Nina Statkevitsj niet gebroken
door Nederlands geweld op 3 km
Stien Kaiser
..silver.
Ans Schut
brons
PIET ZWANENBURG:
Wij zijn stil
blijven staan
Cijfers van EK
Stien Kaiser: is nog
nooit zo fijn gegaan
55
Rieneke
Demming
moest
spitsroeden
lopen
11
Spandoeken in
Heerenveen
DUIDELIJK
ONMOGELIJK
NEDERLANDSE
AANGELEGENHEID
NAAR DAVOS
UJTPRATEN
OVERGANG
VERZOEND
TE VEEL
MAANDAG l f-uulw. .i\. v
A Drie Nederlandse dames op het
erepodium tijdens de huldiging
van de 3000 meter. V.l.n.r. Rieneke
Demming (3), Ans Schut (1) en Stien
Kaiser (2).
HEERHNVEEN Zelfs voor Ans Schut, een van de gro
te favorietes voor de Europese titel, was het teveel. Het
bleek voor de wereldrecordhoudster en Olympisch kam
pioene op de 3000 meter een onmogelijke opgave om 13^
seconden op haar Russische rivale Statkevitsj te winnen
en het goud in de wacht te slepen.
Ans Schut was fel op de titel gebrand. Nog nooit had zij
een Europees kampioenschap kunnen veroveren, zelfs geen
Nederlandse titel. Die was onlangs in Deventer door haar
val op de 500 meter de mist ingegaan. Ook deze keer in
Heerenveen haalde de Apeldoornse de hoogste trede niet.
Ze moest met een derde plaats genoegen nemen, nog ach
ter Stien Kaiser.
De Nederlandse dames hebben geen revanche kunnen nemen. Evenals verleden
jaar moesten ze een Russin voor laten gaan naar de hoogste trede van het ere
schavotje. Nina Statkevitsj, de donkerblonde studente in de lichamelijke opvoe
ding, was onbetwist de sterkste.
Breed lachend stond ze daar, geflan
keerd door de twee Nederlandse meis
jes. Nina Statkevitsj bleek allround ge
noeg om het Nederlandse geweld op de
3000 meter te weerstaan.
Vorig jaar was ze nog vrijwel onbe
kend. Een vijfde plaats bij het Russi
sche kampioenschap bezorgde haar nog
geen startbewijs voor Grenoble. Maar
de winst in de Dynamo Cup, twee
maanden geleden, was de inleiding voor
een imponerende reeks van prestaties,
die zij gisteren bekroonde met de eerste
Europese titel.
A Nina Statkevitsj in actie op de 1500 meter.
9
HEERENVEEN „Ome" Piet Zwanenburg heeft stilletjes maar onge
twijfeld met pijn in het hart toegezien, hoe zijn glanzende kwintet, dat
twee jaar geleden het damesschaatsen volledig beheerste, tot een tweetal is
ineengeschrompeld: Ans Schut en Stien Kaiser: uitgerekend de meest er
varen leden van zijn ploeg. Bij de nationale kampioenschappen in Deventer
moest hij beleven dat Willy Burgmeyer en Carry Geyssen ineens ver terug
vielen. In Heerenveen werd hij zo mogelijk nog meer teleurgesteld door het
zwakke optreden van Elly van den Brom.
Het falen van de 20-jarige Amster
damse studente heeft hem zichtbaar
aangegrepen, want in Elly zag Piet
Zwanenburg destijds al het talent voor
radig om te zijner tijd Stien Kaiser en
Ans Schut als wereldkampioene op te
volgen. Stien Kaiser veroverde die titel
onder Zwanenburg's bewind, van Ans
Schut was hij overtuigd dat zij het eens
zou worden, maar de grootste verwach
tingen had de Rotterdamse trainer on
getwijfeld van Elly van den Brom.
„Dat meisje heeft een schitterende
techniek. Zij moet alleen nog sterker
worden, dan gaat ze hardêr dan wie
ook", placht hij te zeggen. Maar de Elly
van de Brom, die Zwanenburg in Hee
renveen aan het werk zag, verdiende
die kwalificatie niet. „Afgezien van
haar conditie, die minder is dan het zou
moeten zijn, hapert het bij haar aan de
techniek. In de bocht doet ze te weinig
met het linkerbeen. Ze slaat het niet
goed uit. Haar hele rijden is trouwens
wat stijf".
Piet Zwanenburg heeft die opmer
king niet aan Elly zelf overgebracht.
„Je kunt zo moeilijk raadgeven. Voor
dat je ergens over gaat praten, moet je
een goed overzicht hebben, wa" ze heb
ben gedaan, hoe ze hebben getraind en
waarom er een fout is geslopen in een
beweging, die volkomen ingeslepen be
hoort te zijn".
De ontluisterende aanblik van de res
tanten van zijn werk heeft Zwanen
burg kritischer gemaakt dan hij ooit ir
zijn lange loopbaan als trainer is ge
weest. Leedvermaak, de andere uitlaat
klep voor onlustgevoelens, kent de
zachtzinnige Rotterdammer immers
niet. Kritiek dus. Maar wel opbouwend.
„Ik ben geen voorstander van een
langzame trainingsopbouw. Dat is ou
derwets. Wij deelden bij de Dynamo
Cup-wedstrijden van half december al
de eerste klap uit en bleven dan in
vorm. In de zomer zorgde Ben Holle-
boom altijd voor een geweldige condi
tie. Dat zal hij nu stellig weer hebben
gedaan. Als we op het ijs stonden, de
den we tegelijkertijd nog looptraining
in de bossen. Ik ben bang, dat dit er dit
jaar bij ingeschoten is. En waarom? Als
de trainingsopbouw goed is, hoef je
niet bang te zijn voor een terugval. Nu
kijken ze de hele winter tegen een ach
terstand aan. Is dat modem?"
Het is duidelijk, da' Zwanenburg de
trainingsmethode van Broekman tegen
alle moderne begrippen vindt indruisen.
„Als ik het zo vanaf de tribune bezie,
lijkt het of ze niet genoeg op snelheid
hebben getraind. Er hapert wat aan. Er
is duidelijk sprake van stilstand. Om
niet te zeggen achteruitgang. Dat is een
onverdragelijke gedachte. Vooral in een
sport, die zo in ontwikkeling is als het
damesschaatsen. Ik voorzie, dat de
meisjes over enkele jaren de 500 meter
in de 43 seconden zullen rijden, de 1500
meter in 2.15.0 en de 3000 meter in
4.45.0. Waar zullen wij dan zijn, als we
nu al stilstaan?"
Zwanenburg geeft nog een voorbeeld
van wat hij verstaat onder een goede
begeleiding. „Toen Stien drie jaar gele
den in Deventer voor de eerste maal
wereldkampioenen werd, kwamen we
pas een dag voor de wedstrijden uit
Davos terug en dan nog wel met het
vliegtuig. We hadden er steeds boven
de tweeduizend meter getraind en een
overmaat aan zuurstof in het bloed ge
kregen. In die wolk van extra zuurstof
reed Stien Kaiser naar de titel".
Het effect van specifieke hoogtetrai
ning houdt ongeveer drie dagen stand.
Kees Broekman liet zijn pupillen al in
de nacht van woensdag op donderdag
per trein vanuit Davos afreizen. Een
vermoeiende reis, die Attje Keulen-
Deelstra op een opstandige maag en
evenredige vorm-verlies kwam te staan
en die Piet Zwanenburg aanleiding gaf
enigszins bevreesd de wedstrijden van
zondag tegemoet te zien. Terecht naar
achteraf is gebleken.
Al na twee afstanden was het duide
lijk, dat zij de grote concurrente van
Stien Kaiser en Ans Schut zou worden.
Deze twee stonden na de 500 en de 1500
meter op respectievelijk de tweede en
derde plaats, achter de Russin. Op de
500 meter was de Delftse iets sneller
geweest dan Ans Schut; de 1500 meter
legden beide meisjes af in dezelfde
tijd, nl. 2.25.3. Aleen Nina Statkevitsj
was sneller geweest. Ook op de 500 me
ter; dat moest ook wel. Ze wist heel
goed, dat de kracht van Ans Schut en
Stien Kaiser op de langste afstand lag.
Zondag, toen de wind heel wat feller
over de baan joeg, liep de Russin nog
verder weg. Een tweede plaats op de
1000 meter, die werd gewonnen door
Ljoedmilla Titova. Stien Kaiser en Ans
Schut eindigden respectievelijk op de
zesde en achtste plaats, waardoor ze na
Irie afstanden de vierde en vijfde
plaats bezetten.
Het bleek voor beiden een onmogelij-
;e opgave de 25-jarige Russin op de
3000 meter te „pakken". Stien Kaiser
won wel de race tegen Statkevitsj en
rukte, mede doordat Sigrid Sunby en
Ljoedmilla Titova op de langste af
stand ver achter bleven, op naar de
tweede plaats in het klassement. Ook
de op revanche beluste Ans Schut haal
de het niet. De afstand tussen haar en
haar rivale Statkevitsj was te groot.
Wel won de Apeldoornse dit nummer.
Een schrale troost. Uitgeput viel ze in
de armen van coach Broekman.
De 3000 meter werd trouwens een ge
heel Nederlandse aangelegenheid. De
tweede plaats was voor Stien Kaiser en
de derde voor Rieneke Demming. Het
meisje uit Terwolde, om wie de laatste
weken zoveel te doen is geweest wat
betreft haar uitverkiezing in de kern
ploeg, kon weer lachen. Ze hoorde er
bij. Attje Keulen-Deelstra stond er wat
beteuterd bij, toen de drie Nederlandse
meisjes gehuldigd werden. De Friezen,
die een zekere wrok koesteren tegen
het feit, dat de modder van drie kinde
ren niet eerder in de kernploeg was op
genomen, hadden haar op de 3000 meter
naar een derde plaats geschreeuwd. Het
ijsstadion barstte zowat. „Het zal je
mem maar wezen", klonk het uit de
Friese kelen. Ze zagen hun Attje al op
het ereschavotje staan. Het kwam er
echter niet van. Rieneke Demming zoi
die ritten later sneller zijn dan de na
tionale kampioene. De Friezin eindigde
in de algemene rangschikking op de 4c
plaats, ook mede door haar goede kla.c
seringen op de 500 en 1000 meter. Mc
respectievelijk een zesde en een vierd
plaats stak zij de andere Nederland.'
deelneemsters op deze afstanden d
loef af. Elly van den Brom eindigde o
geen enkele afstand bij de eerste vij
De bijna 41-jarige Franz Krienbüh
heeft zondag in Davos de Zwitserse tite
hardrijden op de. schaats veroverd. O]
de tweede dag won de binnenhuisar
chitect uit Zürich zowel de 1500 als de
10.000 meter. In het eindklassement
neemt Hans Rudi Wiedmer de tweede
plaats in.
maar kwam ook niet beneden de acht
ste plaats. De sprint, haar sterkste punt,
stelde wat teleur (zevende plaats). Ook
haar 1000 meter, waarop zij haar we
reldrecord dit seizoen moest overdoen
aan de in Heerenveen niet aanwezige
Russin Ljoedmilla Fetsjina, was matig,
1.37.6, maar op de 3000 meter boekte
zijn ten opzichte van verleden jaar eni
ge winst Met 5.16.3 bereikte zij een
zesde plaats.
„Uiteraard ben ik zeer tevreden", zei
coach Broekman na afloop. „Ik had ge
hoopt, dat alle meisjes bij de eerste
twaalf zouden eindigen en dat is uitge
komen". Hij voegde er nog aan toe, dat
die fantastische tijden van de Russinen
in Alma Alta weinig betekenis hebben
gehad. „Volgens mij is die Statkevitsj te
kloppen, want conditioneel zijn wij
sterker".
Dinsdag vertrekt Broekman met
Stien Kaiser, Ans Schut, Elly van den
Brom, Attje Keulen-Deelstra, Carry
Geijssen en Rieneke Demming naar Da
vos. Men zal zich daar gaan voorberei
den op de wedstrijden in West Allis
Het komende weekeinde is er op de
Zwitserse baan een meerkamp, waar
aan ook de Russissche ploeg zal deelne
men. „Als het verschil tussen Carry
Geijssen en Rieneke Demming dan op
vallend groot is, beslissen wij daar met
een wie er voor West Allis reserve is",
aldus Broekman.
HEERENVEEN Het eindklassement van het Europees kampioenschap hardrij
den voor dames ziet er met de prestaties op de vier nummers, als volgt uit: (ach
tereenvolgens 500, 1000, 1500, 3000 meter en totaal aantal punten).
1.
en Europees kampioene Nina Statkevitsj (Rus.)
45,69
(2)
1.36,3 (2)
2.24,9
(1)
5.13,9
(5)
194,457
2.
Stien Kaiser (Ned.)
46,74
(9)
1.37,3 (6)
2.25,3
(2)
5.09,6
(2)
195.423
3.
Ans Schut (Ned.)
46,93
(12)
1.38,1 (8)
2.25,3
(2)
5.07,2
(1)
195,613
4.
A. Keulen-Deelstra (Ned.l
46,50
(6)
1.37,0 (4)
2.31,1
(12)
5 13,2
(4)
197,567
5.
Sigrid Sundby (Nw.)
46,25
(3)
1.36,3 (2)
2.28,0
(4)
5.24,6
(11)
197,833
6.
Elly v.d Brom (Ned.)
46,53
(7)
1.37,6 (7)
2.29,5
(8)
5.16,3
(6)
197,880
7.
Lasma Koeniste (Rus.)
46,80
(10)
1.37,2 (5)
2.28,5
(6)
521,0
(8)
198,400
8.
Liesbeth Berg (Nw.)
46,43
(5)
1.39,5 (11)
2.28,4
(5)-
5.19,5-
(7)
198,897
9.
Ljoedmilla Titova (Rus.)
45,42
(1)
1.35,3 (1)
2.30,6
(11)
5.36,0
(14)
199,270
10.
Tatjana Sjelekova (Rus.)
47,34
(14)
1.39,8 (12)
2.29,9
(9)
5.22.4
(10)
200,940
11.
Ljoedmilla Motsjnatsjeva (R.)
47,37
(15)
1.39,2 (9)
2.32,1
(15)
5.21,9
(9)
201,320
12.
Rieneke Demming (Ned.)
48,48
(21)
1.41,5 (15)
2.30,1
(10)
512,4
(3)
201,330
13.
Tuula Vilkas (Fin.)
47,02
(13)
1.39,3 (10)
2.29,4
(7)
5.33,6
(13)
202,070
14.
Wanda Kröl (Pol.)
46,72
(8)
1.41,5 (15)
2.32,0
(13)
5.43,7
(15)
205,420
15.
Kaja Lisa Keskivitikka (Fin.) 48,99
(22)
1.42,7 (20)
2.32,5
(16)
5.29,7
(12)
206,123
16.
Roma Troicka (Pol.)
46,86
(11)
1.44,0 (21)
2.32,0
(13)
5 46,4
(16)
207,427
Huldiging na het Europees kampioenschap hardrijden voor dames. V.l.n.r.
Ans Schut (3), Statkevitsj (1) en Stien Kaiser (2).
Bij internationale trampolinewed
strijden in Berlijn is de Nederlandse
Nancy Spaargaren men 32.70 pnt. als
vierde geëindigd. De wedstrijd werd met
een totaal van 40.75 pnt. gewonnen door
de Europese kampioene Ute Czech (Wdl).
De 15-jarige Engelse Wendy Wright be
zette met 37.70 pnt. de derde plaats.
HEERENVEEN Rieneke Dem
ming heeft bij het debuut in een inter
nationale titelstrijd spitsroeden moe
ten lopen. Spandoeken en geschreeuw
langs de kant waren even zovele aan
wijzingen dat haar aanwezigheid op
de schaatsovaal van Heerenveen weinig
op prijs werd gesteld. Friesland riep
om Akke. Akke Falkena uit Koufu-
derige. Vlak voor de wedstrijden be
gonnen had Rieneke te horen gekregen
dat haar uitzending naar de I.S.U.
sprintkampioenschappen en het we
reldkampioenschap dames in West Al
lis vaststond. Van de drie gegadigden
voor twee plaatsen: Rieneke Demming,
Akke Falkena en Carry Geyssen had
Akke Falkena zich teruggetrokken.
Het Friese meisje was al het gekra
keel om haar persoontje beu en koos de
zekerheid van een veertiendaags ver
blijf in Inzeil bij haar eigen traiher
Klaas Visser boven de onzekerheid van
weer nieuwe selectiewedstrijden. Na
een twee uur durend gesprek met Akke
Falkena verklaarde Klaas Visser dat zij
volgens zijn advies had gehandeld. Het
advies van de Friese trainer steunde op
twee uitgangspunten. Ten eerste: hij
vond het beter dat Akke niet opnieuw
alle verwikkelingen rond de selectie zou
moeten doormaken. Ten tweede: Broek
man moet volgens Visser de kans heb
ben de ploeg voor het wereldkampioen
schap goed op te bouwen zonder verde
re verstoringen.
Kees Broekman vond dat laatste punt
zo positief gesteld dat hij aankondigde
na afloop van de wedstrijd in een on
derhoud met Klaas Visser alle moeilijk
heden eens uit te praten.
De voorzitter van de landelijke tech
nische commissie, de heer Wierd Wynia,
die donderdagavond in 'n telefoongesprek
van een half uur Akke Falkena tot an
dere gedachten had proberen te krijgen,
kon weinig anders doen dan aan Akke's
besluit, dat hem via haar clubarts dok
ter Roodenburg ter ore kwam, zijn fiat
te geven: „Ik geloof, dat het goed is
voor het meisje".
Zaterdag had Rieneke Demming nau
welijks de kans zich in te stellen op de
nieuw verkregen zekerheid. „Ik was
met mijn gedachten helemaal bij de 500
meter. Ten koste van alles moest ik
daarop niet vallen want dan zou ieder
een denken aan hetgeen mijn verloofde
Eddy Verheyen een paar jaar geleden
in een soortgelijke situatie overkwam.
Ik bleef op de been maar leuk was het
natuurlijk niet. De tweede dag ging het
veel beter. De druk was weggevallen en
ik was blij dat ik op de drie kilometer
heb bewezen bij de top te behoren. Als
ik het schema van 5 minuten 10 secon
den had kunnen aanhouden, zou ik op
de tiende plaats in plaats van de
twaalfde zijn geëindigd. Maar zo vond
ik het toch ook niet slecht".
HEERENVEEN Attje Keu
len-Deelstra's aanwezigheid in de
kernploeg en Akke Falkena's ab
sentie hebben dit weekeind Fries-
lands dichters gelegenheid gegeven
hun gedachten in decimeter grote
letters te vereeuwigen. Op span
doeken wel te verstaan. Hieronder
volgt een bloemlezing:
Broekmans anti-Fries, er is geen
betere",
„Akke sil j'm wol pakke".
,,It wiede Hollanners min nei 't sin
dat Attsje sa hurt ride kin".
„Heya Attsje doch dyn best. De
juffen moatte lest".
(vertaling: het was de Hollanders
niet naar de zin, dat Attje zo hard
rijden kan. Heya Attje doe je best,
de juffrouwen (de ongehuwden in
de nationale kernploegmoeten het
laatst eindigen.)
„Hup Attsje, flean nei 't ere-plats-
je".
„Oh Akke lit de moed net sakke".
HEERENVEEN Stien Kaiser, eens de geslotenheid zelf, was een eilandje
van spontaniteit in een zee van somberheid. De Russische coach Krasilnikov
sprak met een minzaam gezicht uiterst ontevreden bewoordingen.
Kees Broekman stelde met een somber gezicht vast dat hij tevreden was, maar
Stien Kaiser straalde. „Ik heb haar nog nooit zo ontspannen gezien", merkte
oud-coach Lamberts op, terwijl Stien Kaiser zich vrolijk koutend van tafeltje
naar tafeltje bewoog.
Krasilnikov zette uiteen dat hij teleurgesteld was over de prestaties van zijn
meisjes. „Zelfs Nina Statkevitsj had beter gekund. Speciaal op de langere af
standen".
De nieuwe titelhoudster, die de voor
gaande dagen alle, voor haar vreemde,
Westeuropese zaken met glinsterde
oogjes had bekeken, voelde onmiddelijk
de terechtwijzing en dwong zich in het
gareel. „Na drie afstanden had ik", zo
betoogde zij via een vrouwelijke tolk,
„goede hoop, dat de beste zou zegevie
ren. En zie, dat ben ik zo waar zelf ge
worden."
Krasilnikov was nog veel meer onte
vreden over zijn andere meisjes. „Maar
die konden er zelf niets aan doen", zo
nam hij zijn rijdsters direct in bescher
ming. „Het is te wijten aan de grote
klimatologische overgang tussen Alma
Ata en Heerenveen. Wij zijn niet voor
niets zo vroeg gekomen. De wind, het
weer en vooral het ijs zijn volkomen
anders dan in Rusland. Het vochtig
heidsgehalte van de lucht is zo groot,
dat het ijs wel op rubber lijkt. Op zo'n
substantie schaatsen wij in Rusland
nooit."
Krasilnikov had met een blik op een
hygrometer kunnen zien dat zijn bewe
ring niet klopte: bij zonnig weer en een
scherpe wind is de vochtigheidsgraad
van de lucht juist bijzonder laag.
KeeS Broekman gaf zich alle moeite
voor te wenden dat hij uitermate tevre
den was. „Een tweede, derde, vierde,
zesde en twaalfde plaats is per slot van
rekening niet gering." Maar de gedach
te aan het zwakke Nederlandse optre
den op de sprint, de 1000 meter en
tegen de verwachting in ook de 1500
meter, vergalde voor hem goeddeels de
pret. De nogal ijzige manier waarop hij
door de Friezen was ontvangen, had
zijn humeur al evenmin verbeterd.
Stien Kaiser daarentegen praatte
honderd uit. „Ik had mij er helemaal
mee verzoend dit jaar op het tweede
plan te rijden. Met een zesde plaats zou
ik tevreden zijn geweest. Ik redeneerde
zo: drie Nederlandse en drie Russische
meisjes moeten mij in ieder geval voor
kunnen blijven; ook als dat was ge
beurd zou ik vrolijk mei schaatsen zijn
doorgegaan. Net zoals nu. Ik heb nog
nooit zo veel plezier in de training en
alles wat daarbij hoort, gehad als dit
jaar. Het is jammer dat het met Ans
Schut niet helemaal zo is gegaan als ik
had gedacht. Ans kan alle afstanden
goed rijden en ik was ervan overtuigd
dat zij het zou halen. Op de 3000 meter
was het plan dat ik met een snelle start
zou proberen Statkevizsj een flinke klap
te geven, waarvan Ans dan zou kunnen
profiteren. Maar dat kwam er niet he
lemaal uit. Ik heb nu met Ans afge
sproken dat als zij het bij het wereld
kampioenschap in West Allis weer niet
voor elkaar brengt, dat ik het zelf zal
doen".
Ans Schut vond dat een goede rege
ling: „De mensen hebben hier misschien
een beetje te veel van mij verwacht. Na
de val bij het Nede '*>nds kampioen
schap op de 500 meter heb ik daar vrij
uit kunnen rijden. Om mij op grond
daarvan maar meteen te doodverven als
de komende Europese kampioene gaal
mij een beetje te ver. Voor mijn gevoel
had ik misschien een iets snellere tijd
op de 3000 meter kunnen halen, wan
neer ik niet zo snel geopend had. Dar
was ik misschien tweede geworden ii
plaats van derde. Wat maakt dat ui'
Nu heb ik ten minste geprobeerd de ti
tel te pakken, al is dat dan niet gelukt
Broekmans trainingsschema's vorm
den ook na afloop van het Europee
kampioenschap een dankbaar onder
werp van gesprek. Hoe kan het ook an
ders, nu de fervente Broekman-oppo
nent Klaas Visser de morele steu
heeft gekregen van praktijkman Pie
Zwanenburg en theoreticus Henk Lam
berts. Zij allen staan een veel harden
training voor dan Broekman tot dus
verre heeft aangedurfd. Stien Kaise
wierp zich op als verdedigster van de in
het nauw gebrachte bondscoach. D>
meisjes in de ploeg zijn bijzonder inge
nomen met de werkmethode vai
Broekman. „Ikzelf in het bijzonder; als
je ouder wordt duurt het nu eenmaal
langer om in vorm te komen. Ondet
Broekman heb ik daar rustig naar toe
kunnen werken". Voorlopige conclusie
van de kritische luisteraars: „Wat goed
is voor Stien, behoeft nog niet goed tt
zijn voor de jongere meisjes in de kern
ploeg."
Ans Schut wordt hier opgevangen door coafch Kees Broekman nc
haar race op de 3000 meter op welk onderdeel zij de snelste tijd maakte.
