Terugblik op
Hervormde Synode
WAT KAN IK DOEN?
„STAANOF GAAN?"
Remonstranten zien mogelijkheden
voor een dubbel kerklidmaatschap
Zendingsgeld
per accept
girokaart
Behouden
AKV-BESPREKING WERKTE
NIET BIJSTER INSPIREREND
Twee procent
Efficiency
Israël
THEMA VAN CHRISTIAN SCIENCE
JAAR VERGADERING IN BOSTON:
Wereldomvattend
BEVORDERING VAN EENHEID - BEWIJS VAN TOLERANTIE
FINANCIEN
ACHTER
GESLOTEN
DEUREN
GEVOLGEN VAN 'N
NI PO-ONDERZOEK
TER OVERDENKING
|~Ys. F. N. M. Nijssen. voorzitter van de begeleidings-
commissie van de Algemene Kerkvergadering van
de Nederlandse Hervormde Kerk zat woensdagmiddag
na de eerste ronde van de voorlopige bespreking in de
hervormde Synode van de resultaten van de AKV hee!
teleurgesteld te kijken en hij had er alle reden toe: op
eigen initiatief was hij naar Hydepark gekomen (wat niet
zoveel moeite kost, Hydepark ligt tien minuten lopen van
het eveneens in Driebergen gevestigde instituut Kerk en
Wereld, waar ds. Nijssen werkzaam is) zonder
door de synode daartoe uitgenodigd te zijn wat niet
alleen correct maar ook heel nuttig geweest zou zijn
en van de „publieke tribune" af. had hij in die eerste
ronde nauwelijks iets essentieels gehoord. Wat nu? Was
dit de reactie van de svnode op het gebeuren van de
AKV?
Gelukkig werd het in de tweede ronde anders: de be
slist niet als erg progressief bekend staande ouderling T.
Teitsma uit Haarlem kwam enigszins gegeneerd door
het uitblijven van reacties van zijn mede-synodeleden -
zeggen dat hij met grote belangstelling van de gebeurte
nissen op de AKV kennis genomen had en hij verzocht
zijn collegae de mensen van de AKV een hart onder de
riem te steken.
En dat gebeurde: ds. mr. C. B. Posthumus Meyjes uit
Amsterdam, die zelf de AKV had bijgewoond, vond de
kerkvergadering een „belevenis" en zijn Utrechtse colle
ga ds. Ph. Warners noemde de AKV „erg positief". „Er
waren ongeveer twintig synodeleden op de AKV en de
laatste dag hebben we als groep enkele malen voor de
AKV gebeden", zei hij.
Dr. W. Nijenhuis uit Loosduinen, die sinds enkele maan
den oecumenica aan de Universiteit van Amsterdam do
ceert kwalificeerde de AKV als „een geweldig experi
ment". „We doen er goed aan onze grote blijdschap over
dit gebeuren uit te spreken". Hij had ook kritiek op de
AKV: opvallend laat was het „verticale element" erin
gekomen en anderzijds werd over zaken als Cambodja
gezwegen. Was de AKV wel representatief zoals ze nu
samengesteld was? „Och", zei dr. Nijenhuis fijntjes, „is
de synode eigenlijk wel representatief
De Amsterdamse lector deed een dringend beroep op
de gereformeerde bonders om zich niet afzijdig te hou
den, vooral nu tijdens 't tweede deel van de AKV-slotzit
ting (begin januari 1971 in Driebergen) fundamentele
vragen aan de orde zullen komen als geloofscrisis, belij
den en de grenzen der gemeente.
Ook ds. Posthumus Meyjes richtte zich speciaal tot de
gereformeerde bonders: „Juist als u bezwaren hebt moet
u niet wegblijven, we hebben u hard nodig". Erg vee!
hoop dat aan dit appel van de synodeleden gehoor wordt
gegeven hoeft men niet te koesteren. Het synodelid ds.
K. Exalto was een beetje boos omdat ds. J. A. G. van
Zanten, de synodepraeses. met Pinksteren (slechts gerug-
gesleund door enkele andere synodeleden) toeslemming
voor een tweede AKV gegeven had. een beschuldiging
die ten'onrechte geuit werd omdat in januari het tweede
deel van dezelfde slotzitting gehouden wordt als gevolg
van het niet kunnen afmaken van de lange agenda tijdens
de Pinksterzitting. Zonder er (helaas) nader op in te gaan
betoogde ds. Exalto dat zijn bezwaren door wat er met
Pinksteren is gebeurd eerder toe- dan afgenomen zijn.
Samen met de confessionele Wateringse predikant ds.
K. A. Abelsma. stemde ds. Exalto tegen voortzetting in
januari.
Op verzoek en voor rekening van
de Doopsgezinde. Gereformeerde en
Rcmonsttrantse zendingsorganen. w
blijkens het jaarverslag over 19f>9
van de Raad voor de Zending door
het Nederlandse Instituut voor de
Publieke Opinie en het marktonder
zoek (Nipa) een onderzoek ingesteld
naar de kennis en de houding van de
leden dezer kerken ten opzichte van
de zending en het werelddiaconaal..
Alle ondervraagden behoorden tot de
protestantse kerk (76 procent was
hervormd). Van hen gaf 35 procent
(de hervormden 28 procent) op be
langstellend lid te zijn en vaak naar
de kerk te gaan, 29 procent (de her
vormden 31 procent) bleek belang
stellend maar zelden of nooit naar de
kerk te gaan. terwijl 27 procent (de
hervormden 34 procent) niet of wei
nig belangstellend was en zelden of
nooit naar de kerk bleek te gaan.
Van alle ondervraagden associeerde
45 procent de zending met geloofs
verkondiging, kerkelijke opbouw en
het uitzenden van geestelijken. Veel
voorkómende associaties waren ook.
bepaalde vormen van ontwikkelings
hulp (27 procent), verre landen, ont
wikkelingsgebieden, buitenland (24)
procent. De overgrote meerderheid
van alle ondervraagden bleek, een
vrij concreet inzicht te hebben in het
takenpakket van de zending, 94 pro
cent kwalificeerde het werk van de
zending als „modern", in de zin van
duidelijk anders dan in het verleden.
Dat de zending ook in de huidige tijd
belangrijk is, werd door 89 procent
van alle ondervraagden beaamd (Het
percentage uit de groep kerkgangers
was 98 procent).
Deze cijfers zullen met de nodige
voorzichtigheid gehanteerd moeten
worden, zo concludeerde de hervormde
zending. Er zijn namelijk aanwijzin
gen dat de dudelijk herkenbare
hoofdtendens, namelijk het positief
beeld dat men van de zending heeft,
de Raad voor de Zending niet mag
verleiden tot al te groot optimisme.
Die aanwijzingen vindt men in de
kennelijk afnemende betrokkenheid
bij de (steeds groter wordende groep)
niet kerkgangers, met betrekking tot
(met name bij de jongere zending
en ontwikkelingshulp, enzovoort.
Binnen de zending werden deze vra
gen uitvoerig besproken. Daarbij
werd vooral aandacht gevraagd voor
de wijze waarop de groep niet-kerk-
gangers over de zending geïnfor
meerd kon worden en voor de duide
lijke onderscheiding van zending, we
relddiaconaal en ontwikkelingssa
menwerking. Mede met het oog op
het toenemend aantal hervormden die
weinig naar de kerk gaat, heeft de
zending besloten een actie voor vaste
financiële bijdragen door middel van
acceptgirokaarten te beginnen. In sa
menwerking met de Stichting mecha
nische administratie en registratie
van de hervormde kerk wordt met dit
systeem dit jaar begonnen. De zen
ding hoopt velen te stimuleren om
meer te geven en op deze moderne
manier via de giro gelden te krijgen
van hen die wel sympathiseren met
het werk van de zending maar hun
bijdragen niet meer via de kerkelijke
collecten geven.
Ds. Nijssen constateerde dat de
belangstelling voor de AKV in een
nogal sceptisch deel van de „rech
terflank" van de kerk hij bedoel -
vereniging flink toegenomen is.
Vooral AKV-deelnemer dr. B. W.
Steenbeek. predikant in Nunspeet
heeft op de direct na de AKV ge
houden jaarvergadering van de con
fessionele vereniging laten weten
dat de interesse uit deze kring voor
de AKV omhoog moet en op die ver
gadering is door velen opgemerkt
dat dr. Steenbeek gelijk had. Ds.
Nijssen zag goede mogelijkheden
voor een versterking van het con
fessionele element op de AKV
(tweede deel) van januari. „We gaan
ons best doen om deze inhaalmanoeu
vre op allerlei wijzen mogelijk te
maken; dat kan bijv. via de AKV-
werkkrant die begin september ver
schijnt."
tprg diep ging de synode niet in op
de ontwikkeling bij de AKV.
„Het was maar een voorlopige be
spreking," concludeerde ds. Van
Zanten. Deze discussie was overigens
minder frustrerend dan die van
woensdagmorgen toen de synode uit
voerig over de extra bijdrage voor
ontwikkelingssamenwerking (2 pro
cent) discussieerde. We gaan hier
niet uitvoerig op deze discussie in,
temeer omdat alle synodeleden het
over de kern van de zaak eens wa
ren: op de begrotingen van landelij
ke en plaatselijke hervormde colle
ges voor 1971 komt 2 procent voor
ontwikkelingssamenwerking in de
geest van de aanbeveling die de As-
semblée van. de Wereldraad van
Kerken in de zomer van 1968 in
Uppsala aan de aangesloten kerken
deed.
De narigheid is geweest dat ver
schillende instanties binnen de her
vormde kerk zich naast elkaar met
deze zaak hebben beziggehouden en
niet tot overeenstemming gekomen
zijn; mede daaraan is het te wijten
dat een goed plan voor geld wer
ving en -besteding nog altijd niet
voorhanden is. Door het persoonlijke
gezag van praeses ds. Van Zanten en
secretaris-generaal ds. F. H. Lands
man is er nu sprake van flinke druk
op de rapporterende commissies om
uiterlijk in september met een goed
en afgerond plan te komen.
Liet is duidelijk dat aan de orga
nisatie van het apparaat van de
Nederlandse Hervormde Kerk het
nodige ontbreekt; wie regelmatig
synodevergaderingen bezoekt weet
dat er wat dit betreft nog wel een
en ander verbeterd kan worden en
daarom is het geen wonder dat nu
voorgesteld wordt het apparaat van
de synode te gaan stroomlijnen door
o.m. een „directeur" aan de Haagse
Carnegielaan 9 te benoemen die ma-
nagement-ervaring moet hebben en
deel zal uitmaken van het synode-
moderamen.
Van een in gebreke blijven van de
huidige functionarissen van de sy
node is bepaald geen sprake; aan de
Carnegielaan wordt keihard ge
werkt. Maar het apparaat van een
kerk van drie a vier miljoen leden
heeft anno 1970 dringend behoefte
aan een man met management-erva
ring en het ziet er naar uit dat dez(
er spoedig komt.
Daar komt bij dat de hervormdi
kerk dringend aan efficiency-ver-
groting en bezuiniging toe is want
men dreigt met te grote tekorten tf
gaan werken. Rond de financiën var
de hervormde kerk hangt al vele ja
ren een dikke sluier; zelfs degenr
die oppervlakkig iets te weten wi.
komen van de financiële positie heef
er al genoeg moeite mee om de ge
gevens te krijgen. Daarom was het
vreemd dat de financiën woensdag
geheel achter gesloten deuren be
handeld werden terwijl 's morgens
door een „slip of the tongue"(?) van
de Rotterdamse diaken mevr. Chris-
tien A. de Zeeuw een paar weken
geleden afgetreden als lid van gede
puteerde staten van Zuid-Holland
duidelijk geworden was dat het te
kort -1971 -verscheidene honderd
duizenden guldens beloopt. Terwijl
men de plaatselijke kerkvoogdijen
er (terecht) op wijst dat openheid
met de financiën noodzakelijk is om
de offerzin van de gemeenteleden te
bevorderen is de openheid in lande
lijk verband slechts mondjesmaat
voorhanden.
Mogelijk worden in november bij
de handeling van het jaarverslag
van de generale financiële raad in
de synode de boeken opengelegd.
/\ok in deze zomerzitting heeft de
synode op Hydepark hard ge
werkt. Als interessante zaken waar
op wij wellicht nog terug zullen ko
men kunnen we noemen:
aanvaarding van het gewijzigde
document over Israël dat in de af
gelopen maanden velen beroerd
heeft. De grote lijnen van de eerste
versie bleven gehandhaafd. Zoals
men weet hadden velen vooral be
zwaren tegen de vereenzelviging van
het Beloofde Land van het bijbelse
Israël met de staat Israël van van
daag.
een rapport van ds. R. Kaptein
over het uiterst moeilijke vraagstuk
van de geboorteleden (mensen die
slechts een band met de hervormde
kerk hebben omdat zij uit hervorm
de ouders geboren werden) werd
snel teruggenomen en ter nadere be
sturing aangeboden aan niet minder
dan drie commissies: een voor de
theologische, een voor de pastorale
en een voor de administratieve vra-
In Baston, in de Amerikaanse
slaat Massachusetts, klopt hel hari
van de Christian Science, de Chris
telijke Wetenschap, waarvan Mary
Raker Eddy de grondlegster was.
Want in Boston staat de Moeder
kerk, de First Church of Christ,
Scientist. waarmee alle 3300
Christian Science-dochterkerken in
de gehele wereld zich verbonden
gevoelen. En daar ook wordt een
maal per jaar de grote algemene
vergadering gehouden en spreekt de
raad van directeuren zijn jaarlijkse
boodschap uit, wegwijzer voor de
marsroute, die de Christian Science
in deze wereld wil gaan.
Zo zijn de vorige week om
streeks 10.000 Christian Scientisten
bijeen geweest, waarbij het thema
van alle activiteiten was: „Maar
wat kan IK doen?" En in het leg
gen van de nadruk op dat woordje
IK wordt duidelijk wat de Raad
van directeuren met deze vergade
ring bedoelde: een oproep om de
geest en de praktische toepassing
van het ware christendom aan te
wenden bij het oplossen van
plaatselijke en wereldvraagstuk
ken. Een paar citaten uit de bood
schap die Clayton Bion Craig.
voorzitter van de Raad van direc
teuren, voorlas:
- De toestand waarin onze wereld
zich op het ogenblik bevindt, on
geacht hoe werkelijk deze zich ook
mag voordoen, is in werkelijkheid
niets anders dan de weergave van
het menselijk denken van het
ogenblik.
- De grootste behoefte van de
mensheid is altijd de geestelijke
verlichting van het menselijk den
ken. Wij wijzen er me', nadruk op
dat er geen uitsluitend stoffelijke
oplossingen zijn voor de dringende
vraagstukken van deze tijd en wij
dringen er op aan dat ieder voor
zich naar het leiding gevende be
ginsel van de mens en het heelal
moet zoeken, om het geneesmiddel
Tijdens de jaarvergadering is de
heer Clemm W. Collins gekozen
tot president voor het jaar 1970 i'71.
Hij is Amerikaan, sinds 1940 lid van
de Christian Science en sinds 1953
werkzaam als Christian Science
practitioner in verschillende junc
ties. Hij heeft hij de marine ge
diend en heeft ook enige tijd rooi
de Christian Science bij de strijd
krachten gewerkt.
te vinden voor al onze nationale
en internationale spanningen.
Alle politiemachten ter wereld zijn
niet in staat om de wetteloosheid
en het geweld, die erop uit zijn om
onze gemeenschap en haar instel
lingen te vernietigen, een halt toe
te roepen. Er zijn geen federale,
staats- of plaatselijke wetten die
de rassenstrijd kunnen genezen.
Met al het geld en voedsel van de
wereld kan armoede niet blijvend
worden verbannen. Vervuiling zal
nimmer verdwijnen totdal de
mentale hoüding verandert diedeze
veroorzaakt. Wij weten dat wij bij
al deze omstandigheden te maken
hebben met verschillende stadia
van het menselijk denken, meer
dan met stoffelijke toestanden.
Dus: indien wij de uiterlijke toe
standen wensen te veranderen,
moeten wij met de verandering
van het menselijk denken begin
nen.
- Wij kunnen niet allemaal naar het
einde van de aarde gaan, maar wij
kunnen allen ons werk beter doen
door ons licht daar te laten schij
nen waar wij menselijk zijn: in
onze huizen, in onze zaken, in onze
sociale en gemeenschapsactivitei
ten en in onze kerken.
De Christian Science is een we
reldomvattende organisatie wie
van de aanwezigen daaraan twij
felde kon in een documentaire die
een uur in beslag nam, zien hoe de
Scientisten in Afrika, in Engeland
en Europa, in Azië, in Zuid-Ame-
rika en in de Verenigde Staten be
zig zijn een meer zinvol antwoord
te geven op de vraagstukken van
de bevolkingsgroepen waarvan zij
deel uitmaken. En dinsdag bogen
zich redacteuren en corresponded
ten van The Christian Science Mo
nitor (een van de grootste dagbla
den ter wereld, die ook overal ter
wereld gelezen wordt) over de
vraag: „Wat zijn de grootste noden
van de mensheid en wat beteke
nen deze voor u?" Daarbij terzijde
gestaan door een groep Christian
Scientisten (onder wie een hoogle
raar, een zakenman, een gemeen
teraadslid en een sociaal werker)
die, puttend uit hun ervaringen,
meezochten naar een antwoord.
Er bestaan in Nederland op dit
ogenblik 15 Christian Science ker
ken en societies (onder andere *Sin
de universiteit van Amsterdam)
waar regelmatig kerkdiensten
worden gehouden. In het; Neder
lands, meestal gevolgd door een
Engelstalige dienst. De kerken
hebben openbare leeskamers die
vrij toegankelijk zijn voor het pu
bliek en waar alle publicaties van
het Christian Science Uitgeversge
nootschap kunnen worden geleend
of gekocht. Voor belangstellenden:
In Apeldoorn wordt iedere zondag
ochtend een (Nederlandse) dienst
gehouden in het gebouw Deven-
terstraat 38. Aanvang half elf.
Het hoofdkwartier
ran de Christian
Science beslaat een
flink stuk van de
binnenstad van
Boston. De bouw
activiteiten waar
over we al eerder
verteld hebben zijn
nu in volle gang.
Links de Moeder
kerk, op de
voorgrond wordt
gewerkt aan een
nieuwe zondagschool
en de kranen
rechts op de foto
zijn nodig voor de
26 verdiepingen
van het nieuwe ad
ministratiekantoor.
gen;
een brief werd gezonden aan de
Raad van Kerken in de Verenigde
Staten waarin gevraagd wordt er bij
de Amerikaanse regering op aan te
dringen de Amerikaanse troepen uit
Cambodja ten spoedigste terug te
t rekken
in november worden beslissingen
genomen over de vorm van de twee
de „Kom over de brug-actie", daar
vóór moet bekeken worden of deze
actie nu met de Rooms-katholieke
kerk gehouden zal worden; als deze
meedoet zal de Gereformeerde Zen-
dingsbond binnen de Ned.Herv.Kerk
(de gereformeerde bonders) wellicht
niet meedoen, zodat de nervormde
kerk voor een moeilijke keuze staat.
E. J. MATHIES
Bij de hervormde Centrale voor Vormingswerk te Driebergen is een nieuw boek
je voor gesprekskringen verschenen, dat voor vele kringen bruikbaar zal zijn. Het
handelt over de vragen, waarvoor de huidige wetenschap van de toekomst ons
stelt en tracht die te stellen in het licht van het evengelisch getuigenis. Het heet:
„Staan of gaan?" In de afgelopen winter is in de gemeente Vlaardingen een aantal
kringen geweest, dat zich met deze vragen heeft bezig gehouden aan de hand van
materiaal, dat door de Vlaardingse predikanten K. Blei en A. J. Hoorn was ge
maakt naar aanleiding van het boek van ds. A. J. Jörg: „Wat gaat wis de toekomst
aan?" Dit materiaal is door de schrijvers bewerkt ten behoeve van een gespreks
boekje. Het heeft het voordeel dat het is gemaakt, nadat het als het ware een
winter in een gemeente heeft proefgedraaid, terwijl de kringleiders een goede
steun kunnen hebben aan het boek van ds. Jörg zelf.
Er worden de laatste jaren heel wal
pogingen ondernomen om de kerken
dichter bij elkaar te brengen. Velen
vinden dat de eenheid van de kerk
van Christus te weinig zichtbaar wordt.
Zij willen de scheidsmuren, die naar
hun mening die eenheid in de weg
staan, afbreken.
Dat doel is op verschillende manieren
te bereiken. Men kan samen gesprek
ken voeren en acties ondernemen. Zo
is er een Raad van Kerken. Maar dat
vindt niet iedereen voldoende. In
Noordwijk en Groningen wil men het
probleem van de verdeeldheid oplos
sen door een oecumenische gemeente
te stichten, waaraan een aantal kerken
meewerkt. Behalve van zijn eigen kerk
kan men dan ook lid zijn van deze
gemeente, die uitgaat van een stich
ting. Een andere mogelijkheid is hel
/gn. dubbele lidmaatschap. Dat bete
kent dat men zich bij meer dan één
kerk tegelijk aansluit Steeds meer
mensen, vooral jonge kerkleden, zien
daarin een middel om de gescheiden
heid te overwinnen. Zo zijn er in Zeist
enkele jongeren die tot verschillende
kerken willen toetreden. En dal komt
niet alleen daar voor.
De meeste kerken voelden daar tot
nu toe niet veel voor. Maar de Remon
strantse Broederschap heeft er geen
bezwaar tegen. De algemene vergade
ring die deze Broederschap onlangs in
Delft hield, behandelde het meerjaren
plan, dat de predikant in algemene
dienst, dr. J. van Goudoever te Hilver
sum, had ontworpen. Daarbij besloot zij
de mogelijkheden te onderzoeken van
een dubbel lidmaatschap. Dr. Van Goud
oever had in dit plan ook deze sugge
stie gedaan.
„Enkele jaren geleden is zo'n voorstel
verworpen", vertelt dr. Van Goudoever
in een gesprek dat wij kort na de alge
mene veradering met hem hadden.
„Maar nu heb ik het toch weer gedaan.
Het vormen van een stichting zou het
eigenlijke probleem omzeilen. Het zou
mogelijk zijn, aldus dr. Van Goudoever,
dat een predikant voor twee gemeenten
moet zorgen en dat één daarvan een re
monstrantse is, waarvan hij geen lid is.
Misschien wil hij dat wel worden en wel
licht zou die gemeente dat ook op prijs
stellen. Dan heeft de Broederschap er
niets op tegen dat hij lid wordt en te
vens tot zijn kerk blijft behoren. We
willen zeer voorzichtig te werk gaan en
ons door de praktijk laten leiden."
Vindt U niet dat een dergelijk dub
bel lidmaatschap het bestaan van
de eigen kerk relativeert?
„Ja, maar daarin staat we toch niet
alleen. Vrij veel kerken willen tegen
woordig het eigen bestaan relativeren.
Ik zou hier willen spreken van relate
ren. De kerken gaan zien dat ze met el
kaar in verband staan. Als je dit ont
dekt. moet je inderdaad relativeren. Ie
dere kerk moet zich afvragen welke in
breng, welke functie zij in het geheel
kan hebben. Veel kerken zijn al bezig
met zich zelf de vraag te stellen wat zij
kunnen betekenen voor het geheel en
daarmee relativeren zij hun eigen be
staan."
Beschouwt U het dubbel lidmaat
schap als een stap om tot de vor
ming van één kerk te komen?
„Daarmee moet je voorzichtig zijn.
Waarschijnlijk is die éne kerk een illu
sie. De ontwikkeling van de oecumene
leidt niet tot de conclusie dat we naar
één kerk toe gaan. Er voltrekken zich
in die ene kerk steeds weer nieuwe ont
wikkelingen. Daarbij doen zich wel
conflicten voor. Ieder heeft een eigen
visie op deze oecumene. Die visie strij
den vaak met elkaar. Vroeger loste men
een conflict op door een kerkscheuring.
Nu zullen wij een conflict binnen de
kerk moeten leren hanteren. Heel wat
groepen doen ook niet mee aan deze oe
cumene. Voor die ene kerk krijg je lang
niet lang niet alle mensen mee. Daar
mee moeten we wel rekening houden,
als we zeggen dat we tot één kerk ko
men."
Als er één verdiend had voor eeuwig
om te komen was het toch wel Rachab,
de hoer, zouden wij zeggen. Hoe had zij
haar leven verzondigd! Haar lichaam,
dat een schepping Gods was en een
tempel Gods behoorde te zijn, had zij
geruïneerd door de zonde der ontucht.
Nochtans Rachab is niet omgeko
men. Mochten velen haar verachten,
God wilde haar niet verachten noch
verwerpen. Integendeel. De Heere had
iets beters met haar voor. God heeft
haar leven veranderd en omgezet. Ra
chab is wederom geboren geworden. Zij
is tot het LEVEN ingegaan; totdat le
ven dat pit God is. Hoe? Wel, de Heili
ge Geest heeft door levensvernieuwen-
de genade haar hart aangeraakt en haar
Gods Woord doen horen. Gods woord,
dat is: de openbaring van Gods wonde
re werken.
Rachab had bij geruchte van Gods
grote daden gehoord. En zij had de
Heere uit en door Zijn werken leren
kennen. Zij kon van Zijn woorden en
werken niet los Romen. Zij moest er
naar horen! Hoe blijkt dit, wanneer de
verspieders van Jozua bij haar hun in
trek nemen en zij voor hen haar hart
uitstort. Dan is duidelijk hoe zij van de
macht der afgoden en haar eigen „ik" is
verlost door Gods Geest en Woord. Hoe
krachtig klinkt toch haar belijdenis:
..Dit weet ik: de Heere, uw God, is God
boven in de hemel en beneden op de
aarde".
Wat zullen die beide mannen ver
wonderd gestaan 'hebben. Zij waren
uitgezonden om de sterkte van Jericho
te bepalen. Zij mochten echter opmer
ken en ondervinden hoe sterk en mach
tig en genadig God, de Heere. was. Hoe
de Heere deze vrouw tot een kind Gods
gemaakt had! Hoe zij wederom geboren
was niet uit vergankelijk zaad. maar
uit onvergankelijk zaad, dat is: het le
vende en eeuwigblijvende Woord van
God.
Gelukkige ambtsdragers, die dat he
den op huis- en ziekenbezoek eveneens
mogen ervaren, dat God met Zijn
woord en werk hen al vóór geweest is!
Dit voorrecht immers genoten de ver
spieders. Welk een geloofsbemoediging
op bezoek te mogen opmerken: hier is
de Heere geweest, hier heeft de Heere
gewerkt hier heeft de Heere een mens
werderom geboren doen worden en be
giftigd met het geloof in Christus Je
zus.
Ja, Rachab was in het geloof van
Christus. Niet door haar zelf, maar
door de Geest van Christus. De Geest
had deze onmisbare gaven Gods in haar
hart gewerkt door middel van het ge
rucht aangaande de grote verlossings
daden des Heeren voor Zijn volk Israëls,
Welnu, door dat geloof is zij niet om
gekomen. Dat geloof is van dood- en
wereldoverwinnende kracht. Wie in dat
geloof is, moet nog wel sterven, maar
kan niet verloren gaan. Dat heeft de
Heere Jezus Zelf gezegd: „Wie in Mij
gelooft, heeft het eeuwige leven." En:
..Een iegelijk, die leeft en in Hem ge
looft zal niet sterven in der eeuwig
heid".
Laat ons er goed acht op geven, dat
Rachab door dat geloof niet is omgeko
men. Zij werd niet behouden door het
uitgehangen koord. Evenmin door de
verspieders en Jozua. Neen, zij is en
voor de tijd en voor de eeuwigheid be
houden door het geloof. Dat wil zeggen:
door de Drie-enige God, Vader, Zoon en
Geest. De Vader heeft haar uitverko
ren. De Zoon heeft haar gereinigd door
Zijn bloed. De Geest heeft haar het le
ven vernieuwd.
In het leven van Rachab is er maar
Eén groot: de Heere...
Wie onzer haa ooit kunnen denken
dat Kacnab nog eens een kind van God
zou worden! iviaar zie, God heelt het
onedele, het verachte der wereld uit
verkoren en hetgeen niets is, opdat alle
vlees zal roemen in Hem! Rachab, de
hoer, niet omgekomen! Gelijk een dia
mant tegen de donkere achtergrond van
een zwart laken des te schitterender
uitkomt, alzo blinkt ook Gods genade
des te neernjker uu tegen die uonkere
acniergrona van rtacnaos verzondigde
leven. Gods, genaue van vrij. uenaae
is, dat God oewogen is uit Zicnzeii; dal
Jtiij om de glorie van zajn eigen ïNaam
aan zondaren en zondaressen net eeu
wige leven schenkt, nij ziet de persuon
niet aan, maar neemt redenen uit Zich
zelf. Eik kind van God erkent uan ook:
„Er was niets in mij waarom de Heere
mij genadig kon zijn, maar in Hem
z,en was ane neioe en vermogen:
Gezers weik een troost in ueze tekst.
God wilde Rachab niet voorpijgaan. Hij
wilde Zich over haar ontfermen. Haar
grote zonde en schuld stonden Hem niet
in de weg. L>e onze zijn niet minder
groot. Als dan haar, de grootste der
zondaressen, oarmnai ugneiu geschied is
zou er dan geen genade Gods voor u
zijn?
Ja, daar is genade! Voor wie? Voor al
degenen, die van Gods welbehagen zijn.
Wie dat zijn? Zij, die leerden bidden:
„Gedenk mijner Heere, naar het welbe
hagen lot Uw volk; bezoek mij met Uw
heil, opdat ook ik aanschouw het goede
Uwer uitverkorenen en opdat ook ik
mij verblijd met de blijdschap van Uw
volk". (Ps. 106)
Daarom, lezers, de Heere Jezus is ook
voor u. Komt tot Hem gelijk gij zijt.
Zoekt Hem. Wendt u tot Hem en Hij
zal uw afkeringen genezen. Doet één
ding niet: weest de Zone Gods niet on
gehoorzaam. Want de ongehoorzamen
komen voor eeuwig om. Naar het
Woord des Heeren: „Wie in Mij gelooft,
heeft het eeuwige leven doch wie de
Zoon Gods ongehoorzaam, is Gods toorn
blijft op hem". Door het geloof is Ra
chab niet omgekomen met de ongehoor
zamen. En wij?
Ds. H. Jongerden.
Veenendaal.
