Zij maken het bont
UW KIND HEEFT HET
ZWAAR GEHAD
Suikerdot voor
dc karper
Beslist geen hondeleren
oP een ótoei
met een lom
PAS OP UW KIND BIJ WA TER
Niet meer
roken
Papegaaien
ontvoerd
Moderne
ruilhandel
Muziek-heilpedagoge helpt kinderen
Lastig
Stimuleren
Vicieuze cirkel
Subsidie
Tien jaar
Argwanend
VOOR SMETTELOZE
GORDIJNEN
De Amsterdamse boutique Barbara heeft de ontwerpen voor de komende
herfst en winter getoond. Hier een van de creaties een jas van pony-
stukjes in een ruitwerking met een kraag en manchetten van spits-nutria.
Hier nog een van de getoonde ontwerpen, een blauwvosjas met Russische
hoed.
VLAARDINGEN De balletlerares mevrouw P. Kassels-Kroon uit Vlaar-
dingen vindt dat de huisartsen veel te licht tillen aan moeizaam verlopen be
vallingen.
Te vaak zeggen ze slechts tegen de kraamvrouw „Mevrouw, u heeft het zwaar
gehad".
Ten onrechte waarschuwen ze niet„Denk erom, ook uw kind heeft het zwaar
gehad".
Ze spreekt als eigenares van een
instituut voor muziekheilkunde en be
wegingsleer in Vlaardingen. Ongeveer
honderdvijftig leerlingen van veertien
scholen in de stad en omgeving krijgen
er wekelijks les. De kinderen komen ge
woonlijk niet zo goed mee op school.Ze
kunnen niet goed leren en bewegen zich
chaotisch en slecht. Volgens mevrouw
Kassels hangt dat samen.
Onderwijzers en ook ouders beschou
wen dergelijke kinderen nogal eens als
„lastig". Naar haar idee zijn de kinde
ren dat niet. Integendeel, vaak tonen ze
lichte motorische storingen die het ge
volg kunnen zijn van een indertijd
moeiljjk verlopen bevalling, die nauwe
lijks vast te stellen hersenletsel tot ge
volg had.
Dergelijk hersenletsel hoeft de ont
wikkeling van het kind niet te remmen,
als tijdig gesignaleerd wordt wat er
aan de hand is! Het kind beheerst be
paalde spierbewegingen niet.
Zij omschrijft de „mankementen"
van de kinderen als: het te laat gaan
zitten, staan of lopen; het altijd maar
weer omstoten van blokketorentjes; het
niet goed in de kring kunnen lopen en
struikelen over eigen benen (het jonge
tje dat zich bij kringspelletjes steeds op
de grond laat zakken), het niet kunnen
huppelen. Wat de periode op de lagere
school betreft, bovendien nog: het niet
goed kunnen lezen, spreken of schrij-
Volgens mevrouw Kassels is er ver
band tussen het slechte Ieren en de
slechte motoriek. Ze vindt het logisch
dat een kind dat de handspieren niet in
bedwang heeft niet goed schreven kan,
dat de mondspieren niet beheerst, niet
goed hardop lezen kan, enzovoorts.
Haar ervaringen zijn dat de presta
ties op school zienderogen vooruitgaan
als de motoriek verbeterd wordt. Aar
dig voorbeeld: Ze leerde een jongetje
dat maar geen acht kon schrijven, een
acht lopen in het lesvertrek. Het lukte.
Het knaapje had gewoon nog te weinig
gevoel voor ruimte, waardoor hij er
geen idee van had hoe zo'n teken nu
moest worden geschreven.
Op deze foto een maxi-jas vervaardigd van lynx, waarover een zwarte
leren ceintuur wordt gedragen.
Hoe komt het dat dergelijke kinde
ren ondanks eenmaal opgelopen hersen
beschadigingen, toch de bewegingen
weer onder de knie kunnen krijgen?
Mevrouw Kassels meent dat de func
tie van beschadigde (actieve) hersende
len, kan worden overgenomen door an
dere, passieve hersendelen. In de me
dische wetenschap is dat voldoende be
kend. Een vereiste is echter dat het
kind wordt gestimuleerd. Het moet leren
bewegen. De huisartsen laten dat vol
gens mevr. Kassels te veel aan het
kind over.
Te vaak zeggen ze tegen ongeruste
moeders: „Komt u nog maar eens te
rug. Dat komt vanzelf wel goed".
Bovendien kennen kleuterleidsters en
bijvoorbeeld onderwijzers het euvel on
voldoende. In hun opleiding zou hun
verteld moeten worden wat eventueel
de oorzaken kunnen zijn van het ach
terblijven op school.
Gymnastiekleraren zouden hun les
sen meer moeten afstemmen op de kin
deren die het niet zo goed doen. De
goede leerlingen komen volledig aan
hun trekken, maar wie niet meekomt
blijft meer en meer achter. De vicieu
ze cirkel ontstaat van het kind dat zich
in de klas doodongelukkig voelt.
Mevrouw Kassels is er van overtuigd
dat veel kinderverdriet zou kunnen wor
den voorkomen als dit probleem maar
meer aandacht kreeg. Ze is er niet voor
dat kinderen die niet helemaal goed
meedraaien maar meteen in de man-
gelmolen van test en medisch onder
zoek worden gestopt.
Dat duurt te lang en is te ingewik-
Een vreemde stilte heerst thans op
de oevers van het wondermooie eiland
Abaco (Bahamas). De papegaaien zwij
gen. Sommigen hebben zich één keertje
te veel laten horen en zitten nu achter
de tralies. Gewetenloze verkopers heb
ben zoveel van die kleurrijke vogels
gevangen, om ze illegaal te verkopen,
dat de autoriteiten te Nassau en in
zonderheid de National Trust beslist
hebben streng in te grijpen.
Premiejagers worden verzocht een
oogje in 't zeil te houden om de ont
voerders van Abaco-papegaaien te ont
maskeren. Overal op het eiland werden
op de pijnbomen biljetten uitgehangen,
met uitloving van een beloning van
1.000 dollar aan elke persoon die in
lichtingen verstrekt welke leiden tot de
arrestatie van de papegaaien-vangers.
De directeur van de National Trust,
John Lingard, verklaart: ..De Bahama-
papegaai, die onder wettelijke bescher
ming staat, is bedreigd met verdwij
ning. Deze vogelsoort leeft vooral op de
eilanden Abaco en Inagua, en wij we
ten dat er een sterke vraag is naar
deze dieren". Dhr. Lingard heeft ook
gezegd dat de beschermingscampagne
bekostigd wordt door een inwoner die
onbekend wil blijven.
Een probleem is dat deze serene
buiteneilanden alle mensen elkaar met
naam en toenaam kennen, zodat er
weinig kans is dat iemand zijn buur
man gaat aanklagen.
Aleen de papegaaien zouden de
schuldigen kunnen aanduiden, maar
noodgedwongen moeten zij nu wel
hun bek houdenI
keld. Ze ziet maar liever dat ze snel
naar muziektherapie gaan. Dat zien de
kinderen meer als een soort extra-les.
Vlaardingen verkeert op dat punt in
een gunstige positie. Want mevrouw
Kassels kreeg er dank zij subsidie van
Bernard Van Leer's Foundation (va-
tenfabriek) haar instituut van de grond.
Tegenwoordig adviseert 'n sociaal wer-
ster, die eveneens door het fonds wordt
betaald, wie naar haar muziekthera-
peutische lessen gaan.
Vroeger gaf de inspectie de kinderen
op. Van Leer Foundation subsidieert al
leen voor kinderen uit zwak-sociaal
en gehandicapt milieu. Overigens blij
ken juist dergelijke kinderen de lessen
het hardst nodig te hebben.
Is dat het oude probleem dat er
met die kinderen thuis te weinig wordt
gespeeld?
„Waarschijnlijk wel; spelen is onge
looflijk belangrijk. Dat moet worden
gestimuleerd V'
Mevrouw Kassels vertelt nog dat ze
tien jaar nodig heeft gehad om haar in
stituut op gang te krijgen. Ongeveer 4
jaar geleden kon zij dank zij dé subsi
die het huis aan de Hofsingel kopen.
Het leuke? Leerlingen die eens thera
pie kregen, blijven soms later op bal
letles komen. Ook gaan de oudere
broertjes of zusjes uit eenzelfde gezin
wel eens naar ballet, terwijl de jonge
ren therapie krijgen. Juist dat achtelo
ze is goed.
In het instituut van mevrouw Kassels
krijgen ook kinderen uit een psychia
trisch ziekenhuis les. Haar leerlingen
vinden dat niets bijzonders meer. Oude
ren staan er echter soms argwanend te
genover.
„Slechts een gestoorde geest heeft ge
stoorde bewegingen", bevooroordelen ze
dan. Mevrouw Kassels: „Een tragisch
misverstand".
Het visseizoen is al weer enige tijd
geopend. De vrouwen zien met lede
ogen hun echtgenoten er op uit trek
ken om zich tijdens de weekends te
wijden aan het visgenot.
Het vissen op karpers is echter alleen
weggelegd voor gewiekste oude rot
ten in het visvak. £)e karper, de
krachtpatser onder de vissen, laat
zich alleen door een zeer geroutineer
de visser in de luren leggen en uit
het water slepen.
De karpervissers behoren dan ook tot
de elite der sportvissers en ze hou
den er ook hun methoden op na om
deze krachtpatsers te verschalken. De
aaskeuze is bij de karper weliswaar
vrij uitgebreid, doch onder de echte
karpervissers doet hardnekkig het
verhaal de ronde dat de karper een
echte „suikerdot" is en gek is op
zoetigheden. Wanneer u zich nog
eens gaat wagen aan de karpervis
serij, probeert u dan deze kampioen
onder de vissen eens te verschalken
met een stukje roggebrood in stroop
gedoopt of met een stukje aardappel
met suiker. Ervaren vissers zweren
erbij
Een groot Brits warenhuis heeft dezer
dagen een fraai staaltje van klanten
service ten beste gegeven.
Een Egyptische dame had tijdens een
bezoek aan Londen een haarstukje
gezien dat haar wel beviel, maar dat
ze om de een of andere reden toch
niet kocht. Teruggekeerd in haar ge
boorteland had ze spijt, dat ze de
koop niet had doorgezet, want gezien
de deviezenbepalingen in Egypte kon
ze het haarstukje wel bestellen
maar niet betalen. Ze schreef aan
de directie dat ze bereid was als be
taling een kameelzadel te zenden.
Het warenhuis accepteerde ongezien
de ruil en beide partijen zijn geluk
kig en tevreden.
Wie in deze tijd het eigen weerstandsvermogen zoveel
mogelijk ongehavend wil bewaren, doet er goed aan, zich over
niets, maar dan ook niets, te verbazen
Dat valt alleen niet mee.
Misschien dat er vroeger ook verbijsterende dingen gebeurden, maar die
bleven dan gelukkig tot de vrij naaste omgeving beperkt, of kwamen
een tijd later in hoogst voorzichtige termen in de krant. Maar nu er
praktisch geen afstanden meer zijn, zitten wij op onze stoel niet naar
de overburen, maar naar de tegenvoeters en zelfs naar de planeten
te kijken. En dan wordt het wel moeilijk om daarbij onverstoorbaar
te blijven.
Kijk. dat de hele wereld de poolstreken misschien uitgezonderd
overkookt van de relletjes, zodat er geen straatsteen op zijn plaats blijft,
is al verontrustend genoeg. Maar dat zal wel zijn verklaarbare oorzaken
hebben, en in elk geval de gelegenheid scheppen om de nodige stoom
af te blazen. Liever een oorverdovend woest gesis, dan een gesprongen
stoomketel.
En dat bij die relletjes de jeugd het luidst tekeer gaat en het felst van
zich af bijt en smijt is ook geen ongewoon verschijnsel. Jonge mensen
hebben alle eeuwen door de wereld luidruchtig en hardhandig willen
verbeteren, en een barricade beklimmen leek hun daartoe
de kortste en doeltreffendste weg.
Maar even vanzelfsprekend hebben ouderen binnenshuis daarbij altijd
het grijzende hoofd geschud. Want, de orde die onherroepelijk na alle
opstandige chaos terugkeert, wordt alleen maar gehandhaafd met een
ijzeren vuist of die nu aan een conservatieve of een progessieve arm
vastzit.
Doch nu hebben de grijzende toeschouwers ook al het koele hoofd
verloren. Zij zijn van tegenspelers afgezakt tot toeschouwers en zelfs
hadlangers en dat is een heel bedenkelijke zaak. Wij hebben dat in
ons eigen gezapig vaderland al zien aankomen.
Toen hadden de hoofdstedelijke „ooms agenten" al hun handen vol aan
de balsturige neven en nichten die hen met treiteren en molesteren
probeerden uit hun bureau te lokken. En dat zou alles met een paar
harde klappen en een luide sisser zijn afgelopen, als de brave burgers zich
niet in drommen op de trottoirs hadden opgesteld en zo het agentje
pesten" tot een publieke vermakelijkheid verheven. Toen de aardigheid
daar af was, verplaatste de treiterlust zich naar het vakantieseizoen
en bleek daar een toeristische attractie van de eerse rang. De jeugdige
herrieschoppers konden avond aan avond rekenen op een menigte
hevig geïnteresseerde toeschouwers, die aan dat flauwe en lummelige
gedoe een valse schijn van belangwekkendheid gaven.
Gelukkig bleek het een seizoensverschijnsel, en de handhavers van wet
en orde kunnen zich in de komende winterdagen beraden op een
effectiever afgrendeling van dergelijke lastige maar nog vrij
ongevaarlijke incidenten.
Wij hebben het moede hoofd weer even rustig neergelegd totdat
een inferno van vlammen en knallen ons weer naar het wereldvenster
deed snellen. En wat wij daar zagen was wel zo angstaanjagend ongewoon,
dat ons voornemen alles vooral kalm op te nemen lelijk in de knel raakte.
Barricaden van meubels en straatstenen, omgesmeten en brandende
auto's, gebroken ruiten waaruit de vlammen tot de dakgoten slaan,
tierende betogers die stenen en brandbommen slingeren naar een
slagorde van gehelmde agenten die zich met middeleeuwse schilden het
bedreigde lijf dekken. Wij zijn aan dat woeste schouwspel
langzamerhand maar al te zeer gewend.
Maar Wat ons met stomheid sloeg zijn niet die twee strijdende partijen
tegen een achtergrond van vuur en rook maar alweer de toeschouwers.
Die zaten, alsof er een feestelijke optocht langs zou komen, in alle
gemoedsrust op het trottoir voor hun huis. Op hun eigen brave
huiskamerstoelen, zoals onze grootouders plachten te doen op een luwe
zomeravond. Tegen een decor van brandende percelen, terwijl straatkeien
en glasscherven als hagel neerkletterden, zaten de ouderen daar
wezenloos glimlachend toe te kijken. Met aan hun pantoffelvoeten een
keurig opgesteld gelid flessen gevuld met benzine. Dat slaat alle
verbijsterende taferelen uit de geschiedenis met stukken.
Dat brave rustige burgers in razernij tot redeloze wilde dieren kunnen
verworden is een afschuwelijk maar geen ongewoon verschijnsel.
De heksenjachten in de middeleeuwende lynchpartijen op weerloze
negers, de wraakoefeningen vlak na de bevrijding zijn er de sprekende
voorbeelden van. En dat afschuwelijke tonelen van wreedheid en geweld
drommen toeschouwers kunnen trekken, is al evenmin ongewoon.
De aardigste, goedhartigste huismoeders, die hete tranen zouden schreien
om haar gestorven schoothondje, vonden het twee eeuwen geleden nog
de gewoonste zaak van de wereld om naar een terechtstelling te gaan
kijken. Zij tilden er haar jongste kleuter zelfs voor omhoog om het wicht
maar niets van de barbaarse details te laten missen.
Maar dat alles haalt het niet in griezelige onbegrijpelijkheid bij die
keurige oudere mensen op hun huiskamerstoelen met een batterij
benzinebommen aan hun voeten.
Want bij heksenverbrandingen, lynchpartijen en terechtstellingen ging het
nog terecht of ten onrechte, om vernietiging van vijanden der
gemeenschap. Maar deze bedaagde toeschouwers keren zich tegen
de ordehandhavers die zij zelf aangesteld en betaald hebben om hun
leven en have te beschermen.
Waar gaan we heen?
Zwart is mooi
Dat was de kans van zijn leven: zoveel mooie ballen in de buurt: d'r is
er altijd wel een te pakken te krijgen en die mensen hebben het toch te
druk met hun kampioenschap om op een speelse boxer te letten
De Amerikaanse gekleurde vrouwen
leren trots te zijn op hun ras.
Toen Lula Briggs, een 24-jarige zwar
te schoonheid in San José (Californië),
een bureau voor „gekleurde" manne
quins begon, voorspelden al haar ken
nissen een mislukking.
„Geen zakenman zal negerinnen ge
regeld in zijn kleren laten poseren.
Misschien zo af en toe voor de afwis
seling", meenden ze sceptisch.
Nu, een jaar later, zijn deze kreten
verstomd. Het bureau van Lula beleeft
gouden tijden. De vraag naar gekleur
de mannequins en fotomodellen neemt
zienderogen toe.
Vroeger probeerden Amerika's zwar
te vrouwen hun kroeshaar met allerlei
trucjes en chemicaliën glad te krjj-
gen. Dat is voorbjj. Nu is de „neger-
look" veelgevraagd. Meisjes, die tot
voor kort nog bij voorkeur blonde prui
ken opzetten, dragen nu zelfs „ge
kroesde" haarstukjes, wanneer hun ei
gen haardracht naar hun mening niet
fraai genoeg is.
Zij steken zich ook niet meer zonder
meer in de creaties van -blanke coutu
riers, maar tooien zich bij feestelijke
gelegenheden graag met Afrikaanse ge
waden.
Met groot succes opende enige maan
den geleden de neger James Newson in
San Fransisco een boetiek in kleurige
Afrikaanse stijl.
En zelfs de grote warenhuizen in de
stad, die tot voor kort uitsluitend
„blank" waren ingesteld, brengen thans
Waanneer ik hoor „kind voor ogen
van ouders verdronken", dan is
dat in deze tijd beslist geen zeldzaam
heid. Ik weet uiteraard niet hoe in die
gevallen de omstandigheden zijn ge
weest, maar ik vraag me dan wel af:
wat zijn wij dan met zijn allen voor
ouders, kunnen we nu niet iets doen
(of laten) om zoveel mogelijk te voor
komen dat wéér een kind verdrinkt?
Die vraag heb ik voorgelegd aan de
heer C. van Zwienen, opzichter sport
en recreatie van de gemeente Rotter
dam en tevens in deze tijd badmees
ter aan het strand van Hoek van Hol
land.
J-Jet valt me nog mee, de dingen
die aan een strand kunnen gebeu
ren, maar toch net niet plaatshebben.
Ik weet, één moment van onoplettend
heid en een kind is uit uw gezichts
veld vertrokken. Maar we kunnen wel
veel doen om zoveel mogelijk ver-
drinkingsgevallen van kinderen te
voorkomen.
PUNT EEN: de kinderen zo snel
mogelijk zwemmen laten leren.
PUNT TWEE: wanneer ze nog niet
kunnen zwemmen, dan zeer zeker
steeds in de onmiddellijke, maar dan
ook onmiddellijke, omgeving van zo'n
kind zijn.
PUNT DRIE: juist de ouders moe
ten aan een strand (of elders aan het
water) echt de aanwijzingen van het
badpcrsoncel en de reddingsbrigade
opvolgen.
T/"inderen moet u in feite nooit al
leen het water in laten gaan. De
meeste ouders vinden dat „niet ver
der dan tot het middel in het water"
een soort vciligheidslimiet is. Hetgeén
echter helemaal niet altijd opgaat, want
weer en wind kunnen wat dat betreft
veel roet in het eten gooien, zodat zelfs
„tot het middel" nog gevaarlijk kan zijn
wanneer een kind alleen in zee is.
In het algemeen mag u aannemen
dat de uren voordat het volledig vloed
is geworden, de beste uren zijn om in
zee te baden.
jyjaar dan nog geldt: kinderen zeer
goed in het oog houden. Dat is
misschien wel wat naar voor ouders
die ook wel eens even een oogje wil
len dichtknijpen in het zonnetje, maar
dat moet u toch echt laten wanneer
u de grootst mogelijke veiligheid voor
uw kinderen wilt.
Dat valt trouwens toch op: aan het
strand of elders gaan ouders er vaak
vanuit „dat de kinderen nu eindelijk
eens heerlijk de ruimte hebben", ter
wijl diezelfde ouders thuis in de
stad vaak al beginnen te gillen dat
hun kinderen alleen op straat zouden
spelen.
En verder: ik zou zélfs een kind
vasthouden wanneer het rusig de
eendjes staat te voeren bij een wel
licht zeer ondiepe vijver.
vele van hun creaties op zwarte etala
gepoppen.
„Black is beautiful" herinnert op
auto-stickers en etalageruiten de don
kergekleurde Amerikanen aan hun ras-
sentrots. En de blanke zakenlieden
hebben zich snel aan de nieuwe trend
aangepast.
Tv-reclame voor sigaretten, wasmid
delen, crèmes of kousen, is nauwelijks
denkbaar zonder een gekleurd gezicht.
Een zwart-wit verliefd paartje trekt
geen verontwaardigde blikken meer, zo
als dat één of twee jaar geleden nog
gebeurde.
En in het laatste semester kozen de
studenten van San Fransisco State Col
lege een negerin, de 20-jarige Gloria
Tyus, tot hun schoonheidskoningin.
Een sensatie!
GREENFIELD (Iowa) Het Green-
field gehucht in Iowa is nu in de tiende
dag van een niet-rook campagne van
30 dagen.
Burgemeester Dale Yount, die ver
slaafd was aan sigaren, heeft met deze
gewoonte gebroken omdat „in mijn
positie ik moeilijk anders kon doen".
De campagne gaat samen met de op
namen voor de film over een plaats
welke door een excentriek 25 miljoen
dollar beloofd wordt als ze volledig
het roken weet uit te roeien. De ster
ren zijn Dick van Dyke, Bob Newhart,
Tom Poston en Pippa Scott.
Een deel wordt opgenomsn op het
dorpsplein van dit gehucht van 2.200
mensen.
In antwoord op de oproep heeft meer
dan drie kwart van de ongeveer 400
rokers ter plaatse beloofd het roken te
te zullen opgeven.
Let u er bij het wassen van gordijnen
van synthetisch materiaal op, dat
waswater en spoelwater een verschil
lende temperatuur hebben! Wanneer
u de gordijnen in lauw-warm water
wast (d.w.z. draion bij ten hoogste
30 gr. c, trevira en diolen bij hoog
stens 40-45 gr. c) moeten zij met
koud water worden nagespoeld en
omgekeerd. Hierdoor vermijdt u on
nodige vouwen en plooien in uw gor
dijnen.
