EDDY MERCKX „VERRAADDE" ZILIOLI
Harry Steevens moest in sprint
zege aan De Vlaeminck laten
Jan Janssen
werd derde
Tour in
cijfers
Nieuw systeem
voor strijd om
w.k.-voetbal
Koelbloedige Rosewall gal
Taylor geen enkele kans
Newcombe joeg
Gimeno van baan
Hennie van Nee
blij met terugkeer
in Nederland
Jeugdploeg
v,
Geen voorwedstrijden meer
8eRIT
CINEY
FELSBERG^r
H AIS DEIS!
()I\ AANTASTBAAR
Vechter
Nog duidelijker
PEC verkoopt
zijn sportpark
aan gemeente
VRIJDAG 3 JULI 19/0
VALENClENNEvS De vreugde in het kamp der Caballero's om de twee
de achtereenvolgende tweede plaats in de Tour van 1970 werd door Harrv
Steevens zelf getemperd.
Na zijn gretige jacht op de triomf in de zesde rit over slechts 135 kilometer
\an Amiens naar Valenciennes, die hij als tweede beëindigde, achter de nieuwe
groene trui-dager Roger de Vlaeminck, relativeerde hij: „Het was voor mij
alles of niks. En het is niks geworden".
Eenzelfde oordeel had Jan Janssen, die zich naar een derde plaats had ge
knokt. „Een grote teleurstelling voor mij, omdat een sprint op de baan mij wel
ligt. Maar ik kwam op een langzaam leeglopende achterband binnen en dan is
het onmogelijk om fel te demarreren".
De Nederlanders zaten volop in de
slag pp de zsede dag. waarop Eddy
Merckx de gele trui aan ploeggenoot
Zilioli ontnam. Ook Ton Vissers, ploeg
leider van Willem II/Gazelle, kon
daarvan getuigen aan de rand van de
natte piste van het Noordfranse stadje.
,.Vijf kilometer voor de meet nog
dacht ik dat het gebakken was. In een
vrij grote kopgroep zaten Pijnen, Van
der Vleuten, Wagtmans en Ottenbros.
Vier man, wat wil je nog meer? Maar
wat dacht je? Op Pijnen na rijden ze
allemaal lek.
Ontstellend pech, maar daarbij vind
ik het ook een schande, dat er zo'n
twintig kilometer over die smalle weg
getjes vol keien moest worden gekoerst.
Op die manier wordt de toevalsfactor
veel te groot".
De hel, die lag te wachten in de slot
fase, eiste aanzienlijk minder slachtof-
Zesde etappe
Uitslag zesde etappe: 1. Hoger de Vlae
minck (Belg.-Schotte) 3 uur 05 min. 50
sec. met bonificatie 3.05.30, 2. Steevens
(Ned.-Peters) 3.05.47 met bon. 3.05.37,
3. Janssen (Ned.-I)e Muer) 3.05.50 met
bon. 3.05.45, 4. Gonzales (Sp.-Langarica)
3.05.47, 5. Godefroot (Belg.-Pezzi) 3.05.50,
6. v. d. Bossche (Belg.-Albani) 3.05.50. 7.
Merckx (Belg.-Driessens) z. t., 8. Van
Springel (Belg.-Cools) z. t.. 9. Wolfshohl
(W.-Did.-Caput) z. t.. 10. Poulidor (Fr.-
Caput) z. t., 11. Zoetemelk (Ned.-Schot-
te) z. t., 12. Loman (Belg.-Cools) z. t., 13.
De Boever (Belg.-Schotte) 3.06.32, 14.
Ocana (Spa.-De Muer) 3.06.40. 15. Hou-
brechts (Belg.-Pezzi) z. t., 16. Nassen
(Belg.-Schoite) z. t., 17. Grosskost (Fr.-
Bel) z. t., 18. Van Rijckeghem (Belg.-
Cools) z. t., 19. Pintens (Belg.-Cools, z. t.,
20. Bellone (Fra.-Stablinsky) 3.06.51, 21.
Huysmans (Belg.-Driessens) z. t., 22. Zi
lioli (Ita.-Driessens) z. t., 34. Pijnen
(Ned.-Vissers) 3.07.23, 42. Wagtmans
(Ned.-Vissers) 3.08.-, 49. Van der Vleu
ten (Ned.-Vissers) 3.08.19, 60. Eef Dol
man (Ned.-Vissers) 3.09.10, 78. Vianen
(Ned.-Peters) 3.10.06, 84. Ottenbros (Ned.
-Vissers 3.10.13, 85. Van Katwijk (Ned.
-Vissers) z. t., 87. Zoontjes (Ned.-Peters)
3.10.13, 90. Beugels (Ned-Schotte) 3.10.48,
95. Rentmeester (Ned.-Peters) 3.11.16,
109. Den Hartog (Ned.-Peters) 3.12.05,
111. Benjamins (Ned.-Peters) 3.12.15, 112.
Duyndam (Ned.-Peters) 3.12.59, 129. Ser-
penti (Ned.-Vissers) 3.16.37, 131. Hooger-
heide (Ned.-Vissers) z. t.
Algemeen klassement
Het algemeen klassement: 1. Eddy
Merckx (Belg.-Driessens) 27.12.29, 2.
Walter Godefroot (Belg.-Pessi) op 5 sec.,
3. Roger de Vlaeminck (Belg.-Schotte)
op 11 sec., 4. Jan Janssen (Ned.-De
Muer) op 18 sec., 5. Herman van Sprin
gel (Belg.-Cools) op 42 sec., 6. Italo Zi
lioli (Ita.-Driessens) op 57 sec., 7. Ray
mond Poulidor (Fra.-Caput) op 1.02, 8.
Joop Zoetemelk (Ned.-Schotte) op 1.03,
9. Georges Pintens (Belg.-Cools) op 2.08,
10. Charley Grosskost (Fra.-De Muer)
op 2.16, 11. Gonzalez-Langarica (Spa.-
Langarica) op 1.52, 12. Ocana (Spa.-De
Muer) 1.54, 13. Petterson (Zwe.-Martini)
2.03, 14. Wolfhhohl (W.-Dld.)-Caput) en
Van den Bossche (Belg.-Albani) 2.13, 16.
Van Rijckeghem (Belg.-Cools) 2.48, 17.
Michelotto (Ita.-Giganti) 2.51. 18. De
Boever (Belg.-Schotte) 2.54, 19. Hou-
brechts (Belg.-Pezzi) 2.56, 20. Huysmans
(Belg.-Driessens) 2.57, 28. Pijnen (Vis
sers) 3.41. 34. Wagtmans (Vissers) 4.01,
39. Van der Vleuten (Vissers) 4.21. 54.
Dolman (Vissers) 5.41, 73. Vianen (Pe
ters) 6.28, 76. Zoontjes (Peters) 6.41, 79.
Beugels (Schotte) 7.14, 83. Van Katwijk
(Vissers) 8.02, 91. Duyndam (Peters) 8.53,
97. Den Hartog (Peters) 14.49, 114. Ot
tenbros (Vissers) 18.07, 118. Benjamins
(Peters) 21.34, 121. Serpent! (Vissers)
22.11, 125. Hoogerheide (Vissers) 26.29,
129. Rentmeesters (Peters) 30.48.
Ploegenklassement
Dagploegenklassement: 1. Schotte (R.
de Vlaeminck, Zoetemelk en De Boever)
9.18.12, 2. Cools (Van Springel. Leman
en Van Rijckeghem) 9.18.20, 3. Caput
(Wolfsholh, Poulidor en Guimard) 9.19.03
4. De Muer (Janssen, Ocana en Gross
kost) 9.19.10, 5. Driessens (Merckx,
Huysmans en Zilioli) 9.19.32, 11. Vissers
(Pijnen, Wagtmans en Van der Vleuten)
9.23.42, 14. Peters (Steevens, Vianen en
Zoontjens) 9.26.06.
Algemeen ploegenklassement
Algemeen ploegenklassement: 1. Dries
sens (Belg.) 76.33.57, 2. Cools (Belg.)
76.34.46, 3. Schotte (Belg.) 76.36.07, 4. De
Muer (Fra.) 76.36.09, 5. Caput (Fra.)
76.41.02. 9. Vissers (Ned.) 76.42.26, 14. Pe
ters (Ned.) 76.46.01.
Bergklassement
Bergklassement: 1. Zubero (Spa.) 10
punten, 2. ex aequo: Ghisellini (Fra.),
Catieau (Fra.), Merckx (Belg.) 6 pnt., 5.
Jotti (Ita.) 5 pnt.. 6. ex aequo: Guimard
(Fra.), Zilioli (Ita.), Duyndam (Ned.) 4
pnt.
Puntenklassement
Puntenklassement: 1. Roger de Vlae
minck (Bel.) 96 pnt., 2. Godefroot (Bel.)
95, 3. Janssen (Ned.) 64, 4. Merckx (Bel.)
60. 5. Guimard (Fra.) 48. 12. Duyndam
(Ned.) 26. 13. Steevens (Ned.) 23, 15. Ot
tenbros (Ned.) 21.
4-7-1970
Rochefort
,St.-Hubert
Martelangï^ySaeul
f rieSapul -Al uxpmhi
.Luxemburg
Mondorf
232,5 km^;;br;9;
C.Ste-Barban
de
fers dan gevreesd werd in standplaats
Amiens. Voor de Nederlanders hadden
de successen zich zelf kunnen opstape
len. Eerst echter werden drie Willem
Il-rijders kanslozen. Vervolgens voelde
Janssen de lucht uit zijn achterband
weglopen en tenslotte streed Steevens
een hopeloze strijd op de vochtige en
daardoor lang niet ongevaarlijke wie
lerbaan van Valenciennes.
Hij haalde, na afloop, hulpeloos de
schouders op. En analyseerde, na de
dag, waarop zijn ploegmakker van Ca-
ballero Leo Duyndam vocht voor een
eerste plaats, doch afgescheept werd
met een tweede positie: „Kort voor de
meet sprong ik alleen weg en het leek
erop, dat het lukte. Ook toen De Vlae
minck en die Spanjaard Gonzales Lina
res er bij kwamen, had ik nog hoop,
want ik ben rap en het liep allemaal
geweldig, vandaag".
„Mijn plan mislukte op de baan. Toen
ik omhoog wilde gaan om vanuit de
laatste bocht te demarreren, voelde ik
mijn fiets steeds een stukje wegglijden.
De banden, die ik had, waren onge
schikt voor dit werk. Daarom moest ik
het in een rechte sprint proberen en
daarin is Roger de Vlaeminck blijkbaar
beter".
Stevens slikte zijn teleurstelling weg.
Hij had met een felheid, die de karak
tervolle courreur kenmerkt, jacht ge
maakt op die zege. Fel gestimuleerd
ook, omdat zijn gedecimeerde equipe na
het uitvallen van Harings, Wouters en
Schepers wel weer een succes gebrui
ken kon.
Een regelrechte triomftocht werd het
gisteren voor Eddy Merckx, die wint,
zoals hij zelf wenst te zegevieren. Hij
zal vandaag, als de Tour-karavaan Bel
gië bereikt, gekleed gaan in het geel.
Ondanks een gebroken wiel, vier ki
lometer voor het einde. De meester
kreeg pijlsnel assistentie en daarop had
hij het volste recht. Hoogst persoonlijk
dicteerde hij de strijd, toen de klinker
paden in Noord-Frankrijk werden be
reikt.
Dat gebeurde na een race waarin
eerst een kopgroep met Wagtmans en
Beugels, daarna een stel vluchters met
Van der Vleuten en Duyndam waren
achterhaald. En nadat ook Deboever
had gecapituleerd na een vlucht, die
weliswaar over tachtig kilometer leidde,
doch nooit een hoger rendement dan
één minuutje opleverde.
Even voor Cambray, dertig kilometer
voor de eindstreep, klonk de opzienba
rende ouverture, nadat Zilioli was ge
troffen door de zoveelste lekke band in
de karavan. Wild gebarend vroeg hij
om steun, die niet volledig werd gege
ven.
Geen der Faemino's wachtte op de
aanvoerder in het algemeen klassement.
Integendeel: kort daarna werd het grote
spel door de uiterst eerzuchtige Merckx
met een verbijsterende brutaliteit ge
speeld. Hij nam zoals Steevens vol
bewondering naderhand vertelde zijn
plaats in op de troon: in eerste positie
van het langgerekte peloton, waarin op
de keien talrijke slachtoffers vielen.
Merckx, die zelfs onaantastbaar blijkt
vóór pech, die zovelen trof op de keien,
schroefde het tempo meedogenloos op,
terwijl de knecht in het geel vertwij
feld achterbleef. „Het was onmogelijk,
dat ze me niet hebben gezien. Er was
opzet in het spel. Merckx wilde me die
trui ontnemen", klaagde hij later.
Inhalige Merckx was op jacht gegaan
en dus was hij onstuitbaar. Toen hij Zi
lioli, die 61 sec. verspeelde, ver genoeg
achter zich wist, stelde hij zich tevre
den met zijn derde achtereenvolgende
zevende plaats, die goed was voor geel.
Steevens was daarnaast de grote man
in de finale. Als tweede snelde hij de
baan op, achter Gonzales Linares. Een
ideale positie voor de Limburger, die op
de piste handigheid opdeed doordat hij
als amateur vaste keus was in de ploe-
genachtervolging. Achter dit tweetal
toerde Roger de Vlaminck naar de
kans, die hij prompt greep. Hij sloot
Steevens behending in en toen was het
gebeurd met de Nederlander.
Achter hem repte zich Eddy Merckx
naar het gouden tricot. Zilioli, de
knecht die diep had gebogen voor zijn
meester, zocht verbijsterd zeer snel zijn
weg naar het rennershotel.
Eddy Merckx, die Zilioli eerst in de
steek had gelaten en later meedogen
loos had aangevallen, had een ijzersterk
excuus achter de hand. „Ik was bang,
dat Walter Godefroot de gele trui zou
pakken. Daarom moest ik in de laatste
kilometers het initiatief wel nemen".
si) ort
WA
In de eindsprint van de zesde etappe van de Tour was de Belg Roger de
Vlaeminck te snel voor onze landgenoot Harry Steevens.
LONDEN De structuur van de
strijd om het wereldkampioenschap
voetbal zal radicaal worden gewijzigd
Het huidige systeem van meer dan hon
derd landen, die voorwedstrijden moe
ten spelen om zich te plaatsen voor de
eindronde ,zal worden afgeschaft
Sir Stanley Rous .president van de
Internationale Voetbalfederatie (FIFA),
die een en ander onthulde ,wil Aziati
sche en Afrikaanse landen in staat
WIMBLEDON Woedend rukte de storm aan de groene spanten van het
oude tennisfort van Wimbledon, toen de Australiërs Ken Rosewall en John
Newcombe gisteren voor de derde keer in hun carrière zich een weg baanden
naar de finale van het herenenkelspel.
Voor Groot-Brittannië was het een droevige, bewolkte dag, want terwijl de
wind klagelijk rond het centrecourt huilde ging de nationale tennisheld Roger
Taylor reddeloos tenonder tegen Rosewall: 36, 64, 36, 36.
John Newcombe. Wimbledonkampioen in 1967 en verleden jaar finalist
tegen Laver, had al even weinig moeite met de elegante Spanjaard Andres
Gimeno, die met 63, 86, 60 van de baan werd gejaagd. De agressieve
Australiër had in de eerste twee sets genoeg aan één doorbraak om zich veilig
te stellen en nadat de partij even door de regen was onderbroken maakte hij
het karwei in imponerende stijl af.
Vraag van de week is nu, of Ken Ro
sewall, met wie de grote geheimzinnige
scenarioschrijver van Wimbledon iets
heeft goed te maken, morgen in staat
zal zijn het dynamische wild-west-ten-
nis van Newcombe te ontregelen.
Rosewall, in tenniskringen gezegend
met de bijnaam „De kleine meester", is
een slim baasje, dat in de loop van bij
na veertien jaar proftennis aardig wat
heeft opgestoken. Bovendien wordt hij
op 35-jarige leeftijd, achttien jaar na
dat hij op Wimbledon zijn debuut
maakte, nog nauwelijks geteisterd door
de nervositeit, die in zo'n eindstrijd een
voorname rol kan spelen.
Newcombe, net 26 jaar en brandend
van ambitie, zal gisteravond aanzienlijk
moeilijker de slaap hebben kunnen vat
ten dan zijn laconieke tegenstander.
Rosewall, die zich in tegenstelling tot
zijn voorgaande finalepartijen in '54
tegen Drobny en '56 tegen Hoad ook
nog verzekerd kan voelen van de war
me sympathie van het publiek, liet daar
gisteren geen twijfel over bestaan.
„Op mijn leeftijd maak je je over
zulke dingen niet meer zo druk", sprak
hij minzaam. „Net als vandaag probeer
ik die finale te bekijken als elke ande
re partij. Je voelt natuurlijk wel een
zekere spanning, maar je kan toch niet
zeggen, dat ik zenuwachtig ben. Boven-
voorspeld kan ik aansluiting krijgen
met de wereldtop". En op Wimbledon
1970 inspireerde die heilige overtuiging
hem na een zwakke start tot fantasti
sche daden, met als adembenemend
hoogtepunt zijn overwinning op Rod
Laver.
Daarom vreesde Taylor ook Rosewall
niet. Ook al had hij zelfs nog nooit een
set van hem kunnen winnen. Maar gis
teren, toen de verkilde patriotten hui
verend wegdoken in hun kraag, viel
Taylor plotseling door de mand. Onbe
wogen sloeg Rosewall hem terug in de
werkelijkheid en de dreun kwam hard
aan.
Taylor probeerde dat later ook niet te
ontkennen. „Ik probeer nu wel net te
doen alsof het me niets doet", zo sprak
hij dapper, „maar ik ben toch wel erg
teleurgesteld. Alles bij elkaar heb ik
natuurlijk een schitterend toernooi ach
ter de rug, maar wanneer je eenmaal
zover bent gekomen als ik, dan wil je
ook de finale halen".
En het dramatische is, dat dat er voor
Taylor eigenlijk nooit heeft ingezeten.
Rosewall was bijna angstaanjagend
rustig, probeerde ten behoeve van het
publiek zelfs zo af en toe een komische
bek te trekken en drukte op de kritieke
momenten met indrukwekkende koel
bloedigheid door. Slechts één keer
dreigde hij even serieus in moeilijkhe
den te zullen komen, toen hij in de der
de set zijn service op love verloor en
Taylor met 20 kwam voor te staan.
Maar de veel te gretige Brit raakte
daardoor zo over zijn toeren, dat hij
onmiddellijk daarna door twee dubbele
fouten en een gemiste volley zijn eigen
service verspeelde.
Taylor daarover: „Het was de eerste
keer in de partij, dat ik kwam voor te
staan en door de druk serveerde ik ei
genlijk veel te haastig. Het is een beetje
Ken Rosewall: koelbloedig
dien heb ik dit jaar twee van dé drie
partijen tegen Newcombe gewonnen.
Hij is een geweldige vechter en hij
blijft doorgaan. Maar ik zie toch geen
enkele reden om tegen die partij op te
zien".
Daar is Ken Rosewall te oud voor ge
worden. De rust, die ook gisteren van
zijn spel uitging, was indrukwekkend
en dat leidde uiteindelijk onverbidde
lijk tot de ondergang van Baylor, die
met zoveel hoop in zijn hart aan die
halve finales was begonnen.
Niets had Taylor aan het toeval over
gelaten. Aan de vooravond van zijn
grote gevecht met Rosewall had hij
'.elfs heimelijk het wijze orakel Drobny
geconsulteerd. Want Drobny had in
954 in de finale een sensationele over-
vinning behaald op de onverstoorbare
Australiër.
Geduldig als een kat had Taylor uit
Sheffield uit alle hoeken en gaten het
feitenmateriaal bijeengeschraapt om
een snood plan te ontwerpen waarmee
lij de kleine meester onverhoeds zou
cunnen overrompelen.
Taylor geloofde in zichzelf. „Dit
jaar", zo had hij een paar maanden ge
leden met grimmige vastberadenheid
stom natuurlijk om op zo'n onbenullige
manier een goeie kans te verspelen,
maar zulke dingen gebeuren nu een
maal".
In het duel Newcombe-Gimeno lagen
de verhoudingen nog duidelijker. Ter
wijl de elementen de stofwolken op het
centre-court steeds hoger opjoegen en
dit beschaafde tennisgebeuren het aan
zien kreeg van een ruige rodeo, begon
Newcombe energiek aan zijn slopers-
werk.
Met zijn meedogenloze eerste service
ondermijnde hij langzaam maar zeker
het zelfvertrouwen van de kalende
Spanjaard, voor wie het verlies van een
servicegame in de eerste twee sets met
een fataal werd. Regen dreef de spe
lers toen even naar de kleedkamer,
maar voor Gimeno, die dit jaar toch
twee van zijn drie partijen tegen New
combe had gewonnen betekende dat al
leen maar uitstel van executie.
De Australiër, die elk jaar uitgere
kend op Wimbledon weer een fenomi-
nale vorm demonstreert, begon er na
dat buitje zelfs nog hartstochtelijker op
los te rammen en hij gunde zijn tegen
stander geen enkele game meer.
Uitslagen
Heren-enkelspel, halve finales: Rose
wall (Aus)-Taylor (GB) 63, 46, 63,
63: Newcombe (Aus)-Gimeno (Sp) 6
—3, 8—6, 6—0.
Damesdubbelspel, halve finales:
Francoise Durr/Virginia Wade
(Fr/GB)-Helen Gourlay/Pat Walkden
(Aus/Z.A) 6—4, 0—6, 6—3; Rosemary
Casals/Billy Jean King (VS)-Karen
Krantzcke/Kerry Melville (Aus) 62,
8—6.
Gemengd dubbelspel, vierde ronde:
Bowrey/Betty Stöve (Aus/Ned)-Nasta-
se/Rosemary Casals (Roem/VS) 26, 4
—6; McMillan/Dalton (ZAAus)-Graeb-
ner/Graebner (VS) 63, 63; Metreve-
li'Morozova (Rusl)-Keldie/Harris (Aus)
4—6. 6—3, 6—4.
stellen volledig vertegenwoordigd te
zijn.
In plaats van het huidige systeem
zullen de wedstrijden om de „landenbe-
kers", zoals die nu worden gespeeld om
het kampioenschap van Europa, Zuid-
Amerika Azië en Afrika „in de toe
komst moeten beslissen welke landen in
het eindtoernooi om het wereldkam
pioenschap zullen spelen.
De president van de FIFA zei, dat in
september een beslissing zal worden ge
nomen over 't te volgen systeem. Dit
zal waarschijnlijk niet op tijd gereed
zijn voor het eerstvolgende toernooi,
dat in 1974 in West-Duitsland zal wor
den gehouden'
De commissie zal in ieder geval be
sluiten over twee fundamentele door
brekingen van de traditie ,die wél tijdig
voor 1974 kunnen worden doorgevoerd.
Het aantal landen, dat tot het eindtoer
nooi wordt toegelaten zal worden ver
hoogd van zestien tot 24. Bovendien zal
de regel worden afgeschaft ,dat de bo
venste twee van de groep in de eind
ronden zich plaatsen voor de kwart
finales.
Het is de bedoeling, dat de laatste
acht worden gesplitst in twee groepen
van vier, die dan een halve competitie
spelen De winnaar van elke groep
speelt in de finale, de nummers twee
spelen tegen elkaar om de derde en
vierde plaats.
DEN HAAG De Nederlandse selec
tie voor het eerste toernooi om het Eu
ropese waterpolokampioenschap voor
junioren, dat van 6 tot en met 11 juli in
Rotterdam wordt gehouden, als volgt
samengesteld:
Doel: Misdorp (ZIAN) en Wiersma
(Neptunus Amersfoort) Stam (BVZ),
Goudena, Veer (beiden ZIAN) De Boer
(Zwemlust), Spijker (Zijl), Reedijk
(DZV), Bras (Polar Bears) Selbeck
(DZV) en Koster (Meeuwen)
ZWOLLE Hennie van Nee, de der
tigjarige Zwolse beroepsvoetballer, is
weer terug in Nederland. Glunderend
zette de „globetrotter" zijn handteke
ning onder een contract van de eredivi
sieclub Haarlem.
Van Nee, die na omzwervingen in ei
gen land, naam maakte in West-Duits
land en België, beleefde veel plezier in
de betaalde voetbalsector in binnen- en
buitenland.
„Ik begon als junior bij het Zwolse
PEC, waarna ik een poosje heb ge
speeld voor IJC in Zwolle, een afde
lingsclub. Op zeventienjarige leeftijd
maakte ik mijn profdebuut bij Zwolse
Boys.
Een bewijs, dat ik het wel aardig
deed, was het feit, dat er uit alle wind
streken van ons land scouts naar Zwol
le kwamen om m e te zien spelen. Met
Heracles werd tenslotte overeenstem
ming bereikt, dat ik het seizoen daarop
in Almelo zou gaan spelen, maar twee
jaar later was ik weer terug in Zwolle.
Ditmaal bij PEC. Niet voor lang echter,
want een seizoen later speelde ik op
nieuw in Heracles."
Achteraf zou blijken, dat de terug
komst van Van Nee, bij Hercules voor
de Almelose ploeg enorm belangrijk
zou zijn. Hij vergeet tenminste nooit de
beslissingswedstrijd tegen Fortuna
Vlaardingen. Dank zij een zege van 1-0
bleef Heracles toen in de eredivisie.
„Het deed me goed, dat ik die ene tref
fer voor mijn rekening mocht nemen",
aldus Van Nee, die op dat historische
moment net 25 jaar was geworden.
In die periode droeg de man, die al
dertien jaar meegaat m het betaalde
voetbal, vijfmaal het oranjeshirt. Na
korte tijd bij het Groningse GVAV te
zijn geweest, begon Hennie van Nee
aan zijn buitenlandse voetbalcarrière.
In Duitsland speelde hij voor Kicker
Offenbach voor welke vereniging hij
veel doelpunten maakte.
Hij was zelfs één seizoen topscorer.
Dat was ook het geval bij het Belgische
La Gantoise. Van Nee, die bij het pu
bliek een graag geziene speler is, omdat
hij zich altijd ten volle inzet, speelde
de laatste jaren bij het Belgische Cercle
Brugge. De Bruggenaren zagen hem
node gaan.
Niet echter Van Nee zelf, die dolblij
is weer terug te zijn in Nederland. „Ik
heb verschillende aanbiedingen gehad.
Het is tenslotte Haarlem geworden. Ik
ben daarom zo blij, omdat mijn oudste
dochter Monique dit jaar voor het eerst
naar school moet. Overigens moet men
niet denken, dat ik spijt heb van mijn
buitenlandse trips. Mogelijk kan ik er
in de toekomst zelfs nog profijt van
hebben."
In het Duitse en Belgische competi-
tiebestel is voetbal soms bikkelhard. Ik
heb daardoor in de loop der jaren heel
wat moeten incasseren. Doordat ik zo
wel in Duitsland als in België altijd in
tensief heb getraind, verkeer ik nog
steeds in een uitstekende conditie.
Ik hoop, dat ik die bij Haarlem zal
kunnen handhaven", aldus Van Nee.
ZWOLLE De gemeente Zwolle
heeft het sportpark „De Vrolijkheid",
eigendom van de Stichting Betaald
Voetbal PEC, aangekocht voor ruim
vierhonderdduizend gulden.
PEC zal nu het komende seizoen op
het hoofdterrein van het gemeentelijk
sportpark aan de Ceintuurbaan gaan
spelen. De gemeente Zwolle zal het
sportpark „De Vrolijkheid" blijven be
stemmen voor de sport.
In de komende drie jaren zal het ge
meentelijke sportpark aan de Ceintuur
baan belangrijk worden verbeterd. De
kosten van de verbetering worden ge
raamd op ruim driehonderdduizend
gulden.
