ONVERDRAAGZAAMHEID EN VREES
Oranje-loge in Nederland
kwam niet van de grond
Goede zaken op
Moskous
zwarte markt
Napoleon voor velen de grootste Fransman
ORANJE-LOGES IN NOORD-IERLANDACHTERDOCHT EN
BITTERE GEVOELENS JEGENS ROOMS-KATHOLIEKEN
Ook in de politiek is invloed groot
Intens trouw
aan grondwet^
Grote droogte
in Polen
N.P.D. koopt
partij hiiis
Boeken
Geldzucht
MEVR. SWIJSER-'T HART (83 JAAR):
mm
VREES
MACHT
TELEGRAM
INGEWIJD
HONDERD
GRIEZELIG
Paarden
Jonge Russen klampen
toeristen aan
Schoenen
Status
ALPINISTEN IN RAVIJN
DOOR SKI-LIFT
WOENSDAG 6 AUGUSTUS 1969
T\e nieuwe golf van terreur die over Noord-lerland gaat, begon tijdens de
grote jaarlijkse herdenking van de slag aan de Boyne (12 juli 1690). Over
winnaar was toen de Nederlandse stadhouder Willem lil, koning van Enge
land. Deze protestant versloeg er de rooras-katholieke koning Jacobus II. Nog
altijd is Willem de grote held van de protestanten in Ulster. Men ziet er zijn
beeltenis meer dan in Nederland. In de protestantse buurten van Belfast en
Londonderry, maar vooral op de banieren van de merkwaardige Oranje-
loges. Die vormen een grote macht in de Noordierse staat.
katholieke terreur en onderdrukking tij-
ww ^ens bloedige geschiedenis van Ier-
land. De eerste Oranje loge ontstond
in 1795 zo staat er te lezen in een der
boekjes na een slag tussen „Romonisten"
en Protestanten bij Portadown. De
protestanten sloten zich aaneen tot een
verdedigingsorganisatie.
Het dreunend geweld van de trom
men, waarmee meer dan honderdduizend
Orangisten dit jaar de slag aan de
Boyne herdachten, dreef jonge extre
misten bij de rooms-katholieke minder
heid tot het uiterste. De terreur maakte
zich meester van de straat.
Er bestaan nauwe banden tussen de
Oranjé loges en de Unionistische rege
ringspartij in Ulster. De optochten
en ander uiterlijk vertoon van de loges
onderstreepten dit jaar meer dan ooit
tevoren de diepe kloof tussen protestan
ten en katholieken.
Terwijl de nieuwe regering van Ja
mes Chichester-Clark probeert de tegen
stellingen te overbruggen, heeft de 12e
juli ditmaal nog meer dan anders oud
zeer blootgelegd. Zeker in de voor
naamste plaats, omdat de Oranje-be
weging vreest, dat de regering van
Noord-lerland de katholieken teveel
concessies doet.
Daarom ook werd Chichester-Clark
zo luid bejubeld toen hij op een bijeen
komst van de Oranje-commissie uit
riep: „Wat Ulster nodig heeft is dici-
pline en nog eens discipline". Dat was
taal waar de Oranjemannen naar hun-
kende met hun overdreven loyaliteit
ten opzichte van alles wat Engels is en
Verenigd Koninkrijk.
Hun afkeer en wantrouwen van het
rooms-katholicime en hun vrees, dat
die hun protestantse staat zullen omver
werpen ten gunste van de r.k. Ierse re
publiek, deed hen ditmaal extra hard
de trom roeren.
De lectuur vande Oranje loges we
melt van gruwelverhalen over rooms-
Brallende taal en emotionele be
schrijvingen over de Bartholome-
usnacht, de vervolging der Hugeno
ten en „het terreurbewind in de Ne-
derlandan onder de hertog van AIva",
„Dit alles maakt deel uit van de his
torische achtergrond, waar de hoop
en de vrees van de Oranjemannen
uit stamt". Enz. enz. enz. Alles ademt
onverdraagzaamheid en vrees.
In een klein gebouw in Belfast is
het kantoor van de Groot-secretaris
van de Groot Oranjeloge van Ierland,
Water Williams. Een vriendelijk, maar
uiterst rechtlijnig denkend man.
Hij ontkent met grote stelligheid, dat
de loges aan politiek doen maar beves
tigt wel dat er een nauwe organisato
rische band bestaat tussen de loges en
de Unionistische partij. „Wij vormen
verenigingen van Protestanten", vertelt
de Groot-secretaris, „die intens trouw
zijn aan de grondwet en vastbesloten
Noord-lerland te handhaven als inte
graal deel van het Verenigd Konink
rijk".
Boven zijn hoofd hangen grote por
tretten van koningin Elizabeth en van
Willem III. Ondanks de steile traditie
der Orangisten van Ulster draagt de
jonge secretaresse van de secretaris
een zeer korte minirok.
„Wij vormen geen geheim genoot
schap", aldus Williams, „we hebben
een eigen ritueel, we bidden, er wordt
uit de Bijbel gelezen op onze bijeen
komsten, we zingen. Dat is alles."
Dat de werkelijke macht van de lo
ges ver uitgaat boven het in stand hou
den van het protestantisme en de band
met Engeland, ontkennen de loges met
grote kracht. Elke aantijging over si
nistere invloed, over het weren van
katholieken uit openbare functies en het
bevoordelen in de maatschappij van
leden, evenzeer.
De Constitutie van de loges houdt
behalven trouw en instandhouding van
het Protestantisme o.m. in verdediging
van het bezit, handhaving van de open
bare orde. alles op reformatorische
grondslag. Intolerantie wordt niet ge
duld, evenmin als vervolging op grond
van iemands godsdienst, overtuiging
enz. Dit alles mede ter ere van Wil
lem III, prins van Oranje.
De stamboom van het Huis van Oran
je Nassau ontbreekt dan ook niet in
een der boekjes van de loges. Com
pleet met Oranje boven - in het Ne
derlands - en Je Maintiendrai.
Groot-secretaris Williams is erg
trots op een telegram van koningin
Liet vroegere Haagse gemeente
raadslid E. D. C. van Drenthem
Soesman heeft in de periode 19G4-
1967 geprobeerd een Nederlandse
Oranjeloge op te richten. Dit hoor
den w(j in Belfast van de Groot
secretaris der Grootloge van Ierland,
Walter Williams. „Hij kwam naar
Noord-lerland en leerde ons kennen.
Hjj is vurig protestant", zei de heer
Williams. „Het juiste type mens om
zoiets te doen".
Ook een dominee Zijderveld kwam
met de heer Van Drenthem Soes
man mee naar Belfast om kennis te
maken met de Oranje-loges en te
vernemen hoe die zich verbonden
voelen met het Huis van Oranje Nas
sau.
Dit tweetal werd met nog een der
de Nederlander ingewijd als loge-
broeder in Belfast. Ze kregen boven
dien een volmacht om een Oranje
loge op te richten in Den Haag.
„We kregen bericht van de heer
Van Drenthem Soesman, dat het hem
tot hun grote spijt nooit is gelukt
om de zaak van de grond te krijgen",
zegt Walter Williams.„Hij heeft
er zich erg voor ingespannen. Er wa
ren een paar vergaderingen."
De Groot-secretaris vertelde ons
nog, dat de drie Nederlandse Oran
gisten alleen maar belangstelling
hadden voor het bevorderen van het
protestantse geloof in Nederland.
Hij gaf ons nog een brochure: „Het
geloof van de Christen", uitgave
van de Oranje-orde Nederland.
Op de omslag staat een afbeelding
van „King William III in 1690", zo
als de tekst eronder zegt. Het is de
koning-stadhouder te paard. Het ge
schrift bevat „twaalf stellingen te
gen de Roomse leer". Helemaal aan
het eind staat: „The Orange Order
is een wereldorganisatie van meer
dan 250.000 leden waarvan de mees
ten in de Angelsaksische landen wo
nen".
„Deze beroemde orde heeft haar
naam ontleend aan het doorluchtig
Oranjehuis, van welk koningshuis de
Koning-stadhouder Willem III een
der grootste mannen was. Willem
III was de grote Strijder voor de
Christelijke vrijheid en de vrije ver
kondiging van Gods Woord.
The Orange Order heeft deze Oran
jevorst zittend te paard als embleem
in haar strijdbanier. Deze uitgave,
zegt het blaadje, is van de „Stich
ting Koning Stadhouder Willem III"
(de Oranje Orde), opgericht op 27
augustus 1964 te Den Haag, welke
geaffilieerd is met de wereld-wijde
„Orange Order".
Secretariaat voor Nederland: Kie
vitsbloemlaan 66, Den Haag.
In Den Haag vertelt de stichter
van deze Nederlandse loge van de
Orange Order, de heer E. D. C. van
Drenthem Soesman, ons dat hij in
de loop der jaren ongeveer honderd
aanhangers rond zich heeft verza
meld. Hij zegt geregeld contact te
houden met de Grootloge in Belfast.
De heer Van Drenthem Soesman
wijst er op, dat het uniek is dat hij
zijn naam als lid van de Nederland
se loge bekend wil maken. „Onder
dé honderd leden zijn predikanten
van kerken en andere vooraanstaan
de figuren in de Nederlandse samen
leving. Dat die andere Nederlanders
hun naam niet genoemd willen heb
ben, komt doordat de Oranje-orde
een geheime orde is".
Juliana, dat hy kreeg toen hy gge-
lukwensen naar Soestdijk stuurde na
mens de Oranje-loges, bij de geboor
te van prins Willem-Alexander. Het
hangt mooi ingelijst In het kantoor.
Bij de ceremoniële gelegenheden,
zoals op de 12de juli, trekken de
Orangisten de straat op met veel
vlaggen en banieren en met brede
oranje en blauwe banden om de hals.
Er komen donkere pakken aan te pas,
bolhoeden en degens. En verder veel
muziek. De trommels ontbreken nooit
evenmin als de strijdliederen.
Ondanks alle verdraagzaamheid die
de Oranje-loges zeggen te prediken,
laat Groot-secretaris Williams zich
bitter uit over de rooms-katholieken.
De militanten onder hen die voor ge
lijke burgerrechten ageren noemt hij
„communistisch gezind".
Williams: „de rooms-katholieken krij
gen alle voordelen van de welvaarts
staat maar zij zijn nooit tevreden. Hun
ambitie is: één met de Ierse republiek".
Hij vindt het griezelig dat een katho
liek onlangs directeur-generaal is ge
worden van de BBC. Hij vindt dat er
erg veel katholieken in Engeland in de
leiding zitten van en optreden bij to
neel, televisie en in het horeca-bedrij-
ven. Katholieke vrienden heeft Williams
niet, wel buren en daar kan hij het
best mee vinden, maar bij zich thüis
vraagt hij die nieC
De meeste leiders der Unionistische
pgrtij zijn lid van een Oranje-loge. De
loges zijn vertegenwoordigd in de raad
van de Unionistische partij - het hoog
ste lichaam ervan. Desondanks zegt de
Groot-secretaris: „In de loges wordt
nooit over politiek gesproken".
Dat de Oranje-loges enorme invloed
hebben in Ulster staat als een paal
boven water. Dat steeds meer politie
ke leiders ernaar hunkeren om de band
tussen partij en loges door te snijden,
ook.
De felste tegenstanders der loges
zeggen: „De eerste fascistische orga
nisaties in Groot-Brittannie die van Ul
ster het Oost-Pruisen van Engeland
willen maken".
LEVEN VOOR
DIEREN EN
SCHILDERIJEN
WARSCHAU Door de droogte sinds
begin juli in Polen zijn in dat land
16.000 branden ontstaan, die meer dan
6.500 hectare bos hebben vernield. Mo
menteel staat 400 hectare in het noord
oosten van het land en 30 hectare bij
Warschau in brand. Nabijgelegen veen
derijen worden bedreigd.
Er begint tekort aan groente te ont-
ftaan doordat de aanplant verdort. In
het midden van het land staan veel ri
viertjes droog, de dieren komen uit de
bossen op zoek naar water. Het is in
Polen sinds 1921 niet meer zo droog ge
weest.
BONN De rechtse nationaal-demo-
cratische partij (NPD) heeft de aan
koop bekend gemaakt van een huis in
Bad Godesberg in de verwachting, dat
de NPD bij de verkiezingen van 28 sep
tember in het Westduitse parlement zal
komen.
Een woordvoerder voor de NPD wil
de het adres niet bekend maken. Hij
zei alleen, dat het in Bad Godesberg
was, het centrum van de diplomatieke
gemeenschap van Bonn en de zetel van
veel buitenlandse ambassades.
De NPD heeft haar hoofdkwartier in
Hannover, maar verwacht na de ver
kiezingen een hoofdkwartier in Bonn
nodig te hebben.
De leider van de paflij, Adolf von
Thadden, heeft voorspeld dat de NPD
8 tot 12 procent van de stemmen zal
krijgen -en zijn eérste afgevaardigden
ln het parlement zal brengen.
Hè, hè, mevrouw C. C. M. Swijser zit. Mannen die in de
keuken vloerbedekking komen leggen maken altijd een
hoop rommel en die rommel lijkt nog steeds erger als je bijna
84 bent. Maar het theelichtje staat nu weer op de juiste tegel
op de ijskast en het keteltje met de greep naar rechts. En dan
nu maar praten over haar schilderijen waarvan ze er kort
geleden nog 50 per jaar maakte.
Er zyn twee dingen vry belangrijk in het leven van mevrouw
C. C. M. Swijser-'t Hart in Den Haag, de vrouw die getrouwd
is geweest met een kleinzoon van de man die voor Den Haag
de koninklyke stallen ontwierp en ook de bouwmeester was het
plein 1813 in Den Haag.
Die twee dingen zijn schilderijen en dieren. Schilderen en
tekenen deed ze al toen ze negentien jaar was, maar ze is pas
goed van start gegaan na de dood van haar echtgenoot. „Op advies
van de dokter", zegt ze, „en dat was dan de tijd dat ik 's nachts
tot 12 uur achter mijn ezel zat."
Maar mevrouw Swijser schildert nog, bijna 84 jaar oud. Nu
min of meer tégen het advies van de dokter in, maar goed.
Ze klimt, zoals een paar jaar geleden nog, niet meer bij een
drogist in de vensterbank om het Haagse Valckenbosplein uit de
juiste hoek te kunnen schilderen. Maar ze liet zich onlangs nog
wel even naar Soest rijden, om daar „Het nationaal rusthuis
voor paarden De Paardenkamp" te bekijken en er ideeën op te
doen voor twee nieuwe doeken.
Die schilderijen van dat rusthuis voor „afgedankte" paarden
in Soest hingen onlangs nog op een expositie, de Haagse Salon
in de Pulchri Studio in Den Haag.
„Ik vind dat paardenrusthuis enorm", zegt ze. „Ik ben er
donatrice van en probeer zoveel mogelijk mensen er ook centjes
voor op tafel te laten leggen. Ik ben trouwens lid van alle clubs
die iets met dierenbescherming hebben te maken".
„Zeg het maar niet tegen myn broer, want die vindt zoiets
onzin. Hy vindt: dieren die niet meer van nut zyn voor de mens,
moeten naar het abatoir. Maar dan laat ik me niet kennen hè.
Zou jij het leuk vinden heb ik hem gevraagd, als ze jou na je
pensioen naar de slachtbank brachten?"
„Allicht niet, want hij kreeg na afscheid van zijn werk een reis
naar New York aangeboden. Nou, mogen die oude paarden dan
ook iets?"
Dat mag ook, in Soest en mevrouw Swijser heeft ze geschil
der. „Ik weet niet ééns of ik goed schilder", zegt de vrouw die
vier maal een prijs won in wedstrijden die Talens uitschreef en
van wie, naar ze terloops opmerkt, in die wedstrijden ooit eens
een gouache is geweigerd „omdat het teveel beroeps was".
Mevrouw C. C. M. Swijser-'t Hart in haar flat in Den Haag.
MOSKOU In Moskou is een le
gertje jonge Russen in actie om
toeristen uit het Westen te verlossen
van alles wat maar mogelijk is. Voor
de zwarte-markthandelaren in 't cen
trum van de Russische hoofdstad is de
zomer de aangewezen tijd om voorra-
raden aan te leggen voor de lange win
ter die voor de deur staat.
„Ik koop alles, wat wilt u verkopen
zo benaderde 'n zwartharige jonge
Rus, gehuld in coltrui, 'n stomver
baasde Amerikaanse toeriste. Nadat
zij hem duidelijk had gemaakt, dat
met haar niet te handelen viel, ging
de jongen vrolijk op zoek naar de vol
gende klant.
De overgrote meerderheid van de ge-
improviseerde vriendschappen die
tussen jonge Russen en buitenlanders
worden gesloten draaien op den duur
uit op een handelsvoorstel of een
transactie waarbij de verhandelde
waar meestal zijn weg wel vindt naar
de illegale, maar bloeiende zwarte
markt. Deze zomer zijn vooral boe
ken en tijdschriften - vooral over
sex of politiek - zeer gewild, maar
bijna alles uit het Westen is goed
voor de zwarte markt van Moskou.
Zonnebrillen, sigaretten, schoenen,
balpennen, cosmetica, ringen, dassen,
manchetknopen, jazz-grammofoonpla-
ten, radio's met een korte golf, ster
ke drank, auto-accessoires, dameslin
gerie, tassen van buitenlandse lucht
vaartmaatschappijen, kleren van alle
soorten en vanzelfsprekend dollars en
andere Westers munten brengen ho
ge prijzen op.
De Rus die zich in dit soort verboden
praktijken durft te storten moet een
deskundig oog hebben voor het op
merken van buitenlanders. In de
meeste gevallen kan hij dat aan de
schoenen bepalen. Geen enkele schoen
uit het Westen lijkt op het Russische
schoeisel. Over de omzet van deze on
georganiseerde handel zijn geen cij
fers beschikbaar, maar men mag
aannemen, dat deze aanzienlijk is.
Er zijn maar weinig buitenlandersdie
een bezoek aan Moskou hebben ge
bracht zonder willige kopers te heb
ben ontmoet. Buitenlandse kranten
zijn ongeveer 4 gulden waard en
tijdschriften als „Playboy" brengen
wel 40 gulden op.
In de woningen van intellectuelen in
Moskou is het heel normaal verboden
boeken aan te treffen, van Henry Mil
ler tot Svetlana Alleloejeva. Zij zijn
bijna zeker voor het dubbele of het
drievoudige van de kleinhandelsprijs
op de zwarte' markt gekocht.
De zwarthandelaren hebben gewoonlijk
een „vaste route" in Moskou, Lenin
grad, Kief of andere grote steden,
waar buitenlanders worden toegela
ten. Deze loopt meestal van de hotels
in het centrum naar de grootste toe
ristische attracties, zoals kerken en
monumenten. Hun handelswaar ra
ken zij gemakkelijk kwijt, omdat din
gen uit het buitenland in de Russi
sche maatschappij statussymolen
zijn.
De normale handelswijze is de toeris
ten openlijk te benaderen (waaghal
zen schromen niet het in het zicht
van een politie-agent te doen) en
soms wil de vriendelijke, jonge Rus
alleen maar geld wisselen, waarbij
hij vijf roebel voor een dollar biedt,
een koers ruim vijf keer zo hoog als
de officiële. De buitenlanders die hun
spullen verkopen kunnen zich niet al
leen een hoop extra geld, maar ook
een hoop moeilijkheden op de hals ha
len. De betrapte toerist loopt het ri
sico uitgewezen te worden, en de Rus
sische zwarthandelaar kan een ge
vangenisstraf van twee jaar krijgen.
Ter bestraffing van geldwisselaars be
staat een speciale wet, die voorziet
in straffen van drie tot acht jaar. Zij
die schuldig worden bevonden van
valutahandel op „grote schaal" kun
nen zelfs de doodstraf krijgen.
CHAMONIX Bij dc Mont Blanc is
dinsdagochtend van een groep van acht
jonge Italiaanse bergbeklimmers er een
verongelukt en een gewond.
De jongelui, afkomstig uit een dorp
nabij de Noorditaliaanse stad Varese,
maakten onder leiding van de parochie
geestelijke een toch naar de Col du
Géant. Zij passeerden een stilstaande
skilift, die echter juist weer ging wer
ken voordat zij voorbij kwamen. Een
van de stoeltjes haakte achter het touw
waarmee de alpinisten met elkaar wa
ren verbonden, waardoor enkele van
hen in een ravijn stortten. De leider,
een 28-jarige kapelaan, kwam om het
leven, terwijl een 19-jarige student met
gebroken armen en benen in een zie
kenhuis te Courmayeur moest worden
opgenomen.
öarys Van al zyn krygshelden en
verheerlijkers van dc Franse vlag
bemint Frankrijk Napoleon het meest.
Sommige linksgezinde geschiedenis-
schryvers mogen hem thans een „Pro-
tofascist" nomen, de Fransen antwoor
den hierop door bekenover hem te ko
pen, afbeeldingen van d Napoliontische
adelaar op de voorruiten van hun auto's
te plakken en hun kinderen te kleden
in T-shirts, opvallend versierd met het
hoofd van Bonaparte. Want op 15
augustus is het de tweehonderdste ver
jaardag van de geboorte van Napoleon
en de Franse regering is druk bezig
met de uitvoering van plannen om er
een echt keizerlijke verjaardag van te
maken.
Aanvankelijk wist men niet helemaal
zeker wat men zou doen. Men wilde
eerst wel eens weten, hoe de Fransen
van tegenwoordig over de keizer denken
en daarom kreeg het Franse instituut
voor onderzoek van de publieke opinie
(IFOP) de opdracht na te gaan, hoe de
openbare mening denkt over de man,
die de mankracht van het land deed
verbloeden, Frankrijk kleiner achter
liet dan het was toen hij aan de nacht
kwam en het beroofde van zijn geld
middelen.
Het instituut heeft gerapporteerd, dat
35 van de honderd personen Napoleon
beschouwden als de grootste Fransman
die ooit heeft geleefd. Er was eenvou
dig geen concurrentie. Lodewijk XIV
had maar vijf punten en Jeanne d'Arc
en Karei de Grote hadden ieder drie.
Het onderzoek heeft zich niet uitge
strekt tot Charles de Gaulle, omdat hij
een tijdgenoot is. Wat de FYansen het
bewonderenswaardigste vonden met be
trekking tot Napoleon was volgens het
onderzoek het burgerlijk wetboek, dat
hij Frankrijk gegeven heeft en dat nog
altijd de basis is van het Franse recht.
Zijn oorlogen hadden de minste sympa
thie.
Boeken over Napoleon kunnen in
Frankrijk evenals boeken over de
Burgeroorlog in de VS rekenen op
een vaste lezerskring. Vele van die
boeken worden blijkbaar gekocht om
cadeau te geven. Ze hebben titels
als: „Napoleon en de muziek", „Het
borduurwerk van het Napoleontische
tijdvak" en „Napoleon aan tafel".
In het ernstige werk wordt Napo
leon meestal geprezen als een op
merkelijke figuur in de geschiedenis
en een man, die de Franse revolutie
heeft voortgezet, althans tot hij zich
liet meeslepen door zijn keizerrijks
aspiraties.
Er wordt geen openlijke kritiek
geoefend op de geslaagde Napoleon
expositie in het Grand Palais te Parijs,
waar op het ogenblik schilderijen en
documenten worden tentoongesteld naast
de blauw-witte veldtenten van de kei
zer, zijn lange militaire jassen, die in
de schouders smal zijn als een meis
jesmantel, en zijn merkwaardige toilet
artikelen, schrijfgereedschap en eet
gerei, uitgevoerd in been, zilver en
goud.
Er zijn talrijke Fransen, die niets
van hem willen weten. Zij redeneren
dat Napoleon geen echte Fransman
was en dat hij in werkelijkheid alleen
verkleefd was aan het eiland Corsica,
waar hij werd geboren. „Wat hij werke
lijk van de Fransen dacht," zeggen
zij, „Kan men lezen in zijn dagboeken:
„Het afschuwelijkste volk dat ooit heeft
geleefd".
Andere critici zeggen, dat hij geld
zuchtig was en wijzen op de bedra
gen, die hij heeft uitgegeven om het
huis van zijn moeder op Corsica te
restaureren. Van de andere kant ver
klaart een schrijver als André Mau-
rois: „Er is nooit een man geweest,
die beschikte over groter rijkdom
men en minder heeft besteed voor
zichzelf
De belangrijkste en meest versprei
de kritiek op Napoleon is, dat hij de
idealen van de Franse revolutie
heeft vernietigd. Voor Franse natio
nalisten heeft Napoleon het land uit
gemergeld en in een positie gebracht,
die een weerspiegeling was van per
manent verlies van de dominerende
positie van Frankrijk in Europa.
Een Franse geschiedschrijver, Hen
ry Guillemin, merkt op: „Bake-
praatjes over Napoleon schieten als
paddestoelen uit de groyd; in verband
met de tweehonderdste verjaardag van
zijn geboorte beleven we dit jaar een
festival van ongerijmde verhalen, een
groot carnaval van leugens, huldebe
tuigingen en rijmelarijen, die zich niets
aantrekken van de waarheid. Want wat
deze persoonlijkheid aangaat is de waar
heid sinister. Sinister, onverkwikkelijk
en verschrikkelijk".
De Franse schoolkinderen krijgen na
tuurlijk iets anders te horen. Da toon
van een boek, getiteld „Napoleon, ver
teld aan kinderen" van dezelfde schrij
vers, die een geweldig populair kritisch
boek over De Gaulle hebben geschreven
is veel eerbiediger.
De Gaulle zelf zou op 15 augustus te
Ajaccio hebben gesproken als hij in
april niet was afgetreden. Thans valt
die taak toe aan Georges Pompidou.