„Meer immigranten nodig
in dunbevolkt W.-Australie"
„Positie van de
hoogleraren
steeds minder
aantrekkelijk"
Voorlopig nog
voortzetting
van conflicten
Kwaliteit van de
mens is er met
op vooruit gegaan
Schakeltje in Apollo-reis
vv i 'M
Autoverkopen
bevredigend
Premier Daiid Brand reist am week door Europa
Nederlanders
hoog genoteerd
Nieuw
parlement
voor Antillen
Prof. Van der Hoeren over universiteiten:
Wim Kan lucht zijn hart
V
ZEILEN EN
SCHAATSEN
Twaalfduizend
Boerenzoon
Ongeschoolden
Nederlander vangt
maanbeelden op
in Australië
Sinds 1964
Bij marine
Omroep
Prof. Van Binsbergen
zal ontslag vragen
Versnelling
Begrip
Harder
Provos
Verwerpelijk
Geen gek idee
Perspectief
ZATERDAG 12 JULI 1969
ROTTERDAM Er is één schrale troostwe staan
niet alleen met onze geringe kennis omtrent West-
Australië. De heer David Brand, premier van West-Aus-
tralië vertelt ons dat er maar weinig Europeanen goed
geïnformeerd zijn over zijn land.
„Zelfs in Engeland weet men betrekkelijk weinig van
ons", zegt hij ons in een kamer van het Rotterdamse Hil
ton, waar hij eerst een glas Nederlands bier drinkt, maar
vervolgens overgaat op jus d'orange, omdat het bier in
Nederland hem niet koud genoeg is.
„Ik ben juist naar Europa gekomen om mijn land hier
wat meer bekendheid te geven".
Premier David Brand „doet" Europa in een week. De flat
gebouwen en de mensenmassa's hier maken hem wat dui
zelig, want zijn land is tachtig maar zo groot als Nederland
en er wonen slechts één miljoen mensen „Wij hebben een
enerme behoefte aan mensen. Elke emigrant die ons wil ko
men helpen de grote natuurlijke rijkdommen van ons land
te ontginnen, is heel erg welkom".
Voor we daarover verder praten, legt de heer David Brand
eerst even de staatkundige situatie uitAustralië bestaat
uit zes staten, waarvan de staat West-Australië éénderde
van het hele oppervlak voor zijn rekening neemt. Tot 1901
waren die staten geheel zelfstandig, maar in dat jaar werd
er een federatie gesticht. Elke staat behield zijn zelfstandi
ge regering, maar 'n deel van de overheidstaak werd over
gedragen aan de federale regering.
David Brand is sinds enkele maanden langer premier van
West-Australië dan één van zijn voorgangers. Hij is record
houder met tien jaar. één maand en zestien dagen.
Voordat hij premier in 1959 werd, was David Brand al en
kele jaren minister en zijn politieke loopbaan begon in ok
tober 1945 toen hij afgevaardigd werd naar het parlement.
Er leven in West-Australië ruim twaalfduizend Nederland
se immigranten en premier David Brand prijst hen hogelijk
,.De meeste Nederlandse immigranten zijn binnen de twee
jaar geheel opgenomen in de Australische samenleving. Zij
hebben dan niet zelden zeer goede posities of ze hebben in
die tijd al een eigen bedrijf opgebouwd".
Nederlanders, gewend aan de maatschappelijke zekerhe
den hier, voelen zich in uw land soms sociaal zo onbe
schermd.
De premier begint aan een opsom
ming van de sociale voorzieningen die
de overheid in West-Australië heeft ge
troffen: alleen de zeer gefortuneerd en
krijgen geen overheidspensioen, scho
len en ziekenhuizen staan open voor
iedereen: „Wij menen wel dat een mens
een bepaalde verantwoordelijkheid moet
dragen voor het eigen bestaan. Dat
kan bij ons ook beter dan bij u, want
bij ons zijn de mogelijkheden groter.
Hier werken de mensen aan het voort
bestaan van een samenleving bij
ons kunnen de mensen nog met eigen
handen aan een geheel nieuwe samen
leving bouwen".
Teleurgestelde emigranten klagen
dikwijls over het gebrek aan sociale ze
kerheid en het gebrek aan cultuur In
Australië.
„Eerlijk gezegd, geloof ik daar niet
ln. Wie als immigrant mislukt, heeft
doorgaans het contact met de nieuwe
samenleving niet kunnen vinden niet
zelden komt dat doordat de vrouw niet
kan aarden. Of men heeft het vroegere
vaderland verlaten omdat men moei-
lijkheden wilde ontvluchten waarmee
men echter ook in het nieuwe land
werd geconfronteerd".
Davis Brand heeft in zijn leven be
wezen dat de meeste moeilijkheden
op de uitgestrekte woeste grond aan het
1912 geboren als zoon van een boer die
op uitgestrekte woest grond aan het
pionieren was. Zoon David ging te
paard naar school en hij zou ook boer
zijn geworden, als de grote wereldcri
sis niet ook de Australische boeren tot
wanhoop had gebracht.
Daarom ging hij in 1935 naar de goud
mijnen, maar voordat hij zich daar een
toekomst had kunnen opbouwen, brak
de oorlog uit: als soldaat vocht hij in
het Midden-Oosten. Op 24 april 1941
werd hij in Griekenland zo ernstig ge
wond dat hij voor verdere frontdienst
werd afgekeurd.
Terug in Australië dook hij nog even
in de handel, toen werd hij politicus.
Welk soort emigrant ziet u het
liefst komen?
„Mensen met een middelbare techni
sche of agrarische, scholing zijn bijzon
der welkom in West-Australië, maar we
hebben opk behoefte aap ongeschool
den. Hoofdzaak is dat de immigrant
met ons wil werken voor de toekomst
en dat hij Australiër wil worden. Wij
houden niet van mensen die proberen
op een kluitje te gaan wonen om dan
een Nederlandse, een Italiaanse of Duit
se kolonie te gaan vormen".
Jan Valk (36) kijkt of zijn ontvangstapparatuur goed werkt. Op de achter
grond een van de grote schaalantennes waarmee hij en anderen de eerste
televisiereportages van astronauten van de maan zullen opvangen in
Australië.
CANBERRA. Australië Jan Valk,
een oud-Rotterdammer, zal er samen
met andere technici voor zorgen, dat
de televisiebeelden van menselijke acti
viteiten op de maan na „aiikomst op
aarde snel kunnen worden doorgegeven
naar de rest van de v*ereld.
Jan Valk woonde voordat hij emigreer
de naar Australië in de Zegenstraat in
Rotterdam. Hij werkt nu als radio- en
televisie-technicus bij een van de twee
reusachtige schaalantennes in Ausrtra-
lië, waarmee de televisie-reportages
van Armstrong en Aldrin op de maan
opgevangen zullen worden. Het is het
grondstation Tidbinbilla, dat ongeveer
veertig kilometer ten zuidwesten van
Canberra, de hoofdstad van Australië
ligt. Het andere grondstation, Parkes,
ligt iets minder dan 300 kilometer ten
noordwesten van Canberra.
Het radio-telefonische verkeer met
de maan, de technische gegevens en de
televisiereportages gaan van een van
die twee grondstations via een derde,
Honeysuckle Creek, 22 kilomter ten zui
den van Tidbinbilla, en een communi
catiekunstmaan naar de Verenigde Sta
ten.
Jan Valk kwam in 1964 in dienst bij
bij het grondst-„ion. Ongeveer drie jaar
geleden werd hij bevorderd van radio
technicus tot chef van de afdeling ra
dio- en teevisieontvangst.
„Waneer Armstrong en Aldrin op de
maan aangekomen zijn", zegt Valk
„moet ik mij gereed houden om in te
vallen voor de man die voor goede ont
vangst van de maan moet zorgen."
Voor zijn vertrek in 1957 als emigrant
naar Australië was Valk in dienst bij
de Koninklijke Marine in Nederland.
Toen al begon hij zich voor electronica
te interesseren. „Ik studeerde veel in
mijn vrije tijd", zegt hij, „en behaalde
het diploma radio-technicus."
Zijn broer en zuster, die in Tasmanië
woonden, haalden hem en zijn vrouw
Hermina over naar Australië te ver
huizen. Zij hadden toen twee kinderen,
Renée en Elizabeth. Jan Valk ging eerst
naar Tasmanië. Daar kreeg hij werk
toen een telefooncentrale moest wor
den gebouwd. Later kwam hij in Ho-
bart, de hoofdstad van Tasmanië in
dienst van de Australische omroep.
Jan Valk en zijn vrouw hebben nu
vijf kinderen. Na hun vertrek uit Ne
derland kregen zij er drie zoons Ro
bert, Henry en Edwardbij.
ADVERTENTIE
En zorgt dus
voor allerlei voordeeltjes
voor onderweg.
WILLEMSTAD Het nieuwe parle
ment, dat de Antilliaanse bevolking op
5 september a.s. zal kiezen bestaat uit
22 leden. Curagao kiest twaalf zetels,
Aruba acht, Bonaire één en de boven
windse eilanden kiezen één zetel. Op
Aruba nemen twee partijen aan de ver
kiezingen deel: de Patriotische Partij
Aruba met de onlangs afgetreden mi
nister van Financiën. F..J. Tromp als
lijsttrekker en de combinatie Arubaanse
Nationalistische Unie, Arubaanse Onaf
hankelijkheidspartij en Arubaanse Ar
beiderspartij met als lijstaanvoerder de
heer Dominco~ Guzman Croes, thans
gedeputeerde van het eilandgebied Aru
ba. Op de bovenwindse eilanden zijn
ook twee kandidatenlijsten ingediend,
een van de Democratische partij met
als lijstaanvoerder de heer A. C. Wat-
hey, al vele jaren statenlid voor de
bovenwindse eilanden en de Union Re-
formista Antillano met als lijstaan
voerder de heer William Johnson. De
twee lijsten op Bonaire zijn de .Demo
cratische partij Bonaire met als lijst
aanvoerder de heer L.A. Abraham,
thans voorzitter van de Antilliaanse
Staten en de combinatie Bonairiaanse
Progressieve Unie en de Bonairiaanse
Arbeiderspartij, aangevoerd door de
heer F.G. Janga.
UTRECHT „De positie van de hoog
leraren zal hoe langer hoe minder
aantrekkelijk worden, hetgeen zich
nu al aftekent in de grote moeite die
het kost geschikte kandidaten te vin
den. Onvermijdelijk zal het peil van
het universitaire onderwijs hierdoor
dalen. Omdat ik, gezien de door mij
verwachte ontwikkeling, van mening
ben binnen luttele jaren niet meer
op verantwoorde wyze mijn ambt
te kunnen vervullen, heb ik gemeend
hieruit de consequentie te moeten
trekken". Dit heelt prof. W. C. van
Binsbergen. hoogleraar in het straf
recht, het strafprocesrecht en de cri
minologie aan de Rijks-universi
teit in Utrecht gezegd in een don
derdag uitgegeven verklaring, waar
mee hij heeft aangekondigd ontslag
te zullen vragen.
Als persoonlijke beweegreden die tot
zijn ontslagaanvrage leidt, voert prof.
Van Binsbergen aan, dat hij de be
hoefte voelt om eigen opvattingen en
inzichten op strafrechtelijk terrein
in de praktijk op hun bruikbaarheid
te toetsen.
Prof. Van Binsbergen (51), die van au
gustus 1954 tot 1 november 1957 als
advocaat-generaal in Curagao fun
geerde, heeft de beweegredenen van
zijn ontslagaanvrage toegelicht. Prof.
Van Binsbergen, die bekend staat als
een van de knapste juristen in Neder
land, zegt in zijn toelichting: „De
enorme groei van het aantal juridische
studenten in Utrecht, vormt voor
mij een hoofdprobleem bij het doce
ren van een vak, dat een verplicht
examenvak is voor alle studenten zo
wel voor het kandidaats- als voor het
doctoraalexamen."
Ik verwacht, dat hierdoor binnen enkele
jaren onvoldoende tijd zal overschie
ten om wetenschappelijk op niveau te
blijven door literatuurstudie, het
voorbereiden van eigen publikaties
en het begeleiden van het werk aan
proefschriften. Bovendien zal het werk
in commissies, als de commissie-ver-
mogenssstraffen en van de commissie
Feber, tot herziening van het Wetboek
van Strafvordering meer en meer door
de steeds groeiende onderwijstak in
de knel komen, terwijl ik puist der
gelijk werk als essentieel zie om de
rechtwetenschap te behouden voor
vervrèemding van de maatschappelij
ke werkelijkheid", aldus prof. Van
Binsbergen.
De tweede zorg van de hoogleraar
voor de nabije toekomst is, „dat de
objecten en de vorm van het onder
wijs en onderzoek bepaald zullen wor
den op een wijze, die uit algemeea
maatschappelijk oogpunt niet verant
woord is: We staan hier voor'n struc
tureel probleem van de eerste orde:
het grote aantal studenten noodzaakt
tot het uitbreiden van de staf. De staf
leden worden en deze tendens zal
zich binnenkort nog veel duidelijker
aftekenen voor verreweg het groot
ste deel gerekruterd uit de pas
afgestudeerden, die evenals de stu
denten onvoldoende weet hebben van
de maatschappelijke werkelijkheid
buiten de universitaire sfeer. Van de
ze stafleden gaan de meest begaaf
den na enkele jaren weg, terwijl de
zwakkeren blijven hangen.
Samen met de studenten zullen zij hun
stempel drukken op de vorm en in
houd van het onderwijs, waarbij het
gevaar groot is, dat alleen die onder
werpen het accent krijgen, waarbij
men zich persoonlijk betrokken voelt,
terwijl met de behoeften van de sa
menleving in haar geheel niet vol
doende rekening gehouden wordt".
"pr zijn heel autoritaire
hoogleraren, maar er
zijn evenzeer erg autoritai
re studenten. Dat hangt
niet van de categorie af,
maar dat is eenvoudig een
kwestie van karakter. Dat
kan bijzonder vervelend
zijn, vooral als zo'n auto
ritaire persoon alle macht
heeft.
„Iedereen die heeft gestu
deerd kan daar wel staal
tjes van vertellen. Dergelij
ke hoogleraren zijn de laat
ste tijd wel gedwongen zich
te beheersen".
De oud-rector magnificus
van de Universiteit van
Amsterdam, prof. mr. J. van
der Hoeven (53), zegt dit
over wat de laatste tijd als
zwaarste beschuldiging
geldt binnen de universitai
re gemeenschap autoritair
optreden, het afwijzen van
iedere inspraak.
Het is tijd voor 'n voorzich
tige, globale terugblik op 'n
woelig, bijna revolutionair
studentenjaar. want de
macht van de zon bleef on
aangetast en ook de studen
ten volgen haar vakantie
bevelen op.
Wat Is de voorlopige
balans?
Prof. v.d. Hoeven: „De be
weging gaat sneller dan
iemand voor mogelijk had
gehouden. Bij alle groepen
zijn de opvattingen snel ver
anderd. Wat een jaar geleden gold, gaat
niet meer op. In het algemeen betreur
ik de democratisering niet, hoewel ik op
sommige punten gevaren zie".
Er was aan de universiteit al gerui
me tijd meer in beweging, dan thans
wordt gezegd. Veel docenten hielden
al vergaand rekening met de wensen
van de studenten. Een vorm van de
mocratie zoals een stad of een land die
kent, is voor een universiteit niet zon
der meer toe te passen. Iedere faculteit
moet wel medezeggenschap aanvaar
den van de studenten, helaas weten
jongere studenten na twee jaar niet
meer wat hun voorgangers hebben ge
zegd".
Hoe beoordeelt prof. v. d. Hoeven
(staatsrecht) de studentenacties?
„Ik heb voor sommigen begrip en
sympathie. Ik wil er uiteraard aan
meewerken, dat het universitaire on
derwijs zo goed mogelijk wordt gere
geld, maar altijd binnen democrati
sche normen. Ik geloof, dat de meeste
studenten dat ook willen, maar sommi
ge studenten zijn kruisvaarders. Dan
houdt het op, daar kun je niets mee
doen. Die willen via de universiteit de
hele maatschappij hervormen".
Hoever zal de inspraak van stu
denten op de universiteit kunnen
gaan?
„In klein verband kan men de stu
denten soms gelijke bevoegdheden ge
ven, maar dat is onmogelijk als het
over grotere eenheden, laat staan het
W/im Kan, geboren 15 januari
1911 in Scheveningen als mi-
nisterszoon, zat op de toneelschool
klas met Ank van der Moer, Mary
Dresselhuys en Georgette Hagen
doorn. Haalde geen diploma en
kwam na vijf j.aar toneelspelen
bij Cor Ruys tot het inzicht dat
het cabaret moest worden. Startte
in 1936 met zijn ABC-cabaret sa
men met zijn vrouw Corry Vonk
in het Amsterdamse Leidseplein-
theater.
Ging naar het toenmalige Ne
derlands ch-Indië voor een honderd-
daagse tournee. Het werden er
2279, als gevangene werkend aan
de Birmaspoorweg. In 1946 volg
den cabaretprogramma's als Bi-
belo, Bedriegertjes, De kat van
huis, Salto Mortale en Laat je niets
wijsmaken, die alle in het Haagse
Diligentia begonnen.
Kreeg in 1954 de Davidsring, de
erepalm in de kleinkunst.
Liefhebberijen zijn schaatsen en
zeilen. Heeft geheim telefoonnum
mer en hoge heg om zijn huis in
Kudelstaart, Westeinder, en een
zwaar hek dat meestal op slot zit.
Heeeft talent voor het opleiden
van kleinkunstenaars. Had in zijn
jeugd een hartstochtelijk verlangen
naar het voortdurend besturen van
lijn 9.
(Van een onzer medewerkers)
T~kEN HAAG Een toevallige ont-
moeting op de knusse Haagse
Denneweg: „Hé, mijnheer Kan. Tijd
niet gezien en gehoord. Hoe gaat het?
„Uitstekend. Net een masker gepast
van Lennon. Paste precies. Ja, van
Liesette van Meeteren. Er zitten nieu
we nummers in het programma Hop,
hop, hop (Van 19 juli tot eind augus
tus in het Scheveningse Paviljoenthea
ter). Een afspraak maken voor een in
terview? Moet dat nou? Als het niet
per se moet liever niet. Ik heb er al
zovele geweigerd".
Brede grijns en de bekende schuine
blik. Maar zonder zijn even goed be
kende toneeltoontje dat aan een alle
daags woord een olijke draai kan ge
ven.
„Ik heb eigenlijk niet zoveel meer te
zeggen. Hoe ouder ik word (58) hoe
minder ik weet. Ik kan het allemaal
niet meer zo goed volgen. Ik benijd
de mensen die het allemaal zo weten
en niet van hun standpunt zijn te slaan.
Het is toch eigenlijk één grote toevals
factor wie er mept en wie er wordt
gemept. Als die agent ergens anders
was geboren, was hij misschien student
geworden.
Die agent slaat dan weer uit een
vooroordeel, bijvoorbeeld tegen lang
haar. Die student wordt op zijn beurt
weer gesterkt (door die mep) in zijn
gelijk. Wie is er nu eigenlijk begonnen
van de twee. Ik vind de mensen harder
geworden, onvriendelijker, onverdraag
zamer.
„Daar heb ik veel last van. In ons
kleine cabaretwereldje leven we
eigenlijk niet allemaal in een klein zelf
geschapen wereldje merk je die ver
slechtering scherp. Als een jonge colle
ga in een interview zegt dat „zij de
ruzies met haar man mee naar het
theater neemt", dan denk ik, wat heeft
de buitenwereld daar nu mee te ma
ken. Voor mij zijn de intervieuws no
deloos hard. i>e schrijver zit misschien
wel zijn eigen agressie af te reageren.
Maar dan ten koste van iemand anders
broodwinning".
Ziet u de mogelijkheden van een
„nieuwe" mens?
„Ik geloof dat de pressiegroepen die
maatschappelijk en politiek vertikaal
en horizontaal bestaan, voor precies
dezelfde beslui tproblemen komen te
staan als zij nu aantasten. Als zij het
tenminste voor het zeggen krijgen.
Alleen voor de provo's had ik een
zwak. Dat was een beroep op de
mens, maar vol humor. Tegen stenen
gooien heb ik nooit gekund. Als iemand
een auto in brand steekt zou die toe
vallig wel eens van een bouwvakker
kunnen zijn".
„Er is mij dikwijls verweten dat ik
geen partij kies. Wat ik vandaag van
iets vind, kan morgen wel eens anders
zijn. Ik ben nooit lid van een partij
geweest. Ik zou er de grote weg mee
opgaan, maar als het niet naar mijn
zin gaat, wil ik een zijweggetje opkun
nen. Wat heeft een partij nu aan zo'n
lid?
0 Wim Kan en zijn vrouw
Corry Vonk
volgend seizoen al bijna
uitverkocht
„Ik geloof alleen in de kwaliteit van
een mens en die is er niet ap vooruit
gegaan".
Wat denkt u van de aanwas van
het cabaret?
„Er zitten prachtige talenten tussen.
Maar ik vind, dat zij te veel zonder
achteruitkijkspiegel werken. Soms ko
men zij bij ons met briljante ideeën,
maar dan moet ik zeggen dat het al
dertig jaar geleden werd gedaan. Er
is mij dikwijls aanbevolen om nu eens
niet uit de zaal op te komen. Dat is
dan het type dat zegt: „maanlanding
op de televisie? Niet eens in kleur". Ik
blijf maar op eigen koers vertrouwen".
Dat. doet de man die op 't gym een
onvoldoende voor zijn Nederlands kreeg
dan ook al meer dan dertig jaar met
succes. De jongleur met woorden en
situaties gaat er samen met zijn vrouw
Corry Vonk in september een jaar tus
senuit. Weer naar het Zwitserse Arosa
om het volgend programma in elkaar
te zetten. Hij met het cahier en zij
met het rode potlood.
De boekingen door het Nederlands
Theater Bureau zijn voor het seizoen
'70/'71 bijna vol rond 250 voorstel
lingen.
PROF. VAN DER HOEVEN
hele universitaire bestuur gaat. Waar
om zouden studenten het recht moeten
krijgen te bepalen hoe studenten na
hen onderwijs moeten krijgen? Dat
noem ik autoritair. Bovendien is er
een wezenlijk verschil tussen de posi
tie van staf en hoogleraren, die hun he
le leven aan een universiteit verbonden
zijn en studenten, die er alleen een
paar jaar studeren. Dit sluit hervor
mingen en inspraak echter niet uit".
Maagdenhuis?
„Ja, dat vond ik een verwerpelijk
middel. Er wordt nogal erg voorzich
tig over gepraat, alsof het eingelijk bij
na wel had gekund. Alsof het juist wel
had gekund, als het iets anders was
gegaan. Ik moet die bezetting afkeu
ren. Bovendien was de discussie in vol
le gang. Ik zou overigens niet alle be
zetters hebben laten vervolgen, hoog
stens wat voormannen".
Hadden de universiteiten eerder
initiatieven moeten nemen?
„Het is niet zo, dat de universiteiten
in onze maatschappij de voorbeelden
zijn van de reactie en onjuiste toestan
den. Achteraf bezien is er wel te wei
nig gebeurd. Nu zijn er precedenten
ontstaan, omdat er veel zaken werden
afgedwongen. De universiteiten hadden
meer en sneller moeten begrijpen wat
er aan de hand was en wat nodig was".
„De reactie van minister Veringa
om experimenten mogelijk te maken,
vind ik geen gek idee als uitgangspunt
voor een beweging op democratische
grondslag. Veel alfa-mensen denken
dat een experiment een soort avontuur
is, waarbij men willekeurige dingen
probeert. Dat deden alchimisten en
goudmakers. In de chemie weet men
bij een experiment ...echter precies wat
men doet. Dat is het kenmerk. De eni
ge kans op succes. Daarom zal men
zich ook bij dit experiment moeten be
heersen".
Hoe zal de verdere ontwikkeling
zijn?
„Ik verwacht een voortzetting van
de conflicten. Er zal voorlopig nog wel
spanning en onrust blijven. Er zijn ele
menten onder de activisten, die hele
maal geen oplossing aan de universi
teit willen, maar blijvende actie om
de hele maatschappij te hervormen.
Het eindresultaat zal wel iets worden
tussen de universiteit van 1960 en de
radenuniversiteit. Ik heb goede hoop
dat de positieve krachten aan het
langste eind trekken".
„Bij het hele vraagstuk van de uni
versitaire hervormingen blijft het ver
schillende uitgangspunt van studenten
en docenten een moeilijkheid. Het is
een kwestie van perspectief, een onder
deel van het generatic-conflict. Voor
bijtrekkende studenten vinden iets dat
drie jaar duurt erg lang. Als iets in
drie jaar tot stand komt. vinden wij
dat erg vlug".
AMSTERDAM In het eerste half
jaar van 1969 zijn volgens de kenteken
registratie van de RAI 200.852 perso
nenauto's verkocht. Het is voor het
eerst dat in de eerste zes maanden de
200.000 is overschreden. De stijging over
het eerste halfjaar 1969 ten opzichte
van 1968 bedroeg goed 3 procent. De
RAI noemt deze stijging niet onbevre
digend. Zij is minder spectaculair dan
in de eerste zes maanden van het in
haal jaar 1968 in vergelijking tot dezelf
de periode van 1967, wat ln overeen
stemming is met de verwachtingen. Op
vallend noemt de RAI, dat de verkoop
cijfers per maand een regelmatiger
verloop te zien geven. De voorjaarspiek
is duidelijk vlakker geworden. De RAI
verwacht dat deze trend zich in het
tweede halfjaar zal voortzetten en het
bestaande optimisme zal bevestigen.