PJ.G.U.-landdag op 23 augustus Candia '66 start tegen Zeist Alleen Rebergen naar Nunspeet Veel geld en „schnaps hielpen gearresteerden uit gevangenis In Scherpenzeel Nieuwe directeur vleeskeurings dienst start maandag Onderduikers vonden schuilplaats in moeras Belt u dan even a.u.b. Programma Y.V.Y. Rlienen T elef oonstoring op Grebbeberg Viswedstrijd van „De Voorn" SVF op bezoek bij Veenendaal VIJFENTWINTIG JAAR GELEDEN DOOR RIK VALKENBURG 1 M r'u, ïl I 4 Gemekker Maannacht Krant Overkant m %T\ Roeien Onderduikers Dagboek Thuis Woede 10550 11079 MARKTEN 4 DONDERDAG 14 AUGUSTUS 1969 SCHERPENZEEL De Plattelands Jongeren Gemeenschap Utrecht (P.J.G.U.) heeft de Gelderse gemeente Scherpenzeel uitgezocht om er 23 aug. de jaarlijkse landdag te houden. Scherpenzeel's burgemeester heeft zich bereid verklaard de dag, die in het teken van wedstrijden zal staan, officieel te openen. De keus is op Scherpenzeel gevallen vanwege de vergader- en sport-accommodatie die de Utrechtse Plattelandsjongeren respectievelijk hebben gevonden in de eierhal en de gemeentelijke sportterreinen. De landdag staat onder het motto „Hoogtij in de Vallei" en biedt een ge varieerd programma voor meisjes en jongens. De meisjes gaan in de mor genuren een glasmözaïek samenstellen, hartige hapjes bereiden, bloemschik ken, gewicht schatten, houtskoolteke nen, spreekwoorden uitbeelden en wer ken met crêpe-papier. Hoogtepunt is de miss-Landdag ver kiezing, waarvoor een onafhankelijke jury wordt samengesteld. Op het margenprogramima voor de jongens staat onder andere een vee- en melkbeoordéling, behendigheids wed strijden met tractoren, bedrijfstechni- sche wedstrijden, gebruikswaarde schaffen en een dia-quiz. Het middagprogramma staat zowel voor de jongens als voor de meisjes geheel in het teken van de sport. Ze kunnen eikaars krachten meten in 100 meter hardlopen (dames en heren), vier maal 100 meter estafette (dames en heren), 1500 meter (heren) 800 me ter (dames), hoogspringen, versprin gen, hinkstapsprong, kogelstoten en VEENENDAAL De heer J. P. de Boer start maandag zijn functie als di recteur van de Vleeskeuringsdienst Veenendaal, als opvolger van de heer C. Favejee, die vorige week wegens het bereiken van de pensioengerechtig de leeftijd afscheid nam. De heer De Boer, woonachtig in IJs- selstein is thans adjunct-directeur van de vleesikeuringskring Oudewater. Tot zijn nieuwe werkterrein behoren behal ve Veenendaal ook de gemeenten Rhe- nen, Leersum, Amerongen, Lienden en Kesteren. voor Veenendaal 's Zaterd. v. 16.30-17.30 u. Tot 17.30 uur Van 17.30- 19.30 uur Voor" Rhenen 3328 Nwe Veenendaalseweg 159 SCHERPENZEEL 13 augustus Ei ermarkt Aangevoerd ca. 750.000. Prij zen kippeëiren van f 13 tot f 14,50; hen- neëieren van f 9 tot f 12,50 per honderd stuks. Handel vlug. SCHERPENZEEL 13 augustus Big- gemmarkt. Aangevoerd 62 stuks. Prij zen van f 90 tot f 105 per stuk. Handel vlug. touwtrekken. Het sportieve gedeelte wordt besloten met een volkscross waarvoor burgemeester J. Heij het startschot zal geven. Het avondprogramma vindt plaats in de gemeentelijke eierhal waarbij zul len optreden Frans (Fabeltjeskrant) van Dusschoten (conferencier) en Jean- nette van Zutphen (zangeres). Zij zal worden begeleid door Harry Hamilton. Een bal met medewerking van „The Satricks" besluit deze landdag. RHENEN Woensdag 20 augustus organiseert de VW-Rhenen onder au spiciën van de Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Vogels vanuit Rhenen een vogelexcursie naar Zuide- lijk-FIevoland. Het ligt in de bedoeling deze excursie met particulier autover voer te laten plaats hebben. Op zaterdag 23 augu;::..j 1969 organi seert de WV-Rhenen een excursie naar Lienden en Ommeren. Op het program ma staat ondermeer bezichtiging van molen „De Zwaan" uit 1644, de prach tig gerestaureerde romaans-gotische kerk van Ommeren en wandelen in het vermaarde Engse bos van baron van Brake!!. Verzamelpunt is het kerkplein Lien den om 13.30 uur. RHENEN De hotels op de Greb beberg hebben gedurende een etmaal zonder telefoon gezeten. Waarschijnlijk tengevolge van het rooien van een se rie bomen langs de zogenaamde „fuik" tussen de ..Koningstafel" en het brede deel van de rijksweg over de berg, is een kabel geraakt. De bomen waren al lang ten dode opgeschreven tengevol ge van het aardgas. Anderzijds waren het al zeer oude en vergane exempla ren. Toch betekent het een lelijke ga ping in de prachtige laan. RHENEN De Rhenense henge laarsvereniging „De Voorn" houdt za terdag 16 augustus weer een hengel- wedstrijd. 't Vertrekpunt voor de deel nemers ligt bij het clubhuis, café H. P. v. Noort en wel 's middags om twee uur. Het inleggeld bedraagt f 1.50. Lief hebbers kunnen zich opgeven voor deel neming bij het bestuur tot uiterlijk 15 augustus. Ook jeugdleden kunnen tegen betaling aan deze wedstrijd deelnemen. Er zijn weeer prachtige prijzen aan deze wedstrijd verbonden. VEENENDAAL De KNVB heeft gisteren de wedstrjjdprogramma's voor de zondagamateurs van de districten West 1 en 2 bekendgemaakt. In de derde klasse D van district West 1 start het Rhenense Candia '66 op 14 sep tember met een uitwedstrijd tegen Zeist, terwijl Veenendaal in de vierde klasse H van dat district op die datum SVF uit Cothen op bezoek krijgt. De ploegen moeten in de eerste com petitiehelft het volgende programma af werken: 14 september: ZeistCandia '66; Vee nendaalSVF. 21 september: Candia '66DEV; JSV Veenendaal. 28 september: De Zebra'sCandia '66; VeenendaalFortitudo. 5 oktober: Candia '66Ultrajectum; SaestumVeenendaal. 12 oktober: HollandCandia '66; Vee nendaalZwaluwen Vooruit. 26 oktober: Candia '66Aalsmeer; VreeswijkVeenendaal. 2 november: Candia '66Hercules; VeenendaalMSV '19. 9 november: CDNCandia '66; Mi nervaVeenendaal. 16 november: Candia '66Amsvorde; VeenendaalDe Meern. 23 november: Stichtse BoysCandia '66; UtrechtVeenendaal. 30 november: Candia '66Vrienden schaar; VeenendaalEMS. 7 december: return van 14 september. VEENENDAAL De enige Vee- nendaalse voetballer die gisteren naar Nunspeet is geweest om daar met de oostelijke zaterdagselectie een wed strijd te spelen tegen de zondagama teurs van het oosten, is Leo Rebergen van de Veenendaalse Racing Club. Hij was samen uitgenodigd met Schin kel, Diepeveen en Demoet van DOVO en op het nippertje Piet van de Bovenkamp van GVVV. Schinkel en Demoet stuurden bericht van verhindering omdat zij gisteravond met DOVO tegen DWS-B wensten te spelen, terwijl Demoet kampt met een blessure. Piet van de Bovenkamp kon niet naar Nunspeet in verband met zijn werktijden. Jan van de Bovenkamp van GVVV is volgende weeek uitgenodigd om in het vertegenwoordigende elftal district West 1 uit te komen. Nachtelijke razzia onschuldigen stuipen op het lijf De unieke serie dagboeken van de Yeenendaler, de heer P. Sprey, waren op een keer bijna aanleiding tot een catastrofe, toen landwachten, c.s. met weinig moeite er een gedeelte van in het bezit hadden kunnen nemen, met hun compromitterende inhoud. Het boeiende verhaal waarin deze ge schiedenis vermeld staat start op cle 16e augustus 1944, nu dus juist 25 jaar geleden P#i< I "n De zo mooi begonnen dag van gis teren is in regen, storm en onweer geëindigd. Wout had totaal geen puf om naar onze geitenkeet te gaan; hij wilde met dit noodweer weer eens een keer in zijn eigen bed sla pen. Zijn vader was het finaal met hem eens, maar moeder Van D. wil de er niet van horen. Je wist, vol gens haar, nooit waar je aan toe was bij die moffen. Misschien heb ik een hazenhart, maar ook ik voel me heel wat vei liger in de keet, tussen de moeras sen met als directe buren de waak zame geiten, dan in het langs de weg staande huisje van de Van D's. Daarom blijf ik, ook als Jaap en Wim voor Wouts plan kiezen, de nacht in eigen bed door te brengen, vastbesloten dan maar alleen de keet te bewonen, komende nacht. Maar tegen half twaalf kreeg ik toch de zwaar tegensputterende Wout mee. En in ons kielzog laveer den Jaap en Wim. Toen we onze slaapplaatsen opgezocht hadden, hieldplotseling de zware regenval op en ook het onweer trok weg. Om kwart voor vijf schrokken we wakker door de nadering van de melkschuit van Z. Zo gauw de gei ten in de verte het paard, dat voor de melkschuit gespannen is, ho.-er; komen, begint het gemekker dat aanhoudt tot het geklots van het water tegen de schuit niet meer te horen is... Ook wij horen het geluid wegster ven in de verte en dommelen weer in, vertrouwend op het Wekkertje van Wout dat om half zes moet af lopen. Maar als het ratelding zijn plicht doet grijpen drie paar handen naar het irriterende ding om het ge luid de kop in te drukken. Onnodig geluid is verboden in de wijde polder waar achter elke struik wel een Duitser kan loeren. Opeens bonkt er een steen tegen keet, en nog één, en nog één. We schrikken ons een hoedje of beter gezegd, we zijn doodsbang. Dan is er de stem. De stem van de over kant van de brede sloot. Die stem roept: „Goed volk; wees maar niet bang. Ik ben het Gijs in 't Veld"-. Die stem herkennen we als die van Wouts buurman. En daarom durf ik de deur open te maken om te zien waar Gijs zich ophoudt. En dan dui ken nog drie koppen naast me op en we zien de stenengooier recht te genover ons aan de waterkant staan. Hij stottert, wat hij normaal nooit doet als hij ons toeroept: „Jullie mo gen de hemel wel op je blote knie- en danken dat jullie vannacht niet thuis geslapen hebben. Er is een grote razzia geweest in het dorp en er zijn een aantal jongens gepakt. Ook bij jullie thuis, Wout, hebben ze het hele huis doorzocht!!"... Dan vertelt hij wat er zich deze nacht, die met stromende regen, ra telende donder en flitsende bliksem begon, en later overging in een rus tige maannacht heeft afgespeeld. Een grote autobus, bemand met Hollandse marechaussees, landwach ters en groene Politie, twintig man in totaal stopte om half twee voor de boerderij van O. De verraders en de Duitsers omsingelden de boer derij, bonkten met hun geweerkolven op de voordeur en snauwden de ont hutste O. toe: „Grüne Polizei!... Waar zitten die schoften?". Huiszoe king! „Snel, wijs ons waar ze zitten". Teus was gelukkig niet thuis. Hij zal wel op de bonnen jacht of zoiets geweest zijn. Hadden ze hem gepakt, de jonge onverschrokken onder grondse vechter, dan was him tri omf nog groter geweest. Nu sleur den ze Martien en een vriend uit A. van hun bed, gooiden de verbijster de jongens hun kleren toe. Een ogenblik later reed de bus met de twee gevangenen het dorp verder in. Een paar Grünen liepen achter de bus aan om eventuele waarschu wingspogingen te verijdelen. Toen stopte de bus bij de boerde rij van Adam V. Wat ze hier wilden zoeken, mocht Joost weten, want V. en zijn vrouw, die men hier gemaks halve maar Eva noemt, zijn al oude re mensen, hebben geen kinderen, geen knecht en ook geen onderdui kers gehuisvest. „Ik had wel een vermoeden waarom ze de hele boerderij door zochten en zelfs in de hooiberg met de bajonetten het losse hooi doorstaken. Ik haalde namelijk 's avonds vaak een RK dagblad, één van de weinige die nog verschij nen mochten bij hen op, voor het bijwerken van mijn oorlogsdag boek, en 's morgens tegen zessen bracht ik de krant weer terug. Aan de overkant van de weg, een hon- ders meter voor de boerderij van V. woonden NSB'ers. Mogelijk hadden die verondersteld dat ik op die boerderij de nacht door bracht zodat zij het adres doorga ven aan die bloedhonden"... Ze gingen verder, ditmaal zonder buit, en stopten voor het huis van R. R. is koster van, wat men hier in het dorp noemt, de Doleerende Kerk. Hun zoon Gijs, ook ondergedo ken, brengt de nachten ergens door in de polder (waarover straks meer). En bij deze koster was een zekere P. van V. ondergedoken. Piet schrok wakker uit zijn haze- slaap toen hij de bus voor het huis hoorde afremmen en stoppen. Hij schoot zijn broek en jas aan en wil de de grendel van de aan de ach terzijde gelegen buitendeur weg schuiven om naar buiten te vluch ten. Maar vader en moeder R. waren ook de bedstede kitgestapt en paakten aan werszij- den de opgewonden P. vast. Maar hij wou en zou naar buiten en worstel de om los te komen. Moeder R. zei: „Ze zijn rondom het huis en in de tuin. Als je naar buiten gaat schie ten ze je neer"... Voetstappen naderden de buiten deur. Een marechaussee had de bel knop al vast om te klingelen. Toen zei een landwachter: „We moeten hier niet zijn. Óp m'n briefje staat een adres aan de overkant van de weg"... Toen verwijderden de land wachten zich en gingen het brugge tje over naar de overkant. Rooiakker sloop op zwarte sok- kevoeten naar buiten. Achter was Jodenvervolgin gen, razia's voor de arbeidsinzet, verwekten ontzet ting en schrik. Maar ook wakker den zij de haat aan, waaruit het verzet groeide. dagen en de onafscheidelijke pruim tabak, die hij van het schoteltje griste, waarop hij het voor het sla pen gaan had neergelegd, achter zijn kiezen .opende hij de deur. Zeven mannen drongen zich naar binnen, duwden Piep opzij. Vijf man nen stormden de trap op. Ze hadden het lichtschijnsel buiten gezien en vermoedden zeker dat eventuele on derduikers in hun schuilplaatsen waren weggedo]|en. Ze doorzochten de slaapkamers, keken onder bed den, klopten op de muren en be- trommelden elke knerpende vloer plank. Echter zonder resultaat. De vogels waren niet op het nest. De twee mannen die beneden gebleven waren vroegen eerst vriendelijk maar allengs nijdiger wordend, waar «u Toen kwamen de snuffelaars de trap af en begonnen in de huiskamer en keuken hun klop- en duwwerk. Maar waar geen geheimen zijn kun nen ze ook niet ontdekt worden. Het vijftal ging naar buiten en stuitte op een tiental konijnehokken en twee geitenstallen. Toen begonnen de he ren hun woede te koelen op het houtwerk. Ze braken en versplin terden het brosse hout, woelden met hun bajonetten het stro om en prik ten rechts en links alsof het hele Nederlandse verzet aan hun bajo netten gespietst moest worden. Maar wat en wie ze zochten, vonden ze niet. Ze veegden de bajonetten aan een paar oude lappen af en gingen het huis weer binnen. „Inrukken", zei den ze de sprong. Opeens begon het schieten. Het huis bleek omsingeld te zijn. In een grote boog hadden de jagers het wild ingesloten. Toen be gonnen de Jan Ilagels, de revolver- schutters en de karabijnhelden te paffen op de vallende mannen, als of ze bang waren dat ze weg zou den vliegen buiten bereik van hun grijpgrage handen. De vrienden vie len bloedend in handen van de meu te. Teus was tweemaal in de rech terschouder geraakt en Gijs handen waren doorgeschoten. het veilig. Opzij van het huis staat een uitbundige seringenstruik. On gezien gluurde hij de omtrek af vanachter de struik. In de auto bus zag hij een paar vurige pun ten; rokende Duitsers. Hij kon aan de overkant toch niets doen. Wel zorgen dat de jongen, die aan zijn zorgen was toevertrouwd, vei lig ontkwam. Hij sloop terug, opende behoed zaam de toegekierde deur en fluis terde de nu volledig geklede Piet toe sluipend en kruipend naar ach teren te gaan en pas dan voor de dag te komen als het witte laken, aan een vaarboom bevestigd, het sein „alles veilig" aankondigde. Bij de Van D's hadden ze ook de autobus vlak voor het huis horen stoppen. Marie, de jongste dochter, had haar oudere zuster Annie wak ker geschud. Marie had, dom ge noeg, het olielampje niet uitgedraaid voor ze het verduisteringsgordijntje wegtrok voor het raamluik, waarin een hartvormige opening in norma le tijden het eeriste daglicht doorliet. Van de weg af moest het licht te zien zijn. Maar daar dacht ze op dit moment helemaal niet aan. Ze zag een groot aantal mannen uit de bus stappen en op het huis van Rooyakkers toelopen. Ze kon net zien wat aan de achterzijde van dat huis waar de toegang zich be vond, gebeurde. Maar ze zag hen terugkomen. Ze kwamen over hun eigen bruggetje aanstappen en in panische angst liet ze het grodijntje los. Dan horde ze op de deur bon zen met vuisten en geweerkolven. Er was geschreeuw: Doe open, snel, snel! Huiszoeking! Vader en moeder Van D. waren door Annie uit bed getrommeld. Piep, zoals de kinderen hun vader noemen, had geen tijd om een broek aan te trekken en moeder broek aan te trekken en moeder had een oude jas over haar nacht japon aangeschoten. In zijn lange onderbroek, met een baard van zes al die jongens waren. Piep deed net of hij onnozel was, kwijlde wat tabakssap en grijnsde de twee mannen toe. Hij zei: De jongens werken voor de Führer en Vaderland in Duitsland. Dan werd één van hen hels, duwde een zware vuist onder Piep zijn neus en bul derde: Jij liegt, de zwijnhonden zijn de polders ingevlucht. Zeg op, waar zijn ze. Maar Piep bleef kwijlen en mompelen voor Führer en vaderland in Duitsland. Moeder Van D. kreeg haast een hartaanval van schrik. Ze zag mijn oorlogsdagboek met de spotplaatjes uit de illegale perscommentaren op het oorlogsnieuws uit Londen, plus spotpraatjes op de volgzame leider Anton Mussert, vazal van het Opper wezen uit het Groot-Duitse Rijk open en bloot op de tafel liggen (ik had ze daar achter gelaten). Piep was een hartstochtelijk scha ker. Elke avond moest er geschaakt worden. Telkens vroeg hij of dat geschrijf in dat oorlogsboek nog steeds niet afgelopen was. En zo gauw ik mijn vulpen neerlegde, kwa men het schaakbord en de stukken op tafel en begon de krachtmeting. Elke avond opnieuw. En juist gister avond, na de schaakpartij en het ge kibbel over het wel of niet gaan naar de slaapkeet, had ik het boek niet dichtgeklapt en verstopt in de boekenkast, zoals anders. één van hen. En zo gingen ze naar buiten. Eén klopte op Piep z'n schou der en zei: „ga maar gauw onder de wol, oudje". Maar een dikke vent met een vuurrood haar bulderde moeder Van D. toe: We schieten ze de polder wel uit, de lafaards". De beschermers gingen weer het bruggetje over naar de bus. De bus ging verder, stopte hier en daar, maar de jongens bleven voorlopig bot vangen. Maar toen opeens hadden de bloed honden.... weer beet. Gijs en Teus Barneveld, twee vrienden, waren on dergedoken in een schaapskooi. Tus sen -de moerasachtige akkers was deze kooi haast niet te vinden; elke nacht sliepen die twee daar. En juist deze nacht waren ze niet de polder ingetrokken. De vrouw van Teus was op 16 au gustus jarig. Ze hadden er een ge zellige avond van gemaakt. Teus had nog wat sterks onder de kurk. De avond vloog om. Om elf uur waarschuwde de vrouw van Teus: kinderbedtijd jongens. Teus sputter de wat tegen. Hij ging met dit bar re weer de polder niet in. Wilde ook wel weer eens in de echtelijke koets slapen. Hij knipoogde tegen Gijs. Die vond het allang goed. Moeder van D. moest wat doen. En alsof het haar werd ingegeven, begon ze geweldig te mopperen op haar dochters die alles maar lieten slingeren. Ze nam kledingstukken van de ene stoel en mikte die op een andere. Dan schoof ze stoelen onder de tafel, trok het tafelkleed rechtl pakte het dagboek achteloos op en propte dat in de boekenkast. Maar ze bleef doorgaan met het beredde ren en leidde de aandacht van de mannen af. Nog nooit was er 's nachts een razzia in het dorp geweest, en met dit weer zou het ook deze nacht niet gebeuren. De vrouw van Teus kon mopperen wat ze wilde, de vrienden bleven in huis en zochten om half twaalf hun slaapplaatsen op. Geheel •ontkleden deed een onderduiker zich niet. Bij het minste alarm moest je weg kunnen sluipen. Juist toen Klaas Vaak zich over de vrienden wilde ontfermen, hoorden ze het geluid van een remmende autobus. En dan laar- zengestamp en geschreeuw op de weg. Gijs loerde uit het zolderraam, deed dit zachtjes open en fluisterde Teus toe: Naar beneden kunnen we niet meer. We moeten uit het raam springen. En achter elkaar waag- De jagers drongen het huis binnen maar vonden alleen een gillende vrouw. Ze wilde de mannen verbin den, maar dat werd geweigerd. De bloedende mannen, versuft van het plotselinge, werden de bus inge- sleurd waar Martien O. en zijn neef met ontzetting het gebeuren aanza gen. Ze hadden er wel naar toe wil len snellen maar ze kregen een stomp in de rug, beduidende dat ze muisstil moesten blijven zitten. De lijst met de verraden adressen werd punctueel afgewerkt. Het be gon al te dagen in het oosten toen de lijst scheen afgewerkt te zijn. De chauffeur gaf meer gas en de ja gers zakten makkelijk weg in de zetels van de geroofde bus. Opeens zagen ze een jongen als een razen de Roeit je over de weg fietsen. Hij was de bus een eind voor. Ze zagen hem de fiets aan de linkerkant van de weg gooien. Half lopend, half glijdend bereikte hij de waterkant, waar hij in een roeiboot sprong als een razende be gon te peddelen. De bus remde en stopte voorbij het gerimpelde spoor van de voor jakkerende roeiboot. De jagers begonnen te schreeuwen in het Duits en in het raszuivere of hoog dialectisch Nederlands. De roeier gaf geen sjoege en daar om begonnen ze allemaal te schie ten. De Jan Hagels met de kromme windbuksen hadden geen schijn van kans. Voor de revolvers was de boot al te ver weg, maar de karabijns spraken het laatste woord. Opeens viel de roeier als een geknakte riet halm voorover. De boot schoot nog even door, begon dan opzij af te drijven. Het schieten hield op. De jagers stonden besluiteloos voor het brede watervlak. Een uitslover trok zijn tuniek uit en dook het water in. Toen hij de boot ingehaald had wurmde hij zich aan boord, hees het slachtoffer van zijn plaats en legde hem voorin. Daarna roeide hij terug naar de kameraden die glunderend de buit afwachten. De boot werd vastgepend aan de veen- derige wallekant. Het slachtoffer werd uit de boot gehesen en onder zocht. Het was gauw bekeken. Ze gingen de bus weer in. Een van hen vroeg, wijzend op het slachtof fer, Wat doen we met hem daar? De commandant antwoordde: „La ten liggen, dat kreng is toch kapot". De bus meerderde weer vaart en zonder onderbreking ging het dan naar het einddoel: Het Wolvenplein in Utrecht. De vier mannen waren al ruim een dag opgesloten voor een dokter Gijs en Teus verbinden mocht. Ze waren uiterst verzwakt door bloedverlies. Een paar dagen later waren Mar tien O. en zijn neef weer thuis. De illegaliteit scheen er kapitalen tegen aangegooid te hebben en vaten schnapps in de toch al volle kelders van de beschermers gerold te heb ben om de vier gevangenen los te krijgen. Martien en zijn neef moch ten gaan, maar de twee anderen gaven ze voor geen prijs uit han den" En zo waren Sprey en zijn mak kers voor een groot gevaar bewaard gebleven, door tóch naar de slaap hut gegaan te zijn!

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1969 | | pagina 5