Oefening „Torenvalk" bewees het Automobilist begreep werking van gatsometers niet. 't Lijkt wel of ik zuiniger leef. Algemene Bank Nederland KANTONGERECHT TIEL Verbindingen vergen extra zorg VARIATIE VEILIGER INITIATIEF MET OGEN DICHT BEZOEK Zondagsrijder Stopstreep Links Elke maand was 't hetzelfde de twintigste alles op Je denkt iedere keer, laat ik nu zuiniger zijn, maar het geld vliegt door je vingers. Toen komt Wim met 't idee zijn salaris voortaan op een salarisrekening bij de ABN te laten komen. Niks hoor, dacht ik eerst, ik heb 't veel liever in handen. Maar Wim zeigeld op een bank geef je minder gauw uit en het brengt nog V/z% rente op ook. 't Geld ligt nu al drie maanden niet meer thuis. Ik laat de bank mijn gas en licht en huur en zo betalen en ik doe boodschappen met betaalcheques in plaats van kontant geld. En wat zo gek is, ik hou af en toe wat over. Dat lukte me vroeger nooit. •1 ftlt/ptK*' Vè' - N m* aaa - - WOENSDAG 27 AUGUSTUS 1969 sterkste wapens moderne soldaat commandant van een groep genisten aantroffen. Hij had juist een paar man op de uitkijk gezet en was met. de rest bezig ,,even een brugje te ploffen", of beter gezegd met een (denkbeeldige) explosieve lading een brug voor de op rukkende vijand onbruikbaar te maken. Dat de brug „eruit" was bleek uit een bordje met „vernield" erop dat overi gens door weinige weggebruikers werd opgemerkt. Wel door de hulpleiders van de oefening, van wie er meer dan negentig in touw waren. (Van een onzer redacteuren) CAPELLEHAGEN, West-Duitsland „Een machtig grote oefening", zegt soldaat F. M. van Harlingen van de staf van het Eerste Legerkorps, nadat wij hem, bij het inrijden van de poort van het kazernecomplex „Neuenhagen", ge vraagd hebben hoe het met de oefening van de Vierde Divisie gaat waarvoor, onder de codenaam „Torenvalk", al verschillende dagen een kleine elfduizend man in de weer zijn. „Maar wel koud", voegt hij eraan toe, daarmee tevens aangevende dat er van stagnaties door de warmte, waarmee overigens door de staf van de divisie rekening was gehouden, geen sprake is geweest. Van onder deelscommandanten horen wij dat er nauwelijks schade aan de wagen is toe gebracht, dat er betrekkelijk weinig ongelukken zijn gebeurd en dat de herstel compagnieën niet zo bar veel werk te doen hebben. Een kijkje bij een bev oor rading s- punt van de vierde divisie ergens in Duitsland. Rechts de uitgifte van benzine, links een AMX-rupsvoertuig waarvan de bemanning zich al ver zekerd heeft van uit Nederland aan gevoerd witbrood, links op de tank. Bijzonder gevarieerd werk bij zo'n grote oefening heeft de marechaussee. Dat zijn de mensen die. ook ambtshal ve, met de Duitse politie te maken krijgen, met de Duitse burgerij. En echt niet louter om nare klusjes te klaren. Want die zijn er niet zo bar veel in 'n streek waar de bevolking beslist niet onsympathiek tegenover de Nederlan ders staat al zijn er wel plaatsen waar men t.a.v. oefeningen door Navo-troe- pen in 't algemeen, wel wat verzadigd is. De marechaussee, ongeveer twee honderd man van dat wapen „speelde" Torenvalk mee, moet een speciale be wegwijzering aanbrengen voor de ko mende troepen. In de omgeving van Apeldoorn zijn we met die bordjes wel vertrouwd, ook elders op de Veluwe zien we ze wel, zwarte, rechthoekige borden met een witte cirkel waarin een zwarte pijl de juiste richting aangeeft. Het plaatsen van die borden is een heel secuur karwei. Een fout kan de grootste narigheid veroorzaken. Voorts moet de marechaussee zor gen dat het civiele verkeer, hoe weinig intensief dat in het oefeningsgebied ook moge zijn, geen last ondervindt van de militaire voertuigen. Het bewijzeren van routes bij verplaatsingen hetgeen De kazerne „Neugenhagen", boven op een der toppen van het Ith-gebergte ten zuiden van Hameien aan de ooste lijke oever van de Weser gelegen, is de laatste standplaats van de staf van de divisie, die in de afgelopen dagen over vrij grote afstanden door het ge bied tussen Elbe en Weser is getrok ken om te zien hoe mensen en materi aal zich zouden houden op lange dag marsen. Iet» dergelijks is al eens meer beproefd, zij het dat de aeeenten iets anders lagen. Dat gebeurde bij de het vorige jaar gehouden oefening „Ko ningsgambiet" die zich in dezelfde streek afspeelde. Waarom dan weer zo'n oefening". Het antwoord horen wij voor een deel van de commandant van de 13de pantserinfanteriebrigade, brigade ge neraal F. Brackel en lezen wij verder in „De Vier te Velde", het dagelijks verschijnende gestencilde bulletin van de divisie. Generaal Brackel. die wij aantroffon in een stelling even ten noor den van Peine en die wel even tijd had om te praten omdat hij ver op zijn schema vooruit was, zegt: „Je moet wel ieder jaar oefenen omdat je ieder jaar opnieuw met andere mensen moet werken. Je krijgt als het ware steeds weer een nieuwe „leergang". Het feit dat de generaal zo rijkelijk op tijd was bleek voor een groot deel te danken aan het feit dat de hele bevoorrading, de aanvoer van olie en benzine, van eten en drinken, van munitie, noem maar op, ook op tijd was binnengeko men zodat zijn troepen, ruim 4000 man met zo'n duizend voertuigen, niet be hoefden te wachten. En dat facet vorm de nu juist een van de belangrijkste onderdelen van de oefening. Belangrijk was ook, behalve de aan voer van alles wat de man nodig heeft, de mogelijkheid tot ontplooiing van ei gen initiatief van de man, een zaak die bij het optreden van een modern leger dat vaak in kleine onderdelen moet ope reren, van groot belang is. Als voorbeeld daarvan vertelde majoor Dehue, de voorlichtingsofficier, een aardig staal- Generaal-majoor C. Knuist bekijkt tje. kritisch het oprukken van een on- Men verwachtte op een gegeven mo- derdeel van zijn divisie, waarover hij ment, ergens in een vrij afgelegen sinds kort het bevel voert. streek, de komst van een paar drie tonners met voorraden. De wagens kwamen allemaal met vrij korte tus senpozen in de stelling aan, behalve die van een bepaalde chauffeur. Na ge ruime tijd te hebben gewacht werd de marechaussee gewaarschuwd, er kon de man wat zijn overkomen. Ongeveer anderhalf uur te laat kwam de chauf feur toch in de stelling aan. „Ik werd op een gegeven moment moe", ver klaarde de man, „heb toen mijn wagen aan de kant van de weg gezet en ben even gaan pitten". De bevelvoerende commandant gaf toe dat dit beter was dan in oververmoeide toestand een wa gen te besturen. Resultaat: de chauf feur kreeg geen „douw", maar een pluim. Hoe belangrijk overigens het op tijd eten, drinken en slapen wel is bij zo'n oefening, waarbij over vreemde wegen moet worden gereden, blijkt ook uit het geval van de chauffeur die weinig of niets gegeten had, in plaats daarvan maar een biertje had gedronken, door een lange rit bovendien vermoeid was geraakt en in die toestand een vrij ernstig ongeluk had veroorzaakt. Ook dat komt voor. Persoonlijk initiatief werd ook getoond bij het onderhouden van de verbindingen, in bergachtig landschap altijd een moeilijke zaak. Als de verbindingen wegvielen, klom men sommige radio-experts met hun apparaat op een ruïne of een water toren ergens hoog in de bergen en kon den daardoor vaak hun radiobereik met vele tientallen kilometers opvoeren. Bijna aan een gedenkwaardig jubile um was de sergeant eerste klasse K. Giese uit het Duitse plaatsje Hohne, waar ook Nederlandse troepen liggen, toe. Bij Burgstemmen aan de Leine, westelijk van Hildesheim, troffen wij de sergeant aan op het moment dat hij juist voor de veertienhonderd- en zoveel ste maal met zijn brugleggende tank „Alfa Centauri" een oeververbinding tot stand brpcht. Dat was voor de Duitse T.V. reden genoeg om de „ju bilaris" te filmen. Insiders vertelden ons dat deze ser geant in staat is om zonder licht en met gesloten luiken in het duister een brug te leggen. Een waardevol man bij zo'n oefening. Het was ook ergens aan de Leine dat we sergeant Van Boven als bij die lange afstanden en bij het ge bruik van veel wegen extra veel bor den vergt. Dan de behandeling en af werking van verkeersongevallen. Ge lukkig waren het er niet zo bar veel en veelal dan nog van minder ernstige aard. Overigens heeft men zo de in druk bij de marechaussee, dat het aan tal ongelukken, globaal gezien, zich de laatste jaren in dalende lijn beweegt. Vergelijkingen treffen is altijd een moeilijke zaak omdat de omstandighe den ieder jaar anders zijn, er steeds andere chauffeurs op de wagens komen en ook 't aantal oefenende troepen niet steeds gelijk is. „Wij kunnen heel goed merken dat er van hogerhand sterk de nadruk op is gelegd om de verkeers veiligheid zoveel mogelijk te bevorde ren", aldus een marechaussee-officier. En dan is er natuurlijk ook de taak van het beveiligen van allerlei militaire op stellingen, stafkwartieren, wagenparken en wat al niet. Dat dit geen over bodige luene is blijkt uit het feit dat er altijd wel nieuwsgierigen zijn bij troe penconcentraties en bivakken waaron der natuurlijk ook wel die het zo nauw niet nemen met het mijn en dijn. Een voorname taak is toebedeeld ge weest aan de Technische Dienst die voor deze oefening verschillende com pagnieën heeft ingezet. Overmatig druk hebben de technici, onder wie tal van Technisch Specialisten, het echter niet gehad. Afgezien van twee grote vracht wagens die moesten worden afgevoerd omdat ze te zwaar beschadigd waren, bleef het „aanbod" van reparaties, van groot tot klein; beperkt tot iets meer dan twee procent. Wij waren er getui gen van dat het verwisselen van een motor van een Munga-jeep, waarmee doorgaans ruim een uur is gemoeid, in een kleine twintig minuten kon worden verricht. Een zwaar rupsvoertuig waar van het voorgeschreven onderhoud ze ker drie dagen vergt, kon hier tijdens de oefening in nauwelijks 36 uur weer bedrijfsklaar worden gemaakt. Belangstelling voor de oefening „To renvalk" werd van verschillende zij den getoond. Zo kwam de commandant van het Eerste Legerkorps, generaal L. A. Savalle een kijkje nemen. Ook generaal-majoor F. B. Meijnderts van Ook helikopters, behorende tot de groep lichte vliegtuigen van het eerste legerkorps, hebben aan de oefe ning Torenvalk deelgenomen. Een officier laat generaal Knuist zien hoever men al is gevorderd met de op mars. de staf van Northag, oud-commandant van de divisie, was aanwezig, evenals de Duitse militaire attaché in ons land, Oberst-leutnant Freiherr Von Thielmann. Tegen het weekeind kwam nog een groep leden van „Mars et Mer- curius", een club van vooraanstaande figuren uit. het bedrijfsleven, meestal gewezen officieren, naar het oefenter rein toe. De prestaties, bij de oefening Toren valk, waarover natuurlijk lang niet al le gegevens binnen zijn, wet tigen de indruk dat, in samenwerking met Duitse militairen, Politie en voor al ook de burgerij er weer een goed stuk werk is geleverd. Belangrijk is dat vast is komen te staan dat de pa raatheid van het Nederlandse aandeel in de Navo op een hoog peil staat. TIELVerdachte J. E. M. uit Gouda begreep er helemaal niets meer van, gisteren tijdens de zitting van 't kanton gerecht. Hij zou op 10 april van dit jaar op de rijksweg bij Deil de maxi mumsnelheid van 50 km hebben over- ■chreden. „Maar de man die me voor die overtreding verbaliseerde kon niet weten dat ik erin zat, omdat hij niet zelf gezien had dat ik harder heb gereden. Bovendien kan ik de overtreding niet begaan hebben, omdat de weg geblok keerd was door voor mij rijdende vracht auto's". Verschillende agenten legden hem uit dat een controlepost door mid del van draden registreert dat een auto te hard rijdt. De kenmerken van die auto worden doorgegeven aan de op vangpost die een eindje verderop staat en pas als de controleurs hebben ge zien dat de juiste auto wordt aange houden stellen zij de meter opnieuw in. J. E. M. had met deze uitleg geen vrede. Volgens hem moest een andere auto voor dezijne aangezien zijn. Maar de getuige-verbalisant verklaarde dat alleen die auto's aangehouden worden die rijden zonder dat er andere auto's in de buurt zijn, om vergissingen uit te sluiten. „En onze meter wordt in gesteld op 70, ongeveer 150 meter voor bij het bord waar de 50 km ingaan en eerder op de weg is al aangekon digd dat u vaart moest minderen" Officier en kantonrechter waren al eens ter plaatse gaan kijken en hadden ge constateerd dat de metingen met de grootste zorgvuldigheid werden ver richt. De officier eistte f 60,- boete, de kantonrechter ging daarmee akkoord. G.B. van L. had onder het oog van de politie een auto ingehaald, op een weg waar dit verboden was. Maar hij was zich daarvan bewust. „Die auto voor mij, duidelijk een zondagsrijder, remde af. Sommige mensen remmen altijd af als ze politie zien staan. Maar die auto bracht mij daardoor in ge vaar en het enige wat ik kon doen om er niet tegenop te rijden, was er voor bij gaan." Volgens de agent die hem aanhield en verbaal opmaakte en nu voor het kantongerecht getuigde, was er geen sprake van gevaar en had Van L. bovendien de maximumsnelheid over treden. De officier van justitie achtte het mogelijk dat de auto die afremde voor politiecontrole vreesde, maar van een noodsituatie was volgens hem geen sprake. „U reed te dicht op de auto." Hij eistte f 25 boete, de kantonrechter sloot zich daarbij aan. Bij de voorrangskruising bij Keste- ren naar de Noord-Zuid route stopte J.H.B. op 11 maart van dit jaar niet voor de stopstreep, maar achter een vrachtauto, die tegen de as van de weg stilstond. J.H.B passeerde de vracht auto rechts en reed zonder weer te stoppen de weg op. Even verderop werd hij door een politieagent aangehouden en geverbaliseerd. Het was al de twee de keer dat de zaak voorkwam, maar ook nu kon men het niet eens worden. De officier vond verdachte minder po sitief in zijn beweringen dan vorige keer, toen de verbalisant niet als ge tuige aanwezig was, en achtte beide ten laste gelegde feiten bewezen. Voor het niet stoppen eiste hij f 50 boete, voor het rechts passeren f 25. De kanton rechter veroordef'de conform de eis. Thomas van der L. uit Kesteren moest voor het kantongerecht komen omdat hij met zijn vrachtwagen op de Provinciale Weg in Kesteren de indruk had gewekt dat hij linksaf wilde gaan maar plotseling naar rechts ging. Een achter hem rijdende Volkswagenbusje probeerde een ongeluk te voorkomen door ook naar rechts uit te wijken, maar de vrachtauto en het busje ram den elkaar. Het busje kwam in de sloot terecht. De inzittenden die geen letsel opliepen stonden als getuige voor het gerecht. Van der L. ontkende alle schuld hij hield vol dat hij voorgesorteerd had en de richtingaanwijzer naar rechts had uitgestoken. De officier hechtte echter meer waarde aan verklaringen van beide getuigen en veroordeelde tot f 80 boete, nadat hij verdachte duide lijk had gemaakt dat je in bepaalde gevallen wel mag inhalen op een kruispunt. Van der L. werd conform de eis veroordeeld.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1969 | | pagina 9