VOOR OORLOG ZIJN WIJ NIET BANG DIE KOMT ER TOCH NIET MEER eaer der naamlozen VREEMD Nederlandse doet mee in verkiezingsstrijd in Y.S. Zomaar drie jonge Nederlandse vrouwen: ^Jdet ie L HONGAARSE MODE Ook in Engeland verslaving probleem Studentenrellen zitten me dwars Mevr. Molotov «verleden Werken Moeilijk Zakenman Goed Oorlog LIDA MEURSING: „Wat ik van Nederlanders wel vervelend vind, is dat ze overal een mening over hebben. Het is natuurlijk een beetje generaliseren, maar het lijkt wel of hier iedereen het beter weet. Al dat gedemonstreer bijvoor beeld. Ze weten nauwelijks waar het om gaat". „Je kunt voor mijn mening alleen voor Vietnam demonstreren als je over vol doende informaties beschikt. Er lopen veel ongefundeerde Idealisten tussen. Ik acht mezelf niet goed genoeg geïnformeerd om mee te lopen". Ik zou wel meedoen aan een protest optocht tegen de menging van de man nelijke en vrouwelijke studentenvereni gingen hier in Groningen. Ik heb tegen de plannen om er één gemengde vereni ging van te maken gevochten, maar zonder succes. Sinds 1700 was er een sohelding en terecht. Er is nu eenmaal een mentaliteitsverschil tussen mannen en vrouwen. Men gedraagt zich anders in gemengd gezelschap. Oh, ik heb al twee jaar een vaste vriend, daar gaat het niet om". Ik doe aan zeijen, tennis, skiën, hoc key en ik ben lid van de Alpenclub. Ik kan wel alles doen waar ik zin in heb. Mijn vader is huisarts in Zwolle. Ik ge loof wel dat je kunt zeggen dat hij wel gesteld is. Na het gymnasium in Zwolle ben ik in Groningen drie jaar geleden sociologie gaan studeren. Ik hoef me financieel niet te beper ken. Ik zie dat niet als logisch en ik ben er clan ook blij om. Eigenlijk verveel ik mij nooit. Ik volg de moderne Neder landse literatuur, de goede films en ik ga naar een speciale Western-serie. Tot het begin van mijn studie ging ik met mijn ouders met vakantie. Nu ga ik al leen of met vrienden. Ik heb een erg goede relatie met mijn ouders. Als ik dat wil, kan ik alles bespreken. Op school heb ik eigenlijk nooit echte sek suele voorlichting gehad, wel hebben mijn ouders mij iedere gewenste infor matie verstrekt. lik ben wel voor die voorlichting op school, maar ik zou het toch ook wel zelf willen doen, vooral als het gaat om het overdragen van me ningen. Ik vind verder dat iedereen zelf zijn houding ten opzichte van de seksualiteit maar moet bepalen". „Ik wil zeker afstuderen. Ik werk al leen om af te studeren. Ik bemoei me ook nooit met de organisatie van die studie, daar gaat het mij niet om, hoe wel er zeker reden is verbeteringen door te voeren. Dat kan natuurlijk niet van de ene dag op de andere. Na mijn studie, ook als ik eventueel trouw, wil ik zeker gaan werken, wellicht iets in de communicatie-sfeer. Een carrière-ideaal heb ik niet. Ik vind de toekomst niet zo belangrijk. Morgen zien we wel weer. Je kunt er toch niets aan veranderen. Al die studentenrellen en dat met een erop losslaan: dat zit me dwars. Onder drukking van minderheden en gebrek aan communicatie lijken de kernproble men. Daarom heb ik een enorme be wondering voor Martin Luther King, die goed werk heeft gedaan voor de negers, in tegenstelling tot de black panthers. Ik ben eigenlijk nergens bang voor, ook niet voor een wereldoorlog. A. omdat het niet zal gebeuren, omdat nie mand het machtsevenwicht durft te verstoren en B. omdat wanneer het toch gebeurt je er niets meer van merkt". „Het doen van een politieke keus is moeilijk omdat ik bij dit partijenstelsel nooit het gevoel zal hebben een pro gramma te steunen waar ik het hele maal mee eens ben. De PvdA PSP enzo, komen natuurlijk helemaal niet in aanmerking. Ik ben wel sociaal omdat daarbij aan alle groepen wordt gedacht, maar ik ben niet socialistisch, want dan gaat het alleen nog maar om de laagst betaalden. De keus tussen WD en D'66 zal mij moeilijk vallen." Ik zou zelf nooit een Damslaper of een langharige kunnen zijn. Dat is mis schien wel bourgeois, maar ik zit nu eenmaal In een bepaald sociaal bestel waar het niet getolereerd wordt. Ik vind het erg moeilijk gewoon te praten met een langharige. Dat kost me moei te. Ik snap ook niet wat lang haar te betekenen heeft of wat het bewijst". ..Het slapen op de Dam zou ik niet willen verbieden, hoewel het voor veel mensen die het monument als een sym bool zien erg storend moet zijn. Dat mag je ze eigenlijk niet aandoen". „Dat jochie Van Duijn met zijn ka- bouterstad, daar erger ik me werkelijk groen en geel aan. De onlogische onzin die hij verkoopt, slaat nergens op. Die kabouters zijn helemaal geen belang stelling waard. Ik. kan me daar erg MOSKOU Mevrouw Pollna Molo tov, de echtgenote van de vroegere mi nister van Buitenlandse Zaken, is vori ge week vrjjdag op 80-jarige leeftfjd overleden. Voor de Tweede wereldoorlog vervul de Polina Molotov verscheidene rege ringsfuncties. Ze werd in 1948 naar Si berië verbannen omdat zij betrokken zou zijn geweest bij een komplot tegen Stalin. Toen Stalin overleed werd me vrouw Molotov vrijgelaten. Het echtpaar werd in 1957 voor drie jaar naar Mongolië gezonden toen Mo lotov uit de gratie was gevallen bij Chroestsjev, die hem een onbelangrijke ambassadeursfunctie gaf. Sind 1962 woonden de Molotovs in Moskou. Deze week laten wij op de vrou- wenpagina enkele jonge Neder landse vrouwen aan het woord. Het zijn: Nel Witte, 21 jaar, uit Den Burg op Texel, bank-employvan de Ned. Middenstandsbank op het eiland. Lida Meursing, 20 jaar, stu dente in Groningen. Joke van Ancum, 17 jaar, uit het Limburgse Hulsbergwerk zaam als verkoopster in de disco bar van V. en D. Zonder dat zij als woordvoerd- sters op wilden treden voor hun ge neratie, gaven zij gewoon hun eigen mening over de wereld, waarin zij leven en werken. kwaad over maken. Er zijn toch be langrijke dingen genoeg in de wereld om je druk over te maken. Neen, ik heb geen enkel bezwaar te gen mensen met lang haar of mensen die op de Dam willen slapen. Dat moe ten ze echt zelf weten. Het lijkt me erg koud, maar het is natuurlijk wel goed koop. Van mij mogen ze. Mensen die daar kritiek op hebben, moeten maar eens nagaan wat ze zelf deden toen ze zo oud waren". „Ik ben geboren in Hilversum, maar daarna ben ik talloze malen verhuisd: Wageningen, Eist in Utrecht, Loos- drecht, Rhenen, Bonn en nu woon ik in Hulsberg, verscholen in het bronsgroen bij Valkenburg. Mijn vader is kapitein bij de luchtmacht geweest, vandaar al die verhuizingen". „Ruim een jaar werk in nu in de Dis- co-bar van V D in Maastricht. Een gezellige stad, maar ik vind het erg moeilijk om aansluiting te krijgen met de mensen. Misschien ligt het wel aan mij. Daarom heb ik ook geen zin meer om naar school te gaan. Dan moet ik er weer helemaal in komen. Ik ben vroe ger twee jaar op een HBS geweest, maar nu volg ik de schriftelijke cursus. Dit jaar doe ik eindexamen. Ik zak, maar ik wil het in ieder geval afma ken. Verder volg ik nog een bedrijfs- cursus van V D. Ik blijf werken omdat ik veel van muziek houd en omdat ik het fijn werk vind. Mijn plan is om na de HBS iets aan mijn talen te gaan doen, bijvoorbeeld op het instituut Schoevers. Daarnaast wil ik Spaans leren en dan hoop ik er gens reisleidster te worden bij een bu reau. Ik heb geen ideaal voor ogen of het zou moeten zijn: doen en laten wat ik zelf wil. Ik heb geen behoefte om een bepaalde carrière te maken". „Ik geloof dat ik heel goede seksuele voorlichting heb gekregen van mijn ou ders en op de HBS. Ik kan daar met mijn ouders heel rustig over praten. Dat is geen enkel probleem, en dat moet het ook niet zijn, vind ik". „Ik ben zeker politiek geïnteresseerd, daar om vind ik het jammer dat zo weinig mensen gestemd hebben. Er zou meer voorlichting moeten zijn, want ik vrees dat erg veel mensen het verschil tussen links en rechts niet weten". „De mensen die ik het meest bewon der zijn president Kennedy en Golda Meir, omdat ze zo scherp is. Ik haat het geklets van mensen die altijd maar weer over de tweede wereldoorlog be ginnen, mensen die bij alles zeggen: dat hadden wij in de oorlog ook niet, of: dat was vroeger anders en beter. Alle maal geklets. Ze hadden en wisten nog niet de helft van wat wij nu hebben en weten. Ik geloof dat de jeugd van nu eerder beter is dan de jeugd van vroe ger." „Behalve voor spinnen ben ik nergens bang voor. Een dreigende wereldoorlog kan mij niet verontrusten, want ik ben ervan overtuigd dat die niet komt. Het grootste probleem is naar mijn mening de overbevolking. Ik denk wel eens: hoe moet dat met mijn kleinkinderen. „Zal daar wel ruimte voor zijn?" „Het werk als bankemployee by de Ne derlandse Middenstandsbank hier in Den Burg bevalt me erg goed. Ik werk nu hard aan mijn Nederlandse handels correspondentie. Ik heb er ontzettend spijt van dat ik niet naar de ULO ben gegaan, zoals mijn ouders en de onder wijzer wilden. Ik zag tegen het huis werk op en ik wilde per se naar de huishoudschool. Ik heb er nog steeds spyt van dat ik dat heb doorgezet". „Mijn vader is pluimveehouder, maar omdat dat niet genoeg oplevert, gaat hij er ook nog bij werken op een boerderij of een meelfabriek. Ieder kind denkt misschien wel eens dat het fijn zou zijn als hij rijke ouders had, maar dat mijn ouders niet rijk zijn heeft mij nooit ge- Ook Hongarije heeft mode-ontwer pers. Voor de komende zomer ontwierpen zij dit steenkleurige strand- pakje, gemaakt van linnen en gede coreerd met gouden ringen en een goudkleurig collier. Op dezelfde show in Boedapest werd deze maxi-str and jurk van gebloemde stro getoond. Het hesje en de bijbehorende tas zijn van roest kleurige kralen. Het nut van de zon nehoed is twijfelachtig. hinderd. Van de zes kinderen zijn er nog twee thuis, daar ben ik er dus een van. Ik heb nu een eigen kamer. We wonen wel voldoende, hoewel we geen douche hebben." „Van politiek heb ik niet veel ver stand, maar ik ga wel op D'66 stemmen. Voorzover ik het kan bekijken, ben ik het wel eens met hun ideeën". „Eten vrouw kan, vind ik, weinig over haar plannen zeggen. Ik hoop wel te trouwen, maar dan wil ik toch blijven werken. Die vrouwen die in een huwe lijk helemaal afgesloten raken, die sterven af. Ik wil met veel mensen in contact blijven. Vrouw van een zaken man die veel mensen ontvangt, lijkt me ideaal". „Wat ik vreselijk vind, dat zijn die mensen die hun gezin uitmoorden. Dat vind ik zo stom, waarschijnlijk ver standsverbijstering. Eigenlijk zouden de presidenten van landen zelf hun oorlo gen maar moeten uitvechten, maar dat doen ze niet. Ze beslissen wel over het leven van anderen. Daarom zouden de landen veel meer met elkaar moeten praten. Ik vind het wel goed dat er ge demonstreerd wordt tegen de oorlog in Vietnam. Als ik in Amsterdam zou wo nen, zou ik er zeker aan meedoen". „Iedereen moet vrij zijn mening kun nen uiten. Als iemand lang haar wil hebben of op de Dam wil gaan slapen, moet 'ie dat maar zelf weten. Daar hoeft niemand zich mee te bemoeien. Ik ga niet op de Dam slapen, het is me te hard". „Voor de Sjah van Perzië en Farah Diba heb ik de meeste bewondering, omdat ze zo met de bevolking meele ven. Daar lees je hier niet over, maar in Duitsland staan alle kranten er vol van. Ik heb eigenlijk bewondering voor iedereen die met eigen middelen iets bereikt of in stand weet te houden. Dat spreekt me wel aan". „Bang voor iets of iemand ben ik niet, ook niet voor een oorlog, want dan zijn we er toch allemaal geweest. Wel ben ik altijd bang dat ik zelf iets ver keerds doe tegenover mensen, dat ik ze kwets of benadeel. Dat vind ik vrese lijk vervelend." LONDEN Jonge mensen die ver slaafd zijn aan slaaptabletten stromen binnen in sommige ziekenhuizen in Londen. Verslaving zou volgens sommi ge deskundigen een even groot pro bleem in Groot-Brittannië kunnen wor den als in de Verenigde Staten. Op de ongevallenafdeling van één ziekenhuis zijn binnen twee maanden 885 verslaafden behandeld en de ande re ziekenhuizen kunnen de patiënten- stroom nauwelijks verwerken, aldus dr. Peter Chappie, de medische directeur van het Nationale Instituut voor Ver slavingsonderzoek. Chappie heeft verklaard, dat een man wiens hart niet meer klopte in een gang moest worden behandeld, omdat alle bedden bezet waren door verslaaf den. Volgens Chappie neemt het gebruik van heroïne in Groot-Brittannië niet meer toe, in tegenstelling tot het ge bruik van barbituraten en amphetami- nen, dat hoe langer hoe vaker voor komt. „Wat in de Verenigde Staten is ge beurd zou ook hier kunnen gebeuren", aldus Chappie. Hij verklaarde kinderen van 13 jaar te hebben gezien die aan „harde middelen" waren verslaafd. In Groot-Brittannië wordt verslaving aan verdovende middelen als een me disch probleem aangepakt en niet als een misdaad. De staatsklinieken mogen recepten uitschrijven voor harde mid delen voor geregistreerde verslaafden Vele verslaafden verkopen echter een gedeelte van hun voorraad op de zwar te markt, zodat weer anderen verslaafd raken. LINDA MEURSING: Al die studentenrellen zitten me dwars Praktisch zijn ze natuurlijk hele maal hiet, maar opvallend be slist wel, deze brilmonturen uit Japan. Het montuur links is be doeld voor de fervente sportwa genliefhebber. De dame midden toont een brilmontuur voor dor stige mensen, aan het ene eind aan te sluiten op een blikje bier of frisdrank, het andere eind kan men dan in de mond nemen. Het geval rechts is bedoeld voor de mensen, die altijd en overal te laat komen. Dat verzet stelde tooh eigenlijk niet zoveel voor, wel? De vraag werd niet aan mij gesteld ik ving die toevallig op bij het bekijken van een etalage vol bezettingsliteratuur. De vrager was wel geen baardeloze, maar juist een zeer baardige knaap, evenals zijn makker. Maar bij zijn kin hield de volwassenheid dan ook op; voldoende reden om die waanwijze opmerking vooral niet ernstig te nemen. Waar praai zo'n broekeman over. Hij kroop nog hoogstens in de box rond toen de Canadezen blnnendenderden Maar achteraf speet het mij toch dat ik, als oog- en oorgetuige, het voor datgekleineerde verzet niet had opgenomen. Want de tijd gaat voort: straks is de generatie die de tweede wereldoorlog bewust heeft beleefd opgeborgen in bejaardentehuizen, zo goed als de bezettings- documentatie in archiefmappen. En dan komen al die stille, rechtlijnige neezeggers uit de Duitse tijd even weinig aan hun trekken als die uit de Franse en Spaanse overheersing. Gelukkig heeft de Duitse bezetting tenminste dit vóór gehad dat er behalve documenten en monumenten en bonkaarten en noodkacheltjes ook nog levendiger herin neringen zijn overgebleven. En één daarvan is wel een zeer direct aansprekende film als ,,De overval". Nu die sinds enkele weken weer in de roulatie is zou het mij een genoegen zijn de baardige jongeman een bioscoopbon aan te bieden en naast hem plaats te nemen om een en ander toe te lichten. ,,De overval" is een vrijwel natuurgetrouwe nabootsing van een beroemd huzarenstukjehet bevrijden van een vijftigtal politieke gevangenen waaronder een commissaris van politie die bij het volgende verhoor dreigde door te slaan uit het zwaar vergrendelde Huis van Bewaring. Een fraai staaltje van de manier waarop dat gesmade verzet te werk ging: let daarom vooral op de mensen en niet zozeer op de handeling. Langs een eindeloze natte weg in hartje winter fietst een jong meisje naar een afgelegen boerderij. Opdracht: leden van een knokploeg boerenjongens van jouw leeftijd, waarschuwen voor een komende actie. Zij wordt straks aangehouden door een man van de Grune Polizei: persoonsbewijscontrole. Van dat onmisbaar document zal waarschijnlijk alleen de foto en de duimafdruk echt zijn: de rest, tot en met de Duitse stempels, is voortreffelijk nagemaakt. Daarvoor is al een man of wat in het geweer geweestLet nu eens even scherp op die Grune: hij bekijkt langdurig het persoonsbewijs, maar uit een hoek van zijn oog ook iets anders. De banden van de fiets zijn gaaf en vrij nieuw: een verbazingwekkend bezit in de laatste oorlogswinter. Een koerierster als deze had soms dagenlange tochten te maken, van haar snelheid, hingen mensenlevens af. Vandaar die stevige fiets en die betrouwbare banden alweer verschaft door een of meer anonieme medeplichtigen. Wat denk je van dit jonge ding, dat al haar opdrachten uitvoert zonder een stukje papier als geheugensteun. Dat altijd op zulke controles moest zijn voorbereid en dan koelbloedig een aannemelijke smoes bij de hand hebben. Zij is jonger dan jij nu doe je het haar één dag na, met aanhouding, opsluiting, verhoor, cel en concentratiekamp op de achtergrond? Haar opdrachtgever, de leider van de overval, huist ergens in een woonschuitje tussen het riet van een uitgestrekt plas sen gebied. Die man moet eten en drinken op zijn tijd hebben, wapens, munitie, warme kleren, brandstof Wie moeten hem dat brengen, per roeiboot over het stille wijde water? Alweer een paar ongenoemden, die dag aan dag met hun leven spelen. Stap eens in de klompen van zo'n boerenknaap in zijn vlet je met een oliekan, een pan eten, een brood, een fles melk. Wie hebben hem dat trouwens in de handen gestopt? En zo, beste jongen, die het verzet maar een aangelegenheid vindt die niet veel voorstelde zo moet je de hele film door eens tellen hoeveel niet genoemde, niet optredende onbekenden voor deze overval van drie kwartier hun leven hebben gewaagd. De politieman die papieren moet stelen, de smid die een sleutel moet namaken, de gevangenisambtenaar die een plattegrond doorgeeft de telefoonmonteurs die voor een bezette lijn zorgen, de gastheren van die vijftig bevrijde gevangenen, die hun onderdak, bed en eten moeten verschaffen. De speciale ploeg die daarvóór op stap is geweest om deze betrouwbare adressen te vinden, de andere die de bonkaarten heeft georganiseerd, voor valse papieren gezorgd— zie boven. Achter dit ploeg je gewapende ongenoemde helpers, die elk een stukje van de ingewikkelde legkaart voor hun rekening namen. Zonder vragen waartoe, zonder beloning, maar onder voortdurende bedreiging. In de provincie rond deze Overval zaten op het laatst zo'n dertigduizend onderduikers verscholen. Wil eens even proberen te schatten hoeveel mensen erbij betrokken zijn geweest om die duizenden veilig en wel door de bezetting te krijgen. Het hadden er, landelijk gerekend, misschien veel en veel meer kunnen zijn. Maar wil je eens nagaan hoeveel personen je kent, jezelf meegerekend, die bereid en in staat zijn in voortdurend gevaar te leven, geen woord tegen iemand, ook de naastbestaanden, los te laten, en bij kritieke situaties het niet op de zenuwen te krijgen. Ga jij eens in een duistere winternacht met wind en regen urenlang op je buik in een drassig weiland op een wapendropping liggen wachten dan weet je iets van wat het verzet voorstelde RIVERSIDE (Californië) Mieke Tunney voor haar huwelijk Mieke Sprengers uit Nijmegen lijkt het bijzonder fijn om de echtgenote vati een Amerikaanse senator te zijn. Daarom is zij hard bezig stemmen te winnen voor haar man, het democratische lid van het Huis van Afgevaardigden, John V. Tunney, die de kandidatuur voor een Senaatszetel wil veroveren op senator George Murphy. De Amerikaanse verkiezingsmethoden leert deze vroegere Nederlandse nu van binnen en van buiten kennen. Zij kwam als Nederlands meisje in 1959 naar de Verenigde Staten. Na een korte romance trad zij in het huwelijk met Tunney, die toen internationaal recht studeerde. Op het ogenblik krijgt Mieke bij spreekbeurten dikwijls vragen te beantwoorden over de eerste ontmoe ting met haar man. Zij vertelt dan dat het een regenachtige zomerdag was en dat zij met haar zusters in een Neder lands hotel logeerde. MIk stond in de lobby met een exem plaar van de Herald Tribune onder mijn arm. Daaruit maakte de Ameri kaan. die op mij toeliep op, dat ik En gels sprak." Die Amerikaan was Tunney, zoon van de vroegere zwaargewichtbokser Gene Tunney, die in Den Haag studeerde. Hij had juist een begin gemaakt met een Europese vakantiereis toen zijn sport wagen pech kreeg en hij in het hotel moest overnachten. Die avond nam hij Mieke mee naar een feestje. De volgende dag annuleerde hij de rest van zijn Europese reis, en in fe bruari daaropvolgend trouwden zij. „Het is een opwindend leven", zegt mevrouw Tunney van haar rol als echt genote van een lid van het congres. In het begin was ik wat bang voor came ra's, maar nu ben ik er helemaal aan gewend". De Tunney's hebben drie kinderen: Edward, die acht jaar oud is, Mark van vijf en Adrianne van twee. Op het ogenblik houdt mevrouw Tun ney toespraken aan de lopende band. meestal voor vrouwenclubs. Zij gelooft dat de verkiezingscampagne van haar man opvallend goed loopt.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1970 | | pagina 13