Over smaak valt niet te twisten, maar smaak is wel 'n studie waard ANTIEK OF KLASSIEK Het wonen van oudere mensen Echt een huis voor jonge mensen Huis als gebruiks voorwerp Eerst studeren - dan kopen VOORAL DE RUIMTE PRAKTISCH VERDELEN Te laag Warme tint Schoorsteen door: Mark. H. Douma Eén ruimte Rustieke eethoek in de van oorsprong Engelse Wind- sorstijl. Op de achtergrond een broodkast en een hoekkastje naar antieke voorbeelden uit eigen land. (Door Will Simons) „Over smaak valt niet te twisten" is een bekend en zéér waar Hollands spreek woord. Zo zal de één weg ztfn van antiek, een tweede zal „zweren" b(j klassieke meubelen, terwijl weer een ander modern of zelfs ultra-modern prefereert. En dat is niet zo erg, want een ieder heeft toeh immers het recht om z'n huis op zjjn manier in te richten. Ditmaal willen w(j ons beperken tot het antieke en klassieke meubel, omdat hierover nogal wat misverstanden bestaan. Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen antiek en klassiek Antieke meubelen zijn over het algemeen meubelen, die vóór het midden van de vorige eeuw zijn gemaakt. Zijn de meubelen van latere datum dan betreft het ko- piëen, die heel moeilijk zelfs door een vakman van echt zijn te onderschei den! De laatste meubelstijl die als „antiek" wordt beschouwd is de Biedermeier stijl, die tot ca. 1820 heeft geduurd. Vervalsingen worden ook nu nog gemaakt en het vereist werkelijk een jarenlange studie, willen we niet „bij de neus genomen worden"! Over de prijzen valt geen zinnig woord te zeggen. Net als bij andere artikelen, postzegels bijvoorbeeld, gaat het om de vraag en het aanbod, ofwat men maar wil betalen Klassieke modellen, zoals bijvoorbeeld dit stoeltje en de zgn. Windsor stoeltjes voldoen oudere mensen meestal goed. Wel moet de zithoogte juist zijn en natuurlijk ver schilt het zitcomfort voor iedereen: een langer iemand heeft eigenlijk een hogere stoel nodig dan een klein iemand. In elke fase van ons leven kan een huis zo worden ingericht dat die inrichting aansluit op onze be hoeften, bij onze omstandigheden past. Een moe der van een stel kleine kinderen, zowel als een bejaarde vrouw kan niet veel tijd besteden aan het onderhoud haar hun woning. Men doet er dan verstandig aan door de keur van meubels, vloerbedekking enz. én door de manier van in richten, het onderhoud te vergemakkelijken. De gezelligheid lijdt daar niet onder, integendeel. Voor oudere mensen wil dit bovendien zeggen dat ze in eigen vertrouwde omgeving zelfstandig kun nen blijven wonen. We moeten er bijtijds op aan sturen dat dit wonen geen al te hoge eisen gaat stellen aan ons uithoudingsvermogen en onze energie. Klassieke of stijlmeubelen hebben helemaal niets met antiek te maken en kunnen dus ook geen vervalsingen zijn. We maken hierbij onderscheid tussen zuivere kopieën en aangepaste model len. Deze zijn beide gloednieuw en ko men daar ook eerlijk voor uit. De ko pieën, die er uiterlijk uitzien als echt, zijn met de modernste machines ge maakt en dit kunnen we ook heel dui delijk zien aan het steekwerk en de profilering. Het is namelijk allemaal even gaaf en volmaakt en als u acht ..Lodewijken" op een rijtje zet, zult u geen enkel verschil kunnen ontdekken. Bij handwerk zou dit natuurlijk niet mogelijk zijn. Er zijn ook modellen, die maar ge deeltelijk machinaal worden gemaakt en dan wordt het wat moeilijker om te zien dat het hedendaags werk is. Dit heeft niets meer te maken met het edele handwerk van vroeger. Bij de aangepaste stijlen is het vaak niet meer mogelijk de oorspronkelijke stijl te herkennen. Vaak gaat het om een nor maal modern meubel, dat dan voorzien wordt van schijnpanelen, lijsten en verroeste schanieren. Zoals bij veel artikelen, hebben we bij deze soorten meubelen ook betere en slechtere kopieën. Het is duidelijk dat het vrij moeilijk is om met deze meubelen een goede huisinrichting te maken, omdat zouden we het conse quent willen doen we zelfs verande ringen op onze moderne(?) deuren, pla- Onae energie wordt minder op de duur. Daar kragen we allemaal mee te ma ken. Traplopen mag dan een goede spieroefening z\jn, er kan een ttfd komen dat we er te véél moeite mee hebben. Soms tijdelijk, na een ongeluk of ziekte, soms blijvend, bij hoge ouderdom. Daarom is het verstandig voor slaapgelegenheid te zorgen op dezelfde ver dieping waar men overdag verblijft. Een bank die breed genoeg is om goede slaapplaats te dienen, kan bo vendien als extra logeergelegenheid worden gebruikt. De banken die we in de winkels zien zijn meestal vrij laag. Dit bezwaar kunnen we onder vangen door er een extra matras op te leggen. Een andere mogelijkheid is: een verticaal opklapbed tegen de wand te plaatsen. Dat neemt weinig ruimte in. In elke situatie zal men zelf naar de meest voor de hand liggende oplossing moeten zoeken. Waar het op aan komt is, dat de noodzaak van zo'n oplossing ons niet plotseling overvalt. Voor oudere mensen brengt ook het klimmen op trapjes, stoelen, het reiken en bukken soms problemen mee. Men kan er gemakkelijk zijn evenwicht door verliezen, een ge vaar dat niet altijd bijtijds wordt onderkend. Goede, betrouwbare huishoudtrappen met een steunpunt waaraan men zich vast kan houden zijn een eerste vereiste. Voorts kun nen we het klimmen, reiken en buk ken (op zichzelf een goede oefening maar niet als het ons duizelig maakt!) zoveel mogelijk voorkomen door te zorgen voor praktische berg ruimte. De hoogte waarop we wandkasten aanbrengen in kamer en keuken is natuurlijk ook van groot belang. De indeling van die kasten eveneens. Een bekend verschijnsel bij het ouder worden is het minder vast ter been zijn waardoor men soms valt. Losse matjes en een gladde vloerbe dekking verhogen dat gevaar. Losse matjes zijn vaak zinloos maar als we ze desondanks willen gebruiken doen we er wijs aan rubberstrips te plakken aan de achterkant. We kun nen ze in elke zaak voor woningin richting kopen. Stroeve vloerbedek king die weinig onderhoud vraagt is tegenwoordig in allerlei kwaliteiten en prijzen voorradig. Er is zelfs ny lontapijt (Barwick tapijt, van Wyers) dat we ook in badkamer en keuken kunnen gebruiken. Vetvlek ken kan men er gemakkelijk uit verwijderen, vocht droogt zonder kringen op. Wie over de zeventig is gaat meestal wat opzien tegen zwaar tillen en sjouwen. De oudere huis vrouw die haar meubels af en toe wil verzetten kan dat echter zonder moeite doen als ze een stukje mate riaal onder de poten laat zetten waardoor ze gemakkelijk verschuif baar zijn. Mensen die een hoge leeftijd be reiken hebben soms wat moeite met opstaan uit een diepe stoel of een bed dat vrij laag is. De meeste ou dere mensen voelen niets voor een speciale „bejaardenstoel". Allicht niet. Ouderen worden toch al veel teveel als een apart soort mensen beschouwd, teveel van andere bevol kingsgroepen geïsoleerd. Meubelont werpers hoeven dus niet te piekeren over een „bejaardenstoel" maar wél over een ruststoel waaruit iederéén die zich moeilijk beweegt gemakke lijk op kan staan. De zitting zal niet te laag moeten zijn. Een extra bij passend kussen kan die zitting des gewenst verhogen, waarbij de leu ning dezelfde prettige steun moet geven. Armleuningen die men met een stevige greep kan omvatten zijn bij het opstaan een grote hulp. Evenals te lage „gemakkelijke" stoe len brengen te lage bedden bezwa ren mee. Wie handig is kan er zelf klossen onder maken. dn tijd van ziekte lenen we die van de kruisvereniging. Het heeft zin zich te verdiepen in alle problemen die bij het zelfstan- Een speciaal voor bejaarden ont worpen stoel. Deze stoel voldoet aan de meeste eisen die een ouder iemand zal moeten stellen. De stoel biedt een zekere hoofdsteun, de handgrepen vergemakkelijken het opstaan en de rugleuning helt niet zover achterover dat het opstaan hierdoor wordt bemoeilijkt. dig wonen van oudere mensen ont staan. Maar dat is niet alleen een zaak voor ontwerpers en fabrikan ten. De gebruikers zelf kunnen hun werk stimuleren. Belangrijk is dat we niet verstarren in een bepaalde manier van wonen. Als we het wo nen zien als iets dat beweeglijk moet blijven, net zo beweeglijk als het leven zelf, zullen we bijtijds voorzieningen treffen die in een be paalde periode nodig zijn. fonds en ramen zouden moeten aan brengen. Dus blijft het altijd een beet je „schipperen". Tegenwoordig is er nog een heel an dere manier om je huis in-te richten. We kopen een heel duur meubel, bij voorbeeld een bank van drieduizend gulden en voor de rest gaan we lekker „artistiek rommelen" bij allerlei opko pers en uitdragerszaakjes. En origi neel dat het dan wordt! Ja, dat wel...maar waarom dan eerst zo'n duur meubelstuk aangeschaft? Om te laten zien dat de rommel, die eromheen staat niet is gekocht uit geldgebrek!? Kostbaar. Er zijn mensen die echt antiek verzamelen en dat is een kostba re zaak, die veel tijd kan vergen. Als we enkele antieke meubelstukken heb ben, is het helemaal niet noodzakelijk om verder ook geheel antiek ingericht te zijn. Modern en antiek is heel goed samen te combineren. Goed antiek en goed modern wel te verstaan! We zouden zo'n antiek meubel niet in onze» leefruimte moeten betrekken, doch het een apart en opvallend plaats je moeten geven. Het is een beziens waardigheid uit het verre verleden. Juist dat contrast tussen heden en ver leden is zo fascinerend. Hebben we een aantal kleine antieke voorwerpen, zoals tinnen borden, oud aardewerk of antiek glaswerk, dan ko men deze voorwerpen veel beter tot hun recht als we ze een eigen plaats, Wandcombinaties zoals deze heb ben, naast een grote hoeveelheid bergruimte, een uiterlijk dat uitste kend past bij de meeste klassieke en rustieke meubelen. Eikehout is voor dit soort meubelen favoriet. O bijvoorbeeld in een vitrine geven. We moeten ze samenvoegen, zodat ze een decoratie vormen. Dikwijls wordt gedacht dat stijlmeu belen veel degelijker zijn dan de mo derne meubelen. Dit is een fabeltje. Maar we zijn nu eenmaal gewend om klassiek met wat meer eerbied te be handelen. Wat kinderen wel mogen op een eenvoudige moderne stoel, mogen ze niet op een Queen Anne-fauteuiltje! Ja, wat zou er dan langer meegaan? Hetzelfde geldt voor de bekleding. Dure klassieke stoelen worden dikwijls bekleed met originele trijp, gemaakt van mohair. Zo'n stofje komt ongeveer op tachtig gulden per meter. Is het dan verwonderlijk dat een moderne bekle- dingsstof van ongeveer dertig gulden het „maar" een jaar of zes uithoudt? Verwachtingen. Van moderne meu belen verwachten we dat ze overal tegen kunnen: hondepoten, moddervoe- ten, alcoholvlekken, scherpe asbakken. Een tafel of stoel in een Queen Anne- stijl weet niet eens dat deze verwoes ter s" bestaan! We hadden vroeger een kostbaar por seleinen eetservies, dat alleen op zon en feestdagen werd gebruikt én dat de huisvrouw dan liever zelf afwaste, dan dat het dienstmeisje er aankwam. Is het dan iets bijzonders dat deze servie zen vele geslachten later nog onge schonden staan te pronken? Het ge bruik van al deze zaken spreekt een heel t^elangrijk woordje mee! En zoals we in het begin al zeiden „Over smaak valt niet te twisten". Nie mand is verplicht zich antiek, klassiek of modern in te richten. We mogen onze eigen smaak volgen. (door E. J. van der Linden-Nijdam Misschien bent u wel eens in Schoonoord (Dr) geweest en hebt u daar de plaggenhutten gezien die er op initiatief van een der oudste bewoners zijn gebouwd. De gemeente stelde een terrein beschikbaar voor dit bescheiden openluchtmuseum dat veel bezoekers trekt. Het was de bedoeling van de initia tiefnemer om het nageslacht te laten zien hoe een veenarbeider tot in het begin van deze eeuw nog woonde. Hij is zelf geboren en getogen in een plaggenhut, een uiterst primitieve behuizing die bestond uit stammetjes met heiplaggen bedekt. Als mensen gingen trouwen bouwden de buren hun onderko men. Dat gebeurde 's nachts omdat men overdag van vroeg tot laat moest werken. De bu ren zorgden ook voor meubi lair; een tafel, twee stoelen, een plank langs de wand, een bedstee met een strozak erin. Dat was alles. Kasten had men niet nodig. Men bezat immers niets, zelfs geen extra stel kle ren. De gehuwde vrouw die hele dagen meewerkte in het veen en een moeizaam bestaan had hoefde zich in elk geval niet druk te maken over het onder houd van haar huis. Naarmate de woningen beter werden vroeg dat onderhoud meer tijd en energie. Naast apparaten die het huishoudelijk werk verge makkelijken komen er talloze dingen op de markt die het in gewikkelder maken. Kamers en kasten puilen vaak uit. Menige oudere huisvrouw ondervindt het ongemak van wat het gezin in de loop der jaren vergaart. De klacht van bejaarden die het meest naar voren springt be treft het huishoudelijk werk. Ik heb sterk het gevoel dat elke huisvrouw veel beter voorbereid zou zijn op tijden van lichame lijke zwakte als ze van meet af aan haar woning als een ge bruiksvoorwerp beschouwt, als een middel om te leven. Een woning wordt nog maar al te vaak gezien als een ding dat netjes" moet zijn, ,,mooi", waardoor het interieur geen middel is maar doel. De woonhoek van de kamer is vooral prak tisch ingericht. De twee langs de hele wand door lopende planken bieden plaats aan curiositeiten, mooie boeken, geluidsinstallatie en een heleboel gewoon maar decoratieve dingen en dingetjes. De vloer werd bekleed met stroken meubelplaat met een bovenlaag van ocoumé hout. Door dit ocoumé een keer per half jaar in oxaan-olie te zetten, verkrijgt het hout een warme lichtbrui ne tint. Alle platen werden rondom voorzien van een voeg en aan elkaar verbonden door het inbrengen van tri plex stroken, die de tegenover elkaar liggende voegen verbinden. De platen werden verspringend in de breedte ge legd, om het pijpelade-effect van de ruimte zoveel mogelijk op te heffen. Het bed werd, zoals de wens van de bewoners was, centraal in de ruimte geplaatst. De bak werd opgetrokken uit spaanplaat en daarna oranje gesausd. Een 15 cm uitspringende rand van wengé-hout vergemakkelijkt het zitten. Groene dekens en een aantal kleurige kussens geven kleur aan het geheel. Boven het bed werd een verlaagd pla fond aangebracht wat het slaapgedeel te een grotere intimiteit geeft. Vertica le balken aan het hoofdeinde vormen het verbindende element tussen het bed en plafond. clubjes waarvan één in rood laqué, een tweede in Hindelopen-blauw, beide met een rieten rug. Naast de radio een forse fauteuil op sledevoet met los zitkussen. Alle stoelen zijn ontworpen döor Van Tongeren en gemaakt door Jonkers Meubelfabriek te Wezep. Dit verlaagde plafond werd afgedekt met zachtboard, dat aan de binnenzijde met aluminium folie werd beplakt. Voor de houtconstructie werd gebruik gemaakt van blank geschuurd vure- hout. De kamerdeuren werden afge- plaat met geplasticieerd mat wit board, dat de deuren nét niet helemaal bedekt. De lijsten, die zo ontstonden werden afgeschuurd en oranje gebeitst. Het zitje in de voorruimte wordt ge vormd door een 3-tal gemakkelijke In de schoorsteen verkreeg men een reliëfwerking, door deze eest met een structuurbehang te beplakken en daar na donkerblauw te sauzen, de aanslui tende muren werden in een lichtgrijze toon geverfd. De plinten langs plafond en vloer doen een beetje merkwaardig aan. Beide zijn 8 cm breed en werden blauw-groen gebeitst. Hierdoor lijkt het plafond in deze hoge kamer iets lager, wat de intimiteit ten goede komt. De erker wordt 's avonds weggesloten door een gordijnen wand, in rode-kool-rood. dat gebroken wordt door een tikkeltje oranje. De veel kleine, vaak verborgen, spotjes en schemerlampjes geven aan de kamer 's avonds een ander gezicht dan overdag. In zijn geheel een interieur, dat niet alleen van durf getuigt, maar ook een aanvaardbare oplossing is voor jonge mensen. Studenten zijn mensen met zéér eigen opvattingen over het wonen. In het oude gedeelte van Amsterdam-Zuid kreeg een jong studen tenechtpaar met zoontje Jeroen, een verdieping toegewezen be staande uit 2 kamers „en suiteen een piepklein zijkamertje. Direct na het betrekken van de nieu we etage werd besloten om de inrich ting aan te passen aan de bestaande studie- en leefgewoonten. De binnen huisarchitect B. A. van Tongeren uit A'dam werd in de arm genomen en hij begreep al gauw dat hij met deze „oude" gewoonte rekening zou moeten houden en op deze manier aan de wen sen van de bewoners tegemoet zou moeten komen. Als men nooit meer heeft gehad dan één kamer om te stu deren en te leven, kan een 2-persoons- bed een grote sta-in-de-weg zijn. Nood gedwongen krijgt het dan allerlei extra functies toebedeeld, zoals zitbank, af- legruimte voor boeken en dictaten en kan zelfs, op den duur het bureau ver vangen. Uit deze benauwde woonsitua tie ontwikkelde zich dan ook de ge woonte om liggend of zittend op bed te studeren. Hiervan uitgaande besloot hij dus van de 2 kamers één ruimte te maken en het bed hierin een centrale plaats te geven. Verdere wensen waren boeken- berging, aflegruimte voor een grote verzameling snuisterijen en rommeltjes en tenslotte zou de ruimte praktisch in het onderhoud moeten zijn. De gehele tussenwand, die bestond uit schuifdeu ren, die wegvielen achter kasten, werd dus weggebroken. Beide schoorstenen werden onderhanden genomen, in de achterkamer verdween de hele schoor steen en die in de kamer werd afge vlakt. De stukadoor ontfermde zich over het marmer en maakte er voor zichzelf een prachtige tuintafel van. De slaap- studeerhoek van de kamer met, centraal, het bed. Het bed wordt ook gebruikt als plaats om lekker ontspannen te studeren of om domweg lekker lui te liggen lezen.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1970 | | pagina 11