„Laat dat ventje
maar komen
Vis houdt fit
1
Verdachten
staan er
gekleurd op
Identificatie vingerafdrukken
nu veel eenvoudiger door
geniaal idee van Groninger
UIT DE KERKEN
Xè
Overal ter wereld kampt de politie met het probleem,
dat het identificeren van gevonden vingerafdrukken veel
te veel tijd vergt. Heel normaal is, dat pas na twee maan
den zoeken in de archieven kan worden vastgesteld van
wie de gevonden afdruk is. Allerwegen is er achterstand
op de dactyloscopische afdelingen van de herkennings
diensten.
GELUKKIGE INVAL
nu 2e fles
HALVE PRIJS
"KABELJAUW
OP Z'N WEENS.
OPENBARING
LOEP
NAMEN
VERVORMING
ENTHOUSIAST
SUBSIDIE
DINSDAG 16 DECEMBER 1969
Van jongsaf is de heer G. J.
Groote met vingerafdrukken befcig
geweest. In 1934 kwam hij als een
van de eerste burgerambtenaren in
dienst van de Groningse politie; Na
een technische opleiding werd hij
laborant bij de technische opspo
ringsdienst, waar hij nu het hoofd
van is.
In 1936 loste hij met een vin
gerafdruk zijn eerste gubte moord
zaak op. Het was do moord in
Grootegast, waar in de nacht van
vrijdag 24 op zaterdag 25 juni wet
houder Zetsma werd doodgescho
ten. Hij zou de volgende ochtend
de werklozensteun uitbetalen. Het
geld was bij hem thuis. Er wa
ren duizenden guldens gestolen.
De vingerafdruk had de jonge
Groote in vrije uurtjes reeds de vol
gende dag geïdentificeerd. Het spoor
dat de rechercheurs volgden, leid
de echter naar Leeuwarden, terwijl
de man die hij op het oog had.
in Groningen woonde.
's Maandagsavond kwam de por
tier van een nachtclub melden dat
er een man met geld aan het smij
ten was. Dit bleek een broer van de
man wiens vingerafdruk de heer
Groote had. Er waren vijf broers,
die allen naar het politiebureau
werden overgebracht. Bij huiszoe
king werd de rest van de buit ge
vonden en de revolver waar de
moord mee was gepleegd. Diezelfde
de nacht nog bekende de moorde
naar.
De tweede grote zaak die de heer
Groote met een vingerafdruk op
loste, was een moord in 1947. In
Groningen was in november de
heer De Boer om het leven ge
bracht. In de woning van het
slachtoffer was slechts een gedeelte
van een vingerafdruk ontdekt. Na
twee maanden zoeken stond het wel
vast, dat die afdruk niet in <Je Gro
ningse verzameling zat.
Bij 't centrale archief in Den Haag
werd de afdruk afgekeurd. Met dat
kleipe stukje kon onmogelijk wor
den gezocht. De Groningse politie
liet weten dat zij over een man
beschikte die het misschien wèl kon.
Met enig sarcasme zei Den Haag:
„Laat dat ventje maar komen, zijn
stoel staat klaar".
„ik ging er met bevende knieën
heen", zegt de heer Groote nu. „Ik
schrok me wild toen ik voor die
verzameling van een paar miljoen
vingerafdrukken werd neergezet.
Maar ik begon te zoeken. Ik meen
de dat de afdruk van een middel
vinger afkomstig was. Daarom kon
ik alle andere vingers uitschakelen.
Na twee dagen zoeken had ik de
corresponderende afdruk uit het ar
chief gehaald. De heren in Den
Haag gaven na verschillende con
trole-proeven toe, dat hij identiek
was. Het was de afdruk van een
gedroste militair. De man bleek on
vindbaar".
De volgende dag kwam een af
vaardiging van de politie uit Lei
den pp excursie naar het centrale
archief, dat toen nog een beziens
waardigheid was.
Met trots werd de bezoekers ver
teld onder welke moeilijke omstan
digheden de vorige dag een afdruk
was geïdentificeerd. „Moordzaak
opgelost, maar dader voortvluchtig"
moest aan dat verhaal worden toe
gevoegd. Toen onwillekeurig de
naam van de verdachte viel, riep
een van de Leidse politiemensen:
„Die man hebben wij gisteravond
wegens desertie opgepakt!"
Nog diezelfde nacht is de ar
restant naar Groningen overge
bracht. Hij ontkende moord, maar
viel flauw toen hem de vingeraf
drukken werden getoond. Weer bij
kennis gekomen, bekende hij de
moord.
J
J
SNELLER BOEVEN PAKKEN DANK ZIJ HET
CIRKELTJE VAN SPEURDER G. J. GROOTE
Bij tal van politiekorpsen in ons land staan op het ogenblik rechercheurs in
kaartenbakken te zoeken met vingerafdrukken die in juni bij inbraken zijn ont
dekt. Dit werk moet vaak worden onderbroken, omdat nieuwe feiten de aan
dacht opeisen. De achterstand wordt steeds groter.
In sommige politiekorpsen heeft men
dat tijdrovende gezoek opgegeven. Als
gevonden vingerafdrukken niet in korte
tijd geïdentificeerd kunnen worden,
staakt men het zoeken.
Telkens als een rechercheur met 'n ver
dachte binnenkomt, wordt nagegaan of
zijn vingerafdrukken in de opgespaarde
voorraad zitten.
Van heer G. J. Groote, chef van
technische opsporings- en herkennings
dienst van Groningen, is thans bezig
een methode te ontwikkelen, die aan
ADVERTENTIE
ECHTE FRRI1SE UlUHEVl
(vanaf385per fles)
BIJ UW WI.IMI ÏXDI-L
Geref. Kerken.
Beroepen: te Driesum-Wouterswoude,
Gorredijk en te Oldehove: C. v.d.
Linden, kandidaat te Amsterdam.
Geref. Kerken Vrijgemaakt
Beroepen: te Zeven verben (in combi
natie met Bergen op Zoom): J. P.
Moerkoert te Maartensdijk.
Chr. Geref. Kerken.
Bedankt: voor Noordscheschut: A. v.d.
Veer te Nieuwe Pekela.
Vrije Evang. Gem.
Beroepen: te Zwolle: J. G. Niewöhner
te Apeldoorn.
ADVERTENTIE
Haal 4 ovale plakken kabel-1
jauw door los geklopt ei en
vervolgens door met zout ver-
mengd b-oodkrulm.Bak beide
zijden in boter goudbruin. Leg
plakken op verwarmde schotel.
Giet 3 dl water en 3 eet
lepels wijnazijn bij boter.
Even laten bruisen. Los er
V/2 eetlepel suiker al roerend-
in op en giet het over de
pjakken.Garneren met
fijn gesneden rode en
groene paprika en
ringetjes rauwe prei.
Opdienen met aard
appelpuree en
gemengde sla.
saus.
Vraag recepten
bi] uw vishandelaar
of bij het Produktschap
voor Vis en Visprodukten,
Wassenaarseweg 20,
Oen Haag.
die ellendige toestand vrij zeker een
einde zal maken. De ontdekking, die
hij deed, terwijl hij piekerend over
vingerafdrukken van huis naar het po
litiebureau fietste, is het ei van Colum
bus.
„Als ik er nu eens een cirkeltje op
leg, dan maak ik het veld waar op ge
zocht moet worden toch veel kleiner?"
Na deze gelukkige inval trapte hij wat
steviger door. Op het bureau begon
hij meteen een aantal vingerafdrukken
te bekijken door het ronde gaatje dat
hij in een stuk papier had geknipt.
„Man wat ik toen ontdekte: een
openbaring", vertelt hij enthousiast.
„Op zo'n klein veld zie je een heleboel
interessante details. Toen ik er de loep
bij haalde was het helemaal prachtig.
In de kromme en gebogen lijnen zie je
allemaal figuurtjes. Die ben ik een
naam gaan geven. Daarna heb ik er
twee jaar mee geëxperimenteerd. Nu
kan ik zeggen: met het cirkeltje is de
tijd van het zoeken bekort met 65 pro
cent voor heel lastige afdrukken, tot 98
procent voor een gemakkelijke".
De heer Groote heeft inmiddels een
speciale loep ontworpen. Buurman K.
Otter van de Groningse hoofdkommis-
saris was toevallig medisch instrument
maker. Hij sleep de uitzonderlijk ge
vormde loep, die de vorm heeft van
een inktpot. Opzij zit er een gaatje in
voor het lichtje. De platte bodem bevat
het grote geheim. Midden in het zwarte
vlak is een rondje van 8 mm doorsnede
blank gelaten. In het middelpunt van
dat rondje is een stip gegraveerd. Cir
keltje en stip vormen samen het grote
geheim. Wanneer deze loep op de door
de heer Groote vastgestelde plekken
van een vingerafdruk wordt gezet,
hoeft men alleen maar de figuurtjes te
noteren, die binnen de cirkel zichtbaar
zijn.
Voor die figuurtjes heeft de heer
Groote allerlei namen vastgesteld: een
eilandje; een rail-O en X; een overloop;
een kruis, staart, tweeling enz. In to
taal zijn dat 15 karakteristieken welke
in vingerafdrukken kunnen voorkomen.
Vindt men in dat rondje een bepaalde
combinatie van deze figuurtjes, dan kan
men bij voorbaat al alle vingerafdruk
ken uitschakelen, die deze combinatie
niét hebben. Bij vele proeven is vastge
steld, dat dat enorm oploopt.
Figuurcombinatie 5, 7 en 9 bijvoor-
BU DE FOTO'S:
Rechts boven:
De loep, het magi
sche rondje in
de loep en een
aantal vingeraf
drukken met in
de cirkel dej
karakteristieke
kenmerken van een
"fdr"k-
Hiernaast:
De heer Groote:
zoeken in een
cirkel.
beeld, komt slechts in 7,3 pet. van alle
vingerafdrukken in een verzameling
voor. Dat wil zeggen, dat men 92,7 pet.
van het totaal aantal slips met vinger
afdrukken in het archief niet behoeft te
controleren.
Nu is het zo, dat men vrij dikwijls al
le kaarten moet nagaan. Heel gewoon
is, dat men nu voor een lusje naar
links bijvoorbeeld tienduizend vingeraf
drukken stuk voor stuk moet controle
ren.
Het bijzondere van de vondst van de
heer Groote is ook, dat de vervorming
van de vingerafdrukken geen nadelige
invloed heeft op het zoeken. Nu zijn veel
vingerafdrukken onbruikbaar omdat de
huid is gerekt door de druk die is uit
geoefend. Omdat in het systeem Groote
slechts bepaalde kleine plekjes van 8-
mm in doorsnee bij het zoeken een rol
spelen, en omdat het gaat om de figuur
tjes in en tussen de lijnen, heeft vervor
ming van de hele vingerafdruk geen in
vloed meer.
Oud-hoofdcommissaris Molenaar, ex
pert op het gebied van vingerafdrukken
was enthousiast toen de heer Groote
hem zijn nieuwe systeem demonstreer
de. Bij Interpol en de West-Duitse re
cherche centrale in Wiesbaden, waar
vier vingerafdrukken-experts al twee
jaar, vrijgesteld van dienst waren om
een beter zoek-systeem te ontwikkelen,
is het systeem-Groote door deze groep
deskundigen een volle dag getest. Deze
specialisten stelden de moeilijkste vra
gen en eisten de gekste mogelijkheden.
In een handomdraai haalde de heer
Groote telkens de gevraagde afdruk uit
zijn proefverzameling. Eindconclusie
van de kritische Duitsers was: „Een
revolutionaire vinding".
Ditzelfde enthousiasme viel waar te
nemen op het internationale politiecon-
gres in Miami Beech V.S. waar commis
saris F. Enklaar, chef van de identifi-
catiedienst van de Haagse politie, het
systeem Groote voor politieafgevaardig-
den uit 46 landen demonstreerde.
Men kan zeggen: alle politieogen zijn
op Groningen gericht. Vier specialisten
van het Amsterdamse politiekorps zijn
in Groningen komen kijken. Iedereen wil
er wel aan, de moeilijkheid is voorals
nog, dat het bestaande arcief op pons
kaarten moet worden gezet met de co
dering van het systeem Groote.
Als enige in ons land maakt de
herkenningsdienst van het Groning
se politiekorps ook dia's in kleur
van verdachte personen. Deze wor
den levensgroot voor de getuigen
geprojecteerd.
Het eerste jaar dat deze nieuwe
methode van identificatie is toege
past, heeft nu reeds een beter resul
taat opgeleverd: elf verdaehten die
..op dia" werden herkend'; dit na
dat zij eerst in de serie zwart-wit
foto's niet herkend waren. Kleur van
haar. huid en ogen, blijken bij de
identificatie een grote rol te spelen.
Het idee om naast de gebruikelij
ke zwart-wit foto's ook klcuren-dia's
te maken van de verdachten, is van
de heren Berkhof en Erenstein, resp.
chef van de herkenningsdienst en
van de technische opsporingsdienst
in Groningen. Bij confrontatie wor
den eerst de zwart-wit foto's ge
toond'. Daarna worden de kleuren
dia's geprojecteerd.
In Amsterdam, Rotterdam en Den
Haag, met elk zo'n twee miljoen vinger
afdrukken in de archieven, zit men tel
gen dit werk aan te kijken.
Er is thans een commissie ingesteld,
die deze mogelijkheid bestudeert. De
regering heeft de heer Groote in staat
gesteld zijn systeem in Groningen in
praktijk te brengen. Van Den Haag
kreeg hij een subsidie van 40.000 gulden.
De gemeente Groningen deed daar 35
mille bij.
Begin januari komt het z.g. lees-appa-
raat van de Mira-code dat besteld is.
Dit is een grote viewer waarop de vin
gerafdrukken geprojecteerd worden.
Verder een sorteermachine die op 12
kenmerken tegelijk sorteert, waarna
slechts het kleine restant met de ont
dekte kenmerken uit het archief op het
scherm van de viewer verschijnt.
120.000
Het grootste werk dat aan dit alles
vooraf moet gaan Is al op gang. Dat is
het op ponskaart brengen van de vin
gerafdrukken uit het archief. In Gro
ningen waar men 120.000 vingerafdruk
ken heeft, duurt dat werk anderhalf
jaar. Intussen worden van alle nieuwe
verdachten de vingerafdrukken in het
nieuwe systeem opgenomen.
„Het zal misschien niet eens nodig
zijn om alle oude afdrukken uit het ar
chief in het niewe systeem op te ne
men", meent de heer Groote. „Je kunt
je archief ook laten uitsterven. De prak
tijk leert, dat je de actieve tegenstan
ders binnen tien jaar meermalen op het
bureau krijgt. Bij die gelegenheid wor
den nieuwe foto's gemaakt. Je kunt dan
ook meteen vingerafdrukken nemen
voor het nieuwe systeem. Als je dat ook
met de jeugdigen doet dan heb je in
enkele jaren vanzelf een complete ver
zameling waarin het opzoeken is terug
gebracht tot een fractie van de tijd die
nu nodig is.
Dat scheelt niet alleen ontzaglijk veel
werkuren, maar ook wordt de tijd kor
ter dat gezochten vrij rondlopen. Dus
ook minder kans dat ze nieuwe misdrij
ven kunnen plegen".
DE SCHERVENHEUVEL VAN ROME
5 |T OME De beroemde „schervenheuvel"
AA van Rome die vaak de „achtste heuvel
Z van Rome" wordt genoemd, wordt de prooi
van de honden, de slachthuizen en de dieven
5 van oudheden.
5 De 52 meter hoge heuvel, die geheel bestaat
5 uit aardewerk van het oude Rome rijst in
het westelijk deel van de stad omhoog als
S een enorme hoop verlepte spinazie.
Uit vrees dat het storten van hun afval in de
J rivier de loop van de Tiber zou wijzigen, be-
5 sloten de oude Romeinen in de tweede eeuw
vóór Christus het zo hoog mogelijk op te sta-
pelen aan de oever. Het resultaat, gemengd
met aarde, is waarschijnlijk een van de groot-
5 ste archeologische goudmijnen ter wereld.
Maar tengevolge van verwaarlozing en
ii geldgebrek van de gemeente is het In de 20-
ste eeuw geworden tot een paradijs voor
zwerfhonden en -katten en op de hellingen een
stortplaats voor huiden en beenderen van het
nabijgelegen gemeentelijk slachthuis.
De hele week door en speciaal op zon
degen wemelt de Monte Testaccio (de
naam is afgeleid van het latijnse woord voor
scherven, „estae") van lieden, die zich oud
heidkundigen noemen en graven om een vlug
voordeel te behalen.
„Je moet ze zien", zegt Sergio Mariani,
die nabij de heuvel een trattoria (restaurant)
heeft. „Ze komen zelfs 's nachts met schoffels
en schoppen, plastic emmers en zakken en
ze graven als mieren op een mierenhoop.'
Als ze betrapt worden doen ze alsof ze ge
leerde buitenlandse professoren zijn employ
ees van het tiende stedelijke departement
dat over de oudheidkundige schatten van de
stad gaat.
„Maar de volgende zondag zie je ze op de
vlooienmarkt aan de andere oever van de ri
vier verkopen wat ze hier hebben wegge
haald" merkt Mariani somber op.
T^ot de 20ste eeuw heeft de Monte Testaccio
roemrijke geschiedenis gehad. Hij werd
opgeworpen in 163 voor chr., toen met ampo-
fae gevulde emporia (pakhuizen) aan de oever
van de Tiber) de marktplaats van Rome wa
ren geworden.
„De opbouw was gebonden aan zeer strenge
voorschriften om en om een laag amphorae
(aarden vazen met nauwe hals) en een laag
aarde. Dit getuigt voor het gevoel voor stads-
aanleg dat de Romeinen bezaten" betoogt Do-
menico Petica een Romeins archeoloog.
De amphorae die waren gebruikt voor wijn,
olie, tarwe en andere artikelen werden door
de Romeinen stuk gegooid maar vele van de
potscherven dragen nog het zeldzame stem
pel van de Romeinse pottenbakkers tot uit
Afrika en Spanje.
In de Middeleeuwen werd de heuvel die een
omtrek had van ongeveer 1.000 meter het to
neel van ridderlijke tweegevechten en toer
nooien. v
In de 16e eeuw werd de Monte Testaccio
door de pauselijke artillerie als oefenterrein
gebruikt. Zij schoot kanonskogels over de Ti
ber tegen de heuvel. In 1849, toen Rome enige
maanden een republiek was, werd hij gebom
bardeerd door de Fransen, die de stad bele
gerden.
Maar de Romeinen bleven de heuvel nog
steeds beschouwen als een idyllische plaats.
De uitdrukking „andare a Testaccio" („naar
Testaccio gaan") betekent nog steeds een lan
ge wandeling naar buiten maken, hoewel de
heuvel thans is omgeven door hoge flatge
bouwen.
^ot het begin van deze eeuw stroomden
duizenden Romeinen naar taveernen, gelegen
in enige van de op 48 hellingen van de heu
vel in de scherven uitgegraven holen om de
feestdagen van het carnaval en van oktober
jyjet de bouw ven een nieuw slachthuis, dat
nog steeds wordt gebruikt verrezen tien
tallen restaurants die kruidige gerechten zo
als ossestaart in saus (coda aila vaocina-
ra) of met takjes selderij, pens, osseïappen
of spaghetti met runderingewanden serveren.
De restaurants op de heuvel zijn weg maar
die in de omgeving zijn nog in bedrijf.
„De hygiënische toestand is onhoudbaar
geworden" zegt Ivo Parenti, de eigenaar van
een naburig restaurant. „De plaats schreeuwt
om omtsmetting. Het krioelt overal van de
vliegen en de beenderen en huiden trekken
insecten aan.
Dat is ook niet best voor al die mensen,
die in de houten woningen rondom de testac
cio wonen".
Parenti, mariani en andere restaurantei
genaars hebben zich reeds tot het gemeente
bestuur van Rome gewend met het verzoek
van de heuvel een gemeentelijk plantsoen te
maken met kleine antiekwinkeltjes en trat-
tories.
Aangezien de stad Rome een schuld heeft
van twee miljard dollar is het antwoord het
gebruikelijke: „Goed idee, maar we hebben
geen geld."
