Stuurgroep Creativiteit wil
ons denken gaan bijsturen
„Met modewoord
voorzichtig
omspringen"
Huiveringwekkend relaas uit
Sovjet-gevangenkamp
Oostenrijk wil klein
en rustig blijven
E.E.G. - een ver
verschijnsel
Consumptief krediet schaadt
de investeringen
Tal van variaties
op „oom agent"
„De mensen weten
wat zij doen"
ONLANGS IN AMSTERDAM OPGERICHT
Volkenkundige
atlas van
Europa in
voorbereiding
Mosselseizoen
m gevaar door
vervuiling van
Oosterscbelde
Vroeger wel
Scheef oog
Nationalisme
Rust, rust, rust
Boosdoeners
Volkerak
Excuses voor
verstoorde
kranslesfging
Hotel op het „dak
van de wereld
Prof. Wemelsfelder over kopen op afbetaling:
Schuitema leent
3.75 miljoen
GEEN KAPSONES
CONTACTEN
VERVOLG
n
99
BOUWRECORD IN
HAMBURG
MAANDAG 23 JUNI 1969
(Creativiteit is een modewoord. Daar-
om wil dr. W. T. Seegers ge
pensioneerd econoom in Amsterdam
het heel voorzichtig gebruiken.
Daarom ook is de Stuurgroep Creati
viteit onlangs in alle stilte opgericht.
De heer Seegers in een tijdloze huis
kamer: „Je moet voorzichtig met dat
woord omspringen en er dus ook voor
zichtig propaganda voor maken. Maar
de mensen, die een voordracht van mij
over creativiteit hebben aangehoord,
gaan anders naar huis, bekijken hun
werk anders; ze zoeken de prettige
kanten van hun werk".
De heer Seegers heeft het zelf ook ge
daan. „Ik ben al heel lang terug begon
nen met het ontwikkelen en verbrei
den van ideeën over creativiteit. Al
toen ik nog aan het werk was; mensen
hun kopje laten gebruiken".
Hij toont een dankbaar briefje van
dr. Willem Drees uit Den Haag. Hij
zegt: „Creativiteit voor bejaarden,
daar ben ik eigenlijk mee begonnen. In
Buffalo, New York, heb ik daarover een
cursus gevolgd bij de Creative Educa
tion Foundation. Weet u dat zelfs gees
telijken er gebruik van maken, om hun
preek meer levendig te maken?"
Toen de heer Seegers terug kwam in
Nederland richtte hij de Stichting Be
vordering Creatief Denken op. „Ik
moest die zaak hier voorzichtig anra-
ken, want als je veel kapsones maakt,
heb je het direct verprutst. Ik heb wat
lezingen en cursussen geschreven. Niet
als business, maar als aardigheid. Ik
heb het heel eenvoudig gehouden".
In een van zijn geschriften staat over
de „noodzaak" van creatief denken:
„Creatief denken is evenwel geen kwak
zalversmiddel. Het is beslist niet over
al goed voor. Maar wanneer men de
kunst van het creatieve denken enigs
zins beheerst, is het mogelijk interes
sante en vruchtbare resultaten te ver
krijgen zoals: helderder te leren den
ken, de arbeidsvreugde te verhogen,
weerstanden tegen vernieuwing te voor
komen, bedrijfsblindheid te verminde
ren".
De oogkleppen moeten verdwijnen,
maar alleen doe je dat niet; dat is Don
Quichotte-werk. De heer Seegers: „Ik
heb er veel over geschreven, ook in be
paalde bejaardenbladen. Ik zou een
aantal mensen tot cursusleider willen
opleiden. Want alleen kom je niet ver;
ik ben maar één mens".
Via allerlei toevalligheden heeft de
heer Seegers contact gekregen met drs.
J. Gijswijt, die in Amstelveen werkt
aan een cursus creatief denken voor
het bedrijfsleven, met drs. F. F. D.
Holzhauer, psycholoog op een reclame
bureau en met de heer A. H. van Deu-
dekom, de man van Brainstorm Neder
land.
De heer Seegers: „Eind vorig jaar
heb ik van de universiteit van Buffalo
opdracht gekregen uit te zoeken wat
hier op creatief gebied wordt gedaan.
Nou, ik heb een rondschrijven gemaakt,
maar daar is niks op gekomen. Toen
zijn we met z'n vieren bij mij thuis
gaan overleggen wat we moesten doen.
Dat is twee maanden geleden".
„Het was werkelijk heel gezellig. En
we zijn maar begonnen. Dan kom je
vanzelf mensen tegen, die belangstel
ling hebben. Je begint eerst het terrein
te verkennen; of je wel bij elkaar past
en zo. Veronderstel dat je er werkelijk
in slaagt het idee van bewust creatief
denken er in te krijgen..."
En als dat nou niet lukt; is dan het
einde van de wereld nabij? Dat blijkt
gelukkig niet het geval. De heer See
gers: „Je krijgt wel een steeds groter
wordend verschil tussen de mensen die
vooruitgaan en die achterblijven. De
mensen weten eigenlijk nog niet eens
DR. W. T. SEEGERS
Ik kan toch niet voor het raam gaan
zitten
wat creativiteit is. Het is meer recre
atie dan creatie. Het is al aanwezig,
maar je geeft er een andere vorm aan,
zowel abstract als concreet".
„We zijn heel voorzichtig geweest
met die formuliering. Als we toch tegen
windmolens vechten, dan zullen we dat
wel merken, omdat er dan geen reac
ties komen. Het zal niet gemakkelijk
zijn. De mensen zijn nogal individueel
ingesteld. Creatief zijn dat moet je wil
len. En als je het doet, dan stel je je
meer open voor de dingen, dan leef je
toch prettiger".
Bibliotheekwerk, vakopleiding detail
handel, boeken over textiel, mode en
confectie. Alles heeft de heer Seegers
(67) gedaan. Hij zegt: „Ze kunnen van
mij niet zeggen dat ik niet creatief ben
geweest. Die Stuurgroep Creativiteit
is gewoon een vervolg. Ik kan toch niet
voor het raam gaan zitten?"
ARNHEM Een internationale com
missie van volkenkundigen bereidt de
uitgave van een Europese volkenkunde-
atlas voor. De kaarten zullen betrek
king hebben op de meest uiteenlopen
de volkenkundige onderwerpen, waar
van er thans zes in behandeling zijn ge
nomen. De gegevens worden door at-
laskundigen uit de verschillende landen
verzameld. Het hoofd van het volken
kundig bureau te Amsterdam is met
de voorbereiding van het Nederland
se kaartgedeelte belast.
Dit wordt opgemerkt in het jaarver
slag van de bij het Nederlands Open
luchtmuseum te Arnhem ondergebrach
te Stichting Historisch Boerderij onder
zoek. Het foto-archief van deze stich
ting omvat thans 32.960 foto's.
Men denkt aan de mogelijkheid tot
het afronden van het in de jaren 1942
tot 1945 door het Openluchtmuseum in
een aantal dorpen begonnen opmeet-
werk. Ook een selectie uit de circa
200 dorpen, die voorkomen op de in ge
volge de Monumentenwet 1961 samenge
stelde lijst van te beschermen dorpsge
zichten, zal zodoende een dieper in
zicht in doel, methoden en mogelijkhe
den van 't dorpsonderzoek worden ver
kregen, wat uiteindelijk tot een meer
nauwkeurig omschreven werkprogram
ma zal kunnen leiden, aldus het jaar
verslag.
Tn het contactorgaan van het
korps Gemeentepolitie van Mid
delburg is 'n zeer leerzaam artikel
opgenomen, et geeft een duide
lijke aanwijzing hoe vaak de naam
van de Nederlandse agent in de
mond van de gemiddelde Neder
lander komt.
Want, zegt het artikel, een op
sporingsambtenaar in ons land
heeft de volgende aliassen: Adje,
bink, blauwe, bout, bullepees, dek-
kel, diender, glimmende gassie,
glimmerïk, glimmert, govie, gron
diger, hoed, hoek, jato, jut, juut,
kallebak, kip, klabak, klabbes,
knikker op het dak, knobbelsmeris,
knopsmeris, koper, koperen bout,
krauter, lamp, latkip, oom agent
(jawel, die ook), poedel, poets,
prins, rus, schranderige, siëne,
sjien, sjouter, smeris, soemkoef,
stille, tuut, weet en wout.
Het zou best wel eens kunnen
voorkomen, dat een politieman niet
weet dat een ambtenaar in functie
wordt beledigd.
Nog een over de politie. In Tiovo
Uzice in Joegoslavië was de poli
tie zeer ingenomen met 't bekroon
de werkstuk uit 'n opstelwedstrijd.
Er stonden zinnen in als hoeveel
warmte gaat er schuil onder het
blauwe uniform. Is er een beeld
houwer in de wereld, die zijn groot
heid in steen kan bijtelen?"
De schrijver van dat fraais, de
twintigjarige Milovan Militsh zit
een jaar gevangenisstraf uit we
gens diefstal.
Toch heeft hij zijn prijs eerlijk
verdiend.
LONDEN De 32-jarige Russische ingenieur Anatoly Marsjenko, die zes jaar
In verscheidene gevangenkampen heeft doorgebracht, heeft onder de titel „Myn
getuigenis" een boek over de toestanden in die kampen geschreven, dat naar het
Westen is gesmokkeld. Het boek is nu verschenen by een uitgeverij in Londen.
Marsjenko verbleef van 1960 tot 1966 in de kampen en schreef zijn boek in
1967. Het leven in de kampen is „nog even verschrikkelijk als ten tijde van Sta
lin". Men heeft er van mij een sterke, gezonde Siberische jongeman een licha
melijk wrak gemaakt, schrijft hij. In 1966 werd hij vrijgelaten, maar vorig jaar
juli werd hij opnieuw gearresteerd en tot <^en jaar dwangarbeid veroordeeld.
In de gevangenis heeft hij Yoeli Daniel leren kennen, de Russische schrijver,
die eveneens veroordeeld is. Deze gedroeg zich waardig onder de martelingen
van de bewakers, van wie velen het „vak" onder Stalin geleerd hebben.
Deze bewakers passen zwaar werk bij vriesweer toe, 24 uur achtereen, een
uithongering en afranseling om de gevangenen een „heropvoeding' te geven.
Bepaalde gevangenen worden daardoor tot zelfmoord of zelfverminking ge
dreven of worden gek. Er waren er, die hun oren afsneden, en er de woorden
„Een cadeautje voor Chroesjtsjef" op sehreveh en uit de ramen wierpen. Een
andere groep gevangenen, die maandenlang geen vlees hadden geproefd, orga
niseerden een „feestje" waarbij zij repen vlees bakten, die zij "uit hun eigen li
chaam hadden gesneden.
De grote meerderheid verzet zich echter met waardigheid. De grote moed,
waarmee Yoeli Daniel de provocaties van de kampleiding doorstond, wekte de
bewondering van alle gevangenen, die hem helpen waar zij kunnen.
Marsjenko is blijkbaar bij toeval tegenstander van het Sovjet-regiem gewor
den. Als ingenieur werd hij na een vechtpartij in een arbeidershotel gearres
teerd. Hij werd tot een jaar strafkamp veroordeeld. Uit het kamp ontsnapte hij
en begaf zich naar de 1.900 km verder gelegen grens met Perzië. Veertig me
ter voor die grens werd hij weer gearresteerd. Wegens hoogverraad werd hij tot
zes jaar veroordeeld, die hij in de kampen in de autonome republiek Moldavië
heeft doorgebracht
GOES Het Zeeuwse mosselseizoen
moet waarschijnlijk worden uitgesteld.
Deskundigen zien maar weinig kans
om de waterverontreiniging in de Oos-
terschelde nog voor eind juli terug te
dringen.
Alleen al de levertijd voor de chloor-
installatie, die nodig is, vergt minstens
zes weken. Een besluit tot de aankoop
is nog steeds niet genomen.
Het water op de Yerseke-bank
waar mossels en oesters tijdens het sei
zoen schoonspoelen is zo verontrei
nigd, dat het Rijks Instituut voor visse
rij onderzoek de verkoop voorlopig ver
boden heeft. Volgens drs. R. Th. Ros
kam van het instituut, is dit het gevolg
van het ongezuiverde rioolwater, dat
Goes op de Oosterschei de loost. Een
(kostbare) chloorinstallatie zou aan de
verontreiniging een eind kunnen ma
ken.
De heer J. van de Graaf, hoofd tech
nische dienst van het waterschap De
Brede Watering, betwijfelt echter sterk
of deze gemeente wel de boosdoener
is. Het bewijs is naar zijn mening nog
niet geleverd. Hij noemt als mogelijke
veroorzakers van de verontreiniging:
de gemeenten Yerseke, Kattendijke en
Wemeldinge en de steeds grotere
stroom sportvissers die de Oosterschel-
de bevolken.
Volgens de heer Van de Graaf, is de
kans groot, dat de dure chloorinstalla
tie voor Goes niets zal uithalen. In dat
geval dreigt er werkelijk een catastro
fe voor de mossel- en oestervissers en
-handelaars in Yerseke, die jaarlijks
voor tientallen miljoenen guldens om
zetten.
De laatsten brengen de watervervui
ling tevens in verband met de sluiting
van het Volkerak. „Rijkswaterstaat
heeft de gevolgen daarvan niet over
zien", zo menen zij.
Het ministerie van Verkeer en Water
staat ontkent enig verband. „De hevige
regenval en de groei van de bevolking
van Goes vormen de oorzaken". Het
ministerie heeft er evenwel geen be
hoefte aan de schuldvraag uit te zoe
ken.
DEN HAAG De KVP en het Vete
ranen Legioen Nederland hebben de
ambassadeur van Canada telegrafisch
verontschuldigingen aangeboden voor
het incident, dat vorige week voorviel
bij een kranslegging door Canadese oor
logsveteranen in Amsterdam.
Bij het Nationaal Monument trokken
enkele jongelui bloemen uit de krans
die de veteranen er hadden neergelegd.
Zij deelden de bloemen uit aan meis
jes.
KVP en VLN verzekerden de ambas
sadeur, dat de overgrote meerderheid
van het Nederlandse volk het optreden
van de jongelui verafschuwt.
Op de Mount Everest (8.708 meter)
zal binnenkort op 3.900 meter hoogte
een hotel verrijzen, waar men voor
ruim honderd gulden per dag zal kun
nen genieten van het uitzicht op het Hi-
malajamassief. Een Nepalees-Japanse
firma gaat het hotel bouwen voor onge
veer 250.000 dollar. Er zal slechts een
verdieping met twaalf kamers zijn
voor in totaal 24 mensen. Vanaf een
vliegveldje zal de verbinding met de
Nepalese hoofdstad, Katmandoe, wor-
-1-- on r1 Th ouden. Ir oktober wordt met
de uw begonnen en het hotel zal eind
1972 de eerste gasten ontvangen.
ADVERTENTIE
WENEN In nogal wal Europese landen, die geen lid zijn van de Europe
se Economische Gemeenschap maar het graag zouden willen worden, heb
ben staatslieden, politici en belangstellende burgers 'n mentale vlag gehesen toen
De Gaulle president-af raakte. En toen in de weken erna bleek dat de inmid
dels gekozen nieuwe president Pompidou als ook zijn rivaal Poher, binnen af
zienbare tijd wilden praten met de Britten over hun eventuele toetreding, werden
die mentale vlaggen nog wat hoger aan de mast gesjord. In Londen vooral.
IJTet gezaghebbende Britse
Economist schreef eind
blad The
mei zelfs:
„Het is nog veel te vroeg om er zeker
van te zijn wat Frankrijks politiek zal
zijn onder een nieuwe president, maar
de verklaringen van de belangrijkste
kanshebbers maken het waarschijnlijk
dat binnen niet al te lange tijd een
krantekop erin zit als: Engeland
treedt toe tot de Gemeenschappelijke
markt". En ook in de Scandinavische
landen herleefde de hoop.
In Wenen bemerkte men van zulk
een enthousiasme niets tot heel weinig.
Hebben de Oostenrijkers dan geen be
langstelling voor de EEG? Wis en ze
ker! Van hun export gaat de helft naar
die zes landen (met de Bondsrepubliek
als grootste klant), een kwart naar de
landen van de Vrijhandelsassociatie,
waarvan Oostenrijk deel uitmaakt, een
vijfde naar Oosteuropese landen. De
EEG is dus héél belangrijk voor Oosten
rijk maar men is er al zo vaak te
leurgesteld in zijn verwachtingen, dat
er een groot gevoel van onverschillig
heid tegenover die EEG is gegroeid.
Duim zeven jaar geleden was dat an-
ders. Toen in december 1961 de drie
neutralen, Zweden, Zwitserland en Oos
tenrijk, in Brussel hun verzoek om as
sociatie met de EEG neerlegden, was
daarvoor ook in Oostenrijk groot en
thousiasme. De enige beduchtheid was
of de Russen het wel goed zouden vin
den. (Vanwege Oostenrijks neutraliteit
zat een volledig lidmaatschap van de
door de Russen als imperialistisch-ka-
pitalistisch beschouw de EEG er niet
in; associatie was het hoogst haalbare).
Men rekende er toen op dat het snel
voor elkaar zou zijn. Een politicus zei
ons: „De regering was er toen zo van
overtuigd dat het zou lukken, dat zij
zelfs een ernstige fout! niet eens
over mogelijke alternatieven bij afwij
zing wilde nadenken".
En een bankier: „Als je in die jaren
tegen een regeringsfunctionaris zei dat
het feest wellicht niét zou doorgaan,
waren alleen die sceptische woorden al
bijna esn soort hoogverraad..."
Nu, men weet het: 't feest is niet
doorgegaan. Ten eerste omdat heel de
kwestie van uitbreiding der "EEG zich
heeft geconcentreerd op de vraag of
Engeland erbij kon, ten tweede omdat
De Gaulle een hekéï heeft aan neutra
le landen.
En nu?
IVTu zegt men in Oostenryk: „Ach, jul-
lie EEG, die hangt toch van de
moeilijkheden aan elkaar? Niets anders
dan malaises en tegenstellingen, die
jullie met zijn zessen niet kunt oplos
sen".
Bovendien zit men, zoals gezegd,
met een scheef oog te kijken naar
eventuele gefronste voorhoofden in het
AMSTERDAM De Eindhovense hoogleraar
prof. dr. J. Wemelsfelder meent, dat het consu
mentenkrediet (kopen op afbetaling) niet alleen
maar „consumptie" is.
Hij bracht deze stelling naar voren in het con
gres van de Europese Federatie van Financierings
maatschappijen (Eurofinas) in Amsterdam.
„Wanneer", aldus prof. Wemelsfelder, „dank zy met
consumentenkrediet gekochte wasautomaten, stof
zuigers en frigidaires, meer vrouwen buitenshuis
kunnen werken of minder huispersoneel nodig is,
dan komen arbeidskrachten, vrjj, die de totale pro-
duktie vergroten. Het consumptief krediet heeft dan
voor de conomie hetzelfde gevolg als het investe
ringskrediet".
Prof. Wemelsfelder probeerde hier
mee de kritiek te weerleggen, waaraan
het consumptief krediet nog altijd bloot
staat.
Een van de belangrijkste punten van
kritiek is, dat het bankgeld, dat in de
vorm van consumentenkrediet wordt
verstrekt, beter voor produktieve inves
teringen zou kunnen worden gebruikt.
Consumentenkrediet zou zodoende scha
delijk voor de welvaart zijn.
Prof. Wemelsfelder: „De nemers van
consumentenkrediet, zo kan men stel
len, verkeren gezamenlijk in de tragi
sche positie, dat zij door het belemme
ren van investeringen hun eigen loons
verhogingen afremmen, maar zich dat
niet bewust zijn".
„Zij zouden zijn als het publiek bij
een voetbalwedstrijd. Wanneer één gaat
staan is dat niet ernstig. Maar zodra een
groot deel gaat staan, ziet niemand de
wedstrijd meer".
Over de stelling, dat consumentenkre
diet i. rifde ge\ olg kan hebben als in
vesteringskrediet, voerde prof. Wemels
felder verder aan: „Ook blijkt een groot
deel ,van het consumptief krediet alleen
maar de eigen besparingen in te hou
den, die men, zonder de mogelijkheid
van het opnemen van dit krediet, zou
hebben aangesproken om het begeerde
produkt te kunnen aanschaffen. Ook
dan is er geen sprake van verloren ge-
gane investeringsmogelijkheden".
De Eindhovense hoogleraar noemde
het vooral belangrijk, dat de nemers
van consumentenkrediet over het alge
meen mensen zijn, die weten wat zij
doen en die bereid zijn om zelfs vrij
behoorlijke offers te brengen als tegen
prestatie voor het feit, dat zij nu kun
nen consumeren in plaats van later.
Hij voegde er aan toe: „Dit kan erop
wijzen dat, gesteld al dat er als gevolg
van het nemen van dit krediet een ze
kere loonderving zou plaatsvinden en
men deze zou kennen, men toch aan
consumentenkrediet de voorkeur zou
geven".
Volgens prof. Wemelsfelder moet men
bij dit alles in aanmerking nemen, dat
PROF. DR. J. WEMELSFELDER
in Europa deze vorm van krediet, in
vergelijking met de Verenigde Staten,
kwantitatief van geringe betekenis is.
Daardoor is ook de invloed op investe
ringen en daarmee op lonen en wel
vaart minimaal.
De vraag naar consumptief krediet
neemt in beide werelddelen tot aan een
bepaalde grens toe met het inkomen en
neemt voorbij die grens af. In de Ver
enigde Staten is deze grens in de afge
lopen decennia echter voortdurend ver
schoven. In de Europese landen valt
hiervan weinig te bespeuren, hetgeen
kan wijzen op een geringe waardering
van de Europese consument voor deze
vorm van krediet.
„Gezien de ontwikkeling in Amerika
moeten er in ons werelddeel dan ook
nog grote mogelijkheden voor expan
sie aanwezig zijn. Aan economisch er
psychologisch onderzoek zou in dit op
zicht nog heel wat meer kunnen wor
den gedaan", aldus prof. Wemelsfelder.
Kremlin als de Oostenrijkers ook maar
ietsjes van de weg der strikte neutrali
teit zouden afwijken. En dan is er nog
een heel teer punt: zolang de kwestie-
Zuid-Tirol tussen Italië en Oostenrijk
niet is opgelost, behoeven de Oosten
rijkers er niet over te piekeren dat Ro
me enige Weense aspiratie zal steunen.
In Brussel «zelf is onderhand de
oorspronkelijk Nederlandse gedach
te verder verspreid dat ruimere asso
ciatie van landen met de EEG een aan
tal nieuwe instellingen met zich zou
moeten brengen als een associatieraad
van ministers, een parlementaire asso
ciatie, etc.
En bij al die zaken in de EEG, die de
laatste tijd (helaas) toch al moeizaam
genoeg worden gedreven en toch al
onoverzichtelijk genoeg dreigen te wor
den, is er geen behoefte aan nog meer
commissies en raden.
Nederland is, op grond van dit alles,
voorstander van een uitgebreid han
delsakkoord tussen de EEG en Oosten
rijk. Daar voelt men in Wenen veel
voor; daar hoopt men sterk op.
Aan het slot van onze omzwervingen
door Oostenrijk nog iets heel an
ders: het nationalisme en de herinne
ring aan de nazitijd.
Een Brits journalist, zo werd ons in
Wenen verteld, schreef onlangs na een
reis door Oostenrijk dat het nog altijd
een land vol nazi-denkbeelden is. Voor
ons is dat een onbegrijpelijke, een in
zijn algemeenheid onjuiste uitspraak.
Stellig hebben in 1938 veel te veel
Oostenrijkers Hitiers troepen enthou
siast verwelkomd; de ijdele Duitse ge
neraal die de inmars leidde, rapporteer
de aan de „Führer": „We hebben twee
gewonden getroffen door bossen
bloemen..." En zeker heeft Simon Wie-
senthal gelijk als hij stelt dat de opvol
gende Oostenrijkse regeringen niet hun
uiterste best hebben gedaan om Oosten
rijkers, die zich als nazi hebben mis
dragen, aan hun gerecht? straf te hel
pen. (Dat laatste kan trouwens te ma
ken hebben met het Oostenrijkse volks
karakter; men vergeet graag onaange
name dingen en is er niet bang voor de
kop in 't zand te steken).
Maar in geen van onze vele gesprek
ken vonden wij één spoor van nazisti
sche mentaliteit. De tegenhanger van
de neo-nazistische NPD uit de Bonds
republiek heeft hier maar een handvol
leden.
Sterk nationalistische gevoelens dan?
Ook niet in hoge mate. Er is een nogal
nationalistische boerenbeweging, iet-of-
wat Koekoekiaans, maar zij heeft wei
nig om de hakken. De in grootte derde
politieke partij, de liberale lijkt soms
eer nationalistisch dan liberaal.
Maar 't blijven randverschijnselen.
Otto von Habsburg, laatste telg uit het
roemruchte geslacht dat zo lang de
Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie
bestuurde, heeft maar een bescheiden
aanhang. Nostalgie naar „de grote tij
den toen wij nog Kaiserlich und KönJg-
lich waren en Wenen centrum van de
wereld" ontmoet men haast niet, en
dan nog vooral bij oude mensen.
T~)e „grote men" wil rust, rust en nog
eens rust. Men wil genieten van de
nog altijd vrij bescheiden welvaart
dezer jaren. Men aanvaardt de strikte
neutraliteit, Oostenrijk door de Russen
opgedrongen, zoal niet altijd uit diepe
overtuiging (zoals de Zwitsers) dan
toch met permanente opluchting.
De „grote men" kent, voor zover wij
konden bespeuren, maar één beducht
heid: dat na het heengaan van De Gaul
le de Westduitsers ook politiek gespro
ken, de eerste viool in Europa kunnen
gaan spelen, dat dit de Russen zou prik
kelen en dat daardoor het wankel even
wicht in centraal Europa, waarbij de
overgrote meerderheid van de zeven
miljoen Oostenrijkers zich zo wel lijkt
te voelen, zou kunnen worden verstoord.
Men luistert er liever naar Ein Walzer-
traum van Johann Strauss dan naar de
theorieën over aan „sterk Duitsland in
een sterk Europa" van minister Franz-
Josef Strauss.
„Wij zijn een klein en rustig land ge
worden", zei ons een hoge ambtenaar.
„Dat willen wij zo laten". Dit lijkt, in
enkele woorden, een rake kenschets van
het Oostenrijk onzer jaren.
CJestig arbeiders, die de klok
rond hebben gewerkt, heb
ben in Hamburg in vijf dagen tijd
een geprefabriceerd kantoorge
bouw van zeven etages opgetrok
ken, hetgeen volgens de aanne
mersmaatschappij Bransdende een
wereldrecord is.
Een woordvoerder voor de maat
schappij zei, dat geprefabriceerde
segmenten tot acht ton op hun
plaats gebracht waren door een
mobiele kraan en dat de muren en
hel dak in 66 uur voltooid waren.
Arbeiders legden reeds de laat
ste hand aan het binnenwerk, ter
wijl de muren voor de volgende
verdiepingen op hun plaats gebracht
werden. Gewerkt werd volgens een
methode, die ontwikkeld is door
de Parijse architect Raymond Ca
mus. Met de bouw was men vrij
dag begonnen om het stadsbestuur
te laten zien, dat er tijdens het
weekeinde, als er minder verkeer
is, vlugger gewerkt kan worden.
AMSTERDAM De aangekondigde
i verteerbare obligatielening van
'-2br. D. Schuitema (Centra) wordt
f 3,75 miljoen groot. De stukken krij-
n een rente van 7*/2 procent en wor
den uitgegeven tegen 100 procent. In
schrijving sfcaat 2 juli open.
