IN TWEE EN HALF JAAR HONDERDVIJFTIG „SPOTJES
Spotlights werden Nederlands
meest gevraagde reclamegeluid
Honderd jaar Weense
Staatsopera: tal van
intriges en hoogtepunten
Rook net zo goed voor 1.20
UÉèk
Golden Line-20voor L20
Grote Prijs Cannes
voor Britse film „IF
Golden Line
Etherreclame
financiële
redding voor
drietal
al bijna
vergeten
zingende
huisvrouwen
Reisgidsen
Britse nozems
op pad
(met of zonder fflter)
AFWACHTEN
VOLKSE LIEDJES
VEEL LACHEN
ZO GAAT DAT
NOTEN LEZEN
TENTOONSTELLING
Schoenen voor de
Hemelvaart
if De verborgen verleidsters: (v.l.n.r.j
MarianPaula en Tiny.
A\U%\\UUU\\U\\U
WENEN De Weense staatsopera viert dit jaar haar honderdjarig bestaan.
Deze honderd jaar zijn vol van intriges en twisten, maar ook van gedenkwaar
dige artistieke gebeurtenissen geweest. De staatsopera is ingewijd met een
opvoering van „Don Giovanni" van Wolfgang Amadeus Mozart op 25 mei
1869 en na in de tweede wereldoorlog door een bombardement te zijn ver
nield in 1955 opnieuw ingewijd met „Fidelio" van Ludwig van Beethoven.
CANNES De Britse film „If", een
azijnzure persiflage van het leven op
de Britse privé-scholen, heeft vandaag
de eerste prijs gewonnen op het Film
festival van Cannes.
De regisseur van „If" is Lindsday
Anderson. „If" was zijn eerste belang
rijke film sinds „Sporting life" dat da
teert van 1963.
De andere grote kandidaten voor de
eerste prijs waren de Zweedse „On
lusten van Adalen" en de Franse ,Z".
De uit negen personen bestaande jury
heeft de hele dag beraadslaagd voor
dat een beslissing werd genomen.
Jean-Louis Trintignant, hoofdrolspeler
in „Z", kreeg de prijs voor het beste
acteren. De tweede prijs ging naar
Vanessa Redgrave voor haar rol in de
Britse film „Isadora".
De Amerikaanse regisseur-beeldhou
wer-acteur Dennis Hopper kreeg de
prijs voor „De beste eerste film". Hij
is de vervaardiger van „Easy Rider".
De prijs voor de beste prestatie op
het gebied van de regie ging naar
twee personen: de Braziliaan Glauber
Rocha en de Tsjechoslowaak Vojtech
Jasny.
Er zijn weer enige Am^tel-reisgidsen
verschenen:
Zwitserland I (West-Zwitserland) door
Wil de Kreuk; Italiaanse Adriatische
Zee (van Triëst tot Ancona, van Vene
tië tot Verona) door Wilhelm Voss-Ger-
ling, en Midden-Italië (Van Florence
tot Rome) geschreven door Wilhelm Vöss
Gerling. Deze drie reisgidsen blinken uit
door hun overzichtelijkheid en de enor
me hoeveelheid praktische wenken voor
automobilisten en kampeerders. Werke
lijk alles is hierin te vinden en boven
dien op een prettige manier géschre
ven; zeker geen saaie opsomming van
bezienswaardigehden. De gidsen staan
vol met gegevens over hotels, restau
rants en kampeerplaatsen. Er zijn een
woordenlijstje, foto's en plattegronden
opgenomen.
In dezelfde serie verscheen van G.
Winkler de reisgids „Mallorca en Ibi-
za" met veel informatie over hotels en
kampeerplaatsen en adviezen voor auto
mobilisten en kampeerders (uitgeverij
D. J. Veen te Amsterdam; prijs f 5,50).
Voor de prijs van f 3,90 is bij deze uit
geversmaatschappij de gids „Toeren
door Zuid-Holland I" uitgekomen, sa
mengesteld door Hans Krook.
In de serie Alpha-boeken is bij de
stichting Uitgeverij NVSH in Den Haag
verschenen „Blij" van William C.
Schutz, die experimenten in groepsthe
rapie beschrijft, waarbij wordt uitge
gaan van het standpunt dat ieder mens
tot veel meer in staat is dan wat hij ver
wezenlijkt (prijs f 9,90; voor leden van
de NVSH f 8,70).
„Hij en Zij" heet het boek van de
Engelsman K. C. Barnes, waarin vragen
van jongeren over seksualiteit worden
beantwoord (uitgeverij Zomer en Keu-
ning te Wageningen; prijs f 9,90).
De aanbevelenswaardige serie Avenue
Cahiers is uitgebreid met een publikatie
van drs. E. A. Huisman e.a. met als
onderwerp „Afscheid van het geweld".
Verkrijgbaar door storting van f 2,50
op nr 87500 t.n.v. Avenue Cahiers, Am
sterdam of door bestelling aan dit
adrec via postbus 497 (titel vermelden).
"VTu bijna tweeëneenhalf jaar geleden begon Nederland aan de etherreclame
-L en dat was voor de Spotlights de redding. Niet van de toen al dreigende
onbekendheid, maar wel van de financiële consequenties daarvan.
Ze zijn Neerlands meest gevraagde
reclamegeluid geworden. Van „Waar
over praten zijtot „de tover
kracht van het groene lapje". Zo'n
150 radio- en tv-spotjes in tweeëneen
half jaar.
Veertien jaar geleden beverig naar de
eerste opname, in het al even onver
woestbare radioprogramma Spring
plank van de KRO. Nu drie getrouwde
vrouwen met kinderen thuis in een
Amstelveens horeca-bedrijf achter de
koffie: Paula Groenendijk-Korver, Ma
rian Di Giovanini-Groenendijk en Tini
van Lin-ter Voort.
De laatste heeft anderhalf jaar gele
den Betty van Lingen-van Blanken ver
vangen, omdat deze er op doktersad
vies mee moest ophouden. De naam
Groenendijk komt nog een derde maal
voor in dit gezelschap, want de moeder
van Marian houdt het marktaandeel
van deze drie „verborgen verleidsters".
In de provincie komt het drietal zel
den meer. Marian: Nadat Betty weg
was zijn we opgehouden met veel zin
gen als trio. De kinderen hebben niet
zoveel invloed gehad als bij bijvoorbeeld
Anneke Grönloh of Willeke Alberti. Dat
komt omdat wij niet zo populair waren
als zij dan krijg je wel een terugslag
maar wij hebben altijd wel voortgehob-
beld."
Benny Vreeden heeft het drietal als
commercieel object ontdekt.
Paula: „Wij zijn een jaar met hem
op tournee geweest. Hij gaf ons ook
wel los werk en zo zijn we in de recla
me terecht gekomen. De eerste spotjes,
ja, waar waren die ook al weer voor?
Lassie toverrijst geloof ik en Polycolor
voor je haar". Marian: „Het nadeel
van die spotjes is dat het eenmaal be
taalt, maar jaren draait".
Tini: „De Algemene Bond van Kun
stenaars wil daar iets aan doen. In En
geland krijgen ze bijvoorbeeld na twee
maandeft er een procent bij. Als je in
beeld komt, is het wat gunstiger. Ik ge
loof dat het dan iedere keer betaalt.
Hoewel ik heb eens een bioscoopspotje
gemaakt en daar heb ik maar één op
namedag voor gehad."
Het is thuis zitten en wachten tot de
telefoon gaat. Elk telefoontje betekent
gemiddeld honderd gulden de vrouw.
Aangevuld met achtergrondgeluidjes
voor grammofoonplaten en televisie
programma's.
Marian: „Persoonlijk vind ik het nog
wel fijn op de Bühne te staan, maar het
gebeurt zelden meer. We hebben wel
pas nog drielangspeelplaten gemaakt.
Niet onder eigen naam hoor, want we
zijn er niet zo groots op om dat ieder
een te laten weten; dat heeft iedereen
toch wel eens?"
Het zijn een plaat met zeemanslied
jes, een met volksliedjes en een van
Hoes, de netste hoor. Ach, ik geloof
dat als je echt populair bent, dat je dan
dit soort dingen niet moet doen, maar
anders is het gewoon je werk."
Tini: „Vind ik ook, gewoon doen".
Marian: „Vroeger waren we wel an
ders. Toen weigerden we nog wel eens
wat. Nu zijn we materialistisch".
Tini: „Het gezin gaat ook tellen. Ik
heb een dochter van zestien op het gym
nasium."
En dus wordt zonder dralen elk com
mercieel produkt bejubeld als het maar
betaalt. Gelachen wordt er ook.
Marian: „We hebben eens een spot
gemaakt voor toiletpapier. Dat was zij
dezacht; nou toen moesten we wel ge
weldig lachen zeg."
Tini: „Trek maar aan een touwtje en
de lucht wordt fris. Die heb ik alleen
gedaan. Vreselijk gelachen heb ik. Ja,
er wordt wat afgebruld. Erg wordt het
als de ccniponist erbij zit, en de tekst
dichter, en de opdrachtgever. Zo'n zes,
zeven man, nou dan duurt het eeuwen".
Paula: „Dat was met 7-Up, moest in
het Duits. Daar zat ook de opdrachtge
ver bij. Nou, wij zijn kritisch hoor,
maar die..."
Tini: „Ik vind wel dat de teksten
soms worden gemaakt door mensen die
niets van zingen weten. Klemtonen ver
keerd en zo".
Marian: „Vroeger zeiden we wel dat
het niet goed was, maar we hebben wel
geleerd niks meer te zeggen. Ze ontdek
ken het zelf wel en dan moet het over.
Een dat betaalt weer. Ja, zo gaat dat"
Paula: „Ze willen ook wel eens dat
we stemmen veranderen, omdat ons
eigen soundje in te veel spotjes zit. Nou
dan rook je 'n paar sigaretten en dan heb
je een sexy stem, bijvoorbeeld. Of je
gaat schreeuwen een beetje op de tie
nertoe r."
Concurrentie is er nauwelijk, vinden
de dames.
Marian: „Ze vallen steeds terug op
mensen zoals wij, die noten kunnen le
zen. Die zijn er weinig."
Tini: „Je weet van tevoren niet wat
je te doen krijgt. Je komt binnen en
moet gelijk opnemen. Dan vallen ze te
rug op de oude garde zoals wij. Ze kun
nen de tijd niet nemen om uren te re
peteren. Dat is te duur gewoon."
Als de Spotlights wordt het trio nooit
meer populair. Daar hebben ze zich
bij neergelegd.
Tind: „Dat wil niet meer".
Marian: „Dat vind ik volkomen lo
gisch; je hebt nu de negersound".
Paula: „Het zou zielig zijn als je nu
nog jong zou willen doen; ik voel me
helemaal niet thuis op tienerfeestjes.
Je kan er nog veel aan doen, met kle
ding en valse haarstukjes, maar als het
niet meer wil doe je er niets aan. Verle
den week hebben we nog een avondje in
Heerenveen gedaan. Wat viel dat tegen;
en druk op de weg..."
Tini: „Nee, dat met die spotjes en zo
is het meest ideale vak dat we doen;
's avonds thuis, geen einden rijden".
Daarom doen de Spotlights in spotjes
al tweeëeneenhalf jaar en 150 exempla
ren lang. De Sirenen van de reclame.
DOVER Tijdens de afgelopen pink
sterdagen hebben bendes jongelieden,
rjjden op motorfietsen en gewapend
met riemen kettingen en boksbeugels,
op tal van plaatsen langs de kust van
Zuid-Engeland de vakantiegangers ge
terroriseerd.
In Dover viel een bende gisteren een
man van 70 jaar aan. Men sloeg hem
met een fietsketting op het hoofd en
de bejaarde man moest in een zieken
huis worden opgenomen.
De vriendinnen van de jongelui deden
in activiteit niet onder voor die van
het manvolk. Op verschillende plaatsen
vierden zij pinksteren door vakantie
gangers aan te vallen en te schoppen en
te slaan.
De motorrijders, die uitgedost waren
in leren jasjes en die stalen helmen
droegen van het type waarmee de Duitse
SS was uitgerust, vernielden hier en
daar voertuigen, vochten met de politie
en trokken straatschenderij plegend
door de plaatsen. Ergens gingen zij
een koffiehuis binnen, sloegen de rui
ten aan diggelen en gaven het perso
neel een aframmeling.
Het is op de weg een gevaarlijke va
kantie geworden. Tijdens de eerste drie
dagen van de pinkstervakantie vrij
dag, zaterdag en zondag vonden 61
mensen bij verkeersongelukken de dood,
zeven meer dan in dezlfde periode van
verleden jaar.
Sindsdien hebben het operaseizoen en
het jaarlijkse bal van de Weense opera
muziekminnaars en tot de mondaine
kringen behorende persoonlijkheden uit
de gehele wereld aangetrokken. De
twisten begonnen met beschuldigingen
dat de architecten van het operage
bouw dit geen bijzondere stijl hadden
gegeven en zich niet hadden gehouden
aan de bestaande rooilijn, waarbinnen
alle belangrijke gebouwen langs de be
roemde Weense Ringstrasze moesten
worden opgetrokken doch het een wei
nig daarachter hadden geplaatst.
De binnenarchitectuur leidde tot het
volgende dispuut en ook artistieke za
ken verstoorden de harmonie, zoals het
dubbeldirectoraat van Richard Strauss
en Franz Schalk en korter geleden de
onenigheid over de plannen van de we
reldberoemde dirigent Herbert von Ka-
ra jan, welke ertoe leidde, dat Von Ka-
rajan zwoer, dat hij nooit meer in We
nen zou dirigeren. De huidige directeur
van de opera, dr. Heinrich Reif-Gintl
heeft evenwel verklaard, dat hij het
zeer zou waarderen als Von Karajan
opnieuw de dirigeerstok zou zwaaien
in de Weense Staatsopera.
Behalve met een reeks jubileumvoor-
stellingen 47 opera's en vijf balletten
in mei en juni wordt het jubileum
gevierd met een tentoonstelling (tot 28
september) in het keizerlijk paleis te
Wenen, die 1.000 belangrijke inzendin
gen omvat zoals portretten, toneel- en
kostuumschetsen, modellen, handschrif
ten, documenten en programma's.
Een bijzonder belangwekkend voor
werp is de eerste steen van het opera
gebouw, die bij het herbouwen na de
Tweede Wereldoorlog is teruggevonden.
De tentoonstelling is akoestisch gedo
cumenteerd met historische en moder
ne opnamen van beroemde zangers en
zangeressen. Verder worden er films ver
toond en lezingen en discussies gehou
den, die toegankelijk zijn voor bezoekers
van de tentoonstelling.
Functionarissen van de opera wijzen
erop, dat nooit tevoren zulk een groot
aantal voorstellingen van verschillen
de opera's in zulk een korte tijd in één
enkel operagebouw heeft plaatsgevon
den.
Zo goed als de gehele bezetting van
de Weense Staatsopera is bij de jubi
leumserie betrokken.
In de „Koppeling", het blad van j
de Ned. Spoorwegen, staat te lezen: g
Uit correspondentie van vele ja-
g ren Sociale Bijstand werd een be- l
i rijmde bloemlezing gegeven, waar-
uit een greep:
Een spoorman vroeg de maat- j
schappelijk werkster eens verlegen: J
„Kunt u mij helpen, want ik heb f
vannacht een kind gekregen".
Een moeder van een groot gezin
Z vroeg om een klein krediet. Voor
schoenen voor de Hemelvaart.
Een ander vroeg ons heel gedwee J
5 om geld en liet ons weten: „Mijn
meubels lopen 10 jaar mee, ze zijn
nu echt versleten".
Een spoorman zei: „Mijn vrouw
heeft zere benen. Kan ik voor dit
geval een gezinsverzorgster le- 5
j nen?"
Een vrouw met exzeem werd
exzeem
naar de huidarts verwezen. „Zij
wachtte nu op de uitslag", stond in
J het rapport te lezen,
j „Vrouw 8 jaar zwanger, in april
wordt de baby verwacht".
Een man, die zijn schuld niet vol-
J deed, deelde als reden mee: „Ik S
i had van alles tegelijk en was het
echt vergeten. Mijn zoontje brak
zijn been terwijl mijn vrouw een
baby kreeg. Het is beslist de laat-
ste keer, heus het gebeurt niet
weer".
Een voorstel aan 't Bestuur gaf
aan: de vrouw niet veel meer j
v weerd. Wordt 's ochtends naar haar g
*4 stoel gebracht en 's avonds omge-
keerd.
I
Zijn sigaretten
u te duur?
'J M
