Een subsidie blijkt
eigenlijk niet nodig
Toch boottocht voor
bejaarden in Kesteren
G. G. MEURS:
„ER KOMEN
NOG MEER
ACTIES..."
Ook DOVO werd uit
bekerstrijd geworpen
CIRCUS TONI BOLTINI
Een wereld
van keihard
werken
Unieke samenwerking
Romantisch
dorp in
Veenendaal
Schuld
Concurrentie
Jaarvergadering
EHBO - Rhenen
Gevaar hooibroei
Huizen boekte 2-4 zege en
gaat over naar kwartfinale
BEKENDMAKING
Snelle strijd
Vinniger
Make-up
Gerafeld
Grapjes
VRIJDAG 6 JUNI 1969
KESTEREN De Betuwse zusjes weten van doorzetten. Wie mocht denken
dat zij na het jongste raadsbesluit van vorige week vrijdag, hun voornemen om
een boottocht voor de bejaarden van Kesteren te organiseren ter gelegenheid
van hun eerste lustrum, zouden laten varen, heeft het mis. „De boottocht gaat
door in augustus, dat is voor negentig procent zeker", zegt de heer G. G.
Meurs, zowel geestelijk als lichamelijk vader van het muzikale trio, dat zich
sinds vijf jaar bezighoudt met het verstrooien van bejaarden. De heer Meurs
vindt dat de bejaarden recht hebben op zijn bootreis, zij het dan, dat de tocht
wat korter zal uitvallen, dan op het oorspronkelijke schema stond, nu de ge
meenteraad, op advies van B. en W. geen zeshonderd gulden subsidie heeft toe
gekend.
Achteraf lijkt het erop dat Meurs de
subsidie eigenlijk niet eens nodig heeft.
„We hebben erom gevraagd, omdat we
dachten dat er we recht op hadden",
zegt hij. „Heel wat mensen hadden dat
tegen ons gezegd, vandaar..."
De bootreis van de Betuwse Zusjes
moet toch ook betaald worden. De heer
Meurs schat de kosten op duizend gul
den. Om het geld binnen te krijgen
houdt hij op het ogenblik een verloting.
Huis aan huis worden de biljetjes voor
één gulden aangeboden, en inmiddels
zijn er al achthonderd verkocht. Het
moeten er duizend worden, zodat, na
aftrek van kosten voor de drukker en
de prijzen, achthonderd gülden over
blijft. Het restant van de benodigde som
komt er ook nog wel, kondigt de heer
Meurs aan. „We gaan nog meer ac
ties houden, maar ik zeg nog niet wat
het gaat worden. Het bejaardencomité
gaat op dit moment ook al met inte
kenlijsten langs de deur.."
Dat bejaardencomité, vol actie by
zijn voorbereidingen voor een eigen
(auto-) tocht is er volgens de heer
Meurs een beetje de schuld van dat hij
zijn subsidie niet heeft gekregen. „Ze
hadden tegen B. en W. gezegd, dat ze
ook een bijdrage van zeshonderd gul
den zouden vragen, als wij hem zou
den krijgen. Dat vind ik een beetje ge
meen."
Toch is Meurs niet haatdragend. Hij
vindt het helemaal niet erg dat er nog
een andere tocht wordt georganiseerd.
„Hoe meer er voor de bejaarden wordt
gedaan, hoe beter het is", vindt hij.
Wat overigens niet wegneemt dat hij
nog altijd enigszins verbitterd en tege
lijkertijd verwonderd is over het ...ver-
RHENEN - De afdeling Rhenen-Ach-
berg van de Koninklijke Nederlandse
Vereniging EHBO komt dinsdag 10
juni in de streekhuishoudschool aan de
Nieuwe Veenendaalseweg in een jaar
lijkse algemene ledenvergadering bijeen.
Naast de gebruikelijke jaarverslagen
van secretaris, penningmeester en kas-
commissie staat een bestuursverkiezing
op de agenda. Aftredend en niet her
kiesbaar is mej. N. A. Straaten van Nes.
De heer J. van Dijk, eveneens perio
diek aftredend, doch wel herkiesbaar.
Voorgesteld wordt door het bestuur van
de afdeling in de vacature Straaten van
Nes te kiezen de heer G. J. Edelman.
RHENEN De burgemeester van
Rhenen wijst de belanghebbenden er
met nadruk op, dat het gevaar voor
hooibroei nimmer is uitgesloten.
Hij vestigt er in dit verband de na
druk op, dat ingevolge artikel 158 van
het wetboek van strafrecht degene, aan
wiens schuld brand te wijten is, straf
wordt bedreigd.
Rhenen, 3 juni 1969.
De burgemeester voornoemd,
L. Bosch v. Rosenthal.
wijt, dat de geldhuishouding van de
Betuwse Zusjes niet controleerbaar zou
zijn. „Dat is onzin", houdt de heer
Meurs vol, „we worden wel gecontro
leerd, en alles klopt". Zonder moeite
somt hij een aantal in Kesteren welbe
kende namen op van mensen die zich
van tijd tot tijd met ijver bezighouden
met na te gaan hoe de centjes van de
Zusjes rollen.
Intussen wordt de boottocht voorbe
reid. „We weten de juiste datum nog
niet. Eerst hadden we 9 augustus afge
sproken, maar dat moesten we als ge
volg van de ontwikkelingen annuleren.
Men heeft ons wel beloofd het schip
rond die tijd voor ons beschikbaar te
houden. We zouden een telfoontje krij
gen als er iets mis zou lopen, en ik
heb nog niks gehoord".
Het is duidelijk dat Meurs en zijn
„Zusjes" (die waarschijnlijk ook tij
dens de reis zullen optreden) goede
hoop hebben. „Het is een hobby ge
worden om wat voor onze bejaarden
te doen", zegt hij. Het bejaardenwerk
ligt hem na aan het hart sinds de tijd
dat het gemêleerde publiek, waarvoor
de Zusjes samen met Jack Miles en de
^iroler Kapel optraden, langzamerhand
minder waardering konden opbrengen
voor de Betuwse stijl, en zich verlus
tigden in beat en soul. Meurs vond
een ander, veel dankbaarder publiek:
de bejaarden. „En we gaan er voor
altijd mee door.."
De reis van de bejaarden in augus
tus gaat van Rhenen naar Arnhem, en
niet naar Pannerden, Tiel en Vreewijk,
zoals het plan was. „Het moet korter,
nu we minder geld hebben", zegt de
heer Meurs, laconiek ondanks veel te
genslag en steeds vol initiatief dankzij
zijn vindingrijkheid. Een vindingrijk
heid die hy goed kan gebruiken in
de heimelijke en toch wel zachtzinnige
concurrentiestrijd om de gunst van de
openbare mening en de bejaarden van
Kesteren, waarin het comité de tegen
speler zou zyn.
Meurs ondervindt dan wel weinig ac
tieve medewerking van de gemeente,
maar sympathie in de raad voor zijn
streven is er genoeg, al bleek de heer
H. C. de Gier, PvdA-raadslid in de
laatste vergadering in het gemeente
huis, de enige te zijn die langdurig en
koppig bleef vechten voor de belangen
van de Betuwse Zusjes. Belangen overi
gens, die eigenlijk meer aan Kesterens
bejaarden toebehoren. In hoeverre de
bejaarden hun voorkeur zullen laten
blijken, voor ofwel de autotocht, ofwel
de bootreis, staat nog te bezien. Mis
schien profiteren ze wel van de gele
genheid, en gaan ze twee maal een
„toertje om maken". De heer Meurs
vindt het best: We kunnen nooit ge
noeg voor hen doen.."
VEENENDAAL Ook de laatste Veenendaalse KNVB-zaterdagclub is ver
dwenen uit de strijd om de KNVB-beker. Gisteravond werd DOVO op het
Panhuis-complex met 24 verslagen door Huizen in een duel, dat reeds twee
maal moest worden afgelast. DOVO trad aan zonder Diepeveen en Demoet
momenteel in Saarland met het Nederlands zaterdagelftal en had een „nogal
gewijzigde" opstelling binnen de lijnen gebracht. In de defensie stonden Jaap
Rebergen en Gijs Slotboom als centrumverdedigers opgesteld, terwijl R. van
Bruxvoort in de frontlinie opereerde. In deze opstelling was DOVO te zwak
voor Huizen, dat de Veenendalers niet verder liet komen dan de achtste finales.
Een bijzonder groot aantal toeschou
wers was naar het Panhuis gekomen.
Tweemaal werd deze match reeds uit
gesteld en nu wilde iedereen de tweede
klassers dan wel eens aan het werk
zien. De Veenendalers konden in de
tiende minuut al juichen. Van Brux
voort hielp DOVO door middel van een
schitterende kopbal aan de leiding (1-0).
Het was voor rust een zeer snelle strijd,
die vrijwel gelijk opging en waarin de
teams een grote inzet toonden.
Om beurten togen de ploegen in de
aanval, maar het was duidelijk dat de
Veenendaalse verdediging niet bepaald
zeker opereerde. Na ruim twintig mi
nuten treuzelde DOVO's defensie en de
levensgevaarlijke Veerman profiteerde
hiervan (1-1). De aanvallen van de gas
ten werden wat fantasierijker en
nauwkeuriger opgezet en tien minuten
voor het rustsignaal werd dat beloond
met een doelpunt van Kelin. Een tref
fer waarbij Van Hardeveld niet geheel
vrijuit ging (1-2).
In de tweede helft werd de strijd vin
niger. Er werden keiharde persoonlijke
duels uitgevochten en de geweldige
vechtlust verdween niet bij de tegen
standers. Toen Aart Gerritsen na enke
le minuten een snelle aanval van Huizen
onderbrak door bijzonder onelegant een
opponent onderuit te halen, kreeg
DOVO de genadeklap.
De scheidsrechter kende Huizen te
recht een penalty toe en Veerman vol
trok het vonnis over de thuisclub (1-3).
DOVO raakte geïrriteerd en trachtte
met man en macht de achterstand te
verkleinen. Massaal attaqueerden de
gastheren, maar steeds weer speelden
de vleugelspelers volgens hetzelfde pa
troon: hoge inzetten die een prooi wer
den voor de Huizen-defensie. Wild bleef
DOVO beuken op de veste van Huizen,
maar dc vertegenwoordigers en de in
valler-doelman van de gasten bleven
overeind.
Veerman vergrootte zelfs de voor
sprong van Huizen. Hij sloeg Jaap
Rebergen in snelheid en omspeelde ook
Van Hardeveld (1-4). DOVO kwam nog
terug tot 2-4, doch daarvoor was een
penalty nodig. De rechtsback van Hui
zen veroorzaakte hands en Van Brux
voort mocht een penalty nemen. In eer
ste instantie stopte de goalie van Hui
zen de bal, maar toen Van Bruxvoort
opnieuw inliep scoorde hij toch.
Veerman was de grote man hij Hui
zen, terwijl hij DOVO die eer werd op
geëist door Beier, die voor deze gelegen
heid als aanvoerder optrad.
Een gevoelige afstraffing voor DOVO,
dat naar onze mening wat „onverstan
dig" was geformeerd in deze beker
wedstrijd.
O Massaal viel DOVO in de tweede
helft aan, maar Huizen wist van
geen wijken. Ook hier blijven de gas
ten de Veenendalers de baas. Geheel
links Henk van Kooten, die machteloos
moet toekijken bij de reddingsactie
van de invaller-keeper van Huizen.
Donderdagmiddag vlak voor de eer
ste voorstelling. In een uitzonder
lijk grote wagen staan de olifan
ten in alle lompheid te knikken
naar een jonge neger, die in gera
felde kleren tegen een wagen
staat aangeleund. Het lijkt of zij
de knecht willen aansporen om
hun hokken schoon te maken.
Even later komt er inderdaad een
„echte" vuilnisauto voorrijden, die
de grote hoeveelheden mest die de
neger uit het olifantenverblijf
stort, als het ware opslokt.
De ijsberen en hun bruine en zwarte
broeders liggen onbeschaamd lui
in hun kooien en verroeren zich
nauwelijks. Uit wat eens een ca
ravan was komt een half aange
klede clown, die vloekt. Zijn make
up wil niet houden, maar wanneer
hij nog eens enkele pogingen in
het werk stelt, lukt het wel en hij
steekt een sigaretje op. Zijn pruik
heeft hij nog niet opgezet en het is
een vreemd gezicht de jongen
daar zo te zien staan. Het gezich'
boven de kolder-kleding staat be
droefd en hij lijkt zeer afwezig,
en artieste in een vale duster
komt voorbij en begint een praat
je met een donkergekleurde
Antoinette Boltini en de twee Honveds tijdens het imponerende hogeschoolrijden.
zen.
Een overzicht van het Boltini-dorp in Veenendaal.
VEENENDAAL Op 3 april
x>an dit jaar de start van de
nieuwe tournee van cirCus Toni
Bbltitii'Is het enige Nederland
se monster-amusementsbedrijf
een unieke samenwerking aan
gegaan met het ,,Ceskoslovenske
Cirkusy" (Tsjechisch circus).
Aanvankelijk lag het in de be
doeling om het Tsjechische cir
cus een eigen tournee door Ne
derland te laten maken, maar
dat plan kon de manager van
Boltini, de heer F. Banning, niet
realiseren.
,,Het materiaal konden onze
Tsjechische collega's mede in
verband met de moeilijkheden in
Tsjecho-Sfawakije -^.niet naar
Nederland krijgen", aldus de
'm'Aftagerrv.crt zo'dodhde hebben
wij besloten tot deze vorm van
samenwerking
Het gaat uitstekend overigens.
We brengen in de tournee van
1969 een schitterende circusshow
en een belangrijk aandeel hierin
hebben onze nieuwe buitenlandse
medewerkers.
De heer Banning vertelt nog
even iets over het circus in de
de Oostbloklanden die bekend
staan om hun geperfectioneerde
showwerk. ,,Wij zijn werkelijk
trots, met deze artiesten te kun
nen samenwerken"zo besluit
de Boltini-manager
ic De drie Ricoraz presenteerden een rijwiel-act, die veel bijval
oogstte.
VEENENDAAL Op het terrein bij het Veenendaalse raadhuis was gis
termorgen een nieuw dorp verrezen. Een zestien meter hoge groenwitte
tent met een enorme oppervlakte vormde een schril contrast met het
strak uitgevoerde raadhuis van Veenendaal.
Er heerste al volop bedrijvigheid in de „nieuwe vestiging" toen de eerste
ambtenaren met keurig wit boordje op weg waren naar hun bu
reaus. Zwoegende circusknechten liepen in draf tussen de ruim 200 rood
en wit geschilderde caravans en vrachtauto's door om de vele voorberei
dingen te treffen voor de eerste voorstelling.
Keihard werd er gewerkt achter de fel oranjekleurige hekken, die de grens
vormen van het dorp binnen de gemeente Veenendaal circus Toni Bol
tini, Nederlands laatste circus dat, ondanks de onwaarschijnlijk hoge fi
nanciële lasten - directeur Boltini vertelt het bij elke gelegenheid wéér
steds weer in alle glorie opduikt in alle delen van ons land.
„Een wereld van romantiek, harmo
nie en gratie". Als zodanig wordt
het circusleven tenminste mees
tentijds betiteld. Maar achter de
grens, die wordt gevormd door te
gen elkaar geschoven caravans,
niet al te nieuwe voertuigen en ho
ge hekken, wordt men geconfron
teerd met een op volle toeren
draaiend bedrijf, waarin de ro
mantiek wordt vermorzeld door
het tempo, dat de „leiding" heeft
opgedragen.
Hier leeft men in een wereld, die
schijnt te bestaan uit werken, wer
ken en nog eens werken. En dat
geldt voor iedereen: voor de niet
al te hoog beloonde knechten,
maar ook voor de grote artiesten,
de mensen die 's middags en 's-
avonds worden bejubeld, doch
daartussen door óók de imitatie
leren jas moeten aantrekken om
minder eervol werk te verrichten.
Maar niettemin blijft het circusle
ven uitermate boeiend. Ondanks
het feit dat de medewerkers in fei
te doodgewone mensen zijn. Men
sen die echter vaak anders wor
den bekeken, omdat zij nu een
maal in een andere gemeenschap
leven. In een exotisch getint hoek
je, dat onnauwkeurig is „afgezet"
met ietwat versleten gouden bie-
knecht, die desolaat op een trapje
voor zich uit te staren.
Tijdens de voorstelling blijkt pas
goed hoe hard de circusmensen
moeten werken. Onophoudelijk
rennen zij heen en weer rond
de piste waarin de spreekstalmees-
ter een onwaarschijnlijk nette in
druk maakt, vergeleken met zijn
collega's. Ook de artiesten zijn na
hun optreden niet klaar. De klei
ne clowns moeten onafgebroken
venten met allerlei attributen voor
de jeugd en de (soms zeer beken
de) artiesten lopen voor en na hun
act langs de toeschouwers op en
neer met snoep en ijs. Vaak met
zeer verveelde gezichten.
Maar op de meest gevaarlijke ogen
blikken maakt men grapjes. Een
Tsjechisch artiest staat in de nok
van het circus te bulderen van het
lachen om een collega in de piste,
die bekketrekkend naar hem op
kijkt. Het werk in het circus is
hun dagtaak en bij het vervullen
hiervan mag men de humor be
slist niet vergeten
En wanneer het „hooggeëerd pu
bliek" onstuimig applaudiseert,
staan de artiesten voor wie de hul
de bestemd is, wellicht al te den
ken aan wat zij vandaag weer
eens moeten eten Want in het
circusdorp, waarin allerhande na
tionaliteiten zich hebben geves
tigd, wordt zelfs in de keukens,
„ontstellend hard en snel" ge
werkt.
