70
Onvoorzien
en niet te
voorspellen
acties houden
aandacht van
de hele wereld
gevangen
In twee jaar tijds hebben de Arabische ter
reurorganisaties hun doel bereiktzij zijn over
de hele wereld bekend geworden en zij worden
gevreesd om hun onberekenbare acties.
Dit was het doel van El-Fatah en van de an
dere Arabische organisaties die na de verloren
oorlog tegen Israël in de zomer van 7967 werden
opgericht.
De werkwijze van deze terreurorganisatie
wijkt af van het gebruikelijke model dat ver
zetsbewegingen kiezenzij werken niet alleen
in het door de vijand bezette en in het vijande
lijke land, maar zij bewegen zich wereldwijd.
Elk land dat op enigerlei wijze met de Arabische
vijand Israël is verbonden, kan een terreurdaad
van de Arabische organisaties verwachten.
Startpunt
Jongeren
Verdeeldheid
Sympathie
Boekenwurmen
Vliegvelden
Niet in Frankrijk
Kwetsbaar
Groepjes
Studenten
Modern
■■I zaterdag 20 september 1969
Het 16-jarige Ara
bische jongetje dat
maandag een aanslag
pleegde in Den Haag.
De 23-jarige Leila Ali
Khaled, die een Ame
rikaans vliegtuig dwong
naar Damascus te vlie
gen.
Op het vliegveld van Zürich werd in februari een Arabi
sche terrorist door een Israëlische veiligheidsagent dood
geschoten.
TERREUR ALS PROPAGANDA
Uit de acties van de Arabische ter
reurorganisaties is inmiddels wel gebleken
dat de terreurdaden vooral gericht zijn op
het lawaai dat zij veroorzaken. Daardoor
blijft de hele wereld er doorlopend aan
denken dat de Arabieren het niet eens
zijn met de loop der geschiedenis in
het Midden-Oosten.
Dk propagandistisch karakter bleek
weer eens duidelijk van de week toen na
de aanslagen in Den Haag. Brussel en
Bonn, door het Volksfront ter bevrijding
van Palestina in Frankrijk een verkla
ring werd gepubliceerd waarin werd ver
teld: „Het Volksfront slaat toe waar en
wanneer het wil. Dit is opnieuw gebleken
in Den Haag. Brussel en Bonn waar een
geweldige schade werd aangericht aan Is
raëlische eigendommen".
Naar schatting worden thans zo'n 25.000
jonge Arabieren in kampen in Jordanië,
Syrië, Libanon an andere Arabische lan
den opgeleid om „waar ook ter wereld"
te worden ingezet.
mensen, die ijverig de communistische leer
meesters bestuderen en die naast de op
stand tegen Israël ook de opstand tegen de
klassieke Arabische heersers de olie
sjeiks en de priesterkaste in Saoedi-Arabië
voorbereiden.
Hoewel de strijd tegen Israël voor al
les gaat, raken de verzetsgroepen onderling
niet zelden slaags. Omdat men gewend is
met wapens om te gaan. worden de ideo
logische geschilpunten niet zelden met mi
trailleurkogels aangevallen en verdedigd.
De echte, getrainde strijders van de El-
Fatah verlaten het Midden-Oosten echter
zelden of nooit. Voor de terro
ristische acties in 't buitenland worden veel
al zeer jonge mensen uitgezocht, die zo
geestdriftig de Arabische zaak zijn toege
daan dat ze grote risico's willen nemen en-
vatbaar zijn voor holle leuzen.
Voordat zij op een actie naar het bui
tenland worden gebonden, wordt hun ver
teld dat ze niet bang moeten zijn voor
arrestatie. In de niet-Israëlische landen
zullen ze na arrestatie hoogstwaarschijn
lijk spoedig worden vrijgelaten en mocht
dat niet gebeuren dan behoeven zij slechts
te wachten op de zegevierende Arabische
legers die hen wel zullen komen bevrijden.
Een van de onderdelen van het Volks
front is de Ho Tsji Minh-brigade, die in
een kamp in Libanon wordt opgeleid. Al
le leden van deze brigade zijn jonger dan
zestien jaar. maar zij zijn zeer bedreven
in het wapengebruik. speciaal in het wer
pen van handgranaten en in het aanbren
gen van explosieven.
Er heerst echter grote verdeeldheid in de
rijen der Arabische vrijheidsstrijders. Men
kan zes of zeven organisaties onderschei
den die wel alle tegen Israël zijn. maar
die elkaar onderling ook naar het leven
staan. Bijzonder goed georganiseerd is de
uiterst linkse vleugel van het Arabische
verzet: de aanhangers van dit rode ver
zet hebben weinig waardering voor de
terroristische daden van de jeugdbenden
die worden geleid door Arabieren uit de
maatschappelijke middenklas. „Wat de
middenstanders die kinderen in Europa la
ten doen is alles bluf. koude drukte, zon
der enig praktisch resultaat voor ons on
gelukkig volk", zeggen de linkse verzets
Als startpunt voor de acties in Europa
gebruiken de organisaties bij voorkeur Li
banon, waar de belangrijkste luchthaven
van de Arabische wereld, Beiroet, ligt.
Op het vliegveld van Beiroet kan iedere
verzetsgroep ongehinderd een kaartje ko
pen naar een Europees land en men kan
zich op de luchthaven tevens voorzien van
de vreemde valuta die men voor een be
paalde actie denkt nodig te hebben.
Natuurlijk kost 't Arabische verzet han
denvol geld. Dit geld wordt bijna als be
lasting geïnd in de Arabische landen. Zo is
het bekend dat sinds de oorlog in de zomer
van 1967 door Koeweit ruim 120 miljoen
gulden aan de verzetsorganisaties werd be
taald; Libië gaf meer dan 75 miljoen gul
den en Saoedi-Arabië ongeveer 60 miljoen
gulden. Ook de rijkste oliesjeiks aan de
Perzische Golf worden regelmatig gemaand
toch vooral de Palestijnse bevrijdingsbe
weging te blijven steunen. Voorts worden
de organisaties gratis voorzien van wapens
uit Egypte. Syrië. Irak, Algerije en China
Ook uit Indonesië, uit Maleisië en Pakistan
schijnen geld en wapens te komen.
Tenslotte vinden de Arabische guerrilla's
veel sympathie bij uiterst linkse groepen
in Europa vooral in studentenkring vin
den zij aanhangers die hen niet alleen met
ield steunen maar die ook bereid zijn per
soonlijk aan de desperate acties mee te
doen.
Deze zomer reisden enkele tientallen
Duitse studenten naar het Midden-Oosten.
Men vreesde dat zij zich daar zouden laten
inlijven bij de El-Fatah. Onlangs zijn de
studenten teruggekomen naar 't schijnt
nogal teleurgesteld. Zij hadden in het Mid
den-Oosten een weerklank verwacht voor
hun maatschappijopvattingen, maar zij
vonden er slechts een enghartig nationalis
me, de grootste gruwel voor een linkse stu
dent.
Ook de Arabieren schijnt het bezoek van
de Duitse studenten niet zo goed te zijn
bekomen: men spreekt in de Arabische
kampen nog steeds wat verbaasd over „die
were!»' de boeken- •rnien"
Hoewel de Arabische verzetsorganisaties
in het Midden-Oosten bloedige en zeer fa
natieke acties tegen Israël ontketenden,
stelt 't optreden van hun .jeugdbewegingen'
in het buitenland niet zo erg veel voor. De
acties zijn meer berekend op het kweken
van onrust en het baren van opzien, dan
dat zij erop zijn gericht terroristisch effent
te oogsten.
Op 26 december 1968 viel een comman
do op het vliegveld van Athene met machi
nepistolen een toestel van de Israëlische
luchtvaart aan; een passagier werd gedood
en een stewardess gewond.
Op 18 februari 1969 vond hetzelfde
plaats op het vliegveld van Zürich; hier
werd een lid van de bemanning gedood en
enkele passagiers werden gewond. Door 't
snel reageren van een lid van de Israëli
sche geheime dienst viel er toen ook een
dode onder de terroristen.
Op 23 juli 1968 dwongen Arabische ter
roristen een vliegtuig van de Israëliërs
koers te zetten naar Algiers; op 29 aug.
1969 werd een Amerikaans vliegtuig op
weg naar Tel Aviv, gedwongen koers te
zetten naar Damascus.
Opvallend is dat er in Frankrijk geen
Arabische terreurdaden worden bedreven.
Frankrijk voert een pro-Arabische politiek
en de Arabieren voelen er niets voor de
goodwill in Frankrijk te verspelen.
Zij begrijpen dat Frankrijk niet lang
sympathie zou blijven voelen voor de Ara
bieren wanneer Arabische kinderen naar
Frankrijk werden gestuurd om daar met
handgranaten te gaan gooien.
Veel kwetsbaarder is Engeland, waar de
Joodse gemeenschap ruim vierhonderddui
zend mensen telt. In de afgelopen twee jaar
zijn er doorlopend in Engeland aanslagen
uitgevoerd, meestal op loodse instellingen
of de eigendommen van Joden. Veel slacht
offers vallen er bij dergelijke aanslagen
niet, maar zij blijven een bron van grote
onrust en dat is nu precies wat de Arabie
ren voor ogen staat.
Het is bijna onmogelijk de leden van dt
Arabische jongetjes uit een vluchtelingenkamp in Jor
danië worden al op jeugdige leeftijd geschoold als guerrilla
strijders. Uit hun rangen rekruteren de Arabische terreur
organisaties de mannetjes die het vuile werk bij de aanslagen
moeten opknappen.
Arabische verzetsorganisaties tijdig te her
kennen. Europa is niet in oorlog et\ dus
wordt niet iedere vreemdeling die 'n Euro
pees land binnenkomt, aan een uitgebreid
onderzoek onderworpen. Dat zou technisch
onmogelijk zijn.
Trouwens zelfs het uitgebreidste onder
zoek zou falen, want de Arabische terroris
ten komen een land binnen via de gewone
lijntoestellen als student of als jong echt
paar op huwelijksreis.
De Arabieren vermijden het tot nu toe
angstvallig om in Europese landen actie
groepen op te richten en hoofdkwartieren
in te stellen. Voor elke actie sturen zij een
speciale groep meestal niet groter dan
drie of vier man van het Midden-Oosten
naar Europa. Deze groepjes krijgen door
gaans drie opdrachten mee. Als zij één
van deze taken hebben volbracht, kunnen
zij als helden naar het Midden-Oosten te
rugkeren, tenzij ze natuurlijk door de ac
tie hup vrijheid hebben verloren. Dan zijn
ze martelaar geworden.
De Arabische studenten en de Arabische
arbeiders die voor langere tijd in Europa
vertoeven, zijn doorgaans niet direct bij de
terreurdaden betrokken. Wel wordt er on
der hen propaganda gevoerd voor de Ara
bische zaak en zij worden ook gebruikt
voor agitatie in het land waar zij te gast
zijn.
In West-Duitsland pogen Arabische stu
denten, gesteund door Westduitse studen
ten, vergaderingen van Israëliërs te versto
ren. Als de Israëlische ambassadeur er
gens het woord zal voeren kan hij er op re
kenen dat deze groepen hem het spreken
onmogelijk zullen pogen te maken door
spreekkoren aan te heffen, waarbij dan
wordt geroepen: El Fatah of Ho Tsji Minh,
al naar gelang de ideologische geaardheid
van de schreeuwende groep.
De guerrilla van de El-Fatah en van de
indere Arabische organisaties is modern in
gesteld, maar soms breekt er iets door van
Je valse romantiek die vroeger dergelijke
organisaties omhulde.
El-Fatah wordt in Londen vertegenwoor
digd door een mooie, jonge vrouw die als
camouflage een keurige baan heeft op een
reisbureau.
ZE
