Vogelvrienden
exposeren vaak
exotische pracht
CDK
biedt zeer hoge spaarrente
Vk%
6,/z% 6% 5%% 5%
Ki
Vrede alom
bij winterse
Rijnstrang
Televisie defect
Wij komen direct
M.T.S. TELEF. 08370-2838
Vogelschat
in te klein
Eltheto
VAN DER KOLK VEENENDAAL N.V.
Binnenbrand
snel geblust
met
iJj HORLOGERIE
VAN MANEN
Myftuéyde tijd:
(waarinopgenomen A.v.Hoboken en Co s spaarbank)
i li. 4 CO.
M\im
Israël
Gereformeerd Herkozen
Geen publikatie
Collecte
Herbenoemd
Orgelconcert Geestelijk
Adam
verzorger
Kerkvoogd
Legaat
Ambtsdragers
„Dan schuifelt het pure landschap mee
en wordt het nog stiller dan stil
Stilte
Zonsondergang
VAN WOUT BLAUWKOUS
CDK
Gezinsverzorging
Kerkeraadsleden
BURGERLIJKE STAND
RHENEN
Permanent FORD-show in showroom
ZATERDAG 27 DECEMBER 1969
RHENEN Door een defect aan
een oliekachel brak donderdagavond
brand uit in de woonkamer van de fa
milie B. aan de Vreewijkstraat. De
brandweer moest er aan de pas komen
om bet in brand staande meubilair
naar buiten te slepen en daar verder
te doven. De op zijn best uitgedoste ka
mer veranderde in een zwart geblakerd
vertrek. De brand trok veel be
langstelling.
ADVERTENTIE
Van tijd tot tijd verschijnen er portret
ten in de krant van enigszins schuch
ter lachende mensen, die zojuist zijn
onderscheiden. Ze staan wat onwen
nig te houden met de medaille die na
mens Hare Majesteit door de burge
meester op de kraag van het beste
pak is geprikt. De handen heel de-
voot gevouwen voor het lichaam,
want je kunt in zo'n onderscheiden
toestand niet te onverschillig op de
kiek komen.
Misschien hadden ze er al een klein
beetje op gerekend toen ze verzocht
werden om voorzien van echtgenote
op de gedenkwaardige dag in de kan
tine van het bedrijf te verschijnen.
Ze hadden immers zo vaak personen
die veertig jaar of langer werk van
een bedrijf hadden afgenomen gede
coreerd en wel in de krant zien staan.
Die heuglijke beurt zou nu hun zelf
wel ten deel vallen, maar je weet het
van tevoren nooit zeker.
Tot de hoogtijdag daar is en ze bij het
binnenkomen van de lokaliteit waar
het feest zal worden voltrokken wor
den versierd met een kas-verse an
jer. Met deze mini-bloemkool een
decoratie die in eerste instantie is
weggelegd vqor Prins Bernhard
zijn ze al een beetje op een hoog
waardigheidsbekleder gaan lijken.
„Nou kan er niet veel meer scheef
gaan", moet de jdbilaris denken als
de personeelschef die de ceremonie
heeft geopend het woord geeft aan de
burgemeester. En als deze autoriteit'
na een hartverwarmende toespraak,
waarvan slechts de woorden „trouwe
dienaren en steunpilaren van de
maatschappij" bij de feestvarkens
blijven hangen, overschakelt op het
geijkte: „En tenslotte mag ik u met
genoegen mededelen, dat het Hare
Majesteit de Koningin heeft behaagd"
weten ze definitief dat het goed zit.
Tenminste als ze het er mee eens zijn
dat er een lintje wordt uitgedeeld,
want je hoeft er niet per se mee ak
koord te gaan dat zoiets aanj e
lichaam wordt gehangen. Het is niet
zo als met het stemmen. Iedere vol
wassen Nederlander is verplicht om
zich in het stemlokaal te vertonen,
maar er is geen verplichting om een
ridderorde aan je revers te laten be
vestigen. Je kunt 'em weigeren, heb
ik me altijd laten vertellen.
Wel vraag ik me af hoe je dat op een
nette manier doet, want er wordt ver
ondersteld dat je officieel niks afweet
van het ophanden zijnde eerbetoon.
De baas vraagt 'et buiten je om aan
bij dc bevoegde instantie. En je kunt
moeilijk als de burgemeester met het
metaal klaar staat zeggen dat het
niet ijl je bedoeling ligt om het in
ontvangst te nemen. Daarmee zou je
op een pijnlijke manier «het protocol
in de soep jagen en bovendien het
feest van de collega's die zich de
poespas wel laten welgevallen, ver
prutsen.
Als je de bui ziet hangen kun je na
tuurlijk naar de directie stappen en
zeggen, dat men zich de moeite van
het aanvragen kan besparen omdat
het van jou helemaal niet hoeft.
Maar dan loop je natuurlijk de kans
dat je afdruipt met de mededeling
dat de directie ook helemaal niet van
plan was om een poging te doen.
Een briefje naar het gemeentehuis, dat
geen prijs wordt gesteld op enig eer
bewijs vanwege het vaderland, kan
ook. Maar daarmee maak je weer op
gevoelige wijze een eind aan de goeie
bedoelingen van het bedrijf.
De enige oplossing is dat het aan de
aanstaande jubilaris in persoon wordt
gevraagd. Deze is dan vrij om te
bepalen of de polonaise aan zijn lijf
wel of niet zal plaatsvinden. „Dan is
de verrassing d'r af" hoor ik notabe
le lieden die regelmatig met dit bijl
tje hakken al zeggen.
Inderdaad, dat is zo. Maar mensen, die
2080 werkweken bij één werkgever
achter de rug hebben, zijn toch wa
rempel geen kinderen meer die je op
jut tot een soort Sinterklaas-stem
ming of voor wie het aanstaande
broertje of zusje een verrassing moet
blijven. Kom nou. Mogen ze mis
schien weten wat hun boven 't hoofd
hangt...?
Wout Blauwkous.
ADVERTENTIE
Reparatie aan kuis
Opgave s.v.p. voor 12.00 uur
VEENENDAAL De tweedaagse tentoonstelling die de V eenendaalse Vogel
vrienden traditiegetrouw dit jaar in „Eltheto" heeft ondergebracht trok giste
ren op de eerste dag al een grote belangstelling. Van heinde en verre kwamen
de liefhebbers naar de tentoonstellingsruimte om het resultaat van een jaar
vogelkweek te bewonderen. Dat de kwaliteit hoog was bleek al eerder in de
week uit de keuringsrapporten van de jury.
De werkpaarden onder de Veenen-
daalse Vogelvrienden hadden er heel
wat nachturen aan opgeofferd voordat
de tentoonstelling gistermorgen kon
worden geopend maar toen mocht het
resultaat worden gezien. Van een be
vriende vereniging uit Nieuwerkerk
aan de IJssel had men de beschikking
gekregen over zig-zag stellingen die het
bestuur in staat stelden op een relatief
kleiner aantal vierkante meters meer
vogels te plaatsen.
De circa 1000 exemplaren van totaal
verschillend pluimage zijn afkomstig
van 67 leden. Ieder hoekje in „Elthe
to" heeft men benut.
De kanaries en parkieten in alle
mogelijke kleurschakeringen zijn op
de begane grond gehuisvest, het po
dium is 'ingeruimd voor de tropische
vogels, terwijl het balkon door Blan
kest jn's vogel- en zaadhandel is be
zet. Ditzelfde bedrijf heeft ook een
groot aandeel in het goed verzorgde
middenstuk van de zaal met o.a. een
grote volière en een waterpartij. Trek
pleisters zijn ook een witte en een
zwarte kakatoe afkomstig uit Queens
land, die in schoonheid wedijveren
met de fel getinte lori's.
Hoewel het goud bij dc kanaries, vol
gens voorzitter G. A. Blankestijn en
secretaris A. Diepevecn. thans weer
de modekleur is, is er bijna geen kleur
te rtoemen, die niet in veren vertegen
woordigd is.
Opmerkelijk voor de leek althans zijn
de kuifkanaries (van de combinatie
De Man-Blankestijn) waarin de Beatle
haardracht op de vogels schijnt te
zijn overgebracht. Ook de Engelse wit
te kanaries van A. Diepeveen met fij
ne kleurnuanceringen dóen in feite wei
nig meer denken aan stammoeder ge
le piet.
Grote activiteit was er ook te bespeu
ren in de handelshoek waar de vraag
het aanbod leek te overtreffen en het
bewijs leverde dat de liefhebberij op
het gebied van de vogelkweek nog
springlevend is.
Namens het gemeentebestuur gaf
wethouder Ant. de Ruiter blijk van
zijn belangstelling.
De tentoonstelling is nog tot van
avond negen uur geopend.
ADVERTENTIE
24 maanden opzegging
minimum saldo 2.500,-
12 maanden
opzegging
minimum saldo
1.000,-
6 maanden
opzegging
minimum saldo
1.000,-
3 maanden
opzegging
minimum saldo
500,—
direkt
opvraagbaar
minimum saldo
/10.-
Bijkantoor: Fraderik v.d. Paltshof 15 Rhenan.
I Jl
Wal en tot diaken de heren A. van
den Bosch en J. C. vam de Haar. De
lidmaten van de hervormde zuid-
wijk te Veenendaal herkozen als
kerkeraadsleden de heren C. He ij,
W. Kroesbergen, D. van de Loos-
drecht, J. C. Prins, D. Willemsen
(ouderlingen) en L. Achterberg (dia
ken). Gekozen werden tot ouderling
de heren C. van de Haar en J. Drost
ep tot diaken de heer G. van Wijk.
De raad van de gereformeerde
kerk te Veenendaal heeft alle kerke
raden van gereformeerde gezindte
ter plaatse uitgenodigd voor een ver
gadering. Vanwege de kerkeraad
van de hervormde (gereformeerde
bonds-) gemeente zal contact met
de gereformeerde kerkeraad worden
opgenomen.
De centrale kerkeraad van de her
vormde gemeente te Veenendaal
heeft besloten om geen publikaties
te doen over het pastorie-vraagstuk
van de wijkgemeente midden, lezen
we in het orgaan van de hervormde
gemeente. Achter deze vage bewoor
dingen gaat de controverse tussen de
hervormde kerkvoogdij en ds. J. J.
van der Krift schuil. Wij hebben
hierover destijds een exclusief inter
view met ds. Van der Krift ge-
bracht, waaruit bleek dat de aanlei
ding tot het geschil ligt in de „me
dewerking" die de kerkvoogdij ver
leende bij de definitieve huisvesting
van de predikant, die per 1 april
1970 de functie van godsdienstleraar
aan het lyceum te Harderwijk heeft
aanvaard.
Veel zullen de gemeenteleden uit
de verslaggeving van de centrale
kerkeraadsvergadering over dit
punt niet wijzer worden. Er waren
verschillende brieven binnengeko
men en de kerkvoogdij had een uit
voerig rapport ingediend. Volgens
het verslag zijn tijdens de breed
voerige besprekingen veel zaken ver
duidelijkt. Uitsluitend voor de kerke
raadsleden dan, want de gemeente
weet nog niets meer dan uit de be
richtgeving buiten het kerkelijke or
gaan om.
Maar de centrale kerkeraad be
sloot om geen publikaties te doen,
omdat daarmee de kerk niet ge
diend is...
Dokter W. Remme is door het col
lege van notabelen met algemene
stemmen herkomen tot president van
de kerkvoogdij der hervormde ge
meente te Veenendaal. Ook de heer
H. van Schoonhoven zag zich herko
zen als kerkvoogd, omdat er. geen
tegenkandidaten waren ingediend.
In de vacature ontstaan door het
vertrek van de heer H Schipper
werd gekozen tot kerkvoogd de heer
A. Schouten.
De dankdag-collecte in de chr. ge-
ref. Pniëlkerk te Veenendaal heeft
de respectabele som van ruim 5600
gulden opgebracht, maar liefst 2600
gulden meer dan vorig jaar.
De hervormde ds. A. Wisgerhof
zal op 22 januari a.s. vertellen over
zijn reis naar Israël aan de hand
van diaLs.
Tot leidster van de hervormde ge
zinsverzorging te Scherpenzeel is be
noemd mevr. G. Veenhof-Weijers in
de plaats van mevr. M. J. Mooi we rf-
van Sonderen die als zodanig be
dankte.
Bij enkele kandidaatstelling heeft
de kerkeraad van de hervormde
wijkgemeente „De Engelenburg" te
Veenendaal herbenoemd tot ouder
lingen de heren H.~Oudhuizen, P. M.
H. van Schuppen, G. J. H. de Vries
en tot diaken de heren J. F. van
Kooten en Ph. Verheij.
Piet van Eg mond geeft op 7 fe
bruari a.s. een oraélconcrr' :r» de
chr. geref. Pniëlker1-
„Adam in het nieuwe testament".
Over dit onderwerp zal op zaterdag
17 januari a.s. spreken prof. drs. J.
P. Versteeg, met 31 jaar de jongste
professor van de theologische hoge
school der chr. geref. kerken. De le
zing zal plaatsvinden tijdens een
openbare vergadering van de bijbel
kring van de chr. geref. Pniëlkerk
te Veenendaal en zal worden gehou
den in de kerkeraadskamer van die
<erk.
Tot ouderlingen der hervormde
wijkgemeente midden te Veenendaal
werden gekozen de heren J, Reber-
gen en A. van Geenhuizen. Herko
zen werden tot ouderling de heren
E. P. van Ginkel en J. B. van de
Ds. G. Kaastra, hervormd predi
kant te Amerongen, is benoemd tot
geestelijk verzorger van de zendings-
diaconessenhuizen in Nederland.
De heer A. van Eek werd gekozen
tot kerkvoogd van de hervormde ge
meente te Amerongen.
De hervormde gemeente te Ame
rongen ontving een legaat ter groot
te van 1000 gulden.
Tot ouderling van de hervormde
wijkgemeente I te Rhenen zijn geko
zen de heren A. van Laar en W.
Haalboom. Tot diaken werd geko
zen de heer A. P. Zevenbergen.
Geboren: Framcina Petronella. d.v.
J. Mouris en A. G. Ditewig; Helena,
d.v. A. v.d. Bos en J. J. E. van
Ewijk (Veenendaal); Antonius Johan
nes Everardus, z.v. E. G. A. Kaas en T.
E. Knol (Veenendaal); Christina, d.v.
D. J. van Willigen en H. W. van Dijk;
Roelina Hestrina, d.v. J. van Walsem en
H. van Swetselaar; Dirkje, d.v. J. Suk
kel en D. de Jager (Veenendaal); Af-
nolda 'Sandrina, d.v. G. J. Rosen en S.
Quint; Geertruida, d.v. W. C. Koster en
H. A. Heikamp (Veenendaal).
Gehuwd: W. J. Heikamp Renkum)
en A. M. E. Lammers; B. de Jonge
ADVERTENTIE
Kerke wijk 128
Veenendaal
Telefoon
(08385)12244
Wageningen) en J. R. de Bode; G.
Master (Arnhem) en M. W. ter Haar
Arnhem); R. Bakkenes en C. van
Ewijk; H. C. van Raath (Wagenin
gen) en J. T. Pater; C. H. Otting en
C. A. T. Vis (Renkum); G. W. Rijn
berk en M. T. van Ingen.
Overleden: Henri Rudolph Mari de
Haan, 72 j., geh. met A. Gidding; Roe
lof van Laar 50 j.
December kan als een baldadige jongen zijn. Dan teisteren grimmige windsto
ten veld en beemd. Laag jagen de wolken over het weidse land dat de Rijn
begeleidt. Felle regen en hagel striemen dan je gezicht. Dan stuiven zwarte
en bonte kraaien als ongure ongeluksvogels uiteen boven de glimmend op
gepoetste, door de ploeg omgelegde, kleiklonters.
Maar ook kan december zacht zijn, en
teer. Zacht als het zijden haar van
een kind. Dan verdoezelt een mollige
sneeuwlast alle contouren van uit
stekende punten en dragen de afras
teringspaaltjes en hekken een zwie
rige ijsmuts. Als een breed, donker
lint slingert de rivier door het einde
loze Witte land. Dan ga je door een
schoogewassen wereld.
Op zo'n pure middag gaan we de Rijn
brug bij Rhenen over, slaan af bij
de afrit naar- de weg door de Mars
polder om direct de scherpe haar
speldbocht te nemen die naar de
Marsdijk voert. Wat ligt Rhenen mooi
te wezen! De rode dakens kregen al
lemaal een witte muts op en de an
ders zo scherpe omtrekken vloeien
haast onmerkbaar over in de wat hei
ige lucht er boven.
Laag doezelt het waterige zonnetje en
zet het voor ons liggende landschap
in een diffuus licht. Ja, en als de
oude Cuneratoren nu maar die nim
mer eindigend schijnende bekisting
miste zou als opengewerkt kantwerk
deze rijk geprofileerde stenen kolos
zich nog schoner aftekenen tegen de
achtergrond van wazige bossen.
Dit stukje Nederland is toch eindeloos
mooi. Ze kunnen van je zeggen, lief
land bij de zee, dat je ziel uit mist
en mest bestaat, maar zie dat nu
eens aan! Het is nu zuiver als kris
talhelder water nu pasgevallen sneeuw
het poedelnaakte land omsluit als een
creatie die aléén van de hand van
het alvermogend scheppend wezen
kan zijn. Voor ons ligt de woonsteppe
die wij stad noemen, opgenomen in
de eindeloosheid van de blanke we
reld er om heen.
Zo komen wij voorbij de bedrijvige
steenfabriek waar zelfs de opgetaste
stenen een smetteloos pakje kregen
aangemeten. Dan schuifelt het pure
landschap met ons mee en wordt het
nog stiller dan stil.
Doodstil is het bij de oude afrit naar
de verdwenen veerstoep. Wij voelen
de eenzaamheid ons omwikkelen. Tot
bij de kleiputten de stilte openge-
knarst wordt door een graafmachine
die koortsachtig knaagt aan de klei-
bodem. Zolang het kan moet het
werk voortgaan.
Nóg heeft de felle vorst de bodem nietin
steenharde rots veranderd. Het kwik
moet nog een paar graden omlaag.
Sechts een dunne, nu odergesneeuw-
de ijsvloer bedekt de plassen. Waar
de matokerkleurige rietkragen de
waterlijn raken is nog open water.
Daar zijn ze dan. onze gevederde
vrienden die in wintertijd het water
land verlevendigen. Wilde eenden en
smienten, kuifeendjes en talingen,
dodaarsjes en futen en ontelbaar zijn
de meerkoeten. Het jonge goed is
groot geworden. De jonge futen zijn
niet eens te onderscheiden van de
ouders die hun winterpakje aange
trokken hebben.
Tegen de dorre rietkraag steekt het
grijsblauwe frak van een reiger af
als was ze van oud zilver gemaakt.
Over het onzichtbare ijsvloertje
stapt voorzichtig een waterhoen met
vuurrode bles op de kop, een diep
zwarte vlek temidden van een witte
wereld. De wilgen langs de plassen
staan als gelithografeerd afgetekend
tegen het donzige waas van de ach
tergrond. Ja, een kunstwerk van ho
ger hand.
Wij keren terug naar de Marsdijk en
volgen het smalle B-weggetje langs
de kleiputten dat ons brengt op de
iÉËP^'
■M
weg die langs de watermolen gaat.
Altijd mooi is dit land.
Ver weg de golvende lijn van de
Stichtse Stuwwal en wit nu de gren
del die de polder beschermen moet.
Wij zagen dit land in de lente toen
het gras begon te glanzen; wij toef
den er toen met kwistige hand de
zomer de wegbermen en slootkanten
tooide met de gulden en rode laaien
de gloed van kruiskruiden en katte-
staart, wij waren er in de herfst met
haar bronzen tinten en nu zijn de ak
kers toegedekt met het éne dat de
winter zo winters maakt: sneeuw.
Zie dat land toch eens liggen als een
meesterwerk van Aart van der Neer,
ja als een fijn impressionistisch
landschap van Anton Mauve. Maar
vooral oer en oer-Nederlands. Om het
nog mooier te maken staat er de wa
termolen die straks als een herboren
reus met de wieken de hoge lucht er
boven weer stuk gaat slaan. Hoe
weergaloos stilletjes is het er nu va
dertje Thialf de natupr in zijn ban
houdt.
Wat wij doen? Even naar de Klokke-
waai. Dat mooiste plekje van heel ons
schone Betuwse land trekt altijd
weer. Hoe lang is het al geleden dat
we uit de diepte van dat wiel de
schimmige klokkeklank van het ver
zonken kerkje van het verzwonden
dorpje Verhuizen hoorden? Kom mee
en toef daar even. Het geopende
sluisje van de watergang laat het wa
ter wild kolken. Dan vloeit het weer
stilletjes voort. In de passen langs de
oude Rijnstrang torenen de populie
ren hoog boven de Oude Rijnbandijk
uit, hoog en kaal met opgewerkte
pruikebollen. En daar ligt dat lieflij
ke plekje voor ons.
Altijd is het water er rimpelloos. Maar
je ziet nu geen water. Een wit her
melijnen velletje bedekt het nu. Wij
zullen de verzonken klok wéér niet
horen. De galm zal tegen het ijs-
vloertje stuk slaan. Ach, ook ik geloof
vanzelf dat verhaal niet. Maar ik
luister zo graag naar de ritselingen
van het verleden. En tóch! Dat kerk
je is er geweest en een stormvloed
zweepte die Oude Rijn eens hoog op.
Het diepe wiel bleef eenzaam achter
en de herinnering leefde voort.
Nu wij tussen Kerstmis en Nieuwjaar
gekomen zijn zou ik willen dat die
mysterieuze verzonken klok van Ver
huizen een ritseling van ontroering
door de harde harten van de groten
der aarde liet gaan. Als een woeste
orgie gaan dood en vernietiging rond.
'k Zou ze hier willen hebben, die
dwaze, harde mensen dk met hun
geweld de wereld regeren. Deze stilte
om je heen is ook een gave van de
Schepper.
Hier kon de vrede geboren worden.
Wij keren op onze schreden of zo u
wilt op onze wielen terug en gaan in
de richting van ons duizendjarige
Lienden. Wat een pracht is nu die
Nieuwe waai. Al slingerend naderen
wij het dorp. De robuste toren en het
hoge lezenaarsdak van de hervormde
kerk torsen ook een blanke lading.
De oude molen De Zwaan zwaait
haar wieken rond en rond, „Bij storm
en wind is God mijn vrind" staat
daar hoog bij de kap. Zo leeft men
daar in dat Betuwse dorp.
De avond valt reeds en als wij de
Rijnbrug op de terugweg passeren
worden wij helemaal stil door de
aanblik van het heerlijke natuurwon
der dat zich voor onze verbaasde
ogen ontvouwt. Groot en diep oranje
neigt de zon naar het zenith en ze
trekt een vore van vloeiend, brandend
water in de donkere Rijnstroom.
Dan zakt de vurige bol dieper én die
per weg, ze glipt over de horizon en
kleurt nog even de eindef met purpe
ren gloed. Snel valt de avond en wij
gaan naar huis. Het betekent wat
voor je te kunnen zeggen dat je naar
huis gaat. Dat is óók een heerlijk
bezit, je eigen vertrouwde tehuis.
Droom daar maar weg naar al die
heerlijke oorden die ons lieve landje
bij de zee rijk is. Dit was er maar
één van. En denk dan eens diep na
over dat mooiste woord op aarde:
Vrede! Dan vooral wordt het een dag
om nooit te vergeten.
