JL
spon
zege op de 5000 meter
Börjes
weer
sneller
DE BESTE ZESTIEN
Behandeling van de haan
vormde apart probleem
Drievoudige Nederlandse
Telegram van
de minister
Tijdschema
van 10 km
Kees Verkerk 7
had weer een
verrassing
in petto
Hoogtepunt
Ingehouden start
Teleurgesteld
Versterkt
MAANDAG 26 JANUARI 1970
SI
DEN HAAG Minister dr. M. A. M.
Klompé van Cultuur, Recreatie en
Maatschappelijk Werk, heeft de Euro
pese schaatskampioen Ard Schehk in
Innsbruck het volgende telegram ge
stuurd:
„Gelukgewenst met dit tweede Euro
pese kampioenschap in uw schaatcar-
rière-stop-grandioos".
Op de tien kilometer had Fornaess de bijna waanzinnige moed om uit vrjjwel ge
slagen positie zó hard terug te vechten, dat er van de vorstelijke marge van 18,6
seconden, die Ard mocht verliezen, bij het ingaan van Fornaess' laatste ronden
nog maar 1,4 seconden waren overgebleven. Op het „moment van de waarheid"
bleek de Noor teveel te hebben gegeven. Hij verloor snelheid en in plaats van het
laatste verschil weg te werken werd de marge vergroot tot 1,8 seconden in het
voordeel van de Nederlandse kampioen. Deze had door de gestage regelmaat waar
mee Fornaess in het tweede gedeelte van zijn rit een seconde per ronde van zijn
in het eerste paar gestelde tijd wegliep, alle hoop op het kampioenschap al laten
varen. Schenk zag, dat Fornaess het laatste rechte stuk binnen de elf seconden
moest afleggen. Hij realiseerde zich ook, dat de Noord wankelde en niet meer tot
een sprint in staat was. Toen Fornaess' tijd op het scorebord verscheen en er een
enorm gejuich opging, verborg hjj zijn gezicht tegen de schouder van Pfrommer.
De uitgebalanceerde, gerijpte, scherp analisérende sportman huilde. HU mocht
Het duurde maar een ogenblik, toen ving hU, samen met Grönvold, de uitgeputte
Fornaess op, die bU het uitrUden geen woord meer kon uitbrengen. De Noorse
kampioen was niet geslaagd, maar door zyn tomeloze geldingsdrang had hy toch
iets veroverd, dat hem in zUn gehele carrière tot nu toe was ontgaan de eindzege
in een van de vier ritten van een groot kampioenschap. Een grandioos titelgevecht
was beslist. Een wedstrydenreeks om niet snel te vergeten en die Nederland,
naast enkele teleurstellingen, voor de eerste keer in de geschiedenis van de
schaatssport een drievoudige zege op de 5000 meter bezorgde.
En wie stond daar op de hoogste tre
de van het platform? Kees Verkerk!!!
Dezelfde Verkerk, die vijf weken we
gens ziekte geen wedstrijd had kunnen
rijden en die weer zijn latent aanwezi
ge eerzucht had ontstoken om net als
bij de Olympische Winterspelen van
1964 op een afstand keihard toe te
slaan.
Kees' eerzucht reikte wellicht nog
verder. Dagenlang had hi] in volledige
afzondering zijn concentratie opge
voerd tot een niet eerder bereikte in
tensiteit. Maar op de tweede dag wil
den de benen niet. Een nachtje rust na
de geweldige krachtsinspanning op de
5000 meter was niet genoeg geweest. Op
de 1500 meter ontbrak hem de macht
om krachtig toe te slaan en toen .hij
daarmee zijn kansen op een plaatsje in
de top had verspeeld reed hij een ont
spannen tien kilometer tot slot. Bijzon
der verheugd over het succes van Ard
en verre van ontevreden over hetgeen
hijzelf had gepresteerd. „Kees kan er
in Oslo weer helemaal bij zijn", was het
oordeel van coach Leen Pfrommer.
In Innsbruck bereikte Jan Bols een
hoogtepunt in zijn nog vrij korte
schaatsloopbaan. Een vierde plaats in
het eindklassement en twee tweede
plaatsen, nl. op de vijf en de tien kilo
meter. In het directe duel tegen Göran
Claeson deed hij op de langste afstand
een uiterste poging de Zweed uit diens
comfortabele positie op de ranglijst te
verdrijven. Van de veertien seconden,
Leen Pfrommer zorgde weer voor
een goede coaching van de Neder
landers. Een seconde sneller dan For
naess, beduidde hij Jan Bols tijdens
diens rit op de 5000 meter.
Kees Verkerk in diep gepeins ver
zonken na zijn goudenrit op de
5000 meter.
die hij goed moest maken, had hij er op
een gegeven moment negen verdiend.
Toen versnelde de gewaarschuwde
Zweed. Hij liet het verschil niet verder
oplopen en greep zodoende de derde
plaats. Daarmee eenzelfde prestatie
verrichtend als vorig jaar in Inzeil.
Leen Pfrommer was over het optre
den van zijn team uiterst tevreden.
„Ard Schenk Europees kampioen, Jan
Bols vierde, Kees Verkerk zevende, de
debuterende Jappie van Dijk twaalfde
en alleen peter Nottet tegenvallend met
een vijftiende plaats. „Ook Peter heeft
aan de opdracht de laatste zestien
bereiken voldaan", sprak Leen
Pfrommer bij wijze van inleiding op
zijn meer kritische opmerkingen. „Maar
zijn rijden viel me tegen. Ik had ge
dacht, dat een twaalfde plaats voor
hem haalbaar moest zijn. Zijn kansen
om in Oslo bij het wereldkampioen
schap te starten heeft hij echter nog
niet verspeeld. Er komen nog wedstrij
den in Davos en Cortina d'Ampezzo.
Dan zal ik mijn keus maken tussen
hem en Eddie Verheyen." Peter Nottet
zelf was evenmin tevreden. „Technisch
gaat het allemaal goed. Maar ik kan
geen kracht zetten. De fut is eruit. Het
is helemaal geen pretje om op deze ma
nier een 10.000 meter te moeten rijden.
Maar aan de andere kant wil ik toch
ook niet op deze wijze mijn carrière
beëindigen".
De sleutel tot het Nederlandse succes
op de 5000 meter was de meer ingehou
den start, ongewoon naar Nederlandse
begrippen, maar in overleg met Pfrom
mer en ploegleider De Koning overeen
gekomen. „Als je, zoals Lavroesjkin, in
de eerste rit begint met een ronde van
34,5 seconden", aldus Ard Schenk, „en
eindigt op 40,5 seconden, is het verloop
veel te groot. We zijn dit keer van het
principe afgestapt om met 32 33 se
conden te beginnen. Daar had vooral
Kees nogal een handje van. Ik geloof
niet, dat dit de methode is. Claeson
heeft dat ook bij de nieuwjaairwedstrlj-
den in Oslo bewezen. Hij vertrok met
tijden van 36 en 37 seconden en ging la
ter ,toen hij eenmaal de cadans te pak
ken had, over naar 35 seconden. Dat le
vert veel meer winst op". Hiervan pro
fiteerden Bols, Schehk en Verkerk, die
allen op het schema van 7.40,0 weggin
gen. Bols kwam uit op 7.34,2, Verkerk
verraste iedereen en finishte in 7.32,9,
hetgeen hem de eerste plaats opleverde.
„Kees heeft veel moeten afzien",
Leen Pfrommer aan het eind van de
eerste dag. „Daarom weet ik nog niet zo
zeker, of hij er morgen ook weer zo te
genaan gaat". Ard Schenk, die pas in
het dertiende paar op de baan ver
scheen, constateerde tot zijn opluchting,
dat de een dag tevoren aangekonddgde
föhn niet was gekomen. Ook zijn te
genstander, Johnny Höglin, liet verstek
gaan. Op medisch advies trok de
Zweed, die 38 graden koorts had, zich
terug. „Ik vond dat eigenlijk niet eens
nadelig", zei Schenk, „nu kon ik ten
minste precies op schema rijden. An
ders zou ik me misschien bij een snelle
start van Höglin hebben geforceerd".
Schenk bleef uiteindelijk ruim onder
zijn schema: 7.34,9 (derde).
De stemming in het Noorse kamp was
inmiddels het nulpunt genaderd. Dag
Fornaess had de ongunstige tweede rit
geloot. Ongunstig, omdat hij weinig
houvast had aan de tegenvallende Rus
sische kampioen Valerie Lavroesjkin
(8.03,4) en wegens onzorgvuldig sproei-
werk en de te krachtige vriesarbeid,
hetgeen een nadelige uitwerking had op
de kwaliteit 'van het ijs. De Noorse
coach Tenman ging ervan uit, dat tij
den van 39,84 (Keiler bleef voor de eer
ste keer tijdens een Europees kam
pioenschap onder de 4 Oseconden), 40,13
(Fornaess), 40,31 (Grönvold) en 40,55
(Schenk) een schema van 7.22,0 reëel
maakten. Fornaess vertrok ongehoord
snel. Maar halverwege de race stokte
het ritme. De rondetijden liepen om
hoog. Het laatste gedeelte reed de 21-
jarige student op zijn wilskracht.
Strompelend ging hij na 7.43,4 over de
finish. Naar adem snakkend moest hij
steun zoeken bij een Noorse official.
Anderhalve ronde had Fornaess nodig,
om weer wat bij zijn positieven te ko
men.
Daarna plofte hij teleurgesteld op
een bankje. De Noor zou op de voor
hem beschamende tiende plaats eindi
gen. Dit bracht hem op de vierde posi
tie in het klassement na twee afstan
den. Na Schenk, de sterk rijdende
Grönvold en Magne Thomassen. Jan
Bols, die ondanks een voorzichtige
tweede bocht op de 500 meter naar 41,37
reikte .stond als ze9de hoog in het klas
sement. Voor Verkerk was de sprint
niet gelukkig uitgevallen. Een zwakke
start bracht hem niet ver genoeg van
Höglin, maar de felle eindsprint ver
goedde veel (41,68 tegen 41,88 ten gun
ste van Verkerk). Jappie van Dijk viel
op de sprint wat tegen met 42,95 secon
den, maar zijn 7.42,5 op de 5000 meter
(achtste) was van redelijk gehalte. Pe
ter Nottet was niet bij machte om zich
kandidaat te stellen voor een van de
hoogste plaatsen: 42,23 en 7.48,9.
De rustige start, zoveel rendement
opleverend op de 5000 meter, was ook
voordelig op de 10.000 meter.
Ard Schenk ging op een schema van
15.40,0 weg. „Ik ging ervan uit, dat de
concurrenten dan 15.20,0 moesten rij
den", aldus een gelukkige Pfrommer,
„maar dat leek me onmogelijk". Schenk
was na de indrukwekkende overwin
ning in het directe duel op de 1500 me
ter die zich aanvankelijk in dichte
nevel afspeelde met Dag Fornaess
(2.04,8 - 2.06,3) sterk favoriet. „Die 1500
meter vind ik echt wel de belangrijkste
afstand", verklaarde Schenk voldaan,
„vooral in vergelijking tot Claeson, die
normaal sterker is, ging het goed". Met
rondjes van 37 38 opende Schenk be
heerst. De regelmaat in zijn kracht was
echter het grootst. Het schema moest
wel via 15.48,0 tot 16.04,0 herzien wor
den, maar dat was ook meer een gevolg
van het slechte ijs in de middaguren.
De zon, die al spoedig de in de nacht
overvloedig gevallen sneeuw deed
smelten, maakte het ijs zacht. „Mis
schien werkte de zware lucht ook nade
lig", analyseerde Schenk. „Mijn tijd van
15.59,7 viel wel wat tegen. Ik wist, dat
er een paar aan konden komen. Maar
toch had ik wel vertrouwen. Tenslotte
was Grönvold dertien seconden achter
gebleven. En hij heeft de laatste tijd be
wezen sterker op de tien kilometer te
zijn geworden".
Het gevoel van veiligheid werd in de
volgende rit nog versterkt. Stayer Jan
Bols reed Claeson op ruim verschil:
15.46,6 tegen 15.55,5. Bols was zelfs
dichtbij de passering van de lange
Zweedse kampioen, die op de 1500 me
ter in 2.06,0 tweede werd, in het eind
klassement. Toen hij met nog zes ron
den te rijden evenveel seconden moest
goed maken versnelde Claeson en het
verschil werd niet meer groter. Later
bekende Bols: „Ik heb er geen moment
aan gedacht, dat ik Claeson kon inha
len. Ik heb gewoon mijn eigen race ge
reden". De 25-jarige Hoogevener was
tevoren alleen bang geweest voor de
1500 meter. „Maar die is goed uitgeval
len. Hoewel mijn schema op 2.06,0 stond
zat er niet meer in daa 2.07,3".
De enige, die Schenk redelijkerwijs
van het kampioenschap kon afhouden,
Ard Schenk, diep geconcentreerd en oververmoeid tijdens zijn rit op de
10.000 meter.
was nog Dag Fornaess, die al na de eer
ste dag verslagen werd geacht, maar
nog zoveel reserves over bleek te heb
ben om terug te vechten. Fornaess, op
een matig schema van 15.48,0 wegge
gaan („hij ging er kennelijk niet vanuit,
dat hij mij kon pakken", reageerde Ard
Schenk), bleef na enkele snelle ronden
een tijdlang „hangen" op een winst van
drie a vier seconden. Schenk: „Het zag
er toen niet zo ongunstig uit voor me.
Ik heb de tijden ook een paar keer met
Pfrommer vergeleken, maar ik hield er
geen rekening mee, dat het nog gevaar
lijk zou kunnen worden. Dat was ook
aan de manier van Fornaess te merken.
Ineens moet hij echter zijn kans gero
ken hebben. Iedere ronde pakte hij een
seconde. Op het laatst dacht ik, dat hij
het nog zou redden. Hij kon echter niet
meer aanzetten voor het laatste rechte
eind".
Na de mislukte „coup" van Fornaess
klonk er een bevrijd gejubel van de tri
bunes, waar zich onder de 4000 toe
schouwers ruim 2000 Nederlandse
schaatsliefhebbers in de meest vreemd
soortige kledij bevonden. Schenk kon
normaal gesproken niets meer gebeu
ren. De microfonAst, die al tijdens de rit
van Fornaess was overgegaan tot een
hinderlijke voorkeur („Dames en heren,
het hangt van u af of Fornaess Schenk
nog inhaalt") zag echter ook in Magne
Thomassen nog een titelkandidaat. Kees
Verkerk hield de Noor echter op af
stand en het was al spoedig duidelijk,
dat hij geen bedreiging voor Schenk
was. Verkerk bleef nog juist 0,6 secon
den beneden de tijd van Schenk
(15.59.1), terwijl Thomassen op 16.03.5
uitkwam. Van de overige Nederlanders
moest Jappie van Dijk zich weliswaar
gewonnen geven aan stayer bij uitstek
Per Willy Guttormsen, maar zijn 16.06.7
(tiende) mocht er toch zijn. Hij werd als
twaalfde de vierde Nederlander. Voor
Peter Nottet werd de tien kilometer een
beproeving. Al snel moest hij de Fin
Koskinen laten gaan. Het gat werd
steeds groter en was aan het slot zelfs
meer dan een halve baan: 15.59.9 tegen
16.29.1. De Loosduiner moest zich met
een vijftiende plaats in het eindklasse
ment tevreden stellen.
Coach Leen Pfrommer had na afloop
INNSBRUCK De vergelijking van
de tussentijden van Schenk en Fornaess
de Noor moest 18,7 seconden sneller
zijn dan Schenk om Europees kampioen
te worden ziet er als volgt uit:
afstand FornaeSs Schenk
400 meter 39.4 41.1
800 1.17.2 1.19.3
1200 1.55.3 1.57.2
1600 2.32.6 2.35.0
2000 3.09.8 3.12.4
2400 3.47.1 3.49.9
2800 4.24.5 4.28.0
3200 5.01.9 5.05.9
3600 5.39.3 5.43.6
4000 6.17.0 6.21.1
4400 6.54.2 6.58.5
4800 M 7.31.5 7.36.2
5200 8.08.9 8.14.2
5600 8.46.1 8.52.4
6000 9.23.3 9.30.7
6400 10.00.7 10.08.9
6800 10.38.2 10.47.3
7200 11.15.9 11.25.9
7600 11.53.4 12.04.7
8000 12.31.0 12.43.6
8400 13.08.7 13.23.2
8800 13.46.8 14.02.6
9200 14.25.2 14.42.0
9600 15.03.8 15.21.0
10.000 15.42.9 15.59.7
ALMA ATA De Zweedse schaatser
Hasse Börjes heeft zondag op de 1711
meter boven zeeniveau gelegen baan
van Alma Ata het wereldrecord op de
500 meter verbeterd en gebracht op
38,87 sec. Het record stond met een tijd
van 38,9 seconde reeds op naam van de
22-jarige sprinter. Hij verrichtte zijn
prestatie tydens internationale wed
strijden op de „wonderhaan".
Zaterdag werd Börjes tweede op de
500 meter achter de Rus Valery Mura-
tov in 39,05 sec. Muratov zegevierde in
38,99 sec.
De Rus zorgde voor een nieuw we
reldrecord óp de 1000 meter door in 1
min. 19,25 sec. te winnen. De Noor Ivar
Eriksen was met 1.19.5 houder van het
record.
nog maar één wens: Rust. Ik hoop, dat
we in Davos en Cortina d'Ampezzo in
alle rust naar Oslo toe kunnen werken.
Net als in Inzeil het geval voor Inns
bruck is geweest".
INNSBRUCK Het klassement van de eerste zestien ziet
van de rijders op de verschillende afstanden als volgt uit:
500 5000 1500
1. Schenk (Ned.) 40,55 4) 7.34,9 3) 2.04,8 1)
2. Fornaess (Noorw.) 40,13 2) 7.43,4 (10) 2.06,3 3)
3. Claeson (Zwe.) 40,73 6) 7.37,6 5) 2.06,0 2)
4. Bols (Ned.) 41,36 8) 7.34,2 2) 2.07,3 7)
5. Thomassen (Noorw.) 40,64 5) 7.37,4 4) 2.06,6 5)
6. Grönvold (Noorw.) 40,31 3) 7.37,9 6) 2.06,6 5)
7. Verkerk (Ned.) 41,68 (11) 7.32,9 1) 2.08,2 9)
8. Tveter (Noorw.) 41,03 7) 7.37,9 6) 2.06,4 4)
9. Koskinen (Finl.) 41,45 9) 7.53,8 (15) 2.08,3 (10)
10. Guttormsen (Noorw.) 42,67 (20) 7.43,0 9) 2.07,8 8)
11. Sandler (Zwe.) 42,53 (19) 7.46,6 (11) 2.08,7 (11)
12. Van Dijk (Ned.) 42,95 (23) 7.42,5 8) 2.09,5 (12)
13. Zimmerman (WD1.) 42,33 (17) 7.48,5 (12) 2.10,7 (14)
14. Joemasjev (Rusl.) 41,97 (14) 7.50,6 (14) 2.10,2 (13)
15. Nottet (Ned.) 42,23 (16) 7.48,9 (13) 2.10,8 (15)
16. Hietala (Finl.) 43,20 (24) 8.03,0 (16) 2.11,8 (17)
ey met de prestaties
10.000
15.59.7 5)
15.42,9 1)
15.55.5 3)
15.46.6 2)
16.03.5 9)
16.13,1 (12)
15.59,1 4)
16.17.8 (13)
15.59.9 6)
16.00,9 8)
16.00,7 7)
16.06.7 (10)
16.11,1 (11)
16.31.8 (15)
16.27,1 (14)
16.37.6 (16)
Totaal
175,625
175,715
176,265
176,543
176,755
176,955
177,658
177,843
179,492
179,815
180,125
180,702
181,302
182,030
182,042
185,313
INNSBRUCK Eddy Verheyen
loodste op de tweede dag van het Euro
pees kampioenschap de sproeimachine
zo dicht mogelijk langs de sneeuwrand.
„In opdracht van Pfrommer", aldus de
reserve van de Nederlandse ploeg. De
Nederlandse coach was terecht argwa
nend. Het onoordeelkundig besturen
van de sproeimachine, dat resulteerde
in het ongelijk dweilen van de baan na
de 500 meter-ritten en een (pijnlijk) te
krachtige werking van de compressoren
heeft het verloop van de titelstrUd
beïnvloed.
De Noorse favoriet Dag Fornaess had
zaterdag de rondgang van de machine
niet in het oog gehouden en was, uit
gaande van de snelle sprinttijden, ver
trokken op een uiterst scherp schema
van 7 minuten 22 seconden. Tijdens zijn
rit sloeg de baan hier en daar wit uit,
terwijl er op andere plekken water
stond. Het glijvermogen van het ijs was
aangetast, Fornaess be merkte dat i n
zijn derde rondgang, maar toen was het
te laat om in een ander tempo over te
gaan. Hij bleef hard doorduwen en
moest voor die overmatige inspanning
zwaar boeten.
Jappie van Dijk en Jan Bols, die res
pectievelijk twee en drie paren later de
baan opgingen, merkten nog iets van de
moeilijkheden waarmee Fornaess te
kampen had gehad. Pas in de achtste
rit werd de kwaliteit van het ijs beter.
Nadat Kees Verkerk zijn triomfantelij
ke tocht naar de overwining op de vijf
kilometer had besloten, was zijn eerste
uitroep: ,Ja mensen, dit is ons ijs."
Paulsen,' de voorzitter van de Noorse
schaatsbond, klaagde over 'het feit, dat
er water was gebruikt. Scheidsrechter
Jean Heckly, die na de 5000 meter op
dracht had gegeven om de motoren op
volle kracht te laten draaien om de ge
volgen van het tweemaal dweilen van
het ijs zo snel mogelijk teniet doen,
sprak echter: „Door schaven wordt de
baan ongelijk. Wat er dan gebeurt heb
ben wij in 1964 kunnen zien, toen Sven
Laftman dat beval en Jonny Nillsson
volkomen onverwacht het Olympisch
goud op de 10 kilometer pakte. Om
het nog ingewikkelder te maken vond
Leen Pfrommer, dat er juist te weinig
water was gebruikt. De drie betrokke
nen gingen klaarblijkelijk uit van een
verschillende stand van de machines:
Poulsen wilde ze uitgeschakeld hebben,
Pfrommer wilde ze liever zacht laten
staan en Hecky had de motoren op vol
vermogen gezet.
IJsmaker ir. Richter zei: „De inslagen
van de schaatsen waren na de 500 me
ter bijna een centimeter diep. Dan moet
je wel schaven en dweilen. Maar ik be
twijfel, of die noodzakelijke ingreep
enige invloed op de wedstrijd heeft ge
had. Zowel voor als na het dweilen van
de baan was de ijstemperatuur min
twee graden. Er bestaat een theoreti -
sche mogelijkheid, dat het eerste paar
last heeft ondervonden, maar Fornaess
zeker niet."
SCHENK EUROPEES KAMPIOEN NA
ENER VEREND DUEL MET FORNAESS
INNSBRUCK Tegen de achtergrond van besneeuwde
hellingen en pittoresk wit bestoven dennebossen voerde
het „legioen-op-klompen" een onbeheerste vreugdedans
uit. Ard Schenk, voor de tweede keer in zijn schitterende
carrière Europees kampioen hardrijden op de schaats, reed
met enkele vlugge halen van zijn schaatsen uit de dichte
kluwen weg. Het legioen was los gebroken na zoveel emo
ties en angsten in zo'n kort tijdsbestek te hebben door
staan. Er móést een ontlading volgen van alle opgekropte
spanningen. De enkele hoffelijke Oostenrijkse politie-agen-
ten zagen tot hun verbijstering, dat supporters over de hek
ken wipten, het ijs overstaken en en masse bezit namen
van het middenveld voor de viering van een nationaal Hol
lands feest. Het „Wilhelmus" werd massaal meegezongen.
Na twee jaar van Noorse zegepralen had Nederland de
hegemonie in de schaatssport weer overgenomen.
Maar wat heeft het allemaal weinig gescheeld, of de hau
taine Noorse titelhouder Dag Fornaess had zijn titel gepro
longeerd en daarmee de enkele Noorse supporters het besef
gegeven, dat hun land nog altijd de grootste macht in het
schaatsenrijden is. Tot die laaiende vreugde-uitbarstingen.
waaraan Schenk nu bijna ten prooi viel, zouden zij echter
niet zijn gekomen. Zo populair is Dag Fornaess niet.
Maar hij zou het wel verdiend hebben, evenals de uitbun
dige huldiging van Schenk volkomen op zijn plaats was.
Want hier streden twee grote kampioenen. Met inzet van
hun uiterste krachten gaven zij meer dan elk voor zich
waarschijnlijk voor mogelijk had gehouden en werkten zij
zich op de tweede dag met kop en schouders uit boven
hun directe concurrenten. Een concurrentie, die na de eer
ste dag uit niet minder dan zes man had bestaan For
naess plus zijn landgenoten Grönvold, Tveter en Thomas
sen, Schenk met Jan Bols en Kees Verkerk en een enkele
Zweed Göran Claeson.
Schenk bezette toen al de eerste plaats dank zij een rappe
sprint (40.55) en e envoor zijn doen zeer sterke 5000 meter
(7.34.9). Dag Fornaess was nog niet boven de vierde positie
uitgekomen. De winst op de sprint (een razendsnelle 40.34)
had hij door overmoed (het rijden op een te scherp sche
ma) en de slechte conditie van het ijs verspeeld. Op de
1500 meter gaf de in topvorm verkerende Ard Schenk
hem een klap, die zelfs het ijzeren zelfvertrouwen van de
Noor moet hebben ondergraven.
