Rector Hoogbergen
ontdekte in de V.S.
de achterlijkheid
van Nederlandse onderwijs
LASTECHNIEK IN RUIMTE NIET
ZO NIEUW ALS RUSSEN ZEGGEN
Overbevolking, de
chronische kwaal
van Egypte
„Onze grote concerns
kijken voor goede
vestigingsplaatsen
verder dan Nederland"
Ziekenhuizen
gaan veel
gebruik maken
van kleuren-tv
Schoen en laars
verdrongen
klomp in
Nederland
PRESIDENT-DIRECTEUR ESSO CHEMIE WAARSCHUWT:
Controle nodig
op import van
„steriele"
artikelen
Alleen in Brits
Honduras is H
vervolgonderwijs
nog slechter
GEEN SELECTIE
REM
RAPPORT
ADVISEUR
ZOMERCURSUSSEN
PLAATLASSEN
VERKLEIND
Godett voorlopig
in vrijheid
WERELDKAART
INCIDENTEEL
METAAL
RESERVE
STAATSMIJNEN
PETROCHEMIE
Nationalisme
Goede indruk
Klinieken
Emigratie
ZATERDAG 18 OKTOBER 1969
Waar is de tijd gebleven dat Nederland trots verklaarde: „Ons onderwijs is
het beste dat op de wereld wordt gevonden."? Onlangs keerden vijf Neder
landse rectors van middelbare scholen terug van een studiereis naar de
Verenigde Staten en daar hadden zij gehoord van deskundigen: „Alleen in
Brits Honduras is het vervolgonderwijs nog slechter dan in Nederland".
DEURNE De Vaderlandse pedagogen, die op studiereis in Amerika het
Nederlandse vervolonderwijs hebben horen „afkraken", zijn daarover niet in
woedende verontwaardiging losgebroken. Zij hadden zeven weken het vervolg
onderwijs in de Verenigde Staten bestudeerd. Dat was voor hen meer dan vol
doende om het vervolgonderwijs in Nederland onder het hoofdstuk „achterge
bleven gebieden" te plaatsen.
Eén van de vijf Nederlandse onderwijs
mensen is rector Th. Hoogbergen, die
ie volgende week officieel rector van
sen spiksplinternieuwe scholengemeen
schap in Deurne wordt Hij is 43 jaar
sa sinds tien jaar leidt hij in Deurne
ren school voor middelbaar en voorbe
reidend wetenschappelijk onderwijs,
bat Peellandcollege.
Waar is de ontstellende achterstand
bij het Nederlandse vervolgonderwijs
vandaan gekomen?
„Ook in de Verenigde Staten hield het
onderwijs lange tijd de maatschappe
lijke ontwikkelingen niet bij. Maar toen
op 4 oktober 1957 de Russische Spoet
nik de ruimte inging, zijn ze daar weer
radicaal aan het vernieuwen gegaan.
Thans volgt elk kind in de Verenigde
Staten dat niet debiel is, de een of an
dere vorm van vervolgonderwijs. Het
systeem is zo gekozen dat het kind
de voor hem meest geschikte ontwikke
ling krijgt. Tevens heeft men gebroken
met het systeem van selectie: L.t.s.'ers
en gymnasiasten zitten tot hun achttien
de jaar naast elkaar op school, omdat
zij gemeenschappelijke vakken hebben.
Dit is erg bevorderlijk voor de maat
schappelijke communicatie".
„In Nederland is het vervolgonder
wijs nog steeds een selectie, die dikwijls
al op de lagere school begint. Boven
dien moet het Nederlandse kind zich
nog steeds aanpassen aan de vrij srtar-
re onderwijssystemen. Wie zich niet
kan aanpassen valt af. Dit is niet al
leen erg frustrerend voor het kind,
maar men laat zo ook veel talent ver
loren gaan."
De mammoetwet was toch een be
gin?
„In Nederland zijn er in totaal on
geveer vijftienhonderd scholen voor
mavo tot en met gymnasium. Hiervan
zijn er slechts 115 een scholengemeen
schap, zoals de mammoetwet dat wil.
Van deze 115 scholengemeenschappen
zjn er honderd neutraal, tien protes
tant-christelijk en maar vijf rooms-ka-
tholiek. Ik kom zelf uit het bijzonder
onderwijs, dat in het verleden een groot
goed werd geacht. Thans remt het bij
zonder onderwijs in de huidige vorm,
waarin iedereen baas-in-eigen-huis wil
zijn, de ontwikkeling naar bevredigende
vorm van vervolgonderwijs. Ik voorzie
dan ook dat in de naaste toekomst de
band religie-school zal worden verbro
ken, maar zolang als die band nog
standhoudt, worden de belangen van
het kind in hoge mate geschaad".
Bent u voorstander van uit
sluitend staatsonderwijs?
„Ik wil het particulier initiatief niet
missen, maar ik ben wèl voorstander
van staatsdidactiek: de overheid be
paalt bindend hoe het onderwijs moet
worden georganiseerd en de overheid
bepaalt het minimumprogramma."
Is de vertraagde verwezenlijking
van de mammoetwet ook niet een geld
kwestie?
„Ik behoor niet tot het koor van de
partementale verguizers, maar in Ne
derland i» onderwijs nog steeds geen
zaak van eerste orde. De volksverte
genwoordiging heeft nog nooit een na
tionaal debat uitgelokt, waarin duide
lijk werd gemaakt welke voorrang men
aan onderwijs wil geven. \Als men zou
ontdekken dat er meer geld nodig is
en dat het geld er niet is, dan moet er
maar meer belasting worden betaald.
De geldkwestie is in Nederland erg
belangrijk. Niet alleen kost de verzui
ling van het onderwijs vele onnodige
miljoenen, ook mist men de sociale be
wogenheid om het onderwijs voor elk
kind zo renderend mogelijk te maken".
Met de vier collegae die de studie
reis ook hebben gemaakt, heeft de heer
Hoogbergen een rapport opgesteld dat
binnenkort in boekvorm val verschij
nen: De Amerikaanse Highschool. In dat
boek doen zij enkele aanbevelingen:
Alle vervolgonderwijs van Mavo tot
en met voorbereidend wetenschappe
lijk onderwijs bij uitsluiting in scholen
gemeenschappen. (In Amerika ls men
al verder: daar is ook het beroepson
derwijs L.t.s., huishoudschool
in de scholengemeenschap opgenomen,
waardoor de kansen voor de kinderen
toenemen).
Voor elke scholengemeenschap een
uitgebreide bibliotheek met een vakbe
kwame bibliothecaris; dit bevordert in
hoge mate de zelfwerkzaamheid van
het kind.
Op elke scholengemeenschap ten
minste één adviseur die de prestaties
van de kinderen en de kwaliteit van
het onderwijs bijhoudt, bespreekt en
zonodig corrigeert. (In Amerika is de
Highschool het centrum geworden van
een groep lagere scholen. Over het ge
hele complex staat een deskundige die
het onderwijs vanaf de eerste klas la
gere school volgt. Ondoelmatige metho
den of leerkrachten kunnen zodoende
tijdig gecorrigeerd worden. Men heeft
tevens controle op de in Nederland
onrustbarend hoge „afval" onder
weg).
Een totaal gewijzigd systeem van
eindexamen.
Instellen van zomercursussen waar
leerlingen de zwakke vakken kunnen
bijspijkeren en waar begaafde leerlin
gen buiten hun studieprogramma kun
nen grasduinen. (Rector-Hoogbergen
wil de opening van zijn school benutten
om te pleiten in Nederland op zeer kor
te termijn tot zomercursussen te ko
men).
Kortere lesuren, betere studiebegelei-
»ding, meer kans voor het kind om
zelfwerkzaam te zijn.
Zijn dergelijke plannen op korte ter
mijn te verwerkelijken?
„In de Verenigde Staten heeft men
in tien jaar het hele onderwijs her
vormd. Dat heeft miljarden gekost en
vele heilige huisjes zijn gesneuveld.
Doet Nederland dit niet dan ontstaat
er onherroepelijk een frictie tussen de
maatschappij en de vorming tot die
maatschappij".
De Sovjet-Unie noemt de lastechnieken die in de wereld
ruimte zjjn beproefd aan boord van de Sojoez-6 geheel
nieuwe.
Toch heeft een Amerikaanse deskundige, die de goed
Nederlands klinkende naam Peter N. van Schalk draagt,
een van deze technieken maanden geleden al in het open
baar beschreven.
Het gaat daarbij om een in de Verenigde Staten toege
paste methode die vijftien jaar geleden in de Zeissfabrie-
ken in Duitsland werd gevonden.
Van Schaik, die werkt in een van de centra voor ruimte
vaarttechniek van de Amerikaanse luchtmacht, beschreef
lastechnieken in de wereldruimte in het 19e jaarlijkse
congres van de IAF, de federatie van ruimtevaartvereni
gingen, die in oktober van het vorige jaar in New York
werd gehouden.
Van Schaik vertelde over twee uitvoeringen van een
draagbaar lasapparaat voor de „bouwvakkers" onder de
astronauten die in de naaste toekomst grote ruimtestations
in banen om de aarde in elkaar moeten zetten. De ene
uitvoering van het lasapparaat moet dienen voor het aan
elkaar lassen van holle metalen buizen; het andere voor
plaatlaswerk.
Bij technische gegevens over deze apparaten liet Van
Schaik het niet. Hij liet ook dia's projecteren van proeven
die op aarde met die lasapparaten waren genomen. De
technici onder zijn gehoor kregen ze ook visueel een goede
indruk van deze werktuigen voor de toekomstige bouwers
van ruimtestations.
De astronauten-werktuigen zijn ontwikkeld door Hamil
ton-Standard, de Amerikaanse fabriek die bij het publiek
bekendheid heeft gekregen als vervaardiger van de appa
ratuur die astronauten in de wereldruimte en op de maan
in leven moet houden. Hamilton-Standard is licentie
houder van de Zeissfabrieken.
Deze lasapparaten zijn verkleinde uitvoeringen van de
elektronenstraal-laswerktuigen die in de vliegtuigbouw, de
autoïndustrie en de elektronische industrie al jaren in
gebruik zijn, ook in Europa. In vakkringen verbaast het
I MM
Dit laswerktuig voor ruimtevaarders beschreef Peter
van Schaik, een Amerikaan, in oktober van het vo
rige jaar in een ruimtevaartcongres in New York.
Het berust op een vijftien jaar oude vinding van de
Zeiss fabrieken.
dan ook niemand dat ook de Sovjet-Unie deze lastechnie
ken kent.
Koebasof heeft in de Sojoez-0 niet alleen met een elek-
tronenstraal gelast maar ook de techniek van het koudla»-
sen toegepast. Ook die techniek is in het westen goed
bekend. Dr. Wernher von Braun omschrijft koudlassen ln
zijn boek Space Frontier aldus:
„Koudlassen is gebruik maken van de omstandigheid dat
sommige metaaloppervlakken, na grondig te zijn gereinigd
zich aan elkaar hechten in een luchtledige ruimte." Met de
koudlas-techniek houdt men zich al zeer lang bezig in het
Marshall Space Flight Center in Huntsville, in de staat
Alabama, waarvan dr. Von Braun de directeur is.
WILLEMSTAD Vakbondsleider en
statenlid W. Godett, die woensdag voor
het gerecht in eerste aanleg verscheen
ter voortzetting van de behandeling
van de zaak tegen hem i. v. m. op
ruiing op 30 mei, is donderdag door de
rechter in voorlopige vrijheid gesteld.
De invrijheidstelling loopt niet voor
uit op de uitspraak, maar omdat het
opbaar ministerie een onderzek wenst
in te stellen naar de mogelijkheid van
meineed op de zitting van woensdag,
acht de rechter het niet langer nodig
Godett in voorlopige bewaring te hou
den.
Godett heeft zijn woord gegeven aan
de rechter, dat hij het eiland niet zal
verlaten zonder toestemming van de
rechter. De rechter verwacht verder,
dat, nu Godett statenlid is, hij zich
van zijn verantwoordelijkheid bewust
is en hetgeen hem ten laste is gelegd
niet zal herhalen.
De behandeling van de zaak, die aan
vankelijk was gesteld op volgende week
woensdag, is nu voor onbepaalde tijd
opgeschort.
UTRECHT In ziekenhuizen zal in
Ae toekomst veel van kleurentelevisie
gebruik worden gemaakt. Het is al ge
lukt een „inkijk-optiek" aan te sluiten
up een kleuren-t.v.-camera.
Die kan gebruikt worden bij het on
derzoek van luchtwegen, urineblaas,
maag en gewrichten.
Ook de huid kan met behulp van een
zelfde camera worden bekeken. Ver
anderingen in de circulatie in bepaal
de delen van het lichaam kunnen
goed zichtbaar worden gemaakt.
In vergelijking met röntgenstralen
fcl de elektronische helderheids-beeld-
versterker een grote stap vooruit. Een
patiënt kan daarmee met een zeer la
ge dosis röntgenstralen worden door
gelicht. De helderheid wordt dan vier-
tot zesduizend maal versterkt.
Dr. R. C. Ledeboer van de Daniël
den Hoedkliniek in Rotterdam deelde
verder mee dat tijdens een operatie
allerlei gegevens continu en voor ieder
een in de operatiekamer zichtbaar kun
nen worden" gemaakt.
Een aantal ziekenwagens zal met
bewakingsapparatuur worden uitgerust,
die door een computer zal worden ge
stuurd.
TILBURG De Nederlandse
klompendrager wordt een beziens
waardigheid. Slechts 5,7 procent van
ons volk „trotseert in het houten com
fort de drassige aardkloot", aldus staat
vermeld in het proefschrift over het
uitsterven van de Brabantse klompen
makerij door de heer F. J. M. Puijen-
broek.
In totaal hebben nog 700.000 Neder
landers klompen. De 216 klompenmake
rijen die ons land vorig jaar telde, ma
ken met elkaar jaarlijks 3,2 miljoen
klompen.
Dr. Van Puijenbroek constateert dat
klompen de „volksemancipatie" hebben
begeleid. De industriearbeider uit de
negentiende eeuw greep naar de klomp
omdat hij nog niet voldoende geld had
voor leren schoenen. De welvaart heeft
de klomp echter verdrongen.
ANTIEK
De voorzitter van de Nederlandse
Vereniging van klompenfabrikanten, de
heer J. A. van Zuilenkom, noemde gis
teren bij de opening van de Brabantse
klompenbeurs de verkoopmethoden voor
klompen .ouderwets en antiek". Hij
vindt dat de klomp meer moet worden
verkocht aan anderen dan boeren. Het
is volgens hem bewezen éut de klomp
een gezond schoeisel is.
President-directeur van Esso-Chemie H. Landheer„Nederland, let op uw saeck".
De president-directeur van Esso-Chemie N.V., de oud-Apeldoorner, H. Land
heer, zou het wel van de daken willen schreeuwen
„Beste Nederlanders, de wereld eindigt niet bij Cadzand en Nieuweschans".
1 De Nederlandse metaalindustrie
verliest volgens hem in snel tempo
haar concurrerende positie op de
wereldmarkt.
0 Bij de spreiding van vestigingen
van grote petro-chemische con
cerns is de volgorde nietRotter-
terdam, Zeeland, Amsterdam, Delf
zijl maarRotterdam, Antwerpen,
Marseille, Le Havre, Portsmouth,
Bremen, Zeeland, Amsterdam en
op de 27e plaats of daaromtrent
komt Delfzijl.
0 De nog onbebouwde terreinen in
Europoort zullen in een steeds tra
ger tempo worden volgebouwd, als
er geen zekerheid bestaat op nieu
we grondreserves in de buurt van
de Nieuwe Waterweg. Afremming
van Europoort betekent minder op
drachten voor de metaalindustrie,
maar ook aantasting van de con-
currentie-kracht van belangrijke
Nederlandse bedrijven als Staats
mijnen, die hun grondstoffen uit
Rotterdam betrekken.
De heer Landheer Nederlander op
een belangrijke post in dienst van een
wereldconcern ervaart dagelijks, dat
de top van zijn concern op de wereld
kaart kijkt als het om nieuwe uitbrei
dingen gaat en heus niet alleen naar
Nederland.
„Mensen, houdt in Nederland toch op
te denken, dat concerns, die zich in
Rotterdam willen vestigen, automatisch
op de Westerschelde of Amsterdam te
rugvallen, als er in Rotterdam geen
grond meer is.
„Vergeet het, als die gebieden geen
vestigingsklimaat hebben vergelijkbaar
met bi'jvorbeeld Antwerpen, Marseille
en Portsmouth.
„Voor ieder concern en voor iedere
uitbreiding liggen de kaarten in de rij
Rotterdam Antwerpen Marseille
enzovoorts incidenteel anders, maar
niet fundamenteel. Onze vestiging in
Nederland is kleiner dan van Shell.
Voor een belangrijke uitbreiding is voor
ons Moerdijk al te ver.
„Een deel van onze staf moet helpen
nieuwe fabrieken te starten en moet be
schikbaar blijven voor de bestaande
fabrieken. Shell put voor Moerdijk uit
een veel groter kader.
„Vestiging in Moerdijk (of Zeeland of
waar dan ook in Nederland) betekent
voor ons het op poten zetten van een
nieuw „management". Dan is uitbrei
ding van ons produktieapparaat in
Portsmouth toch veel logischer?
„Omdat wij grotendeels exportbe
drijven zijn, kunnen wij niet buiten een
knooppunt van scheepvaartlijnen als
Rotterdam, Antwerpen en Portsmouth.
Ondanks het feit, dat wij een van de
grootste afnemers zijn van Gronings
aardgas (een half miljard kubieke me
ter per jaar) hebben wij onze nieuwe
kunsitmestfabriek in Europoort ge
bouwd en niet in Delfzijl. Export van
onze eindprodukten via Delfzijl kostte
ons miljoenen guldens per jaar méér
dan uit Rotterdam.
„Grote concerns kijken ook naar de
wereldmarkt, als zij bestellingen voor
nieuwbouw doen", zegt hij. „Tien jaar
geleden sleepte de Nederlandse metaal
industrie nog rond tachtig procent van
de ordess voor een raffinaderij in de
wacht, nu nog slechts vijftig tot zestig.
Prijzen, levertijd en kwaliteit zijn de
knelpunten.
„Voor chemische fabrieken was dat
percentage vijftig. Nu komt de Neder
landse industrie aan nieuwe apparaten
met de hoogste eisen op het gebied van
druk en temperatuur helemaal niet
meer te pas. Die apparatuur komt op
het ogenblik bijv. uit Italië".
De heer Landheer ls er ook niet ze
ker van dat de nog beschikbare terrei
nen in Europoort in hetzelfde tempo
worden volgebouwd als wij twintig jaar
lang hebben gezien. „Dat hangt van de
reserveterreinen af", zegt hij en rekent
het volgende voor:
„Een raffinaderij zet tien procent van
zijn produktie af aan chemische fabrie
ken. Zonder die fabrieken daalt de kans
voor een nieuwe raffinaderij 'of een uit
breiding met tien procent.
Het eerste chemische bedrijf, dat
naast een raffinaderij wordt gebouwd
moet echter al vijftig procent aan een
tweede chemische fabriek er naast kun
nen afgeven, om rendabel te kunnen
zijn. Geen rüimte voor die tweede be
tekent slechts vijftig procent kans, dat
de eerste komt. Bij de volgende scha
kels daalt het al tot tien procent.
Een „jong" bedrijf in Europoort als
B.P. kan met zijn grote reserves nog
aardig vooruit. Bedrijven, die al meer
dan de helft van hun terrein hebben
volgebouwd, worden steeds selectiever
bij hun uitbreidingsplannen".
Dait heeft, volgens de heer Landheer
repercussies op de Nederlandse econ-
mie: dalende kansen op opdrachten
voor de metaalnijverheid en voor afne
mers van chemische grondstoffen een
duurder of geen aanbod in eigen land.
Voorbeeld: de Staatsmijnen.
De overvloed aan ethyleen en ben
zeen, in Nederland geproduceerd (de
Nederlandse behoefte is slechts tien
procent), maakt dat Staatsmijnen met
zijn eindprodukten uit benzeen ge
maakt succesvol kan opereren op de
wereldmarkt. Zelfs ondanks de uitge
sproken onvoordelige ligging van
Staatsmijnen ten opzichte van de ex
porthavens.
„Als Nederland toestaat, dat zich
buiten de grenzen een even krachtig
petrochemisch centrum ontwikkelt als
in Rotterdam, haalt het buitenland bin
nen tien jaar Nederland op dat punt in.
Dat betekent voor Staatsmijnen bijv.
dat het zijn grondstoffen tegen een re
latief hogere prijs en tegen deviezen
moet importeren".
Wij hebben de heer Landheer ten
slotte gevraagd of de petrochemie de
alleen-zaligmakende industrie is voor
ons land. In Japan gaat men volgens
de laatste berichten al zijn krachten
richten op ontwikkelingen in de compu
ter-industrie, de ruimtevaart en de
oceanografie. Daar beschouwt men de
petrochemie als een industrie van van
daag, niet als die van morgen.
Antwoord: „Nederland kan de ge
weldige sommen die voor research op
die gebieden nodig zijn, nooit opbren
gen.
„De Nederlandse metaalindustrie
houdt de ontwikkelingen van vandaag
in onze chemische bedrijfstak al niet
meer bij ondanks de stimulans, die de
petrochemie duidelijk voor haar kan
zijn".
DEN HAAG De Marva is in het
nieuw gestoken. Het nieuwe uniform
is ontworpen door George Pisa in sa
menwerking met de kleding adviseur
van de Koninklijke Marine. De ken
merken zijn: Een enkele rij knopen,
de revers sluiten gelijk aan en lopen
rondeen gladde rok (de plooien zijn
vervallen) is gerend met een Dior-
plooi aan de achterzijde
KAIRO Overbevolking, de chroni
sche kwaal van Egypte, belemmert de
economische vooruitgang van het land.
De economische ordenaars staan te
genover een probleem met twee scher
pe kantenzij moeten gelijke tred
houden met het tempo van de groei
van de bevolking en tegelijkertijd de
levensstandaard van het volk omhoog
brengen.
„Niet alleen heeft het normale ge
boortecijfer een bevolkingsprobleem ge
schapen, de structuur van de meerder
heid van de bevolking heeft het ver
ergerd", zegt dr. Haifa Sjanawany, di
rectrice van het „Egyptisch genoot
schap voor ordening van de gezinssa
menstelling".
Dr. Sjanawany, die achter in de
30 is, heeft één zoon, en zij is meer
dan 17 jaar getrouwd met Rasjad Bad-
ran, dirigent van het symfonie-orkest
van Cairo.
Het hoge geboortecijfer in Egypte en
een daling van de kindersterfte hebben
de basis van de leeftijdspiramide ver
breed. De totale bevolking is in de
cember 1968 boven de 32 miljoen ge
komen.
Zoals dr. Sjanawany uitlegt betekent
een jeugdige bevolking niet alleen, dat
het aantal dergenen, die van anderen
afhankelijk zijn, hoog is en dat een
kleiner gedeelte van de bevolking deel
neemt aan de produktieve arbeid, maar
ook, dat er meer verbruikers dan pro
ducenten zijn.
Dr. Sjanawany, die in 1966-'67 aan de
Cornell-universiteit is gepromoveerd in
sociologie en „family planning" voegde
hieraan toe: „Egypte is in vele opzich
ten nog altijd een ontwikkelingsland,
dat te kampen heeft met een gevaar
lijk tekort aan kapitaal".
Bovendien heeft de volkshuishouding
waar de regering meer dan particuliere
ondernemingen een groot deel levert
van de nationale investering, zoals het
bet geval is in Egypte, nog een ander
probleem op te lossen. Naar de me
ning van dr. Sjanawany beïnvloedt
vruchtbaarheid het investeringspeil na
delig door het vermogen van de staat
om belasting te heffen te verminde
ren er naar verhouding minder volwas
senen zijn.
Dr. Sjanawany merkt op, dat de op
komst- van het nationalisme voor de
vijftiger jaren stijging van het ge
boortecijfer ln de hand heeft gewerkt
daar velen van gevoelen waren, dat
grote aantallen een goed verdedigings
wapen waren. Armoede en onwetend
heid deden de rest.
De economische groei was oneven
wichtig en begunstigde een op de land
bouw gerichte volkshuishouding, (daar
in de landbouw grote aantallen eerder
een voordeel dan een nadeel zijn), ten
nadele van de industrie.
Toen Egypte in 1953 een republiek
was geworden, moest de regering-Nas-
ser een goede indruk maken. Het zou
voor een pas gekozen president moei
lijk zijn geweest geboorteregeling af te
kondigen, die een radicale verandering
zou hebben betekend in de op vele kin
deren georiënteerde gezinsopbouw.
Maar de industriële expansie van het
land werd belemmerd door overbevol
king en geboorteregeling werd in 1965
aanvaard en doorgevoerd als regerings-
politiek.
In het begin rees hiertegen verzet
zowel van vrome personen als gods
dienstige sekten. Dr. Foead Hafnawy,
die belast ls met de kliniek voor tege-
ling van de gezinsopbouw van Alazhar,
is ervan overtuigd, dat de recente aan
vaarding van de geboorteregeling door
de godsdienstige leiders van de Isla
mieten, onmiskenbaar tot voordeel van
het program strekt.
Er zijn in geheel Egypte 2.700 kli
nieken zoals die van dr. Hafnawy,
•vertelde dr. Sjanawany. In het land
•zelf gefabriceerde pillen worden ver
docht voor tien piaster (ongeveer 23
dollarcents). Sterlisering en het gebruik
Van een ring vormen de basis van de
'geboortenbeperking in de praktijk. In
de klinieken geven doktoren en ver
pleegsters „kiese en persoonlijke" voor
lichting over het onderwerp.
Nu de volkshuishouding gemobiliseerd
'is en de investeringen zijn verlegd
'naar de oorlogsindustrie hebben dege-
"nen, die de beslissingen nemen, in «en
^drastische wijziging van de politiek het
enige redmiddel emigratie» aan-
'gegrepen.
Vlak na de revolutie van 1952 waren
reizen naar het buitenland en emigra
tie streng beperkt. Thans heeft de re
gering emigratie aanvaard als een de
mografische oplossing van het bevol
kingsprobleem.
Bijna twee jaar na dit besluit la
menteren nu de economische ordenaars
over het weglokken van zeer bekwa
me Egyptenaren naar hoger ontwikkel
de landen. Gedurende de eerste vijf
maanden van 1966 zijn 2.044 personen
geëmigreerd. Van deze waren 61 pro
cent afgestudeerd aan een universi
teit. Van het totale aantal emigranten
is meer dan 46 procent naar de V.S.
gegaan.
De emigratie van intellectuelen en
technici schept socio-economische pro
blemen voor de Verenigde Arabische
Republiek (V.A.R.).
De oplossing van het vraagstuk van
het te hoge geboortecijfer zou radicale
veranderingen eisen in de seksuele ze
den en de structuur van het gezin
zegt de directeur voor de gezinsor
dening. Tevens zouden sommige rege
ringsmaatregelen moeten worden afge
schaft, die het baren van kinderen aan
moedigen, zoals het zwaarder belasten
van ongehuwden dan van gehuwden,
bevallingsuitkeringen, vrijdom van be
lasting voor ouders en het verbod van
abortus en sterilisatie.
UTRECHT De Nederlandse markt
wordt op het ogenblik overstroomd met
zogenaamde steriele disposables, „weg-
gooi-artikelen" voor gebruik in zieken
huizen en medische praktijken, zoals
bijvoorbeeld injectienaalden, spuiten en
dergelijke. In veel ons omringende lan
den zijn wettelijke bepalingen van
kracht met betrekking tot de import
van deze artikelen. Aangezien dat In
Nederland niet het geval is, is het ge
vaar groot, dat de artikelen, die niet
aan de eisen van die andere landen
voldoen, hier terechtkomen.
Dr. J. H. Bekker, directeur van het
Rijksinstituut voor de Volksgezond
heid, zei dit donderdag in een lezing op
de tentoonstelling „Medica" in Utrecht.
„De tranen lopen je langs de wangen,
als je de verpakkingen van sommige
van deze geïmporteerde disposables
ziet" voegde hij hieraan toe. In de toe
komstige wet op de medische hulpmid
delen zullen wel voorschriften worden
opgenomen met betrekking tot de ste
riliteit en de verpakking.
Dr. Bekkr sprak op de „Medica"
over de taak en functie van de over
heid ten aanzien van de steriliteit. Het
RIV controleert ontsmettingsovens en
test op verzoek van ziekenhuizen, im
porteurs en fabrikanten ook autocla
ven (steriliseerketels). Er zijn nog geen
wettelijke eisen met betrekking tot de
steriliteit, maar de overheid geeft ad
viezen en kan bij calamiteiten altijd een
onderzoek gelasten.
