Hervormde Kerk geeft „inspraak" in haar te voeren beleid Wat moet aan de arde komen in de komende A /gemene Kerk vergadering Gemeente heeft inspraak via de kerkelijke vergaderingen Zo genadig is de Heere! VERGADERDATA EN -UUR IN DE VERSCHILLENDE REGIO'S OP DE DREMPEL VAN DE JAREN 70 Gereformeerde Bond weigert mee te werken Geestesleven Gods plannen onze verantwoordelijkheid Wat centraal moet staan Kerk en samenleving Nieuwe vormen Oecumene Op de schouders van ds. G. de Ru, praeses van de ge nerale synode der Nederlandse Hervormde Kerk, zal de moeilijke taak rusten leiding te geven aan de in spraak" die men met deze Algemene Kerkvergadering beoogt. Democratischer dan onze reformatorische kerken lijkt het nauwelijks te kunnen. Een gemeente die iedere week bijeen komt, geleid en be stuurd door beroepen predikanten en gekozen ouderlingen tot wier taak het huisbezoek behoort, zodat er nauwelijks twijfel over kan be staan dat zij weten wat er binnen de gemeente leeft. En mochten er nog twijfels zijn dan zijn er ook nog de wijk- en gemeente-avonden, waar alles besproken kan worden. En zo werkt het hele systeem naar de top toe door: met classes, kerkprovincies en particuliere synodes, kerkvisitatoren en consulenten alles en allen even democratisch gekozen tot aan de top generale synode en moderamen toe. Desondanks heeft de generale synode van de Nederlandse Hervormde Kerk besloten een Algemene Kerkvergadering te organiseren. Bedoe ling ,,Het scheppen van een gelegenheid voor de leden van de her vormde kerk om uiting te geven aan hun gedachten, niet alleen met betrekking tot de huidige positie van de kerk in het geheel van de Ne derlandse samenleving, maar ook met betrekking tot de taak van de kerk in de toekomst, zowel binnen als buiten de grenzen". Organisa torisch ziet men het zo ieder die van mening is, dat een bepaald punt op de agenda van 'n dergelijke kerkvergadering behandeld moet worden, kan een brief richten aan de Algemene Kerkvergadering, Postbus 19 te Driebergen. Daarnaast worden er in het hele land re gionale „agendavergaderingen" gehouden, waar men dus eveneens te behandelen punten aan de orde kan stellen. Op die manier hoopt men „van onderaf" tot een alle vraagpunten omvattende agenda te komen voor de slotvergadering die rond Pinksteren 1970 moet worden ge houden. Deze „inspraak-methode" is duidelijk een heel andere dan het hele democratische opbouw-systeem dat ook de hervormde kerk kent daarom ook is er al fel verzet gerezen met name van de Gereformeer de Bond in de Hervormde Kerk. Duidelijk is ook dat de inspraak gren zen moet hebben het moet ook inderdaad over de hoofdzaken gaan. Daarom hebben we op deze pagina enerzijds het artikel afgedrukt waarin het moderamen van de hervormde synode voorzichtig poogt de agenda-ruimte enigszins af te palen, en anderzijds een interview met ds. G. Boer, voorzitter van de Geref. Bond, waarin deze zijn bezwaren toelicht. De werkcommissie die de alge mene kerkvergadering voor Pink steren 1970 voorbereidt, had het moderamen om een basisdocu ment gevraagd, dat als uitgangs punt voor de in november 1969 te houden regionale agenderings- vergaderingen zou kunnen dienen. Het moderamen heeft, ook na de leden van de generale synode om hun persoonlijke bijdragen voor dit document te hebben gevraagd, geaarzeld of het werkelijk tot de samenstelling van zo'n stuk zou moeten overgaan. Het kon name lijk de schijn hebben dat de gene rale synode de samenstelling van de agenda voor de algemene kerk vergadering zou willen beïnvloe den als zij reeds bij de start van deze kerkvergadering haar eigen gedachten over waar het in de ko mende jaren in de kerk om zal moeten gaan, onder woorden tracht te brengen. Op grond van vier overwegin gen is het basisdocument van het moderamen toch gekomen, name lijk: 1. Om nog eens duidelijk te zeg gen wat de generale synode met de algemene kerkvergadering voor ogen heeft gestaan. 2. Om allerlei misverstanden, die reeds rondom de algemene kerk vergadering blijken te zijn ont staan, uit de weg te ruimen en andere te voorkomen. 3. Om het actief deelnemen van zoveel mogelijk leden van de kerk aan de algemene kerkvergadering te bevorderen. 4. Om er toe bij te dragen, dat niet voor allerlei bijzaken, die van minder belang zijn, de aan dacht worden opgeëist, maar dat het werkelijk om de grote vragen zal gaan, die in de zeventiger ja ren, menselijkerwijs gesproken, over het zijn of niet-zijn van de hervormde kerk zullen beslissen. Het moderamen schrijft dat op de als terloops ingevoegde woor den „menselijkerwijs gesproken" een zwaar accent moet vallen. Wij zijn ons ervan bewust, aldus het moderamen, dat wij, als het om de toekomst van de kerk gaat, op zeer ingehouden toon moeten spre ken, omdat het dan in de diepste zin gaat over het werk van Gods Geest, over Zijn leiding met Zijn gemeente en over Zijn bedoeling met Zijn kerk en met deze wereld Met andere woorden: over dingen,' die ons verstand te boven gaan er waar wij de beschikking niet over hebben. Maar het geloof in Gods plan en Gods werk, het geloof in Zijn heerschappij en in de komst van Zijn Rijk, komt niet in min dering van onze verantwoordelijk heid voor de manier waarop wij omgaan met Zijn gaven. Zeker niet waar het gaat om Zijn groot ste gaven: om Zijn geboden en beloften. Om het Evangelie van Jezus Christus van wie wij belijden, dat Hij de Heer van Zijn Kerk en de Heiland van deze wereld is. Zo zijn wij als vanzelf al geko men, zo gaat het moderamen ver der, bij datgene wat het eerste en het laatste moet zijn en daarom bij al ons vragen naar het leven en werken van de Kerk in de ko mende jaren centraal moet staan. Wat mogen wij geloven en belijden en hoe moeten wij daar in het he den over spreken? Het modera men wijst op geschriften die de hervormde synode daarover heeft uitgegeven: enkele jaren na de oorlog kwam uit: „Fundamenten en perspectieven van belijden". Na de invoering van de kerkorde vol gen geschriften over de betekenis van de Bijbel (o.a. Klare Wijn) en over centrale stukken van de belijdenis (het gebed, de uitverkie zing en de verzoening). Sindsdien, zo gaat het modera men van de hervormde synode ver der, is het vragen naar het „be staan" van God en naar Zijn we zen en werk radicaler en feller ge worden en daarmee zijn ook de aanvechtingen voor het christelijk geloof groter geworden. Of moeten wij dit heel anders zien en waar deren en is het veeleer zo, dat wij in onze dagen bevrijd worden van veel al te menselijke voor stellingen en gedachten over „God" en teruggeworpen worden op dat gene wat in het christelijk geloof de kern en het wezenlijke is: op de boodschap van de gekruisigde Messias van Israël, die in zijn op standing de Heiland van de werel is? Maar dan komt voor ons de vraag hoe dit centrale getuigenis van de Kerk verwoord kan wor den voor de kinderen van onze tijd. Hoe kan een verbinding worden gelegd van dit belijden van verzoe ning en verlossing met het leven van mensen en volkeren in de ze ventiger jaren van deze eeuw? Zijn wij ervan overtuigd, dat het Evan gelie voor de gang van zaken in de wereld een belangrijke en red dende opdracht vervult? Zo vraagt het moderamen. Het hoopt en ver wacht dat in de algemene her vormde kerkvergadering, deze kernvragen van het christen-zijn en kerk-zijn diepgaand zullen wor den besproken. In het schrijven van het mode ramen wordt de aandacht van de komende kerkvergadering voorts gevraagd voor vele vraagstukken jp het gebied van kerk en samen leving. Het moderamen wijst erop dat grote veranderingen in de sa menleving hebben plaatsgevonden en nog ingrijpender omzettingen in de volgende decennia zijn te verwachten, zoals: verder doorge voerde automatisering, verder gaande verslechtering van het leefklimaat door verontreiniging van water en lucht, door de drei ging van de „proefnemingen" met A-, B- en C-wapenen, radicale ver stedelijking, toenemende tegen stelling tussen arme en rijke lan den, toenemende revolutionaire spanningen in de „derde wereld" enz. In de ons meer nabije en ver trouwde levenskring dringen zich de vragen van de nieuwe levens stijl op en de verhouding van de stijl van leven tot de tot nu toe min of meer geldende christelijke normen of gedragspatronen. Velen wensen een nieuwe, in veler ogen normale vrijheid op seksueel ge bied, o.a. door wegneming van overheidswege van de beperken de en beschermende bepalingen die tot nu toe golden (filmkeuring, pornografie, handel in voorbe hoedsmiddelen, abortus, echtschei ding, homofilie, enz.). Voor velen gaat de taak van de kerk in de ko mende jaren vrijwel op in het be vorderen van de medemenselijk heid. Anderen vrezen juist een te grote nadruk op de sociale vra gen en zouden de taak van de kerk liever beperkt zien tot pre diking, catechese, pastoraat en dia conaat en een scherpe scheiding willen maken tussen de opdracht van de kerk en die van de gelo vigen in de samenleving. Het moderamen van de synode zou graag zien dat de algemene kerkvergadering zich uitspreekt over deze vragen en duidelijk maakt wat naar haar oordeel van de kerk in al haar geledingen al dan niet tot haar roeping en op dracht behoort. Moet de kerk voor aan staan als het gaat om een re volutionaire herstructurering van het leven van volk en volkeren en moet zij juist wat minder „wet- matisch" zijn als het gaat om het persoonlijke zedelijke leven? Of dient zij juist krachtig te zijn in het ontwikkelen van een nieuwe eigen christelijke levensstijl in een steeds nihilistischer zich gedra gende samenleving en moet zij juist op sociaal en politiek gebied trachten de gulden middenweg tussen conservatisme en progres siviteit te vinden?, zo vraagt het moderamen. En het vervolgt: Of zijn al deze min of meer „wereld se" instellingen tegenover de wer kelijkheid eigenlijk uit den boze en gaat het er veeleer om, om los van alle tijdgebonden leuzen, rea listisch én gelovig, waarheid en gerechtigheid na te jagen? Maar wat betekent dit dan concreet op het terrein van het persoonlijke le ven, maatschappelijk en in de in ternationale verhoudingen? Of, met andere woorden, wat is de beteke nis in de komende jaren van het diaconaat van de Kerk: sociaal en politiek? Uit het feit dat de synode een al Als secretaris-generaal van de her vormde kerk, tevens scriba van de generale synode, zal ds. F. H. Lands man de vele organisatorische problemen moeten oplossen die aan deze inspraak methode ongetwijfeld vastzitten. Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken en de rokende vlas wiek zal Hij niet uitblussen. Jesaja 42 3a. Ja, zo genadig is de Heere en zo vol barmhartigheid is de Christus jegens een zondig en schuldig en verloren mens: Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken en de rokende vlaswiek zal Hij nie uitblussen De Heere God heeft Zijn Zoon gezon den van de hemel naar de aarde om te zoeken en zalig te maken wat verlo ren is. Alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve maar het eeuwige leven hebbe. God heeft Zijn eniggeboren Zoon ge geven Gegeven in de dood, ja de dood des kruises Want Hij moest onze weg gaan, de weg van schuldige en verloren mensen. Daarom is Hij om onze overtredingen verwond en om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld. Hij moest de weg van de dood en van de hel gaan die wij verdiend hebben. Daarom heeft Hij uit geroepen aan het kruis: Eli, EliMijn God, Mijn God waarom hebt Gij Mij verlaten En in deze weg heeft Hij ge rechtigheid verworven, gerechtigheid waarachter verloren zondaren kunnen schuilen, gerechtigheid die ons deel wordt in de weg des geloofs....opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve maar het eeuwige leven hebbe. Maar wie wil zich nu overgeven aan Hem, wie wil in Hem geloven, wie wil Hem dienen en in Zijn voetstappen wan delen? Wie wil achter Hem aangaan door zichzelf te verloochenen en zijn kruis op zich te nemen? Immers nie mand! Hij had geen gedaante noch heer lijkheid, ais we Hem aanzagen was er geen gestalte om Hem te begeren, Hij was veracht en we hebben Hem niet geacht. En toch heeft Hij onze krankheden op Zich genomen en onze smarten heeft Hij gedragen. En toch kunnen we alleen behouden worden door Hem. En toch is er een volk dat getrokken wordt tot Hem en dat zich overgeeft aan Hem en dat vrede vindt in Hem. Want het bloed van de Heere Jezus Christus reinigt ons van alle zonde. Wanneer wij onszelf moeten aanklagen en moeten belijden dat we tegen de Heere gezondigd hebben en dat we Zijn toorn en oordeel verdiend hebben, dan mogen we toch zien op de Heere Jezus en Zijn werk en dan zullen we horen: Komt dan en laat ons samen Om tot een werkelijke inspraak van onderaf te komen, worden in deze maand novem ber door het hele land regionale bijeenkomsten georganiseerd, die zich uitsluitend moeten bezighouden met die punten waarvan de gemeenteleden menen dat ze op de agenda van de Algemene Kerkvergadering thuis horen. Men hoopt en verwacht dat vele hervormden die het wèl menen met hun kerk en die bereid zijn mee te denken voor de toekomst, deze vergaderingen zullen bezoeken. De lijst van vergaderplaatsen is nog niet helemaal compleet hieronder noemen we die plaatsen waar in ieder geval een dergelijke agendavergadering zal worden gehouden. Het persbureau der Ned. Hervormde Kerk hoopt later nog een aanvulling te kunnen geven. Voor de pro vincies Gelderland en Utrecht zijn het voorlopig: ARNHEM Musis Sacrum aan het Velperplein - vrijdag 14 nov. aanvang 20.00 uur. DOET1NCHEM - café-restaurant „De Graafschap", Markt 10 - zelfde dag en uur als in Arnhem. GELDERMALSEN - AMC-gebouw, H. Kuykstr. 36 - zelfde dag en uur als in Arnhem. HARDERWIJK - adres nog niet bekend - zelfde dag en uur als in Arnhem. VEENENDAAL - Korenbeurs, Markt 15 - zaterdagmiddag 15 nov. van 14.30 tot 17.00 u. UTRECHT - CBS-gebouw, Kr. Nieuwe Gracht 39, dag en uur als in Veenendaal. richten: Al waren uw zonden als schar laken ze zullen wit worden als sneeuw, al waren ze rood als karmozijn, ze zul len worden als witte wol. Nooddruftigen zal Hij verschonen, aan armen uitgenè Zijn hulpe ter verlossing tonen Neen, deze genade is niet voor hoog moedige mensen voor inzichzelf goede en vrome mensen, die zich op de borst slaan en zeggen: Heere, ik dank u dat ik zo goed ben en zo vroom en zo ge lovigveel beter dan die zondaar daar, die tollenaar en die overtreder van uw geboden Aan zulke mensen gaat God met Zijn genade voorbij. Zij kunnen zichzelf wel helpen en redden, zo menen zij tenmin ste. Maar de Schrift zegt: Rijken heeft Hij ledig weggezonden, maar ar men heeft Hij met goederen vervuld. Dat God goede en brave en vrome en gelovige mensen zou helpen zou zo'n wonder niet zijn. Maar die hoeft God niet te helpen. Die hebben God en Zijn genade eigenlijk niet nodig. Maar dit is het wonder van het evan gelie, zo genadig is de Heere, zo ont fermend is de Heiland, dat Hij zonda ren zoekt, verloren zondaren en dat Hij hen zoekt niet om te verderven maar om hen gelukkig te maken, om hen za lig te maken. En wanneer er onder mijn lezers zijn die met de verloren zoon moe ten belijden: Ik heb gezondigd en ik ben niet waardig uw kind genaamd te worden, ik ben zo onrein en zo verdor ven en zo zondig en zo schuldig, ik heb zoveel kwaad gedaan, te veel om uit te spreken dan wordt het wonder zo groot dat er toch nog genade is en ver geving is, dat de Heere ons in Zijn ar men wil nemen om tot ons te zeggen: Mijn kind om Christus wil mijn kind. Want waar we zo klein zijn en zo ver broken, waar we geen goed meer in onszelf zien maar wel veel goeds in de Heere onze God en in Zijn Christus, waar we op de leerschool Gods door de Heilige Geest geleerd en geleid zijn dat er buiten Jezus voor ons geen le ven is maar een eeuwig zielsverderf, daar zullen we ervaren hoe genadig de Heere is. Onze tekst zegt: Het ge krookte riet zal Hij niet verbreken en de rokende vlaswiek zal Hij niet uit blussen. Het gekrookte riet! Riet is al niet veel, het is broos en teer, als het er op aankomt is het niets. En dan gekrookt riet, dat is ge knakt riet, verbrijzeld riet! Op de leer school Gods worden we in onze hoog moed geknakt, daar worden we ver brijzeld. Daar gaan we belijden: ik ben niets meer, het is met mij verloren! Want wie l^ijkt er nog naar zo'n ge krookt riet om? Wel, dat doet de Hee re, zo genadig is de Heere! Kom maar gerust tot Hem als een kekrookt riet. Kom maar als een zondig, arm, hon gerig zondaar, hongerig naar Zijn ge nade. Hij zal u vertroosten, bemoedi gen, genezen. Zo genadig is de Heere! Een rokende vlaswiek! Een vlaswiek was een oliepit, ge draaid van gehekeld vlas. De olie is op en de pit walmt nog wat na. Zo is het menigmaal in het leven des geloofs. Want we hebben van onszelf niets, het komt alles van Hem. Maar Hij blust zo'n rokende vlaswiek niet uit. Hij geeft integendeel door Zijn Heilige Geest weer olie van geloof, olie van hoop en olie van liefde. Dan gaat die vlaswiek weer branden en soms helder branden. Zo genadig is de Heere! Hij bedient ons uit Zijn volheid, genade yopr genade. En daarom zullen we behouden worden. En daarom zullen we wonen in het nieuw Jeruzalem. En daarom zullen we de Heere eeuwig die nen, loven en prijzen. Door U, door U alleen om 't eeuwig welbehagen. Wel behagen voor een gekrookt riet en een rokende vlaswiek. Veenendaal, Ds. A. VroegindewelJ gemene kerkvergadering bijeen heeft geroepen, mag de conclusie worden getrokken dat zij het niet eens is met hen die ervan uitgaan, dat de kerk haar oorsprong en be doeling meer getrouw zou zijn en beter haar opdracht zou kunnen vervullen als de kerk zich niet meer in de huidige organisatori sche gestalte zou vertonen. Dat be tekent echter ook weer niet, aldus het moderamen, dat de vraag niet gesteld moet worden of nieuwe vormen voor het kerkelijk leven moeten worden gezocht. Wij den ken hierbij aan nieuwe gemeente- vormen, aan de vormgeving van de eredienst, maar ook aan de vraag of de tot nu toe geldende weg om de toelating tot de volle gemeen schap van de kerk, en de tot nu toe geldende normen van het be horen tot die gemeenschap der kerk, dienen te worden gehand haafd. Het moderamen verwacht daarom dat de algemene kerkver gadering ook bijvoorbeeld vragen op haar agenda zet, die al in som mige gemeenten leven, over het toelaten van jongeren tot de avond- maalsgemeenschap; dat zij zich afvraagt of de driedeling van ar tikel II van de kerkorde (doop leden, lidmaten, geboorteleden), in deze vorm moet worden ge handhaafd. Het moderamen voegt daaraan toe: „Dit zijn ongetwijfeld vragen die voor de toekomst van de her vormde kerk van het allergrootste belang zijn. Hierbij zal het erom gaan of het mogelijk zal zijn om, zonder het karakter van de kerk als Christus-belijdende gemeen schap aan te tasten en zonder te kort te doen aan de betekenis van de doop en van de dienst van Schrift en tafel een structuur op te bouwen die haar, meer dan thans het geval is, maakt tot een echte gemeenschap die dienend in deze wereld staat". Daarbij zijn volgens het mode ramen van de hervormde synode echter ook de nog radicaler in de huidige gestalte van de hervorm de kerk ingrijpende vragen, die sa menhangen met de oecumenische problematiek, onontkoombaar. Zal de hervormde kerk van de toekomst haar historische gestal te van „gereformeerde kerk", die haar oorsprong vindt in die tak van de reformatie, die zich gaar ne naar Calvijn noemt, handha ven? Of moet zij zich meer zien als een „modaliteit" van een „evan gelische" kerk, openbaring van de heilige en katholieke kerk, deel van het lichaam van Christus? Als een kerk dus die bereid is om, met behoud van wat haar „eigen" is, op te gaan in een groter verband waarin eenheid en waarheid nog weer op een andere wijze gestalte krijgen dan thans het geval is. Het moderamen spreekt de hoop uit, dat de komende agenderings- vergaderingen ook voor deze oe cumenische problematiek niet zul len terugschrikken. „Er waait allerwegen een wind die uit de hoek van de revolutie komt. Met name bij enkele jongerengroepen die ten on rechte zich opwerpen als de vertegen woordigers van dé jeugd. Hun geestelijke bagage is vaak niet veel meer dan een re ligieus getint humanisme, dat zich pro beert te dekken met wat bijbelse en chris telijke termen. Zij weten zich gesteund door enkele ouderen, die dezelfde gedach ten en ideeën zijn toegedaan. Hoewel zij zeker niet allen zonder meer trouw kerke lijk zijn te noemen, willen zij toch wel in de kerk inspraak en medezeggenschap. Met de geestelijke belangen en de meest wezenlijke taken van de kerk wordt door velen geen rekening gehouden". Zo staat het te lezen in een nota, die het hoofdbe stuur van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde kerk heeft op gesteld betreffende de organisatie van de Algemene Hervormde Kerkvergadering. Daarin heeft het hoofdbestuur aan de le den van de Bond, de kerkeraden en de andere ambtelijke vergaderingen verzocht zich te onthouden van elke medewer king aan de organisatie van deze vergade ring. Betekent dit dat de Gereformeerde Bond inspraak revolutionair vindt? Neen, inspraak is ook in de kerk een kostbare zaak, zegt ds. G. Boer te Zoeter- meer, voorzitter van de Bond. Wij zijn dan ook niet tegen inspraak, maar tegen déze wijze van deze inspraak. De gemeen te moet natuurlijk mondig zijn. Maar zij kan meespreken in de kerkelijke vergade ringen. De presbyteriale structuur van de kerk is daarvoor geschikt. Een van onze bezwaren is dat de ambtelijke vergaderin gen worden gepasseerd. De nieuwe kerkorde, die nu ongeveer twintig jaar geleden werd ingevoerd, was een compromis tussen de presbyteriale en de apostolair-missionaire vorm van kerk- regering. Bij de laatste werd vooral de nadruk gelegd op de openheid van de kerk, die dan door raden, organen en commissies moest worden gerealiseerd. De grote vraag bleef welke lijn het winnen zou. De Ds. G. BOER geen nevenstructuur apostolair-missionaire lijn kwam heel dui delijk naar voren. Ds. Boer betreurt het dat de synode de kerk jarenlang heeft overladen met rapporten over allerlei za ken. Dat kwam allemaal van boven af. De presbyteriale lijn loopt echter van onderen naar boven: de presbyteriale structuur heeft altijd sterk de nadruk gelegd op de gemeente. Doordat er zoveel van boven af werd ge regeld, hebben de classicale vergaderingen hun minderwaardigheidsgevoel nooit kun nen overwinnen. De nieuwe kerkorde had deze vergaderingen in haar grondrechten hersteld, maar de classes hadden uiter aard tijd nodig. Wil de presbyteriale struc tuur goed tot haar recht komen, dan zul len de kernen van de belijdenis aan de orde moeten worden gesteld. De ambtelij ke vergadering kan men ook altijd weer herinneren aan de belijdenis. Men kan ver langen dat ze zich daaraan houden. Maar wat zal in deze algemene kerkelijke verga dering de regel zijn voor spreken en hande len? Iedereen zal mogen zeggen wat hij wil. Laat dit, staat er in de nota, mo gen behoren tot de moderne democratie, het behoort in ieder geval niet thuis in de kerk van Christus. Maar kunt u op bijbelse gronden zo'n algemene vergadering afwijzen? Natuurlijk geeft de bijbel geen kerkor de tot in bijzonderheden. Maar wij zien er toch wel grondlijnen in. Zo komt in de bijbel heel duidelijk de plaatselijke ge meente naar voren. Ook de ambten zijn een bijbels gegeven. Maar nu komt er buiten de ambtelijke vergaderingen een nevenstructuur. Als u niet meedoet, kunt u ook geen in vloed, ook geen goede invloed uitoefe nen. Isoleert u zich zo niet? Misschien wel een beetje. Maar men kan de Gereformeerde Bond niet verwij ten dat hij zich in stilzwijgen heeft ge huld. Met grote duidelijkheid hebben wij altijd gezegd wat wij willen. Men hoort onze stem zo graag, zegt men dan wel. Maar doet men er ook naar? Heeft men bij voorbeeld naar ons geluisterd toen wij ons verzetten tegen de toelating van de vrouw tot de ambten? En er is aan onze weigering ook nog een positieve kant. Nu weet iedereen dat de algemene vergade ring geen vertegenwoordiging is van de ge hele kerk. Wij willen ons niet tegen alles afzetten en ook niet de schuld alleen op anderen schuiven. Neen, we willen ons verootmoe digen. Ook zien we de zaken niet wit- zwart, alsof in het presbyteriale stelsel alles zo goed functioneert en op zo'n vergade ring niet. Maar we zijn erg geschokt door wat ds. F. H. Landsman heeft gezegd. Ds. Landsman heeft verklaard dat hij met de kerkorde van 1951 en de periode na 1970 niet durfde ingaan en dat deze kerkorde nog herinnerde aan de negentiende eeuw. Zo wordt er achter de kerkorde een vraagteken gezet. Wat wij willen, is een nieuw reveil, een werkgroep. De kerk moet vervuld worden door de Heilige Geest. Zo'n reveil hebben wij natuurlijk niet in de hand. Dat kan God alleen geven. Maar wij moeten het volk wel daarheen leiden in de oproep tot bekering en vernieuwing. Een die opwek king hebben wij in de opzet van de alge mene vergadering met groot verdriet ge mist.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1969 | | pagina 15