Rome wil kostuums
zonder revers
DE ENGELSE MODE
ra a
dóei
enó...
Onvoorwaardelijke overgave
aan de langere lijn
Gebreide mode uit l okio
Molyneu*
WOBSH9 -
HERFST- EN
WINTER
MODE UIT
PARIJS
Venei
De Ranch
Britse tieners
zijn tegen
legaliseren
drug-gebruik
Amsterdamse
vrouwen
hebben een
zwak voor
buitenlanders
Geen romance
Charles-T ricia
NIEUWS VOOR MANNEN:
T3ARIJS De reeks
modeshows in Pa
rijs, waarin beroemde
en minder beroemde
couturiers hun herfst-
en wintercollectie
voor het voetlicht
brengen is deze week
begonnen.
Verschillende
opvattingen
Sr-V*
Contrasterende
kleuren
Russische
ziel
Zachtheid en
de tijdgeest
VRIENDIN
V
Het huis van Molyneux heeft drie
ontwerpers en de bezoekers zagen
verschillende opvattingen op één
show soms ingehouden, soms met
zeer veel nadruk op de vrouwelijke
vorm. John Tullis, één van het drie
tal, vertoonde een reeks zeer gedecol
leteerde er niet om liegende manne
quins. Zijn partners Mario Bianchetti
en de Nederlander Hans Vermeulen
pronkten graag met het vrouwelijk
figuur.
Bianchetti contrasteert doorschijnen
de en stevige stoffen met doorkijkef-
fecten in kant of met borduursel inge
zette tops, maar altijd binnen de gren
zen van de discretie.
Zijn rechte mantels in zware tweed
of soepele wol of Schotse ruiten zijn
conservatief en onderscheiden zich van
elkaar door tressen, opgezette zakken
of bontgarnering. Steenrose, vuurrood
en bruine wol over wit zijn effectief
voor sombere winterse dagen. Lange
broeken in bruin fluweel met een zacht
bruine crêpe blouse zijn bestemd voor
„bij de haard"; maar bij pakjes en som
mige mantelkostuums vertoont hij mi-
di-lange broekrokken. De japonnen met
blouse volgen dezelfde techniek, kuit
lange broekrokken en opgestikte zakjes.
Op de mantelpakjasjes gaat het cein
tuur onder de kleppen van de zakjes
door. Japon met jasje werd over het al-
ïjy.
r-vv&é
VVV*
De Franse modeontwerpers
Pierre Balmain en Jacques Esterel
hebben de eerste modellen uit hun
lerfst-winter-collecties al getoond.
Links een ontwerp van Balmain:
en pakje van bruin-witte tweed,
vaarbij de laarzen en het hoofddek
sel uit gelijk materiaal zijn gemaakt.
Hieronder een creatie van Esterel
een unisexreiscostuumdat de
naam Cognac" meekreeg. De de
len noemde hij „veste mantes" en
pant a jupe".
AMSTERDAM Er zijn in het
afgelopen jaar bijna twee keer zo
veel Amsterdamse vrouwen met bui
tenlanders getrouwd dan dat de
hoofdstedelijke mannen een meisje
uit het buitenland tot vrouw namen.
Misschien niet zo verwonderlijk,
want er wonen thans ruim 25.000
meer vrouwen in de hoofdstad.
Uit het „Statistisch jaarboek van
de gemeente Amsterdam", blijkt dat
de meisjes gezien hun huwelijk met
een buitenlander in volgorde van
voorkeur grote belangstelling tonen
voor West-Duitsers, Italianen, Ame
rikanen en Engelsen. Mannen uit
andere landen komen nauwelijks of
niet in aanmerking. Alleen voor de
Spanjaarden is een groeiende be
langstelling.
Overigens wordt er nog heel wat
getrouwd in de hoofdstad. Bijna
8.000 huwelijken werden op het
stadhuis afgesloten. Hiertegenover
staan 1.369 echtscheidingen. In de
rooms-katholieke kerk werden 2.142
huwelijken ingezegend, de Neder
lands eHrvormde Kerk telde er 981
en de Gereformeerde Kerk 333.
PARIJS LEGT ACCENT
OP WARME KLEUREN
gemeen geprefereerd boven de tailleur.
Het beste pakje is een zwart-witte vis
graattweed met zwarte top.
Philippe Venet opende maandag de
rij van shows. Venet brengt broek-
pakken en jurken, die strak en recht
zijn gesneden ais waren het broeken.
De rokzoom komt bij Venet tot half
weg de kuit overdag, later op de dag
tot vlak onder de kuit.
De mouwen vertonen bij veel model
len een cape-lijn. Zij hebben elke
dankbare lengte en zijn soms als vleer
muisvleugels gesneden. Onder de jas
sen, vaak van fleurig zacht materiaal
gemaakt als velours en tweed, laat Ve
net broekpakken dragen van bedrukte
tweeds. Het patroon van sommige be
drukte wollen stoffen doet denken aan
rijke Perzische miniaturen.
In een aantal modellen bereikt Venet
het door hem gewenste uitwaaierende
effect in de panden van rokken en jas
sen door plooien aan te brengen en te
WASHINGTON Er is geen sprake
van een romance tussen de Britse prins
Charles en Tricia Nixon. „Ik ben geluk
kig te kunnen meedelen dat Tricia niet
verloofd is", zo vertelde mrs. Constance
Stuart, de perssecretaresse van mrs.
Nixon. Op de vraag waarom zij geluk
kig was dit te kunnen meedelen, zei ze
dat men op het Witte Huis probeert bij
te komen van de drukte van het bezoek
van drie dagen dat prins Charles en
prinses Annne de vorige week hebben
gebracht
werken met zijsplitten.
Zijn collectie voor het komende na
jaar is bijzonder kleurrijk en de ensem
bles vertonen fraai contrasterende
kleuren: fuchsia jassen op groene ro
bes, steenrood en paars op levendige
prints, oranje op smaragd.
Onder alles wat getoond werd, droe
gen de mannequins kalfslederen suéde
laarzen.
TOKIO Dezer dagen is in Tokio een show gehouden van gebreide
mode. Op de foto een swingend model" met verzwaarde franje aan de
mouwen en taille, en een bijzonder brede hoed.
„Najaar-winter 1970 is een kleuren-
trip" zegt Louis Feraud. De show be
gon met mannequins in midi-boeren-
dracht en turbans en mutsen met lin
ten die bloemen naar het publiek
wierpen. De grondslag van de collec
tie was een uitdagend mengsel van
brutaal paars, oranje, fuchsia, he
melsblauw, geel en hardgroen toege
past in vlekken, stippen, strepen, ve
gen en spatten tot delicate pastel-
kleurige imprimes van zijden jersey
en voile voor doorkijkavondjaponnen.
De sympathie van Feraud is bij „de
Russische ziel". Zijn zwarte jassen van
imitatiebont, afgezet met zwart vinyl,
werden gedragen met donzige kapjes,
onder de kin geknoopt, „voor een grote
re warmte-sensatie". Een zwart-witte
imprimé manteljapon had zwart bont
op de manchetten en de kraag, passend
bij zijn kozakkenhoed van vilt met een
brede rand van bont, die ook werd ge
dragen bij wollen overhemdjaponnen,
met enorm brede ceintuur en waaieren
de rokken.
Opvallend ln de collecties waren de
capes, of in rode wol met een over
hemdkraag of in een brutale Schotse
ruit passend bij de rok.
Zijn driehoekige gepunte cape kwam
in wol met hel gekleurde banden aan
de rand en een zwart, beige en bruine
leren stola werd gecombineerd met een
immense vosseturban met een staart
van achteren. Ook toonde Feraud zijn
licht klokkende midi-jassen met lange
gestreepte wanten en een gebreide, de
kin bedekkende helm en bovenop een
pompoen.
99
Madeleine de Rauch heeft het voor
de najaars- en wintermode gezocht in
een combinatie van zachtheid met de
tijdgeest. Om haar mantels en blous-
sons zwier te geven gebruikt zij
tweed, flannel en jersey.
De mantelpakjes zijn veel van geruite
stof en Schotse ruit in warme kleuren
gemaakt. Voor de avondjurken gebruikt
zij veel chiffon lame.
O
LONDEN De meeste Britse tieners
willen het gebruik van drugs niet lega
liseren, zo meldt een Gallup opinie-on
derzoek, dat voor de Daily Mirror is in
gesteld.
Van de 2000 jongeren van 15 tot 19
jaar, die voor het onderzoek zijn ge
vraagd, verklaarde 78 pet. tegen legali
sering van marihuana te zijn. Slechts
18 pet. was ervoor en 4 pet. had geen
mening.
Slechts 6 pet. zei van mening te zijn
dat marihuana niet schadelijker was
dan alcohol of tabak.
Van degenen, die tegen het legalise
ren van het gebruik van marihuana
waren, dacht 31 pet. dat het schadelijker
was dan alcohol of tabak, terwijl 22 pet.
verklaarde het gebruik van drugs niet
te willen aanmoedigen.
Een van elke vier ondervraagde tie
ners verklaarde wel eens drugs aange
boden te hebben gekregen marihua
na, peppillen, heroine, lsd en dergelijke.
Maar slechts 9 pet. verklaarde ooit drugs
te hebben gebruikt en slechts de helft
van deze mensen verklaarde meer dan
eens drugs te hebben gebruikt.
ROME Opnieuw nieuws voor de
mannen: zij zullen het binnenkort zon
der revers op hun pakken moeten stel
len, terwijl er van alle knopen aan het
colbert maar één afsluiting overblijft.
De dessins zijn zoals we van Ita
lianen gewend zijn meesterlijk van
kleurstelling en geraffineerd.
Ook in Nederland weten we zo zoet
jesaan wel wat overhemden in de be
roemd geworden stijl van Sir Bonser
betekenen: zeer slang af kledend (de
calorieën, mannen!) in mooie kleuren en
deze komende winter dikwijls gecombi
neerd met een stropdas in dezelfd
kleur als het hemd.
Sir Bonser maakt echter deze winter
soms een das overbodig bij een nieuw
soort overhemden, waarvan de bovenste
knoop open blijft, zodat daaronder een
soort pastoorsboordje van dezelfde stof
zichtbaar wordt. Het klinkt misschien
ingewikkeld, maar het staat in ieder
geval heel apart.
Couturier Nativo brengt jasjes in het
sportieve genre, die met leer zijn afge
biesd en waarbij dan leren petten ge
dragen worden.
Nativo brengt ook een praktische tip
voor twijfelaars: midi jassen die met
behulp van een ritssluiting tot korte
jassen omgetoverd kunnen worden.
Bij de avondkleding was er ook een
nieuwtje, dat ik persoonlijk niet zo kon
toejuichen. Het waren lichtgewicht jas
sen die met een knoop sloten, van voren
kort, maar naar achteren maxi-lang
toelopend tot aan de enkels, zodat de
dress-man meer weg had van een wijn
rode pinquin die over het plankier
kwam aanlopen.
En wat dit laatste betreft: jammer
voor de veterfabrikanten, maar schoe
nen met veters zijn er voorlopig uit.
Het zijn allemaal instappers die de
modebewuste man deze winter gaat
dragen. Soms meer met suède gecombi
neerd, soms ook opgesmukL met een
m
Het is geen wonder dat een schilderijententoonstelling d#
aanleiding is geweest tot een beroemde compositie. Want hêt
is altijd een boeiend gebeuren, niet alleen door de schilderijen maar
ook door de bezoekers. Dwalend langs de Goya-expositie in het
Mauritshuis ziet en hoort men die regel weer eens bevestigd: de
levende kijkers zijn even interessant als de onsterfelijke doden op het
linnen. En als altijd vraag ik mij af: Waarom zijn zij hierheen gekomen?
Waarom betalen zij een flinke entreeprijs, en een fiks bedrag daar
overheen voor een prachtige catalogus? Uit nieuwsgierigheid,
snobisme, echte belangstelling, behoefte aan ontspanning?
De jongelingen met golvende lokken en krullende baarden, die
zwijgend en gefascineerd naar de Reus staren zij stappen waarschijnlijk
over de brug van anderhalve eeuw en voelen zich nauw verwant met
deze opstandige profeet. De geposeerde heren met de kalende schedels
en ernstige brilleglazen zijn ongetwijfeld gearriveerde intellectuelen die
hun studietijd nog niet vergeten zijn. Die goede tijd toen zij tot het
morgenkrieken debatteerden over Satre en Klee, en wijsjes uit de
Dreigroschenoper floten om de huissleutel van hun boezemvriend
toegegooid te krijgen. Bij al het tanden trekken en Homeras doceren
zijn zij nog altijd ergens de dwarse jongen gebleven die met de rugzak
op naar Parijs liftte om in het Louvre voor El Greco en Da Vinei te
gaan zitten. Nu lezen zij nog altijd trouw de kunstrubrieken van hun
lijfbladen, en hebben een streep gezet bij de agenda van
bezienswaardigheden. Want Goya is een naam die diep in hun rebels
verleden een echo oproept.
De overslanke hippe meiskes met lange vlassen haren en nauwsluitends
broeken zijn zonder twijfel ijverig met een kunstnijver beroep of een
kunsthistorische scriptie bezig, en kwetteren daarover in soms
drie talen tegelijk. Zij hebben waarschijnlijk ergens een aftands
wagentje met een tent erop en een vriend erin geparkeerd staan, en
men kan met opluchting constateren dat de wereld er niet op achteruit
gaat met zulke hevig geïnteresseerde zwerfsters.
Maar de frêle oude dametjes in haar keurige lichte mantelpakjes,
handschoentjes aan, bloemenhoedjes op. Wat zoeken zij ter wereld in
dit sombere rijk van de dove diepte-psycholoog? Zij hebben zulke lieve
broze zieltjes, als beschutte kasplanten opgekweekt in een gezapiger
tijd. Is die Binnenplaats van een gekkenhuis" niet funest voor
haar nachtrust?
Ik zal het meteen weten, want een gerimpelde maar ferme hand drukt
zich op mijn mouw. En een vriendelijke stem vraagt fluisterend aan
mijn oor: of ik ook precies weet wat Maya's toch eigenlijk zijn?
Wat onvermijdelijk voert tot een geanimeerde maar gedempte discussie
over de uiteenlopende vrouwenfiguren onder deze bonte en boeiende
menigte van menselijke wezens.
Tot zij met een blik op haar horloge moet bekennen: Ik was ach zo
graag met u blijven doorpraten, maar ik heb hier ergens nog een
man staan.
Alsof het een geparkeerde paraplu was. Waar maken de dolle
Mina's zich druk over? Zelfs een ouderwetse opvoeding met internaat
en rokken tot de laarsjes kan een onafhankelijke geest niet ombuigen.
Goya: er zijn minstens twee rondgangen nodig om hem goed te zien.
en minstens drie om iets van zijn grootse en soms woeste zeggingskracht
blijvend te ondergaan. Van de rococ-reidansers tot de jonge Lebemann
met de onweerstaanbare ogen die zijn laatste en geliefdste model was.
Ieder zal er zijn eigen favoriet van meenemen naar gelang
zijn eigen instelling, want zelden heeft een schilder zo'n veelzijdig en
tegenstrijdig oeuvre nagelaten, Of is het geen verademing om tussen
al die sombere en soms boosaardige staatsieportretten oog in oog
te staan met de lieflijke, broze gravin de Chichón, een vertederend
visioen in wazig zilvergrijs.
Het is een tot nu toe bijna onbekende wereld die hier opengaat, bevolkt
met prachtige bloeiende vrouwen en argeloos-mooie kinderen naast
monsters en demonen en meelijwekkende slachtoffers van wreedheid en
machtswellust. Daarna nog even door de stille zalen van dit klein
voormalig paleis te dwalen is dan wel een verademing
De serene helderheid van Vermeer, de warme menselijkheid van
Rembrandt. Daartussen moet nog iets zijn dat wij missen, een klein
navrant sluitstuk van al het turbulent menselijk bedrijf. En ik vraag aan
de vriendelijke, nuchtere zaalwachter waar toch dat kleine paneeltje
hangt waarover Mary Dome zo teder geschreven heeft in haar
jeugdherinneringen. Het kinderlijkje met het mooie zijden mutsje op, in
de met groen damast beklede wieg.
Opgeborgen verklaart hij, mee om ruimte te maken voor deze
expositie. Maar wij hangen het ook niet zo vaak hier op, en dan nog
op een weinig opvallende plaats. Want wij krijgen hier vaak vrouwen
die de aanblik ervan niet verdragen kunnen. Vooral als zij zelf een
kind verloren hebben. Dan worden zij opstandig: moeten zij er hier nu
ook alweer aan herinnerd worden door dat oude wassen maskertje met
de gesloten oogjes?
De mens is een duivelachtig wezen, gromt Goya van deze wanden. Maar
soms legt hij in onverwachte goedheid een hand over een dood
kindergezichtje
metalen gesp of knoop. En dan voor de
avond naast veel lak een pietsje ietsje
Spaans aandoende laarsjes met een wat
verhoogde hak.
Wat de nieuwe „ouderwetse" hoeden
aangaat mogen de heren, wat mij be
treft, het wel zonder doen. Het waren
namelijk trouwe kopieën van hun voor
gangers van omstreeks 1930: nogal hoog
met erg brede flappe rand. En dan nog
in de meest opvallende dessins passend
bij de jassen. Bij felle koude dan maar
liever de toupet op.
Ondanks de hitte langzaam alweer
de 35 graden naderend is het toch al
tijd opnieuw een belevenis na zo'n
halfjaar de vele bekende gezichten
weer terug te zien. Het is net een weer
zien van familieleden na terugkeer van
een lange reis, als kleine en grote „go
den" uit de internationale modewereld
(26 landen) elkaar in de eerste dagen
van het mode-gebeuren weer begroeten.
Zo heb ik een trouwe vriendin gevon
den in een zeer beminnelijke mode-
kenster uit Zwitserland. Niet meer zo
piepjong, niet meer zo er£ slank, daar
om wat moeilijk op de voetjes en ook
een beetje aan de dove kant. Hecht
blijft zij steeds aan mijn zijde en is er
altijd op uit om een plaatsje voor mij
vrij te houden, mocht zij ooit ergens
eerder aanwezig zijn dan ik.
Ik ben haar hier dan ook erg erken
telijk voor en bewijs haar dit onder
meer door haar vaak heel vaak de
explicaties van de lady-speaker op lui
de toon te herhalen. Misschien soms
wel op wat al te luide toon, vermoed ik,
afgaande op menige vermaning die ik
hier dagelijks van de mij omringenden
te incasseren krijg.
HEMDEN VAN SIR BONSER
geschikt voor man èn vrouw. De bo
venste knoop blijft open en bij deze
sportcombinaties worden de broeken
in de laarzén gedragen.
LONDEN Hardy Amies, die de
garderobe van koningin Elizabeth
van Engeland ontwerpt, zweert bij
de midi voor zijn herfst en winter
collectie die in Londen is getoond.
Maar wie bij midi denkt aan matro
ne wordt bij Amies gauw genezen.
Eveneens Mattli, die de Engelse
shows opende, heeft Amies zich on
voorwaardelijk overgegeven aan de
langere lijn. Dat deed hij in principe
trouwens reeds twee jaar geleden,
toen hij verklaarde dat iedereen
„stom"" was die bleef vasthouden
aan de mini-look. „Met een mini",
zei Amies toen, „kun je nu eenmaal
niet veel doen". En het moet gezegd:
zijn mid i-ont werpen hebben een
prachtige lijn. In de boutique collec
tie vielen midi-en lange jassen op
in forse streeppatronen, die werden
gedragen op zwarte uitlopende broe
ken.
Een lange jas van geruite tweed,
van boven aansluitend en met een
geplooid achterpand was een opval
lend mooi stuk. De jasjes van Amies
hebben in veel gevallen korte jasjes
met ceintuur op een diagonaal ge
sneden jurkje, met split tot aan de
knie. De soepele, slanke lijn van de
collectie vond een dramatische te
genhanger in de gedurfde kleurcom
binaties bruin/beige, zwart, rood
en wit werden tegen elkaar gezet
en gecompleteerd met alle tussentin
ten van bruin naar bruingrijs en
va al wit.
De weefsels van de verschillende
stoffen krijgen nieuwe aandacht bij
Amies, die blijkbaar soepelheid voor
wol en crepe voorop heeft gesteld.
In de haute-couture collectie werd
een jurkje met jack in paarse wol
met een los voorpand met applaus
begroot. Alles voor overdag bij hem
een luchtig, zwierig karakter.
Voor 's avonds gaat hij twee kan
ten uit: sober en opwindend. Er wer
den een groot aantal eenvoudige
zwarte crepe jurkjes getoond, afge
zet met lovertjes. Maar ook waren er
velours en mousseline modellen met
sweater tops en lange mouwen. Een
geruststelling voor sommigen: de
boezem is terug bij Amios. Een on
deugend model had een split tot op
de knie en een decollete tot op het
middel.
De kleuren in dit deel van de col
lectie: alle varianten van rose en
paars tot rood en oranje. Voor cock
tail jurken gebruikt Amies de zachtst
denkbare stoffen, bedrukte fluweel,
chiffon brokaat, georgette.