DE LES VAN RHEDEN WIJST DUIDELIJK
NAAR NIEUWE AANPAK
ook voor de ander
Zo gaat men een miljoen verdelen
DE PROJECTEN VAN UW DANKBAARHEID
Kerkorde
Een les
Driebergen
Bevrijding vanuit
de hemelen
TER OVERDENKING
Geestelijk leven
Kinderhulpplan
Hulp aan vluchte
lingen, politieke
gevangenen
Steun aan Joodse
immigranten en
bijscholing van
kinderen
Met een zucht van verlichting is de nieuwe
hervormde predikant van het Wllhelmina-
gasthuis te Amsterdam, ds. J. de Ruyter (50),
maandag het immense ziekenhuis binnenge
stapt; na jaren vol spanningen in Rhedens her
vormde gemeente waarin hij zeven jaar werk
zaam geweest was had hij de kans aangegre
pen om zijn werk onder normale omstandighe
den te verrichten; zondag was hij in een rustige
dienst in de Parkkerk door zijn naaste collega
ds. H. Witvliet in de hoofdstad bevestigd. Wat
een wereld van verschil tussen deze kerkdienst
en die van een week daarvóór, in de „Open
Hof" in Rheden, waar hij zich genoodzaakt ge
voeld had zijn collega G. A. Waardenburg drin
gend te vragen de kerk te verlaten; het inci
dent had een grote publiciteit gekregen waar
door het héle land nu weet hóe gespannen de
verhoudingen in de hervormde gemeente van
Rheden zijn.
Ds. De Ruyter is niet de eerste predikant die
uit Rheden „vlucht", zijn voorganger hield het
er maar drie jaar uit.. Nu „zit" hervormd Rhe
den opnieuw met een vacature die heel lang
kan duren want welke predikant wil op dit mo
ment naar Rheden? Heel triest voor deze ge
meente van ca. 3.600 leden die buiten haar
schuld met een grote verdeeldheid en kille
spanningen kampt.
Het is zinloos om hier schuldigen te gaan
aanwijzen. Alleen zij die alle ins and outs van
deze dramatische ontwikkelingen kennen zou
den een analyse kunnen geven; buitenstaan
ders die niet persoonlijk met dit probleem ge
confronteerd werden kunnen over de verhou
dingen in Rheden beter zwijgen.
Wél is het naar onze mening mogelijk in het
algemeen over deze problematiek een enkele
opmerking te maken, want Rheden is geen
uniek geval; in veel méér kerkelijke gemeenten
en parochies is sprake van een stille minder
goede verstandhouding tussen de geestelijken
en waarom ook niet? Het komt óók bij overheid,
bij bedrijfsleven en onderwijs voor dat collega's
niet goed met elkaar overweg kunnen en er span
ningen ontstaan. In bedrijfsberichten lezen we
wel eens dat een directeur afgetreden is omdat
hij niet met een collega kan samenwerken en
dat komt ook in de lagere regionen voor.
Maar in het bedrijfsleven zijn er directies en
raden van commissarissen die kunnen ingrijpen
als in het bedrijf grote intermenselijke spannin
gen bestaan; bij het onderwijs zijn er eveneens
instanties die het hunne kunnen doen, evenals
bij de overheid.
In de protestante kerken is de situatie veel
ingewikkelder; daar kan de ene predikant de
ander het leven zó zuur maken dat de leden
van zo'n kerkelijke gemeente alleen maar met
spanning kunnen toezien wie de langste adem
heeft. Dat is kennelijk ook in Rheden het geval
geweest, tot schade niet alleen van de betrok
ken predikanten maar evenzeer tot groot ver
driet van de gemeente die, hoe kan 't anders.
zichtbaar verzwakt.
ke maten van dominocratie sprake is: de beide
dominees konden het niet met elkaar vinden en
dat drukte op bijna fatale wijze op de héle ge
meente.
dominocratie in de kerk een steeds groter
kwaad wordt; deze is in de negentiende eeuw,
toen de grote massa analfabeet was, vermoe
delijk uit nood geboren, maar nu een zinloos ar
chaïsme geworden. In de synode is 50 pet. pre
dikant dat is nog geen 0,004 procent van de
kerk."
jVatuurlijk, we kennen de bepalingen van de
hervormde kerkorde (ordinantie 11 over
het opzicht) en we weten dat er mogelijkheden
voor „hogerhand" zijn om in te grijpen, maar
dón rijst de vraag waarom dit in Rheden in de
afgelopen jaren niet duidelijker het geval ge
weest is. Nü is de zaak aan de generale syno
de voorgelegd maar is hier dan niet het gezeg
de van het kalf en de put van toepassing?
Duidelijk blijkt dat de traditionele vrees die in
protestantse kerken voor „ingrijpen van hogere
organen" heerst, ook schade kan berokkenen
aan het leven van de gemeenten. Wij hoorden
dat de visitatoren (die de taak hebben toe te
zien) wel eens voorgesteld hebben om de bei
de wijkgemeenten van Rheden van elkaar te
scheiden maar dat dit voorstel onuitvoerbaar is
gebleken.
Het is geen wonder dat de kerkvoogdij van
de hervormde gemeente van Rheden door dit
alles voor een veel te zware taak staat, want
hoe kan men in zo'n gemeente verlangen dat de
leden met blijdschap hun gaven aan de plaatse
lijke gemeente afstaan?
Na enig navorsen zijn we tot de conclusie
gekomen dat er in Rheden helaas nog in ster-
"D heden is een les voor de Nederlandse Her
vormde Kerk en wel in die zin dat de po
sitie van de predikanten in de gemeenten drin
gend nader onder ogen gezien moet worden.
Een predikant is Verbi Divini Minister, een die
naar van het Goddelijke Woord; hij heeft daar
aan zijn „handen" vol en daarom is het geen
wonder dat steeds luider gevraagd wordt om
een strüctuurwijziging in de kerkelijke gemeen
te. „Laat de predikant toch een minder over
heersende positie gaan bekleden, waarom kan
een andere ambtsdrager niet het voorzitter
schap van de kerkeraad op zich nemen, in ver
reweg de meeste gemeenten is toch in de
kerkeraad wel iemand aanwezig die dit college
kan leiden?" Bredero-directeur mr. E. Bloem
bergen heeft hier een paar jaar geleden voor
gepleit en in de discussies over de thema's van
de Algemene Kerkvergadering is dit geluid
eveneens veel gehoord.
Niet ten onrechte staat in een van de bij het
secretariaat van de AKV binnengkomen brieven
(uit Gelderland): „Het komt mij voor dat de z.g.
H zou ons niet verwonderen als dit verzet
tegen de dominocratie met Pinksteren in
Driebergen nog wat verder wordt uitgewerkt.
Hopelijk komt dan ook een structuurwijziging
binnen de kerkelijke gemeente in bovenver
melde zin (niet de predikant praeses van de
kerkeraad) meer in het zicht. Wij zijn ervan
overtuigd dat dit in de afgelopen jaren voor
Rheden zegenrijke gevolgen gehad zou heb
ben. Mogelijk kan óók aan alle gewichtigdoene
rij rond het beroepingswerk (die eveneens veel
met de voetstuk-positie van de predikant ver
band houdt) een eind gemaakt worden en kan
het in voorkomende gevallen gemakkelijker ge
maakt worden een predikant over te plaatsen.
De laatste jaren is het solliciteren van predi
kanten in zwang gekomen (het hervormde
ambtsdragersblad Woord en Dienst staat vol ad
vertenties), waarom zou dan (in uitzonderings
gevallen) ook zo'n overplaatsing terwille van
gemeente én predikant niet eenvoudiger kun
nen worden? We zien met spanning uit naar de
uitspraken die „Driebergen" zal doen.
E. J. Mathies.
VRIJHEID
Boven deze pagina staat als motto „Geestelijk
leven". En juist op deze pagina vragen wij
uw aandacht voor de activiteiten van het comité
„Vrijheid, ook voor de ander". En dat niet in
de eerste plaats omdat het initiatief voor
dit comité is uitgegaan van de Raad van Kerken
of omdat de kerken er een voorname rol in
spelen. Wél omdat hier allereerst en vooral uw
aandacht gevraagd wordt voor de grote
innerlijke, geestelijke waarde van dat woord
vrijheid. Goed, uiteindelijk is het de bedoeling
dat u uw geestelijke overpeinzing omzet in
klinkende munt - maar eerste bedoeling van
het comité is toch vóór alles de bezinning.
Bezinning waarop precies Het antwoord vindt
u in het stukje hieronder, dat het comité
ons verzocht op deze dag te publiceren. Een
verzoek waaraan we graag gevolg geven.
Dit stukje
„We hebben alle reden om feest te vieren.
Om de hoge hoeden en de feestpotten voor de
dag te halen en in optocht door de stad te
trekken.
Want we denken aan die dag, vijfentwintig jaar
geleden, dat we bevrijd werden.
Wat een woord vrijheid
Een van die woorden die des te sterker werken
als je het mist. Als je onvrij bent.
En dat is nu precies de reden waarom wij straks
op die vijfde mei zulien moeten denken aan
hen voor wie het woord vrijheid alleen nog
maar een woord is. Geen werkelijkheid.
Ze zitten vast. In gevangenissen of concentratie
kampen. Of misschien is hun hele land wel
één concentratiekamp.
Misschien zijn het vluchtelingen of worden ze
gediscrimineerd. Vanwege huidskleur. Of geloof.
Of politieke opvatting.
Of ze zijn onvrij, omdat onze onrechtvaardige
wereldeconomie hen onvrij houdt.
En w i j mogen dan wel vrij zijn - zolang
zoveel anderen onvrij zijn, kan ons feest nooit
helemaal zonder bijsmaak zijn.
Want de onvrijheid van onze medemens, van
onze broeders en zusters, waar dan ook
ter wereld, gaat ons aan.
Juist als we feest vieren, zullen we daar aan
moeten denken.
En er iets aan doen.
Bijvoorbeeld door het steunen van de projecten
die in de actie „Vrijheid, ook voor de ander"
op deze vijfde mei negentienhonderdzeventig
aan ons worden voorgelegd. Steunen via
giro 252424, Amsterdam.
Voor kinderen in India. Voor emigrantenkinderen
in Israël. Voor politieke gevangenen. Voor
•cties tegen rassendiscriminatie. Voor
vluchtelingen. Voor vrijheid van de ander.
Die er ook bij hoort
Is er een speld tussen te krijgen Neen.
Hoogstens kunnen we zeggen dat we het niet
prettig vinden juist op onze feestdag herinnerd
te worden aan de ellende van de wereld. Alsof
men het ons niet gunt om eens één dag echt
helemaal blij te zijn
Zo is het toch niet. Aan de vijfde mei gaat altijd
een vierde mei vooraf, want onze vrijheid is
met bloed betaald. De doden te eren en
hen te gedenken - dat verdiept het feest van
de vrijheid. En zo ook verdiept het „even aan de
ander denken" onze vreugde om wat wij wél
hebben. Wie bewust zijn geldelijk offer
heeft gebracht voor de vrijheid van de ander,
die kan blij aan het feest deelnemen. Niet
alsof hij die ander heeft „afgekocht" - maar
omdat hij getoond heeft zoveel als mogelijk is
naast die ander te willen staan. Hem te
willen zien als zijn naast. En dat is een goed
ding I
De hiernaast afgedrukte foto's zijn geknipt
uit de actiekrant „Vrijheid, ook voor de an
der" en ze geven heel precies weer wat het
comité met zijn actie wil. De bovenste foto
toont een van de dorpen in India waar Novib,
Unicef en Unesco hun kinderhulpplan willen
beginnen. Daaronder een foto van vluchte
lingen uit de Soedan. Het had ook een ande
re foto kunnen zijn, want er leven op onze
wereld achttien miljoen van zulke mensen
verjaagd van huis en haard, mensen zonder
land, mensen zonder toekomstals er
niets aan gedaan wordtEn de derde foto
is afkomstig uit Vietnam. Hoe u ook over
Vietnam denkt er wordt heel veel leed ge
leden. Leed dat gelenigd kan worden door
hulp. En een verpleegster zoals deze, die in
haar kliniek moeders en kinderen verzorgt,
verdient steun.
Hieronder vindt u zo nauwkeurig mogelijk
weergegeven wat het actiecomité „Vrijheid,
ook voor de ander" met het ontvangen geld
wil gaan doen. Blijft de vraag bij wie en hoe
u uw geld kwijt kimt. Om het antwoord daar
op te vinden moeten we even terug naar de
voorgeschiedenis. Zo is het gegaan. Begin
april hebben de Raad van Kerken in Neder
land (gepresenteerd door: de Stichting Oecu
menische Hulp aan Kerken en Vluchtelingen,
de Generale Diakonale Raad der Ned. Her
vormde Kerk, de Stichting „Mensen in Nood"
en het Algemeen Diakonaal Bureau van de
Geref. Kerken) samen met het Humanistisch
Verbond, de Collectieve Israël Actie, het Ned.
Comité Unicef, de Nederlandse Jeugd Ge
meenschap, de NOVIB en het Unesco Cen
trum Nederland, him initiatieven om tot acti
viteiten te komen rondom de herdenking 25
jaar bevrijding in Nederland, gebundeld in
het comité „Vrijheid, ook voor de ander".
Zulks met volledige instemming van het Na
tionaal Comité 25 jaar bevrijding. Bij de bun
deling van krachten is men ervan uitgegaan
dat niet het comité zelf allerlei activiteiten
moest gaan ontwikkelen om aan geld te ko
men dat diende te gebeuren binnen het
raam van de mogelijkheden der deelnemende
organisaties collectes bijvoorbeeld tijdens de
kerkdiensten, of binnen het raam van de
plaatselijke feestvieringen. Daarom heeft
men zich met de actiekrant tot allerlei fees
ten-organiserende instanties gewend om op de
een of andere manier mee te doen. Dat kan
gebeuren door een straatcollecte maar even
goed door het organiseren van een voetbal
wedstrijd of een wandelmars met bijvoor
beeld een gulden inzet voor elke gelopen kilo
meter. Het initiatief voor dit alles wordl
overgelaten aan iedere organisatie die zich
hiervoor wil inzetten. En wie in zijn woon
plaats helemaal geen acties tegenkomt en
dat zou heel jammer zijn! die kan altijd
zijn geld nog kwijt op gironummer 252424 var
het in Utrecht gevestigde actiecomité.
Men vindt in de hele krant geen „streefbe
drag" vermeld, geen schatting van het bedraj
waarop men mikt. Wel blijkt uit de projecten
staat hieronder dat men wel tenminste één
miljoen te verdelen moet hebben. Maar uit
de bijgevoegde tekst blijkt wel dat men elk
bedrag gemakkelijk kan verveelvoudigen en
dat dan toch nog de aangeboden hulp slecht'
druppels zijn op een gloeiende plaat.
Want kijk nu nog even naar de foto's hier
naast: hoeveel kinderen leven qr nog in de el
lende? Hoeveel vluchtelingen zijn er in de
wereld? Hoeveel politieke gevangenen? Hoe
veel slachtoffers van rassendiscriminatie en
andere waandenkbeelden? Men moet ze he
laas tellen bij miljoenen wat kunnen we
dan doen met „maar" één miljoen gulden?
Gelukkig zijn het „harde" Hollandse guldens,
guldens uit een hardwerkend en welvarend
land. Je kunt er iets mee doen. Omdat ze ge
geven zijn met een dankbaar hart!
De Stichting Nederlands Kinder
hulpplan (NOVIB - UNICEF -
UNESCO) werkt aan een geheel
nieuw project in India. Het gaat er
bij dit plan om het kind in al zijn
ontwikkelingsfasen een maximale
kans te geven op voeding, gezond
heid en scholing. Hoewel dit plan
op kinderen gericht is, zijn volwas
senen er natuurlijk niet uit weg te
denken. Het plan heeft een twee
ledige bedoeling: het is een re-
searchmodel, waarmee men nieuwe
methoden voor een snelle ontwik
keling van zo'n achtergebleven ge
bied kan uitproberen, terwijl tege
lijkertijd de mensen in het gekozen
gebied al geholpen worden.
Het startproject wordt uitge
voerd in het Chevella Block, dich
bij Hyderabad in India. India kent
ongeveer 5000 van deze blocks, die
de kleinste administratieve eenheid
in het land zijn. De bedoeling van
dit „block-systeem" is om tot een
evenredige en effectieve verdeling
van de beschikbare mensen en ma
terialen. te komen. De bewoners
van een block komen zelf met sug
gesties voor verbeteringen en wor
den dan bij de uitvoering ervan
geholpen door een zg. Block Deve
lopment Officier en een aantal
technische ambtenaren, die aange
steld zijn door de overheid.
Het is nu de bedoeling om met
Nederlandse hulp het block Che
vella zo tot ontwikkeling te bren
gen dat de opgedane ervaring ook
andere blocks van nut kan zijn.
Gevraagd: totaal project over 8
jaar 5 miljoen; voor 1970: 600.000.
„De vluchteling zal het kenmerk
zijn van de 20e eeuw, symbool van
de onstabiliteit, het wantrouwen,
de rassenwaan, het rampzalig na
tionalisme, de strijd om de macht"
Achttien miljoen vluchtelingen be
vestigen de juistheid van dit citaat
Achttien miljoen onvrije mensen
Vietnam, de Soedan, Mozambique
zijn een paar recente voorbeelden
Gevraagd: Soedan 125.000
Vietnam 150.000. Mozambique
50.000.
CAMPAGNE TEGEN DE RAS
SENDISCRIMINATIE.
Het is een wereldprobleem ge
worden, de rassenwaan en de daar
bijbehorende discriminatie. Het
hoeft niet zo te blijven. Het mag
zelfs niet zo blijven want we
hebben niet veel tijd meer voor dit
probleem tot explosie komt. Van
daar het actieprogramma van So-
depax, waarin de Wereldraad van
Kerken en de Commissie Justitia
et Pax samenwerken. Mentaliteits
verandering bij de onderdrukkers.
Hulp en steun aan de onderdruk
ten.
Gevraagd: 70.000.
CHRISTELIJK INSTITUUT VOOR
ZUIDELIJK AFRIKA
Staat op de bres voor gemeen
schap en eenheid onder de christe-
ka. Blanken en niet-blanken. Het
is een der bekendste bolwerken te
gen de apartheid en kreeg wereld
faam door de moedige houding
van zijn leiders. Het werkt via ge
spreksgroepen, conferenties en pu-
blikaties.
Gevraagd: 50.000.
STILLE HULP" AAN POLITIE
KE GEVANGENEN EN HUN GE
WINNEN.
Wie de dossiers ziet, herkent
neteen de krantenkoppen uit het
recente verleden. Namen, over de
hele wereld verspreid. Namen van
nen van alle rassen in Zuid-Afri-
verre landen, maar ook namen van
landen die heel dichtbij liggen. Al
lemaal namen van plaatsen waar
mensen opgesloten werden omdat
ze anders denken, een andere poli
tieke mening hebben. Een mening
die in veel gevallen niet de onze is.
Maar gaat het bij het begrip vrij
heid er niet juist om dat de ander
anders denken mag? De kerken
helpen deze gevangenen en hun
gezinnen. Het zijn er tienduizen
den. Stille hulp. Nee, we noemen
geen namen. Dat zou hun positie
kunnen verzwaren.
Gevraagd: 80.000.
AMNESTY INTERNATIONAL.
Steunt politieke gevangenen en
hen die met gevangenschap be
dreigd worden, waar ook ter we
reld. Staat slachtoffers van reli
gieus fanatisme, van politieke on
verdraagzaamheid en van rassen
discriminatie bij. Helpt hen binnen
en buiten de gevangenis. Kom en
kele duizenden helpen bij het her
krijgen van hun vrijheid.
Gevraagd: 25.000.
In 1970 worden 50.000 Joden, dit
elders gediscrimineerd of vervolgd
worden, in Israël verwacht. De
overbrenging en eerste integratie
van elke immigrant vereist reeds
een bedrag van 6.150.
De achterstand van immigran
tenkinderen, in vergelijking tot de
Israëlische kinderen en de kinde
ren uit westerse gezinnen, zou een
handicap vooi hun hele leven kun
nen betekenen. Zij kennen de taal
niet, hebben aanpassingsproblemen
en kunnen niet meekomen met het
onderwijs. Vandaar de noodzaak
van kleuterdagverblijven, waar ge
poogd wordt die achterstand al in
te halen voor de lagere school be
gint. Kosten van een eenvoudig
dagverblijf: 40.000.
Ondanks alle overige problemen
waarmee Israël geconfronteerd
wordt, blijft dit land het toe
vluchtsoord van Joden, die om re
denen van discriminatie of vervol
ging het oorspronkelijke land van
inwoning willen of moeten verla
ten. De zorg voor die emigranten
vanaf het moment van vertrek uit
eigen woonplaats, komt voor reke
ning van de Collectieve Israël Ac
tie in Nederland en haar zuster
instellingen elders in de wereld.
Want wij zijn burgers van een rijk
in de hemelen, waaruit wij ook
den Here Jezus Christus als ver
losser verwachten.Philipp. 3:20.
Een tweetal belangrijke gedenkdagen
staan ons de komende week te wachten: de
vijfde mei zal het vijfentwintig jaar gele
den zijn, dat wij onze nationale vrijheid
herkregen, en de zevende mei is het He
melvaartsdag, waarop wij gedenken, dat
onze Here Jezus Christus een kleine twin
tig eeuwen terug zijn troon in de hemelen
besteeg.
Laatstgenoemde gebeurtenis is verreweg
de belangrijkste. Want ten hemel gevaren,
heeft Christus de heerschappij over de
hele wereld aanvaard, en is Hij begonnen
met de vestiging en uitbreiding van zijn
rijk op en over de gehele aarde. En vanaf
de hemelvaart van Christus heeft zich iets
opmerkelijks voltrokken in de wereld: de
mensen, die door zijn Geest tot geloof en
gehoorzaamheid werden gebracht, werden
daarmee burgers van het hemelrijk. Le
vend en werkend op de óarde, behoren zij
toch tot de hémel. Dat is, sinds Christus
regeert aan de rechterhand van zijn Vader
het geval.
Maar dat behoren-tot-de-hemel is, voor
lopig althans, nog zo'n gemakkelijke posi
tie niet! Want burger-zijn van het hemel
rijk betekent: kolonist zijn hier up aarde,
in deze wereld. De Philippensen, aan wie
Paulus deze woorden allereerst heeft ge
schreven, hebben dit onmiddellijk begre
pen. Philippi was een Romeinse kolonie
middenin een barbaarse wereld. Vér van
de stad Rome wonend, volgden de Philip
pensen tóch de Romeinse zeden en ge
woonten, en stonden ze onder Romeins
recht. Een Romeinse enclave dus, een
stukje Rome midden in de wereld ergens.
Dat maakte hen tot vreemdelingen in die
wereld.
Nu was dat in die dagen niet gevaarlijk:
wie zou het wagen, een vinger uit te ste
ken naar Romeinse burgers, met Romeins
burgerrecht?! Maar, zegt Paulus, zo zijn
wij nu óók, waar we ons bevinden, kolo
nisten, hemel-kolonisten. Want onze Rege
ring resideert in de hemelen, en wij vol
gen, midden in deze wereld, de leefwijze
van het hemelrijk, en eerbiedigen de wet
ten daarvan. Dat maakt ons tot aparte
mensen hier beneden.
Doch die wet van het rijk der hemelen is
hier niet geliefd, en wordt zelfs gehaat!
En daarom kunnen hemelburgers op de
aarde van alles te verduren krijgen. Ze
doen immers niet mee met de aardsgezinde
mensen (vs 19), ja, staan hun aardsgezind-
heid tegen en veroordelen die! Wat men
nu vroeger tegenover de keizer van Rome
zich niet durfde veroorloven, dat wordt
thèns tegenover de Here der heren en de
Koning der koningen, Jezus Christus, rus
tig bedreven: de zijnen werden en worden
bespot, gesmaad, vervolgd en verdrukt en
naar het leven gestaan.
Overdreven? Maar de Duitse bezetting
dan bijvoorbeeld? Die was geen louter mi
litaire zaak (al werd dat aanvankelijk van
Duitse zijde voorgegeven), maar een reli
gieuze kwestie. Door middel van geweld
moest het Nationaal-Socialisme (puur hei
dendom) ons volk worden opgelegd. En
wee, wie zich dóórtegen durfde te verzet
ten! De concentratiekampen waren er het
levende bewijs van. Hete Nationaal-Socia
lisme was een aanval op het rijk der he
melen. Puur aardsgezind: ras, bloed en bo
dem. Waar Christus doet prediken: alle
volkeren, naties en tongen vallen onder
zijn heerschappij, daar leerde het Natio
naal-Socialisme: alleen wat het Germaanse
ras, het Germaanse bloed, en de Germaan
se bodem aanbidt, heeft recht van bestaan.
Daarvan zijn wij nu vrij, reeds vijfen
twintig jaar lang. En we hebben het sinds
dien weer gemakkelijk gekregen als he
melburgers. We ondervonden van geen en
kele kant enige overlast meer.
Echt niet? Zouden er vandaag, sinds de
nationale bevrijding ongeveer, ook vijan
den van Christus kunnen zijn, gevaarlij
ker, wijl meer gecamoufleerd en meer ge
raffineerd, dan het Nationaal-Socialisme?
Paulus, heeft het in de verzen 18 en 19
over mensen, die het kruis van Christus
haten, en daarmee vijandig staan tegen
over de kruisiging van de zonde, omdat ze
als god hun buik hebben. Een „buik"
houdt in: eten en sex. Daarop gaan ze prat,
prat op wat in werkelijkheid hun schande
is! Hoe ziet het er, na 1945, in Nederland
uit? Het wordt toch hoe langer hoe meer
een schaamteloze bende: (vr)eten en sex.
En achterlijk is, wie daaraan niet meedoet.
Het leven in ons land wordt hoe langer
hoe aardsgezinder.
En daar staan de hemelburgers midden
in! En de verleiding komt op hen af, niet
het minst op de jonge generatie. We zijn
weer vrij, zó vrij zelfs, dat alles mag. Van
de mensen tenminste. Vaak van mensen,
instanties, van wie je dat nooit had ge
dacht. Maar niet van Christus. Hemelbur
gers moeten altijd op hun hoede zijn, wil
len ze hémelburgers zijn en blijven. Maar
als ze dat begeren, verwachten ze de Here
Jezus Christus als verlosser uit de heme
len. Verwachten wil zeggen: ze houden
zich gereed voor zijn komst. Die zal voor
hén bevrijding zijn. Dat wordt dan een in
ternationale bevrijding, van alle hemel
burgers, ongeacht ras, bloed en bodem.
Maar tegelijk: dan komt het eeuwig ver
derf over de vijanden van het kruis van
Jezus Christus, over de aardsgezinden, zo
vrij als ze vandaag mogen zijn: de zwel-
gers en ver-sex-ten, die hun buik dienen
als was die hun god. Het is gewoon een
stuk religie, die buikgodsdienst, waarop de
aanhangers nog trots zijn ook, de groot
praters, die harde en vuile taal uitbraken
tegen God en zijn Gezalfde.
Nationale bevrijding: die is alleen dón
bevrijding, als ze genoten wordt met het
oog op de komende internationale bevrij
ding, als Christus uit de hemelen ter ver
lossing neerdaalt, om èl de zijnen voor
eeuwig in veiligheid te brengen, maar al
zijn vijanden (hoe kwasivroom ze hun buik
religie ook wisten te motiveren) voor
eeuwig te verdoen.
Ds. H. Pool
