Rome wil kostuums zonder revers DE ENGELSE MODE ra a dóei enó... Onvoorwaardelijke overgave aan de langere lijn Gebreide mode uit l okio Molyneu* WOBSH9 - HERFST- EN WINTER MODE UIT PARIJS Venei De Ranch Britse tieners zijn tegen legaliseren drug-gebruik Amsterdamse vrouwen hebben een zwak voor buitenlanders Geen romance Charles-T ricia NIEUWS VOOR MANNEN: T3ARIJS De reeks modeshows in Pa rijs, waarin beroemde en minder beroemde couturiers hun herfst- en wintercollectie voor het voetlicht brengen is deze week begonnen. Verschillende opvattingen Sr-V* Contrasterende kleuren Russische ziel Zachtheid en de tijdgeest VRIENDIN V Het huis van Molyneux heeft drie ontwerpers en de bezoekers zagen verschillende opvattingen op één show soms ingehouden, soms met zeer veel nadruk op de vrouwelijke vorm. John Tullis, één van het drie tal, vertoonde een reeks zeer gedecol leteerde er niet om liegende manne quins. Zijn partners Mario Bianchetti en de Nederlander Hans Vermeulen pronkten graag met het vrouwelijk figuur. Bianchetti contrasteert doorschijnen de en stevige stoffen met doorkijkef- fecten in kant of met borduursel inge zette tops, maar altijd binnen de gren zen van de discretie. Zijn rechte mantels in zware tweed of soepele wol of Schotse ruiten zijn conservatief en onderscheiden zich van elkaar door tressen, opgezette zakken of bontgarnering. Steenrose, vuurrood en bruine wol over wit zijn effectief voor sombere winterse dagen. Lange broeken in bruin fluweel met een zacht bruine crêpe blouse zijn bestemd voor „bij de haard"; maar bij pakjes en som mige mantelkostuums vertoont hij mi- di-lange broekrokken. De japonnen met blouse volgen dezelfde techniek, kuit lange broekrokken en opgestikte zakjes. Op de mantelpakjasjes gaat het cein tuur onder de kleppen van de zakjes door. Japon met jasje werd over het al- ïjy. r-vv&é VVV* De Franse modeontwerpers Pierre Balmain en Jacques Esterel hebben de eerste modellen uit hun lerfst-winter-collecties al getoond. Links een ontwerp van Balmain: en pakje van bruin-witte tweed, vaarbij de laarzen en het hoofddek sel uit gelijk materiaal zijn gemaakt. Hieronder een creatie van Esterel een unisexreiscostuumdat de naam Cognac" meekreeg. De de len noemde hij „veste mantes" en pant a jupe". AMSTERDAM Er zijn in het afgelopen jaar bijna twee keer zo veel Amsterdamse vrouwen met bui tenlanders getrouwd dan dat de hoofdstedelijke mannen een meisje uit het buitenland tot vrouw namen. Misschien niet zo verwonderlijk, want er wonen thans ruim 25.000 meer vrouwen in de hoofdstad. Uit het „Statistisch jaarboek van de gemeente Amsterdam", blijkt dat de meisjes gezien hun huwelijk met een buitenlander in volgorde van voorkeur grote belangstelling tonen voor West-Duitsers, Italianen, Ame rikanen en Engelsen. Mannen uit andere landen komen nauwelijks of niet in aanmerking. Alleen voor de Spanjaarden is een groeiende be langstelling. Overigens wordt er nog heel wat getrouwd in de hoofdstad. Bijna 8.000 huwelijken werden op het stadhuis afgesloten. Hiertegenover staan 1.369 echtscheidingen. In de rooms-katholieke kerk werden 2.142 huwelijken ingezegend, de Neder lands eHrvormde Kerk telde er 981 en de Gereformeerde Kerk 333. PARIJS LEGT ACCENT OP WARME KLEUREN gemeen geprefereerd boven de tailleur. Het beste pakje is een zwart-witte vis graattweed met zwarte top. Philippe Venet opende maandag de rij van shows. Venet brengt broek- pakken en jurken, die strak en recht zijn gesneden ais waren het broeken. De rokzoom komt bij Venet tot half weg de kuit overdag, later op de dag tot vlak onder de kuit. De mouwen vertonen bij veel model len een cape-lijn. Zij hebben elke dankbare lengte en zijn soms als vleer muisvleugels gesneden. Onder de jas sen, vaak van fleurig zacht materiaal gemaakt als velours en tweed, laat Ve net broekpakken dragen van bedrukte tweeds. Het patroon van sommige be drukte wollen stoffen doet denken aan rijke Perzische miniaturen. In een aantal modellen bereikt Venet het door hem gewenste uitwaaierende effect in de panden van rokken en jas sen door plooien aan te brengen en te WASHINGTON Er is geen sprake van een romance tussen de Britse prins Charles en Tricia Nixon. „Ik ben geluk kig te kunnen meedelen dat Tricia niet verloofd is", zo vertelde mrs. Constance Stuart, de perssecretaresse van mrs. Nixon. Op de vraag waarom zij geluk kig was dit te kunnen meedelen, zei ze dat men op het Witte Huis probeert bij te komen van de drukte van het bezoek van drie dagen dat prins Charles en prinses Annne de vorige week hebben gebracht werken met zijsplitten. Zijn collectie voor het komende na jaar is bijzonder kleurrijk en de ensem bles vertonen fraai contrasterende kleuren: fuchsia jassen op groene ro bes, steenrood en paars op levendige prints, oranje op smaragd. Onder alles wat getoond werd, droe gen de mannequins kalfslederen suéde laarzen. TOKIO Dezer dagen is in Tokio een show gehouden van gebreide mode. Op de foto een swingend model" met verzwaarde franje aan de mouwen en taille, en een bijzonder brede hoed. „Najaar-winter 1970 is een kleuren- trip" zegt Louis Feraud. De show be gon met mannequins in midi-boeren- dracht en turbans en mutsen met lin ten die bloemen naar het publiek wierpen. De grondslag van de collec tie was een uitdagend mengsel van brutaal paars, oranje, fuchsia, he melsblauw, geel en hardgroen toege past in vlekken, stippen, strepen, ve gen en spatten tot delicate pastel- kleurige imprimes van zijden jersey en voile voor doorkijkavondjaponnen. De sympathie van Feraud is bij „de Russische ziel". Zijn zwarte jassen van imitatiebont, afgezet met zwart vinyl, werden gedragen met donzige kapjes, onder de kin geknoopt, „voor een grote re warmte-sensatie". Een zwart-witte imprimé manteljapon had zwart bont op de manchetten en de kraag, passend bij zijn kozakkenhoed van vilt met een brede rand van bont, die ook werd ge dragen bij wollen overhemdjaponnen, met enorm brede ceintuur en waaieren de rokken. Opvallend ln de collecties waren de capes, of in rode wol met een over hemdkraag of in een brutale Schotse ruit passend bij de rok. Zijn driehoekige gepunte cape kwam in wol met hel gekleurde banden aan de rand en een zwart, beige en bruine leren stola werd gecombineerd met een immense vosseturban met een staart van achteren. Ook toonde Feraud zijn licht klokkende midi-jassen met lange gestreepte wanten en een gebreide, de kin bedekkende helm en bovenop een pompoen. 99 Madeleine de Rauch heeft het voor de najaars- en wintermode gezocht in een combinatie van zachtheid met de tijdgeest. Om haar mantels en blous- sons zwier te geven gebruikt zij tweed, flannel en jersey. De mantelpakjes zijn veel van geruite stof en Schotse ruit in warme kleuren gemaakt. Voor de avondjurken gebruikt zij veel chiffon lame. O LONDEN De meeste Britse tieners willen het gebruik van drugs niet lega liseren, zo meldt een Gallup opinie-on derzoek, dat voor de Daily Mirror is in gesteld. Van de 2000 jongeren van 15 tot 19 jaar, die voor het onderzoek zijn ge vraagd, verklaarde 78 pet. tegen legali sering van marihuana te zijn. Slechts 18 pet. was ervoor en 4 pet. had geen mening. Slechts 6 pet. zei van mening te zijn dat marihuana niet schadelijker was dan alcohol of tabak. Van degenen, die tegen het legalise ren van het gebruik van marihuana waren, dacht 31 pet. dat het schadelijker was dan alcohol of tabak, terwijl 22 pet. verklaarde het gebruik van drugs niet te willen aanmoedigen. Een van elke vier ondervraagde tie ners verklaarde wel eens drugs aange boden te hebben gekregen marihua na, peppillen, heroine, lsd en dergelijke. Maar slechts 9 pet. verklaarde ooit drugs te hebben gebruikt en slechts de helft van deze mensen verklaarde meer dan eens drugs te hebben gebruikt. ROME Opnieuw nieuws voor de mannen: zij zullen het binnenkort zon der revers op hun pakken moeten stel len, terwijl er van alle knopen aan het colbert maar één afsluiting overblijft. De dessins zijn zoals we van Ita lianen gewend zijn meesterlijk van kleurstelling en geraffineerd. Ook in Nederland weten we zo zoet jesaan wel wat overhemden in de be roemd geworden stijl van Sir Bonser betekenen: zeer slang af kledend (de calorieën, mannen!) in mooie kleuren en deze komende winter dikwijls gecombi neerd met een stropdas in dezelfd kleur als het hemd. Sir Bonser maakt echter deze winter soms een das overbodig bij een nieuw soort overhemden, waarvan de bovenste knoop open blijft, zodat daaronder een soort pastoorsboordje van dezelfde stof zichtbaar wordt. Het klinkt misschien ingewikkeld, maar het staat in ieder geval heel apart. Couturier Nativo brengt jasjes in het sportieve genre, die met leer zijn afge biesd en waarbij dan leren petten ge dragen worden. Nativo brengt ook een praktische tip voor twijfelaars: midi jassen die met behulp van een ritssluiting tot korte jassen omgetoverd kunnen worden. Bij de avondkleding was er ook een nieuwtje, dat ik persoonlijk niet zo kon toejuichen. Het waren lichtgewicht jas sen die met een knoop sloten, van voren kort, maar naar achteren maxi-lang toelopend tot aan de enkels, zodat de dress-man meer weg had van een wijn rode pinquin die over het plankier kwam aanlopen. En wat dit laatste betreft: jammer voor de veterfabrikanten, maar schoe nen met veters zijn er voorlopig uit. Het zijn allemaal instappers die de modebewuste man deze winter gaat dragen. Soms meer met suède gecombi neerd, soms ook opgesmukL met een m Het is geen wonder dat een schilderijententoonstelling d# aanleiding is geweest tot een beroemde compositie. Want hêt is altijd een boeiend gebeuren, niet alleen door de schilderijen maar ook door de bezoekers. Dwalend langs de Goya-expositie in het Mauritshuis ziet en hoort men die regel weer eens bevestigd: de levende kijkers zijn even interessant als de onsterfelijke doden op het linnen. En als altijd vraag ik mij af: Waarom zijn zij hierheen gekomen? Waarom betalen zij een flinke entreeprijs, en een fiks bedrag daar overheen voor een prachtige catalogus? Uit nieuwsgierigheid, snobisme, echte belangstelling, behoefte aan ontspanning? De jongelingen met golvende lokken en krullende baarden, die zwijgend en gefascineerd naar de Reus staren zij stappen waarschijnlijk over de brug van anderhalve eeuw en voelen zich nauw verwant met deze opstandige profeet. De geposeerde heren met de kalende schedels en ernstige brilleglazen zijn ongetwijfeld gearriveerde intellectuelen die hun studietijd nog niet vergeten zijn. Die goede tijd toen zij tot het morgenkrieken debatteerden over Satre en Klee, en wijsjes uit de Dreigroschenoper floten om de huissleutel van hun boezemvriend toegegooid te krijgen. Bij al het tanden trekken en Homeras doceren zijn zij nog altijd ergens de dwarse jongen gebleven die met de rugzak op naar Parijs liftte om in het Louvre voor El Greco en Da Vinei te gaan zitten. Nu lezen zij nog altijd trouw de kunstrubrieken van hun lijfbladen, en hebben een streep gezet bij de agenda van bezienswaardigheden. Want Goya is een naam die diep in hun rebels verleden een echo oproept. De overslanke hippe meiskes met lange vlassen haren en nauwsluitends broeken zijn zonder twijfel ijverig met een kunstnijver beroep of een kunsthistorische scriptie bezig, en kwetteren daarover in soms drie talen tegelijk. Zij hebben waarschijnlijk ergens een aftands wagentje met een tent erop en een vriend erin geparkeerd staan, en men kan met opluchting constateren dat de wereld er niet op achteruit gaat met zulke hevig geïnteresseerde zwerfsters. Maar de frêle oude dametjes in haar keurige lichte mantelpakjes, handschoentjes aan, bloemenhoedjes op. Wat zoeken zij ter wereld in dit sombere rijk van de dove diepte-psycholoog? Zij hebben zulke lieve broze zieltjes, als beschutte kasplanten opgekweekt in een gezapiger tijd. Is die Binnenplaats van een gekkenhuis" niet funest voor haar nachtrust? Ik zal het meteen weten, want een gerimpelde maar ferme hand drukt zich op mijn mouw. En een vriendelijke stem vraagt fluisterend aan mijn oor: of ik ook precies weet wat Maya's toch eigenlijk zijn? Wat onvermijdelijk voert tot een geanimeerde maar gedempte discussie over de uiteenlopende vrouwenfiguren onder deze bonte en boeiende menigte van menselijke wezens. Tot zij met een blik op haar horloge moet bekennen: Ik was ach zo graag met u blijven doorpraten, maar ik heb hier ergens nog een man staan. Alsof het een geparkeerde paraplu was. Waar maken de dolle Mina's zich druk over? Zelfs een ouderwetse opvoeding met internaat en rokken tot de laarsjes kan een onafhankelijke geest niet ombuigen. Goya: er zijn minstens twee rondgangen nodig om hem goed te zien. en minstens drie om iets van zijn grootse en soms woeste zeggingskracht blijvend te ondergaan. Van de rococ-reidansers tot de jonge Lebemann met de onweerstaanbare ogen die zijn laatste en geliefdste model was. Ieder zal er zijn eigen favoriet van meenemen naar gelang zijn eigen instelling, want zelden heeft een schilder zo'n veelzijdig en tegenstrijdig oeuvre nagelaten, Of is het geen verademing om tussen al die sombere en soms boosaardige staatsieportretten oog in oog te staan met de lieflijke, broze gravin de Chichón, een vertederend visioen in wazig zilvergrijs. Het is een tot nu toe bijna onbekende wereld die hier opengaat, bevolkt met prachtige bloeiende vrouwen en argeloos-mooie kinderen naast monsters en demonen en meelijwekkende slachtoffers van wreedheid en machtswellust. Daarna nog even door de stille zalen van dit klein voormalig paleis te dwalen is dan wel een verademing De serene helderheid van Vermeer, de warme menselijkheid van Rembrandt. Daartussen moet nog iets zijn dat wij missen, een klein navrant sluitstuk van al het turbulent menselijk bedrijf. En ik vraag aan de vriendelijke, nuchtere zaalwachter waar toch dat kleine paneeltje hangt waarover Mary Dome zo teder geschreven heeft in haar jeugdherinneringen. Het kinderlijkje met het mooie zijden mutsje op, in de met groen damast beklede wieg. Opgeborgen verklaart hij, mee om ruimte te maken voor deze expositie. Maar wij hangen het ook niet zo vaak hier op, en dan nog op een weinig opvallende plaats. Want wij krijgen hier vaak vrouwen die de aanblik ervan niet verdragen kunnen. Vooral als zij zelf een kind verloren hebben. Dan worden zij opstandig: moeten zij er hier nu ook alweer aan herinnerd worden door dat oude wassen maskertje met de gesloten oogjes? De mens is een duivelachtig wezen, gromt Goya van deze wanden. Maar soms legt hij in onverwachte goedheid een hand over een dood kindergezichtje metalen gesp of knoop. En dan voor de avond naast veel lak een pietsje ietsje Spaans aandoende laarsjes met een wat verhoogde hak. Wat de nieuwe „ouderwetse" hoeden aangaat mogen de heren, wat mij be treft, het wel zonder doen. Het waren namelijk trouwe kopieën van hun voor gangers van omstreeks 1930: nogal hoog met erg brede flappe rand. En dan nog in de meest opvallende dessins passend bij de jassen. Bij felle koude dan maar liever de toupet op. Ondanks de hitte langzaam alweer de 35 graden naderend is het toch al tijd opnieuw een belevenis na zo'n halfjaar de vele bekende gezichten weer terug te zien. Het is net een weer zien van familieleden na terugkeer van een lange reis, als kleine en grote „go den" uit de internationale modewereld (26 landen) elkaar in de eerste dagen van het mode-gebeuren weer begroeten. Zo heb ik een trouwe vriendin gevon den in een zeer beminnelijke mode- kenster uit Zwitserland. Niet meer zo piepjong, niet meer zo er£ slank, daar om wat moeilijk op de voetjes en ook een beetje aan de dove kant. Hecht blijft zij steeds aan mijn zijde en is er altijd op uit om een plaatsje voor mij vrij te houden, mocht zij ooit ergens eerder aanwezig zijn dan ik. Ik ben haar hier dan ook erg erken telijk voor en bewijs haar dit onder meer door haar vaak heel vaak de explicaties van de lady-speaker op lui de toon te herhalen. Misschien soms wel op wat al te luide toon, vermoed ik, afgaande op menige vermaning die ik hier dagelijks van de mij omringenden te incasseren krijg. HEMDEN VAN SIR BONSER geschikt voor man èn vrouw. De bo venste knoop blijft open en bij deze sportcombinaties worden de broeken in de laarzén gedragen. LONDEN Hardy Amies, die de garderobe van koningin Elizabeth van Engeland ontwerpt, zweert bij de midi voor zijn herfst en winter collectie die in Londen is getoond. Maar wie bij midi denkt aan matro ne wordt bij Amies gauw genezen. Eveneens Mattli, die de Engelse shows opende, heeft Amies zich on voorwaardelijk overgegeven aan de langere lijn. Dat deed hij in principe trouwens reeds twee jaar geleden, toen hij verklaarde dat iedereen „stom"" was die bleef vasthouden aan de mini-look. „Met een mini", zei Amies toen, „kun je nu eenmaal niet veel doen". En het moet gezegd: zijn mid i-ont werpen hebben een prachtige lijn. In de boutique collec tie vielen midi-en lange jassen op in forse streeppatronen, die werden gedragen op zwarte uitlopende broe ken. Een lange jas van geruite tweed, van boven aansluitend en met een geplooid achterpand was een opval lend mooi stuk. De jasjes van Amies hebben in veel gevallen korte jasjes met ceintuur op een diagonaal ge sneden jurkje, met split tot aan de knie. De soepele, slanke lijn van de collectie vond een dramatische te genhanger in de gedurfde kleurcom binaties bruin/beige, zwart, rood en wit werden tegen elkaar gezet en gecompleteerd met alle tussentin ten van bruin naar bruingrijs en va al wit. De weefsels van de verschillende stoffen krijgen nieuwe aandacht bij Amies, die blijkbaar soepelheid voor wol en crepe voorop heeft gesteld. In de haute-couture collectie werd een jurkje met jack in paarse wol met een los voorpand met applaus begroot. Alles voor overdag bij hem een luchtig, zwierig karakter. Voor 's avonds gaat hij twee kan ten uit: sober en opwindend. Er wer den een groot aantal eenvoudige zwarte crepe jurkjes getoond, afge zet met lovertjes. Maar ook waren er velours en mousseline modellen met sweater tops en lange mouwen. Een geruststelling voor sommigen: de boezem is terug bij Amios. Een on deugend model had een split tot op de knie en een decollete tot op het middel. De kleuren in dit deel van de col lectie: alle varianten van rose en paars tot rood en oranje. Voor cock tail jurken gebruikt Amies de zachtst denkbare stoffen, bedrukte fluweel, chiffon brokaat, georgette.

Digitale periodieken - Gemeentearchief Veenendaal

De Vallei | 1970 | | pagina 11