niet to
stralend in het zonnetje. Maar hoe berg je zo'n lang, vochtig kwetsbaar
pakket secuur tussen een stapel boeken en een collectie etenswaren?
De enige oplossing was een dwarse positie onder de vastgebonden klep op
hoop van zegen. Want het risico van verliezen was niet denkbeeldig.
Waag het er maar op, nog maar een klein kwartier lopen en af en toe
eens omkijken om het vrachtje in de gaten te houden.
Het was alles natuurlijk volkomen verkeerd berekend. Op het smalle
trottoir wandelden twee oude heren op hun zeven gemakken voor mij
uit. Zij hadden de tijd, en meer dan dat. Zij hadden ook de hele breedte
in beslag, en daarbij klaarblijkelijk een onderwerp bij de kop dat een
breedvoerige discussie vergde. Met af en toe een rustpauze waarin
onverwacht moest stilgestaan worden om de gesprekspartner een tik op
de bovenste jasknoop te geven.
Loop daar maar eens achteraan met 'n vracht boodschappen en krap
toegemeten tijd, zonder het goede humeur en de voorzichtigheid te
verliezen. Want met een bocht uitwijken en inhalen betekende op de
drukke rijweg stappen met alle risico voor lading en leven. Het gedrentel
hield een straat lang aan, waar gelukkig een zebra de ruimte vrij gaf
om er eindelijk de pas in te zetten. Nog maar één brug in het verschiet
met een drukke wegkruising, en dan waren de laatste zeven minuten
maar kinderspel. Maar toen de oversteek met goed gevolg genomen waa
begon in het achterhoofd een rood lichtje te gloeien. De lading achter
mijn rug: was die nog wel intact?
Mijn spoor bleek niet getekend met diverse zakken en dozen, maar
die tulpen bleken spoorloos. Geniepig geruisloos tussen de klep weggegledetv
En natuurlijk onmiddellijk opgeraapt door een voorbijganger: wat een
buitenkans in deze dure tijd.
Daar sta je dan, en je zou jezelf graag voor het verstrooide hoofd slao\
als dat ook maar iets hielp. Goede raad is ook alweer duurder geworden.
Er was trouwens weinig keus, doorlopen minus tafelversiering en een
daalder armer. Of haastig op de eigen schreden terugkeren. Op hoop
tegen hoop dat ergens tussen de zebra en de brug de lila tulpen nog
onbeheerd lagen te wachten. De kans is belachelijk klein, maar mag
niet onbenut blijven. Dan maar een halve slag omdraaien en alle tegel#
naspeuren. En wie naderen daar in alle bedachtzaamheid, nog even
geanimeerd in een druk debat verwikkeld? De beide oude heren achter wd»
ik figuurlijk liep te stampvoeten. En geloof de eigen ogen of niet: de
langste van de twee draagt behoedzaam een bos zorgvuldig ingewikkeld#
lila tulpen. Daar sta je dan opnieuw, verbaasd en niet zo zuinig
bedremmeld. Want het huisvrouwelijk geweten mag dan in stilte hoera
roepen: die bos tulpen is nog niet in mijn bezit. Hoe zal de gelukkige
vinder het opnemen als ik hem aanklamp om mijn eigendom terug te
vorderen? Misschien was de brave man vrolijk van plan er zijn grijze
gade mee te verrassen: een attentie die er niet elke dag af kan. Ik
heb bijna het gevoel dat ik hem ga bestelen. Ik reed hun in de weg en
maak zo wellevend mogelijk mijn excuses. Vertel de bloemendrager dat
ik dit boeket een kwartier tevoren heb gekocht en het gemis ervan
pas enkele minuten geleden had bemerkt. Hij kijkt mij aan, en ik be#e*
hoe ik volkomen van zijn welwillendheid afhang. Ik heb, dat besef
ik terdege, geen enkel bewijs voor mijn bewering. Want ik kan hem kwal^k
verzoeken mee terug te gaan om de verkoopster tot getuige te roepen.
Altijd verondersteld dat zij zich mij nog herinnert.
Nee, juridisch sta ik er volkomen naast: Ik kan nu eenmaal geen
duidelijk omschreven en gedateerde nota tonen, zelfs geen kassabon. De
ogen van de oude heer twinkelen, maar niet van genoegen te mijnen
koste. Hij reikt mij de ruiker toe als gold het een felicitatie. Zomaar, zonder
enige bewijs hoegenaamd, gelooft hij mij op mijn blijkbaar eerlijk
gezicht. En zijn metgezel voegt er hoofdknikkend aan toe dat mevrouw
er wel dik geld voor betaald zal hebben, minstens een daalder
Ik neem onder beschaamde danktuigingen mijn verloren tulpen Sn
ontvangst, betuig mijn spijt voor de overlast en wandel opgelucht mijn»
weegs, nagewuifd door twee wandelstokken.
Zij staan glorieus op tafel al een week lang, en worden met extra
zorg behandeld, dat zij toch vooral niet te snel uitbloeien. Want zij
zijn duizendmaal meer waard dan die onnozele daalder. Zij vertegenwoor
digen een kapitaal aan oprechte eerlijkheid, goede trouw en bijna
vergeten hoffelijkheid.
De gewone eenvoudige mens die zo vanzelfsprekend weet wat hem
te doen staat, ook al gaat dit tegen zijn eigen voordeel in. Wat moesten wfl
in deze vaak ontmoedigende wereld zonder hem beginnen? Hij heeft
zelfs bewezen voor geweld noch terreur opzij te gaan, als zijn rechtschapen
aard hem dat gebood.
/^OIRLE Om elke niet-gehuwde moeder, die hiervoor in aanmerking
wenst te komen, op een deskundige en verantwoorde wijze hulp te kun
nen bieden, die zij nodig heeft, zijn er in Nederland 38 bureaus met daarnaast
nog 22 spreekuuradressen. Hiervan werken er 15 in de katholieke sector, 18 in
de protestants-christelijke en 5 in de algemene sector. Daarnaast zijn er nog 22
tehuizen, waarvan 5 in de algemene, 7 in de protestants-christelijke en 10 in de
katholieke sector. Deze laatste tien tehuizen namen in 1968 75 procent van de
opnemingen voor hun rekening.
Deze cijfers blijken uit een exposé
van drs. E. J. H. van Kordelaar, di
recteur van de „Katholieke Centrale
Vereniging tot Hulpverlening aan niet-
gehuwde moeders", uitgegeven ter ge-
Ruime keus voor het strand
T>ruinverbrand is Angela Pringle dezer dagen uit Israël
in Londen teruggekeerd. Terug van een welverdiende
vakantie na de vermoeiende opnamen voor de nieuwste
James Bond-film, waarin Angela een rol had naast Diana
Rigg, de heldin uit de televisieserie De Wrekers. Ze heeft
ook in Charlin's film „De Gravin van Hongkong" ge
speeld en die filmcarrière was het onverwachte vervolg
op de ontdekking van hef Pringle-meisje als fotomodel.
Zij poseerde voor Vogue en Harpers Bazaar en modebladen
in Europa, Amerika, Jamaica en Hongkong. Op de histori
sche stranden van Caesarea heeft Angela Pringle nog een
maal voor een modefotograaf willen poseren, compleet met
spitse, paarlemoerkleurige nageltjes en ongenaakbare glim
lach. Ze draagt een witte bikini van katoenen reliëfstof uit
de laatste zomercollecties.
U hebt het voor het kiezen deze zomer- er zijn heel kleine
bikini's, er zijn klassieke eendelige badpakken met bloempa-
tronen, borduursels of diepe decolleté's, en er is de semikini,
waarvan het broekje verbonden is met de top door middel
van kettinkjes, een smalle strook stof of een ring. Felle
kleuren zijn taboe, ^et als in de gewone mode zijn er veel
pastelkleuren, veel geel en. apricot en verder sienna, bego
nia. ciel, peppermint en terra. Bikini's worden meestal
van katoenen stoffen gemaakt, de badpakken van helanca
en andere elastische stoffen.
Er is een tendens naar meer rechte, strakke broekspijpjes.
Ook bij de heren. Zij hebben zelfs badbroekjes met iets ver
lengde pijpen en de echte bermuda-shorts zijn niet meer
weg te denken van de stranden. Behalve streep dessins in
pasteltinten zullen moedige baders deze zomer ook zwem
broekjes met bloemdessins dragen.
Angela Pringle, filmster en fotomodel, rust uit op het
strand van Caesarea in Israël, met zandkleurige nagels
en hagelwitte bikini (model Triumph).
is gepasseerd, is pas een echte vrouw".
Zakelijke motieven zullen ook wel een rol spelen bij de heer
Ralph, die zijn zaak in zestien jaar heeft opgebouwd tot een
bedrijf met een jaarlijkse omzet van een kleine 50 miljoen
Duitse marken. Hij zegt, dat uit een recent marktonderzoek
is gebleken dat „de oudere vrouw" meer geld geeft dan men
dacht. Dit najaar komt de heer Ralph met een aparte col
lectie voor „Eva's vanaf 45 jaar" en dat zulen modellen wor
den met „een attractief doch decent karakter".
Intussen heeft de heer Ralph gezegd „Ik kleed het liefst
vrouwen tussen de 30 en de 45 jaar". Hij is een kwieke
veertiger en directeur van een der grootste confectiefabrie
ken in Duitsland. Hij wil best uitleggen waarom hij aan deze
categorie dames de voorkeur geeft„Een vrouw die de 30
De heer Ralph, die droomt van een eigen Haute Couture
collectie en voor zijn plezier vast een boutique-collectie heeft
ontworpen naast de exclusieve confectie, is meer door Rome
dan Parijs geïnspireerd.
Zijn ontwerpen vrouwelijk, zijden chemisiers, smalle jas
jes en pantalonpakken zullen dit najaar ook in Neder
landse zaken hangen. Niet in de grote warenhuizen of post
orderbedrijven, want daar werkt Ralph te exclusief voor.
legenheid van de ingebruikneming van
de nieuwbouw van „Huize in de Bocht"
gelegen aan de bocht van de Tilburgse-
weg in Goirle.
Het aantal buitenechtelijk geborenen,
dat in 1945 7322 bedroeg en tot 1955 ge
leidelijk aan daaldè tot 2800, is sinds
dien weer gestegen tot 4823 in 1968.
Het aantal verzorgingsdagen bedroeg
totaal in Nederland in 1951 voor moe
ders 91.319 en voor kinderen 271.051, en
in 1968 respectievelijk voor moeders
88.594 en voor kinderen 298.039. Slechts
ongeveer 20 procent van de niet-gehuw
de moeders wordt opgenomen in de te
huizen. Een cijfer dat in de loop der ja
ren vrij constant is gebleven, daar de
onafgebroken stijging van het aantal
niet-gehuwde moeders sinds 1955 ge
paard is gegaan met een evenredige
groei van het aantal opnamen in de te
huizen.
In de loop der jaren is het aantal
minderjarige niet-gehuwde moeders,
dat werd opgenomen een steeds groter
deel van het totaal gaan uitmaken.
Hieruit mag echter niet geconcludeerd
worden, dat in Nederland de buiten
echtelijke zwangerschappen onder min
derjarigen meer dan normale stijging
zouden doormaken.
Weliswaar vertoont dit cijfer abso
luut gezien een grote toeneming. In
dien men echter het buitenechtelijke
vruchtbaarheidscijfer bekijkt dit is
het aantal buitenechtelijke geboorten
per 1.000 niet-gehuwde vrouwen in de
leeftijd van 15 tot 50 jaar dan blijkt
dat niet alleen verhoudingsgewijs het
grootste aantal buitenechtelijke zwan
gerschappen optreedt in de leeftijdklas
se van 25 tot 34 jaar, maar dat deze
groep bovendien de grootste toeneming
te zien geeft in de laatste 10 jaren.
Dit neemt natuurlijk niet weg, dat
absoluut gezien het aantal jonge niet-
gehuwde moeders bijzonder groot is;
ongeveer 42 procent van de totale aan
tal niet-gehuwde moeders blijkt bij de
geboorte van hun kind nog minderja
rig te zijn. Uit het feit dat in de te
huizen bijna 60 procent van de opge
nomen niet-gehuwde moeders de leef
tijd van 21 jaar nog niet heeft bereikt,
kan worden afgeleid dat met name voor
de jeugdige niet-gehuwde moeders een
tehuisopneming het meest zinvol wordt
geacht. In deze tehuizen moet de op
neming niet worden gezien als een
vlucht uit de maatschappij, maar als
middel om de ongehuwde moeder de
gelegenheid te bieden tot een vanrant-
woorde beslissing te komen over haar
toekomst en die van haar kind, en om
haar terugkeer in de maatschappij
voor te bereiden. Dit laatste geschiedt
met behulp van maatschappelijk werk
sters, psychiaters en psychologen.
In „Huis in de bocht" in Goirle waar
zusters van de congregatie der H. Fa
milie uit Baarlo (L) werkzaam zijn,
zijn thans drie paviljoens ingericht, elk
voor 13 a 14 moeders, die ieder over
een eigen zit-slaapkamertje beschikken.
Op de kraamafdeling is plaats voor 12
moeders en baby's. Verder zijn er vijf
babyzaaltjes en vier kinderpaviljoens.
Het tot het complex reeds behorende
paviljoen „Moedervreugd" biedt als
kraamkliniek nu plaats aan 25 moeders
en 25 baby's.
BONN Vertegenwoordigers van
Engeland, Italië en West-Duitsland heb
ben woensdag in Bonn het protocol ge
tekend, voor de ontwikkeling van het
nieuwe MRCA-gevechtsvliegtuig „Pan
ther", dat een nieuwe fase in de Euro
pese defensiepolitiek zal inluiden. Na
mens Nederland, dat nog niet heeft ge
tekend, nam generaal-majoor E. W. de
Swaan aan de bijeenkomst deel. Ons
land heeft tot 1 juli de tijd om te beslis
sen of het mee zal doen.
Het eerste prototype van de „Pan
ther" zal omstreeks 1972/1973 gereed
zijn, waarna de serieproduktie in de ja
ren 1975 of 1976 van start zal gaan. De
ze zal ongeveer 2000 toestellen bedra
gen, waarvan West-Duitsland er 1000,
Engeland 600 en Italië er 200 zullen af
nemen.
De drie NAVO-landen hebben met de
ze ondertekening een aanvang gemaakt
met de ontwikkeling van het eerst#
werkelijk Europese bewapeningssys
teem, dat niet meer nationaal, maar
een NAVO-project onder Amerikaanse
leiding is.
