go gold spur 'n geweldige sigaret namenó d@ di Leren EEN KUNSTMATIG OOG VOOR DE BLINDE Drink lang; drink fris ze...zeznn er weer! Mini-jurkjes uit Zweden Aardappel is laat „Meisje-loos" vindt navolging Gooi de pan maar weg Anderen Super-ei Aanval HET BROEK-PAK IS „IN" Tieners Jersey wacht in spanning Mary Guess (115) vindt de wereld slechter NOORSE HANDELSVLOOT TELT VEEL VROUWEN U moppert misschien wel eens jp Miesje, die zo slordig en brutaal is, of op Jantje, die zo lui is en zoveel kleren slijt. En dat is uw goed recht. Miesje en Jantje moeten desnoods met ernstige aanmaning goede men sen worden. Maar bedenk, zelfs als Pietje zitten blijft, dat dit niet het eind van alles is. Op dit plaatje zijn boer en zus Suzie (15) en floger (13) Baily, zo te zien aardige kinderen. Maar beiden bevin den zich in de plaatselijke gevangenis te Parkersburg (V.S.) wegens moord op hun moeder en tien broertjes en zusjes. Zij staken hun ouderlijk huis in brand, met deze ontzettende gevol gen ADVERTENTIE OSLO, (Noorwegen) De liefde schijnt een valkuil te zijn voor meisjes, die carrière willen maken in de machinekamer of aan dek van een koopvaar dijschip. U kent het liedje van: „daar was laatst een meisje loos, dat wou gaan varen als lichtmatroos". Maar het eindigde met een pak ransel. Oude zeebonken bromden en een matrozenpastoor was geschokt, toen twee 22-jarigc blondines een jaar geleden aanmonsterden op een grote tanker als dekknecht en hulp in de machinekamer. Olaug Braa, de dekknecht en Björg Lillian Kareliussen, voegden zich bij ongeveer 4 000 andere jvrouwen, die op schepen van de reusachtige Noorse han delsmarine werken als marconisten, hofmeesteressen, kokkinnen en hoofd - stewardessen. „Beiden wisten al spoedig achting af te dwingen door hun bewkaamheid. Zij waren echt goede matrozen" ver telde kapitein Sverre Aamodt, inspec teur-bemanningen van rederij Onstad te Oslo, eigenares van de 81 000 ton me tende „Astrid". Maar de eerste varensgezellinnen vonden ook hun geluk aan boord. Juffrouw Braa, die na slechts zes maanden om haar bewkaamheid tot lichtmatroos werd gepromoveerd, trouw de met een bevaren matroos met wie zij aan boord kennis had gemaakt en het paar besloot de zee de rug toe te keren en zich aan land te vestigen. Juffrouw Kareliussen, die haar ge liefde in dé machinekamer vond, ver loofden zich met een van de machines ten, die het niet leuk vond dat zijn toe komstige vrouw karweitjes moest op knappen als het schoonmaken van enor me zuigers en het repareren van olie- pompen en dus besloot ook Björg af te monsteren en in Noorwegen op haar toekomstige bruidegom te wachten. Maar er komen andere meisjes en het is mogelijk, dat een van hen op zekere dag als kapitein op de brug staat of als hoofdmachinist over de machine kamer regeert. „Onstad Shipping" heeft op het ogenblik vijf vrouwelijke dek- knechts en machinekamerhulpen aan boord van drie van zijn moderne tan kers. Kapitein Aamodt, zelf een veteraan van de open zee, verklaart, dat hij on danks de critici zal doorgaan met zijn „operatie-zeemeisjes". Wijzende op het priodieke tekort aan zeelieden op de handelsvloot en op het goede werk, dat duizenden andere vrou wen doen op zee, geeft Aamodt uiting aan de overtuiging, dat een meis je het in de machinekamer of aan dek tegen een man kan opnemen. „Wij hebben aan boord van onze mo derne schepen geen behoefte aan ruwe zeebonken, wij hebben intellect nodig" zegt Aamodt. „Meisjes zijn betrouw- FLENSBURG De hen „Lolly" van een kippefokker in Flensburg (West- Dld) heeft dezer dagen de vakwereld in verbazing gebracht door een ei van 115 gram te leggen. „Dat is se dert mensenheugenis niet gebeurd", zo riep een deskundige, volgens wie de zwaarste eieren zo'n 60 gram we gen, toen hij het ei zag. Lolly, zelf blijkbaar ook geschrokken, kwam pas twee dagen later weer van haar stok. ADVERTENTIE baarder dan jpnge jongens en zij kun nen bovendien goed werk doen op het terrein van de verzorging aan boord." Een van de felste aanvallen werd ge daan door Olav Andreas Do viand, pas toor van de Noorse zeeliedenkerk in de grote Nederlandse oliehaven van Aruba in de Caraïbische Zee. „Zou u, meneer Aamodt, uw eigen dochter op een boot laten aanmonste ren als edekknecht? Ik weet dat u dat niet zoudt doen", aldus Dovland in een krantenartikel. „Ik ben van mening, dat het idee van meisjes als dekknecli- ten een decadent verschijnsel in het culturele en bedrijfsleven van Noorwe gen is." Aamodt maakt zich met een schou derophalen van zijn critici af, maar hij geeft toe, dat Dovland sommige van de geïnteresseerde meisjes kan hebben afgeschrikt. CHICAGO Mary Guess heeft maan dag een sigaar rokend haar leven overzien en gezegd dat de wereld slechter wordt en dat zij er weinig van moet hebben. Zij vierde haar verjaardag toch met een feestje en zei: „Ik wil zolang mogelijk leven.' „Ik zal leven zolang Hij wil dat ik leef", zei de kwieke negerin. „Ik bid elke avond en als ik 's nachts wak ker word dank ik Hem dat ik nog leef." Mevrouw- Guess aanschouwde in 1854 het levenslicht te Mazoo City in Mis sissippi. Zij herinnert zich van de burgeroorlog echter^ niet meer dan wat haar moeder haar ervan vertelde, den". Haar tweede man, James Haar eerste man overleed „lang gele- Guess, blies 40 jaar geleden de laat ste adem uit. Haar enig kind werd slechts 2V2 jaar oud. Zij woont thans in een bejaardencen trum in Chicago. Het hoogtepunt van het verjaardagsfeest werd ge vormd door een telegram van de president en mevrouw Nixon. „De wereld is slechter dan ooit", meent mevrouw Guess. „De mensen worden steeds gemener en ik geloof niet dat God ervan houdt, en waar God niet van houdt daar houd ik niet van." >w „Tot dusverre hebben we geen klach ten over de meisjes aan boord. Ze wer ken goed" zegt Amodt en hij legt er de nadruk op, dat de meisjes aan een streng onderzoek worden onderworpen, voor ze een baan krijgen „omdat we geen meisjes willen hebben, die denken dat dit alleen maar leuk is." Zijn grootste probleem is, de meisjes te houden. „Tot dusverre hebben we ze in geen hogere rang dan die van licht matroos. Ik heb de indruk, dat ze net doen als verpleegsters. Als ze de nodige opleiding hebben genoten, lopen ze weg om te gaan trouwen." Harris Gregersen, de directeur van het scheepvaartbureau te Oslo, waar elk jaar duizenden zeelieden af- en aan monsteren, is op grond van betrekke lijk weinig desbetreffende vragen om in lichtingen van meisjes van gevoelen, dat baantje als dekknecht en machine kamerhulp weinig aantrekkingskracht voor hen hebben, maar hij legt er de nadruk op, dat de duizenden meisjes die op schepen van de Noorse handelsvloot van 20 miljoen bruto ton werken, over het algemeen geen groot probleem vor men. Slechts een zeer gering aantal meisjes is op de zwarte lijst geplaatst, hetgeen betekent, dat ze wegens slecht gedrag van de schepen van de Noorse koopvaardijvloot worden geweerd. Op 1 januari van dit jaar stonden on geveer 9.200 zeelieden met inbegrip van 3.710 buitenlanders op die zwar te lijst.' Maar de Noorse regering houdt spe ciale financiële gegevens betreffende de meisjes bij. Gedurende'de vijfjarige periode van 1963 -1967 heeft zij meer dan een miljoen kronen (140.000 Amerikaan se dollars) betaald voor de terugreis naar huis van 1.162 vrouwen, die op zee zwanger waren geworden. MssSP Sinds november van het vorige jaar werkten aan boord van Noorse schepen 3.921 vrouwen, onder wie 486 buiten landse, hoofdzakelijk uit Denemarken, Zweden en Finland, maar ook uit Duits land, Groot - Brittannië, Nederland, Frankrijk en Italië. Volgens de Noorse wet moet een va rensgezellin op z\jn minst 20 jaar zijn, maar op het ogenblik werken 119 tienermeisjes op schepen met speciale vrijstelling. Meer dan 1300 meisjes zijn tussen de 20 en 24 jaar oud. Bovendien zijn er nog 87 vrouwen van boven de 60. Hoe is de verhouding tussen mannen en vrouwen aan boord van een koop vaardijschip? Vele van de dames zijn getrouwd of verloofd met officieren en bemannings leden van hetzelfde schip, andere zijn ongehuwd, zoals b.v. Maija Vesterinen, een 24-jarige studenten uit Salla in het noorden van Finland. Maija wilde in haar vakantie de we reld zien en monsterde aan als stewar- des op een 8.000 ton metend Noors koop vaardijschip dat een geregelde vracht- dienst naar Zuid-Amerika en terug on derhoudt. „Mijn broer heeft me gewaar schuwd. Hij dacht blijkbaar dat ik in zo iets als een harem terecht zou ko men, maar ik heb aan boord een kleine wereld gevonden, waar hard wordt ge werkt en discipline, orde en wederzijds respect heersen", zei zij. „Ik had vaak horen praten over „ru zie en dronken matrozen". Mijn erva ring is, dat de meesten van hen hard werkende aardige jongens zijn. Ik ge loof dat een meisje op een schip de zelfde achting van de zeelieden onder vindt, als waarmee een meisje op het land door de mensen wordt bejegend. Het hangt per slot van rekening van de meisjes zelf af", zegt zij. Het broekpak is „in". Het is'jeugdig en warm en voor sommigen ook flatteus. Dit exemplaar is van niemand minder dan het befaamde „huis" Dior. Het is van licht rose flanel. Het jasje is zonder kraag en met opgestikte zakken. Men draagt er een rose shantung blouse en stropdas bij. m m as— - 1 1 wi^w>iwwwiwii <iiiMii>i iii iii nnii ümi Een unieke operatie, waarbij de chi rurg bijgestaan werd door een fysioloog, werd in 1968 uitgevoerd in het Addenbrookes Hospitaal in Cam bridge (Eng). De chirurg bracht klei ne eiectroden in de hersenen van een blinde patient. Nadat deze op de juis te plaats waren, liet het medisch team zeer kleine stroomstootjes .er door heen gaan. De uitwerking daar van was dat de patient punten en beelden in licht waarnam. De artsen zijn natuurlijk zeer voorzich tig met de gevolgtrekkingen omtrent dit experiment voor 'de toekomst. Maar 't team en andere wetenschaps mensen die met hen op hetzelfde on derwerp werken, hebben duidelijk ge maakt dat dit mogelijk kan leiden tot de ontwikkeling van een minia tuur televisie camera, direct met de hersenen verbonden, die als een ST. HéLIER In het plaatsje St. Hélier op het Britse kanaaleiland Jer sey is enige deining ontstaan over het feit dat de 21-jarige Maria Zelia Ba tista een kind heeft gekregen. Dat mag daar niet als de moeder ongetrouwd is, en volgens een oude wet moet de övertreedster het eiland verlaten. Maria komt uit Madeira, maar durft er niet terug te keren, vanwege de schande. Zij is ai twee jaar op Jer sey, waar zij werkt voor een fabriek je van wollen goederen. Haar baas wil haar graag in dienst houden en velen op het eiland vinden dat men Maria niet mag wegsturen. Reeds gaan lijsten rond en is er een petitie ondertekend door 5000 mensen die willen dat Maria niet wordt gede porteerd. Eigenlijk is zij al een beetje door de mazen van het net heengegaan. De wet zegt namelijk dat een ongetrouwd vrouwspersoon dat een kind verwacht, onmiddellijk het eiland moet verlaten. Maria's baby was er al een dag toen de autoriteiten het ontdekten. Jersey wacht in spanning, en ook de vele vakantiegasten leven mee. Er is door de burgers van St. Hélier een fonds gevormd voor Maria, zodat zij, als zij mag blijven, niet ten laste komt van de schatkist. kunstrpatig oog voor de blinde zal kunnen werken. Het uitgebrachte apparaat vooral de platina elektroden, is zeer kostbaar en uiterst gevoelig samengesteld. Het doel is nog zeer ver weg. Maar het begin is er. Een van de grootste pro blemen is nog te weten hoe de her senen contrast ontdekken in he.t ge zichtsveld van de levende wezens, hoe een zenuwcel in de hersenen de rest van het zenuwstelsel kan over bruggen dat het de lichte zijde van iets donkers of de donkere zijde van iets lichts weergeeft. Hij belde aan toen ik juist voornemens was een welverdiend oogje dicht te doenmaar dat kon hij ook niet weten. In elk geval was ik achteraf blij dat ik toch maar even die negentien treden was afgedraafd, want hij was alleszins de moeite waard. Niet dat hij er zo buitenissig uitzag. Geen lange vette haren, geen slordig sikje of kroezende ringbaard, geen bloemetjesbloes en geen heupbroek. Gewoon maar een, verwaaide krullenkuif boven een verlegen jongensgezicht, en een knap windjack boven natgeregende broekspijpen. Onder zijn arm knelde hij een kartonnen doos, en ik verwachtte half en half, dat hij mij vriendelijk zou verzoeken voor een stuiver zijn kijkdoos te bewonderen. Maar die leeftijd leek hij mij toch wel te boven. Nee, dan eerder van de jaren om leerling te 'zijn van een of andere tak van voortgezet onderwijs, nog niet veel verder dan de aanvangsklas, en verlegen maar dapper op pad voor zijn schoolclub of sportvereniging. Het was'niet zo heel ver ernaast, en die ontdekking vergoedde ruimschoots het gemiste rustkwartiertjeStil laten begaan en eens kijken wat 'er uit de bus kwam. Hij plantte de doos op de stoep, lichtte het deksel eraf en keek mij aan, met, naar ik meende, weinig vertrouwen in zijn eigen talent als vrijwillig marskramer. Zou mevrouw wel iets willen kopen ten bate van het dierenasiel? Dat werd te klein, ziet u, en moest nodig verbouwd worden. En de beesêm moesten ook nieuwe hokken hebben. Lieve mensen, wat heerlijk. Een jongen van zijn slag die zijn vrije uren tussen de schoolbel van vieren en de avondboterham van zessen besteedde aan het welzijn van afgedankte honden en loslopende poezen. Die zelf in zijn helderblauwe ogen iets van de aandoenlijke hulpeloosheid van zijn beschermelingen weerspiegelde. Het was maar een klein assortiment dat hij aan te bieden had en dat voor mij nog weinig bruikbaar. Alleen een theelepeltje was aardig acceptabel, en een beschermd dier was weer eens wat anders dan een stadswapen of een bloem. Voor negen kwartjes en twee dubbeltjes werd een exemplaar met een wat somber (geen wonder) poezen-borstbeeld mijn eigendom. Maar laat ik nu alleen die twee dubbeltjes nog rijk zijn: kon hij misschien een tientje wisselen? Wat een vraag, beet ik meteen mijzelf toe. De goeierd was kennelijk pas op pad, en het noodlijdend asiel stuurde zijn colporteurs toch niet met een tas vol wisselgeld op stap. Het speet ons beiden meer dan we zeggen konden, maar goede raad was duurder dan ooit sinds de BTW. Als hij misschien nog eens terug kon komen. Hij stapte berustend met zijn doos het hek uit, en het ging mij voor hem nog meer aan het hart dan voor zijn honden en poezen. v- Langs de deuren leuren lijkt mij toch al zo'n deprimerende bezigheid. En wie weet hoe ver de brave jongen moest kuieren eer hij dat tientje verzilverd had. Gelukkig kwam juist de bakker het dagelijks witje bezorgen, en bleek rijkelijk van kleingeld voorzien, zodat ik de teleurgestelde dierenvriend nog juist kon beroepen, kon terugwenken. Ik schonk hem de overwinst van een gave nieuwe rijksdaalder ten bate van woefwoef en mauwmauw, en nam de lepel met de mistroostige kattekop opgelucht in ontvangst. Alvorens de deur te sluiten stelde ik hem, uit macht der gewoonte, de vraag die nu wel wat zonderling aandeed Gingen hij en zijn kornuiten nu zomaar voor dit goede doel op stap? Hadden zij niet iets meegekregen om zich te legitimeren? (Had hii ooit wel dat rare woord onder ogen gehad, tenzij als muizeval in het dictee op het toelatingsexamen?) Maar wacht evenmet een resoluut gebaar rukte hij uit de binnenzak van het windjack een kaart te voorschijn, en stelde mij die met enige trots ter hand. Ik vernam daaruit met genoegen dat houder dezes, leerling van klas 1-c der Lagere Technisch School alhier, toestemming van de burgemeester onzer gemeente had om voorwerpen ter verkoop aan te bieden, ten bate van het noodlijdend asiel voor noodlijdende dieren Bravowaarschijnlijk wandelden dus tot kinderenbedtijd alle lagere technische pupillen van de klassen één a, b en c en vervolgens langs 's heren straten ten bate van het te nauw behuisde, onbehuisde dier. Ik wenste hem van ganser harte veel succes, en verwees hem naar enige adressen, waarvan ik vermoedde dat zijn doos er een asbak of een sleutelring lichter zou worden. Omdat er een poes achter de ramen of een hond op de voordeurmat lag. Hij bedankte met iets meer vrijmoedigheid, en stapte opnieuw weg door het tuinhek, een aandoenlijk onhandig achterneefje van de barmhartige Samaritaan. En achter hem zag mijn wat mistige blik die lange rij van trouwhartig jongvolk wandelen: v.et. loten, met collectebussen, met kalenders, met pakken wafels, met rollen closetpapier zelfs. „Allemaal belangeloos bedelend voor hongerige of zieke of dakloze, maar in elk geval hulpeloze medeschepselen, kinderen of dieren om het even, dichtbij of aan de andere kant van de aardbol, van allerhande huidskleur en haarvacht. Vaak onbekend maar tenminste, de hemel zij dank, niet onbemind. En zolang die jeugd blijft lopen behoeven wij ouderen niet te wanhopen. mmm ADVERTENTIE t^eestdagen zijn gezellige dagen. Bij die gezelligheid hoort een feeste lijk drankje. Zowel voor meneer (die vaak nog rijden moet) als voor me vrouw (die 't stuur desgewenst over neemt) komen de longdrinks steds meer „in". De „recht-op-en-neer" en ook de cocktail vallen gauw te zwaar, zodat de longdrink, die pit heeft en toch verfrist, steeds meer wordt ge prefereerd. De gastheer want hij zorgt immers voor de drankjes die het goed met zijn gasten meent behoort enkele mix recepten bij de hand te hebben. Als iemand om een „Cuba-Libre" vraagt of om 'n „Spoetnik" moet hij zonder blikken of blozen het lange glas met de juiste hoeveelheden vullen. Als geheugensteuntje hieronder nog even de mix-recepten. Cuba-Libre: vul 1 borrelglas mét rum, met ijsblokjes in 't hoge glas, dit met cola opvullen, schijfje citroen op de rand. Spoetnik: vul l borrelglas met bessen jenever, doe er een V2 glaasje dry gin bijt ^schepje suiker, wat citroensap, 'dit flink schudden, schijfje sinaasappel op de rand, kersje en 't glas met Up opvullen. IJs-Brand: vul een borrelglas met whis ky, wat blokjes ijs in het glas opvullen met sinaasappelsap, schijfje sinaasappel op de rand. Fantast: een borrelglas gin in het glas, snippers ijs erbij, opvullen met Sinas en 'n schijfje citroen op de glasrand. De verantwoordelijke gastheer dringt er bij zijn vrienden niet op aan „sterk" te drinken, als ze nog achter 't stuur moeten. Vaak met hun gezin bij zich! Brrr... Hij heeft deze mix-recepten achter de hand: Oto-Cocktail: mix 2 delen sinaasappel sap met 3 delen tomatensap. Snufje zout, beetje citroensap, blokjes ijs. Na 't schudden serveren. Free-Start: schenk het longdrinkglas vol Cola, en zet 'm een hoed op van slagroom met gehakte hazelnoten er op! Voor de kinderen een tractatie: Gletsjer: een goed gekoelde Cola in 't lange glas, een ijsje er bovenop (uit 'n pakje of fluks snel zélf gemaakt), schenk limonadesiroop erover heen. zuigstangetje erin lepeltje ernaast! Uit Zweden nylon. komen ze, deze „mini-kleertjes" uitgevoerd in kleurig lak- Een van de bezigheden, die de mees te huisvrouwen een slecht humeur be zorgen is het schoonmaken van pan nen. Maar in een rozige verte kondigt zich het tijdperk aan dat dit onplezie rige en tijdrovende karwei geheel kan worden vermeden: men gooit de pan na gebruik in de asemmer! Een van de grootste ondernemingen op het stuk van de verwerking van aluminium neemt thans in de Verenigde Staten proeven met kookgerei, dat maar éénmaal gebruikt wordt. Het bestaat uit een permanente houder van alu minium. Daarin wordt een vliesdunne in de houder passende „binnenpan" ge plaatst, eveneens van aluminium ver vaardigd, waarin het maal gekookt, ge bakken of gebraden wordt. De gehele „apparatuur" verschijnt op tafel. Na afloop licht men de „binnenpan" uit de houder en werpt haar weg. Han gende een onderzoek naar de reacties van de Amerikaanse vrouw, dat thans op grote schaal wordt gehouden, is de ze nieuwe vinding nog niet in de han del en de prijs is ook nog niet openbaar gemaakt. DEN HAAG In het zuiden van het land beginnen de aanvoeren van aard appelen van de nieuwe oogst op gang te komen. Het gaat echter nog om zeer kleine hoeveelheden. Het belangrijkste Nederlandse teeltcentrum van vroege aardappelen ligt in Noord-Holland in Grootebroek en omgeving. Er zijn enkele telers die, aangelokt door de hoge prijzen van dit moment, zijn begonnen om wat aardappelen te rooien, maar van een aanvoer van be tekenis is toch nog geen sprake. Dat duurt nog wel minstens een week. De aardappelen van de nieuwe oogst zijn laat dit jaar. Het verschil met het vorig jaar bedraagt ongeveer 10 dagen. Op het ogenblik worden er hoge prijzen voor dit produkt betaald. De veilingprijzen lagen begin deze week tussen 75 en 90 cent per kg. Zodra het aanbod toeneemt zullen deze wel snel dalen. Toch wordt verr wacht dat de aardappelen dit jaar duurder zullen blijven dan het vorig jaar, toen ze dikwijls beneden de kost prijs verkocht moesten worden. Er was toen een groot aanbod van aard appelen van de oude oogst in juni en juli. Thans zijn de aardappelen van de oude oogst voor een groot deel ge ruimd en die er nog zijn worden ook duur betaald. Het areaal vroege aard appelen in ons land is kleiner dan het vorig jaar. Dat is ook een gevolg van de slechte teeltresultaten van 1968. Aangenomen wordt dat het areaal ten opzichte van 1968 met ongeveer 10 pro cent is ingekrompen. De startfl van het gewas is redelijk.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1969 | | pagina 6