H
Merkwaardig
plekje in
het Kanaal
mm
Lasten drukten
te zwaar op uniek
bezit in Kanaal
van Bristol
Knus hotel
Rustoord
Hekken dicht
Prachtig
Doodstil
Dierenleven
Graniet
Postzegels
Angstig
Fijn wild
eeft u Lundy al gezien?", vroeg
de vriendelijke, grijze vrouw.
Het was vroeg in de grauwe, grijze
ochtend en de zee was woelig.
Daardoor was het op het kleine
vissersbootje extra koud. Maar
ondanks lage temperatuur en de
sterke deining gingen we achter de
beschutting ven het stuurhuisje
weg en blikten in de verte.
En daar was flauwtjes een
donkere streep zichtbaar:
Lundy, het merkwaardige eilandje
in het Kanaal van Bristol, dat nu
verkocht is.
m»
Do schipper van da LundyFreddy, rmkdt oma
komst aan Radio-Lundy: ,^eg tegen John Stock -
watt dat we allemaal komen lunohen
f
WBm
Het licht van da oude vuurtoren was herhaaldelijk
verborgen, In laaghangende wolken.
de eenaeamheid van de weiden en veldenPony's staarden ons rustig aan, net als de hupse lammetjes die bij hun moeder bleven steen. Ook de schepen bleven
ondanks de menselijke indringers.
Zusters wilden van eiland Lundy af
Onze reisgenote op de Lundy
Gannet, mevrouw Diana
Keast, was een der drie be
zitsters van het eiland. Zij,
haar zuster en haar schoonzuster
moesten het verkopen omdat de las
ten van hun unieke bezit te zwaar zijn
geworden.
Met droeve ogen kijkt ze naar Lun
dy terwijl de contouren van deze
stoere brok graniet achttien km van
het dichtst bijzijnde stukje zuidwest
Engeland zich duidelijker beginnen
af te tekenen.
„Kijk", leidt ze zichzelf even af, „daar
▼liegt een Jan van Gent". En ze staart de
vogel na die sierlijk boven de witbekopte
golven zweeft.
Even later meldt de schipper mevrouw
Keast noemt hem Freddy via de scheeps-
radio onze komst aan Lundy Radio. Dat
station is de enige verbinding tussen eiland
en vasteland.
„Hallo Lundy Radio. Lundy Gannet hier.
Ik ben op weg met mevrouw Keast en nog
drie volwassenen en drie kinderen. Zeg tegen
John Stockwell dat ze allemaal komen
lunchen. Ik kom tegen tien uur aan".
Stockwell is de kok van het knusse hotel
letje op Lundy. Zijn blonde vrouw bedient
ons enkele uren later tijdens de smakelijke
maaltijd. Ondertussen vertelt ze dat zij nu
vier jaar op Lundy wonen waar ze het goed
naar hun zin hebben. Zij en de meeste
bewoners van Lundy zijn blij dat de organi
satie van Scientoloy hun eiland niet in
handen krijgt. Op Lundy wonen niet meer
dan vijf echtparen die, nu de zomer aan
komt, versterking hebben om de toeristen te
kunnen verwerken en bedienen.
De beweging, die zich de „Kerk van
Scientology" noemt is in Engeland in op
spraak gekomen door allerlei onrustbarende
onthullingen van mensen die er volkomen
door in de war zijn geraakt. Van echtparen
die uit elkaar zijn gerukt, van kinderen die
tegen hun ouders zijn opgezet.
Scientology wilde Lundy kopen het had
er wel 300.000 pond voor over, dat is meer
dan 2,04 miljoen gulden. De organisatie
wilde er een rustoord van maken voor
overspannen mensen.
Mevrouw Keast was nogal gesloten over
deze affaire. Drie honderdduizend pond is
natuurlijk een hoop geld maar zij en de
andere „koninginnen" van Lundy hebben
duidelijk gezegd dat ze hun eiland alleen
zullen verkopen aan mensen die het unieke
karakter ervan niet zullen veranderen.
i,Het is een compleet gebied", .zegt ze
dromerig. „Men vindt zelden zoiets. Het
geeft iedereen een geweldig gevoel van vol
doening".
Dit mag pathetisch klinken maar later op
de dag ondergingen we zelf dit gevoel. Toen
we tegen de steile weg omhoog waren
geklauterd van het landingsstrand naar het
groepje huisjes bij het Manor Farm Hotel
met het winkeltje.
Toen we onder ons de steile klippen
zagen, begroeid met uitbundig gele brem.
Terwijl we onder ahornbomen en langs
dichte struiken rododendron met vriendelij
ke narcissen eronder in volle bloei, de
eenzaamheid ingingen van de weiden en
velden waar Lundy uit bestaat.
Pony's staarden ons rustig aan, net als
hupse lammetjes die bij hun moeder bleven
staan. Ook de schapen bleven kalm, ondanks
de menselijke indringer.
Over het kort gegeten stugge gras wandel
den we van de oostelijke kant van Lundy
naar de westelijke een afstand van nog
geen 800 meter. „Doe alstublieft de hekken
achter u dicht", had men gevraagd in het
hotel met de pub, het café, dat zich niet
hoeft te storen aan de openingstijden van
het Engelse vasteland. Die hekken zijn er om
het vee en de prachtige pony's niet al te veel
door elkaar te laten komen.
Ons eerste doel was de oude vuurtoren die
niet meer wordt gebruikt. Hij was te hoog:
het licht was herhaaldelijk verborgen in
laaghangende wolken. Nu zijn er op de
zuidpunt en in het noorden twee nieuwe
vuurtorens. De afstand ertussen is een kleine
vijf km.
Van de galerij op de oude toren overziet
men de hele pracht van dit eilandje waarvan
Mevrouw Diana Keast was een van de drie bezit
sters van Lundy.
Felix Gade (78), de man die de administratie
van Lundy verzorgde.
De Lundy Gannet ligt in een brede baai aan de zuidoostkust vóór anker. Een aanlegsteiger is er niet
vla advertenties in de kranten en door
middel van een prospectus van een make--
laar, werd meegedeeld dat het te koop was.
Het hek rond de galerij is roestig en
wankel en ook de trap erheen is niet al te
betrouwbaar meer.
Maar het uitzicht vergoedt de riskante
klim naar boven. Engeland ligt ver in het
oosten. Hoe ver blijkt wanneer we ergens
midden op Lundy een man op een tractor
zien rijden. Een nietig poppetje.
Verder is er de prachtige natuur, zijn er de
meeuwen en de puffins (papegaaiduikers)
waar Lundy zo bekend door is geworden,
alle andere vogels en dieren. Herten, zeehon
den en een handjevol huisjes te huur voor
gasten die een primitieve doe-het-zelf vakan
tie willen.
Daar boven is het doodstil. Af en toe
schreeuwt een meeuw of een andere vogel
die rondom de toren vliegt. De weiden
strekken zich overal heen uit, over de
heuvels, tot aan de steile klippen langs de
kust.
Pal onder de toren is de kleine slordige
begraafplaats van Lundy. „William Hudson
Heaven", staat er op een der stenen. „Eige
naar en Lord van het landgoed van dit
eiland. Gestorven 1883
Op een andere steen: „Samuel Jarman die
van klippen viel op het eiland Lundy.
December 1869".
De laatste Lord van de Manor was Albion
Harman die vorig jaar juni een hartaanval
kreeg toen hij op zijn heerlijkheid op bezoek
was. Een helikopter van de luchtmacht
bracht hem naar Engeland waar hij weldra
overleed. Mevrouw Keast is zijn zuster.
Diana Keast vertelt vol liefde van haar
vader, Martin Coles Harman, die Lundy in
1926 in haar familie bracht. Die kocht het
toen voor 160.000 gulden van de familie
Heaven.
Vader Harman was financier in Londen.
Een stadsmens die dol was op de natuur.
Deze zoon van een aannemer kon nooit
genoeg krijgen van het buitenleven. Daarom
kocht hij Lundy. „Hij kon helemaal niet
tegen varen", vertelt Diana Keast lachend.
„Vader kwam hier altijd in een vreselijke
toestand aan, maar hij stapte meteen met
lange laarzen aan wal en trok zijn eilandje
in".
Martin Harman heeft veel nieuwe soorten
schapen op Lundy gebracht, net als de
pony's en de geiten. Hij heeft het karakter
van het dierenleven op het eiland volkomen
veranderd en ten goede.
We lopen langs een muur van ruw opgesta
pelde stenen naar de rui'ne van het kasteel,
een herinnering aan de terreur van piraten
en smokkelaars die eens heer en meester
waren op Lundy. Een van hen werd in 1242
opgehangen en gevierendeeld.
Lang voor die tijd hebben er al mensen op
Lundy gewoond. Er zijn resten gevonden
van pre-historische bewoners. Graven uit de
vijfde eeuw na Christus. Funderingen van
een oude kapel. Nu staat er een aardig
kerkje uit het eind van de vorige eeuw pal
bij de kasteelruine. De klok in de toren
loopt, maar de fraaie luiklokken staan in het
voorportaal.
Ook elders op Lundy ziet men dat er
nodig veel moet worden opgeknapt, hoe
solide de granieten huizen ook zijn ge
bouwd. Eens werd er graniet uit de rotsen
van Lundy gehouwen.
Van de kerk gaan we terug naar het
winkeltje, de taveerne en het hotel. Er langs
loopt de „Hoogstraat", een pad, want auto's
heeft men niet op Lundy. Evenmin als
telefoon of straatverlichting. Men behelpt
zich met gas uit flessen om te koken en de
verlichting werkt op generatoren.
Voor ons uit huppelen een bruin en een
wit lammetje achter hetzelfde moeder
schaap.
In het winkeltje zijn de eigen postzegels
van Lundy het meest gewilde artikel. Daar
mee Financiert men het vervoer van de post
naar de overkant De Britse PTT bezorgt
geen post op Lundy.
Het knusse hotelletje op Lundy.
In Marisco taveerne, genoemd naar een
roemrucht geslacht dat eens op Lundy
woonde, is het nu druk. Alle bewoners
komen er een glas drinken voor het middag
maal. We zien er ook de twee Oostenrijkers
die ons 's ochtends met een sloep van de
Lundy Gannet hadden afgehaald. De sloep
ligt nu in een brede baai aan de zuidoostkust
voor anker. Een aanlegsteiger is er niet
Daar is ook de oudste inwoner van het.
eiland, de man die er de administratie over
voert, Felix Gade, 78 jaar. Een gebogen,
grijze man die met zijn vrouw al veertig jaar
op Lundy woont. „Ja, ik ben zeer geïnteres
seerd in wat er met Lundy gebeurt", zegt
hij. Ook hij was bang voor de plannen van
Scientology.
Felix Gade, met korte laarzen aan en een
blauwe trui, zetelt in een heerlijk rommelig
kantoortje in het hotel. Daar is ook de
radiokamer. Hij vertelt dat er 's zomers wel
200 gasten tegelijk op Lundy zijn; twintig in
het hotel, de rest in de huisjes. Verder nog
wat jeugdgroepen in tenten.
Wat er op Lundy wordt verdiend is belas
tingvrij, ook personele belasting is er onbe
kend. Of het deel uitmaakt van het Verenigd
Koninkrijk is nooit behoorlijk uitgemaakt
Gade moet zich haasten met zijn brieven
want die moeten met de Lundy Gannet mee
naar Engeland en Freddy wacht nooit. Die
houdt zich aan zijn tijd, het is drie uur varen
naar Bideford.
Mevrouw Keast gaat mee naar het strand'
waar de sloep al klaar ligt. Onderweg naar
beneden vertelt ze van haar jeugd toen ze als
meisje van tien een jaar op Lundy woonde.
„Vader wilde dat ik een jaar fijn wild zou
leven".
Wil ze nu, nu Lundy Is verkocht nog wel
eens terug? „Lundy betekent zoveel voor
een heleboel mensen. Ze aanbidden het
volkomen".
Weldra is ze niets dan een nietig figuurtje
dat ons met beide armen uitzwaait. Een
klein mensje in een strakke groene broek, op
korte laarsjes. Achter haar rijst de granieten
wand op waar zij koningin van was maar
waar iedereen zich een koning voelt die er
ronddwaalt in de heerlijke rust.
Op de zonnige namiddag blijft Lundy
zichtbaar tot aan de Engelse kust.
De rutne van het kasteel, een herinnering aan de terreur van piraten en smokkelaars die eens heer en meester waren op Lundy. Een ven hen werd kt 1242 opgehangen en
gevierendeeld.
