Canada regelt immigratie
naar eigen behoeften
Opruiming van de
Siegfriedlinie kost
Bonn miljoenen
Trein vlekken" op auto's
verdwijnen met middel
dat oxaalzuur beval
N5I
Zorg voor economie
doet uitsluitend om
vaklieden vragen
Wie emigreert er nu nog
vol welvaart en sociale
uit dit land
zekerheid?
Frans Stultiëns naar
KRO-radio
DIT JAAR 2500 NEDERLANDERS VERWACHT
Hitiers betonnen erfenis
ORDER LINEAIRE
VERSNELLERS
Hoogleraar en
student rolden
vechtend over
de grond
De sergeant
majoor toont
de nieuwste
mode uit
Israël
„Succes verzekerd"
Modern apparaat
Schaduwzijden
Deur op een kier
Te selectief
TITANENARBEID
AL 40 MILJOEN
Best mogelijk dat u daar
bezwaar tegen hebt.
Want in een huis zónder
aardgas is het leven vaak
minder comfortabel dan in
een huis mèt aardgas.
Ziehier hoe aardgas het
leven kan veraangenamen:
Aardgas kan het hele huis
van een (eenvoudig regel
bare) warmte voorzien. Ook
de kamers waar geen
schoorsteen aanwezig is.
Aardgas zorgt voor ogen
blikkelijke warmwatervoor
ziening. Door middel van
een geiser. Of een moderne
aardgasboiler (waarin het
water automatisch steeds
weer wordt aangevuld en
opgewarmd.)
En op aardgas kunnen de
meest tongstrelende
gerechten worden bereid,
die men zich kan wensen.
Kortom.aardgas maakt van
een huis een thuis.
Waaraan een bezoek geen
bezoeking wordt.
WOENSDAG 8 OKTOBER 1969
\f
'TTORONTO Is iemand gek geworden als hij anno
1969 ons land vol honing, welvaart en sociale zeker
heid verlaat om te emigreren naar een wildvreemd land?
Voor goed 8000 Nederlanders zal dat dit jaar een vraag
zijn, die ze positief beantwoorden. Ze „zijn zo gek". Maar
ze zijn gering in aantal. Want in 1968 waren er nog 9800
,ZO gek"In 1967 zelfs meer dan 10.000.
Om ons te beperken tot Canada: dit jaar zullen circa
2500 Nederlanders naar Canada emigreren. Vraag je ze
naar het „waarom", dan kan bijna niemand het tuiste
antwoord geven. „Om de kinderenmaar de kenners
weten, dat dit een vals antwoord is. „Omdat het in Ne
derland te benauwd is" dat is een aardig antwoord,
maar niet erg precies. Omdat mijn broer in Canada
woont en het goed heeft" dat komt er al dichter bij.
Het motief voor emigratie is onduidelijk. Avontuur; het
zat zijnoorlogsdreiging; de ruimte; de lieve kindertjes;
de zucht naar zelfstandigheid; de benauwdheid van Ne
derland; en zo veel andere zaken spelen een rol.
IAMMERSDORF Burgemeester Alois Mertens (59) van het liefelijke
Eifeldorpje Lammersdorf heeft schoon genoeg van de Siegfriedlinie, die
zijn gemeente al sinds 1939 doorkruist.
Een drie kilometer lange rij betonnen drakenfanden en daartussen 32 opgebla
zen bunkers, als de afgebrokkelde verstandskiezen van het drakengebit. De
vriendelijke burgemeester kan ze missen als kiespijn.
TJet blijft echter een zonderlinge zaak,
dat voor 8000 Nederlanders die
willen emigreren uit ons overbevolkte
land (met 100.000 buitenlandse arbei
ders) een enorm en miljoenen vra
gend flink ambtelijk apparaat met een
eigen buitenlandse dienst werkt. Emi
gratie is immers niet meer actueel. Emi
gratie is wat onwezenlijk in een tijd
als deze, die van welvaart overloopt.
Emigratie is voor de avonturiers, de
ontevredenen, de zelfstandigen, de on-
rustigen, de middenstanders, de boeren.
En toch!
Regeren is vooruitzien: onze bevol
king groeit, hoewel langzamer dan
voorspeld.
Naar Canada zullen dit jaar 2500 Ne
derlanders trekken. Dat is voor de Ca
nadezen zelf, die graag Nederlanders
zien, verbijsterend weinig. Als je uit
legt dat het in Nederland goed is, dat
de sociale verzorging er beter is, dat er
overvloed aan werk is, dat er grote
moed nodig is om nu het oude te ver
laten dan knikken ze en zeggen ze:
„Er wonen nu in Canada bijna een half
miljoen mensen van Nederlandse af
komst. Er zijn na 1945 bijna 170.000 Ne
derlanders geëmigreerd (de bevolking
van een stad zo groot als Groningen)
naar Canada en die zijn best terecht
gekomen. Uw land is overbevolkt. De
noodzaak van emigratie blijft toch in
zo'n land!? Wij blijven op u wachten!"
En ze wachten: in Montreal, in To
ronto, in Winnipeg, in Vancouver, om
dat Nederlanders „succes verzekerd" be
tekent. Nederlandse emigranten lijken
gedoemd om hier te slagen; de kneus
jes tellen niet.
In Canada maakt men zich dus wel
zorgen over het afnemen van het aan
tal Nederlandse immigranten. Men weet
dat bij de voortreffelijk werkende Ne
derlandse emigratiediensten zelf, zorgen
op dit punt bestaan. Men gaat zijn
(Canadese) diensten in Europa op ande
re leest schoeien. Men ziet wél trossen
Italianen (ook al minder), Grieken, be
woners van Jamaica, Hadti, e.d. binnen
komen.
Canada doet overigens zijn best, hoe
wel het niet helemaal begrijpt waarom
tot dusver dit jaar slechts 72.000 immi
granten binnenkwamen tegen 85.000
een jaar geleden.
Canada doet er zeer veel voor, het
heeft een groots, zeer modern appa
raat Manpower and Immigration
in alle provincies van het land dat op
uiterst snelle wijze de arbeidsvoorzie
ning verzorgt. Men heeft een economie
die alles in zich heeft om tot nog gro
tere hoogten te stijgen:
Het nationaal inkomen zal over vijf
jaar honderd miljoen Can. dollars
bedragen, dat is 35 pet. meer dan nu.
De gemiddelde levensstandaard zal
met 35 pet. in vijf jaar kunnen
stijgen.
De inflatie loopt langzamer dan bij
ons omhoog, een paar procent te
gen 5 a 6 pet. bij ons.
De economie van de rijke buur
Amerika, waarvan men zeer af
hankelijk is, loopt voortreffelijk.
De schaduwzijden liegen er ook niet
om. Zij zijn te omzeilen, geloven de
experts. Het zijn:
Het groeiende tekort aan wonin
gen.
Hier en daar groeiende werkloos
heid (4 of 5 pet. van de beroeps
bevolking).
Werkloosheid vooral onder jonge
ren (9,7 pet. van alle mensen onder
25 jaar waren in 1968 zonder werk).
Maar dit land, dat 300 keer zo groot
als Nederland en groter is dan Amerika,
India of Brazilië en slechts 20 miljoen
inwoners heeft, lijkt een spons voor
dergelijke problemen. Wie van Oost
naar West reist, overbrugt een afstand
van Nederland tot Perzië of Siberië. De
bodem bevat in het ijselijké noorden
ongekende rijkdommen waaraan men
nog beginnen moet.
Maar Canada doet desondanks voor
zichtig. Men mag in West-Europa
bron van beste emigranten niet
staan te trappelen om naar Canada te
gaan, Canada zelf opent zijn deuren
ook niet al te wijd! Ze staan voor emi
granten op een kier:
Canada financiert de immigratie
niet of nauwelijks of in elk geval
met mondjesmaat.
Canada regelt zijn immigratie naar
de economische behoeften van zich
zelf. Grof gezegd: Zijn er nu in Canada
slagers nodig? Dan kan Canada slagers
gebruiken, niet straks. Zijn er genoeg
slagers, dan geen slagers. Etc.
Van Nederlandse kant zegt men dan
ook: „Canada is veel te selectief. Het
wil voornamelijk de betere mensen, de
vakman. Canada is te bang voor zijn
eigen economie. Het heeft ruimte en
plaats genoeg, maar zijn economie
wordt uiterst voorzichtig geleid wegens
al te veel vrees voor Amerikaanse te
ruggang en wegens de economische af
hankelijkheid van Amerika...
Of Canada met deze politiek onver-
Montreal Frans, Amerikaans,
Brits en tóch Canadees.
standig doet, is zeer de vraag. Zijn im
migratiepolitiek is open, humaan inge
steld iedereen die aan bepaalde eisen
voldoet, is welkom. Die politiek gaat
uit van de eisen van het eigen land
en geef ze eens ongelijk!
„Wij zoeken mensen die zich kunnen
aanpassen aan onze economische en so
ciale conditie", is de officiële eis. Nog
maals, geef ze eens ongelijk!
EINDHOVEN MEL, dochteronder
neming van de Britse Philipsgroep,
heeft opdracht ontvangen tot levering
van lineaire versnellers voor zieken
huizen in Italië (Padua) en Australië
(Melbourne). De apparatuur wordt toe
gepast bij de behandeling van kanker.
De twee orders te zamen hebben een
waarde van omstreeks 1 1/4 miljoen
gulden, zo wordt van de zijde van
Philips meegedeeld.
De Siegfried-linie oftewel de West-
wall werd rond 1939 gebouwd op bevel
van Hitier. Een miljoenenproject, dat
nog niet helemaal voltooid was, toen
de tweede wereldoorlog uitbrak.
Toen de Westwall klaar was, lag er
langs de grenzen van België, Luxem
burg, Frankrijk en langs een strook
Nederlands grensgebied een bijna 200
kilometer lang en tien meter breed
lint van tank versperringen, 20.000 bun
kers en dertig kilometer tankgrachten.
Hitier verklaarde in zijn snorkende re
devoeringen, dat de Westwall onneem
baar was.
„Maar", - herinnert zich burgemees
ter Alois Mertens, „de geallieerden
hebben geen enkele moeite gehad met
deze versperringen. De gemeenten, die
door de Siegfriedlinie worden doorsne
den, zitten er echter nog steeds tegen
aan te kijken".
„Samen met een groep burgemees
ters van andere grensplaatsen, hebben
wc in Bonn actie gevoerd. De oprui
ming van de bunkers en de tankver
sperringen is echter een geldverslin
dende titanenarbeid".
Burgemeester Alois Mertens, die een
bloeiende nering heeft als drogist en
kapper, stapt energiek langs de be
tonblokken, die de malse weiden op de
556 meter hoge heuvels doorsnijden.
En passant deelt hij mee, dat veel
Nederlanders in Lammersdorf komen.
Hij trekt met een been. „Maar dat
komt door een sportongeval", verklaart
hij, „ik ben nooit in het leger geweest".
Hij slaat met de vlakke hand op de
piramidevormige betonblokken, die tot
zijn borst reiken. „Dat is gewapend
beton", zegt hij, „de fundamenten zit
ten zeker een meter diep in de grond.
Het is bijna ondoenlijk om de Sieg
friedlinie af te breken. En toch moe
ten er nieuwe wegen aangelegd wor
den, moeten ruilverkavelingen worden
uitgevoerd en dienen nieuwe woonwij
ken te verrijzen".
„De Siegfriedlinie berooft Lammers
dorf van drie hectare goede grond. De
boeren hebben er op sommige plaat
sen gewoond aarde overheen gegooid
en er gras gezaaid.
De Bondsrepubliek heeft al meer dan
veertig miljoen Duitse mark gespen
deerd aan de afbraak van de West
wall. Tot op heden zijn 5.180 bunkers
en ongeveer twintig kilometer tank
versperringen met springstoffen en
pneumatische hamers gesloopt. De op
ruiming van een bunker kost twintig
tot veertigduizend mark. Het verwijde
ren van de zware tankversperringen
komt de Westduitse regering op 175
tot 250 Duitse marken per strekken
de meter te staan.
Voor de periode van 1968 tot en met
1971 zijn acht miljoen Duitse mark uit
getrokken voor de sloop van 120 bun
kers en 25 kilometer tankversperring.
De resterende 140 kilometer Siegfried
linie, met zijn 14.700 deels door de ge
allieerden opgeblazen bunkers zal voor
lopig wel aan Hitiers luchtkasteel blij
ven herinneren.
Burgemeester Mertens heeft er wei
nig hoop op, dat de regering de Sieg
friedlinie bij Lammersdorf en tal van
andere grensplaatsen geheel zal oprui
men om de landbouwers te gerieven.
„Het is niet rendabel", meent hij, „de
regering breekt de Siegfriedlinie alleen
af waar dit vereist is door de aanleg
van wegen en zo. Ze hebben in Lam
mersdorf pas sierstruiken in de Sieg
friedlinie geplant. Voor mij is het een
teken dat Lammersdorf er nog eeu
wen mee zal zijn opgescheept".
Devinden zich menseneters onder de
eerbiedwaardige professoren aan de
Parijse universiteit, de Sorbonne? De
Parijse politie zal antwoord moeten ge
ven op deze vraag, die haar is voorge
steld door het parket.
Vast staat, dat een van de professo
ren, Frédéric Deloffre, een van de stu
denten, Francois Huard de la Marre, in
zijn been heeft gebeten.
Volgens de hoogleraar gebeurde het
tijdens een vechtpartij, waarbij beiden
over de grond rolden en de student de
prof bij zijn keel had. Om zich te ont
zetten, had de hooggeleerde daarom
maar gebeten in datgene, wat hij te
pakken kon krijgen. En dat was toe
vallig een been.
De student speelde in zijn versie de
martelaar. De prof had hem gestompt,
geranseld en tenslotte in zijn been ge
beten, zei hij.
U kunt het geloven of niet, maar
deze aantrekkelijke jongedame
is een sergeant-majoor in het Isra
ëlische leger. Zij heet Liora Lapi-
dot en is op het ogenblik in Londen
om daar Israëlische mode te tonen.
Met ingang van 1 december treedt
Frans Stultiëns als redacteur/verslag
gever in dienst van de KRO-radio.
Frans Stultiëns, 30 jaar, komt het
team van het actualiteitenprogramma
„Echo" versterken. Hij werd in 1938
in Venlo geboren en studeerde na zijn
middelbare schoolopleiding, sociologie
en economie aan de Katholieke Hoge
school in Tilburg.
In 1959 trad hij in dienst bij de Re
gionale Omroep Zuid, van waar hij na
vier jaar, overstapte naar de radio
reportage afdeling van de VARA.
UTRECHT Beschadiging van auto-
lakken tengevolge van spoorwegstof is
een euvel, waarmee de Nederlandse
Spoorwegen pas de laatste jaren zijn
geconfronteerd, hoewel dat stof er al
sinds het rijden van de eerste trein
langs de spoorlijnen ronddwarrelt. Het
is metaalslijpsel van de gietijzeren rem-
hlokken, dat zich muurvast hecht op
autolak. Geen cleaner schijnt in staat
te zijn de vlekken te verwijderen.
Eind 1967 kwamen de eerste schade
claims bij de Spoorwegen binnen. Er
was sprake van „inbranden in de auto-
lak". Iedereen, zelfs verzekeringsmaat
schappijen, meende dat het remslijpsel
van de NS-treinen schadelijk was voor
de autolak.
In het NS-laboratorium werd prompt
een onderzoek ingesteld, want bij de
Spoorwegen tilde men zwaar aan de
schuldvraag.
Het resultaat? Het remslijpsel is niet
schadelijk, aldus mr. H. G. van der
Waals van de Juridische Dienst van de
Spoorwegen. Wat met autoshampoo en
cleaner niet meer is schoon te krijgen,
lukt wel met een reinigingsmiddel, dat
oxaalzuur bevat. De door het remslijp
sel veroorzaakte vlekken op de autolak
verdwijnen dan als sneeuw voor de
zon.
Die wetenschap verkreeg men bij het
NS-laboratorium overigens pas nadat
een jaar lang was geëxperimenteerd
met langs een spoorlijn bij Utrecht op
een paaltje geplaatste plaatjes, waarop
alle bruikbare autolakken waren ge
spoten. De variaties van sigaarbruine
aanslag werden nauwkeurig bestu
deerd, er werd met allerlei reinigings
middelen op gepoetst en er werd voor
al gecontroleerd of- de remslijpsels na
delig waren voor de autolak.
De conclusie was, dat het middel te
gen de kwaal er reeds was vóór het
onderzoek begon. Bij de autoslaaptrei-
nen had men namelijk reeds een rei
nigingsmiddel in gebruik, dat oxaal
zuur bevat en de ergste trei-nvlekken
op auto's in een mum verwijdert.
Het onderzoek leerde wel, dat auto
mobilisten er goed aan doen niet op
eigen houtje te gaan dokteren. Een
verkeerd reinigingsmiddel kan een ave
rechts effect hebben. Met kennis van
zaken en een juiste behandeling kan
men zonder schade voor de lak, maar
wel nijver boenend, de vlekken weg
halen, zo verzekerde men ons bij de
Nederlandse Spoorwegen.
Hebt u iets tegen
'n gasvrij
onthaal
GASUNIE
