Heath voor krachtproef
Prijsbeleid in beweging
VOOR
GOEDE
WIJKRADEN
WERK VOLOP
Rotterdam laat zien hoeveel-
mogelijkheden de wet hiedt
MINISTERS VROEG MET VAKANTIE
Opstelling van
rijksbegroting
kostte weinig
hoofdbrekens
FN DE discussies over de moge
lijkheden voor een verdere de
mocratisering van het openbaar
bestuur heeft de in 1964 wettelijk
mogelijk geworden „wijkraad-met-
bevoegdheden" tot dusver een be
scheiden plaats ingenomen. Het
toch al geringe aantal malen dat de
instelling van een wijkraad in de
gemeenteraden ter sprake komt.
wordt nog geaccentueerd door de
vruchteloosheid van dergelijke dis
cussies. In veel gemeenten zijn wel
iswaar wijkraden (of dorpsraden)
samengesteld, maar in vrijwel alle
gevallen dreigen zij aan een gebrek
aan bevoegdheden te gronde te
gaan; de belangstelling van de bur
gerij is nihil en daarom worden in
tientallen gemeenten waar het wel
mogelijk zou zijn de nog vrij nieu
we artikelen 6164 van de Ge
meentewet netjes in de ijskast ge
plaatst. Is het een wonder dat men
zo vaak bestaande wijkraden
„praatcolleges" hoort noemen?
Q Rotterdam
Moeilijk karwei
Q Bevoegdheden
Direct gekozen
I
„Uitdaging'
D© nieuwe Britse ministersploeg
onder aanvoering van Edward
Heath is vrijwel onmiddellijk ge
confronteerd met een groot con
flict in de sociaal-economische
sector dat deze week uitgelopen
is op een nationale havenstaking.
Juist voor Engeland, dat een eiland
is, heeft zo'n havenstaking onmid
dellijk bijzonder ernstige gevolgen
en daarom is het verstandig dat de
regering vrijwel direct na het uit
roepen van de staking de nood
toestand heeft afgekondigd waar
door (o.a.) militairen op grote
schaal ingeschakeld kunnen wor
den ten behoeve van het lossen
van vitale goederen en andere ur
gente zaken.
Men moet de betekenis van een
grote Britse havenstaking niet on
derschatten; zij kan dat is in de
geschiedenis al meer voorgekomen
heel lang duren en zeer ernsti
ge gevolgen hebben voor de Brit
se economie, die toch al jarenlang
een zorgenkind is.
Omdat de Britse handels- én be
talingsbalans welhaast chronisch
met grote tekorten kampen lijkt
het voor de hand te liggen dat de
regering een fors accent moet leg
gen op vergroting van de uitvoer
(naast waar mogelijk enige
beperking van de invoer); daarvoor
is het weer noodzakelijk dat de
Britten een sterke concurrentiepo
sitie opbouwen en mede ten be
hoeve daarvan hun produktieme-
thoden moderniseren. En dat is in
het Verenigd Koninkrijk hét zwakke
punt waaraan Edward Heath en de
zijnen alle aandacht zullen moeten
besteden.
Het is een allesbehalve gemak
kelijke taak omdat ook in het ver
leden uit vrees voor massale werk
loosheid tal van moderniseringen
zijn uitgesteld. Wie achtereenvol
gens een bezoek brengt aan een
Nederlandse en een Britse haven
kan zelfs als leek in het havenwe
zen zien hoe groot de achterstand
van de Britten op dit punt is.
Toch is er de laatste jaren wel
enige verbetering in de Britse ha
vens te constateren. Kort geleden
is meegedeeld dat de produktivi-
teit in de havens sinds 1966 sterk
toegenomen is en nu hetzelfde of
meer werk met éénderde minder
havenarbeiders dan vier jaar gele
den wordt verricht.
De vakbonden hebben, zo is ver
klaard, bij de werkgevers te weinig
bereidheid geconstateerd, deze
verbetering van de produktiviteit in
de nieuwe contracten fe honore
ren. Zij hebben daartegenover bij
zonder forse looneisen gesteld, zó
fors dat tal van objectieve waarne
mers vinden dat zij te ver gaan.
Het is duidelijk dat de onderlinge
verhoudingen tussen werkgevers
en werknemers in de Britse ha
vens grondig bedorven zijn en
daarin zal nu éérst verbetering
moeten komen. Hier ligt een bij
zonder zware taak voor (in 't bij
zonder eerste minister Heath en
minister van Arbeid Carr; deze laat
ste heeft in de afgelopen weken
voortreffelijk werk gedaan om te
trachten het conflict op te lossen;
dat dit hem niet gelukt is kan hém
niet verweten worden.
Het kabinet-Heath gaat een heel
moeilijke tijd tegemoet nu het ha
venconflict in alle hevigheid losge
broken is en de onderhandelingen
over toetreding tot de EEG begon
nen zijn. Als deze ploeg erin slaagt
structurele verbeteringen in de
Britse staatshuishouding aan te
brengen dan zal dit resultaat alle
Britten ten goede kunnen komen
én de relaties met het Europese
vasteland verder versterken.
In het massieve gebouw van het
ministerie van economische zaken
aan de Bezuidenhoutseweg In Den
Haag is het dezer dagen weer een
komen en gaan van vertegenwoor
digers van direct belanghebben
den bij het prijsbeleid van de re
gering; minister Nelissen heeft
deze week met representanten van
werkgeversorganisaties en vakbewe
ging gepraat, dinsdag ontvangt hij
enkele vertegenwoordigers van de
consumentenorganisaties en enke
le dagen later gaat hij met een
prijscollege waarin èlle belangen
groepen zitting hebben van ge
dachten wisselen. Direct hierna
wórdt in Den Haag een beslissing
over het „nieuwe" prijsbeleid ge
nomen.
Politiek Den Haag is er zeker
van dat mr. Roel Nelissen tot een
versoepeling zal besluiten en een
eind zal maken aan de algemene
prijsstop (waarop inmiddels al heel
wat ontheffingen zijn verleend).
De ondernemersorganisaties heb
ben hem verteld dat zij graag zou
den zien dat hun leden in het ver
volg hun prijzen zo mogen vaststel
len dat zij op eigen en vreemd
vermogen een rendement van veer
tien procent kunnen maken. De
huidige situatie is uitzonderin
gen daargelaten dat zij pas met
een prijsverhoging mogen komen
als zij langere tijd een rendement
van nul procent maken.
Vakbeweging en consumenten
organisaties weigeren aan de ver
langens van de werkgevers tege
moet te komen. Zij wijzen de mi
nister met grote nadruk op de tur
bulente gebeurtenissen van begin
vorig jaar waarvan de muren van
het ministerie bij wijze van spre
ken nog ból staan en vragen de
bewindsman de grootst mogelijke
voorzichtigheid te betrachten.
Mr. Nelissen moet nu een Salo-
mo's oordeel uitspreken. Hij kan
constateren dat de prijsindex voor
de gezinsconsumptie in de eerste
helft van 1970 met vier punten
ruim 3 procent gestegen is. Om
dat er voor de rest van het jaar
nauwelijks grote prijsstijgingen te
verwachten zijn lijkt de mogelijk
heid erin te zitten dat de prognose
van het Centraal Planbureau 4
procent stijging van kosten van le
vensonderhoud in 1970 uitkomt.
Deze ontwikkeling zou erop kun
nen wijzen dat er een versoepe
ling van het prijsbeleid kan plaats
vinden.
De grote vraag is hoe het vol
gend jaar zal lopen. De bewinds
man heeft vorige maand al in de
Eerste Kamer verklaard dat hij
voor 1971 „belangrijke prijsstijgin
gen" verwacht.
Aan de BTW-verhoging per 1
januari zal dat niet leggen omdat
deze vooralsnog gering is: het 12
procent-tarief gaat naar 13 en het
4 procent naar 4,3 waarbij dan ook
nog enkele eerste levensbehoef
ten van het hoge naar het lage ta
rief gehaald worden; het Centraaf
Planbureau heeft al uitgerekend dat
deze BTW-verhoging de kosten
van levensonderhoud slechts met
0,25 zal doen stijgen. Het is duide
lijk dat er allerlei andere factoren
zijn die een opwaartse druk op de
prijzen zullen uitoefenen. Dat de mi
nister van Sociale Zaken zich bij
deze ontwikkeling sterk betrokken
voelt en van zijn ambtgenoot van
de Bezuidenhoutseweg de grootst
mogelijk prudentie zal vragen om
het loonfront niet al te zeer in be
weging te brengen spreekt van
zelf. Allerlei instanties (deze week
weer de OESO-secretaris-gene-
ral jhr. Mr. E. van Lennep, oud the
saurier-generaal van het Neder
landse ministerie van Financiën)
wijzen Nederland erop dat de
inspanning voor het stabiliseren
van de economie met kracht moet
worden voortgezet.
Al met al menen we de ver
wachting te kunnen uitspreken dat
de minister de ondernemers een
eind tegemoet zal komen door hun
toe te staan zo'n prijspolitiek te
voeren dat zij op eigen en vreemd
vermogen een rendement van ze-
van procent kunnen maken, maar
hij zal anderzijds sterke nadruk
leggen op de meldingsplicht voor
prijsverhogingen die nog niet zo
lang geleden in de wet is geïntro
duceerd. Op deze wijze zal Den
Haag een goed overzicht van de
prijsontwikkeling krijgen waardoor
onaangename verrassingen kunnen
uitblijven.
Artikel 61 van de Gemeentewet luidt;
De (gemeente)raad kan commissies instellen:
a) met het oog op de behartiging van bepaalde belangen;
b) met het oog op de behartiging van de belangen van een deel van de ge
meente hetwelk daarvoor hetzij door zijn ligging, hetzij door zijn karakter
in aanmerking komt. De gemeenteraad regelt de bevoegdheden en de sa
menstelling.
Artikel 64 zegt iets over de bevoegdheden van zo'n wijk- of dorpscommissie-
(raad): ..Dc gemeente)raad kan aan een commissie als bedoeld in artikel 61
bevoegdheden van de raad en van burgemeester en wethouders toekennen,
met uitzondering van de bevoegdheid tot:
a. het vaststellen van de plaatselijke begroting en van afzonderlijke begrotin
gen als bedoeld in artikel 253;
b. het voorlopig vaststellen van rekeningen als bedoeld in de artikelen 257 en
265;
c. het vaststellen van verordeningen, door strafbepaling of politiedwang te
handhaven;
d. het heffen van andere belastingen dan die genoemd in artikel 275.
Bevoegdheden van burgemeester en wethouders kunnen niet dan op voorstel
van dit college worden toegekend."
Het probleem schuilt veelal in de door
de wet mogelijk gemaakte overdracht van
bevoegdheden, een erg téér punt voor col
leges van B. en W. en gemeenteraden. Als
de wil tot overdracht niet aanwezig is kan
men er maar beter niet aan beginnen want
daar komen maar frustraties (in de wijk?
raad) van. Zelfs hebben heel wat colleges
van B. en W. en gemeenteraad moeite mei
de gedachte dat, indien in een nieuwe wijk
grotere of kleinere bouwprojecten dienen
te verrijzen, ook de wijkraad (indien opge
dicht) daarover graag geïnformeerd wi!
zijn en eventueel advies zou willen uit
brengen; vaak wordt op het gemeentehuis
over het hoofd gezien hoeveel goodwill
nen daarmee in zo'n wijk kan kweken...
Dat het ook anders kan bewijst Rotter
dam, waar kort geleden een uitvoerige
nota van de wethouder voor wijkaangele-
genheden G. Z. de Vos („Toekomstige
organisatie wijkbestel Rotterdam") ver
schenen is die uitermate interessante sug
gesties voor gemeentebestuur en wijkraden
bevat. Rotterdam is al jaren een voortrek
ker op het gebied van de binnengemeente
lijke decentralisatie-idee; nu de concretise
ring van in de Maasstad op dit punt leven
de ideeën voor de deur staat is het naar
onze mening^ goed hieraan ook elders in
het land aandacht te besteden.
liet is duidelijk dat de Gemeentewet
heel wat mogelijkheden biedt om tot
stichting van zinvolle wijkraden te komen.
In dit licht moet nu ook de nieuwe Rotter
damse nota worden gezien. Wethouder De
Vos pleit in zijn nota vurig voor een ver
sterking van de positie van de wijkraden.
..Uit een oogpunt van bestuurlijke effi
ciency kleven hieraan waarschijnlijk meer
nadelen dan voordelen maar veel en veel
belangrijker zijn en blijven de nieuwe mo
gelijkheden tot persoonlijke betrokkenheid
bij wijk- en stadsbestuur die door zo'n
versterking van de positie van de wijkra
den aan de burger wordt geboden", aldus
de wethouder.
Hij verwacht dat de versterking van de
positie van de wijkraden een krachtige im
puls zal zijn voor een snelle verdere ont
plooiing tot organen die gestalte geven aan
een stuk daadwerkelijke binnengemeente
lijke autonomie en medezeggenschap in
het stedelijk bestuur.
De Rotterdamse wethouder vestigt in de
eerste plaats de aandacht op het grote be
lang van de al bestaande en vanzelfspre
kend te handhaven bevoegdheid van de
wijkraad om ook ongevraagd en uit eigen
beweging aan het gemeentebestuur aanbe
velingen te doen omtrent aangelegenheden
waarbij de belangen van het betreffende
gebiedsdeel zelf betrokken zijn.
Ten aanzien van de adviserende be
voegdheden van de wijkraden hebben de
wethouder voorstellen bereikt waar hij
zich in het algemeen achter stelt. Tot
deze aanbevelingen behoren o.a. deze
a) De wijkraad wordt in een vroegtijdig
stadium en volledig geïnformeerd over za
ken waarbij de belangen van het betref
fende gebiedsdeel rechtstreeks zijn be
trokken; daartoe moeten de stukken die
aan de (gemeenteraads)commissie van bij
stand worden gezonden tegelijkertijd aan
de wijkraden worden toegezonden;
b) De wijkraad wordt gehoord vóór de
raadscommissie van bijstand;
c) In een aantal gevallen wordt de wijk
raad gehoord in plaats van de commissie
van bijstand van de gemeenteraad;
d) De aan de wijkraad toegezonden stuk-
Nóg vroeger dan we het kabinet-De Jong al gewend waren zijn dit jaar de besprekin
gen in de ministerraad over het (globale) ontwerp-rijksbegroting tot een goed
einde gebracht; dinsdagavond kon de minister-president de discussies afsluiten, minis
ter Witteveen (financiën) veel sterkte met de detaillering wensen en zélf (evenals een
paar collega's) met vakantie gaan. In tegenstelling tot wat in het verleden (vooral bij
andere kabinetten) nogal eens het geval is geweest lijken de besprekingen twer de begro-
ting-1971 uitermate vlot te zijn verlopen.
Ai
MINISTER
WITTEVEEN
Politiek Den Haag verwacht niet dat
de Miljoenennota die minister Witteveen
15 september verpakt in zijn „derde-dins-
dag-koffertje". Tweede-Kamervoorzitter
Van Thiel zal aanbieden veel verrassin
gen zal inhouden: het wordt, zoals het
Binnenhof fluistert, „een zuinig verhaal".
Rond het concept -rijksbegroting wordt
altijd de grootst mogelijke geheimzinnig
heid betracht.
Dat er de laatste tijd wel eens wat meer
In de stijlvolle Trèveszaal in het gebouw van het ministerie
van Verkeer en Waterstaat op het Haagse Binnenhof is in de
afgelopen weken hard gewerkt aan de vaststelling van het ont
werp-rijksbegroting-1971. De ministerraad .vergadert gewoon
lijk elke vrijdag in deze zaal van waaruit men een fraai over
zicht op de Hofvijver heeft.
uitlekt over de begroting is geen wonder:
de rijksbegroting is steeds minder op zich
zelf gaan staan. Wie een poging doet om
aan de hand van recente uitspraken van
ministers ep staatssecretarissen in de beidt
Kamers én rapporten als die van het Cen
traal Planbureau een analyse op te stellen
van wat er in de begroting zou kunnen
staan komt meestal heel dicht in de buurt
van wat er wérkelijk in de begroting staat.
Bovendien leven we in de tijd van de
meerjarenplanning waardoor een één-
jaar-begroting niet zoveel surprises meer
kan opleveren.
Ook dit jaar heeft de altijd kalme en
hardnekkige dr. H. J. Witteveen dit moei
lijke karwei weer moeten opknappen en
men kan er zeker van zijn dat de andere
ministers (en staatssecretarissen) die hem
in de afgelopen maanden op de Kneuter
dijk hebben opgezocht geen gemakkelijke
gesprekken hebben moeten voeren; df
heer Witteveen laat zich niet snel van zijn
stuk brengen...
De minister van financiën heeft de ove
rige leden van het kabinet nadrukkelijk
onder ogen gebracht dat hij ook voor d'
rijksbegrotlng-1971 van de „Zijlstra-norm''
wil uitgaan: de overheidsuitgaven moger
niet meer dan zes procent omhooggaan
Dat is terecht overigens niet zo vee'
vooral als men denkt hoeveel er alleer
voor hogere lonen en salarissen van he
overheidspersoneel nodig is.
Een vast gegeven was al dat per 1 ja
nuari 1971 de tweede tranche van de in
flatiecorrectie (ƒ300 miljoen) moet plaats
vinden; dit jaar heeft deze „verlaging'
van de inkomstenbelasting het rijk al ƒ600
miljoen „gekost" en de afspraak is dat hel
resterende éénderde deel van deze operatie
volgend jaar geëffectueerd wordt. Verder
stond vast dat de BTW 1 januari a.s. om
hoog gaat: het huidige 12 procent-tarief
gaat naar 13 procent en het 4 procent-ta
rief naar 4.3 procent (waarbij tevens be
paald G ^at enke'.e eerste levensbehoeften
van het hoge naar het lage tarief gaan).
¥n het kabinet is lang gesproken over de
mogelijkheid van een verdere verho
ging van de BTW per 1 januari waardoor
het rijk nog eens zo'n ƒ300 miljoen extra
zou kunnen ontvangen. Dr. Witteveen
sprak vorige maand in de Tweede Kamer
min of meer de verwachting uit dat tot
deze maatregel overgegaan zou moeten
worden maar de oppositie daartegen in het
kabinet is, naar wij vernemen, nogal groot
geweest. Vooral de ministers Nelissen (eco
nomische zaken) en Roolvink (sociale za
ken) hebben vrees voor onrust op het lo
nen- en prijzenfront die een gevolg van
oen verdere BTW-verhoging zou kunnen
zijn geuit en omdat ook minister Witte
veen geen enthousiaste belastingverhoger
is zijn de geruchten steeds sterker gewor
den dat de ministerraad besloten zou heb
ben van deze extra-verhoging af te zien.
Verder heeft de ministerraad besloten
de aftrekregeling voor de gehuwde wer
kende vrouw te verbeteren, een in het Ne
derlandse volk nogal sterk levend verlan
gen dat dit voorjaar weerklank vond in
een nota van „be a.-ting-staatssecretaris'
dr. F. H. M. Grapperhaus.
De heer Grapperhaus heeft toen o.m.
een vaste aftrekregeling van 20 procent
met een minimum van 1000 en een
maximum van 4000 voorgesteld. Het ziet
ernaar uit dat de regering dit voorstel in
haar begroting zal verwerken. Ook voor de
zelfstandigen wil de regering volgend jaar
iets doen. waarbij in het bijzonder gedacht
wordt aan belastingvrije reserveripg voor
o.m. oude-dagvoorzieningen. En om het
belastingverhaal af te ronden: per 1 ja
nuari vindt de al aangekondigde verhoging
van de wegenbelasting plaats en lijkt ook
?en kleine verhoging van de accijns oj
gedistilleerd op het programma te staan.
In de uitgavensector in 1971 boven d
30 miljard zijn helemaal geen spectacu
aire zaken te verwachten omdat er geer
financiële mogelijkheden voor zijn. Hel
kabinet is aan de wens van staatssecretari;
Grosheide tegemoet gekomen om meer
geld ten behoeve van de werkende jeugr'
beschikbaar te stellen, speciaal voor dr
stichting van regionale centra voor he
vormingswerk en opleiding van leerkrach
!en.
De ontwikkelingshulp gaat overeenkom
stig de afspraken omhoog en voor de wo
ningbouw heeft het kabinet meer finan
ciën beschikbaar gesteld om aan de drin
gende wens van de Tweede Kamer om
volgend jaar meer woningen te bouwen te
gemoet te komen. Naar verluidt zon het
woningbouwprogramma van minister
Schut daardoor met twee_ tot vijfduizend
woningen omhoog kunnen gaan.
Men ziet: het klinkt allemaal niet zc
spectaculair maar dat is ook de wens van
dit kabinet voor zijn laatste jaar geweest.
De grote beslissingen moeten dit najaar en
komend voorjaar (voor de periode 1972-
1975) vallen als in Den Haag de voorposten
gevechten over volgende regeringspro
gramma plaatsvinden. Dan kan er ook uit
voerig over de defensiekosten gepraat
worden, een onderwerp dat de laatste tijd
sterk in de belangstelling gestaan heeft.
E. J. M.
ken worden in belangrijke gevallen voor
zien van een nota van B. en W. waarin het
probleem wordt gesteld, de alternatieve
oplossingen worden aangegeven en geëva
lueerd in het licht van de beschreven si
tuatie en al hun gevolgen. Zo mogelijk
wordt een zekere voorkeur voor een be
paald alternatief, met de daarvoor aan tt
voeren argumenten, opgenomen. Deze nota
moet zodanig geschreven zijn dat de be
langstellende en belanghebbende leken
haar kunnen begrijpen. Verder dient de
wijkraad de bevoegdheid te krijgen hear
ings te organiseren.
e) Aan de wijkraad wordt jaarlijks voor
lichting gegeven over de voorgenomen
plannen in de betreffende wijk.
|~)e nota bevat een aantal suggesties
voor overdracht van bevoegdheden
(zoals door de wet mogelijk wordt ge
maakt) en wethouder De Vos merkt op dat
het college van B. en W. van Rotterdam
deze voorstellen interessant vindt: hij zelf
noemt ze „een aanzet tot daadwerkelijke
overdracht van bestuurlijke bevoegdheden
aan de wijkraden". „Ik acht het bepaald
niet onwaarschijnlijk dat, wanneer hier
mee in de praktijk een begin gemaakt is,
vrij spoedig uitbreiding van het aantal de
legaties zal volgen".
Voorgesteld wordt de volgende bevoegd
heden aan de wijkraden over te dragen:
1. rooien van bomen (ingevolge Verorde
ning kapverbod is hiervoor ontheffing no
dig van B. en W., geen druklopende
„zaak", wel interessant, in verband met
wijkaspect);
2. geven van straatnamen (in plaats van
B. en W. kan de wijkraad het advies van
de straatnamencommissie behandelen en
dit advies aan de gemeenteraad ter kennis
brengen);
3 vergunningen verlenen voor lichtrecla
mes;
4 plaatsen van straatmeubilair (banken,
papierbakken, abri's etc.); begeleiding door
de stadsarchitect;
5 vergunning verlenen voor uitritten;
6 onttrekking van woonruimte (vooral jri
oudere wijken)
7 ontheffingen terazke van de Algeme
ne Politieverordening; een deel ervan kan
aan de wijkraden gedelegeerd worden o.a.
betreffend „het verlenen van vergunning
tot het maken van geluid door een instru
ment waarmee muziek of de menselijke
stem kan worden hoorbaar gemaakt".
Ook zijn er voorstellen gedaan tot het
overdragen van beheersbevoegdheden van
B. en W. aan de wijkraden; deze over
dracht zou betrekking hebben op: openba
re speeltuinen, wijksportvelden, door gym
nastiekverenigingen e.d. gebruikte gym
nastieklokalen, wijkrecreatiebaden en
wijkcentra.
Daarnaast worden allerlei mogelijkheden
genoemd voor door wijkraden uit te bren
gen gekwalificeerde adviezen (ten aanzien
van onderwerpen als winkelsluiting, bevei
liging tram- en spoorbanen, subsidiëring
nieuwe projecten in de wijk, vestiging van
gezondheidscentra, bestemmingsplannen
industrievestiging, onderhoud van straten
en wegen, monumentenzorg, normstelling
met betrekking tot toewijzing van wo
ningen en aanleg van groenvoorzieningen.
déze opzet waarnaar in Rotterdam
energiek gestreefd wordt kan de wijk
raad ee levende bestuurseenheid wor
den. Wethouder De Vos deelt mee dat nu
het in de bedoeling ligt aan de wijkraden
uitdrukkelijk prubliekrechtelijke bevoegd
heden toe te kennen het een primaire eis
van democratie is dat de wijkbevolking in
staat gesteld wordt de wijkraad te verkie
zen zodat deze niet langer op grond van
langs hoe plausibele weg dan ook gegiste
maar op grond van de metterdaad onder
de bevolking levende inzichten met be
trekking tot het wijkbestuur wordt samen
gesteld. Het zal een geheel vrije kandi
daatstelling moeten zijn; de wethouder zal
het erg op prijs stellen als de politieke
partijen aan deze verkiezingen van harte
mee zullen doen, „maar er zal geen sprake
van kunnen zijn hun terzake een monopo
lie te verlenen." Ook andere groeperingen
moeten dus kandidaten kunnen stellen.
Elke wijkraad zal de beschikking kun
nen krijgen over een ambtelijk secretaris
buiten de leden, veelal gesteund door een
klein apparaat.
7 Tit deze, nog vrij summiere, weergave
van de Rotterdamse plannen blijkt
dat daar op het gebied van de binnenge-
neentelijke democratisering een bijzon
dere ontwikkeling van start gaat. c.q.
wordt voortgezet. In Rotterdam komen
wijkraden die stadsdelen van 60.000 a 80.000
Inwoners omvatten, maar ook kleinere,
zoals Hoek van Holland (6784 inwoners),
Overschie (27.597) en Ommoord (24.664).
Aan deze cijfers is men uiteraard elders in
het land niet gebonden; men kan ook heel
wat kleinere eenheden in een wijkraad
verenigen. Ook kan gedacht worden aan
dorpsraden, raden van dorpen die deel uit
maken van een grote gemeente. Dit alles is
helemaal in de geest van de wetgever van
1964.
Ten overvloede zij nog opgemerkt dat de
wijkraden de beschikking moeten hebben
over financiën maar ook dit is in het alge
meen geen probleem, zeker niet formeel.
Naar onze mening biedt de Rotterdamse
nota „openingen" voor tal van andere Ne
derlandse gemeenten, ook de middelgrote
Vaak worden plannen als deze Rotterdam
se met de dooddoener „te idealistisch" af
gedaan, maar wie zou durven beweren dat
het keiharde, zakelijke Rotterdam „te
idealistisch" is
Wij zijn benieuwd naar wat de nieuwe
gemeenteraden in de komende jaren met
de artikelen 61 tot en met 64 van de Ge
meentewet gaan doen, Rotterdam vindt ze
een uitdaging!
E. J. MATHIBS
