Heerlijk ravotten in de bossen He'é.... kan 't met harder? Perópild talent Echtscheiding op z'n Turks Wanneer vader en moeder samen op vakantie willen: Schoonheidsbehandeling is zeker geen luxe Duurzame kus Pil tegen domheid Koud zon beha De wet wil het zo Baden gezond Tekort aan melkflessen Meer doden in het verkeer Stand Variatie T KOEPELTJE TE LUNTEREN IS ER VOOR DE KINDEREN OTEEDS meer ouders gaan tenminste één keer per jaar zonder kinde ren op vakantie. Soms, om nog eens wittebroodsweekachtig te kunnen doen. Soms, omdat de man hard heeft ge werkt en rust nodig heeft. Soms ook, omdat het voor de kinderen zelf leuker is thuis te blijven dan te moeten mee- racen naar Spanje. Het is, zeg maar een teken des tijds, dat zonder kinderen op vakantie gaan. Nu hoeft niemand direct te besluiten ook de kinderen thuis te laten, alstu blieft niet. Neemt u de kinderen méé, dan hoeft u zich niet „schuldig" te voelen, de hele club blijft bijeen en u hoeft zich ook geen zorgen te maken of het bij oma of in het kinderkamp allemaal wel goed gaat. Aan de andere kant zult u doorgaans wel een vakantieplek moeten kiezen die in de eerste plaats voor de kinderen leuk is en u hebt tevens min der tijd voor uzelf en uw man dan u misschien voor een vakantie lief is. Maar hoe dan ook het verschijnsel van één maal per jaar zonder kinderen op vakantie is er, het wordt zelfs alge mener. Daardoor kwam er onlangs weer een kinderpension bij, in Lunteren op de Veluwe. Het heet „Het Koepeltje" en voor twaalf en een halve gulden per dag kunt u er een kind verzekeren van voeding .verzorging én een reuze span nende vakantie. Eigenaars van „Het Koepeltje" zijn de heer J. Rijnders en zijn zoon de heer H. Rijnders en met hun beider vrouwen hebben zij de zaak opgezet. Welke kinderen van acht tot veer tien jaar komen er straks bij hen lo geren, als de schoolvakanties beginnen? Kinderen van inderdaad een tikje overwerkte vaders. Maar ook kinderen van bijvoorbeeld ouders die een winkel hebben in een grote stad; ouders die zelf niet weg kunnen, maar hun kind toch gezonde lucht willen geven. De heer H. Rijnders, de zoon, die psy chologie studeert: „zie u ons alstu blieft niet als een huis waar je je kind zo'n beetje kimt stallen. Wij proberen de kinderen een echte, eigen vakantie te geven, wanneer de ouders naar het buitenland gaan of zelfs helemaal niet weg gaan. We gaan met de kinderen tenten bou wen .voetballen en spoorzoeken in de bossen. Er kan van alles, want we heb ben om ons huis een volle hectare eigen bos, waar volop geravot mag worden." Hij zegt ook: „Dat kan voor een kind zelfs veel leuker zijn dan wanneer het op Majorca steeds maar keurig op een terrasje moet zitten. Maar we vragen de ouders wel steeds: Komt u eerst hier in Lunteren kijken en dan moet u er zeker van zijn, dat uw kind het hier ge weldig vindt, anders wordt het mis schien paniek." De groepen in „Het Koepeltje" wor den bewust klein gehouden zo'n twintig kinderen bij elkaar. Dat kunnen voorlopig alleen nog maar jongetjes zijn. Er zijn wel plannen voor een lo geerhuis voor meisjes, maar dat duurt nog even. Tot slot: waar u de kinderen nu ook laat logeren, in een kinderkamp, bij kennissen of bij oma als u zonder kinderen op vakantie gaat, u moet wel het adres achterlaten waar u tijdens uw vakantie bent te bereiken. Lilian had het echt beloofd: „Van middag gaan we afkoeling zoeken op het water. We gaan flink hard roeien, zodat de wind je vachtje streelt en voor mij...? Voor mij is het goed voor de lijn". Het vrouwtje hield zich aan haar belofte. Ze nam haar hondje mee, de plassen op en ze begon te roeien. De eerste slagen ging het nog wel. Maar daarna voel de ze haar handen en even later haar rug. Het begon ook warm te worden. Erg warm zelfs. En het vrouwtje liet zich voorover vallen. Ze was uitgeteld. Gelukkig kwam er hulp. Vriendin Leonieke in een an dere boot verscheen aan de horizon. Zij zag een hondekop en een witte hoed boven de rubberboot uitsteken en dacht bij zichzelf: Die hond ken ik dan moet die hoed... En plotseling flitste het door haar heen: Zou daar iets niet pluis zijn? Ze ging er op af, zo vlug ze kon en toen hoorde ze het: Ik ben zo moe, ik kan niet meer. „Geeft niet", zei Leonieke. „Ik sleep je wel". En zo ging het langzaam, heel langzaam weer terug. Maar het was niet, wat het hondje was beloofd. En daarom keek hij tijdens de terugtocht ook met ogen, die schenen te zeggen: „Hééé... kan het niet wat harder?" De schoonheidsspecialisten willen af van het etiket „luxe", waardoor vele vrouwen ervan worden weerhouden om voor hun huidverzorging een bezoek te brengen aan de schoonheidssalon of een zelfstandige specialiste op dit ge bied. De huidverzorging is even noodza kelijk als bijvoorbeeld tandverzorging. Dit meent mevrouw Ria de Korte, voor zitster van de Nederlandse organisatie Anbos, waarbij 1600 zelfstandige spe cialisten zijn aangesloten. De door de overheid vastgestelde prijs van ƒ15,- per behandeling is te laag, zodat de meeste specialisten voor hun verdiensten afhankelijk zijn van de verkoop van cosmetica die meestal erg prijzig zijn. Daardoor worden de cliënten, die een goede huidverzorging nog zien als luxe, afgeschrikt. Maar mevrouw De Korte vindt 15,- voor een behandeling, die meer dan een uur duurt niet veel. „Voor de loodgieter wordt meestal meer betaald". En de voorgeschreven cosmetica behoeven niet duur te zijn, want de kwaliteit is veelal niet afhan kelijk van de prijs. Deze uiteenzetting gaf de Anbos- voorzitster vlak voor het internationale congres van schoonheidsspecialisten, aangesloten bij het Comité Internatio nal d'Esthetique et de Cosmetologie (Ci- desco), in het RAl-congrescentrum in Amsterdam. Mevrouw De Korte wees in dit ver band nog op de groeiende vraag van schoonheidsspecialisten in ziekenhuizen psychiatrische inrichtingen en zelfs ge vangenissen. Er zijn volgens haar in Nederland reeds 26 ziekenhuizen, die een specialiste op dit gebied in dienst hebben. Hiermede wilde zij bewijzen, dat schoonheidsspecialisten niet onmid dellijk geassocieerd hoeft te worden met luxe. En daarom zou een naamsver andering bijv. huidverzorging geen overbodige luxe zijn. Maar of het er ooit van komt is de vraag, want de wet is minder gemakkelijk te verande ren dan een naam. A De beide echtparen Rijnders, die hun huis in Lunteren met een ha bos eromheen hebben opengesteld voor kinderen van ouders, die eens alleen op vakantie willen gaan. Met een .spaarbrander" van 95 minu ten en 40 seconden heeft een jong En gels studentenpaar in Londen een nieuw record Marathon-zoenen, geves tigd. Alle overige deelnemers aan deze wedstrijd waren reeds lang wegens ademnood gedwongen op te geven. Op de vraag hoe zij deze ongewone prestatie hadden kunnen volbrengen, antwoordden de overwinnaars, de 19- jarige Jenny WinmiH en de 20-jarige David Atkinson, „gewoon omdat we goede vrienden zijn!" De regels waaraan men zich in deze wedstrijd moest houden waren bijzon der streng. Er moest staande worden gezoend en even „loslaten" om naar adem te happen was pertinent niet toe gestaan. Het eerste paar dat na 3 minu ten het strijd-toneel moest verlaten had dit te danken aan een zeer onfortuinlij ke, maar bovendien bijzonder pijnlijke „kaakkramp" van de mannelijke part ner. De werking van onze hersenen hangt in belangrijke mate af van de voeding met zuurstof en bepaalde chemicaliën. Zwitserse artsen hebben kort geleden ontdekt hoe belangrijk fosfor in eerste instantie is voor het goed functioneren van de hersencellen en de daarmee sa menhangende geestelijke activiteiten. Reeds met een kleine hoeveelheid fosfor konden zij de gedachtengang bij een aantal proefpersonen beïnvloeden; ook slaagden zij erin een sterkere con centratie en minder gauw optredende vermoeidheid te bewerkstelligen. Binnenkort zullen deze „Genie-pil len" verkrijgbaar zijn. Maar ook sui kerklontjes kunnen zeker bij vermoeid heid van de hersenen, wonderen doen. De Britse dames lijden huiverend onder het schrikbewind van een tot voor kort volkomen onbekende belager: de ijskoude ochtendbeha. Op vragen van het Westwoodinstituut naar hun meest verafschuwde erva ringen kwamen bekende zaken als ramen lappen, de tuin onderhouden en het oppompen van fietsbanden uit de bus, maar tot ieders verrassing bleken de dames verreweg het meest het land te hebben aan dat afschuwe lijke, ijskoude gevoel van 's ochtends een beha tegen het warme vel te drukken. De secretaresse van het Westwoodinsti tuut, mej. Cynthia Westmorland zei dat de afschuw van dit ogenblik al gemeen was onder de ondervraagde vrouwen: „De meeste vrouwen leggen 's nacht hun beha op een stoel. De meesten van ons denken er niet aan, hem op een warme plaats te leggen. Een man weet niet hoe erg het is om 's ochtends iets ijskouds tegen je huid te drukken", aldus mej. Westmorland. WIESBADEN 3446 mensen zijn ge dood en meer dan 103.000 werden ge wond bij de ruim 73.000 verkeersonge vallen die zich in het eerste kwartaal van dit jaar hebben voorgedaan. Vergeleken met de eerste drie maan den van het vorig jaar betekent dit een toename van 24 procent. Deze stijging is vlgens het Westduitse bureau voor de statistiek in Wiesbaden te wijten aan het langdurige winterweer van dit jaar. Tussen al het min of meer fraaie drukwerk dat nijvere neringdoenden iedere dag in onze brievenbus proppen, begtmt nu ook de Bank met folders en periodiekjes om onze klandizie te werven. En hoe. Het heeft bij tijden bijna iets weg van een flirt om de aarzelende klanten met de centjes over de drempel van de statige bankdeuren te lokken. Toe, wees eens lief en open eens zo'n handig privé-rekeningetje bij ons. Wij hebben ze voor ieders beurs, in allerhande prijsklassen pardon, rente-systemen, en u krijgt er nog een handvol service bij cadeau. Ik lees dat aanhalig proza altijd met groot, zij het vrijblijvend, genoegen. Maar tussen al die hupse publikaties is er één die niet direct na lezing naar de prullemand verhuist. Omdat er altijd iets toetenswaardigs in staat dat met bankzaken niet zo heel veel uitstaande heeft. Een onderhoudend stukje proza, met aantrekkelijke illustraties, over een of ander actueel onderwerp. Het laatste exemplaar houdt zich bezig met de wereldtentoonstelling en als dit niet door ettelijke manspersonen vertederd onder hun bureaulamp wordt gelegd moet ik mij al heel sterk vergissen. Want op het omslag prijkt een aanminnige Japanse in vol ornaat, die sierlijk bezig is iets heerlijks met een grappig steelpannetje in een bronzen schaal te gieten. Tenminste, daar lijkt het op: zij kan ook best op zijn Japans aan het theezetten zijn. Maar in elk geval is zij een serene schoonheid, met een porceleinen gezichtje, onder een zo kunstig weelderig kapsel dat het uren aan opbouw gekost moet hebben. Een beeldje om alleen maar naar te kijken en dat moet dan met die kleine handjes zo hard werken voor de kost. Want een geisha krijgt haar salaris niet cadeau en zij heeft daarbij een peperdure garderobe te onderhouden voor haar veeleisend beroep. Geisha het woord heeft zo'n heerlijk geheimzinnige, romantische klank. Het roept een wezentje op a la Madame Butterfly, een buigend en met haar waaier manipulerend poppetje, een en al glimlach en gedienstigheid. Deze sprookjesachtige image klopt maar zeer ten dele met de werkelijkheid als gewoonlijk. Een geisha is een veelzijdig begaafde, hard werkende jonge vrouw, die jaren van straffe training achter de rug heeft. Haar leertijd bracht zij door in een streng internaat, dat meer doet denken aan een klooster dan aan een opleidingsinstituut voor vrouwelijke entertainers. Het resultaat mag er zijn: een mooie, elegante, tactvolle en discrete jongedame, sierlijk in al haar bewegingen en zo veelzijdig begaafd dat zij een verwend gezelschap urenlang kan bezig houden. Maar natuurlijk zij is tenslotte een Japanse, die over de gehele wereld de reputatie geniet van nagenoeg volmaakte vrouw en echtgenote. Geen wonder: haar gehele opvoeding is erop gericht de man te dienen. „Van jongsaf leert zij zich rustig en bevallig bewegen, zacht spreken, bescheiden zijn en vooral nooit een emotie te laten blijven, noch bij vreugde, noch bij verdriet. Het is die rustige eeuwige glimlach die het gezicht van de Japanse vrouw kenmerkt". Een fraai resultaat, dat moet gezegd, en men zou er iets van willen overnemen in onze westerse opvoeding als al die moeite maar een belangrijk doel diende. Maar, de ongetwijfeld vele goeden met te na gesproken: wij krijgen uit de literatuur en de reisbeschrijvingen nu niet bepaald de indruk dat de Japanse man al die bescheidenheid, gedienstigheid en beheerstheid waard is. Waarom wordt er zoveel zorg en moeite en discipline gespendeerd aan een opvoeding niet ter wille van het jonge meisje zelf, maar louter als africhting tot dienstbaarheid. Een geisha die in haar speciale genre voortreffelijk musiceert, danst of zingt mag die talenten niet tot uiting brengen in het openbaar, op de planken van een theater waar iedereen ervan genieten kan. Integendeel: zij moet daarmee binnenskamers een stelletje mannen aangenaam bezighouden, een nummertje aantrekkelijke folklore ten beste geven ten gerieve van niet altijd even correcte gasten. Het is een miskenning van aangeboren en gecultiveerde talenten die het gehele beeldschone schilderijtje opeens tot een wrang kleurenplaatje msvormt. Zeker, het mooie kind heeft dit beroep zelf gekozen en zich vrijwillig aan die zware en langdurige opleiding onderworpen, met een bewonderenswaardig resultaat. Maar moet zij al deze kundigheden nu alleen maar aanwenden ten gerieve van de man die waarschijnlijk in vele opzichten haar mindere is in beschaving, begaafdheid en allure. Het geeft de lezer een even naargeestig gevoel als wanneer hij een barbecu zou zien aanrichten in een rosarium. Maar laten wij eerlijk zijn: is de opvoeding van vele jonge meisjes te onzent wel zoveel verschillend van dit Japanse ideaal: de man te dienen. Wat subtieler gecamoufleerd en met veel minder elegant resultaat, maar in wezen even onpersoonlijk en onderdanig: Lieve kind, dat je zo gauw mogelijk mevrouw wordt, en speel dan verder je hele leven de rol van gedienstige, opofferende nummer twee in ruil voor kost en inwoning. Met als resultaat onpersoonlijke, beperkte vrouwen die nooit aan iets anders toekomen dan voldoen aan de verlangens van man en kinderen. Dan zie ik toch nog liever de elegante geisha. Bij een inspectie vroeg de Turkse president Cavdet Sunay aan jonge re- serve-officieren of iemand van hen ge scheiden was. Een van het stapte uit het gelid. „Waarom mijn zoon?". De officier aarzelde en gooide er toen uit: „Omdat mijn vrouw een buitenlandse is, meneer de president". „O zo. Ga je opniéuw met haar trouwen als je diensttijd om is?" „Ja meneer de pre sident". „Goed. goed", zei Sunay en liep verder. De jonge officier was een van de vele afgestudeerden van een universi teit, die buitenlandse vrouwen hebben. Als zij in dienst moeten, staan ze voor de keus te scheiden of gewoon soldaat te blijven. De meesten kiezen de echt scheiding. Ofschoon deze een bespotte lijke formaliteit is betekent zij voor sommigen permanent verbreken van de huwelijksband. Het probleem zit in de wet van 1927 inzake de dienst van reserve officieren en soldaten die bepaalt dat iemand die getrouwd is met een buitenlandse geen officier in het Turkse leger kan zijn. Gewone soldaten moeten twee jaar lang een Spartaans leven leiden op 30 Turkse ponden (3,3 Amerikaanse dol lars) per maand. Officieren kunnen na de eerste oefening, die zes maanden duurt, met hun gezinnen wonen waar ze willen en ontvangen het equivalent van het salaris van een burgerlijk amb tenaar. Even belangrjk is misschien de kwes tie van de stand. Afgestudeerden van een Turkse universiteit schrikken terug voor de vernederende dienst als gewoon soldaat en daarom scheiden de meeste Turkse mannen van hun buitenlandse vrouwen voor ze in dienst gaan. Als motief wordt opgegeven „geestelijke wreedheid", aangezien het Turkse bur gerlijk wetboek de hachelijkheid van hun bijzondere positie niet als schei- dingsgrond erkent. Vaak wijst een vriendelijke rechter die heel goed weet waar de schoen wringt de eis tot echt scheiding toe in een enkele zitting. Het is gebruikelijk dat zij opnieuw met dezelfde vrouw trouwen zodra hun diensttijd erop zit maar voor sommigen is het een kans om er nog eens over te denken een kans die me meeste ge trouwde mannen niet krijgen. De schei ding oefent een zware psychologische druk uit op menig jong huwelijk. Een typisch geval was dat van een Turkse echtgenoot, die na zijn ontslag uit de dienst terugkeerde naar zijn Duitse vrouw met wie hij vijf jaar ge trouwd was geweest en bij wie hij twee zonen had. Hij trok bij haar in maar kon maar niet besluiten opnieuw te trouwen. Het geduld van de vrouw raakte uitgeput en zij vertrok met de kinderen naar Duitsland. Het paar is nu voor goed gescheiden. Er zijn tientallen van dergelijke gevallen bekend. Een variatie was het geval van een Turk die voor hij in dienst trad scheid de van zijn Amerikaanse vrouw maar haar omdat hij haar niet ais onge trouwd meisje wilde achterlaten in een maatschappij waar buitenlandse vrou wen overdreven belangstelling van de mannen genieten, om haar te bescher men liet trouwen met zijn broer, naar hij dacht alleen in naam. Maar de broer en de vrouw werden verliefd op elkaar en maakten het schijnhuwelijk tot wer kelijkheid en toen de eigenlijke echtge noot naar huis kwam lieten ze hem in de kou staan. Zelfs indien de buitenlandse vrouw de Turkse nationaliteit krijgt kan de man niet dienen als officier, terwijl de vrouw ironischerwijze wel parlements lid of zelfs minister van landsverdedi ging zou kunnen worden. Een zeker echtpaar vond echter een uitweg uit het gevaar van het schijnhu welijk maar raakte tegelijkertijd in nieuwe moeilijkheden verzeild. Een Turkse majoor werd verliefd op een Amerikaanse vrouw. Als hij met haar zou trouwen zou hij geen officier kun nen blijven. Hij kwam er achter dat hij officier kon blijven als zij eerst trouwde met een ander, daardoor Turks staatsburge res werd en vervolgens van die eerste man scheidde en met hem trouwde. Ook DEN HAAG De Nederlandse con- sumptiemelkindustrie kampt op het ogenblik met ernstige distributieproble men door een tekort aan glazen melk flessen. Het tekort is ontstaan door de vergrote consumptie van met name karnemelk, yoghurt en melk als gevolg van het warme weer. De glas-verpakkingsindustrie werkt op volle toeren, maar kan aan de ver grote vraag naar melkflessen mede als gevolg van de grote vraag uit de fris drank- en biersector, niet direct vol doen. hij koos zijn broer voor deze manipula tie maar ging zelf met de Amerikaanse samenwonen. Zij werd evenwel zwan ger terwijl zij formeel getrouwd was met de broer. Alles verliep verder volgens plan en zij trouwde tenslotte met de majoor. Maar het kind stond officieel te boek als kind van de broer en proberen deze stand van zaken te veranderen zou be tekenen het kind onwettig te verklaren. „De ene juridische paskwil leidde tot de andere" zei een vriend van de Ame rikaanse dame toen hij dit verhaal ver telde. Cijfers zijn moeilijk te krijgen maar duizenden Turken zijn door de gevolgen van die wet getroffen. Thans is bij het parlement een ontwerp tot wijziging er van ingediend in dier voege, dat indien de buitenlandse vrouw de Turkse natio naliteit verkrijgt de man als officier mag dienen. Aanneming wordt zeker geacht. De opvatting dat een badend mens alleen maar schoon kan worden en daartoe slechts de hulp van een stuk al of niet welriekende zeep behoeft, is ouderwets. Men kan niet alleen baden bij wijze van plicht, maar ook als ge not- en geneesmiddel. Een bad kan zo wel stimulerend als genezend werken. Tegen verkoudheid, reumatische aan doeningen, storingen van de bloedsom loop, ontstekingen en krampen bestaan allerlei kruiden en kruiderijen, die aan het badwater toegevoegd kunnen wor den en een geneeskrachtige werking hebben. Tegen verkoudheid helpt b.v. een bad met thijm, dennenaalden en eu calyptus. De valeriaanwortel werkt ze- nuwstillend .terwijl een bad van linde bloesem voor een goede slaap kan zor- gen. Een bad in kamille verdrijft kram pen en verzacht ontstekingen. Een bad in rozemarijn is bevorderlijk voor een krachtige hartslag en een goede bloed somloop. Strobloemen vormen toege voegd aan het badwater, een geweldig middel tegen een slappe huid, terwijl zij bij reumatische aandoeningen pijn stillend werken. Pepermuntkruiden hebben een even versterkende uitwerking op de huid, terwijl de sterke lucht daarvan boven dien nog stimulerend op het zenuwge stel werkt. Grieken en Romeinen ken den de heilzame invloed van kruiden- baden al. Men moet overigens wel be denken dat een aantal van deze krui- denbaden zich voor gebruik in de avond, en andere voor een bad in de morgen lenen. Zo zijn kalmoes en rozemarijn typi sche pepmiddelen voor het oohtendbad.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1970 | | pagina 7