Restaurateurs
handhaafden
lang niet altijd
de goede stijl
Kerk, toren en kasteel in oase van rust
Fijnzinnige voorgeslachten
bezorgden Amerongen
waardevolle erfenissen
Oorkonde
Graven
Lijnenspel
door
Adriaan P. de Kleuver
Late gotiek
Oase
Sobc
r
Huisvrouwen
naar Amsterdam
Oud Renswoude
vergadert
vrijdag
E.H.B.O. -cursus
start morgen
Muziek en toneel
van
Ons Genoegen
WOENSDAG 22 OKTOBER 1961
Het is of Amerongen „aan de kant gezet is"; zó stil en knus ligt het dorp
thans in de brede omarming van de nieuwe rijksweg. Vroeger ja. toen boemelde
je met het trammetje door het hart van het dorp en daar hebben ze ook de
eerste waaghalzen door zien trekken die hun leven waagden in een automobiel.
Laten wij er blij om zijn dat zo veel van de sfeer uit vervlogen jaren in Ame-
rongens dorpskern behouden bleef. Weliswaar zet niemand meer zijn klokje
gelijk „op het trammetje van tien voor negen" en staan overal auto's voor de
huizen geparkeerd, maar er is toch rust gebleven. Bekoorlijk omringd door
hoog geboomte staat de Sint-Andrieskerk op het kerkplein en daarmede in het
hart van het dorp. In de buurt van de kerk heeft het dorp iets van een klein en
knus stadje. Je kunt er zo een muur omheen denken. Een streekdorp met
uitgesproken lintbebouwing werd het niet. Inderdaad, Amerongen heeft een
hart.
Toch was het middeleeuwse beeld
van dit onvergelijkelijk specimen van
al wat landelijk en lieflijk is geheel an
ders. Het dorp heeft men verlegd. Het
oude Amerongen lag iets westelijker en
de toenmalige kerk stond niet op „het
huggie" maar in de buurt van de voor
malige ridderhofstad.
Lang voor in 1673 het oude kasteel
verwoest werd stond die oudste kerk
ergens achter het huidige Drostehuis.
Evenzo bestaat over de oorsprong van
de dorpsnaam Amerongen geen een
stemmigheid van gedachte „Amer"
brengt men wel in verband met Eem,
zoals Amersfoort zal betekenen een
voorde (doorwaadbare plaats in de ri
vier) bij de Eem of Amer. Maar ook
elders in ons land treft men „Amer"
of „Ammer" aan en daar eveneens in
plaatsnamen die aan rivieren ontston
den.
Dat Amerongen ontstaan op de moe
rassige grond aan de oorsprong van de
Eem, genoemd in een oorkonde van
Lotharius II uit 1126, bedoeld wordt,
moet met uiterste kritiek gelezen wor
den. Nóg belangrijker is in dit ver
band de naam Upkirika uit de oorkonde
van 777, waarin Karei de Grote 100 roe
den grond om de kerk van Upkirika
boven Dorestad (d.i. Wijk bij Duurste
de) wegschenkt.
Indien de Rijnloop bedoeld wordt ligt
Amerongen inderdaad boven Wijk bij
Duurstede. Het is met die oude geogra
fische lokaliseringen moeilijk gesteld.
In de ookonde van 777 komt ook Thorrv-
hem voor en dat zal ongetwijfeld Doorn
zijn. Die „bovenkerk" lokaliseer ik
toch in de stad Utrecht. De oorkonde
van 777 heeft zoveel duistere punten,
dat vooral ook ten aanzien van het ver
loop van Rijn en Lek grote voorzichtig
heid geboden is. Wanneer sprake was
van Leccan, dus van de Lek, dan werd
daar de rivier vanaf Arnhem mede be
doeld.
Een frappante herinnering daaraan
is de naam Lexesveer bij Wageningen,
dus veer over de Lek. In een publika-
tie trof ik dat vanaf Wijk bij Duurste
de de Lek (nè 863 dus!) gegraven zou
zijn.
Hoe bij Amerongen in het midden
van de negende eeuw de Rijn stroom
de (die dus beslist toen Lek heette) kan
men nog in de uiterwaard zien waar de
de oude hank of Strang aanwezig is. Dij
ken waren er nog niet en het gebied
rond Amerongen moet bij de stormvloed
van 863, waarbij vergeleken de ramp
van 1953 maar kinderspel was, ontzet
tend geleden hebben.
Meer zekerheid omtrent een kerk te
Amerongen hebben wij door de oorkon
de uit 1126, gegeven door bisschop Go-
debold van Utrecht betreffende terug
gave van de broeklanden bij Ameron
gen, Thornem (Doorn dus) en Coten aan
het Domkapittel van Utrecht. Medeon
dertekenaar was Godefrides „dominus
de Rienen", de latere bisschop van
Utrecht of diens vader.
Dat „heer van Rhenen" moet wel
slaan op bezit van het slot Ter Horst,
daar de stad Rhenen geen heerlijkheid
geweest is. Amerongen van het begin
af wél.
Nog meer zekerheid van een kerk in
de heerlijkheid Amerongen hebben wij
door de oorkonden van 1215 en 1217.
Die van 1215 is naar aanleiding van het
in bescherming nemen van de kerk te
Amerongen door paus Innocentius III
als zijnde een bez.it van het kapittel
van Sint-Pieter te Utrecht, en dus
geenszins te beschouwen als een slotka
pel.
Aan dit kapittel herinneren nog veld
namen als het Kapittelbos, 't Capittel
Sint-Pieters en mogelijk de Convents-
weide. Ook bisschop Otto I (van Gel
der) van Utrecht noemt in de oorkonde
van 1217 nadrukkelijk de kerk van
Amerongen.
In de geschreven bronnen duikt de
kerk eerst weer op in 1441 en dan be
hoort de kerk van Amerongen nog
steeds aan het kapittel van Sint-Pieter
dat als collator optrad. De parochie
pastoor werd dus niet door de heren
van Amerongen aangesteld maar door
dit machtige Utrechtse kapittel. Zo
kwam het ook dat de kerk van Ame
rongen aan Sint-Pieter gewijd was.
Evenals de oudste kerk van Rhenen
en zo veel andere kerken langs de ri
vieren. Sint-Pieter was bovenal schuts
patroon van de schippers.
Eigenlijk is in Amerongen iets onge
woons gebeurd. Altijd herbouwde men
de plaatselijke kerken op de oude ge
wijde grond. In Amerongen begon men
met het bouwen van een nieuwe goti
sche kerk op de plek waar nu de
Sint-Andrieskerk staat. In de zestiende
eeuw bestond de oude Sint-Pieterskerk
nog en in de zeventiende eeuw werd ze
volledig geliquideerd.
De bouwtijd van deze Sint-Pieters
kerk viel in de romaanse periode.
Een aantekening uit de oude kerkre
gisters behelst de volledige buitenge
bruikstelling van dit. kerkgebouw. In de
kerkrekeningen van 1578 staat: „item
2 tobben calck; item derde half 100
steen daar men die kerkdeuren en an
dere gaten (vensters?) bij Sint Pieters
kerk mede toemetz(e)lde-16 stuyvers".
De Sint Andrieskerk was Amerongens
oudste kerk over het hoofd gegroeid.
i
Een kaart die rond 1700 werd ge
maakt, werd door onze medewerker
Adriaan P. de Kleuver voorzien
van de oude veldnamen en enige
nadere aanduidingen. Een van de
vreemdste zaken is hierbij dat in de
achttiende eeuw bouwland in de
uiterwaarden lag. Let vooral ook op
de toenmalige Veerweg. Die lag iets
westelijker dan nu. De Oude Rijn
stroomde nog door het uiterwaar-
dengebied van nu en vormde tevens
de grens met Gelderland. Deze oude
rivierloop ging langs het beneden
ste Capittel Sinte Piet er, 't Spijk,
't Schilt, Geertsberger Waard en de
5 Duivenstaart. Het is nu slechts een
laagte in het uitgestrekte uiterwaar-
5 dengebied.
Bij graafwerkzaamheden naar achte
ren bij het Drostehuis vond men een
aantal graven. Het is niet uitgesloten dat
men hier het restant van het toenmalige
kerkhof aangetroffen heeft. Veel meer
dan een flink uit de kluiten gewassen
tufstenen kapel zal het wel niet ge
weest zijn. Uit de kerkrekeningen
maakten wij al op dat gedurende het
voorspel van de reformatietijd deze
kerk al danig in verval was.
In het visitatierapport van 1593, op last
van de synode en staten van Utrecht
opgesteld, om aan de weet te komen
hoe het op het platteland met de kerk
gebouwen stond, vinden wij over de
Sint-Andrieskerk: „dat de kercke noch
gansch verwoest leyt, wtgenommen dat
ze wederomme dackdicht gemaackt is".
Deze verwoesting was te wijten aan de
zware veldslag van 1584 die bij Ame
rongen tussen de Staatse en Spaanse
troepen woedde.
In dit rapport vinden wij verder nog
iets dat in feite het lot Van Ameron
gens Sint-Pieterskerk besliste. Er
wordt melding gemaakt dat bij het
dorp een kerk staat die sinds men
senheugenis niet meer in gebruik
was, die daarom wel afgebroken kon
worden en van de opbrengst van de
verkochte stenen kon de Sint-Andries-
hersteld worden.
Deze vervallen kerk blijkt uit dat
zelfde rapport nog steeds te behoren
tot de goederen van het kapittel van
Sint-Pieter te Utrecht. Daar de Staten
van Utrecht alle geestelijke goederen
geconfisqueerd hadden, werd door deze
Ed. Mog. Heren Staten van Utrecht in
1616 toestemming gegeven „de oude
vervallen kercke St. Pieter genemt"
te verkopen.
Nog datzelfde jaar moet zc definitief
van het toneel verdwenen zijn. Jam
mer genoeg is van dit kerkje geen af
beelding bewaard gebleven. Het is
evenwel niet gewaagd een gooi in de
richting van kerken als die van Am-
delst. Dode waard en Echteld te doen.
Het zal zéker een tufstenen zaalkerk ge
weest zijn. Was het gebouw van bak
steen opgetrokken geweest, gewis zou
men die voor de restauratie van de
Sint-Andrieskerk aangewend hebben.
Er was sprake van verkoop van de ste
nen. Tufsteen was waardevol. Stukge-
klopt en gestampt deed het dienst als
tras, de grondstof voor de metselspecie
van toen.
De kerk zal geen toren gehad hebben,
daar geen enkel stuk de Sint-Pieters
kerk betreffende, "daar ooit gewag vah
maakt.
vreemde combinatie. Deze doopkapel
heeft schoonwerk muren en een uit tuf
steen gehouwen koepelgewelf. Helaas
wordt deze intieme ruimte ontluisterd
door de trap die naar het orgel gaat.
Die had men toch ook in de noordelijke
traptoren kunnen aanbrengen.
AMEBONGEN OMSTREEKS 1700
♦f' VM9MWI4I SINT PlfTfR»K£«K
TgsevvvOOROIGf SINT ANORlESKSrtK,
Het is aan de inschietende bovenste
(3e) geleding te danken dat deze toren
zo'n gevoelig lijnenspel bezit. Het valt
vooral van enige afstand gezien op dat
de middelste nissen naar alle zijden ge
opend zijn. Mede daardoor staat de to
ren als uitgeknipt tegen de hemel. Als
fragiel kantwerk zijn de beide omlopen
op de tweede en derde geleding aange
bracht. Ik zou willen zeggen: „ovcr-
schoon". Deze op zo fijnzinnige wijze ge
realiseerde dorpstoren zou node in dit
wijde landschap gemist kunnen wor
den.
Vanaf 1772 is hij tot 1948-1951 toe
voortdurend in restauratie geweest. De
len van de balustraden van beide om
gangen ploften zo nu en dan naar bene
den; het houtwerk van de klokkestoel
was totaal verrot. Het naarste was dat
de funderingen van de toren gingen
verzakken. Dat pakte men in 1772 ri
goureus aan.
In 1829 had men in het hoge, gotische
venster boven de toreningang de oude'
traceringen vervangen door een lelijk
raamwerk met roedeverdeling. Ook dat
werd bij de laatste restauratie onge
daan gemaakt. Men greep terug op de
oude toestand en weer prijkt dat mach
tige venster met rijke traceringen in de
spitsboog.
Ook van 1852 tot 1858 werd de toren
grondig onder handen genomen. Daar
voor werden uit Wijk bij Duurstede
karrevrachten oude handvormstenen
weggehaald. De toren werd van bo
ven tot onder opnieuw gevoegd. Een
Of c
«•MSAAROCN
•OUWLAN»
WATC*
pf RCftieu ZQHOma aamouipin* sum wsilan»
Het stichtingsjaar van de Sint-An
drieskerk is niet bekend. Wij zijn dus
aangewezen op de datering via de ge
volgde bouwperioden met als kenmer
ken de stijlverschillen. Deze vallen sa
men met de late gotiek. Het kerkschip
moet dan rond 1450 ontstaan zijn, het
hoog opstrevende koor ca. 1500 en de
bewonderenswaardige, ranke toren in
de eerst helft van de 16e eeuw.
Dit alles valt dan samen met de veel
rijkere (figuurlijk en qua uitvoering
ook letterlijk) Cunerakerk en toren te
Rhenen. Het is zelfs niet uitgesloten
dat de kerk van Amerongen meeprofi
teerde van de op gang - en naar onze
begrippen op drift geraakte Cunera-
cultus. Misschien is het aan deze
streekactiviteit wel te danken flat de
toren van Amerongen onder de Stichtse
dorpstorens de éérste plaats inneemt.
Slechts de Stichtse steden Utrecht,
Amersfoort, Rhenen en in feite ook
Wijk bij Duurstede hebben kolossalere
torens. In Loenen aan de Vecht, Eem-
nes-Buiten en Soest staan torens met
hetzelfde profiel. Men rekent ze met
die van Amerongen tot de Utrechtse
school. Maar géén der genoemden is
zo weelderig uitgevoerd als deze. De
architect zou de beroemde Jan Ployt
geweest kunnen zijn. Bijzonder elegant
zijn de beide traptorens tegen de be
nedenste geleding.
De zuidelijke heeft bovengronds een
fraaie doopkapel en daarboven de voor
malige dorpsgevangenis. Voorwaar een
De fraaie preekstoel in de kerk
te Amerongen, het werkstuk van
Willem Berendse van Alewijk, die secuur werk, want het metselwerk is
rond 1680 het ambacht van wagen- uniek en werd niet in gelijke lagen ge-
maker in het dorp uitoefende. legd. De buitenste klamp vertoont fraai
figuraal metselwerk.
Nog weer later kwam een dorpsmet
selaar op de gedachte met gescherpte
beitels de toren „schoon" te maken.
De sporen van dit taaie karwei zijn
nog zichtbaar. Schoon als een klontje
stak Amerongs torenjuweel af tegen
'de achtergond van donkere bosran
den. Het effect was in feite maar tij
delijk.
Dezelfde ambachtsman haalde een
zelfde stunt uit met het torentje van
Leersum. De restauratie-architect van
1948 gaf te kenne nog nooit zo iets
onzinnigs gezien te hebben. Maar ja
het tekende toch wel op onverbloemde
wijze hoe lief de bevolking de toren wel
had.
Over de venstervullingen ben ik ook
minder te spreken. Het staat vast dat
de venstesters eenvoudige stenen trace
ringen bezeten hebben. In 1811 werden
die weggebroken en men zette er foeiy
lelijke dingen voor in de plaats. Van 1826
tot 1828 volgden de koorvensters. Over
dat geweldige torenvenster boven de in
gang had ik het reeds. Warom herstel
de men dit wel in oude pracht en de an
dere splitboogvensthers niet.
Ondanks alles is de Sint-Andrieskerk
een schoon gebouw, maar men mag
waar het het bedehuis betreft niet de
handen in de schoot leggen. Tja en
nu weet ik wel dat de kerkvoogden het
overal moeilijk hebben. Men wil zo
veel méér voor het kerkgebouw doen,
maar het ministerie, de staten en de
gemeenten schuiven zo traag het aard-
ge slijk af. Dat „de" kerk van Ame
rongen er zo netjes bijstaat daèr mag
men al heel blij zijn.
Opvallens is o.m. het geheel achter
in het koor geplaatste eikehouten koor
hek. Dit moeten wij ons indenken onder
de triumfboog tussen koor en kerk
schip. Het deed dienst als oksaal in de
tijd dat er zulk een scheiding ontstaan
was tussen geestelijkheid en volk. Men
zag niet meer de tussen het volk wande
lende Jezus die hier de kinderen met
een goed woord op hun gemak stelde
en daar een menslievende daad ver
richtte. Het werd meer een hier ik (het
priesterkoor) en jij daar. Er kwam
een geweldig hek om ieders plaats af
te bakenen.
De Cunerakerk te Rhenen heeft op
de juiste plaats dan nog het mooiste
oksaal van onze kerken overgehouden
Het oksaal of koorhek van Amerongen
is véél smaller geweest. Is het soms
overgeplaatst vanuit die voormalige
Sint-Pieterskerk? Wij weten het niet.
Wie zal het zeggen?
De achterzijde van dit koorhek is
afgeplankt, waarover ter verfraaiing
een rode stofbedekking is aangebracht.
Een bestudering van het snijwerk toon
de dat het middenstuk ouder is en veel
primitiever werd behandeld dan het
uiterst linkse paneel en beide geheel
rechtse schotdelen. Laatstgenoemde
munten uit door sublieme vormgeving.
Het doophek is ook van een andere
hand. Evenzo de herenbank die thans
in de afsluiting van de zuidelijke zij
beuk staat en voorheen in de daarach
ter gelegen loge gezet was. Nu dus
boven de herenbank van het Huis Ame
rongen, maar voorheen boven de toe
gang tot de loge, bevindt zich het volle
wapen van het geslacht Van Alden-
burg Bentinck.
Het meest bewonderenswaardige meu
belstuk (zo heten de kerkbanken, etc.)
is de prachtige zeventiende»-eeuwse-
kansel. En dan te bedenken dat wij
daar staan voor het werk van de Ame-
rongense wagenmaker Willem Berend
se van Alewijk, die dit juweel in 1681
heeft gesneden.
De voet is gemaakt naar veel ge
bruikte motieven, het vismotief, maar
dat dolfijnen zoogdieren zijn was voor
de houtsnijder uit het verleden een te
verwaarlozen bijkomstigheid. Geen
„vis" leende zich zo perfect als model
als juist de dolfijn. Onder het prachtige
in 1863 geplaatste orgel schreef ik
reeds in een vorig artikel.
Wij zouden niet volledig zijn zo wij
geen melding maakten van de waarlijk
grandioze collectie rouwborden voor de
heren en Vrijheren van Amerongen,
Ginkel en Eist. Maar deze zeldzame en
in ons land niet geëvenaarde reeks her
inneringen aan de bewoners van de
ridderhofstad te Amerongen is het
waard er een heel artikel aan te wij
den. Achter dit alles staan mensen. Èn
vooral grote mannen die héél Neder
land nog dagelijks dankbaar moet zijn
omdat zij op de bres gestaan hebben
voor onze vrijheid. Daarover dus meer.
Treden wij via het hoge torenportaal
de kerk binnen dan is de tegenstel
ling met de toren groot. Het kerkin
terieur is sober en eenvoudig met
achtkante holle pijlers die ongebrui
kelijk wijde spitsbogen dragen. Dorps
timmerman Gerrit van Garderen
kreeg in 1661 opdracht om de andere
een pijler weg te breken om zodoen
de meer zich op de preekstoel die
terzijde in het kerkschip zijn plaats
kreeg en nog heeft te krijgen.
Kort daarvoor hadden de drie beu
ken (schipbeuk en twee lagere zijbeu
ken) overspanningen van houten tonge
welven die vernieuwd waren. Het koor
evenwel bezat prachtige gemetselde
kruisribgewelven. In de vorige eeuw
)rak men de houten tongewelven weg en
.;reeg het kerkschip een geraamte van
houten latwerk dat geheel correspon-
De St. Andriestoren te Amerongen
in het licht van de schijnwerpers.
deerde met de stenen gewelven van het
koor.
Er werd daarop een pleisterlaag aan
gebracht en zo ontstonden dus kitsch-
kruisgewelven, iets dat men op het
eerste gezicht niet direct waarneemt.
Bij de laatste restauratie zijn op de
plaats waar doorgaans de kapitelen
zich Ipevinden pseudo-kraagstenen aan
de pijlers aangebracht. Erg origineel
doen die effectvolle engelenkopjes, drui
ventrossen en korenschoven niet aan.
Het is meer een speelse fantasie van
de man die opdracht had deze kerk
een goede restauratiebeurt te geven.
Die korenschoven en druiventrossen
wijzen bepaald op brood en wijn, de
symboliek bij het avondmaal dus. Maar
diezelfde restauratie-architect ontzag
zich niet als drempel tussen torenpor-
taal en kerkschip de altaarsteen uit de
voor-reformatorische tijd te leggen.
Een vreemde geschiedenis. Daarte
gen trok ik al eens hevig van leer.. En
zie nu eens! Hoe moet ik de heren pre
dikanten, kerkeraadsleden en kerkvoog
dij van hervormd Amerongen zeggen
hoe dankbaar ik ben dat dit ongedaan
is gemaakt.
Deze historische memöriesteen die
herinnert aan het lijden van Jezus, die
de vijf gewijde wond tekeningen draagt,
waar toch vr de reformatie kwam zo
menig Amerongers ingezetene troost bij
zocht en vond, dit zowel historisch als
kerkelijk attribuut kreeg in Ameron
gens Sint-Andrieskerk weer een func
tie. Er werd de avondmaalstafel van ge
maakt. Een lofwaardige daad van pië
teit jegens het voorgeslacht dat toch
geheel vergroeid was met de toenmali
ge denkwereld.
Uit de stilte van de kerk komende
overvalt je geen koude douche van kille
zakelijkheid. Geen supermarkten en la-
waai-toestanden rond dat plein. De Wil-
helminaboom groeit en bloeit nog. Bij
de oude ijzeren dorpspomp kliederen
een paar kinderen met water en een
oud echtpaar loopt gearmd naar „het
dorp". Wat een rust heerst daar. Een
enkele keer is er het blij gerucht van
een bruiloftsstoet De doodsklok luidt er
over het heengaan van een van oude
stam.
Zo is Amerongen een héél fijne en
intieme oase aan de drukke verkeers
weg. Wat een dorp en wüt een kerk. Ja,
vooral: wat een toren. En wat een kas
teel. 't Zijn erfenissen van héél fijnzin
nige voorgeslachten.
AMERONGEN - Op dinsdag, 4 no
vember zal door een groep huisvrou
wen uit Amerongen vanaf het Dorps
huisplein worden vertrokken om de
Rembrandttentoonstelling in het Rijks
museum te Amsterdam te gaan bezich
tigen.
Er komen op deze kostbaarste ten
toonstelling die het Rijksmuseum ooit
heeft gehad, vierentwintig schilderijen
van Rembrandt uit acht landen plus de
tekeningen en een vrijwel volledig
overzicht van de etsen.
Het bestuur van de Amerongse afde
ling van de Ned. Huisvrouwen vereni
ging acht zich gelukkig dat vanuit de
eigen vereniging een bezoek aan deze
tentoonstelling kan worden georgani
seerd. Tot zaterdag, 25 oktober kan
men zich nog voor deelname opgeven
bij mevrouw J. van de Pol en bij me
vrouw Bouma. De kosten bedragen
f 13,50 per persoon.
De tentoonstelling zal 's morgens
worden bezocht terwijl men dan 's mid
dags vrij is voor het ondernemen van
een tocht door Amsterdam.
RENSWQUDE Voor het eerst in
dit seizoen zal de Historische -Vereni-
gin r Oud Renswoude vergaderen op
vrijdag 24 oktober in het zaaltje achter
de Geref. Kerk, Dorpsstraat 88.
De vergadering staat onder leiding
van de voorzitter de heer Sj. Laansma.
AMERONGEN Als resultaat van
een folderactie door de EHBO-afdelfng
Amerongen, hebben zich 18 kandidaten
gemeld voor de nieuwe EHBO-eursua.
De cursus gaat van start donderdag
23 oktober in het Groene Kruis Ge
bouw aan de Kon. Wilhelminaweg. Zij
die interesse hebben in deze cursus en
zich nog niet hebben aangemeld zijn
deze avond nog in de gelegenheid zich
op te geven.
De cursus bestaat uit 12 lesavonden
waarna een examen wordt afgelegd.
De theoretische lessen zullen worden
gegeven door de heer C. P. Engel, arts
te Amerongen terwijl in de tweede helft
van de avond voor het praktisch ge
deelte de instructeur de heer D. v.
Veenendaal de leiding heeft..
RENSWOUDE Voorafgaande aan
de uitvoering van de toneelvereniging
„Ons Genoegen" op zaterdag 25 okto
ber zal het jeugdorkest van „Ons Ge
noegen" onder leiding van de heer J.
A. Boom optreden. Ten gehore zullen
worden gebracht o.a. enkele marsen,
een polka een wals en een compoattie
van Mozart.
Aan deze uitvoering wordt ook mee
gewerkt door het muzikale duo de ge
zusters Willemse uit Scherpenzeel.
