Oefening „Torenvalk" bewees het
Automobilist begreep werking
van gatsometers niet.
't Lijkt wel of ik
zuiniger leef.
Algemene Bank Nederland
KANTONGERECHT TIEL
Verbindingen vergen extra zorg
VARIATIE
VEILIGER
INITIATIEF
MET OGEN DICHT
BEZOEK
Zondagsrijder
Stopstreep
Links
Elke maand was 't hetzelfde
de twintigste alles op
Je denkt iedere keer, laat ik nu
zuiniger zijn, maar het geld vliegt
door je vingers.
Toen komt Wim met 't idee zijn salaris
voortaan op een salarisrekening
bij de ABN te laten komen.
Niks hoor, dacht ik eerst, ik heb
't veel liever in handen.
Maar Wim zeigeld op een bank geef
je minder gauw uit en het brengt
nog V/z% rente op ook.
't Geld ligt nu al drie maanden
niet meer thuis.
Ik laat de bank mijn gas en licht en
huur en zo betalen en ik doe
boodschappen met betaalcheques in
plaats van kontant geld.
En wat zo gek is, ik hou af en toe
wat over. Dat lukte me vroeger nooit.
•1 ftlt/ptK*' Vè' - N m*
aaa - - WOENSDAG 27 AUGUSTUS 1969
sterkste wapens moderne soldaat
commandant van een groep genisten
aantroffen. Hij had juist een paar man
op de uitkijk gezet en was met. de rest
bezig ,,even een brugje te ploffen", of
beter gezegd met een (denkbeeldige)
explosieve lading een brug voor de op
rukkende vijand onbruikbaar te maken.
Dat de brug „eruit" was bleek uit een
bordje met „vernield" erop dat overi
gens door weinige weggebruikers werd
opgemerkt. Wel door de hulpleiders van
de oefening, van wie er meer dan
negentig in touw waren.
(Van een onzer redacteuren)
CAPELLEHAGEN, West-Duitsland „Een machtig grote oefening", zegt
soldaat F. M. van Harlingen van de staf van het Eerste Legerkorps, nadat wij
hem, bij het inrijden van de poort van het kazernecomplex „Neuenhagen", ge
vraagd hebben hoe het met de oefening van de Vierde Divisie gaat waarvoor,
onder de codenaam „Torenvalk", al verschillende dagen een kleine elfduizend
man in de weer zijn. „Maar wel koud", voegt hij eraan toe, daarmee tevens
aangevende dat er van stagnaties door de warmte, waarmee overigens door de
staf van de divisie rekening was gehouden, geen sprake is geweest. Van onder
deelscommandanten horen wij dat er nauwelijks schade aan de wagen is toe
gebracht, dat er betrekkelijk weinig ongelukken zijn gebeurd en dat de herstel
compagnieën niet zo bar veel werk te doen hebben.
Een kijkje bij een bev oor rading s-
punt van de vierde divisie ergens
in Duitsland. Rechts de uitgifte van
benzine, links een AMX-rupsvoertuig
waarvan de bemanning zich al ver
zekerd heeft van uit Nederland aan
gevoerd witbrood, links op de tank.
Bijzonder gevarieerd werk bij zo'n
grote oefening heeft de marechaussee.
Dat zijn de mensen die. ook ambtshal
ve, met de Duitse politie te maken
krijgen, met de Duitse burgerij. En echt
niet louter om nare klusjes te klaren.
Want die zijn er niet zo bar veel in
'n streek waar de bevolking beslist niet
onsympathiek tegenover de Nederlan
ders staat al zijn er wel plaatsen waar
men t.a.v. oefeningen door Navo-troe-
pen in 't algemeen, wel wat verzadigd
is. De marechaussee, ongeveer twee
honderd man van dat wapen „speelde"
Torenvalk mee, moet een speciale be
wegwijzering aanbrengen voor de ko
mende troepen. In de omgeving van
Apeldoorn zijn we met die bordjes wel
vertrouwd, ook elders op de Veluwe
zien we ze wel, zwarte, rechthoekige
borden met een witte cirkel waarin een
zwarte pijl de juiste richting aangeeft.
Het plaatsen van die borden is een
heel secuur karwei. Een fout kan de
grootste narigheid veroorzaken.
Voorts moet de marechaussee zor
gen dat het civiele verkeer, hoe weinig
intensief dat in het oefeningsgebied ook
moge zijn, geen last ondervindt van de
militaire voertuigen. Het bewijzeren
van routes bij verplaatsingen hetgeen
De kazerne „Neugenhagen", boven
op een der toppen van het Ith-gebergte
ten zuiden van Hameien aan de ooste
lijke oever van de Weser gelegen, is
de laatste standplaats van de staf van
de divisie, die in de afgelopen dagen
over vrij grote afstanden door het ge
bied tussen Elbe en Weser is getrok
ken om te zien hoe mensen en materi
aal zich zouden houden op lange dag
marsen. Iet» dergelijks is al eens meer
beproefd, zij het dat de aeeenten iets
anders lagen. Dat gebeurde bij de het
vorige jaar gehouden oefening „Ko
ningsgambiet" die zich in dezelfde
streek afspeelde. Waarom dan weer
zo'n oefening".
Het antwoord horen wij voor een
deel van de commandant van de 13de
pantserinfanteriebrigade, brigade ge
neraal F. Brackel en lezen wij verder
in „De Vier te Velde", het dagelijks
verschijnende gestencilde bulletin van
de divisie. Generaal Brackel. die wij
aantroffon in een stelling even ten noor
den van Peine en die wel even tijd
had om te praten omdat hij ver op zijn
schema vooruit was, zegt: „Je moet
wel ieder jaar oefenen omdat je ieder
jaar opnieuw met andere mensen moet
werken. Je krijgt als het ware steeds
weer een nieuwe „leergang". Het feit
dat de generaal zo rijkelijk op tijd was
bleek voor een groot deel te danken
aan het feit dat de hele bevoorrading,
de aanvoer van olie en benzine, van
eten en drinken, van munitie, noem
maar op, ook op tijd was binnengeko
men zodat zijn troepen, ruim 4000 man
met zo'n duizend voertuigen, niet be
hoefden te wachten. En dat facet vorm
de nu juist een van de belangrijkste
onderdelen van de oefening.
Belangrijk was ook, behalve de aan
voer van alles wat de man nodig heeft,
de mogelijkheid tot ontplooiing van ei
gen initiatief van de man, een zaak die
bij het optreden van een modern leger
dat vaak in kleine onderdelen moet ope
reren, van groot belang is. Als voorbeeld
daarvan vertelde majoor Dehue, de
voorlichtingsofficier, een aardig staal-
Generaal-majoor C. Knuist bekijkt tje.
kritisch het oprukken van een on- Men verwachtte op een gegeven mo-
derdeel van zijn divisie, waarover hij ment, ergens in een vrij afgelegen
sinds kort het bevel voert. streek, de komst van een paar drie
tonners met voorraden. De wagens
kwamen allemaal met vrij korte tus
senpozen in de stelling aan, behalve
die van een bepaalde chauffeur. Na ge
ruime tijd te hebben gewacht werd de
marechaussee gewaarschuwd, er kon
de man wat zijn overkomen. Ongeveer
anderhalf uur te laat kwam de chauf
feur toch in de stelling aan. „Ik werd
op een gegeven moment moe", ver
klaarde de man, „heb toen mijn wagen
aan de kant van de weg gezet en ben
even gaan pitten". De bevelvoerende
commandant gaf toe dat dit beter was
dan in oververmoeide toestand een wa
gen te besturen. Resultaat: de chauf
feur kreeg geen „douw", maar een
pluim.
Hoe belangrijk overigens het op tijd
eten, drinken en slapen wel is bij zo'n
oefening, waarbij over vreemde wegen
moet worden gereden, blijkt ook uit het
geval van de chauffeur die weinig of
niets gegeten had, in plaats daarvan
maar een biertje had gedronken, door
een lange rit bovendien vermoeid was
geraakt en in die toestand een vrij
ernstig ongeluk had veroorzaakt. Ook
dat komt voor. Persoonlijk initiatief
werd ook getoond bij het onderhouden
van de verbindingen, in bergachtig
landschap altijd een moeilijke zaak.
Als de verbindingen wegvielen, klom
men sommige radio-experts met hun
apparaat op een ruïne of een water
toren ergens hoog in de bergen en kon
den daardoor vaak hun radiobereik met
vele tientallen kilometers opvoeren.
Bijna aan een gedenkwaardig jubile
um was de sergeant eerste klasse K.
Giese uit het Duitse plaatsje Hohne,
waar ook Nederlandse troepen liggen,
toe. Bij Burgstemmen aan de Leine,
westelijk van Hildesheim, troffen wij
de sergeant aan op het moment dat hij
juist voor de veertienhonderd- en zoveel
ste maal met zijn brugleggende tank
„Alfa Centauri" een oeververbinding
tot stand brpcht. Dat was voor de
Duitse T.V. reden genoeg om de „ju
bilaris" te filmen.
Insiders vertelden ons dat deze ser
geant in staat is om zonder licht en met
gesloten luiken in het duister een brug
te leggen. Een waardevol man bij zo'n
oefening. Het was ook ergens aan de
Leine dat we sergeant Van Boven als
bij die lange afstanden en bij het ge
bruik van veel wegen extra veel bor
den vergt. Dan de behandeling en af
werking van verkeersongevallen. Ge
lukkig waren het er niet zo bar veel en
veelal dan nog van minder ernstige
aard. Overigens heeft men zo de in
druk bij de marechaussee, dat het aan
tal ongelukken, globaal gezien, zich de
laatste jaren in dalende lijn beweegt.
Vergelijkingen treffen is altijd een
moeilijke zaak omdat de omstandighe
den ieder jaar anders zijn, er steeds
andere chauffeurs op de wagens komen
en ook 't aantal oefenende troepen niet
steeds gelijk is. „Wij kunnen heel goed
merken dat er van hogerhand sterk
de nadruk op is gelegd om de verkeers
veiligheid zoveel mogelijk te bevorde
ren", aldus een marechaussee-officier.
En dan is er natuurlijk ook de taak van
het beveiligen van allerlei militaire op
stellingen, stafkwartieren, wagenparken
en wat al niet. Dat dit geen over
bodige luene is blijkt uit het feit dat er
altijd wel nieuwsgierigen zijn bij troe
penconcentraties en bivakken waaron
der natuurlijk ook wel die het zo nauw
niet nemen met het mijn en dijn.
Een voorname taak is toebedeeld ge
weest aan de Technische Dienst die
voor deze oefening verschillende com
pagnieën heeft ingezet. Overmatig druk
hebben de technici, onder wie tal van
Technisch Specialisten, het echter niet
gehad. Afgezien van twee grote vracht
wagens die moesten worden afgevoerd
omdat ze te zwaar beschadigd waren,
bleef het „aanbod" van reparaties, van
groot tot klein; beperkt tot iets meer
dan twee procent. Wij waren er getui
gen van dat het verwisselen van een
motor van een Munga-jeep, waarmee
doorgaans ruim een uur is gemoeid, in
een kleine twintig minuten kon worden
verricht. Een zwaar rupsvoertuig waar
van het voorgeschreven onderhoud ze
ker drie dagen vergt, kon hier tijdens
de oefening in nauwelijks 36 uur weer
bedrijfsklaar worden gemaakt.
Belangstelling voor de oefening „To
renvalk" werd van verschillende zij
den getoond. Zo kwam de commandant
van het Eerste Legerkorps, generaal
L. A. Savalle een kijkje nemen. Ook
generaal-majoor F. B. Meijnderts van
Ook helikopters, behorende tot de
groep lichte vliegtuigen van het
eerste legerkorps, hebben aan de oefe
ning Torenvalk deelgenomen. Een
officier laat generaal Knuist zien
hoever men al is gevorderd met de op
mars.
de staf van Northag, oud-commandant
van de divisie, was aanwezig, evenals
de Duitse militaire attaché in ons
land, Oberst-leutnant Freiherr Von
Thielmann. Tegen het weekeind kwam
nog een groep leden van „Mars et Mer-
curius", een club van vooraanstaande
figuren uit. het bedrijfsleven, meestal
gewezen officieren, naar het oefenter
rein toe.
De prestaties, bij de oefening Toren
valk, waarover natuurlijk lang niet al
le gegevens binnen zijn, wet
tigen de indruk dat, in samenwerking
met Duitse militairen, Politie en voor
al ook de burgerij er weer een goed
stuk werk is geleverd. Belangrijk is
dat vast is komen te staan dat de pa
raatheid van het Nederlandse aandeel
in de Navo op een hoog peil staat.
TIELVerdachte J. E. M. uit Gouda
begreep er helemaal niets meer van,
gisteren tijdens de zitting van 't kanton
gerecht. Hij zou op 10 april van dit
jaar op de rijksweg bij Deil de maxi
mumsnelheid van 50 km hebben over-
■chreden. „Maar de man die me voor
die overtreding verbaliseerde kon niet
weten dat ik erin zat, omdat hij niet zelf
gezien had dat ik harder heb gereden.
Bovendien kan ik de overtreding niet
begaan hebben, omdat de weg geblok
keerd was door voor mij rijdende vracht
auto's". Verschillende agenten legden
hem uit dat een controlepost door mid
del van draden registreert dat een auto
te hard rijdt. De kenmerken van die
auto worden doorgegeven aan de op
vangpost die een eindje verderop staat
en pas als de controleurs hebben ge
zien dat de juiste auto wordt aange
houden stellen zij de meter opnieuw
in. J. E. M. had met deze uitleg geen
vrede. Volgens hem moest een andere
auto voor dezijne aangezien zijn. Maar
de getuige-verbalisant verklaarde dat
alleen die auto's aangehouden worden
die rijden zonder dat er andere auto's
in de buurt zijn, om vergissingen uit
te sluiten. „En onze meter wordt in
gesteld op 70, ongeveer 150 meter voor
bij het bord waar de 50 km ingaan
en eerder op de weg is al aangekon
digd dat u vaart moest minderen"
Officier en kantonrechter waren al eens
ter plaatse gaan kijken en hadden ge
constateerd dat de metingen met de
grootste zorgvuldigheid werden ver
richt. De officier eistte f 60,- boete, de
kantonrechter ging daarmee akkoord.
G.B. van L. had onder het oog van
de politie een auto ingehaald, op een
weg waar dit verboden was. Maar hij
was zich daarvan bewust. „Die auto
voor mij, duidelijk een zondagsrijder,
remde af. Sommige mensen remmen
altijd af als ze politie zien staan. Maar
die auto bracht mij daardoor in ge
vaar en het enige wat ik kon doen om
er niet tegenop te rijden, was er voor
bij gaan." Volgens de agent die hem
aanhield en verbaal opmaakte en nu
voor het kantongerecht getuigde, was
er geen sprake van gevaar en had Van
L. bovendien de maximumsnelheid over
treden. De officier van justitie achtte
het mogelijk dat de auto die afremde
voor politiecontrole vreesde, maar van
een noodsituatie was volgens hem geen
sprake. „U reed te dicht op de auto."
Hij eistte f 25 boete, de kantonrechter
sloot zich daarbij aan.
Bij de voorrangskruising bij Keste-
ren naar de Noord-Zuid route stopte
J.H.B. op 11 maart van dit jaar niet
voor de stopstreep, maar achter een
vrachtauto, die tegen de as van de weg
stilstond. J.H.B passeerde de vracht
auto rechts en reed zonder weer te
stoppen de weg op. Even verderop werd
hij door een politieagent aangehouden
en geverbaliseerd. Het was al de twee
de keer dat de zaak voorkwam, maar
ook nu kon men het niet eens worden.
De officier vond verdachte minder po
sitief in zijn beweringen dan vorige
keer, toen de verbalisant niet als ge
tuige aanwezig was, en achtte beide ten
laste gelegde feiten bewezen. Voor het
niet stoppen eiste hij f 50 boete, voor
het rechts passeren f 25. De kanton
rechter veroordef'de conform de eis.
Thomas van der L. uit Kesteren
moest voor het kantongerecht komen
omdat hij met zijn vrachtwagen op de
Provinciale Weg in Kesteren de indruk
had gewekt dat hij linksaf wilde gaan
maar plotseling naar rechts ging. Een
achter hem rijdende Volkswagenbusje
probeerde een ongeluk te voorkomen
door ook naar rechts uit te wijken,
maar de vrachtauto en het busje ram
den elkaar. Het busje kwam in de sloot
terecht. De inzittenden die geen letsel
opliepen stonden als getuige voor het
gerecht. Van der L. ontkende alle schuld
hij hield vol dat hij voorgesorteerd had
en de richtingaanwijzer naar rechts
had uitgestoken. De officier hechtte
echter meer waarde aan verklaringen
van beide getuigen en veroordeelde tot
f 80 boete, nadat hij verdachte duide
lijk had gemaakt dat je in bepaalde
gevallen wel mag inhalen op een
kruispunt. Van der L. werd conform de
eis veroordeeld.