VOOR OORLOG ZIJN WIJ NIET BANG
DIE KOMT ER TOCH NIET MEER
eaer
der
naamlozen
VREEMD
Nederlandse doet mee in
verkiezingsstrijd in Y.S.
Zomaar drie jonge Nederlandse vrouwen:
^Jdet ie
L
HONGAARSE MODE
Ook in
Engeland
verslaving
probleem
Studentenrellen
zitten me dwars
Mevr. Molotov
«verleden
Werken
Moeilijk
Zakenman
Goed
Oorlog
LIDA MEURSING: „Wat ik van Nederlanders wel vervelend vind, is dat ze
overal een mening over hebben. Het is natuurlijk een beetje generaliseren,
maar het lijkt wel of hier iedereen het beter weet. Al dat gedemonstreer bijvoor
beeld. Ze weten nauwelijks waar het om gaat".
„Je kunt voor mijn mening alleen voor Vietnam demonstreren als je over vol
doende informaties beschikt. Er lopen veel ongefundeerde Idealisten tussen. Ik
acht mezelf niet goed genoeg geïnformeerd om mee te lopen".
Ik zou wel meedoen aan een protest
optocht tegen de menging van de man
nelijke en vrouwelijke studentenvereni
gingen hier in Groningen. Ik heb tegen
de plannen om er één gemengde vereni
ging van te maken gevochten, maar
zonder succes. Sinds 1700 was er een
sohelding en terecht. Er is nu eenmaal
een mentaliteitsverschil tussen mannen
en vrouwen. Men gedraagt zich anders
in gemengd gezelschap. Oh, ik heb al
twee jaar een vaste vriend, daar gaat
het niet om".
Ik doe aan zeijen, tennis, skiën, hoc
key en ik ben lid van de Alpenclub. Ik
kan wel alles doen waar ik zin in heb.
Mijn vader is huisarts in Zwolle. Ik ge
loof wel dat je kunt zeggen dat hij wel
gesteld is. Na het gymnasium in Zwolle
ben ik in Groningen drie jaar geleden
sociologie gaan studeren.
Ik hoef me financieel niet te beper
ken. Ik zie dat niet als logisch en ik ben
er clan ook blij om. Eigenlijk verveel ik
mij nooit. Ik volg de moderne Neder
landse literatuur, de goede films en ik
ga naar een speciale Western-serie. Tot
het begin van mijn studie ging ik met
mijn ouders met vakantie. Nu ga ik al
leen of met vrienden. Ik heb een
erg goede relatie met mijn ouders. Als
ik dat wil, kan ik alles bespreken. Op
school heb ik eigenlijk nooit echte sek
suele voorlichting gehad, wel hebben
mijn ouders mij iedere gewenste infor
matie verstrekt. lik ben wel voor die
voorlichting op school, maar ik zou het
toch ook wel zelf willen doen, vooral
als het gaat om het overdragen van me
ningen. Ik vind verder dat iedereen
zelf zijn houding ten opzichte van de
seksualiteit maar moet bepalen".
„Ik wil zeker afstuderen. Ik werk al
leen om af te studeren. Ik bemoei me
ook nooit met de organisatie van die
studie, daar gaat het mij niet om, hoe
wel er zeker reden is verbeteringen
door te voeren. Dat kan natuurlijk niet
van de ene dag op de andere. Na mijn
studie, ook als ik eventueel trouw, wil
ik zeker gaan werken, wellicht iets in
de communicatie-sfeer.
Een carrière-ideaal heb ik niet. Ik
vind de toekomst niet zo belangrijk.
Morgen zien we wel weer. Je kunt er
toch niets aan veranderen.
Al die studentenrellen en dat met een
erop losslaan: dat zit me dwars. Onder
drukking van minderheden en gebrek
aan communicatie lijken de kernproble
men. Daarom heb ik een enorme be
wondering voor Martin Luther King,
die goed werk heeft gedaan voor de
negers, in tegenstelling tot de black
panthers. Ik ben eigenlijk nergens bang
voor, ook niet voor een wereldoorlog. A.
omdat het niet zal gebeuren, omdat nie
mand het machtsevenwicht durft te
verstoren en B. omdat wanneer het toch
gebeurt je er niets meer van merkt".
„Het doen van een politieke keus is
moeilijk omdat ik bij dit partijenstelsel
nooit het gevoel zal hebben een pro
gramma te steunen waar ik het hele
maal mee eens ben. De PvdA PSP
enzo, komen natuurlijk helemaal niet in
aanmerking. Ik ben wel sociaal omdat
daarbij aan alle groepen wordt gedacht,
maar ik ben niet socialistisch, want dan
gaat het alleen nog maar om de laagst
betaalden. De keus tussen WD en D'66
zal mij moeilijk vallen."
Ik zou zelf nooit een Damslaper of
een langharige kunnen zijn. Dat is mis
schien wel bourgeois, maar ik zit nu
eenmaal In een bepaald sociaal bestel
waar het niet getolereerd wordt. Ik
vind het erg moeilijk gewoon te praten
met een langharige. Dat kost me moei
te. Ik snap ook niet wat lang haar te
betekenen heeft of wat het bewijst".
..Het slapen op de Dam zou ik niet
willen verbieden, hoewel het voor veel
mensen die het monument als een sym
bool zien erg storend moet zijn. Dat
mag je ze eigenlijk niet aandoen".
„Dat jochie Van Duijn met zijn ka-
bouterstad, daar erger ik me werkelijk
groen en geel aan. De onlogische onzin
die hij verkoopt, slaat nergens op. Die
kabouters zijn helemaal geen belang
stelling waard. Ik. kan me daar erg
MOSKOU Mevrouw Pollna Molo
tov, de echtgenote van de vroegere mi
nister van Buitenlandse Zaken, is vori
ge week vrjjdag op 80-jarige leeftfjd
overleden.
Voor de Tweede wereldoorlog vervul
de Polina Molotov verscheidene rege
ringsfuncties. Ze werd in 1948 naar Si
berië verbannen omdat zij betrokken
zou zijn geweest bij een komplot tegen
Stalin. Toen Stalin overleed werd me
vrouw Molotov vrijgelaten.
Het echtpaar werd in 1957 voor drie
jaar naar Mongolië gezonden toen Mo
lotov uit de gratie was gevallen bij
Chroestsjev, die hem een onbelangrijke
ambassadeursfunctie gaf. Sind 1962
woonden de Molotovs in Moskou.
Deze week laten wij op de vrou-
wenpagina enkele jonge Neder
landse vrouwen aan het woord. Het
zijn:
Nel Witte, 21 jaar, uit Den
Burg op Texel, bank-employvan
de Ned. Middenstandsbank op het
eiland.
Lida Meursing, 20 jaar, stu
dente in Groningen.
Joke van Ancum, 17 jaar, uit
het Limburgse Hulsbergwerk
zaam als verkoopster in de disco
bar van V. en D.
Zonder dat zij als woordvoerd-
sters op wilden treden voor hun ge
neratie, gaven zij gewoon hun eigen
mening over de wereld, waarin zij
leven en werken.
kwaad over maken. Er zijn toch be
langrijke dingen genoeg in de wereld
om je druk over te maken.
Neen, ik heb geen enkel bezwaar te
gen mensen met lang haar of mensen
die op de Dam willen slapen. Dat moe
ten ze echt zelf weten. Het lijkt me erg
koud, maar het is natuurlijk wel goed
koop. Van mij mogen ze. Mensen die
daar kritiek op hebben, moeten maar
eens nagaan wat ze zelf deden toen ze
zo oud waren".
„Ik ben geboren in Hilversum, maar
daarna ben ik talloze malen verhuisd:
Wageningen, Eist in Utrecht, Loos-
drecht, Rhenen, Bonn en nu woon ik in
Hulsberg, verscholen in het bronsgroen
bij Valkenburg. Mijn vader is kapitein
bij de luchtmacht geweest, vandaar al
die verhuizingen".
„Ruim een jaar werk in nu in de Dis-
co-bar van V D in Maastricht. Een
gezellige stad, maar ik vind het erg
moeilijk om aansluiting te krijgen met
de mensen. Misschien ligt het wel aan
mij. Daarom heb ik ook geen zin meer
om naar school te gaan. Dan moet ik er
weer helemaal in komen. Ik ben vroe
ger twee jaar op een HBS geweest,
maar nu volg ik de schriftelijke cursus.
Dit jaar doe ik eindexamen. Ik zak,
maar ik wil het in ieder geval afma
ken. Verder volg ik nog een bedrijfs-
cursus van V D.
Ik blijf werken omdat ik veel van
muziek houd en omdat ik het fijn werk
vind.
Mijn plan is om na de HBS iets aan
mijn talen te gaan doen, bijvoorbeeld
op het instituut Schoevers. Daarnaast
wil ik Spaans leren en dan hoop ik er
gens reisleidster te worden bij een bu
reau. Ik heb geen ideaal voor ogen of
het zou moeten zijn: doen en laten wat
ik zelf wil. Ik heb geen behoefte om
een bepaalde carrière te maken".
„Ik geloof dat ik heel goede seksuele
voorlichting heb gekregen van mijn ou
ders en op de HBS. Ik kan daar met
mijn ouders heel rustig over praten.
Dat is geen enkel probleem, en dat
moet het ook niet zijn, vind ik". „Ik
ben zeker politiek geïnteresseerd, daar
om vind ik het jammer dat zo weinig
mensen gestemd hebben. Er zou meer
voorlichting moeten zijn, want ik vrees
dat erg veel mensen het verschil tussen
links en rechts niet weten".
„De mensen die ik het meest bewon
der zijn president Kennedy en Golda
Meir, omdat ze zo scherp is. Ik haat het
geklets van mensen die altijd maar
weer over de tweede wereldoorlog be
ginnen, mensen die bij alles zeggen: dat
hadden wij in de oorlog ook niet, of:
dat was vroeger anders en beter. Alle
maal geklets. Ze hadden en wisten nog
niet de helft van wat wij nu hebben en
weten. Ik geloof dat de jeugd van nu
eerder beter is dan de jeugd van vroe
ger."
„Behalve voor spinnen ben ik nergens
bang voor. Een dreigende wereldoorlog
kan mij niet verontrusten, want ik ben
ervan overtuigd dat die niet komt. Het
grootste probleem is naar mijn mening
de overbevolking. Ik denk wel eens:
hoe moet dat met mijn kleinkinderen.
„Zal daar wel ruimte voor zijn?"
„Het werk als bankemployee by de Ne
derlandse Middenstandsbank hier in
Den Burg bevalt me erg goed. Ik werk
nu hard aan mijn Nederlandse handels
correspondentie. Ik heb er ontzettend
spijt van dat ik niet naar de ULO ben
gegaan, zoals mijn ouders en de onder
wijzer wilden. Ik zag tegen het huis
werk op en ik wilde per se naar de
huishoudschool. Ik heb er nog steeds
spyt van dat ik dat heb doorgezet".
„Mijn vader is pluimveehouder, maar
omdat dat niet genoeg oplevert, gaat hij
er ook nog bij werken op een boerderij
of een meelfabriek. Ieder kind denkt
misschien wel eens dat het fijn zou zijn
als hij rijke ouders had, maar dat mijn
ouders niet rijk zijn heeft mij nooit ge-
Ook Hongarije heeft mode-ontwer
pers. Voor de komende zomer
ontwierpen zij dit steenkleurige strand-
pakje, gemaakt van linnen en gede
coreerd met gouden ringen en een
goudkleurig collier.
Op dezelfde show in Boedapest
werd deze maxi-str and jurk van
gebloemde stro getoond. Het hesje en
de bijbehorende tas zijn van roest
kleurige kralen. Het nut van de zon
nehoed is twijfelachtig.
hinderd. Van de zes kinderen zijn er
nog twee thuis, daar ben ik er dus een
van. Ik heb nu een eigen kamer. We
wonen wel voldoende, hoewel we geen
douche hebben."
„Van politiek heb ik niet veel ver
stand, maar ik ga wel op D'66 stemmen.
Voorzover ik het kan bekijken, ben ik
het wel eens met hun ideeën".
„Eten vrouw kan, vind ik, weinig over
haar plannen zeggen. Ik hoop wel te
trouwen, maar dan wil ik toch blijven
werken. Die vrouwen die in een huwe
lijk helemaal afgesloten raken, die
sterven af. Ik wil met veel mensen in
contact blijven. Vrouw van een zaken
man die veel mensen ontvangt, lijkt
me ideaal".
„Wat ik vreselijk vind, dat zijn die
mensen die hun gezin uitmoorden. Dat
vind ik zo stom, waarschijnlijk ver
standsverbijstering. Eigenlijk zouden de
presidenten van landen zelf hun oorlo
gen maar moeten uitvechten, maar dat
doen ze niet. Ze beslissen wel over het
leven van anderen. Daarom zouden de
landen veel meer met elkaar moeten
praten. Ik vind het wel goed dat er ge
demonstreerd wordt tegen de oorlog in
Vietnam. Als ik in Amsterdam zou wo
nen, zou ik er zeker aan meedoen".
„Iedereen moet vrij zijn mening kun
nen uiten. Als iemand lang haar wil
hebben of op de Dam wil gaan slapen,
moet 'ie dat maar zelf weten. Daar
hoeft niemand zich mee te bemoeien.
Ik ga niet op de Dam slapen, het is
me te hard".
„Voor de Sjah van Perzië en Farah
Diba heb ik de meeste bewondering,
omdat ze zo met de bevolking meele
ven. Daar lees je hier niet over, maar
in Duitsland staan alle kranten er vol
van. Ik heb eigenlijk bewondering voor
iedereen die met eigen middelen iets
bereikt of in stand weet te houden. Dat
spreekt me wel aan".
„Bang voor iets of iemand ben ik
niet, ook niet voor een oorlog, want dan
zijn we er toch allemaal geweest. Wel
ben ik altijd bang dat ik zelf iets ver
keerds doe tegenover mensen, dat ik ze
kwets of benadeel. Dat vind ik vrese
lijk vervelend."
LONDEN Jonge mensen die ver
slaafd zijn aan slaaptabletten stromen
binnen in sommige ziekenhuizen in
Londen. Verslaving zou volgens sommi
ge deskundigen een even groot pro
bleem in Groot-Brittannië kunnen wor
den als in de Verenigde Staten.
Op de ongevallenafdeling van één
ziekenhuis zijn binnen twee maanden
885 verslaafden behandeld en de ande
re ziekenhuizen kunnen de patiënten-
stroom nauwelijks verwerken, aldus dr.
Peter Chappie, de medische directeur
van het Nationale Instituut voor Ver
slavingsonderzoek.
Chappie heeft verklaard, dat een
man wiens hart niet meer klopte in een
gang moest worden behandeld, omdat
alle bedden bezet waren door verslaaf
den.
Volgens Chappie neemt het gebruik
van heroïne in Groot-Brittannië niet
meer toe, in tegenstelling tot het ge
bruik van barbituraten en amphetami-
nen, dat hoe langer hoe vaker voor
komt.
„Wat in de Verenigde Staten is ge
beurd zou ook hier kunnen gebeuren",
aldus Chappie. Hij verklaarde kinderen
van 13 jaar te hebben gezien die aan
„harde middelen" waren verslaafd.
In Groot-Brittannië wordt verslaving
aan verdovende middelen als een me
disch probleem aangepakt en niet als
een misdaad. De staatsklinieken mogen
recepten uitschrijven voor harde mid
delen voor geregistreerde verslaafden
Vele verslaafden verkopen echter een
gedeelte van hun voorraad op de zwar
te markt, zodat weer anderen verslaafd
raken.
LINDA MEURSING:
Al die studentenrellen zitten me
dwars
Praktisch zijn ze natuurlijk hele
maal hiet, maar opvallend be
slist wel, deze brilmonturen uit
Japan. Het montuur links is be
doeld voor de fervente sportwa
genliefhebber. De dame midden
toont een brilmontuur voor dor
stige mensen, aan het ene eind
aan te sluiten op een blikje bier
of frisdrank, het andere eind kan
men dan in de mond nemen. Het
geval rechts is bedoeld voor de
mensen, die altijd en overal te
laat komen.
Dat verzet stelde tooh eigenlijk niet zoveel voor, wel?
De vraag werd niet aan mij gesteld ik ving die toevallig
op bij het bekijken van een etalage vol bezettingsliteratuur. De vrager
was wel geen baardeloze, maar juist een zeer baardige knaap,
evenals zijn makker. Maar bij zijn kin hield de volwassenheid dan
ook op; voldoende reden om die waanwijze opmerking vooral niet ernstig
te nemen. Waar praai zo'n broekeman over. Hij kroop nog hoogstens in
de box rond toen de Canadezen blnnendenderden
Maar achteraf speet het mij toch dat ik, als oog- en oorgetuige,
het voor datgekleineerde verzet niet had opgenomen. Want de tijd
gaat voort: straks is de generatie die de tweede wereldoorlog bewust
heeft beleefd opgeborgen in bejaardentehuizen, zo goed als de bezettings-
documentatie in archiefmappen. En dan komen al die stille, rechtlijnige
neezeggers uit de Duitse tijd even weinig aan hun trekken als die
uit de Franse en Spaanse overheersing. Gelukkig heeft de Duitse
bezetting tenminste dit vóór gehad dat er behalve documenten en
monumenten en bonkaarten en noodkacheltjes ook nog levendiger herin
neringen zijn overgebleven. En één daarvan is wel een zeer direct
aansprekende film als ,,De overval". Nu die sinds enkele weken weer
in de roulatie is zou het mij een genoegen zijn de baardige jongeman
een bioscoopbon aan te bieden en naast hem plaats te nemen om
een en ander toe te lichten.
,,De overval" is een vrijwel natuurgetrouwe nabootsing van een
beroemd huzarenstukjehet bevrijden van een vijftigtal politieke
gevangenen waaronder een commissaris van politie die bij het volgende
verhoor dreigde door te slaan uit het zwaar vergrendelde Huis van
Bewaring.
Een fraai staaltje van de manier waarop dat gesmade verzet te
werk ging: let daarom vooral op de mensen en niet zozeer op de
handeling. Langs een eindeloze natte weg in hartje winter fietst een
jong meisje naar een afgelegen boerderij. Opdracht: leden van een
knokploeg boerenjongens van jouw leeftijd, waarschuwen voor een
komende actie. Zij wordt straks aangehouden door een man van
de Grune Polizei: persoonsbewijscontrole. Van dat onmisbaar document
zal waarschijnlijk alleen de foto en de duimafdruk echt zijn: de rest,
tot en met de Duitse stempels, is voortreffelijk nagemaakt. Daarvoor
is al een man of wat in het geweer geweestLet nu eens even scherp
op die Grune: hij bekijkt langdurig het persoonsbewijs, maar uit een
hoek van zijn oog ook iets anders. De banden van de fiets zijn gaaf
en vrij nieuw: een verbazingwekkend bezit in de laatste oorlogswinter.
Een koerierster als deze had soms dagenlange tochten te maken,
van haar snelheid, hingen mensenlevens af. Vandaar die stevige fiets
en die betrouwbare banden alweer verschaft door een of meer
anonieme medeplichtigen.
Wat denk je van dit jonge ding, dat al haar opdrachten uitvoert
zonder een stukje papier als geheugensteun. Dat altijd op zulke controles
moest zijn voorbereid en dan koelbloedig een aannemelijke smoes
bij de hand hebben. Zij is jonger dan jij nu doe je het haar één dag
na, met aanhouding, opsluiting, verhoor, cel en concentratiekamp op
de achtergrond? Haar opdrachtgever, de leider van de overval,
huist ergens in een woonschuitje tussen het riet van een uitgestrekt
plas sen gebied. Die man moet eten en drinken op zijn tijd hebben,
wapens, munitie, warme kleren, brandstof Wie moeten hem dat
brengen, per roeiboot over het stille wijde water? Alweer een
paar ongenoemden, die dag aan dag met hun leven spelen. Stap eens
in de klompen van zo'n boerenknaap in zijn vlet je met een oliekan,
een pan eten, een brood, een fles melk. Wie hebben hem dat trouwens
in de handen gestopt?
En zo, beste jongen, die het verzet maar een aangelegenheid vindt
die niet veel voorstelde zo moet je de hele film door eens tellen
hoeveel niet genoemde, niet optredende onbekenden voor deze overval
van drie kwartier hun leven hebben gewaagd.
De politieman die papieren moet stelen, de smid die een sleutel
moet namaken, de gevangenisambtenaar die een plattegrond doorgeeft
de telefoonmonteurs die voor een bezette lijn zorgen, de gastheren
van die vijftig bevrijde gevangenen, die hun onderdak, bed en eten
moeten verschaffen. De speciale ploeg die daarvóór op stap is
geweest om deze betrouwbare adressen te vinden, de andere die de
bonkaarten heeft georganiseerd, voor valse papieren gezorgd— zie
boven. Achter dit ploeg je gewapende ongenoemde helpers, die elk een
stukje van de ingewikkelde legkaart voor hun rekening namen.
Zonder vragen waartoe, zonder beloning, maar onder voortdurende
bedreiging. In de provincie rond deze Overval zaten op het laatst zo'n
dertigduizend onderduikers verscholen. Wil eens even proberen te
schatten hoeveel mensen erbij betrokken zijn geweest om die duizenden
veilig en wel door de bezetting te krijgen.
Het hadden er, landelijk gerekend, misschien veel en veel meer
kunnen zijn. Maar wil je eens nagaan hoeveel personen je kent, jezelf
meegerekend, die bereid en in staat zijn in voortdurend gevaar te leven,
geen woord tegen iemand, ook de naastbestaanden, los te laten, en bij
kritieke situaties het niet op de zenuwen te krijgen. Ga jij eens in een
duistere winternacht met wind en regen urenlang op je buik in een
drassig weiland op een wapendropping liggen wachten dan weet je
iets van wat het verzet voorstelde
RIVERSIDE (Californië) Mieke Tunney voor haar huwelijk Mieke
Sprengers uit Nijmegen lijkt het bijzonder fijn om de echtgenote vati een
Amerikaanse senator te zijn. Daarom is zij hard bezig stemmen te winnen voor
haar man, het democratische lid van het Huis van Afgevaardigden, John V.
Tunney, die de kandidatuur voor een Senaatszetel wil veroveren op senator
George Murphy.
De Amerikaanse verkiezingsmethoden leert deze vroegere Nederlandse nu van
binnen en van buiten kennen. Zij kwam als Nederlands meisje in 1959 naar de
Verenigde Staten. Na een korte romance trad zij in het huwelijk met Tunney,
die toen internationaal recht studeerde.
Op het ogenblik krijgt Mieke bij
spreekbeurten dikwijls vragen te
beantwoorden over de eerste ontmoe
ting met haar man. Zij vertelt dan dat
het een regenachtige zomerdag was en
dat zij met haar zusters in een Neder
lands hotel logeerde.
MIk stond in de lobby met een exem
plaar van de Herald Tribune onder
mijn arm. Daaruit maakte de Ameri
kaan. die op mij toeliep op, dat ik En
gels sprak."
Die Amerikaan was Tunney, zoon van
de vroegere zwaargewichtbokser Gene
Tunney, die in Den Haag studeerde. Hij
had juist een begin gemaakt met een
Europese vakantiereis toen zijn sport
wagen pech kreeg en hij in het hotel
moest overnachten. Die avond nam hij
Mieke mee naar een feestje.
De volgende dag annuleerde hij de
rest van zijn Europese reis, en in fe
bruari daaropvolgend trouwden zij.
„Het is een opwindend leven", zegt
mevrouw Tunney van haar rol als echt
genote van een lid van het congres. In
het begin was ik wat bang voor came
ra's, maar nu ben ik er helemaal aan
gewend".
De Tunney's hebben drie kinderen:
Edward, die acht jaar oud is, Mark van
vijf en Adrianne van twee.
Op het ogenblik houdt mevrouw Tun
ney toespraken aan de lopende band.
meestal voor vrouwenclubs. Zij gelooft
dat de verkiezingscampagne van haar
man opvallend goed loopt.