V alleivogels kampioen
spelregelcompetitie
r
Opmars Geallieerden gaf
veel Veenendalers illusie
dat bevrijding nabij was
Goede examenresultaten
aan chr. mavo-school
Beker naar Scherpenzeel
Finalisten
streden om
Vallei-cup
Koningin Wilhelminaboom
van markt verdwenen
10550
Vanavond
finale op
sportpark
Verkeers-
competitie
voor wijk- en
buurt
vereniging
25 jaar geleden
Er bevond zich ook wel
koren onder t Duitse kaf
Om tti In ot'L
Belt
11079
Eigen impressie
door
Rik Valkenburg
Mensen
Zuerst
Discussie
BURGELIJKE STAND
Bestrijding van
distelgroei
SPORTIEF
VEILIG VERKEER
AMERONGEN
I
DONDERDAG 26 JUNI 1969
VEENENDAAL 8 „Op je vvorhoofd
wijzen en zeggen dat de scheidsrechter
gek is", was het antwoord van Jan
Gijsbertsen op de vraag wat een over
treding is in het voetbalspel. Het was
de laatste vraag die gisteravond ge
steld werd in de spelregelcompetitie,
georganiseerd door de scheidsrechters-
vereniging groep Veenendaal en om
streken. De jeugd van R. K. Unitas en
fcet Scherpenzeelse Vallei vogels kwa
men daarin tegen elkaar uit als fina
listen en na een nek-aan-nek-race vol
spanning waren het tenslotte de Scher
penzeelse jongens die zich de kampioe
nen van de spelregelkenners mochten
noemen. De jury, bestaande uit de he
ren Litz, Van Pelt en De Wilde had
overigens ook zeer veel waardering
voor de prestatie van Unitas. dat
slechts twee punten achter bleef bij de
Valleivogels.
In de kleine kantine van het sport
park „Panhuis" ging het bijzonder
spannen toen na de eerste serie vragen
er vrijwel geen verschil bleek in de
puntenwaardering. Veel vragen gingen
over het maken van overtredingen tij
dens een wedstrijd, maar ook de nieuwe
invallersbepalingen leverden nogal wat
moeilijkheden op.
Het Valleivogelsteam bestond uit
Bert Mandersloot, Jan Gijsbertsen,
Evert van Essen, Cees de Koning en
Marien van der Geys. De Unitas-jeugd
bestond uit Wout van Hal, Wim Houdij
Leo Louwers. Frans Jacobsen en Jos
Ebben. De Valleivogels scoorden in to
taal 191 punten, terwijl Unitas 186 pun
ten verzamelde. Hoewel Unitas drie
punten extra verdiende door een juiste
beantwoording van de „Vallei-vraag"
was dit niet voldoende om de jeugd van
Valleivogels van de overwinning af te
houden.
Daarmee was een einde gekomen aan
de spelregelcompetitie voor de jeugd,
die op voortreffelijke wijze werd geor
ganiseerd door de C.O.V.S. groep Vee-
nedaal. Niet minder dan 75 vragen
waren samengesteld door de heer Van
ren samengesteld door de heer Van
Pelt, voorzitter van de scheidsrechters-
commissie van de KNVB. afdeling
Utrecht. De spelleiders Nelissen en Van
de Scheur waren zeer tevreden over de
serieuze deelname van de jeugdige voet
bellers, die bij de prijsuitreiking allen
een herinneringsvaantje mee naar huis
mochten nemen. In een korte toespraak
schetste de voorzitter van de jury, de
heer Litz, hoe belangrijk het is voor de
spelers om spelregelkennis op te doen.
„Er waren leuke antwoorden en er is
bijzonder sportief gestreden", aldus de
heer Litz, die de Veenendaalse scheids-
rechtersproep complimenteerde met
dit initiatief. Het ziet er naar uit dat
ook volgend jaar een dergelijk evene
ment al worden gehouden.
Tenslotte reikte de voorzitter van de
C.O.V.S. groep Veenendaal, de heer J.
van Laar de „Vallei-beker", beschik
baar gesteld door ons dagblad, uit aan
de aanvoerder van de Valleivogels,
Evert van Essen.
De zomer is er! Zonder dat men zijn
komst gewaar werd, want hij liet
zich niet door een heraut aanmel
den. Niemand ziet de zomer komen.
Lente, zomer en herfst gelijken op
de drie hoofdkleuren van de regen
boog, die wel door een aantal tus
sennuances zijn verbonden, maar
niet door scherpe grenslijnen van elk
aar gescheiden worden. En hoe zou
dat ook mogelijk zijn om die aanval
lige zusterschaar, die tot 'n levendi
ge krans zijn samengevlochten, van
een te scheiden en dooleuk te zeg
gen gij behoort links en gij rechts,
gij behoort tot de lente en gij tot de
zomer? Neen, zo is het niet bij moe
der natuur. Lente en zomer worden
niet door een brede dorpel van el
kaar gescheiden, maar daardoor
juist aanééngebonden. En bovendien
zijn ze met bloemen en vruchten be
strooid.
Wanneer we thans terugzien naar de
VEENENDAAL De Koningin Wil
helminaboom is voorgoed uit het Vee
nendaalse stadsbeeld verdwenen. Giste
ren werd de boom op de Markt omge
hakt en in kleine stukken gezaagd.
Reeds vorig jaar vertoonde de 70-jarige
linde ouderdomsverschijnselen. De tak
ken begonnen uit te vallen en de boom
bood geen fraaie aanblik meer. In het
voorjaar kon men constateren dat hij
dood was.
De linde werd in 1898 op de markt
geplant ter gelegenheid van de kroning
van koningin Wilhelmina. In het ge
meentearchief bevindt zich nog een oor
konde, die deze plechtigheid voor het
nageslacht bewaren moet, luidende:
„Heden donderdag, den 8sten september
1898 heeft de commissie te Vèenendaal
voor de feestviering ter eere van de
inhuldiging van h.m. koningin Wilhel
mina bij monde van de heer J. G.
Sandbrink namens de Veenendaalsche
burgerij aan de gemeente Veenendaal
plechtig aangeboden eenen lindeboom
op de markt geplant, ter herinnering
aan de troonsbestijging van h.m.
welke boom, die de naam van Wilhel
minaboom zal dragen voor de gemeente
is aanvaard door den heer burgemees
ter jhr. mr. L. H. J. M. van Asch
van Wijck van welke plechtigheid
is opgemaakt deze oorkonde, welke zal
worden ondertekend door de aanwezi
ge autoriteiten en leden der feestcom
missie, om daarna te worden bewaard
in het gemeentearchief „van Veenen
daal".
Te zijner tijd zal men op de Markt een
nieuwe boom, misschien wel meer bo
men planten. De gemeente wacht daar
mee echter tot de reconstructie van de
omgeving van de Markt voltooid is.
plekken waar wij de eerste voor
jaarsbloempjes plukten, dan zijn de
ze plekken thans in schaduw gehuld.
De ware lentebloemen zijn met de
lente verdwenen. De Primulaveren
hebben haar half neergebogen bloe
men door stijf rechtopstaande zaad
doosjes vervangen. De bloemsten
gels van het grote hoefblad zijn nu
geheel verwelkt, evenals die van de
Goudvijl, van het Muskuskruis en
de Aronskelk, een ander geslacht
speelt thans de door hen begonnen
rol voort.
Overal om ons heen zien we een weel
derige plantengroei, die niet meer is
als bij de eerste lenteboden, naast
elkaar, maar ze groeien thans op en
over elkaar heen. Het sneeuwwitte
kleed van de Doorn, dat in 't voor
jaar onze bewondering had, is nu in
de volste zin van het woord een last
drager geworden. We zien nu nog
slechts zo hier en daar 'n takje met
vruchtjes (bottels), daar de meeste
grotendeels door de stengels en bla
deren der windende en klimmende
planten bedekt zijn.
We ontdekken nu op onze wandelingen
dat de zoom van een bos ondoor
dringbaar is geworden door de
Braamstruiken en wilde Rozen, die
daar in brede bochten tot elkaar
overhangen.
De maand juni is wel niet de gras
maand van de almanak, doch is toch
wel de eigenlijke grasmaand in de
natuur, t is de bloeitijd der grassen.
Overal staan de grashalmen te wui
ven met hun ontelbare bloempjes.
Afzonderlijk zijn de grasbloempjes
zo klein, dat hij, die ze niet zoekt
en ze niet weet te vinden, ze ook
niet te zien krijgt, temeer daar nie
mand zijn oog zal wapenen voor...
niets, en dat, waarvan we niet we
ten, is voor ons niets. Hoe weinig
zijn er, die een weiland n werkelijk
opmerkzame blik waardig keuren.
En toch heeft een weiland zijn eigen
bloei en is met duizenden bloemen
bestrooid en getooid. Die zijn zeker
niet minder fraai dan die welke door
hun veelkleurig aanzien ons oog we
ten te stelen, hun grootste gebrek
is echter, dat de weide- of grasbloe
men te bescheiden zijn. De grassen
zijn een eenvoudig en bescheiden
volkje, zij vormen een broederkring
waarvan geen enkel lid zich door ui
terlijk praalvertoon hoogmoedig bo
ven de andere tracht te verheffen...
De Rozen staan nu in volle bloei. Wil
men van deze schone bloei zo lang
mogelijk genieten, dan moet er voor
de nodige bemesting gezorgd wor
den. Over een paar weken vermin
dert de bloei aanmerkelijk en dan
moeten de planten als het ware weer
op kracht komen. Er zijn soorten
(o.m. de Polyantharozen) die de ge
hele zomer kunnen bloeien, maar
dan moeten ze ook goed verzorgd
worden. Geef de rozen dus nu nog
eens een extra overbemestingHou
de grond tussen de Rozen los door
deze geregeld te schoffelen, lucht
en warmte kunnen dan in de grond
dringen. Een vastgesloten boven
grond stagneert de groei.
Denk om de kamer-Azalea, die buiten
in de pot staat ingegraven. Bij warm
weer iedere dag de bladerenkroon
flink nat sproeien en vooral de be
mesting niet vergeten. Geef de Ama
ryllis tijdens de zomermaanden
flink bemestingZe legt dan reserve-
voedsel vast in de bol en ze zal t.z.t.
weer schitterend bloeien. Vergeet
ook niet de Lathyrus (siererwt) af
en toe een extra bemesting te geven,
een rijke en langdurige bloei zal het
loon zijn. Ook de zo rijk bloeiende
Salvia's, Afrikaantjes, Asters e.d.
kunt u gerust nog wat asefkorrel-
mest geven, u houdt dan een zeer
rijkbloeiend gewas.
Met het opbinden van planten moet
men geregeld doorgaan. Indien ze
eenmaal liggen, is er niet veel meer
aan te verhelpen. Sommige planten
lijken wel heel stevig, doch als er
een sterke regenbui met veel wind
komt, ligt de zaak voor de grond.
Dat moet voorkomen worden!
Groenblijvende heesters zoals Ro
dodendrons, die nu volop in de groei
zijn en Coniferen kunnen bij droog
en zonnig weer gebrek aan water
hebben. Zorg voor begieting.
Graaf een geutje (ondiep) rondom
de planten en zet deze vol water. Is
het water in de grond gezakt, dan
maakt men de geul weer dicht. De
Rodondendrons moeten deze zomer
de bloemknoppen vormen voor het
volgend voorjaar en mogen nu voor
al geen gebrek krijgen aan water.
E. J. Grijsen Rhenen.
u dan «van a.u.b.
voor Vaenendaal
's Zaterd. v. 16.30-17.30 u.
Voor Rhenon 3328
Nwo Veonendaalseweg 159
VEENENDAAL "Op het sport
park „Panhuis" wordt vanavond het
veteranentoernooi 1969 besloten met
de finalewedstrijd tussen Veenen
daal en DOVO. Ook de strijd om de
derde en vierde plaats, die daaraan
vooraf gaat moet beslist worden.
Hierin komen GVVV en VRC tegen
elkaar uit. Deze wedstrijd begint om
zeven uur, terwijl om kwart voor
acht de finale aanvangt
acht de finale aanvangt.
Ongetwijfeld zal er weer een gro
te belangstelling zijn voor de twee
duels. Mede door de vrij gunstige
weersomstandigheden is er dit jaar
bijzonder veel bezoek geweest, het
geen uiteraard in het belang is van
de Veenendaalse bejaarden, die
door de recette van dit toernooi op
een prettige uitgaansdag kunnen re
kenen. Beide finalisten, Veenendaal
en DOVO, kwamen ook vorig jaar in
de finale tegen elkaar uit. Toen bleek
DOVO duidelijk sterker, hetgeen ove
rigens niets wil zeggen over de kan
sen voor de titel die vanavond op
het spel staat. Voor de strijd om de
derde plaats is VRC lichtelijk favo
riet, hoewel GVVV daar beslist an
ders over zal denken. In elk geval is
er voor de voetballiefhebbers weer
iets te genieten in de finales van het
veteranentoernooi.
VEENENDAAL Het Verbond voor
Veilig Verkeer overweegt om in het
komende najaars- en winterseizoen een
zgn. verkeerscompetitie te organise
ren, waaraan teams van wijkgemeen-
schappen en buurtverenigingen kunnen
deelnemen. Deze suggestie opperde het
bestuur gisteravond op de algemene
ledenvergadering van de Veenendaal
se afdeling in de Korenbeurs.
De competitie zal vrijwel op dezelf
de leest zijn geschoeid als de al eer
der georganiseerde bedrijfs-verkeers-
competitie, die overigens ook voor dit
jaar weer op het programma staat.
Voor deze krachtmeting in verkeers
kennis tussen teams van Veenendaalse
bedrijven, neemt de belangstelling
sterk toe.
Omstreeks oktober zal tevens weer
worden begonnen met een verkeers-
cursus, waaraan iedere belangstellen
de kan deelnemen. Een ander punt van
het werkschema: men gaat proberen
weer het mobiele ogen- en reactietest-
centrum voor een paar dagen in Vee
nendaal te krijgen. Vrijwillig kan men
zich bij deze auto melden, en na de
test krijgt men het resultaat ervan op
papier mee naar huis, zodat men zelf
conclusies met betrekking tot z'n ca
paciteiten die in zijn werk noodzake
lijk zijn, kan trekken.
De vergadering gisteravond had ge
ringe belangstelling. Behalve het be
stuur waren slechts twee leden aan
wezig. Een van hen, de heer H. de
Winter werd in het bestuur gekozen.
De heer A. Boers werd benoemd tot
voorzitter. Hij was sinds het overlijden
van politie-korpschef Dekker vice-voor-
zitter.
Vijfentwintig jaar geleden verkeerde iedereen in de verwachting van een
spoedige bevrijding, terwijl de bezetters rotsvast overtuigd waren, dat het
door Hitier aangekondigde geheime wapen aan elke illusie van de gealli
eerden en hun aanhangerseen einde zou maken. De Duitse tegenstand bij
Cherbourg was erg heftig. Toch vielen op 26 juni, 1944, vandaag 25 jaar
geleden dus, belangrijke steunpunten in handen van de geallieerden, terwijl
op deze dag de Russen konden melden dat zij met zeven divisies infanterie,
ondersteund door talrijke tankeenheden en vliegtuigformaties, een bres in
de Duitse legers hadden geslagen bij Witebsk. Ook in Italië drongen de ge
allieerden op en de Japanse vloot leed bij Saigon zware verliezen. „Nog
even, dan zijn wij vrij", meenden de Veenendalers, en zij wensten niet meer
zo'n onderdanige houding aan te nemen tegenover de bezetters. „Nog even,
dan zullen jullie wel anders zien"was de mening van de SS'ers en zij
wensten dat de Veenendaalse bevolking diep voor hen boog en hen als
overwinnaars bleven zien en eerbiedigen.
Het zou onjuist zijn te beweren
dat elke Duitser of elke Nederlandse
nazi een ploert was. Het moet ge
zegd worden dat je onder hen ook
zo hier en daar wel iemand aantrof,
die de rechten van de burgers er
kende en ontzag. Er waren echter
ook halve beestmensen onder. Ik
wil hiervan enkele voorbeelden ge
ven, d:ie ik zelf ervoer:
„Op zekere dag zat onze salon
stampvol met Veenendalers, sommi
gen zelfs staande, die wachtten op
hun beurt, dat haar of baard verwij
derd zou worden. De stemming was
optimistisch, want de oorlog was nu
toch wel bijna afgelopen. Daar ging
het gesprek elk ogenlblik over.
Opeens komt er een Duitse Un-
terscharführer binnen en kijkt woest
rond. Hij kan niet eens een plekje
krijgen om te gaan zitten. Er is ook
niemand die er zelfs een fractie
over prakkizeert, de vent een stoel
aan te bieden. Ook de kinderen niet.
Grimmig staat daar de zwijgende
Germaan. Ieder wenst hem toe dat
hij tot St. Juttemis zal moeten
wachten en men zal er als er een
wacht-stoel vrijkomt, wel voor zor
gen dat die dan door een Veenen-
daler ingenomen wordt. Onafgespro
ken afspraak was dat!
Niemand zei meer een woord. Het
geroezemoes van even te voren, was
volkomen verstomd. Eerst moest die
snoeshaan weg zijn. Hij zou wel niet
zo lang wachten, en later een keer
terugkomen dacht men. Maar dat
was een vergissing; de man bleef!
Een gebaar dat voldoende zei, in
die dagen.
Je had op zo'n moment de neiging
het mes een verkeerde manoeuvre
te laten maken in de omgeving van
des man® adamsappel, maar meer
nuchtere overwegingen hielden je
daarvan terug.
Als blikken doden konden, was de
kerel ter plaatse overleden, want
rondom steken felle ogen in zijn fi
guur. Toen de vent klaar was en
verdween, kwamen de „goede" wen
sen, aan zijn adres gericht, pas goed
los.
hij daar zijn misnoegen over uit.
„Jeden Burger hat sein Recht", vond
hij. Beiden kwamen (uiteraard met
nog vele anderen) vaker, en bleven
zich gedragen als de eerste keer"...
„Een andere keer kwam er een
Hollandse SS'er, of landwachter en
die begon over het geheime wapen.
Ik lachte hem uit en we kregen
hooglopende ruzie. Stom, maar je
kon niet altijd je mond dicht hou
den!
Toen hij weg1 was, werd ik onrus
tig. Ik had teveel gezegd en kon
daar wel eens moeilijkheden mee
krijgen, vreesde ik. Een uur later
kwam er een Duitse soldaat en ge
lastte mij mee te gaan. Daar had je
het al!...
De man had zijn geweer bij zich,
dus ik had weinig keus. Hij zei dat
ik dichtbij (nicht so weit) een S.S.
officier moest scheren, maar de vent
bleef maar doorlopen. Tenslotte kwa
men we in het Ruisseveen terecht.
Onderweg knipoogde hij tegen di
verse soortgenoten. Ik voelde me al
lesbehalve op mijn gemak. „Es ist
viel weiter, dan Sie zuerst sagte",
probeerde ik in matig Duits. „Wir
sind da jetzt sohraell", was het be
scheid.
We kwamen op een boerderij te
recht en de eerste die ik zag was
de Hollandse SS'er waar ik ruzie
mee gemaakt had. Dat was foute
boel! Daar kwam me die vent met
een bord soep naar me toe, zoals
ik voor en na die tijd nooit meer
gehad heb.
Even later brak er een tumult los
over principes, dat het een aard
had. Sommigen namen het voor me
op, anderen scholden me uit voor
Farizeeër. Ze hadden beslist meer bij
belkennis dan ik verwachtte. Zelfs
een Duitse officier koos mijn zijde.
Toen kwam er een nóg hogere of
ficier binnen. Het was een Hollan
der. De commandant van de troep.
Om hèm ging het. Hij was gebles
seerd en daarom moest ik hem
„thuis" scheren.
Het was een nogal norse, gemak
zuchtige vent. Met een paar scher
pe woorden, veegde hij de princi
piële bezwaren van de baan. De
Duitse officier kroop onmiddellijk in
zijn schulp, want de Hollander was
hoger in rang dan hij, en sterren be
slisten.
De stilte werd zo nu en dan ver
stoord door een gemoedelijk kuchje,
terwijl zo hier en daar een knip
oogje gewisseld werd. Een klant was
klaar en de volgende stond reeds op
van zijn wachtstoel, om op de
scheerstoel plaats te nemen. Weer
keek de Duitser met een generaals
blik rond en brulde door de stilte:
„Ich soil zuerst rasiert werden.
Ich hab' kein Zeit"...
Hij drong de Veenendaler opzij
en nam doodgemoedereerd op de
kapstoel plaats, na eerst even ter
loops met de hand langs de koppel
gestreken te hebben en te laten rus
ten op de holster van het pistool.
Men was nog maar nauwelijks be
komen, of er komt weer een Duitse
onderofficier binnen. De man zag
er intelligent uit. Sommige klanten
maakten al aanstalten om op te
stappen. Als dat hier zo doorgaat,
komen zij nooit aan de beurt. Een
mooie boel hier, staat op hun ge
zicht te lezen.
Juist was er weer een klant klaar.
De volgende, die aan de beurt was,
keek aarzelend naar de Feldwebel.
De Duitser begreep de situatie en
lachte even minzaam. Blijkbaar wist
hij van het optreden van verschil
lende van zijn collega's. „Setzen Sie
sioh" mompelde hij niet onvrien
delijk. „Ich warte bis es so weit
ist"... Een goedkeurend gemompel
ging door de salon. De spanning
brak. Er zijn dus ook nog mensen
onder die „gasten".
De Feldwebel bleef zich correct
gedragen en prakkizeerde er niet
over, vóór zijn beurt te gaan. Toen
wij er later met hem over spraken
wat de Unterscharführer deed, sprak
De Hollandse officier wilde mij
dwingen op zondag te werken en de
Duitser vond dat een aantasten van
mijn privé-recht. „Er ist ja doch
ein freier Hollander"?... betoogde hij.
Hoe vergiste de man zich.
Met een kernachtige volzin legde
de Hollandse „hoge" ieder het zwij
gen op, doch toen hij verdwenen was
brak de discussie pas goed los. Ik
hield me er tenslotte buiten en liet
ze maar bakkeleien, hoewel ik me
verbaasde dat er toch nog wel men
sen onder zaten die over de dingen
doordachten. Op welke wijze waren
zij hiertussen verzeild geraakt?...
Toen ik vertrok bezwoer de Duit
se officier dat hij me een brood
zou geven als ik weerkwam, als een
soort troostprijs, terwijl de vent
waar ik 's morgens ruzie mee had,
me nog een stuk vlees trachtte toe
te stoppen. Tja, er zat heel wat
„tuig" tussen, maar er waren toch
ook uitzonderingen!
AMERONGEN Vorige week
slaagden al vier kandidaten voor het
diploma Mulo-B., te weten Lyda v.d.
Berg-Elst; Adrie v. Eek - Eek en
Wiel; Margiel Blok en Fred Hogen-
doorn - Leersum. Veertien kandida
ten behaalden het diploma Mulo-A
met wiskunde, te weten Ria de Rid
der, Arie v. d. Berg, Bert Brinkman,
Rob Holtel, Paul Kaastra, Hans Ree-
de en Ted Smilde - Amefrongen. Hans
Alberts, Peter Houtman. Aijderik
Meindertsma, Hans v. Huysenbergh
en Wim Overgauw uit Leersum; Ge
ne v.d. Brink - Maurik en Lia v.
Eek uit Eist. Negen kandidaten slaag
den voor het diploma Mulo-A met
handel: Elly Ploeg, Corrie Tijsseling,
Ria Vonk, Hennie Groothuis - Ame-
rongen; Agnes Inkenhaag; Teunie
Niessen en Sija Reedijk - Leersum;
Dittie Wildeman en Wim Stoker uit
Eist. Deze laatste groep slaagde te
vens voor het Middenstands diploma.
Om het getal vol te maken slaagden
deze week nog Marijke Blom uit
Leersum en Marieke v. Baaren te
Eist voor Mulo-A met handel en diplo
ma Middenstand.
Ook de 3e klassers van de Chr. Ma
vo-school lieten zich niet onbetuigd en
van de 27 kandidaten voor het type
examen in Mulo-Verband (tienvinger-
systeem) slaagden er 25 examinandi:
Heieen v. Altena, Hennie Blankestijn,
Trudy Brevé, Sanneke Kaarsemaker,
Lenie Maas, Ans Meijer, Ans v. Vie-
gen en Janny v. Zomeren - Ameron-
gen; Robert v.d. Bogert, Goos Car-
dol, Margriet Doornenbal, Gijs Krop
en Willem Rijnberge - Leersum; Lies-
beth v.d. Woerd - Eek en Wiel; Hele
na Baak - Langbroek; Rita Klomp en
Gerrie v. Laar - Eist. Voor het diplo
ma typen zonder snelheid slaagden
Betty v. Baaren en Nelleke de Kievid
- Eist; Willy v. Essen - Amerongen;
Amelie v. Rhenen, Jacqueline Hogen-
boom, Francis Verleun en Freddy
Wille - Leersum en Herman v.d. Pol -
Eek en Wiel.
Ondertrouwd: H. Hovestad, 21 jaar en
M. A. J. Veenhof, 19 jaar.
Getrouwd: J. Koornneef en M. C.
ten Holt; G. R. Vermeulen en C. W.
Buis.
Nu de bloeitijd van de distels weer
nadert, worden eigenaren, beheerders
enz. van gronden gewaarschuwd om
deze distels te bestrijden. Krachtens
de Provinciale Distelverordening zijn
betrokkenen hiertoe verplicht.
Het is de laatste jaren voorgekomen,
dat er te weinig rekening met deze ver
ordening werd gehouden. Vooral wordt
gewezen op braakliggende terreinen,
bouwgrond enz. waar de distel welig
tiert.
In verband met het grote besmet
tingsgevaar, waardoor anderen ernstig
benadeeld kunnen worden, wordt aan
geraden de distels te verwijderen voor
dat de bloei intreedt. Hierdoor kan men
een proces-verbaal voorkomen.
