Heerlijk
ravotten
in de
bossen
He'é.... kan 't met harder?
Perópild talent
Echtscheiding op z'n Turks
Wanneer vader en moeder samen op vakantie willen:
Schoonheidsbehandeling is
zeker geen luxe
Duurzame
kus
Pil tegen
domheid
Koud
zon
beha
De wet wil
het
zo
Baden
gezond
Tekort aan
melkflessen
Meer doden in het
verkeer
Stand
Variatie
T KOEPELTJE TE LUNTEREN
IS ER VOOR DE KINDEREN
OTEEDS meer ouders gaan tenminste
één keer per jaar zonder kinde
ren op vakantie. Soms, om nog eens
wittebroodsweekachtig te kunnen doen.
Soms, omdat de man hard heeft ge
werkt en rust nodig heeft. Soms ook,
omdat het voor de kinderen zelf leuker
is thuis te blijven dan te moeten mee-
racen naar Spanje.
Het is, zeg maar een teken des tijds,
dat zonder kinderen op vakantie gaan.
Nu hoeft niemand direct te besluiten
ook de kinderen thuis te laten, alstu
blieft niet.
Neemt u de kinderen méé, dan hoeft
u zich niet „schuldig" te voelen, de hele
club blijft bijeen en u hoeft zich ook
geen zorgen te maken of het bij oma
of in het kinderkamp allemaal wel
goed gaat. Aan de andere kant zult u
doorgaans wel een vakantieplek moeten
kiezen die in de eerste plaats voor de
kinderen leuk is en u hebt tevens min
der tijd voor uzelf en uw man dan u
misschien voor een vakantie lief is.
Maar hoe dan ook het verschijnsel
van één maal per jaar zonder kinderen
op vakantie is er, het wordt zelfs alge
mener.
Daardoor kwam er onlangs weer een
kinderpension bij, in Lunteren op de
Veluwe. Het heet „Het Koepeltje" en
voor twaalf en een halve gulden per
dag kunt u er een kind verzekeren van
voeding .verzorging én een reuze span
nende vakantie.
Eigenaars van „Het Koepeltje" zijn
de heer J. Rijnders en zijn zoon de heer
H. Rijnders en met hun beider vrouwen
hebben zij de zaak opgezet.
Welke kinderen van acht tot veer
tien jaar komen er straks bij hen lo
geren, als de schoolvakanties beginnen?
Kinderen van inderdaad een tikje
overwerkte vaders. Maar ook kinderen
van bijvoorbeeld ouders die een winkel
hebben in een grote stad; ouders die
zelf niet weg kunnen, maar hun kind
toch gezonde lucht willen geven.
De heer H. Rijnders, de zoon, die psy
chologie studeert: „zie u ons alstu
blieft niet als een huis waar je je kind
zo'n beetje kimt stallen. Wij proberen
de kinderen een echte, eigen vakantie
te geven, wanneer de ouders naar het
buitenland gaan of zelfs helemaal niet
weg gaan.
We gaan met de kinderen tenten bou
wen .voetballen en spoorzoeken in de
bossen. Er kan van alles, want we heb
ben om ons huis een volle hectare eigen
bos, waar volop geravot mag worden."
Hij zegt ook: „Dat kan voor een kind
zelfs veel leuker zijn dan wanneer het
op Majorca steeds maar keurig op een
terrasje moet zitten. Maar we vragen
de ouders wel steeds: Komt u eerst hier
in Lunteren kijken en dan moet u er
zeker van zijn, dat uw kind het hier ge
weldig vindt, anders wordt het mis
schien paniek."
De groepen in „Het Koepeltje" wor
den bewust klein gehouden zo'n
twintig kinderen bij elkaar. Dat kunnen
voorlopig alleen nog maar jongetjes
zijn. Er zijn wel plannen voor een lo
geerhuis voor meisjes, maar dat duurt
nog even.
Tot slot: waar u de kinderen nu ook
laat logeren, in een kinderkamp, bij
kennissen of bij oma als u zonder
kinderen op vakantie gaat, u moet wel
het adres achterlaten waar u tijdens uw
vakantie bent te bereiken.
Lilian had het echt beloofd: „Van
middag gaan we afkoeling zoeken
op het water. We gaan flink hard
roeien, zodat de wind je vachtje
streelt en voor mij...? Voor mij is
het goed voor de lijn". Het vrouwtje
hield zich aan haar belofte. Ze nam
haar hondje mee, de plassen op en
ze begon te roeien. De eerste slagen
ging het nog wel. Maar daarna voel
de ze haar handen en even later
haar rug. Het begon ook warm te
worden. Erg warm zelfs. En het
vrouwtje liet zich voorover vallen.
Ze was uitgeteld. Gelukkig kwam er
hulp. Vriendin Leonieke in een an
dere boot verscheen aan de horizon.
Zij zag een hondekop en een witte
hoed boven de rubberboot uitsteken
en dacht bij zichzelf: Die hond ken
ik dan moet die hoed... En plotseling
flitste het door haar heen: Zou daar
iets niet pluis zijn?
Ze ging er op af, zo vlug ze kon
en toen hoorde ze het: Ik ben zo
moe, ik kan niet meer. „Geeft niet",
zei Leonieke. „Ik sleep je wel". En
zo ging het langzaam, heel langzaam
weer terug. Maar het was niet, wat
het hondje was beloofd. En daarom
keek hij tijdens de terugtocht ook
met ogen, die schenen te zeggen:
„Hééé... kan het niet wat harder?"
De schoonheidsspecialisten willen af
van het etiket „luxe", waardoor vele
vrouwen ervan worden weerhouden om
voor hun huidverzorging een bezoek te
brengen aan de schoonheidssalon of
een zelfstandige specialiste op dit ge
bied. De huidverzorging is even noodza
kelijk als bijvoorbeeld tandverzorging.
Dit meent mevrouw Ria de Korte, voor
zitster van de Nederlandse organisatie
Anbos, waarbij 1600 zelfstandige spe
cialisten zijn aangesloten.
De door de overheid vastgestelde
prijs van ƒ15,- per behandeling is te
laag, zodat de meeste specialisten voor
hun verdiensten afhankelijk zijn van
de verkoop van cosmetica die meestal
erg prijzig zijn. Daardoor worden de
cliënten, die een goede huidverzorging
nog zien als luxe, afgeschrikt. Maar
mevrouw De Korte vindt 15,- voor een
behandeling, die meer dan een uur
duurt niet veel.
„Voor de loodgieter wordt meestal
meer betaald". En de voorgeschreven
cosmetica behoeven niet duur te zijn,
want de kwaliteit is veelal niet afhan
kelijk van de prijs.
Deze uiteenzetting gaf de Anbos-
voorzitster vlak voor het internationale
congres van schoonheidsspecialisten,
aangesloten bij het Comité Internatio
nal d'Esthetique et de Cosmetologie (Ci-
desco), in het RAl-congrescentrum in
Amsterdam.
Mevrouw De Korte wees in dit ver
band nog op de groeiende vraag van
schoonheidsspecialisten in ziekenhuizen
psychiatrische inrichtingen en zelfs ge
vangenissen. Er zijn volgens haar in
Nederland reeds 26 ziekenhuizen, die
een specialiste op dit gebied in dienst
hebben. Hiermede wilde zij bewijzen,
dat schoonheidsspecialisten niet onmid
dellijk geassocieerd hoeft te worden
met luxe. En daarom zou een naamsver
andering bijv. huidverzorging
geen overbodige luxe zijn. Maar of het
er ooit van komt is de vraag, want de
wet is minder gemakkelijk te verande
ren dan een naam.
A De beide echtparen Rijnders, die
hun huis in Lunteren met een ha
bos eromheen hebben opengesteld
voor kinderen van ouders, die eens
alleen op vakantie willen gaan.
Met een .spaarbrander" van 95 minu
ten en 40 seconden heeft een jong En
gels studentenpaar in Londen een
nieuw record Marathon-zoenen, geves
tigd. Alle overige deelnemers aan deze
wedstrijd waren reeds lang wegens
ademnood gedwongen op te geven.
Op de vraag hoe zij deze ongewone
prestatie hadden kunnen volbrengen,
antwoordden de overwinnaars, de 19-
jarige Jenny WinmiH en de 20-jarige
David Atkinson, „gewoon omdat we
goede vrienden zijn!"
De regels waaraan men zich in deze
wedstrijd moest houden waren bijzon
der streng. Er moest staande worden
gezoend en even „loslaten" om naar
adem te happen was pertinent niet toe
gestaan. Het eerste paar dat na 3 minu
ten het strijd-toneel moest verlaten had
dit te danken aan een zeer onfortuinlij
ke, maar bovendien bijzonder pijnlijke
„kaakkramp" van de mannelijke part
ner.
De werking van onze hersenen hangt
in belangrijke mate af van de voeding
met zuurstof en bepaalde chemicaliën.
Zwitserse artsen hebben kort geleden
ontdekt hoe belangrijk fosfor in eerste
instantie is voor het goed functioneren
van de hersencellen en de daarmee sa
menhangende geestelijke activiteiten.
Reeds met een kleine hoeveelheid
fosfor konden zij de gedachtengang bij
een aantal proefpersonen beïnvloeden;
ook slaagden zij erin een sterkere con
centratie en minder gauw optredende
vermoeidheid te bewerkstelligen.
Binnenkort zullen deze „Genie-pil
len" verkrijgbaar zijn. Maar ook sui
kerklontjes kunnen zeker bij vermoeid
heid van de hersenen, wonderen doen.
De Britse dames lijden huiverend onder
het schrikbewind van een tot voor
kort volkomen onbekende belager: de
ijskoude ochtendbeha.
Op vragen van het Westwoodinstituut
naar hun meest verafschuwde erva
ringen kwamen bekende zaken als
ramen lappen, de tuin onderhouden
en het oppompen van fietsbanden uit
de bus, maar tot ieders verrassing
bleken de dames verreweg het meest
het land te hebben aan dat afschuwe
lijke, ijskoude gevoel van 's ochtends
een beha tegen het warme vel te
drukken.
De secretaresse van het Westwoodinsti
tuut, mej. Cynthia Westmorland zei
dat de afschuw van dit ogenblik al
gemeen was onder de ondervraagde
vrouwen: „De meeste vrouwen leggen
's nacht hun beha op een stoel. De
meesten van ons denken er niet aan,
hem op een warme plaats te leggen.
Een man weet niet hoe erg het is om
's ochtends iets ijskouds tegen je huid
te drukken", aldus mej. Westmorland.
WIESBADEN 3446 mensen zijn ge
dood en meer dan 103.000 werden ge
wond bij de ruim 73.000 verkeersonge
vallen die zich in het eerste kwartaal
van dit jaar hebben voorgedaan.
Vergeleken met de eerste drie maan
den van het vorig jaar betekent dit een
toename van 24 procent. Deze stijging is
vlgens het Westduitse bureau voor de
statistiek in Wiesbaden te wijten aan
het langdurige winterweer van dit jaar.
Tussen al het min of meer fraaie drukwerk dat nijvere
neringdoenden iedere dag in onze brievenbus proppen, begtmt
nu ook de Bank met folders en periodiekjes om onze klandizie
te werven. En hoe. Het heeft bij tijden bijna iets weg van een flirt om
de aarzelende klanten met de centjes over de drempel van de statige
bankdeuren te lokken.
Toe, wees eens lief en open eens zo'n handig privé-rekeningetje bij
ons. Wij hebben ze voor ieders beurs, in allerhande prijsklassen
pardon, rente-systemen, en u krijgt er nog een handvol service
bij cadeau.
Ik lees dat aanhalig proza altijd met groot, zij het vrijblijvend,
genoegen. Maar tussen al die hupse publikaties is er één die niet direct
na lezing naar de prullemand verhuist.
Omdat er altijd iets toetenswaardigs in staat dat met bankzaken niet
zo heel veel uitstaande heeft. Een onderhoudend stukje proza, met
aantrekkelijke illustraties, over een of ander actueel onderwerp.
Het laatste exemplaar houdt zich bezig met de wereldtentoonstelling
en als dit niet door ettelijke manspersonen vertederd onder hun
bureaulamp wordt gelegd moet ik mij al heel sterk vergissen.
Want op het omslag prijkt een aanminnige Japanse in vol ornaat, die
sierlijk bezig is iets heerlijks met een grappig steelpannetje in een
bronzen schaal te gieten. Tenminste, daar lijkt het op: zij kan ook best
op zijn Japans aan het theezetten zijn. Maar in elk geval is zij een
serene schoonheid, met een porceleinen gezichtje, onder een zo kunstig
weelderig kapsel dat het uren aan opbouw gekost moet hebben.
Een beeldje om alleen maar naar te kijken en dat moet dan met die
kleine handjes zo hard werken voor de kost. Want een geisha krijgt
haar salaris niet cadeau en zij heeft daarbij een peperdure
garderobe te onderhouden voor haar veeleisend beroep.
Geisha het woord heeft zo'n heerlijk geheimzinnige, romantische
klank. Het roept een wezentje op a la Madame Butterfly, een
buigend en met haar waaier manipulerend poppetje, een en al glimlach
en gedienstigheid.
Deze sprookjesachtige image klopt maar zeer ten dele met de
werkelijkheid als gewoonlijk. Een geisha is een veelzijdig begaafde,
hard werkende jonge vrouw, die jaren van straffe training achter
de rug heeft. Haar leertijd bracht zij door in een streng internaat, dat
meer doet denken aan een klooster dan aan een opleidingsinstituut
voor vrouwelijke entertainers. Het resultaat mag er zijn: een mooie,
elegante, tactvolle en discrete jongedame, sierlijk in al haar bewegingen
en zo veelzijdig begaafd dat zij een verwend gezelschap urenlang
kan bezig houden.
Maar natuurlijk zij is tenslotte een Japanse, die over de gehele
wereld de reputatie geniet van nagenoeg volmaakte vrouw en
echtgenote. Geen wonder: haar gehele opvoeding is erop gericht de
man te dienen. „Van jongsaf leert zij zich rustig en bevallig bewegen,
zacht spreken, bescheiden zijn en vooral nooit een emotie te laten
blijven, noch bij vreugde, noch bij verdriet. Het is die rustige eeuwige
glimlach die het gezicht van de Japanse vrouw kenmerkt".
Een fraai resultaat, dat moet gezegd, en men zou er iets van willen
overnemen in onze westerse opvoeding als al die moeite maar
een belangrijk doel diende. Maar, de ongetwijfeld vele goeden met
te na gesproken: wij krijgen uit de literatuur en de reisbeschrijvingen
nu niet bepaald de indruk dat de Japanse man al die bescheidenheid,
gedienstigheid en beheerstheid waard is. Waarom wordt er zoveel
zorg en moeite en discipline gespendeerd aan een opvoeding niet ter
wille van het jonge meisje zelf, maar louter als africhting tot
dienstbaarheid.
Een geisha die in haar speciale genre voortreffelijk musiceert, danst
of zingt mag die talenten niet tot uiting brengen in het openbaar,
op de planken van een theater waar iedereen ervan genieten kan.
Integendeel: zij moet daarmee binnenskamers een stelletje mannen
aangenaam bezighouden, een nummertje aantrekkelijke folklore ten
beste geven ten gerieve van niet altijd even correcte gasten.
Het is een miskenning van aangeboren en gecultiveerde talenten
die het gehele beeldschone schilderijtje opeens tot een wrang
kleurenplaatje msvormt. Zeker, het mooie kind heeft dit beroep
zelf gekozen en zich vrijwillig aan die zware en langdurige opleiding
onderworpen, met een bewonderenswaardig resultaat.
Maar moet zij al deze kundigheden nu alleen maar aanwenden ten
gerieve van de man die waarschijnlijk in vele opzichten haar
mindere is in beschaving, begaafdheid en allure.
Het geeft de lezer een even naargeestig gevoel als wanneer hij een
barbecu zou zien aanrichten in een rosarium. Maar laten wij eerlijk
zijn: is de opvoeding van vele jonge meisjes te onzent wel zoveel
verschillend van dit Japanse ideaal: de man te dienen. Wat subtieler
gecamoufleerd en met veel minder elegant resultaat, maar in
wezen even onpersoonlijk en onderdanig: Lieve kind, dat je zo
gauw mogelijk mevrouw wordt, en speel dan verder je hele leven de
rol van gedienstige, opofferende nummer twee in ruil voor kost en
inwoning. Met als resultaat onpersoonlijke, beperkte vrouwen die
nooit aan iets anders toekomen dan voldoen aan de verlangens
van man en kinderen. Dan zie ik toch nog liever de elegante geisha.
Bij een inspectie vroeg de Turkse
president Cavdet Sunay aan jonge re-
serve-officieren of iemand van hen ge
scheiden was. Een van het stapte uit
het gelid. „Waarom mijn zoon?". De
officier aarzelde en gooide er toen uit:
„Omdat mijn vrouw een buitenlandse
is, meneer de president". „O zo. Ga
je opniéuw met haar trouwen als je
diensttijd om is?" „Ja meneer de pre
sident". „Goed. goed", zei Sunay en
liep verder.
De jonge officier was een van de
vele afgestudeerden van een universi
teit, die buitenlandse vrouwen hebben.
Als zij in dienst moeten, staan ze voor
de keus te scheiden of gewoon soldaat
te blijven. De meesten kiezen de echt
scheiding. Ofschoon deze een bespotte
lijke formaliteit is betekent zij voor
sommigen permanent verbreken van de
huwelijksband.
Het probleem zit in de wet van 1927
inzake de dienst van reserve officieren
en soldaten die bepaalt dat iemand die
getrouwd is met een buitenlandse geen
officier in het Turkse leger kan zijn.
Gewone soldaten moeten twee jaar
lang een Spartaans leven leiden op 30
Turkse ponden (3,3 Amerikaanse dol
lars) per maand. Officieren kunnen
na de eerste oefening, die zes maanden
duurt, met hun gezinnen wonen waar
ze willen en ontvangen het equivalent
van het salaris van een burgerlijk amb
tenaar.
Even belangrjk is misschien de kwes
tie van de stand. Afgestudeerden van
een Turkse universiteit schrikken terug
voor de vernederende dienst als gewoon
soldaat en daarom scheiden de meeste
Turkse mannen van hun buitenlandse
vrouwen voor ze in dienst gaan. Als
motief wordt opgegeven „geestelijke
wreedheid", aangezien het Turkse bur
gerlijk wetboek de hachelijkheid van
hun bijzondere positie niet als schei-
dingsgrond erkent. Vaak wijst een
vriendelijke rechter die heel goed weet
waar de schoen wringt de eis tot echt
scheiding toe in een enkele zitting.
Het is gebruikelijk dat zij opnieuw
met dezelfde vrouw trouwen zodra hun
diensttijd erop zit maar voor sommigen
is het een kans om er nog eens over te
denken een kans die me meeste ge
trouwde mannen niet krijgen. De schei
ding oefent een zware psychologische
druk uit op menig jong huwelijk.
Een typisch geval was dat van een
Turkse echtgenoot, die na zijn ontslag
uit de dienst terugkeerde naar zijn
Duitse vrouw met wie hij vijf jaar ge
trouwd was geweest en bij wie hij twee
zonen had. Hij trok bij haar in maar
kon maar niet besluiten opnieuw te
trouwen. Het geduld van de vrouw
raakte uitgeput en zij vertrok met de
kinderen naar Duitsland. Het paar is nu
voor goed gescheiden. Er zijn tientallen
van dergelijke gevallen bekend.
Een variatie was het geval van een
Turk die voor hij in dienst trad scheid
de van zijn Amerikaanse vrouw maar
haar omdat hij haar niet ais onge
trouwd meisje wilde achterlaten in een
maatschappij waar buitenlandse vrou
wen overdreven belangstelling van de
mannen genieten, om haar te bescher
men liet trouwen met zijn broer, naar
hij dacht alleen in naam. Maar de broer
en de vrouw werden verliefd op elkaar
en maakten het schijnhuwelijk tot wer
kelijkheid en toen de eigenlijke echtge
noot naar huis kwam lieten ze hem in
de kou staan.
Zelfs indien de buitenlandse vrouw
de Turkse nationaliteit krijgt kan de
man niet dienen als officier, terwijl de
vrouw ironischerwijze wel parlements
lid of zelfs minister van landsverdedi
ging zou kunnen worden.
Een zeker echtpaar vond echter een
uitweg uit het gevaar van het schijnhu
welijk maar raakte tegelijkertijd in
nieuwe moeilijkheden verzeild. Een
Turkse majoor werd verliefd op een
Amerikaanse vrouw. Als hij met haar
zou trouwen zou hij geen officier kun
nen blijven.
Hij kwam er achter dat hij officier
kon blijven als zij eerst trouwde met
een ander, daardoor Turks staatsburge
res werd en vervolgens van die eerste
man scheidde en met hem trouwde. Ook
DEN HAAG De Nederlandse con-
sumptiemelkindustrie kampt op het
ogenblik met ernstige distributieproble
men door een tekort aan glazen melk
flessen. Het tekort is ontstaan door de
vergrote consumptie van met name
karnemelk, yoghurt en melk als gevolg
van het warme weer.
De glas-verpakkingsindustrie werkt
op volle toeren, maar kan aan de ver
grote vraag naar melkflessen mede als
gevolg van de grote vraag uit de fris
drank- en biersector, niet direct vol
doen.
hij koos zijn broer voor deze manipula
tie maar ging zelf met de Amerikaanse
samenwonen. Zij werd evenwel zwan
ger terwijl zij formeel getrouwd was
met de broer.
Alles verliep verder volgens plan en
zij trouwde tenslotte met de majoor.
Maar het kind stond officieel te boek
als kind van de broer en proberen deze
stand van zaken te veranderen zou be
tekenen het kind onwettig te verklaren.
„De ene juridische paskwil leidde tot
de andere" zei een vriend van de Ame
rikaanse dame toen hij dit verhaal ver
telde.
Cijfers zijn moeilijk te krijgen maar
duizenden Turken zijn door de gevolgen
van die wet getroffen. Thans is bij het
parlement een ontwerp tot wijziging er
van ingediend in dier voege, dat indien
de buitenlandse vrouw de Turkse natio
naliteit verkrijgt de man als officier
mag dienen. Aanneming wordt zeker
geacht.
De opvatting dat een badend mens
alleen maar schoon kan worden en
daartoe slechts de hulp van een stuk al
of niet welriekende zeep behoeft, is
ouderwets. Men kan niet alleen baden
bij wijze van plicht, maar ook als ge
not- en geneesmiddel. Een bad kan zo
wel stimulerend als genezend werken.
Tegen verkoudheid, reumatische aan
doeningen, storingen van de bloedsom
loop, ontstekingen en krampen bestaan
allerlei kruiden en kruiderijen, die aan
het badwater toegevoegd kunnen wor
den en een geneeskrachtige werking
hebben. Tegen verkoudheid helpt b.v.
een bad met thijm, dennenaalden en eu
calyptus. De valeriaanwortel werkt ze-
nuwstillend .terwijl een bad van linde
bloesem voor een goede slaap kan zor-
gen.
Een bad in kamille verdrijft kram
pen en verzacht ontstekingen. Een bad
in rozemarijn is bevorderlijk voor een
krachtige hartslag en een goede bloed
somloop. Strobloemen vormen toege
voegd aan het badwater, een geweldig
middel tegen een slappe huid, terwijl
zij bij reumatische aandoeningen pijn
stillend werken.
Pepermuntkruiden hebben een even
versterkende uitwerking op de huid,
terwijl de sterke lucht daarvan boven
dien nog stimulerend op het zenuwge
stel werkt. Grieken en Romeinen ken
den de heilzame invloed van kruiden-
baden al. Men moet overigens wel be
denken dat een aantal van deze krui-
denbaden zich voor gebruik in de
avond, en andere voor een bad in de
morgen lenen.
Zo zijn kalmoes en rozemarijn typi
sche pepmiddelen voor het oohtendbad.