ROTTERDAMMER
ZAG GOUD IN
TIENERKLEDING
„Kleermaker" De Bruin
werd „modekoning Jaeques Mauriat"
Twiggy verveelt zich
DOE UW MAN EENS
DE
DAS
OM
VOORJAARS-EN ZOMERMODE VAN EDGAR VOS
Vooral jongens
willen baantje
in jeugdherberg
Duitse kappers
onderwezen in
neger
haardracht
WA-VERZEKERING VOOR
FIETSENDE KINDEREN
NIET VERPLICHT
meer? Ze bestaan wel, heel zakelijke sprookjes
bijvoorbeeld. Ziehier het verhaal van een coupeur
van Pierre Cardin, die zes jaar geleden begon met
een paar honderd gulden en nu nog slechts rekent
met miljoenen. En wel dank zij zijn nog steeds
KEULEN - De sprookjesprins is 28 jaar en groeiende tienerkleding-industrie. Hij is: Jacques
gehuld in blauw fluweel. Sprookjes bestaan niet Mauriat uit Rotterdam.
Naar Londen
New York
Geld moet rollen
Geen kuitlengte
iKMÊÊÊgm
Tussen leren maxi-jurken en ge
bloemde polotruitjes (ook voor heren)
staat hij op de Keulse modebeurs glim
lachend in de grote stand, die hij daar
als directeur van zijn confectie-indus-
trie even liet neerzetten. En hij staat er
niet voor niets, want steeds maar bin
nenstappende inkopers vullen vliegens
vlug zijn orderboek. Maar de vriende
lijke Jacques Mauriat heeft voor ieder
een tijd en als hij handen geeft stelt
hij zich voor met „De Bruin".
Klopt, Jacques Mauriats is de naam
die hij zich heeft aangemeten toen hij
half Europa van hippe kleertjes ging
voorzien, omdat zoiets stukken aan
trekkelijker klinkt dan het oer-Neder-
landse Jan de Bruin.
Maar als Jan de Bruin uit Rotterdam
werkte hij, nu zes jaar geleden, nog wel
op de ateliers van Pierre Cardin in Pa
rijs, ook bij Lanvin. Beetje knippen,
beetje patronen maken, beetje de grote
ontwerpers zelf assisteren. En toen
kwam bij hem ineens „de kriebel",
zoals hij nu zelf zegt, met een lach van
de man die op het toppunt van zijn car
rière terugkijkt op het jongetje dat hij
vroeger was.
Want die „kriebel" kwam precies in
de tijd dat Londen „Swinging London"
werd en in Carnaby Street de hippe
mode ontstond. Jacques Mauriat ging
erheen, kwam, zag en overwon iedereen
die maar nét iets later kwam kijken dan
hij.
„Ik werkte drie weken bij John
Stephen, de man die later haif Carnaby
Street opkocht", zegt hij. Ik zag,
dat hij de gekste dingen verkocht met
een dikke driehonderd procent winst.
En toen wist ik: dit wordt het, deze
mode ga ik ook maken".
Onze man uit Rotterdam ging pijlsnel
ontwerpen maken, vloog weer naar het
continent en zocht daar een fabriek die
zijn ontwerpen in een partij kleren wil
de omzetten. Helaas, dat wilde niemand
toen nog.
Jacques Mauriat kwam uiteindelijk
terecht in een piepklein fabriekje in
België, waar twaalf mensen werkten
die zijn ontwerpen wel wilden verwe
zenlijken, maar er moest vooruit be
taald worden.
De ^oen tweeëntwintigjarige Rotter
dammer gaf al zijn gespaarde geld,
slaagde erin zijn eerste partij tienerkle
ren te verkopen in Nederland en
ziet...dat fabriekje in België is nu zijn
eigendom. Er werken nu meer dan hon
derd mensen aan de twintig collecties
kleren die Jacques Mauriat ieder jaar
nog steeds zelf ontwerpt.
Foto boven:
Jacques Mauriat
(of: Jan de Bruin):
„Niet alleen de
industrie heeft
de behoefte aan
hippe en steeds
wisselende kleren
gecreëerd. Zeer
zeker ook de
jonge mensen zelf,
die dikwijls niet
meer sparen."
Foto hiernaast:
Op de beurs in
Keulen is te zien,
wat de Nederlander
Jan de Bruin als
de toppers voor
het komende
voorjaar be
schouwt, voor de
jonge mensen.
Indiaans aandoen
de leren jurken en
hesjes, lange
gebreide vesten
en lange,
nauwsluitende
gestreepte wollen
truitjes.
Er is nóg een fabriek in België die
constant voor hem werkt en in Rotter
dam heeft hij nog eens een kantoor
met twintig man kantoor- en stafper
soneel. Intussen levert hij niet alleen in
Nederland, maar zijn kleren gaan ook
naar New York, ook naar het waren
huis La Fayette in Parijs, naar het be
roemde Zwitserse warenhuis Globus,
naar Scandinavië, Duitsland, Oosten
rijk, Zwitserland en Italië en nog zowat
landen.
Tsstt. Maar nu een vraag aan Jacques
Mauriat. Als in al die landen jonge
mensen niet zo gek waren om steeds
maar weer nieuwe dingen te kopen,
soms leuke, soms zeer on-charmante,
dan rekende hij op dit moment niet met
miljoenen.
Lacht hij soms niet in zijn vuist, om
dat „de industrie" een behoefte heeft
gecreëerd aan steeds maar wisselende
tienerkleding, een behoefte waar ieder
jong en minder jong mens steeds maar
weer invliegt?
Jacques Mauriat lacht wel, maar niet
in zijn vuist. „Het is wel duidelijk, dat
ik doodgewoon het geluk heb dat ik een
van de eersten was die met deze kleren
begon", zegt hij. „Als ik nu nog moest
beginnen was ik waarschijnlijk ner
gens."
Dat was dan punt één. Punt twee: het
creëren van de behoefte aan steeds
maar weer andere kleren, twintig keer
per jaar.
Dat er een behoefte is gemaakt door
de industrie geeft hij wel toe, „Maar",
zegt hij, „het is een wisselwerking; die
behoefte is ook gecreëerd door de jon
ge mensen zelf. Die wilden iets anders,
die wilden iets geks of aparts. Die jon
ge mensen leggen mij op dit moment
gewoon de verplichting op twintig col
lecties per jaar te brengen, want ze
vinden dat hun geld moet rollen. Ze
sparen maar weinig en het meeste geld
wordt omgezet in kleren. Daar moet ik
doodgewoon rekening mee houden".
Nog een vraagje: Hoe vindt hij, dat
tegenwoordig de meeste jonge mensen
gekleed gaan?
„Vaak erg leuk", zegt hij, „maar het
is net als met de volwassenen: soms ook
niet. Dan kiezen ze totaal verkeerde
dingen. Een truitje dat hun niet staat,
maar dat ze wilden hebben omdat
vrienden er ook in lopen. Maar hoe
vaak zie je dat ook niet bij ouderen?"
Verder weet Jacques Mauriat bij
voorbaat dat we deze zomer weinig
kuitlbngte zullen zien maar wel maxi
en gewoon mini. Ook romantische maxi-
jurken met bijpassende hoed en parasol
of paraplu.
Laten we het met z'n allen maar no
teren, want een gevoeliger graadmeter
dan de markt die onze 28-jarige sprook
jesprins beheerst is nauwelijks denk
baar.
LONDEN Twiggy, het magere
meisje dat in 1966 een geheel nieuw
soort mode lanceerde, gaat zich te
rugtrekken. Zij is 20 jaar.
Twiggy, wier echte naam Leslie
Hornby is, verdiende als mannequin
1.000 pond per week. Zij zegt dat zij
zich verveelt en iets anders wil pro
beren. Daarom wordt zij filmactrice.
Zij moet zich eigenlijk wel terug
trekken, daar dë huidige tendens in
de mode van „recht op en neer"
naar zachte rondingen gaat, en daar
is de bouw van Twiggy echt niet
voor geschikt. Zij zal overigens niet
verhongeren als zij het mannequin-
z(jn opgeeft (al zal zij er waar
schijnlijk naar blijven uitzien). Zij is
directrice van vijf maatschappijen
die Twiggy-kleren, knippatronen en
breiboeken verkopen. Verder heeft
zij een fotozaak en een drukkerij
Haar eerste filmrol zal waar
schijnlijk in een musical zijn voor
het eind van het jaar. „Ik wil geen
grote, sexy rol. Het moet wel iets
leuks zijn" aldus Twiggy.
De toekomst
kijkers, die ooit
stelden: wanneer
de dassenf abri
kanten niet met
hun tijd mee
gaan, zullen
overhemd en das
het verliezen van
de coltrui, die
mensen kunnen
nu worden ge
rustgesteld. Door
de dassenfabri-
kanten wel te
verstaan, want
ze hebben voor
nu en straks de
meest wild-mo-
derne dassen la
ten ontwerpen
Die dassen tenslotte nog altijd
pronkstuk in de kleding van een
man zijn opvallender dan ooit,
ook al omdat ze breder zijn dan de
standaard-das van nu. Ze zijn veel
vuldig afgestemd op allerlei kleuren
overhemden; als het goed is, komt
bijvoorbeeld het lichte groen van
een overhemd in de das terug, enzo
voort.
Nog nieuwer dan een brede, opval
lende stropdas: de man neme een
Idiase sjaal van zijn vrouw en knope
die precies zo om zijn hals als zijn
stropdassen.
Niet dat alle mannen dusdanig ge
strikt op kantoor worden verwacht,
maar het is misschien een ideetje
om eens stiekem te proberen op een
zaterdag.
'•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••a
Jongens voelen meer voor huishoude
lijk werk in hun vakanties dan meisjes.
Dit heeft de leiding van de Nederland
se Jeugdherberg Centrale (N.J.H.C.)
in Amsterdam ondervonden.
Op advertenties, waarin assistenten
tussen de 17 en 23 voor tenminste twee
maanden gevraagd werden, reageerden
veel meer jongens dan meisjes.
En dat terwijl het werk van een as
sistent vooral de lichte huishoudelijke
karweitjes bevat; zoals het dekken van
tafels, het klaarmaken van de toetjes
en het opdienen van de maaltijden.
Andere werkzaamheden, die tot het
terrein van een assistent gerekend wor
den, zijn het spelen voor disc-jockey (in
de avonduren) of het houden van een
winkeltje in de jeugdherberg.
Voor het eerst heeft de N.J.H.C. dit
jaar een actie gevoerd om de 54 aange
sloten herbergen tenminste in het hoog
seizoen van jeugdige steun te voorzien.
De N.J.H.C. hoopt met haar actie een
kleine honderd jonge mensen te wer
ven. Er is sinds de aanmelding van
vooral jongens een tekort aan meisjes.
FRANKFURT De Amerikaanse le
gerleiding in Europa heeft een neger-
kapper uit Californië laten overko
men om de plaatselijke kappers te le
ren het haar van de negermilitairen
te knippen zoals zij het willen de
Afrocoup.
Deze stap is gedaan na vele klachten
van zwarte militairen dat zij hun
haar niet behoorlijk konden laten
knippen in Europa omdat negerhaar
„een andere structuur heeft" zoals de
negerkapper Willie Morrow het uit
drukt.
Dertig Duitse kappers hebben les van
Morrow gekregen in het knippen van
negerhaar.
Zij stonden allereerst verbaasd over de
kam, waarvan de tanden wijd uit el
kaar staan. Een Duitse kapper vertel
de dat de negers niet wilden dat hij
hun haar kamde omdat dat niet kan
met een gewone kam. De Duitsers
verbaasden zich bovendien over het
gemak waarmee Morrow zijn werk
deed, al meenden zij dat zijn elektri
sche schaar erg veel op een „tuin
schaar" lijkt.
De „tuinschaar", grote kammen en an
dere noodzakelijke apparatuur zijn
nu voor de plaatselijke kappers be
schikbaar zodat ook zij een Afrocoup
kunnen geven.
Er waren herhaaldelijk moeilijkheden
geweest tussen commandanten en ne
germilitairen over de haardracht.
Sommige mannen zijn zelfs voor de
krijgsraad verschenen wegens het
weigeren hun haar te laten knippen.
Vorig jaar beseften de commandanten
echter hoezeer de negers een eigen
haardracht op prijs stellen, nadat een
protestdemonstratie was gehouden
om de eisen kracht bij te zetten.
„De stelling, dat naar Nederlands
recht op een ouder, naast en boven de
voor hem uit art. 1403 B.W. voort
vloeiende verplichtingen, tevens de ver
plichting zou rusten om voor zijn der
tienjarige dochter met betrekking tot
haar deelneming aan het verkeer per
rijwiel een verzekering tegen wettelijke
aansprakelijkheid af te sluiten, kan
niet worden aanvaard, omdat het be
staan van een dergelijke verplichting
noch uit het geschreven, noch uit het
ongeschreven recht kan worden afgee-
leid. De hier te lande bestaande rechts
opvatting met betrekking tot de in het
maatschappelijk verkeer tegenover een
ander persoon of goed bestaande zorg
vuldigheid brengt vooralsnog niet
mede, het bestaan van een verplichting
van die strekking, dat van ouders van
minderjarige, onbemiddelde kinderen in
het algemeen zou moeten worden geëist
dat zij, voorzover zij tot betaling van de
premie voor een wettelijke aansprake
lijkheidsverzekering in staat zijn, met
het oog op de normale kans dat
hun kinderen bij deelneming aan het
verkeer of anderzijds door onrechtmati
ge daden schade toebrengen aan der
den, tot dekking van de aansprakelijk
heid van die kinderen een verzekering
tegen wettelijke aansprakelijkheid slui
ten". Aldus een in 196L gedane uit
spraak van de Hoge Raad naar aanlei
ding van een in 1964 door een dertien
jarige wielrijdster veroorzaakte schade.
AMSTERDAM Ook de Am
sterdamse couturier Edgar Vos
heeft deze week zijn collectie voor-
jaars- en zomerkleding getoond. De
drie foto's die we hiernaast publi
ceren geven een goed beeld van de
mode-ideeën van Vos. Foto links:
Tanja (links) draagt een tailleur
met wikkelrok, waarvoor wol met
katoen is gebruikt. De blouse is van
crêpe en chine. Annemarie is ge
kleed in een zwart linnen pak met
plööirok en katoenen blouse.
Middelste foto: een zijden jerse>
bruidspakje met de „viola"-broek
en Catherina Hepburn-kap.
Foto rechts: Tanja (links) showt
een vierdeling pakje met midi-wik
kelrok over een mini-plooirokje
Zij draagt een roze sjantoeng blou
se. Annemarie toont een dagensem
ble, bestaande uit een overhemdjas
van zwarte kasjmier en een jurk
van katoenen batist.
