Dochters
van
schoenen-
fabrikant
beg,
onnen
mode-
bedrijfje
icu
maar
f
VAKANTIEKLEDING
UIT ZONNIG ITALIË
Stiefmoeder
Voor heel kleine kinderen
is vakantie gewoon thuis
vaak nog het fijnst
't Is
heerlijk 3PU voor moeders
(pasvorm!). En fijn voor vaders (slobbert
niet!) Maar helemaal ideaal is het
voor kinderen .'t Sluit
prachtig aan, maar't
gaat ook méé met de
groeiDaarom nu ook in
kleine maatjes:
elastisch katoenen
mei
van
BRIEVEN OP
BESTELLING
NIEUW PERSPECTIEF VOOR
GEBOORTEREGELING
In stand houden
Anders gedacht
„t.
i
Een lange, mouwloze jurk met korte
cape, die losgeritst, in een badlaken
verandert; gemaakt van donker
blauwe, katoenen badstof, afgezet met
gele en oranje biezen.
De schoenfabriek Zenith in Fer-
rara heeft sinds acht jaar een af
deling confectiekleding. „Diana
d'Este". Enkele dochters van de
eigenaar van het familiebedrijf za
gen er destijds wel heil in, schoenen
te gaan combineren met andere ac
cessoires, zoals tassen, hoeden,
shawls en af en toe eens een jurk.
Van het een kwam het ander en zo
werd Diana d'Este al gauw een be
grip, met name op het gebied van
de zomermode.
Hun specialiteit is vakantiekle-
ding voor alle uren van de dag en
de avond: strandpakken met bijbe
horende badlakens, bermuda's met
bijbehorende jasjes, lange rokken
en jurken van badstof (charmant
en ideaal voor onze tochtige Ne
derlandse stranden), enorme zonne
hoeden, badtassen die, leeggehaald
en uitgeklapt, een soort matrasjes
blijken te zijn, vrolijke, bonte
avondkleding in katoen en zijde...
De beginregel van de meest re
cente reclamebrief van het mode
bedrijfje spreekt dan ook duide
lijke taal: „De naam Diana: d'Este
betekent nu eenmaal „Zomer".
Inez Visser
Badstof jurkje met V-hals en gerende
rok in de kleuren turkoois en wit.
Een gebloemde kniebroek, tdaarover
heen een mouwloze tuniek; uitgevoerd
in badstof.
Niet van Diana d' Este, maar van de
eveneens Italiaanse boutique Glans is
deze korte badjas in witte katoen, met
een rand rode lus applicaties en om
de taille een rode sjerp.
Een driedelig strandpak, bestaande uit
een blouse met grote, ruimvallende
col, windjack en lange broek.
Een originele strandjurk van groene
badstof, afgezet met een groene en een
witte bies.
Voor haar: bikini, wikkelrok en jas in badstof. De jas is aan twee kanten
draagbaar.
Voor hem zwembroek, een soort heupbroek met grote, opgestikte zakken,
badjas en bijbehorende badmat.
Parijs Zij heet Elisabeth Marescot
en zij is 53 jaar oud. Zij is de toevlucht
voor allen, die overlopen van liefdes
gevoelens voor anderen, maar hieraan
niet de gewenste draai kunnen geven.
Zij zet ze op papier en verstuurt ze
naar het bestemde adres. Elisabeth
Marescot is openbaar schrijfster van
liefdesbrieven.
Met haar levendige fantasie en met
haar geweldige kennis van de mense
lijke ziel vertaalt zij al dertien jaar
lang in min of meer hartstochtelijke
bewoordingen de gevoelens, die een
andere onbekende bezit. Het zijn voor
al mannen van boven de vijftig jaar,
die een beroep op haar komen doen.
Misschien zijn zij zelf dermate ver
strikt in hun gevoelens, dat zij er niet
goed uit wijs kunnen worden en het
daarom moeilijk vinden deze aan een
ander bekend te maken.
De vrouwen daarentegen komen haar
hulp vooral inroepen, als zij een liefdes
verhouding willen verbreken. Zij vin
den dan niet de harde, cynische woor
den, waarvan zij vin dat die daarbij be
horen. Voor mevrouw Marescot maakt
dat geen verschil.
Per brief vraagt zij een bedrag van
vijftien tot twintig gulden. Zij schrijft
er gemiddeld drie per dag.
Vroeger was dit veel meer, zei ze.
Maar de moderne jeugd heeft,volgens
haar, de romantiek vrijwel geheel ver
loren.
ATHENS (Georgia, Verenigde Sta
ten) Onderzoekers aan de universi
teit van Georgia zijn er in geslaagd, uit
de menselijke sperma-vloeistof een ver
binding af te zonderen die mogelijker
wijs de sleutel kan zijn tot een volko
men nieuwe en ongevaarlijke methode
van geboorteregeling.
Het werk van de twaalf onderzoekers,
onder wie Nederlanders, Engelsen, In
diërs en Australiërs, heeft geleid tot
de volgende voorlopige conclusies:
Zaadcellen zijn aanvankelijk omhuld
door een beschermend laagje, dat ieerst
moet worden verwijderd wil er bevruch
ting van een eicel kunnen optreden. Het
zaadvocht bevat echter een stof die de
verwijdering van dit laagje verhindert.
Deze remmende stof wordt door de on
derzoekers aangeduid als decapacita-
tiefactor afgekort als DF.
Gedurende de vruchtbare dagen van
de vrouw is er echter in de baarmoe
der een andere stof aanwezig, die de
remmende werking van het DF opheft,
en daardoor de verwijdering van het
beschermende omhulsel van de zaadcel
len mogelijk maakt. Deze cellen zijn
nu in staat, toteen eicel door te drin
gen en die te bevruchten.
Mocht men er nu in slagen, geduren
de de vruchtbare periode de werking
van het DF in stand te houden, dan zou
hiermee een nieuwe methode van ge
boorteregeling mogelijk zijn geworden.
De thans gebruikte middelen de
pil werken over het algemeen door
wijziging van de menstruele cyclus, en
dit kan leiden tot ongewenste bijver
schijnselen. Behoud van het DF echter
zou een meer natuurlijke methode zijn,
waardoor bevruchting zou kunnen wor
den verhinderd zonder vreemde stof
fen in het lichaam te brengen en zonder
eicel of zaadcel te doden.
Volgens de leider van de groep, dr.
William L. Williams, is zijn ploeg er
als eerste in geslaagd de aanwezigheid
van DF, die al eerder in de sperma
vloeistof van andere zoogdiersoorten
was vastgesteld, ook in het geval van
de mens met zekerheid aan te tonen.
FORT WORTH (Texas) Een acht
jarige jongen heeft maandag de politie
verteld, dat zijn handen bij wijze van
straf boven een open vlam waren ge
houden omdat hy een keukenmesje
had weggenomen om mee te spelen.
De politie arresteerde zijn 36-jarige
stiefmoeder, mevrouw Mary jo Staf
ford en zijn grootmoeder, de 76-jarige
mevrouw Jo Reynolds, zij zijn in staat
van beschuldiging gesteld wegens een
poging tot het toebrengen van zwaar
lichamelijk letsel.
De achtjarige Danny Stafford zei, dat
eerst zijn ene hand en toen zijn andere
boven een vlam van het gasfornuis
werd gehouden. Daardoor ontstonden
pijnlijke blaren..
„Ja, dat heb ik gedaan", deelde
grootmoeder aan journalisten mede.
Natuurlijk behoren wij, als volkomen gelijkberechtigd
staatsburgeres, elke avond getrouwelijk ons dagblad
te lezen. Minstens een half uur ervoor uittrekken im op de hoogte U
blijven van het wereldgebeuren, zogoed als van het plaatselijk
nieuws. Geen regel overslaan, van het hoofdartikel tot en met
Alles Tgoed en wel maar zo'n week voordat wij met vcxkarvtie pacm
moeten wij met die staatsburgerlijke avondcursus wel eens de hand
lichten vanwege al dat wassen, naaien, strijken en pakken.
En ons geween sussen met de belofte dat wij straks, ergens
neergestreken, ons des te intenser zullen verdiepen tn alle dagbladen,
die ons worden toegestuurd of ongevraagd in de bus vallen.
Een plezierig tijdverdrijf waarvoor wij, zonder die eeuwige huissloverij
aan onze hals, nu eens breeduit kunnen gaan zitten.
Ik steek daarom opgewekt mijn neus in een krant van een halve week
oud en ben er meteen helemaal in. Want daar vis tic een berichtje op
dat mij prachtig geschikt lijkt voor een uitgebreide discussie.
Op een vergadering van een vrouwenverenigingzo goed als binnens
kamers tussen moeder en dochter. Want zo op het eerste &ezt<;ht
lijkt dit voorstel toch wel erg ver te gaan. Het gaat uit van de WAO,
niet een nieuwe kruidenierscombinatiezoals u zou denken, maar
de Vereniging van Vrouwen met Academische Opleiding. Die wil in
een schrijven aan de regering haar zegje zeggen, niet over het
Maagdenhuis, maar over de wenselijkheid van kindertehuizen. Beter
gezegd: halvedag speelzalen en kinderdagverblijven voor alle peuters
(twee tot vier jaar) van alle moeders in ons overbevolkt land.
En nu zie ik alle grijze hoofden al eensgezind schudden van: Waar
gaan wij naartoe? In onze jonge tijd was het enkel bittere noodzaak ais
een moeder haar kleintje een paar ochtenden in de week onder dak
bracht in een bew dar schooltje de naam zegt al genoeg om zelf
uit werken te kunnen gaan.
Maar een rechtgeaarde moeder die niet om half acht de deur uit moest
om er een karige boterham bij te verdienen zo'n gewone
moeder dacht er niet aan zo'n wurm bij vreemden onder te brengen.
Zij was veel te gelukkig dat zij met haar kleintje gezellig thuis kon
blijven om het zelf te verzorgen en bezig te houden. ,,Nog bij moeder
was toen een beroemd leesboekje, en terecht. Stel je voor: Ot en Sten
's morgens met een slabbetje voor achter een bordje pap, met
nog twintig, dertig anderen aan een lange tafel in plaats van met
paard en poppewagen in de bleek aan 't kuieren.
Elk kind tussen twee en vier een halve dag naar een erkende
speelzaal of een kinderdagverblijf vooruit maar. Alle moeders de
deur uit naar haar baan en de kinderen onder gediplomeerd toezicht
eten, spelen en slapen. De kleuterschool begint met vier jaar al
vroeg genoeg.
En bij deze verzuchting, zie ik in mijn verbeelding een lid van de
jongste moedergeneratie haar sigaret in de asbak uitdrukken om even
ernstig op de kwestie in te gaan.
Dat van de kinders opbergen omdat moeder naar haar baan moet 11
natuurlijk overdreven. Maar zo'n halvedag speelzaal voor de
peuters van élke moeder die, als ze dat wil of nodig heeft, haar kind
een paar uurtjes kwijt moet wat is daar eigenlijk tegen?
Het klinkt op het eerste gehoor bar egoïstisch en gemakzuchtig -
weet ik wel. Maar laten wij nu onder elkaar eens heel eerlijk zijn en
er ronduit voor uitkomen dat we met het grut af en toe behoorlijk
aan zijn, tussen de box en de kleuterklas.
Alle peuters zijn schatten maar een schat moet je nu en dan ook
eens een tijdje opbergen, dan geniet je er later zoveel te meer van.
En een kind, ook het allerliefste, kan soms ongenadig vervelend zijn.
Lastig, of druk, of tegen de draad in. Het wil naar buiten als het
pijpestelen regent. Een verhaaltje horen als je druk aan de was bent.
Poppetjes knippen als de kamer net aan kant is. Je kunt het schatje
geen ogenblik alleen laten, want dan valt het in een emmer sop
of breekt je mooiste kopje of neemt een slok uit de azijnfles.
Je hebt geen moment rust, en je zou toch zo graag eens even uitblazen
met een sigaretje en een arbeidsvitamientje of zo, zonder voortdurend op
spelden te zitten. Is het dan echt zo'n misdadig idee om je schatje
eens een uurtje of wat te parkeren in een gezellig vertrouwd verblijf
waar het met andere kinderen kan spelen onder toezicht van
juffen die alle tijd voor ze hebben en ze aardig kunnen bezighouden.
En nu praat ik nog niet eens over de kans om eens een uurtje op je
gemak boodschappen te doen zonder zo'n kleine handjegauw, die
overal met de vingertjes aan zit en voortdurend in de gaten moet
gehouden worden; vooral in zo'n supermarkt. Sta je bij de kassa af te
rekenen en ondertussen valt er een fles bessensap om of alle
chocoladerepen liggen op de grond.
Nee, geef mij zo nu en dan, zo nü en dan, zeg ik maar eens een
halve dag om heerlijk in je eentje uit te blazen van het: pas op
niét doen blijf af kom hiér. Daarna kun je alles weer veel beter aan,
en knuffel je het kleine geval des te steviger.
Want weet je, Ot en Sien bleven fijn nog even bij moeder maar
wij hebben geen bleek, op ons flatje zeven hoog. Dat is het verschil.
Soms zijn zelfs de meest voorbeel
dige moeders egoistisch: wanneer ze*
met erg kleine kinderen op vakantie
gaan. Het is natuurlijk schattig om
Pietertje van twee jaar met helemaal
bruinverbrande billetjes te zien spelen
op het strand van een ver vakantieland.
Beeldig om later per kleurenfotootje te
laten zien aan een geroerde Mien, So-
fie of Truus.
Maar geen Mien of Truus die er weet
ADVERTENTIE
pmufc.foihik! VfM
van heeft hoe dat arme Pietertje twee
weken lang dreinerig was van de warm
te, hoe hij de gevolgen van de olijfolie
moest dragen, hoe moe hij werd op
uitstappen en hoe bang soms in de ho
telkamer.
Waarom nemen moeders Pietertjes
van twee of drie jaar mee op vakantie?
„Omdat de kinderen ook vakantie heb
ben verdiend en omdat het zo gezellig
is", is het antwoord. Maar waar het
kinderen onder pak weg, de vijf jaar
betreft is dat niet helemaal naar waar
heid.
Wanneer de moeders diep in hun war
me hart te rade gaan, zullen de moe
ders toegeven dat kleine Pietertjes ei
genlijk meegaan op vakantie omdat
kleine Pietertjes zo lief zijn en je zo
moeilijk zonder hen kunt. En dat de
kinderen daarom in feite een boel el
lende moet worden aangedaan.
Want de Pietertjes van zeer prille
leeftijd hebben er om te beginnen toch
geen idee van of ze nu worden meege
nomen naar Spanje of een dagje Noord-
wijk. Ze eten ineens heel anders dan
thuis, ze moeten wennen aan een vreemd
klimaat en als ze moe worden staat hun
bed niet meteen in de nabijheid. En er
is ook geen moeder die hen meteen in
dat bed stopt, maar wel een moeder
die nog eerst iets wil eten op een terras
je.
In zulke situaties zijn er een boel
mensen een beetje ongelukkig: de moe-
geworden Pietertjes en de vaders en
moeders, die ook hadden gedacht dat
het allemaal toch makkelijker en pret
tiger zou verlopen, omdat de Pietertjes
thuis veel braver en liever zijn.
Zeer waarschijnlijk zit het 'm juist in
dat huis, waar voor Pietertjes alles ge
woon is en het medicijnkastje nabij
als ze zijn gestoken door een wesp.
Zeer waarschijnlijk ook hadden de
Pietertjes thuis een veel leukere va
kantie in een oude badkuip vol water
in de tuin. Zeer waarschijnlijk ook had
den een boel vaders en moeders een
prettiger vakantie wanneer ze met die
kleine kinderen gewoon thuis bleven. Of
toch naar het buitenland gingen en de
nakomelingen uitbesteedden bij een
vriendelijke oma.
Want 's avonds oppassend in een ho
telkamer naast een slapend kind, wel,
dan ziet u ook niet zo gek veel van
Spanje
