Vijftig jaar geleden trad de warenwet in werking
met haard
ARTS KAN INGRIJPEN BIJ
KINDERMISHANDELING
DOOR DE OUDERS
GOED
GEMUTST
De blokhak kan wel degelijk sierlijk zijn
L
Uw haartje in een staartje
Uló
PINDAKAAS
ETIKETTEN
JAMS
V oorraadschuur
van vergiften
Zweetvoeten
Pijlsnel buffet
Vroeg
Zoals Romeinse
haarstylist 't ziet
Emancipatie en
hoffelijkheid
WAKEN OVER ONS
DAAGLIJKS ETEN
U. ik en de buurvrouw, wij eten of gebruiken ongetwijfeld allemaal iets dat
minder bevorderlijk is voor de gezondheid. Wij weten het alleen (nog) niet.
Maar we kunnen op dit moment niet meer vergiftigd worden door arsenicum
die in het behang zit Koffiestroop bevat geen twintig procent steenkoolgruis
meer, brood meel geen porceleinaarde en haarwater geen rattenkruid en soda,
zoals aan het begin van deze eeuw. Wij hebben daarvoor een wet achter ons
en die wet viert vandaag over zes dagen haar vijftigste verjaardag: de Waren
wet.
Toen die wet vijftig jaar geleden
in werking trad, was te net zo brood
nodig als op dit moment, de tijd met
rijn moderne verpakkingsmiddelen,
conserveer- en kleurmiddeien, koel
cellen, chemische bestrijdingsmiddelen,
Vapona-strips en zoetstoffen.
,.Maar vijftig jaar geleden kon je
werkelijk spreken van geweldige mis
standen overal", zegt in Leidschen-
dam drs. P. H. Berben, die daar zijn
bureau heeft staan in een flat van het
ministerie van Sociale Zaken en Volks
gezondheid.
De heer Berben, die inspecteur van
de volksgezondheid is, vertelt daar ach
teraan: „Men trok toen eerst ten strij
de tegen de melk, waarin men mest,
haren en de meest vreselijke dingen
kon aantreffen, tegen het brood dat
nauwelijks brood mocht heten. Kort
om: men begon met de meest elemen
taire levensmiddelen, omdat men er
gens moest beginnen".
Het wil allemaal niet zeggen, dat
er helemaal geen controle was in de
tijd waarin er nog geen Warenwet
was en waarin bijvoorbeeld lepels en
vorken rustig voor negentig procent
uit giftig metaallood konden bestaan.
In de grootste steden en hun omge
ving opereerden er al plaatselijke keu-
ringsdiensten-van-waren die elk zo
hun eigen minimumeisen hadden voor
bepaalde levensmiddelen en waren.
Het waren die keuringsdiensten,
we hebben er op dit moment zes
tien die belast werden met het con
troleren van de naleving van de Wa
renwet, toen die in 1919 in werking
trad.
En wat is nu precies de Warenwet?
„Op zichzelf maar een heel dun
boekwerkje", zegt drs. Berben in Leid-
schendam, „maar by die Warenwet zyn
in de loop der jaren dikke bundels uit
voeringsbesluiten gevoegd. Men zou
het bijvoegsels kunnen noemen. Ze
hebben als voordeel dat niet steeds de
Warenwet zelf gewijzigd hoeft te wor
den, wanneer we bijvoorbeeld zoals
op dit moment minimum eisen heb
ben opgesteld voor kosmetische pro-
dukten".
De Warenwet is gebaseerd op twee
dingen: de volksgezondheid en de eer
lijkheid in de handel.
„Die eerlijkheid in de handel bete
kent bijvoorbeeld dat een pakje mar
garine een half pond moet wegen en
dat die margarine uit tachtig procent
vet moet bestaan, wil het de naam mar
garine verdienen", aldus de heer Ber
ben. „Maar dit zijn het soort gegevens
waar de fabrikanten zich in deze tijd
zeer zeker aan houden, al was het al
leen al om hun naam ndet in diskrediet
te brengen".
En intussen wordt het boek Waren
wet en bijvoegsels hoe langer hoe dik
ker, niet alleen omdat de keuringsdien
sten van waren met hun keurmeesters
en laboratoria zich steeds meer bezig
moeten houden met nieuwe produkten,
maar ook wel door „plotselinge ont
dekkingen".
De Planta-affaire was een van die
plotselinge verschijnselen.
Zo was er drie jaar geleden de af
faire-pindakaas. Men ontdekte kanker
bij dieren die pinda's hadden gegeten
waarin afiatoxine voorkwam, een gif
dat ontstaat door onder meer een
schimmel dat op vochtig geworden pin
danoten voorkomt.
Dat de zaak ook voor mensen zeer
schadelijk kon zijn, kon niet worden
aangetoond, maar in Nederland nam
men het zekere voor het onzekere en
deed een uitvoeringsbesluit bij de Wa
renwet, waarin werd bepaald dat in
alle voor menselijk gebru'k bestemde
pindakaas afiatoxine niet aantoonbaar
aanwezig mag zijn.
Nog zo'n plotselinge ontdekking was
de affaire haringworm en zo was er
ook een onderzoek inzake „zoetjes"
voor in de koffie.
„Toen de zoetstoffen onlangs in op
spraak raakten was er een bepaalde
stroming in de richting: de zoetjes, de
cyclamaten, verbieden", zegt de heer
Berben.
„Wel, in de laboratoria heeft men
geen aanwijzing gekregen dat die zoet
jes schadelijk kunnen zijn voor men
sen. In zo'n situatie gaan wij uiteraard
niet de zoetjes verbieden, dat zou zeer
onjuist zijn".
De Keuringsdiensten van waren be
moeien zich op dit moment uiteraard
met meer met alles, zou men kun
nen zeggen en zelfs met meer dan er
op dit moment is.
Zo pleit drs. Berben, de man die
hand in hand gaat met deWarenwet,
voor meer aanduidingen op etiketten.
„Weet u bijvoorbeeld het verschil
tussen huishoudjam en extra jam?",
vraagt hij. „Het een is duurder en mis
schien ook elkkerder, zult u denken,
maar dat verschil hangt voornamelijk
op het vruchtbestanddeel in die jams.
Wel, als dat vruchtbestanddeel nu
eens op het etiket werd vermeld, zou
dat een mooi stuk voorlichting zijn.
Idem met bijvoorbeeld gemengde vlees-
middelen. Weet u hoeveel worst er pre
cies zit in een blik kant-en-klaar-huts-
pot? U gaat af op het plaatje op het
etiket en moet maar afwachten of het
stukje worst groot of klein is. Zet het
tr op, dan heeft iedere koper meteen
zekerheid".
En dat allemaal omdat wij, de da
mes en heren klant, in deze tijd veel
vuldig zaken kopen waarvan we nau
welijks weten wat erin zit. Nauwelijks
kunnen weten ook, al vindt drs. Ber
ben dat we best iets oplettender mogen
worden.
AMSTERDAM De arts xal bij
eerste vermoeden voor hem per
soonlijk wellicht zekerheid van een
nog geringe mishandeling van een
kind door zijn ouders zich van aangifte
daarvan bij de justitie moeten onthou
den. Het behoort echter wel tot de
taak van de arts, hierop kan niet ge
noeg de nadruk worden gelegd, in
dit eerste stadium te trachten langs
andere wegen een oplossing te berei
ken, welke dan tevens in vele ge
vallen door het inschakelen van me
dische en/of sociaal medische instan
ties ten opzichte van de zo belangrij
ke gezinspathologie nuttig effect kan
hebben.
Dit schrijft het hoofdbestuur van de
Koninklijke Nederlandsche Maat
schappij tot Bevordering der Genees
kunst aan de staatssecretaris van So
ciale Zaken en Volksgezondheid dr. R.
J. H. Kruisinga, in antwoord op een
brief van deze met betrekking tot kin
dermishandeling.
Beide brieven zijn gepubliceerd in
MedischContact.
De staatssecretaris verzoekt het hoofd
bestuur zijn standpunt over deze pro-
Kleuters steken alles in de mond,
waar ze de hand op kunnen leggen.
Oudere kinderen kunnen hun nieuwsgie
righeid vaak niet bedwingen en „proe
ven" dus ook van alles. Het gevolg van
de enorme uitbreiding van allerlei
middeltjes is een steeds toenemend aan
tal gevallen van vergiftiging onder de
jeugd. In de Duitse Bondsrepubliek nu
al meer dan 25.000 per jaar, waarvan
er tegen de honderd het experiment
niet overleven. Dat zijn dus 25.000 rede
nen voor de huisvrouw om te zorgen,
dat haar lieverdjes met hun vingers uit
de buurt van gevaarlijke stoffen blij
ven.
Een grote moeilijkheid is daarbij, dat
tal van zaken, die in kleine hoeveelheid
geen nadelige gevolgen hebben, bij ge
bruik in grote hoeveelheden wel en
soms zéér schadelijk zijn.
De uitbreiding van het aantal patent
geneesmiddelen speelt daarbij een gro
te rol. Maar zorg in ieder geval, dat
het medicijnkastje buiten bereik van
de kleintjes is en liefst op slot!
Doodgevaarlijk zijn de meeste reini
gingsmiddelen uit het assortiment,
waarmee wij tegenwoordig overstroomd
worden: alle insecticiden, wasmiddelen
in èen woord, het hele complex van mo
derne keukenmaterialen is zéér scha
delijk.
Uw huis is tegenwoordig een voor
raadschuur van vergiften! De Duitse
statistiek toont aan, dat meer dan de
helft van de slachtoffertjes tussen de
achttien en dertig maanden oud is. Een
tweede „gevaarlijke" leeftijdsgroep is
van tien tot dertien jaar.
Het grootste deel van de patiëntjes die
met vergiftigingsverschijnselen in de
Duitse ziekenhuizen worden opgenomen
zijn jongens. Meisjes zijn blijkbaar kies
keuriger!
Transpireren is in het algemeen ge-
■proken nuttig. Soms echter niet alleen
hinderlijk, maar ook gevaarlijk.
Zweetvoeten bijvoorbeeld vormen een
narigheid die zich vrij gemakkelijk
kan ontwikkelen tot onaangename
kwaaltjes.
De natuurlijke bescherming van de
huid wordt door de transpiratie aan de
geschoeide voet beschadigd, zodat het
voor schimmels en eczemen gemakke
lijk wordt binnen te dringen. Wie last
heeft van zweetvoeten probere eeps
een maand lang elke dag een afstrek-
sel van salie te drinken en elke avond
een voetbad te nemen. Daarna de voe
ten verder verzorgen met behulp van
een huidversterkend middel dat bij de
apotheek of de drogist verkrijgbaar is.
Teneinde de bediening van zijn gas
ten te verbeteren heeft Hotel Arany-
bika in Debrecen, Hongarije, in zijn
grill-room zandlopertjes op de tafels
gezet. De gast draait de tien-minuten-
loper om zodra hij is gaan zitten. Als
zijn bestelling niet is aangenomen
voor het zand is doorgelopen krijgt hij
xijn maaltijd gratis.
blematiek zo spoedig mogelijk mee te
delen. Ofschoon exacte cijfers ontbre
ken, aldus dr. Kruisinga in zijn brief,
wordt door sommige deskundigen het
aantal gevallen van mishandeling van
kinderen door ouders of opvoeders per
jaar geschat op 1200, waarvan 120 een
dodelijke afloop zouden hebben. Be
halve buren en familieleden die een
mishandeling kunnen vermoeden, zijn
het in de regel artsen die een dergelij
ke mishandeling met een enigszins be
trouwbare mate van zekerheid kunnen
vaststellen.
In de praktijk blijken zij evenwel
steeds van hun kennis ten behoeve van
het kind geen gebruik te maken. Ge
volg van een en ander is, dat kinderen
die duidelijk sporen van mishande
ling dragen na een medische behande
ling in de regel naar het ouderlijk mi
lieu terugkeren.
In ongeveer de helft van het aantal
gevallen herhalen de ouders/op voe
ders de mishandeling van hun kind.
Naar de mening van dr. Kruisinga
moeten wegen gevonden worden, om
door samenwerking met alle betrokken
instanties te geraken tot een aanpak
van dit probleem, waarbij een ver
mindering van het aantal mishande-
lingsgevallen en een beperking van de
herhaling als doel voorop moeten staan.
Essentieel voor het vinden van een
oplossing acht de staatssecretaris even
wel dat degenen die by uitstek in de
gelegenheid zyn veelal in een vroeg
stadium een wellicht dan nog gerin
ge mishandeling te signaleren, bereid
worden gevonden hiervan te bevoeg-
der plaatse mededeling te doen. Dr.
Kruisinga stelt zich voor in overleg
met zijn ambtgenoten zich te bezinnen
op een procedure tot inschakeling van
instanties door artsen, welke zich by
voordoende gevallen, worden gevolgd.
Het hoofdbestuur van de Mij tot Be
vordering der Geneeskunst is van me
ning, dat wanneer blijkt dat langs de
door hen genoemde wegen, pogingen
om verdere mishandeling van het
kind door de ouders te voorkomen, zon
der resultaat blijven. De behandelende
arts zal zich dan moeten afvragen, of
handhaving van geheimhouding van
zijn bevindingen niet schadelijker voor
het kind zal zijn, dan mogelijke nade
len, die van zijn aangifte van zij vner-
moeden bij de justitie, het gevolg zou
den kunnen zijn. Dit kan met zich mee
brengen dat hij zich na bezinning op
deze gewetensvraag, van zijn be
roepsgeheim ontslagen acht en tot aan
gifte overgaat.
Het hoofdbestuur acht het echter van
bijzonder belang, dat een mogelijk
heid tot inschakelen van andere in
stanties wordt geboden, waarbij zoveel
mogelijk de consequenties door de arts
overzien kunnen worden.
Twee kapsels van de Romein
se haarstylist Sergio Valente, ge
toond tijdens de laatste Italiaanse
haute couturecollecties.
(foto boven) Zw*aar, steil, recht
afgeknipt, daardoor doet deze haar
dracht, die voor de couturier Ca-
pucci ontworpen is, een beetje
Egyptisch aan. Niet te sportief,
niet te sjiek, is dit wel een kapsel
dat voor vele gelegenheden ge
schikt is, zoals Valente het ook be
doeld heeft.
(foto hiernaast) Een geestige va
riatie op het korte paardestaartje
in-de-nek dat op het moment zo
,,in" is: een wrong met aan weers
zijden een recht afgeknipt staartje.
Hoe meer man en vrouw worden ge
lijkgesteld, hoe meer mannen die ge
lijkstelling letterlijk gaan nemen. Is
het u soms ook opgevallen dat man
nen u geen stoel meer bieden, zelfs
wanneer er in een vertrek ie weinig
zijn* mannen geen vuurtje meer ge
ven, u niet meer het eerst in een
auto laten stappen, maar het portier
aan uw zijde van binnenuit openen,
niet zo vaak meer uw jas aangeven,
enzovoort?
Hoe jammer, dat die mannen dan
niet hebben geleerd dat hoffelijkheid
niets met emancipatie heeft te ma
ken.
En nu de hand in eigen boezem ge
stoken ziet u ook zoveel mannen met
een colbert dat in de kreuk zit en
broeken die nog maar zeer vaagjes
een plooi vertonen?
Wanneer u dat óók een vervelend
en onverzorgd gezicht vindt, dan
mag u dat die mannen zelf niet hele
maal kwalijk nemen. Het is een
kwestie van mevrouw die de strijk
bout moet gebruiken. Die mannen
zien die kreuken wel en hebben dol
graag een goede vouw in de broek),
maar ze zijn óf te nonchalant om
zich er iets van aan te trekken óf ze
hebben thuis al afgeleerd steeds op
die kreuken te moeten wijzen en op
het strijkijzer, dat meneer-zelf waar
schijnlijk financierde.
De zomer weet van geen ophouden met luwe temperaturen.Ml
laaiende kleuren in de tuinen. Overdag i» dat een heel
aardige attentie van moeder natuur.
Maar wij laten ons niet in de maling nemen: 's avonds gaan
de gordijnen alweer vroeg dicht en zijn wij dankbaar voor
een bescheiden rijtje vlammetjes in de haard.
De haard daar zitten wij meteen pal voor een stuk technische
vooruitgang waarbij wij eigenlijk wel even met de ogen moesten
knipperen. Want de tijd van de potkacheltjes, zuinig gestookt met
stukken hout en denneappels en papierbriketten, ligt nog niet zo
heel ver in het verleden.
Toen waren wij al blij met een zielig beetje onberekenbare warmte,
nauwelijks genoeg om voor een paar uur de ergste kilte
te verdrijven. En nu
Je houdt even een lucifer bij en
Een lucifer? Kom nou, dat primitieve tijdperk zijn we ook alweer
voorbij. Je draait maar even aan een knop en de volautomatische
warmtemachine zet zich gedienstig in beweging. Ontsteekt zichzelf,
gloeit aan tot behaaglijke kamertemperatuur en houdt die
zorgvuldig constant door met elk vleugje koude luchi mee te veren.
Er komt geen kolenkit, geen pook en geen aslade meer
aan te pas. Wat zeg ik? over een jaar of wat wordt ons gehele
zwarte werelddeel onder de grond definitief gesloten. En
kunnen wij met onze achterlijke kolenkachel plus kit
en schop hoogstens nog in het Roergebied terecht.
Geen wonder dat onze brievenbus verstopt raakt van de fraaie
folders over de voorlopig nieuwste warmtebron: de gashaard.
En ik kan u verzekeren dat zo'n uurtje avondcursus in het
gaswezen geen verloren tijd is. Integendeel: je steekt er wat
van op en je neemt er wat van mee en dat gratis. En ten slotte
moet zoveel moeite te onzen bate ook gewaardeerd worden.
Complete brochures met fraaie kleurenfoto's en bijpassend
romantisch proza bedoeld om regelrecht op ons licht bewogen gemoed
te werken dat leg je zo niet naast je neer.
Het is alles weelde wat het klokje thuis slaat, met die warmkleurige
vloerkleden en die bizarre stoelen, die hanglampen als eendekorven
of klokkenspelen. Maar vooral die fraai getinte, sierlijk
gemodelleerde, gul uitstralende gashaarden.
Hoe hebben die voortvarende fabrikanten van voorheen oma's
vulkachel in zo korte tijd kans gezien die gezegende gasbel
uit te buiten als een rijke bron van inspiratie en negotie.
Haarden hebben nu ook eigen namen, zijn in zekere zin individuen
geworden. Vroeger bestelden wij een nummer van een saaie
catalogus. Nu koesteren wij ons bij een planeet, een schilder,
een olympische godheid of een opera-componist. Waarom ook niet
Het klinkt wel zo imponerend om tegen het bezoek te zeggen: Mag
ik je onze nieuwe Venus voorstellen? Ja, we hebben de oude
Rossini maar weggedaan de kleur van zijn mantel
paste niet bij het zitmeubel.
Wat dat betreft lijkt mij zo'n haardenprospectus een heerlijke
bron van inspiratie voor een cabaretier.
En voor een jeugdig socioloog die ploetert op zijn proefschrift.
Want die kleurenfoto's met onderschriften in uitgekiend proza, onthullen
niet alleen de voortreffelijkheid der gashaarden, maar ook de
levensgewoonten van de moderne mens. Wie zo'n boekje doorbladert
ontmoet daar een logerende modieuze oma die haar jongste
kleinzoon een nachtzoentje geeft. Een kantoorman die doodop
thuiskomt en alleen nog maar een kop koffie en de krant aankan. Een
jonge gastvrouw die temidden van glazen heffende gasten een
cadeautje uitpakt.
Als over honderd jaar, wanneer al deze fraaie gietijzeren
creaties allang op de schroothoop vergaan zijn, en iedereen zich in zijn
plastic-wooneenheid behaaglijk koestert bij de uitstraling van
een wandpaneel met kernenergie Als in dit computer-tijdperk een
tv-commentator een programma „Vit de oude doos" verzorgt
aan de hand van zo'n verschoten catalogus uit het archief Dan zal hij
zijn verbaasd kijkerspubliek haarfijn kunnen vertellen
hoe een jong echtpaar in het gastijdperk de winteravond doorbracht.
Hij onderuitgezakt m zijn stoel, dommelend met de poes op
schoot. Zij zittend op de grond temidden van uitgeschopte
schoenen, bierflesjes, een platenspeler, kranten, een asbak vol
sigarettepeuken, platenhoezen en een schaal vol brokjes kaas
aan een prikker, van welke laatste zij er telkens een in haar
gretig mondje stak, want zij had blijkbaar trek in iets hartigs door
haar zeer zichtbare zwangerschap.
,.Een mens zijn zin is een mens zijn leven" dadelijk toegegeven. En
misschien is het wel aartsconservatief om zwaarwichtige conclusies
uit zo'n luchtige reclame-folder te trekken.
Maar in al die fraaie interieurs vol super-de-luxe wooncomfort
heb ik maar twee jongedames bezig gezien met bladeren in een
illustratie. Twee kinderen die aan tafel een spelletje deden en een
grijsharige mevrouw die naar de radio zat te luisteren.
De rest deed nagenoeg niets.
i-Lf\jnj-u-uTj-ij-uar<i''Li-»-i.rLri.i-ii^ni-i-ii^i-ii-i—<-1-1-1-1-1-1- - - - -
Huisvrouw eigenlijk
modern manager
üet woord huisvrouw vind ik net
zo vervelend als de uitdrukking
moeder-de-vrouw. Zouden we in
plaats van over „huisvrouwen van
Nederland", nu niet gewoon kun
nen praten over „vrouwen van Ne
derland", ongeacht of die vrouwen
alleen maar een mixer? Wat
vindt u nu van dat woord huis
vrouw, heb ik gevraagd aan de
heer J. Hoffman, directeur van de
vakbeurs Femina in Rotterdam.
Eigenlijk een naar woord: huis-
vrouw. Ik moet, als ik dat
woord hoor, altijd denken aan
goeiige, lieve moedertjes. Met
een schortje voor, en pieken haar
over het voorhoofd, 'n Beetje tob-
berige, bezorgde mensjes. Die
diep in de put zitten als de aard
appeltjes slecht afkoken. Die al
tijd een beetje naar spruitjes rui-
De Italiaanse schoenen hebben nog steeds ronde neuzen en blokhakken,
maar dat wil niet zeggen, dat ze plomp zijn als enige seizoenen terug,
integendeelde ronde neuzen zijn inmiddels afgeplat en de blokhakken zijn
niet meer de anonieme klossen, die maar lukraak onder elk type schoen
werden gezet. Iedere schoen heeft nu zijn eigen blokhak, die in stijl en lijn
steeds is aangepast aan het geheel.
Een betrekkelijk nieuw materiaal is corfameen soort kunstleer, dat
steeds meer gebruikt wordt voor schoenen en tassen. Voor de komende
winter is corfam met reptieleffecten waarschijnlijk de veelgeprezen ver
vanger van het weer heel moderne, maar bepaald niet goedkope slange- en
krokodilleleer.
(Foto rechts) Een gemakkelijke schoen met opgeknipt voorblad en zilveren
gesp van de Italiaanse ontwerper Mario Valentino. Het model is uitgevoerd
in grijze corfam met cobra-effect.
(Foto links) Laag uitgesneden schoen van Silvia di Fiorentina in zwart cor
fam met krokodil-effect. De vrij lage hak heeft een ovaalvorm.
ken. En voor wie groene zeep d«
belangrijkste cosmetica is.
Dat woord „huisvrouw" is sterk ver
ouderd. We moeten er maar gauw
een nieuw woord voor verzinnen.
Als directeur van Femina ben ik
elk jaar gastheer van tienduizen
den huisvrouwen en ik ben dan
altijd geneigd ze „huisdames" te
noemen. Oók een verkeerd woord,
dat geef ik direct toe, maar het
komt er dichter bij. De moderne
huisvrouw is een soort manager
die als alle managers een
aantal functies tegelijk bekleedt.
Ze moet verstand hebben van tech
niek. Ze moet pedagoge zijn. Ze
moet haar weetje weten van me
dicijnen. En van vitamines, kool
hydraten, vetten want ze is ook
al diëtiste. En ze is adviseuse
voor seksuele zaken omdat tegen
woordig zelfs kleuters dat verhaal
tje van de ooievaar of de rode
kool niet meer slikken.
rJe is econome: prijs- en kwali-
teitsbewust. Ze kent het belang
van recreatie. "Ze is geïnteres
seerd in politiek. Ze neemt daad
werkelijk deel aan het sociale le-
van. Haar damesblad is een vak
blad geworden (zoals de „dames-
beurs" Femina van heel vroeger
een vakbeurs is geworden).
De huisvrouw van vroeger bestaat
niet meer. Ze zou zich niet thuis-
voelen in deze wereld. Omdat ze
niet kan autorijden (zelfs niet
méérijden). Omdat ze zou blozen
bij negen van de tien televisie
programma's. Omdat ze zich le
lijk zou bezeren aan de meeste
van de moderne huishoudelijke
apparaten. Omdat (diepvries)
spruitjes tegenwoordig niet eens
meer naar spruitjes ruiken. Om
dat ze dag-in dag-uit het slacht
offer van. handige „harde verko
pers" zou worden. Omdat ze de
helft van wat in de krant staat
niet zou begrijpen. Omdat ze niet
met haar kinderen zou kunnen
praten.
Fn haar plaats is een nieuw soort
1 huisvrouw gekomen die dat
herhaal ik nog even eigenlijk
een andere betiteling zou moeten
krijgen. Misschien is die nieuwe
huisvrouw wel iets minder lief
dan de oude, iets harder, iets za
kelijker, iets móóier ook in de be
tekenis vanbeter gekleed, be
ter verzorgd.
Maar welke huisvrouw mij nu liever
is, de „oude" of de „nieuwe"?
Wel, vraagt u me dat u in mijn
kwaliteit van Femina-directeur of
van Món?l
De Haagse mode-ontwer
per Gerard Brussé toon
de zijn wintercollectie hoe
den. Op de foto een hoed in
twee kleuren groen, in wollen
georgette met bijpassende
japon.
Een hoed van Gerard
Brussé. Deze is uitge
voerd in bedrukt jersey ei}
draagt de schone naam Is<i
dora, geïnspireerd op de da%
seres Isadora Duncan.
w«
