mat wilt u of een Bit? mm lAJezenliib I/u waar aebeura Mode uit LondenTokio en nog eens Londen Verpleegsters krijgen les in goed lopen Psychologische vakantietest Diepvries onderhand populair Voorzitter van PSGV vraagt pii- onderzoek Kruidje - roer - me - maar - eens Drie soorten Onderzoek naar verband pilgebruik en ernstige kwalen Door de knieën Problemen Enthousiast Kiemen Maaltijden Resultaten Bic Cristall zichtbaar inktniveauf mi m imi blauw, rood. ,,U Hl VUU* zwart, groen Iedere Nederlander eet gemiddeld per jaar vier kilo diepvries-produkten. Want wij zijn een modern volk en ma ken liet ons daarom zo gemakkelijk mogelijk. Diepvries wordt bij ons fteeds populairder. In 1954 kochten onze vrouwen voor vijf miljoen gulden aan ingevroren eet waren. In 1967 was dat bedrag al ge stegen tot 125 miljoen gulden. Toch zijn wij op dit gebied nog maar kleine jongens in vergelijking met onze Amerikaanse broeders, die per persoon jaarlijks 34 kilo diepvries eten. En als wij de neiging hebben trots te wijzen op de zeventig eetbare diepvries-pro dukten die in ons land in de handel zijn, dan is opnieuw een blik op Ameri kaanse statistieken interessant. In Amerika zijn maar liefst 2200 inge vroren produkten op de markt. Ons land kent drie soorten diepvries: Bevroren „rauwe" produkten, bevro ren kant-en-klare produkten en het door de huisvrouw zélf diepvriezen van etenswaren. En dit laatste wordt vooral op het platteland in toenemende mate populair. Wat is er waar van het gerucht dat diepgevroren etenswaren minder vita minen bevatten dan verse produkten? Dr. C. M. Pascha, hoofd van de afde ling voedselbereiding van het Nitho in Wageningen: .Het gaat vooral om de vi- ADVERTENTIE LUNTEREN De overheid moet n onderzoek entameren naar de scha delijkheid van de pil, door vrouwen die de pil nu al acht jaar gebruiken met vrouwen die dit middel niet ge bruiken. Dit verlangen heeft dr. P. J. F. Dupuis uit Rotterdam uitgesproken als voorzitter van de Protestantse Stich ting voor Verantwoorde Gezinsvor ming. op een inedewerkersbijeen- komst van de PSVG in Lunteren. Tevens pleitte dr. Dupuis voor een centrale registratie van alle gevallen van ernstige ziekten bij pilgebruik- sters, althans die. waarbij een ver band niet uit te sluiten is. Alleen op die manier zullen goede conclusies mogelijk zijn over de werkelijke schadelijkheid van de pil. Met deze twee wensen haakte dr. Dupuis in op de onrust die recente publikaties rondom de pil hebben gebracht. De PSVG-voorzitter signaleerde een toenemende belangstelling voor vrij willige sterilisatie bij mannen, als al ternatief voor 't feit, dat hun vrouw anders vijftien tot twintig jaar de pil zou moeten gebruiken. Steeds meer mannen komen eigener beweging om sterilisatie vragen. Dr. Dupuis pleit te voor uitbreiding van de voorzie ningen daarvoor. Bij goed vooron derzoek is sterilisatie een goed alter natief, meende hij. Een andere op vallende ontwikkel ;ig, ook bij de PSVG-consultatiebureaus, is dat steeds meer en steeds jongere meis jes voorbehoedmiddelen komen ha len, vaak nog vóór een partner in het spel is. Enerzijds verheugde dr. Dupuis zich over deze anti-concep- tieve houding. Anderzijds vroeg hij zich af of juist de veel gevraagde pil dan niet een te rigoreus middel is. Ook stelde hij de vraag of jongeren als deze de coïtus toch niet te een zijdig zien als het enige uitdruk kingsmiddel in de menselijke toena dering. „Want verpleegsters hebben altijd baast. Zij nemen daardoor te grote stappen en zetten hun voeten dreunend op de grond. Het gevolg daarvan is weer, dat verpleegsters te veel voorover gaan lopen en zich zelf steeds meer op gejaagd gaan voelen". Mevrouw Vissinga heeft het allemaal onlangs van nabij kunnen bestuderen, toen zij enkele weken lang met een ge broken been in het ziekenhuis moest liggen. singa, „dat veel vrouwen en meisjes, die met geestelijke moeilijkheden zitten, zich bijna automatisch ook een ver keerde lichaamshouding aanmeten. Ik praat deze problemen met die vrouwen uit. Vrouwen die ik heb geleerd zich soepeler en eleganter te bewegen, voe len zich thuis ook veel zelfverzeker der". Alles goed en wel, maar je vraagt je af, of een vrouw met geestelijke pro blemen niet eerder bij een psychiater of een huisarts thuishoort, dan bij een mannequin. Natuurlijk is dat zo", geeft mevrouw Vissinga toe. „Maar deze vrouwen en meisjes komen nou eenmaal op mijn pad. Nou, dan help ik ze, als ze daarom vragen". Zij heeft onder andere gemerkt dat veel meisjes een schichtige houding hebben en naar de grond lopen te kij ken, omdat zij een gevoel van minder waardigheid hebben. Soms vinden zij zichzelf niet knap genoeg, of hebben zij een zus die nog knapper is. Mevrouw D. Vissinga-Oonincx, in lange broek, Nederlandse vrouwen lopen belabberd. „Tegen die meisjes zeg ik altijd: Kind, kijk toch alsjeblieft omhoog. Jij hebt ook mooie ogen, die gezien moeten worden". Mevrouw Vissinga: „Met zo'n opmerking help je zo'n meisje. Dat kind is vanaf dat ogenblik over baar min derwaardigheidscomplex heen". Maar mevrouw Vissinga geeft niet alle schuld aan al of niet reële geeste lijke problemen. „Er zijn maar weinig vrouwen", vindt zij, „die in hun jeugd hebben geleerd zich goed te bewegen. Dat was vroeger zo. Dat is nu nog zo". „Op scholen en kantoren moeten zij de hele dag krom zitten, omdat de ta fels of de bureau's te boog of te laag zijn. Kijk ook eens naar schoolmeisjes. Die kinderen hebben de gewoonte hun schooltas dag in dag uit op één heup te dragen. Zij krijgen daardoor een rare, scheve houding, waarmee zij hun hele leven opgescheept zitten, wanneer zij er niet vlug iets aan doen". Het volgende verhaal zal u wellicht wat al te gezocht in de oren klinken maar ik zeg u dan ook eerlijk vooruit dat ik u voor mijn eigen genoegen wat op de mouw speld. Als u daarom niet verder wilt lezen kan ik u geen ongelijk geven het is mijn eigen schuld. Maar als u met de eerste april in uw achterhoofd het er op wagen wilt het slot zal misschien veel goedmaken. Stelt u zich voor een schrijfster zeer modern, zeer objectief die zichzelf de opgave heeft gesteld het leven van de vrouw-van-nu in al zijn verschijningen te boek stellen. Daar het nooit zo eenvoudig is om een thema met variaties volledig zelf te fantaseren, zal zij voor haar romanfiguren de samenleving om haar heen aandachtig moeten observeren. Zij zal dan heel wat vrouwentypen in levenden lijve ontmoeten en kunnen gadeslaan en voor andere de gegevens vinden in alle mogelijke publikaties. Huwelijksadvertenties, rechtbankverslagen, vragenrubrieken, ingezonden stukken of gemengde berichten zijn een goudmijn voor een auteur. Voor bepaalde typen zou zij zelfs rechtszittingen kunnen bijwonen of een tijdje achter een toonbank in een groot warenhuis gaan staan. Zij zou er ook geen been in moeten zien met allerhande vrouwen een gesprek aan te knopen, of zich te installeren in een groot flatgebouw. Stelt u zich dan verder voor dat zij al die figuren de kwelgeesten, de slavenzielen, de kleinzielig en, de jaloersen, de gefrustreerden, de goedhartigen of de moederlijken lagen haar minder gestalte wist te geven in een scherp geslepen, licht spottende stijl, met voldoende breedvoerigheid en spanning om een groot publiek te boeien en cynisch genoeg om ,,in" te blijven bij de exclusieve jonge recensenten van de avant-garde. Gelooft u mij dat zij een gevierde naam werd in lezersland en een ijzersterke reputatie veroverde onder uitgevers en boekhandelaars. Zo iemand was eenvoudig niet te verslaan tot dat zij het, ogenschijnlijk, over een andere boeg ging gooien. En ieder die haar tot dan toe om haar handigheid en wereldwijsheid bewonderd had grote ogen deed opzetten. Waar, o waar had zij opeens zo'n volstrekt onwaarschijnlijk en larmoyant gegeven vandaan gehaald? Begon zij af te takelen, slepen de scherpe puntjes zoetjesaan af, kroop het sentimentele bloed waar het niet gaan kon? Een damesroman van een halve eeuw geleden had het niet bonter kunnen maken. Want denk u dat gegeven eens in: Een vrouw van voor in de vijftig knap? Welnee, piekharen en een onbestemde flodder jurk, maar goed: zij is werkster van beroep en heeft geen tijd en nog einder geld voor voque of zelfs een damesblad. Gescheiden aha, verlaten zou misschien juister zijn. Vijf kinderen .te haren laste, waarvan twee bij haar thuis en drie op studie. Geen alimentatie blijkbaar, een beetje sociale bijstand evenmin. Wat doet zij nu? Een affaire beginnen met de buurman, of een fraai manspersoon in de kost nemen? Welnee, zoals gezegd: zij gaat heel negentiende- eeuws uit werken. In gemeentedienst. Vloeren schoonmaken van stadhuis en openbare bibliotheek in een provinciestadje. En natuurlijk bij thuiskomst de boel redderen, eten koken, de was doen, kleren verstellen en piekeren om de eindjes aan elkaar te knopen van de beroemde welvaartsstaat gesproken. Wat doet zij 's avonds en 's nachts? De krant lezen en daarna als een blok in slaap vallen tot de wekker afloopt op een onbehoorlijk vroeg uur? Mis: nu komt de clou van dit verder afgezaagd verhaal: zij pakt een klein notitieboekje en schrijft daarin allerhande invallen op over mensen en dingen en, ja zeker: politiek. Goed het kdn gebeuren dat je onder het boenen van die hectaren vloer over van alles en nog wat filosofeert, maar opschrijven hm. Ja, en er dan nog een soort dagboek van maken dat zij zelfs naar een uitgever stuurt, die er iets in ziet. Het is meer voorgekomen, maar waarschijnlijk lijkt het toch niet. En alsof al die schrijverij tussen zeepsop en boenwas nog mei mooi genoeg was: haar Gedachten en Ervaringen worden niet alleen gedrukt maar ook nog bekróónd. Met een romanprijs, door een jury ran vooraanstaande auteurs, ja zeker: als het beste boek dat in jaren was gepubliceerd. De lieve som van vijftienduizend gulden valt haar zomaar in de schoot van haar bonte schort. En Assepoester gooit haar dweil en wrijflap in een hoek om naar het bal te gaan. In de hoofdstad, waar de prijs haar wordt uitgereikt met een mooie toespraak die zij verbluft zit aan te horen: wat voor bijzonders is er nu aan dat uitgewerkte notitieboekje van haar. Maar goed, het is een mooie hand met geld voor een ploeterende huismoeder, en zij maakt er een weekje van om nu ook eens de bloemetjes buiten te zetten en de vijftien mille er gedeeltelijk door te jagen. Met dure jurken en een bontjas en héél lekker eten en drinken in sjieke gelegenheden? Nee, nee, wij blijven braaf: zij bezoekt musea en theaters, maar 's nachts ligt zij in haar hotelbed te huilen ran eenzaamheid. En de centjes bewaart zij voor meubeltjes en de kinders. Wat had de gevierde auteur, zie boven, na zo'n verhaal te horen gekregen? Dat zij nu bij gebrek aan stof haar duim te hulp had geroepen. En evenwel heb ik dit ware voorval een week geleden uit een krant geknipt. Nog steeds komt er nieuws van het „mode-front". Deze keer twee plaatjes van shows, die werden ge geven in Londen, en één uit het ver re Japan, dat ons door „Expo '70" heel wat nader is gekomen en dat ook op modegebied beslist niet ach ter blijft. LONDEN Voor het eerst in haar bestaan heeft het Londense huis Worth een confectie-colfectie uitgebracht. Qp de foto rechts een zestal ontwerpen uit deze collectie. .,AIs u op een terrasje zit moet u eens opletten hoe slecht onze -Nederlandse vrouwen en meisjes lopen en hoe belabberd hun houding is." Dat zegt de Arnhemse mannequin mevrouw D. Vissinga-Oonincx. Haar mening„De gemiddelde Nederlandse vrouwen en meisjes lopen schichtig naar de grond te kijken, zij hebben scheve schouders en slappe buikspieren, zij zetten hun voeten helemaal verkeerd neer, en zij heb ben een ingezakte houding". En daar kan ons vrouwelijke volksdeel het voor lopig mee doen. Maar mevrouw Vissiuga blond en eieert er in te berusten. Behalve dat zij al sinds jaar en dag bewegingslessen geeft aan meisjes, die mannequin willen worden, en aan huis vrouwen, die hun houding willen ver beteren. neemt zij sinds enige tijd ook verpleegsters onder handen. De twintig leerling-verpleegsters zijn enthousiast. Een van hen was gewend tijdens het lopen haar voeten naar bui ten gedraaid op de grond te planten. ..Ik heb dat meisje op die fout attent gemaakt. Het leuke is, dat haar colle ga's haar nu ook buiten de lesuren op die verkeerde gewoonte wijzen", zegt de Arnhemse mannequin-lerares. Zij leert de meisjes hoe zij moeten lo pen zonder hun schouders te bewegen; hoe zij moeten gaan zitten („de meeste vrouwen ploffen neer in een stoel en dan gaan zij nog het liefst met hun be nen over elkaar zitten"); hoe zij een trap op en af moeten lopen, zonder dat het ziekenhuis op zijn grondvesten dreunt, enzovoort. „In iedere les doe ik mijn leerlingen voor hoe zij zich bewe gen. Zij zien dan al heel gauw hun ei gen fouten in", aldus mevrouw Vissin ga. Nederlandse vrouwen missen dus ele gance, wanneer zij zich bewegen. Maar hoe komt een ziekenhuis erbij, om bin nen zijn steriele muren een mannequin aan die wan-toestand een einde te laten maken? Mevrouw Vissinga: „Ik ben zestien jaar lang mannequin geweest. De laat ste zes jaar ging het mij vooral interes seren, hoe het komt, dat zo weinig vrouwen een goede houding hebben. Die vraag werd voor mij nog belangrij ker toen ik zelf opgroeiende dochters kreeg". Zij ging er wat aan doen. Zij ging vrouwen uit haar omgeving les geven. Er werden resultaten geboekt en zij kreeg enige regionale bekendheid als bewegingslerares. Een logisch gevolg was, dat de directie van het Nijmeegse ziekenhuis haar vroeg eens te komen praten, omdat men zich zorgen maakte over de slechte manier van lopen van de meeste verpleegsters. „Ik heb gemerkt", zegt mevrouw Vis- lamine C. Bij elke bewerking van voed sel gaan er vitaminen verloren. Ook bij diepvriezen. In ingevroren kant-en- klaar-produkten zit inderdaad nog maar erg weinig vitamine C. Maar ook bij het bevriezen van rau we produkten zij het in iets mindere mate gaat vitamine verloren. Dat komt, doordat voedsel pas kan worden bevroren, nadat is geblancheerd. Dat wil zeggen, dat het eerst in kokend water moet worden ondergedompeld om bepaalde kiemen te doden". Diepvries wordt desondanks erg po pulair. Het produktschap voor Groenten en Fruit heeft berekend dat van de vier kilo spinazie die iedere Nederlan der vorig jaar at, 1,8 kilo uit de diep vries kwam. Dr. Pascha: „Dat verbaast mij hele maal niet. Diepvries-spinazie is veel smakelijker dan spinazie uit blik. De meeste blikgroenten worden door het voorafgaande sterilisatieproces enigs zins papperig". Het is hem opgevallen dat complete diepvries-maaltijden, die lange tijd in de handel zijn geweest, aan het ver- nen zijn. „Op de eerste plaats waren deze maaltijden erg duur. Maar boven dien was er voor de huisvrouw geen enkel apparaat in de handel om ver schillende van die één-persoonsmaaltij den tegelijk te ontdooien". Daartegenover heeft dr. Pascha ge constateerd, dat vooral de verkoop van diepgevroren kippen, kalkoenen, pud dingen en voorgebakken patates frites toeneemt. TOKIO Tijdens dezer da gen gehouden modeshow in de Ja panse hoofdstad werd deze mouw loze gebreide avondjapon getoond. foto links). Hoe de draagster van deze creatie een glaasje moet drin ken is niet bekend. Zo te zien zal zij óf een soort stip-tease op moeten voeren, óf de gehele avond op een droogje moeten zitten LONDEN Een creatie uit een mode-collectie voor de herfst 1970 die is samengesteld door het Inter nationale Wol Secretariaat. Opval lend aan dit wollen jersey ensemble (hier onder) is de hoed-cape („Rus sische grootmoeder"met zwarte franje. Vanaf eind deze week biedt Albert Heijn N.V. in al haar filialen voor de prijs van 3,95 een doos met een krui dige verrassing te koop aan: de „AH Kruidentuin". De doos bevat zaken met zaden van tien verschillende tuinkrui den (basilicum, bieslook, bonekruid, dil le, kervel, salie, majoraan, peterselie, tijm en vankei) en een boekje met een uiteenzetting over het kweken en het gebruik van deze kruiden. Bovendien staan er 56 recepten in van gerechten, waarin kruiden zijn verwerkt. Marian ne Stuit heeft ze allemaal voor u ge probeerd en naarstig op schrift gesteld. Sinds enige tijd geeft zij daarom de leerling-verpleegsters van het Nijmeeg se Sint Radboudziekenhuis bewegings lessen. Zij zegt er lang voor te hebben moeten vechten om het zover "te krij gen, want de directeur van de verpleeg- stersschool zag het aanvankelijk alle maal niet zo. Maar hij is definitief door de knieën gegaan. Het Sint Rad boudziekenhuis is nu het eerste (en nog steeds het enige) ziekenhuis in ons land, dat de bewegingslessen in het officiële leerprogramma heeft opgenomen. Iedere groep leerling-verpleegsters krijgt in totaal vier lessen. Mevrouw Vissinga vindt dat te weinig. „Maar het is beter dan helemaal niets", zegt zij. „Wij denken er zelfs over om in de toekomst ook -de gediplomeerde ver pleegsters van dit ziekenhuis deze les sen te laten volgen". BONN Het gigantische Duitse postorderbedrijf Quelle, dat ook in reizen doet, biedt als eerste gratis een psycho logische vakantietest aan. Bonnetje uitknippen, twintig cent porto en een professor in de psychologie bepaalt langs wetenschappelijke weg je „vakantiepersoonlijk heid". Het is een tikje griezelig, maar toch 4vel spannend om onthuld te krijgen wat er voor een geheim tweede-ik on der in je ziel zit, om opeens uit te barsten in de va kantie, onder tropische palmbomen of op het maanbe- schenen dek van een oceaanstomer. En zolang een pro fessor een oogje in het zeil houdt, kan er niet al te veel scheef gaan. Ook uw correspondent, gevleid althans een vakantiepersoonlijkheid te bezitten, wierp ijlings zijn bon netje in de brievenbus. Per kerende post kwam een fraai gedrukt boekje, met een inleidend woord van de hoogle raar, zeventien uitgekookte vragen en een antwoordfor mulier. Vijf plaatjes stierengevecht, kampvuur, zonnebad en zo meer waar zoudt u het liefste bij zijn? U, romanti cus, kruist een Afrikaanse savanne met leeuw en volks wagentje aan. Zes tekeningen van klederdrachten uit vroeger eeuwen: in welke tijd zoudt u zelf willen leven, en in welke beslist niet? Uw dienaar kiest de robuuste kledij van het Wilde Westen, en schrapt de franjes en strikken van de Franse Pruikentijd. Uit een pagina vol kleurige blokjes, driehoekjes en kartelfiguurtjes moet je het sympathiekste en het akeligste kiezen. Dat is lelijk, want je weet nooit wat ze er uit halen. Dapper besluit ik tot een groen-rode kybus, en verwerp een hatelijk gezig- zag van geel en paars. Na een uur zelfonderzoek ben je hard aan vakantie toe. Een dag later komt het oordeel van de professor. Hel is flauw natuurlijk, maar je vingers trillen toch even bij hei openmaken. Gelukkig, het valt mee. In uw vakantie wilt u schoonheid en romantiek beleven", vreemde mensen leren kenndn. U zit graag in sfeervolle omgeving bijeen met een kleine kring van mensen die „uw geestelijke en culturele interessen delen". U onderneemt graag eigei initiatieven, in plaats van u aan te sluiten bij de meestal passieve meerderheid". Kijk met zo'n professor valt te praten. Aanbeveling: ..Kies in de catalogus uit de vakantiereizen die gemerkt zijn met een blauwe driehoek. In zijn nopjes bladert uw dienaar langs de blauwe drie hoekjes: Taormina, badplaats op Sicilië met mondaine boetieks", Neptun aan de Zwarte Zee, met „intieme nachtbars"zigeunertaveernen aan het Hongaarse Plat- tenmeer, Teneriffa op de Canarische Eilanden, met zijn ..elegante bars". Het doet goed dat alles te lezen. Het doet vooral goed, nu zeker te weten dat je hoort bij de exclusieve blauwe drie hoekjes, en niet bij de rode vierkantjes die alleen mac goed zijn om op hun luie ruggen te gaan liggen in Sitge> of Cattolica. Opgemonterd ben ik daarna alvast de strandkar van zol der gaan halen, en wij hebben meteen geschreven naa ons vertrouwde pensionnetje op Ameland, waar de boe tieks niet mondain en de nachibars niet intiem zijn, mac waar de branding schuimt als nergens anders, en d vliegers snorren ip de ziltste zeewind ter wereld.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1970 | | pagina 13